ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020

ΤΑ ΑΙΜΑΤΗΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ (1927) ΚΑΙ Η ΑΓΙΑ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΡΟΥΤΤΗ



''Υπολογίζεται ότι έπεσαν άνω των 40 πυροβολισμών
ενώ πλείστα θα ήσαν τα θύματα, αν το πλήθος δεν
διεσκορπίζετο εγκαίρως και έσπευδε να κρυβή. Εκ των
υποκοπάνων των χωροφυλάκων, πολλαί εκ των
γυναικών του εκκλησιάσματος ετραυματίσθησαν, άλλαι
ελαφρότερον, άλλαι σοβαρώτερον. Η σοβαρώτερον όλων
 τραυματισθείσα είναι η σύζυγος Κωνσταντίνου Ρούττη,
Αικατερίνη, φέρουσα επικίνδυνον τραύμα δι' υποκοπάνου
εις την κεφαλήν, ήτις μετεφέρθη εις Αθήνας και
νοσηλεύεται εις τον ''Ευαγγελισμόν''.


8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1927


ΤΑ ΑΙΜΑΤΗΡΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ ΕΛΕΥΣΙΝΟΣ 


ΚΑΙ Η ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ (ΡΟΥΤΤΗ)




ΠΛΗΡΗ ΠΑΡΟΧΗ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΠΑΡΕΧΟΥΝ 
ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ



Αιματηραί σκηναί διεδραματίσθησαν χθες την πρωϊαν εις την Μάνδραν, κατά την λειτουργείαν του εορτάζοντος συμφώνως προς το πάτριον ημερολόγιο
ν, ναού των Ταξιαρχών.

Αστυνομικά όργανα πολιορκήσαντα καθ' όλην την νύκτα την εκκλησίαν, επετέθησαν, κατά την έξοδον του εκκλησιάσματος διά των υποκοπάνων εναντίον των γυναικών και ήρχισαν να βάλλουν εναντίον του αόπλου και ανυπόπτου πλήθους.

Και αδελφικόν αίμα επότισε τα κράσπεδα του ναού της αγάπης και της ειρήνης, προς δόξαν των αναξίων ποιμένων της Εκκλησίας, οι οποίοι, κατά την μεγαλόστομον ρήσιν του Αποστόλου Παύλου, μετεβλήθησαν εις λύκους της ποίμνης των.

Αι θλιβεραί σκηναί αι οποίαι κατέληξαν εις την δολοφονικήν αδελφοκτονίαν και εις τας οποίας ωδήγησαν το εγκληματικόν καλογηρικόν πείσμα και η ανόητος εμμονή του αρχιεπισκόπου Αθηνών εις αποφάσεις ακύρους και παρανόμους,

διαιρούσας την Εκκλησίαν και σκανδαλιζούσας τας ψυχάς του ευλαβούς και στερρώς εχομένου των εθνικών και θρησκευτικών παραδόσεων ορθοδόξου πληρώματος, διεδραματίσθησαν, καθώς μας αφηγήθησαν αυτόπται μάρτυρες των σκηνών υπό τας εξής συνθήκας:



Η εικόνα της Αγίας Αικατερίνης της εν Μάνδρα 

αγιογραφημένη από το 
''Εργαστήρι Εκκλησιοποιημένης Αγιογραφίας'' 
κοσμεί το καθολικό της  Ιεράς Μονής
Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης 

Φυλής Αττικής.


Ο ΧΘΕΣΙΝΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ 

Χθες την πρωϊαν και προχθές το εσπέρας, συμπιπτούσης προς το παλαιόν κανονικόν ημερολόγιον, της εορτής των Ταξιαρχών, Κοινότης των Ορθοδόξων, ποιούσαν χρήσιν της υπουργικής αδείας, διά της οποίας παρέχεται εις τους ακολουθούντας το παλαιόν ημερολόγιον πλήρης ελευθερία να λειτουργούνται ακωλύτως

εις εξωκκλήσια και εις ιδιωτικούς ναούς, ετέλεσε μετά πάσης ιεροπρεπείας και κατανύξεως, τον εσπερινόν, την αγρυπνίαν και την Λειτουργίαν της εορτής εις δέκα εκκλησίας των Αθηνών και του Πειραιώς, εις τας οποίας εκκλησιάσθησαν χιλιάδες πιστών Ορθοδόξων.

Οι εκκλησιασθέντες εν Αθήναις και Πειραιεί υπολογίζονται εις δεκαπέντε έως είκοσι χιλιάδες, εξ αυτών δε πλέον των δύο χιλιάδων εκοινώνησαν των Αχράντων Μυστηρίων.

Μετά της ιδίας κοσμοσυρροής και κατανύξεως εωρτάσθη η εορτή των Ταξιαρχών υπό των οικείων παραρτημάτων της Κοινότητος Ορθοδόξων, εις τα χωρία της Αττικής, τα οποία διεκρίθησαν πάντοτε διά το ζωηρόν θρησκευτικόν συναίσθημα και την ακλόνητον και απαρασάλευτον πίστιν των εις τα Δόγματα και τας Παραδόσεις της Εκκλησίας.

Πρώτη, ως ήτο επόμενον, έσπευσε να προετοιμασθή διά την εορτήν, η κοινότης της Μάνδρας, η οποία καθώς γνωρίζουν οι αναγνώσται του ''Σκριπ'', υπήρξεν αείποτε η ακρόπολις των θρησκευτικών παραδόσεων, ολοκλήρου του πληθυσμού,

εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, εορτάζοντες και τελούντες τα θρησκευτικά των καθήκοντα, παρά πάσαν πίεσιν και πάντα διωγμόν, ακόμη και κατά τα έτη της δεινής στρατοκρατίας, συμφώνως προς το πατροπαράδοτον εορτολόγιον.

Μέλη του εν Μάνδρα παραρτήματος της Ορθοδόξου Κοινότητος κατήλθον εις τας Αθήνας προ ημερών διά να ζητήσωσι από το κέντρον της Κοινότητος ιερέα.

Παραλαβόντα δε τον εκ Πειραιώς παλαιορθόδοξον ιερομόναχον Χριστοφόρον Ψαλλίδαν, επανήλθον εις Μάνδραν, προς τον σκοπόν να τελέσωσι ευλαβώς και ησύχως τα θρησκετικά των καθήκοντα,

και ουδέποτε φανταζόμενοι ότι θα εγίνοντο στόχος δολοφονικών σφαιρών εκ μέρους των οργάνων της τάξεως και ο Ναός του Κυρίου θα μεταβάλλετο εις πεδίον αιματηρών και αποτροπιαστικών σκηνών. 


Η ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


Προχθές το εσπέρας σύσσωμος η κοινότης της Μάνδρας συνέρρευσεν εις τον εορτάζοντα Ναόν των Ταξιαρχών, όπου εψάλλη εν μέσω ασφυκτικής συρροής και κατανυκτικής συγκινήσεως, η ακολουθία του εσπερινού. 

Ολόκληρον το ευλαβές εκκλησίασμα, παρέμεινεν και μετά την απόλυσιν του εσπερινού εις την εκκλησίαν, διά να παρακολουθήση την ακολουθίαν της αγρυπνίας, και την πρωϊνήν λεοτουργίαν, ήτις θα εγίνετο ενωρίς περί τας πρώτας πρωϊνάς ώρας.

Αλλά μόλις είχεν αρχίσει η αγρυπνία και εψάλλοντο τα πρώτα κατανυκτικά τροπάρια, κουστωδία χωροφυλάκων έζωσε την εκκλησίαν, προς τον σκοπόν να διαλύση το εκκλησίασμα και να απαγάγη τον λειτουργούντα Ιερέα.

Οι εκκλησιαζόμενοι επρόφθασαν και έκλεισαν εγκαίρως, εκ των έσωθεν, τας θύρας του ναού, και ούτως η ακολουθία της αγρυπνίας εξηκολούθησεν υπό τας αγρίας φωνάς των χωροφυλάκων και τα πυκνά κτυπήματα των υποκοπάνων των, δια των οποίων απεπειρώντο να θραύσωσι τας θύρας της εκκλησίας.

Μη δυνηθέντες να βιάσωσι τας θύρας, οι χωροφύλακες επέπεσαν εναντίον των παραθύρων, τας υέλους των οποίων κατεθρυμμάτισαν, αλλά ούτε και δι' αυτών κατώρθωσαν να εισέλθωσι εις την εκκλησίαν, εμποδιζόμενοι υπό των σιδηρών κιγκλιδωμάτων του.

Εν τω μεταξύ είχον ζητηθή επειγόντως ενισχύσεις εκ Μεγάρων και Ελευσίνος, αι οποίαι και μετ' ολίγον  κατέφθασαν, και ούτως η αποτυχούσα κατά μέτωπον επίθεσις μετεβλήθη εις συστηματικήν πολιορκίαν διαρκέσασαν μέχρι των πρωϊνών ωρών. 


Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΙΣ

Το εκκλησίασμα, καθ' όλον αυτό το χρονικόν διάστημα, παρηκολούθει ατάραχον την θείαν ακολουθίαν, η οποία, ληξάσης της αγρυπνίας, είχε εισέλθει εις τον όρθρον, και μετά ταύτα εις την θείαν Λειτουργίαν.

Μετά την απόλυσιν της λειτουργίας, το εκκλησίασμα εξήλθεν εκ του ναού έχον εν τω μέσω τον Ιερέα.

Το πλήθος ευρεθέν προ της απροόπτου αυτής δολοφονικής επιθέσεως, διεσκορπίσθη εις τας παρόδους, προσπαθούν να κρυβή διά να αποφύγη τας δολοφονικάς σφαίρας των οργάνων της τάξεως.

Οι χωροφύλακες κατορθώσαντες διά του τρόπου αυτού να συλλάβουν τον Ιερέα, εσυνέχισαν εν τούτοις το δολοφονικόν έργον των, υπό τας αράς και τα αναθέματα του πλήθους, και ιδίως των γυναικών.

Υπολογίζεται ότι έπεσαν άνω των 40 πυροβολισμών ενώ πλείστα θα ήσαν τα θύματα,  αν το πλήθος δεν διεσκορπίζετο εγκαίρως και έσπευδε να κρυβή. 


ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΕΩΣ

Εκ των υποκοπάνων των χωροφυλάκων, πολλαί εκ των γυναικών του εκκλησιάσματος ετραυματίσθησαν, άλλαι ελαφρότερον, άλλαι σοβαρώτερον.

Η σοβαρώτερον όλων τραυματισθείσα είναι η σύζυγος Κωνσταντίνου Ρούττη, Αικατερίνη, φέρουσα επικίνδυνον τραύμα δι' υποκοπάνου εις την κεφαλήν, ήτις μετεφέρθη εις Αθήνας και νοσηλεύεται εις τον ''Ευαγγελισμόν''.

Εις τον ''Ευαγγελισμόν'' μετεφέρθη επίσης και η σύζυγος Μελετίου Κατσαρέλλου Αγγελική, ήτις φέρει τραύμα διά σφαίρας εις την κεφαλήν.

Η μήνις των χωροφυλάκων δεν εσεβάσθη ουδέ αυτό το ιερατικόν σχήμα και το αξίωμα, του συλληφθέντος κληρικού.

Ο ατυχής ιερεύς, όστις μετεφέρθη υπό κουστωδίαν χωροφυλάκων εις τας Αθήνας, είναι καταμωλωπισμένος εκ των υποκοπάνων των αγροίκων οργάνων της εξουσίας.

Φαίνεται, ότι λόγω του σκότους και της επικρατησάσης συγχύσεως εκ του δημιουργηθέντος πανικού αλληλοτραυματίσθησαν και πολλά εκ των οργάνων της εξουσίας, μεταξύ των οποίων και εις υπομοίραρχος τραυματισθείς εις τον πόδα ελαφρώς.

Συντάκτης του ''Σκριπ'', ζητώντας χθες το εσπέρας εκ του νοσοκομείου ''Ευαγγελισμού'' πληροφορίας περί της καταστάσεως των θυμάτων, έμαθεν ότι η κατάστασις της πρώτης, της Αικατερίνης Κ. Ρούττη, είναι απελπιστική, και ελάχισται ελπίδαι διασώσεώς της υπάρχουν.

Η Κατσαρέλλου ευρίσκεται εκτός κινδύνου.


Εφημερίς ΣΚΡΙΠ της 9/22 Νοεμβρίου 1927


Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του βιβλίου του μακαριστού Μητροπολίτη Πενταπόλεως
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
κ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου
''ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ'',
σελ. 6 - 14, έκδοση γ',
Πειραιεύς 1987.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF