ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΑΝΤΕΣ ΔΕ ΟΙ ΘΕΛΟΝΤΕΣ ΕΥΣΕΒΩΣ ΖΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΙΗΣΟΥ ΔΙΩΧΘΗΣΟΝΤΑΙ




Συ δε παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, 

τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, 

τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, 

11 τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο 

ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις, 

οἵους διωγμούς ὑπήνεγκα! καί ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος. 

12 καί πάντες δέ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται· 

13 πονηροί δέ ἄνθρωποι καί γόητες προκόψουσιν ἐπί τό χεῖρον, 

πλανῶντες καί πλανώμενοι. 

14 σύ δέ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καί ἐπιστώθης, εἰδώς παρά τίνος ἔμαθες, 

15 καί ὅτι ἀπό βρέφους τά ἱερά γράμματα οἶδας, τά δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διά πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. (Β' Τιμοθέου, γ' 10 - 15)


του π. Ευθυμίου Μπαρδάκα

Διωγμοί και παθήματα από μέρους των απίστων και πονηρών ανθρώπων, οι οποίοι λόγω της κακίας των δεν ήθελαν να δεχθούν το κήρυγμα του Ευαγγελίου, αυτή ήταν όλη η ζωή των Αγίων Αποστόλων και ιδιαίτερα του Αποστόλου Παύλου. Συνεχείς διωγμοί και παθήματα. Πήγαινε από το ένα μέρος στο άλλο, έτρεχε παντού και κήρυττε τον Χριστόν και στην Ανατολή και στην Δύση. Εκήρυττε με δύναμη, με ιερό ζήλο, με φλόγα ψυχής και έδειχνε φανερά σε όλους, πως ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού και Σωτήρ του κόσμου. 


Από αυτούς που τον άκουγαν, άλλοι πίστευαν, άλλοι έμεναν στην απιστία. Εκείνοι που τον πίστευαν τον ακολουθούσαν και τον τιμούσαν. Αυτοί, που δεν τον πίστευαν, τον κατεδίωκαν να τον θανατώσουν. Υπέφερε πολλά παθήματα, υπέστη πολλούς και φοβερούς διωγμούς ο Απόστολος Παύλος ιδίως στα μέρη της Μικράς Ασίας, στην Αντιόχεια, το Ικόνιο, τα Λύστρα. Φοβερούς διωγμούς, όπως είπαμε. Αλλά από όλους αυτούς, όπως λέγει η περικοπή, τον έσωσε ο Κύριος. Προσθέτει όμως και τούτο, που όλοι οι πιστοί και ευσεβείς Χριστιανοί πρέπει να το πρεσέξωμε: ''Και πάντες -λέγει- οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται''. 


Προσέξτε Χριστιανοί, λέει ο Απόστολος του Θεού, δεν διωκόμεθα μόνο εμείς οι Απόστολοι. Να ξέρετε, ότι και όλοι εσείς, που θα θελήσετε να ζήσετε σύμφωνα με το θέλημα του Ιησού Χριστού και σεις θα διωχθείτε. Λοιπόν, διωγμοί και παθήματα η ζωή των Αποστόλων, διωγμοί και παθήματα η ζωή των καλών, των γνησίων, των ευσεβών Χριστιανών. Για ποιο λόγο; Για τον λόγο, ότι πιστεύουν στον Χριστό και γιατι, αφού πιστεύουν στον Χριστόν, θεωρούν αναγκαίο και να συμμορφώνονται προς το Ευαγγέλιο και το θέλημα του Χριστού. Να έχουν συνέπεια στην ζωήν των. Όχι μόνο λόγια και θεωρία, αλλά και έργα και πράξη και βίον καθαρόν, άγιον, θεάρεστον. 


Να μην είναι εγωισταί και συμφεροντολόγοι και εκμεταλλευταί και κλέπται καί άρπαγες, αλλά να είναι δίκαιοι, φιλάνθρωποι και φιλάδελφοι, τίμιοι, ειλικρινείς, ίσιοι άνθρωποι, να θυσιάζουν τα συμφέροντά τους για τα κοινά, να είναι ευσυνείδητοι, έντιμοι, άνθρωποι του καθήκοντος, άνθρωποι της Εκκλησίας, σεμνοί, ηθικοί, καθαροί στον βίο και ακηλίδωτοι. Γι' αυτόν τον λόγο συνήθως διώκονται οι Χριστιανοί. Επειδή είναι τίμιοι και δεν είναι άτιμοι. Επειδή είναι πιστοί και δεν είναι άπιστοι. Γι' αυτούς τους λόγους διώκονται και δοκιμάζουν πολλές φορές μεγάλες δοκιμασίες, υφίστανται μεγάλες αδικίες, πάσχουν παθήματα φοβερά. Και από ποιους πάσχουν και διώκονται; Από τους αντιθέτους. Από εκείνους που φρονούν και παραδέχονται και ακολουθούν τα αντίθετα από τους πιστούς και ευσεβείς. 


Οι ασυνείδητοι πιέζουν τους ευσυνειδήτους. Οι εκμεταλλευταί και άδικοι, αγωνίζονται να κάνουν ομοίους με τους εαυτούς των, τους δικαίους και τιμίους και όταν βλέπουν πως δεν γίνονται, αποφασίζουν και επιδιώκουν την εξόντωσή των. Γίνεσαι κλέφτης μαζί μου; Γίνεσαι ανήθικος, πρόστυχος, διεφθαρμένος προς ικανοποίηση αμαρτωλών και ενόχων επιθυμιών και παθών; Γίνεσαι ψευδομάρτυρας και πλαστογράφος για να μπορέσουμε να κερδίσουμε μια δίκη, να γεμίσουμε τις τσέπες μας λεπτά; Αν γίνεσαι, τότε εντάξει. Είσαι φίλος καλός και μη φοβάσαι. Όχι μοναχά μη φοβάσαι, αλλά πάρε και θέσεις καλές, πάρε και αξιώματα, πάρε και χρήματα. Δεν γίνεσαι όμοιός μας και θέλεις να μας κάνεις τον τίμιο, τον Χριστιανό; Τότε θα πληρώσεις την άρνησή σου. Θα πληρώσεις με το παραπάνω την πίστη και την αρετή σου. Τότε θα διωχθείς. 


Δεν θα σταθείς ήσυχος πουθενά, έως ότου εξοντωθείς. Επειδή είσαι καλός και τίμιος Χριστιανός, γι' αυτό θα διωχθείς. Πόσα τέτοια δεν γίνονται στις ημέρες μας! Πόσοι Χριστιανοί πιστοί, πόσοι άνθρωποι τίμιοι και καλοί δεν διώκονται, δεν παραμερίζονται, δεν χάνουν περιουσίες και θέσεις και αξιώματα και τιμές! Και τι θα κάνομε; Θα τα δεχθούμε και θα τα υπομείνουμε όλα. Όλους τους διωγμούς, όλες τις αδικίες και συκοφαντίες, όλα τα παθήματα. 


Επειδή είμαστε Χριστιανοί με Ορθόδοξη Ομολογία και με έργα κατά Χριστόν, γι' αυτό δεν μας κυνηγούν και μας αδικούν; Αφού γίνονται όλα αυτά για την πίστη μας, είναι τιμή και δόξα μας. Είναι παράσημα για όλους εμάς. Είναι καυχήματά μας. Και μη φοβόμαστε τους κατατρεγμούς των αδίκων και ασεβών. 


Όπως ο Θεός προστάτευε στους διωγμούς

τους Αποστόλους του και τους έσωζε από βεβαίους θανάτους, 

έτσι πάντοτε θα προστατεύει και εμάς 

από τις επιβουλές και κακουργίες των πονηρών ανθρώπων. 

Θα μας προστατεύει και θα μας ευλογεί. 

Ο Απόστολος μας το είπε: 

''Πάντες οι θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται''. 

Τί ευλογία και χάρις Θεού να διωκόμεθα για την πίστη μας! 

Ας δεχθούμε με υπομονή και χαρά αυτούς τους διωγμούς 

και η ανταμοιβή μας θα είναι μεγάλη 

στη γη και στους ουρανούς. 




Άρθρο του Αρχιμανδρίτη π. Ευθυμίου Μπαρδάκα 
εκ του προσωπικού του Ιστολογίου ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ''. 
Εισαγωγή στο μονοτονικό σύστημα και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.



Αρχιμανδρίτης π. Ευθύμιος Μπαρδάκας

Εφημέριος Ι. Ν. Παναγίας Προυσιωτίσσης Τσακού Αγίας Παρασκευής Αττικής.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF