ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2018

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 ΜΕΡΟΣ 22ον



(Εφημερίδα ''ΑΤΛΑΝΤΙΣ'' 8 Ιανουαρίου 1925)



ΨΕΥΔΗ ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ



Μετά τις δημόσιες επιστολές της ''Επιτροπής Ορθοδόξων'' και του Μητροπολίτη Αθηνών Χρυσόστομου Παπαδόπουλου στην εφημερίδα ''ΕΜΠΡΟΣ'' (7-9 Απριλίου 1924 ν.ημ.) για την δήθεν συνεννόηση της Εκκλησίας της Ελλάδος μετά των Πατριαρχείων, όσον αφορά την εφαρμογή του νέου ημερολογίου στο εκκλησιαστικό, έρχεται το περιοδικό του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας ''ΠΑΝΤΑΙΝΟΣ'', να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές! Στο επίσημο -λοιπόν- περιοδικό του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας της 1ης Μαρτίου 1924 δημοσιεύθηκε ένα άρθρο - απάντηση προς την Εγκύκλιο (10/3/1924) της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, σχετικά με την μονομερή εφαρμογή του νέου ημερολογίου στο εκκλησιαστικό. Το άρθρο αυτό αποτελεί όνειδος και καταπέλτη για την Μητρόπολη Αθηνών, αφενός μεν, γιατι αναιρεί ένα προς ένα τα επιχειρήματα που επικαλέστηκε η Εγκύκλιος για την ημερολογιακή μεταρρύθμιση, αφετέρου διαψεύδει δημόσια τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο1 για τα ''περί συνεννοήσεως μετά των Πατριαρχείων'', αφού το άρθρο καταλήγει ως εξής: 



''Αξίζει εν τέλει των επί των δικαιολογιών της Εγκυκλίου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος σχολίων τούτων να παρατηρηθή και το γεγονός, ότι ουδαμού της Εγκυκλίου αναφέρεται, ότι πλην των Εκκλησιών Ελλάδος και Κωνσταντινουπόλεως, ουδεμία άλλη κατά τόπους Αυτοκέφαλος Εκκλησία απεδέχθη προς το παρόν, την συνταύτισιν του Εκκλησιαστικού προς το Πολιτικόν Ημερολόγιον. Τούτο δε όλον γέγονεν2, ίνα μη πληροφορηθώσιν, ούτε οι Αρχιερείς προς ους η Εγκύκλιος απευθύνεται, ούτε ο Κλήρος, ούτε και ο Λαός, χάριν του οποίου η μεταρρύθμισις του Ημερολογίου επεχειρήθη, ότι τόσον μονομερώς ελήφθη η απόφασις της μεταρρυθμίσεως.'' 



Ο αρθρογράφος Δημήτρης Πετρακάκος3 γράφει -λίγους μήνες μετά- στην ''ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ'' της 22ας Ιανουαρίου 1925, ένα εξαίρετο, εκκλησιαστικό άρθρο σχετικά με την ημερολογιακή μεταρρύθμιση, υπό τον τίτλο ''Η ΕΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΟΙΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ.'' Ήδη στον ημερήσιο Τύπο και των δύο πολιτικών παρατάξεων μπροστά στις λαικές εξεγέρσεις, αλλά και τις αντιδράσεις εκ μέρους των τριών Πατριαρχείων Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας σχετικά με το Ημερολογιακό Ζήτημα αναγγέλλεται η σύγκληση Οικουμενικής Συνόδου στα Ιεροσόλυμα4, προς οριστική επίλυση της ημερολογιακής καινοτομίας. Στο άρθρο αυτό, ο δημοσιογράφος γράφει τα εξής αυτονόητα, αποκαλυπτικά, αλλά και ενδεικτικά των όσων νεωτερισμών και καινοτόμων μεταρρυθμίσεων συμβαίνουν και που ο λαός ήδη γνωρίζοντας, τα παρακολουθεί με ζωηρό ενδιαφέρον. 



Γράφει: ''Το ζήτημα του ημερολογίου κατά της βιαίας μεταβολής του οποίου εξηγέρθησαν τα Πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Ιεροσολύμων και Αντιοχείας, ως και το Άγιον Όρος, όπου οι Αγιορείται ευλαβώς τηρούσι το πατροπαράδοτον, θρησκευτικόν ημερολόγιον, θέλει προκαλέση την μάλλον ταραχώδην και προέχουσαν συζήτησιν. Θυελλώδεις ομοίως προμηνύονται αι συζητήσεις περί της θέσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αι ομόδοξαι Εκκλησίαι επωφελούμεναι της σημερινής αδυναμίας ημών, κατεργάζονται μεθόδους, όπως εις την εκλογήν του Πατριάρχου λαμβάνωσι μέρος του λοιπού και αύται. Τούτο θα εσήμαινε προς την ανατροπή του κανονικού πολιτεύματος της Εκκλησίας, μίαν ολοκληρωτικήν απεμπόλησιν των προαιωνίων δικαιωμάτων της Ελληνικής φυλής. Η αντίδρασις είναι πεισματώδης και η Ελληνικότης της Μεγάλης Εκκλησίας πλήττεται πανταχόθεν. (Γιατι; σημ. ημετέρα) Ο Γάμος των κληρικών, εννοούμεν τον γάμον των Επισκόπων και τον δεύτερον γάμον των ιερέων και διακόνων. Το έγκυρον των Αγγλικανικών χειροτονιών, κωλύματα γάμου, περιορισμός των ιερών ακολουθιών και των νηστειών. Αμφίεσις των κληρικών. Εάν δεν υπάρξη αναβολή, Οικουμενική Σύνοδος θα λάβη χώραν τον ερχόμενον Μάιον εις τον εν Ιεροσολύμοις μεγαλοπρεπή ναόν της Αναστάσεως.'' 


Όλες αυτές οι αντορθόδοξες, νεωτεριστικές καινοτομίες είναι γνωστές στο εκκλησιαστικό ποίμνιο, αλλά, όπως έχουμε επισημάνει πολλάκις, λόγω του πολιτικού διαμελισμού του εκλογικού σώματος, οι Βενιζελικοί θριαμβολογούν για οποιαδήποτε νεωτερισμό στα ειωθότα της Εκκλησίας, επειδή αυτά, τα ποιούν Βενιζελικές ή συνεργαζόμενες φιλοβασιλικές κυβερνήσεις, οι δε Βασιλικοί ακριβώς το αντίθετο. 



Στις δε Βενιζελικές εφημερίδες είναι τόσο μεγάλος, ο ξενομανής, αγγλογαλλικός οίστρος, αλλά και κάθε νεωτερίζουσα μορφή, που αποκλίνει οριστικά από το ''απευκταίον (Βασιλικό) παρελθόν'' και τις λαικές, εθιμοτυπικές, ακόμη και παγιωμένες, ορθόδοξες παραδόσεις, που ζητούν ακόμη και την εισαγωγή του καθολικού αρμονίου στους ορθόδοξους ναούς μέχρι και την χρησιμοποίηση του ράσου μόνο στους ναούς, ως ένδειξη και έκφραση εκσυγχρονισμού και προόδου...! 



Εν τω μεταξύ, ούτε η αυτοκέφαλος Εκκλησία της Κύπρου (για την πρώτη αυτή περίοδο εφαρμογής του νέου ημερολογίου, που γίνεται λόγος) αποδέχεται την εφαρμογή της ημερολογιακής καινοτομίας και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κύριλλος Γ'5 (1859-1933) απευθυνόμενος προς την Εκκλησία της Σερβίας (που αποδέχθηκε αρχικά) την καινοφανή αυτή μεταρρύθμιση, γράφει6 μία ακριβώς εβδομάδα πριν την νεοημερολογιακή εφαρμογή στην Εκκλησία της Ελλάδος, τα εξής: ''Τούτου ένεκα επιβάλλεται, η συγκρότησις γενικής Πανορθοδόξου Συνόδου εις την οποίαν να λάβωσι μέρος όλαι αι αυτοκέφαλαι εκκλησίαι, εν αις και αι αποσχούσαι του εν Κων/πόλει Συνεδρίου, αίτινες εδήλωσαν ήδη την προθυμίαν αυτών εις το να μετάσχωσι τοιαύτης γενικής Συνόδου. {...} Και εν τη πεποιθήσει, ότι τοσούτον μικρά αναβολή εις ουδέν θα προσέκρουεν, υπέβαλε (Η Ιερά Σύνοδος Κύπρου) συνάμα προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον την παράκλησιν, ό π ω ς α ν α β λ η θ ή   π ά σ α  μ ε μ ο ν ω μ έ ν η  μ ε τ α β ο λ ή   τ ο υ  Η μ ε ρ ο λ ο γ ί ο υ, ήτις ως αποτέλεσμα θα είχεν  ο λ έ θ ρ ι ο ν  δ ι χ α σ μ ό ν   τ ω ν Ε κ κ λ η σ ι ώ ν. {...} Διατελούμεν μετ΄αγάπης ακραιφνούς, ο ελάχιστος εν Χριστώ αδελφός και όλως πρόθυμος Ο ΚΥΠΡΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Εν Αρχιεπισκοπή 19/3 Μαρτίου 1924.'' 



Και ενώ συμβαίνουν όλες αυτές οι γενικευμένες αντιδράσεις εκ μέρους Πατριαρχείων, Αυτοκεφάλων Εκκλησιών και τμήματος του ορθοδόξου, ελληνικού λαού, δημοσιεύεται στην εφημερίδα ''ΕΜΠΡΟΣ'' της 23ης Απριλίου 1924, επιστολή του Χρυσόστομου Παπαδόπουλου με αποδέκτη τον... Αρχιεπίσκοπο Καντερβουρίας της Αγγλικανικής ''Εκκλησίας'', προκειμένου ο πρώτος να εξάρει το ζήλο και την αγάπη δυο βρετανικών οργανώσεων της Αθήνας, που βοηθούν και περιθάλπουν τους ανταλλαγέντες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας... Δυστυχώς, στο εσωτερικό της χώρας έχουν αρχίσει να διαφαίνονται οι πρώτες ''δεσποτοκρατικές'' επιβολές κραταιού ύφους και μισερού, αντιχριστιανικού ήθους εκ μέρους του αλαζόνα και ''στρατοκράτη'' Χρυσόστομου Παπαδόπουλου7, που ενώ έχει πιαστεί δύο φορές -δημοσίως- ψευδόμενος, επιχειρεί ωστόσο και τρίτη δημόσια, -προς ενημέρωση- ανακοινώσιμη ψευδολογία! 



Έτσι, μετά τον μεγάλο θόρυβο που προκλήθηκε στην Αθήνα, εξ' αφορμής των δύο μεγάλων θαυμάτων στον Μητροπολιτικό ναό της πόλης την ημέρα της εορτής του Ευαγγελισμού με το εκκλησιαστικό ημερολόγιο, ο ''αρχιεπίσκοπος του Σχίσματος'' έφθασε στο σημείο να διαψεύσει -με ανακοίνωση της Αρχιεπισκοπής- στον ημερήσιο Τύπο8 τα θαύματα, τα οποία σημειώθηκαν! ''Σχετικώς με την χθεσινήν είδησιν περί θαύματος τελεσθέντος εν τω Μητροπολιτικώ ναώ εν τη Αρχιεπισκοπή Αθηνών ανακοινώνουμε τα εξής: Είναι φαντασίας αποκύημα και καθ΄ολοκληρίαν ανυπόστατον, ότι ''οι εν τω ναώ προσερχόμενοι κατέκλυσαν αυτόν και η κυκλοφορία εντός ναού κατέστη αδύνατος.'' 

Ο ιερεύς, ο τελέσας ''παράκλησιν'', αιτήσει τινών χριστιανών προ της εικόνος της Θεοτόκου, διαβεβαιοί, ότι οι παρόντες χριστιανοί δεν υπερέβαιναν τους 200, στρατολογηθέντας και τούτους κατόπιν πείσματος και εντατικής προπαγάνδας, εχούσης ελατήρια αναμφιβόλως ευτελούς εκμεταλλεύσεως του ζητήματος, ως αντελήφθη προσωπικώς και αυτός ούτος ο πρωτοσύγγελος της Αρχιεπισκοπής, όστις επισκεφθείς χθες μ.μ. τον ναόν Ταξιαρχών Πύλης Αγοράς, ήκουσε τρεις κυρίους ισταμένους προ της εξωτερικής εσόδου του ναού και προτρέποντας τα εν αυτώ τελέσαντα επιδεικτικώς παράκλησιν, κοράσια του κατηχητικού σχολείου Αγίας Αικατερίνης, όπως μεταβούν εις τον ιερόν ναόν της Μητροπόλεως και απαιτήσουν να ψαλλή και εκεί παράκλησις...'' Όμως, το ψέμα -λέει ο λαός μας- έχει κοντά ποδάρια! Κι εμείς συμπληρώνουμε: Κι η υποκρισία ένα Τέλος... Εύχεσθε!



ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ 

ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ



(Εφημερίδα ''ΑΤΛΑΝΤΙΣ'' 28 Απριλίου 1924 ν.ημ.)



Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ΚΑΙ ΕΔΩ



(Εφημερίδα ''ΑΤΛΑΝΤΙΣ'' 8 Ιανουαρίου 1925 ν.ημ.)



ΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑ



(Εφημερίδα ''ΑΤΛΑΝΤΙΣ'' 27 Μαρτίου 1924 ν.ημ.)



ΣΟΒΑΡΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ



(Εφημερίδα ''ΑΤΛΑΝΤΙΣ'' 29 Μαρτίου 1924 ν.ημ.)


ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΟΔΟΣ



(Εφημερίδα ''ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ'' 30 Απριλίου 1924 ν.ημ.)




ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:


1. Ο Μητροπολίτης Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος είχε ενημερώσει στην πρώτη -κατ΄ιδίαν- συνάντηση με την ''Επιτροπή Ορθοδόξων'', ότι με την εφαρμογή του νέου ημερολογίου συμφωνούσαν αρχικά τα τρια Πατριαρχεία της Ανατολής, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Αλεξανδρείας και η Αρχιεπισκοπή της Κύπρου, γεγονός που αποδείχθηκε καθόλα ψευδές!



2. Η μονομερής εφαρμογή της ημερολογιακής μεταρρύθμισης μεταξύ Εκκλησίας της Ελλάδος και Οικουμενικού Πατριαρχείου (Χρυσοστόμου και Μελετίου) έγινε ξαφνικά και χωρίς καμία συνεννόηση μεταξύ όλων των τοπικών Εκκλησιών, προκειμένου ν΄αναγκασθούν και οι Εκκλησίες ν΄ακολουθήσουν την ημερολογιακή καινοτομία.



3. Ο Δημήτρης Πετρακάκος (1877-1946)  ήταν δικηγόρος, πολιτευτής και αργότερα βουλευτής και πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, εκ μέρους του ''Λαικού Κόμματος'' του Παναγή Τσαλδάρη. Μεταξύ των ετών 1924 - 1933 έγραφε άρθρα υπέρ του πατρίου ημερολογίου, καλώντας τις κυβερνήσεις να το επαναφέρουν. Ο Τσαλδάρης,  είχε υποσχεθεί -προς άγρα ψήφων- στους Ορθοδόξους Χριστιανούς του Πατρίου Ημερολογίου, πως αν έβγαιναν στην Κυβέρνηση θα επανέφεραν το πατροπαράδοτο, εκκλησιαστικό ημερολόγιο. Φυσικά δεν το έκαναν ποτέ...



4. Βλέπε εφημερίδα ''ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ'' της Τετάρτης 30 Απριλίου 1924.



5. Ο πρώην Μητροπολίτης Κερύνειας  Κύριλλος Γ' (1859-1933) εκλέχθηκε Αρχιεπίσκοπος Κύπρου στις 11 Νοεμβρίου 1916. Μεταξύ των υποψηφίων για τη θέση του Αρχιεπισκόπου ήταν και ο... Μελέτιος Μεταξάκης, ο αρχομανής και μασώνος κληρικός, που έγινε δύο φορές Μητροπολίτης (Κυτίου και Αθηνών) και δύο φορές Πατριάρχης (Κων/πόλεως και Αλεξανδρείας), ενώ προς τέλος της ζωής του εποφθαλμιούσε και τη θέση του Πατριάρχη Ιεροσολύμων...



6. Βλέπε εφημερίδα εφημερίδα ''ΑΤΛΑΝΤΙΣ'' 28 Απριλίου 1924.



7. Ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος υπήρξε μέγας διώκτης των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών και συνεργούσης της χωροφυλακής φυλάκιζε και εξόριζε τους αντικαινοτόμους των πατρώων παραδόσεων. Βλέπε σχετικά περιοδικό ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ'' ΕΔΩ.



8. Βλέπε εφημερίδα ''ΕΜΠΡΟΣ'' της 9ης Απριλίου 1924.



9. Συνεχίζεται.

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF