ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Σάββατο 16 Μαΐου 2020

''Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΕΠΙΒΟΥΛΕΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ ΤΩΝ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΙΔΡΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΑΥΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ''



Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος





''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''



Εκ του προηγούμενου


Σύστημα της επιβουλής εστίν ίνα προλαμβάνη και φθείρη, ως είπα και ανωτέρω, την βάσιν και την κεφαλήν των επιβουλευομένων εθνών. Επιβουλεύεται όλον τον ορθόδοξον λαόν της Ανατολής του οποίου η Επτάνησος θεωρείται ως κεφαλή, ως έχουσα το πλέον πεπαιδευμένον, συνετόν και γενναίον λαόν, διά τούτο εκείθεν διά του εν Κερκύρα Σεμιναρίου, και άλλων μυρίων ραδιουργιών παρασκεύασε μίαν ικανήν ζύμην του ιδίου αυτής προσηλυτισμού, διά της οποίας προ πολλών ετών ενεργεί την έκτασιν της πλάνης και της κοινής προδοσίας.

Επιβουλεύεται τον κλήρον και την θρησκείαν, προλαμβάνει την Εκκλησιαστικήν Διοίκησιν, και δι' αυτής φθείρει και φέρει εις τον όλισθον της πλάνης, της κοινής προδοσίας, και εις την κατά μικρόν ελάττωσιν και κατάργησιν την ιεραρχίαν και όλον τον κλήρον.

Επιβουλεύεται την κατάργησιν του μοναχικού τάγματος, προλαμβάνει κατά πρώτον τα πλέον επίσημα Μοναστήρια του Κράτους, και καθιδρύει εν αυτοίς Σχολεία της διαφθοράς και της πλάνης, και έπειτα το παράδειγμα τούτων λαμβάνει την έκτασιν και εις όλα τα άλλα. Λαμβάνει σκοπόν ίνα φέρη την διαφθοράν και την πλάνην εις μίαν πόλιν.

Επιχειρεί κατά πρώτον τους πλέον επισήμους και ευγενείς, και την πρωτεύουσαν Εκκλησίαν της πόλεως, εν η ενεργεί΄ και κατατάττονται  ως εφημέριοι και επίτροποι, άνθρωποι εκ του κεκρυμμένου προσηλυτισμού αυτής. Επιχειρεί την στρέβλωσιν του πνεύματος, την διαφθοράν των ηθών και των πεπλανημένην μόρφωσιν της νεολαίας, προλαμβάνει και ετοιμάζει Καθηγητάς τοιούτου σκοπού και νοθεύει κατ' αυτό το τέλος την ύλην, όλην την μέθοδον της διδασκαλίας, και όλην την φιλολογίαν και την φιλοσοφίαν.


Όλα δε ταύτα και τα παραπλήσια τούτοις χρωματίζει συγχρόνως διά των ονομάτων του φωτισμού, του εξευγενισμού και της ελευθερίας, αποκρύπτει και συσκιάζει διά της συστηματικής υποκρίσεως, εκθειάζει δε και συνιστά εις το κοινόν διά της κοινής φήμης.

Εάν που ακουσθή και αναφανή καν ισχνή και μικρά της αληθείας φωνή, ή τι μικρόν δείγμα της αρετής, ευθύς επιφορτίζει εις αυτά, διά του υποκεκρυμμένου αυτής προσηλυτισμού τους εμπαιγμούς, τας συκοφαντίας, τας απειλάς και τον δόλιον διωγμόν, έως ου είτε διά φόβον, είτε δι' άγνοιαν της επιβουλής και του επικειμένου κινδύνου, παύει όλως δι' όλου πας μορφωμένος πας ορθός λόγος και πάσα κατά της επιβουλής αντενέργεια, και εν τοσούτω τα σχέδια ταύτης λαμβάνουσιν ημέρα τη ημέρα περισσοτέραν βάσιν και πρόοδον επαπειλούντα μεγάλας και φρικτάς συμφοράς και το γενικόν της ορθοδοξίας και των ορθοδόξων ναυάγιον.

Ζ'. Εβδόμη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί η επιβουλή εστίν επειδή συστηματικώς ουδέποτε ενεργεί κατά πρώτον αυτή αμέσως, αλλ' εμμέσως δι' αυτών των επιβουλευομένων. Αυτούς κινεί ως υπηρέτας και όργανα και φέρουσιν εις καταρτισμόν την οικοδομήν των ιδίων αυτής σχεδίων, και έρχοπνται εις αυτοχειρίαν και παραχωρούσιν εις αυτήν όσα θέλει.

Περί τα μέσα του ιη' αιώνος διά πολλούς θρησκευτικούς και πολιτικούς σκοπούς, η διπλωματία της περί ης ο λόγος εκ της Βρετανίας επιβουλής, επενόηεσε την ανάγκην και τους τρόπους ίνα φέρη, ει δυνατόν την καταστροφήν της Γαλλίας.

Αυτούς τους Γάλλους διά της απάτης εκίνησεν εις εκείνην την τρομεράν και φρικτήν τραγωδίαν, διά της οποίας ησφαλίσθη εις τας Ανατολικάς Ινδίας και εις την Θαλασσοκρατείαν της μεσογείου, έχουσα συνεργούσας εις τούτο και τας άλλας αυλάς, και δι' αυτής της Σκηνής έφερε συγχρόνως τόσα μεγάλα σκάνδαλα και ανωμαλίας εις όλα τα άλλα επιβουλευόμενα Κράτη.

Δεν φαίνεται προς τούτοις έξω του πιθανού, μήπως διά νύξεως και οδηγίας τινός υποκεκρυμμένου αυτής οργάνου, εκίνησε τον Ναπολέοντα εις την κατά της Ρωσσίαν εκστρατείαν, επί σκοπώ ίνα φέρη και την τούτου καταστροφήν και συγχρόνως σκάνδαλα κλόνον και ζημίαν εις την Ρωσσίαν.

Μετά την Σκηνήν της Γαλλίας, κινεί διά των Γάλλων τον διοργανισμόν της φιλικής εταιρίας και την κατά της πίστεως και την κατά του κλήρου συνωμοσίαν, επί σκοπώ ίνα φέρη εις έκβασιν τα περί της Ανατολής υψηλά και λαμπρά αυτής σχέδια, και κινεί συγχρόνως την εκ πασών των αυλών της Δύσεως συνωμοσίαν, κατά πάντων των ορθοδόξων, των οποίων όλων ενεργεί την επιβουλήν, και όλας συγχρόνως κινεί ως εύστοχα και πρόθυμα όργανα.

Εις όλην την σειράν της Ελληνικής επαναστάσεως οικοδομεί την αδράνειαν όλων όλων των άλλων αυλών, και αυτή εν τοσούτη διευθύνει και οδηγεί την Οθωμανικήν Πόρταν διά τον όλεθρον του Ελληνικού γένους και συγχρόνως υποκρίνεται και εις τούτους τον σύμμαχον και προπαρασκευάζει αυτούς ίνα ζητήσωσι την αποκλειστικήν αυτής προστασίαν, την οποίαν και εζήτησαν επισήμως.

Κινεί έπειτα τας αυλάς και αναγνωρίζουσι ουχί την όντως αληθινήν και ελευθέραν των Ελλήνων ανεξαρτησίαν, αλλά την κατά τον τύπον της Επταννήσου υπ' αυτής προστασίαν, ήτις ίνα διασκεδάση την κατά τούτο αντιζηλίαν των άλλων αυλών, παραλαμβάνει επί ψιλώ ονόματι και εκείνην της Ρωσσίας και της Γαλλίας.

Κινεί μετά ταύτα τους Έλληνας εις την πυρπόλισιν του ιδίου στόλου, εις την δολοφονίαν του ιδίου αυτών Πατρός Κυβερνήτου, εις το λεγόμενον Σύνταγμα, και εις τόσα άλλα ολεθριώτατα και απαίσια έργα, όλα τείνοντα εις την απώλειαν και εις τον κατά κράτος αφανισμόν του Ελληνικού γένους, και συγχρόνως κινεί αυτούς διά της απάτης, και σκιρτώσι και πανηγυρίζουσι εις έκαστον τούτων επ' ελπίδι τάχα αισίου μεταβολής των πραγμάτων.

Μετά την δολοφονίαν του Κυβερνήτου, ανοίγει τόσας Σκηνάς και αναλαμβάνει όλην την διεύθυνσιν του βασιλείου της Ελλάδος και όλης της Ανατολής, και από τότε έως του νυν φέρει τόσα άλλα δεινά φανερά τε και αφανή, διά την καταστροφήν των Ελλήνων και εν τοσούτω διά των σπερμολόγων και των εφημερίδων προσάπτουσι την αιτίαν εις τον βασιλέα της Ελλάδος, άλλοτε δε εις την Γαλλίαν, και την Γερμανίαν, εις τον Πάπαν, εις την Ρωσσίαν, και εις αυτούς τους πάσχοντας και επιβουλευομένους Έλληνας.

Συγχρόνως δε εις όλα ταύτα προπαρασκευάζει προ πολλού όλον τον λαόν της Ανατολής, του οποίου ετοιμάζει αδειαλείπτως τον όλεθρον και αφανισμόν, όπως εις πάσαν ενδεχομένην περίστασιν νέας μεταβολής και ανωμαλίας, ζητήση την Αγγλικήν προστασίαν υπέρ πάσαν τας άλλας.

Εν ενί λόγω, όλων των εθνών, επιβουλεύεται κατά το μάλλον και ήττον την πτώσιν και την καταστροφήν εις όλα υποκρίνεται τον φίλον και σύμμαχον και γίνεται αυτοίς οδηγός και διδάσκαλος και κινεί αυτά και ενεργούσι τα όσα τα όσα αυτή θέλει. Γίνεται πλέον επαισθητή και φανερά αυτή η αλήθεια εις όποιον παρετήρησεν απ' αρχής και έμαθεν ακριβώς το σύστημα της επιβουλής κατά την Επτάνησον και κατά το βασίλειον της Ελλάδος.

Πρώτον έργον αυτής από πρώτης αρχής υπήρξεν ίνα προπαρασκευάση όργανα όλα προς αυτή αφοσιωμένα, και έπειτα δι΄αυτών από τότε φέρει εις έκτασιν τον ίδιον αυτής προσηλυτισμόν, ενεργεί την αθρόαν της πίστεως ανατροπήν και προετοιμάζει το γενικόν ναυάγιον.

Αυτή, προς τοις άλλοις πολλοίς, εκίνησεν εμμέσως διά της Γαλλίας την Ελληνικήν Επανάστασιν, και εχύθησαν τόσα αίματα ορθοδόξων, διά μόνον αυτόν τον σκοπόν, ίνα προετοιμάσωσι δηλαδή, είσοδον και αποικίαν του Βρετανικού λαού εις την Ελλάδα και εις όλην την άλλην Ανατολήν ως ματαίως και εν απάτη ελπίζει.

Η Ογδόη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί και προοδεύει η επιβουλή υπάρχουσι και σχίσματα τα οποία πάντοτε και συστηματικώς διά της ραδιουργίας ενεργεί εις τους επιβουλευομένους. Η επιβουλή ως είπα και άλλοτε ενεργείται κατά πάντων των εθνών, συστιματικώτερον δε κατά των λαών της Δυτικής Εκκλησίας, μανικώτερον και συστηματικώτερον έτι κατά πάντων των Ορθοδόξων.

Διά τούτο ερεθίζει διά πολλών και ποικίλων ραδιουργιών, τόσον τας αυλάς και τους λαούς του δυτικού δόγματος κατά πάντων των ορθοδόξων, όσον και τούτους κατ' εκείνων. Έχει προς τοις άλλοις υποψίαν μήπως ακολουθήση η της Ανατολικής μετά της Δυτικής Εκκλησίας ένωσις και εκ τούτου προέλθη, ο κίνδυνος γενικώτερος εις όλους τους Λoυθηρο-Καλβινικούς λαούς.

Ένεκα τούτου υπό άλλους απατηλούς λόγους παρέλαβε εις την κατά των Ορθοδόξων συνομωσίαν τας αυλάς της Δύσεως, και έπειτα διά της Γαλλίας ενήργησε τόσα δεινά εις την Ελλάδα, την αποστασίαν της Ρωσσίας εις την Λεχίαν, και τόσας άλλας Σκηνάς. Δι' αυτόν τον σκοπόν διήγειρε διά της ραδιουργίας γενικόν και παγκόσμιον μίσος κατά του τάγματος των Ιησουιτών της Δύσεως, ειδούσα ότι αυτοί ήσαν ικανώτεροι υπέρ πάντας τους άλλους εκεί λαούς εις ανακάλυψιν, εις στηλίτευσιν και εις αντενέργειαν προς τας ραδιουργίας της Λουθηρο-Καλβινικής αιρέσεως.

Δι' αυτόν τον σκοπόν ανεβίβασεν επί του Παπικού θρόνου άνθρωπον εκ του ιδίου αυτής προσηλυτισμού, κατά την πλάνην του θεισμού, και έπειτα ενεργεί πολλά σκάνδαλα της αποστασίας και της πλάνης κατά των ορθοδόξων, και δι' αυτόν τον σκοπόν εκίνησε διά της απάτης τους Βαυαρούς και επεκύρωσαν όσας καινοτομίας και όσα άλλα δεινά η επιβουλή έφερε και ενομοθέτησαν εις το βασίλειον της Ελλάδος, ίνα διεγείρη προς τοις άλλοις και κατά του βασιλέως μίσος και την αποστασίαν.

Συστικατικώτερον δε και μανικώτερον ενεργεί και ερεθίζει αυτά τα σχίσματα μεταξύ των Ορθοδόξων. Έχει πολλά όργανα και σπερμολόγους εις όλας τας επισήμους οικογενείας της Ρωσσίας, προσάπτοντας αδιαλείπτως πολλάς φρικτάς και μεγάλας διαβολάς και συκοφαντίας εις το Ελληνικόν γένος.

Δι' αυτόν τον σκοπόν του μεταξύ Ελλήνων και Ρώσσων αιωνίου σχίσματος και αδιαλλάκτου έχθρας, εκτός μυρίων άλλων ραδιουργιών, αποβλέπει και η διάδοσις της πλάνης, το λεγόμενον Σύνταγμα, η ενεργουμένη ραδιουργία εις σύστασιν δημοκρατίας, ο ερεθισμός εις το πνεύμα της αποστασίας και αναρχίας, και όσας άλλας Σκηνάς εκίνησεν επί Κυβερνήτου. 

Συνεχίζεται



Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
Αθήνα 1849, σελ. 90-93.
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF