Επί τη εορτή του Αγίου Φιλαρέτου της Ρωσικής Διασποράς
Πέμπτη 8 (21) Νοεμβρίου 2019 πάτριο, εκκλησιαστικό ημερολόγιο
Ὁ Ἅγιος Φιλάρετος τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς
Ἕνας Σύγχρονος Ἀσκητής καί Ὁμολογητής Ἱεράρχης (1903 – 1985)
Μνήμη: 8 Νοεμβρίου
Ο Άγιος Μητροπολίτης Φιλάρετος καὶ ὡς Πρωθιεράρχης κατὰ τὴν τελευταία 20ετία τοῦ βίου του, συνέχισε νὰ εἶναι ἄνθρωπος ἁπλός, προσιτός, ἀπροσποίητος, σοβαρός, καταδεκτικός, σιωπηλός, φιλόφρων, εὐγενής, πρᾶος, συγκαταβατικός, ἀλλὰ καὶ ἐγρήγορος καὶ προσευχητικός.
Ἔναντι τῶν παθῶν καὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἦταν ἀδυσώπητος. Προέτρεπε σὲ ἀποφασιστικὴ ἐκκοπὴ σὲ ὅ,τι ἐμπόδιζε τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ κάθε ἑνός. Σὲ τέτοιες περιπτώσεις συμβούλευε: «πᾶρτε μαχαίρι καὶ κόψτε το!», ὅ,τι πάθος καὶ ἄν ἦταν αὐτό.
Ἦταν φιλομόναχος καὶ ἡ προσευχὴ μέσα του λειτουργοῦσε συνεχῶς καὶ ἀδιαλείπτως. Ἦταν φανερὸ ἀπὸ τὴν ὅλη στάσι καὶ συμπεριφορά του, ὅτι ἡ ζωή του ἦταν μία λαμπάδα καιόμενη στὴν ὑπηρεσία καὶ λατρεία τοῦ Ἠγαπημένου Νυμφίου τῶν ψυχῶν μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὸν Χριστόν μας ἀνέπνεε καὶ Αὐτὸς ἦταν ἡ πηγὴ κάθε δραστηριότητος, λόγου, ἔργου, ἀλλὰ καὶ διαλογισμοῦ του.
Τὸ ὅτι ἦταν ἐξαγιασμένη ὕπαρξις, τὸ ὅτι ἐβίωνε τὴν χαρισματικὴ φωτιστικὴ Ἁγιοπνευματικὴ κατάστασι, εἶναι βέβαιον ἀπὸ διάφορες διηγήσεις ὅσων τὸν ἐγνώρισαν καὶ ἔζησαν.
Γιὰ παράδειγμα, γνωστός μας ἐν Χριστῷ Ἀδελφὸς μᾶς διηγήθηκε, ὅτι ὅταν τὸν συνήντησε γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Ἀμερικὴ καὶ τοῦ ἔβαλε μετάνοια γιὰ νὰ λάβη τὴν εὐχή του, ἀτενίζοντάς τον δὲν ἠδυνήθη νὰ ἴδη τὴν μορφή του, διότι περιεβάλλετο ἀπὸ ἐκπλήσσουσα φωταύγεια δόξης καὶ λαμπρότητος!
Ἦταν τόσος ὁ συγκλονισμὸς τοῦ πιστοῦ αὐτοῦ, ὥστε χρειάσθηκε ὀλίγη ὥρα γιὰ νὰ συνέλθη καὶ κατενόησε μὲ τὰ πνευματικὰ κριτήρια, ὅτι ἐπρόκειτο ὄντως περὶ μεγάλου Ἁγίου τοῦ Θεοῦ!...
Ἡ προσευχὴ τοῦ ἱεροῦ Φιλαρέτου, ὅπως ἔχουμε ἤδη προαναφέρει, εἶχε θαυμαστὰ ἀποτελέσματα καὶ πολλὲς μαρτυρίες ὑπάρχουν γιὰ τὴν δύναμι καὶ ἀποτελεσματικότητά της. Μερικὰ ἐνδεικτικὰ Θαύματα παραθέτουμε σὲ εἰδικὴ ἑνότητα κατωτέρω. Ἰδιαίτερα στὴν θεία Λατρεία καὶ μάλιστα στὸ Μυστήριο τῶν Μυστηρίων, στὴν Θεία Λειτουργία, ὁ Ἅγιος Μητροπολίτης πραγματικὰ μεταρσιωνόταν.
Ἁρπαζόταν ὅλος στὴν θεωρία τῶν θείων χωρὶς νὰ ἀντιλαμβάνεται τὶ γίνεται γύρω του ἤ καὶ στὸν ἴδιο τὸν ἑαυτό του. Τὸ δόσιμό του στὴν προσευχὴ ὑπεδήλωνε ἡ ἐλαφρὰ κλίσις τῆς κεφαλῆς του ἔμπροσθεν· τὰ μάτια του ἦταν συνήθως κλειστά.
Διατελοῦσε ἀφοσιωμένος, ἔνδακρυς, μὲ πλήρη ψυχοσωματικὴ συμμετοχὴ καὶ παράδοσι στὴν θεία ἱεροτελεστία, σὲ βαθμὸ ὥστε ἀκόμη καὶ ἄν τοῦ ἔπιπτε κάποιο ἐκ τῶν ἀμφίων του, τὸ ὁποῖο δὲν τοῦ εἶχαν προσδέσει καλὰ οἱ Ὑποδιάκονοι, αὐτὸς ὁ Μακάριος νὰ μὴ τὸ ἀντιλαμβάνεται ὅλως διόλου!...
Ἦταν παρὼν στὶς καθημερινὲς Ἀκολουθίες στὸν Ναὸ καὶ συμμετεῖχε προσευχητικά, διορθώνοντας μάλιστα τοὺς ἐπιτελοῦντας Αὐτὴν ὅπου ἦταν ἀνάγκη ἤ ὅποτε γινόταν κάποιο σοβαρὸ λάθος.
Ὡς Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας του προέβη σὲ χειροτονίες Ἀρχιερέων, Πρεσβυτέρων καὶ Διακόνων, Ἐ γ κ α ι ν ι α σ μ ο ὺ ς Ναῶν, Ποιμαντικὲς ἐπισκέψεις ἐντὸς τῆς Ἐπαρχίας του, ἀλλὰ καὶ στὶς λοιπὲς Ἐπισκοπὲς τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς Ἠπείρους, καὶ γενικὰ διασφάλιζε τὴν ὁμαλὴ Συνοδικὴ λειτουργία Αὐτῆς.
Δὲν ἐκτιμοῦσε τὰ ἀεροπορικὰ ταξίδια, ἄν καὶ δὲν τὰ ἀπέφευγε ἐντελῶς, προτιμώντας τὸ αὐτοκίνητο ἤ τὸ τραῖνο, καὶ σὲ διηπειρωτικὰ ταξίδια τὸ πλοῖο. Μετέβαινε γιὰ ἀνάπαυσι τοὺς θερινοὺς ἰδίως μῆνες σὲ Μονὲς στὶς Η.Π.Α. ἤ στὴν Εὐρώπη, ὅπως στὶς Γυναικεῖες Μονὲς τῆς Λέσνα στὴν Γαλλία ἤ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου στὸ Λονδῖνο.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Πρωθιεραρχίας του ἐπισκέφθηκε καὶ τοὺς Ἁγίους Τόπους, ὅπου ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς εἶχε ἀνέκαθεν ἐκκλησιαστικὴ παρουσία μὲ τὶς Μονὲς καὶ Προσκυνήματά της.
Ὁ Ἅγιος Μητροπολίτης προσεκύνησε μὲ εὐλάβεια τοὺς Θεοβαδίστους Τόπους καὶ ἔλεγε χαρακτηριστικὰ ὅτι τὸ Προσκύνημα στὴν Ἁγία Γῆ εἶναι ἕνα «Πέμπτο Εὐαγγέλιο», διότι ζωντανεύει σὲ κάθε εὐλαβῆ Προσκυνητὴ τὸ περιεχόμενο τῶν Τεσσάρων Εὐαγγελίων. Γιʼ αὐτὸ καὶ συνιστοῦσε ἐκθύμως τὶς ἱεραποδημίες, πρὸς ὠφέλειαν τῶν πιστῶν. Προσπαθοῦσε ἐπίσης νὰ τηρήση τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες καὶ ἤθελε νὰ ἀποφεύγη παραβάσεις Αὐτῶν.
Ὅταν γιὰ παράδειγμα εἶχε μάθει γιὰ ἕναν Διάκονο, ὁ ὁποῖος ὑπέπεσε σὲ ἀκούσιο φόνο ἀμυνόμενος, ὅτι μετὰ τὴν πάροδο κάποιου χρονικοῦ διαστήματος τοῦ ἐπετράπη ἡ ἐπάνοδός του στὰ λειτουργικὰ διακονικά του καθήκοντα, ὁ ἱερὸς Φιλάρετος ἀπέφευγε ἐπιμελῶς νὰ συλλειτουργῆ μὲ τὸν Διάκονο τοῦτον.
Ἡ εὐλάβεια τοῦ Ἁγίου Μητροπολίτου στὴν Κυρία Θεοτόκο ἦταν πολὺ μεγάλη, καὶ μάλιστα ἐκφραζόταν ὅλως ἰδιαιτέρως ἔναντι τῆς Θαυματουργοῦ Εἰκόνος της τοῦ Σημείου, δηλαδὴ τῆς Ὁδηγητρίας τοῦ Κούρσκ, ἡ ὁποία ἀποτελοῦσε τὸ πιὸ ἱερὸ Κειμήλιο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς.
Ὁ ἱερὸς Φιλάρετος ἐπεδείκνυε τὴν μεγάλη του φροντίδα γιὰ τὴν φύλαξι καὶ προσκύνησι Αὐτῆς τόσο στὸν Συνοδικὸ Καθεδρικὸ Ναὸ στὴν Νέα Ὑόρκη, ὅπως καὶ στὸ Ἐρημητήριο τοῦ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου στὸ Μάχοπακ τῆς Νέας Ὑόρκης, ὅπου ἐπίσης διέμενε, ὅσο καὶ στὶς ποιμαντικὲς ἐπισκέψεις,
τὶς ὁποῖες πραγματοποιοῦσε ὡς Συνοδὸς τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος σὲ διάφορα μέρη τοῦ κόσμου, σὲ Ἐπαρχίες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς. Παντοῦ διέλαμπε καὶ ἐντυπωσίαζε μὲ τὴν προσευχητικότητα, ἀσκητικότητα, σοβαρότητα, καλωσύνη καὶ ἡ πατρικὴ ἀγάπη του.
Ἐνώπιον τῆς Εἰκόνος τῆς Θεομήτορος ἐψάλλοντο κάθε Τετάρτη ἀπόγευμα οἱ Χαιρετισμοί, στὸν Συνοδικὸ Ναὸ στὴν Νέα Ὑόρκη, ὅπου ὁ Ἅγιος Μητροπολίτης προΐστατο καὶ μάλιστα ἐκφωνοῦσε κατάλληλο Κήρυγμα. Ὁ λόγος του, πάντοτε «ἅλατι ἠρτυμένος», ζωογονοῦσε τὶς ψυχὲς τοῦ Ποιμνίου του καὶ διάνοιγε εἰς αὐτὸ τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ,
ἀπεκάλυπτε τὸ θεῖον Θέλημα καὶ ὑπεδείκνυε τὰ σωτήρια, ὠφέλιμα, ἀγαθὰ καὶ εὐάρεστα. Τὰ Κηρύγματά του καὶ οἱ Διδαχές του διεκρίνοντο γιὰ θεολογικότητα, συντομία, περιεκτικότητα, πνευματικὴ βαθύτητα, ἀλλὰ καὶ πρακτικότητα.
Ἠδύνατο μάλιστα νὰ παραθέτη ἀπὸ στήθους ἐκτενῆ ἀποσπάσματα μὲ ἀκρίβεια ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ ἤ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, διότι σὺν τοῖς ἄλλοις εἶχε μία ἐκπληκτικὴ μνήμη. Προέτρεπε σὲ συχνὴ συμμετοχὴ στὰ ἱερὰ Μυστήρια καὶ μάλιστα στὴν Θεία Εὐχαριστία, κατόπιν βεβαίως ἀναλόγου προετοιμασίας· ἔλεγε:
«Ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι φῶς καὶ φωτιά, ὅμως κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τὴν ἀπαγορεύση, ἐὰν δὲν ὑπάρχη σοβαρὸς πνευματικὸς λόγος. Πρέπει νὰ μεταλαμβάνουμε ὅσο πιὸ συχνὰ γίνεται. Καὶ ὁ λόγος ποὺ μεταλαμβάνουμε ἐνώπιον τῆς Ὡραίας Πύλης, εἶναι διότι συμβολίζει τὴν προσέγγισί μας στὸν Παράδεισο καὶ τὴν ἀνάβασί μας πρὸς τὸν Θεόν»!...
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικής αναρτήσεις εκ του βιβλίου
''Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ
Ένας σύγχρονος Ασκητής και Ομολογητής Ιεράρχης (1903-1985)''
του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Σελ. 88-94.
Επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου