Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ. ΕΜΕΙΣ;

Επίσκοπος Γαρδικίου κ. Κλήμης 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών

''ΕΑΝ ΕΜΕΝΕΣ, ΘΑ ΕΦΕΥΓΑ''

Κάποιος μοναχός προσευχόταν στο κελλί του, όταν είδε μπροστά του να παρουσιάζεται σε όραμα η μορφή του Χριστού. Ο μοναχός παρατηρούσε το Θείο Πρόσωπο εκστατικός…

Έμεινε εκεί ακίνητος για πολλή ώρα, ώσπου άκουσε το χτύπο του ρολογιού, που του θύμισε ότι έπρεπε να δώσει το καθιερωμένο συσσίτιο σε κάποιους φτωχούς που συντηρούσε το Μοναστήρι.

Είχε μπροστά του το Θείο όραμα, αλλά η σκέψη του καθήκοντος ήταν τόσο δυνατή, που σηκώθηκε να κάνει τη διακονία του.

Όταν ύστερα από μία περίπου ώρα ξαναγύρισε στο κελλί του, βρήκε τον Θείο Επισκέπτη στην ίδια θέση να περιμένει!

Κοίταξε ο Χριστός τον μοναχό και με γλυκύτητα του είπε: – Εάν έμενες, θα έφευγα!… Αγάπη στον Χριστό, σημαίνει αγάπη στον πλησίον…

Ορθόδοξη Πορεία

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Β': ''ΤΟ ΒΙΩΜΑ ΤΟΥ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΥΡΩΣΙΜΟ''

Μητροπολίτης Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανός Β'

 της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Β': ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΚΥΠΡΙΑΝΗ, ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ Ο ΕΠΙΓΕΙΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ (ΜΕΡΟΣ 6ον)

 

Η μακαριστή Γερόντισσα Κυπριανή της Μονής των Αγίων Αγγέλων στις Αφίδνες της Αττικής ήταν μια σύγχρονη οσιακή μορφή, που στο πρόσωπό της ταυτιζόταν ολοκληρωτικά η ρήση του Χριστού μας '' αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών''. (Ματθ. 18, 3). Η αείμνηστη Γερόντισσα ήταν εκ παιδιόθεν αφιερωμένη στον ηγαπημένο Νυμφίο της Χριστό, εκ του Οποίου πάντα περίμενε το κέλευσμα για την άσκηση στη μοναχική ζωή. Υπηρετώντας για μια εικοσαετία στο νοσοκομείο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού ως παιδαγωγός (1945-1967) με ταπείνωση και αυταπάρνηση, έλαβε την κλήση απ' τον Θεό μας με την συνάντηση που είχε για πρώτη φορά το 1971, με τον αείμνηστο πνευματικό μας πατέρα Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανό. Στο πρόσωπο του Μητροπολίτη, η λαϊκή ακόμη Πηνελόπη Αλεξοπούλου θα βρει τον Γέροντα αυτόν, που αναζητούσε επί χρόνια ολόκληρα, με τις προσευχές και τα αιτήματά της προς τον Θεό. Έτσι το 1971 αγοράσθηκε η έκταση που βρίσκεται σήμερα η γυναικεία Ιερά Μονή των Αγίων Αγγέλων, για να ακολουθήσει η Μοναχική κουρά της Γερόντισσας το έτος 1973, λαμβάνοντας το όνομα Κυπριανή! Το 1974, την Παρασκευή της Διακαινησίμου θα γίνει Μεγαλόσχημη Μοναχή, για να ενθρονιστεί το 1982, ως Καθηγουμένη σε ηλικία 74 ετών. Η Γερόντισσα Κυπριανή ήταν ένας ευώδης κήπος με διαλεχτά και μοσχομύρητα άνθη, ένας ορμητικός ποταμός συναισθημάτων που ξεχυνόταν αβίαστα ακόμη και με την σιωπή της! ''Ένιωθα'', έλεγε ως Μοναχή πλέον, ''ότι κρατοῦσα στα χέρια μου ένα μεγάλο δοχείο γεμάτο ξέχειλα από αισθήματα... Και φοβόμουν πολύ να μην σκοντάψω... Ευτυχώς, βρέθηκε μπροστά μου ο Χριστός μας! ... Και έχυσα όλο το δοχείο επάνω Του''! Τον Ιούνιο του 2020 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο για την μακαριστή Γερόντισσα, από τον Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανό Β', που ενώ ήταν ημιτελειωμένο εδώ και χρόνια, η Αδελφότητα της Μονής εργάσθηκε με ζήλο και υπευθυνότητα για την ολοκλήρωσή του. Το βιβλίο χαίρει πλουσίων Χριστολογικών συναισθημάτων και μιας τόσο, ανυπέρβλητης πνευματικής γραφής, που ο αναγνώστης αισθάνεται να τον κατακλύζουν άρδην, ανείπωτα αισθήματα αγάπης, ταπείνωσης και ευγνωμοσύνης προς τον δωροδότη Χριστό μας. Με το σύντομο αυτό και πτωχό -καθόλα- εισαγωγικό σημείωμά μας θα περπατήσουμε μαζί -έστω και αποσπασματικά- την ''στενή και τεθλιμμένη οδό'', αλλά ταυτόχρονα και την περίλαμπρη, ευφρόσυνη ζωή της αείμνηστης Γερόντισσας Κυπριανής κατά το ''κατατρύφησον του Κυρίου, και δώσει σοι τα αιτήματα της καρδίας σου. αποκάλυψον προς Κύριον την οδόν σου και έλπισον επ' αυτόν, και αυτός ποιήσει'' (Ψαλμός 36, 4-5). Όσοι ευφρανθήκαμε από τον ανεξάντλητο πνευματικό της πλούτο, τις απλές -με υψηλά νοήματα- αστείρευτες διδαχές της, γινόμαστε προσευχητικοί ικέτες στον Χριστό μας να μας χαρίζει τέτοια μεγάλα, πνευματικά αναστήματα, που να μας γεμίζουν και να μας καθαίρουν από την πνευματική μας φτώχεια και τον εφάρματο και ανακόλουθο οδικό μας βίο. Εύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

...Το έτος 1950, η ηρωική Πηνελόπη άρχισε να έχει αιμορραγίες... Προσπάθησε για μερικούς μήνες να το αποκρύψη... Η ευλογημένη αιδώς την συγκρατούσε στα όρια της σεμνής σιωπής... Η κατάστασις όμως επιδεινώθηκε τόσο πολύ, ώστε τα συμπτώματα εκδηλώθηκαν και την επρόδωσαν: υψηλός πυρετός, αδυναμία μεγάλη... Μετά τις σχετικές εξετάσεις, αποφασίσθηκε να γίνη το συντομότερο εγχείρισις. 

Ο αρμόδιος Καθηγητής, για πρακτικούς λόγους, επρογραμμάτισε την επέμβασι στο Μαιευτήριο του Νοσοκομείου... Παρήγγειλε στην Πηνελόπη να προβή στις απαραίτητες ενέργειες... Το πράγμα όμως δεν ήταν τόσο απλό... Η απόφασις  αυτή του ιατρού εστοίχισε πολύ στην αγνή δούλη του Θεού. Ο σεβασμός της για τον Γάμο ήταν μεγάλος... Η αγάπη της για τις καλές οικογένειες και τα παιδάκια ήταν ειλικρινής... 

Το άγρυπνο όμμα της ψυχής της έβλεπε όμως πάντοτε πολύ πέρα από τα συνήθως φαινόμενα: πώς θα συνεδύαζε την φυλακή του νου, της φαντασίας, της καρδιάς και των αισθημάτων με όσα τυχός θα αντιμετώπιζε στο Μαιευτήριο;!... Διατηρούσε πάντοτε σε υψηλό επίπεδο την προσοχή και την εγρήγορσι... Ήθελε την ύπαρξί της, εξωτερικά και εσωτερικά, να είναι άμεμπτη και και παρθενική ενώπιον του Νυμφίου της... Για την αγάπη Του ήταν απόλυτη.

Τα πάντα έπρεπε ''να αιχμαλωτίζονται εις την υπακοήν του Χριστού''... Και όμως! Θα έπρεπε να παραμείνη, για αρκετές μάλιστα ημέρες, σε ένα περιβάλλον τόσο αντίξοο... Και αυτή η ίδια να τα προετοιμάση όλα!... Η δοκιμασία ήταν πράγματι μεγάλη... Εν τούτοις, υποτάχθηκε!... Εζήτησε από την Προισταμένη την άδεια, για να εισαχθή στο Μαιευτήριο. ''Μα, δεσποινίς Αλεξοπούλου'', εξέφρασε την απορία της αυτή, ''δεν βλέπω τον λόγο να πάτε εκεί... Γιατί να μην εγχειρισθήτε εδώ, στο περιβάλλον Σας;...''.

Η Πηνελόπη δεν έσπευσε να απαντήση... Δεν την υποσκέλισε η παρρησία, η αυτοδικαίωσις, ούτε η δίκαια επιθυμία της να αποφύγη το Μαιευτήριο... Στάθηκε ταπεινά και προσευχόταν για την συνέχεια... ''Αφού όμως το παρήγγειλε ο κ. Καθηγητής...'', συμπλήρωσε η Προισταμένη με φανερή στεναχώρια... Τελικά η εισαγωγή κανονίσθηκε για την επομένη εβδομάδα. Στο δωμάτιό της, η Νύμφη του Χριστού γονατίζει και προσεύχεται... Δεν ζητεί να κατέβη από τον Σταυρό... Δεν παρακαλεί να αποφευχθή το πικρόν ποτήριον... Ούτε να αλλάξουν οι βουλές και τα προγράμματα των Προισταμένων της... 

Ποθεί μόνο να ταυτισθή το θέλημά της με αυτό που επιτρέπει ο Θεός... ''Κύριέ μου και Θεέ μου, Σε ικετεύω θερμά... Κάνε με να θέλω αυτό, το οποίο Συ επιτρέπεις να θέλουν εκείνοι!...''. Ξαφνικά μία φοβερή κρίσι αιμορραγίας εκδηλώνεται!... Στο δωμάτιο, στον διάδρομο το αίμα τρέχει άφθονο... Μεταφέρεται επειγόντως στο πλησιέστερο χειρουργικό τμήμα του Νοσοκομείου και εγχειρίζεται αμέσως. Ήταν καρκίνος και μάλιστα πολύ προχωρημένος...

Είχε κυριολεκτικά σαπίσει... Οι ιατροί έκαναν ό,τι το καλύτερο. Όταν συνήλθε κάπως, μετά από ολίγες ημέρες, της έδωσαν έξι μήνες άδεια για ανάρρωσι... Κατόπιν, της ωρίσθηκε διακριτικά, ένα τρίωρο πρόγραμμα εργασίας... Οι ιατροί δεν είχαν ψευδαισθήσεις... Το τέλος εγγύς... Έπρεπε όμως να μην το καταλάβη. Να μην επηρεασθή ψυχολογικά. Ήταν 42 ετών...

Εν τούτοις, τα προγνωστικά των ιατρών διεψεύσθησαν. Ο Κύριος είχε σφραγίσει την ευλογημένη δούλη Του. Ήταν προωρισμένη... Η ωρίμανσις προχωρούσε σταδιακά μέσα από τις δοκιμασίες του χειμώνος... Η άνοιξις θα ακολουθούσε... Και το θέρος οι εύχυμοι καρποί θα ήσαν έτοιμοι για να θρέψουν και στηρίξουν ψυχές. Μέχρι της οσιακής κοιμήσεώς της, μετά από πέντε δεκαετίες (!), ποτέ δεν ελησμόνησε την δραματική εκείνη περιπέτεια... Δεν ήταν μία συναισθηματική αναπόλησις... Κάθε άλλο!...

Η καρδιά της πλημμύριζε από αισθήματα ευγνωμοσύνης και δοξολογίας προς τον λατρευτό Νυμφίο της... Την είχε λυτρώσει από την δοκιμασία του Μαιευτηρίου με τόσο εκπληκτικό τρόπο, ενώ αγωνιζόταν να επιθυμή αποκλειστικά και μόνο το θέλημά Του. Επίσης, ο Κύριος δεν επέτρεψε να φύγη τόσο πρόωρα από την ζωή αυτή, χωρίς να έχη εκπληρωθή ο διακαής πόθος της: να λάβη το Άγιο και Αγγελικό Σχήμα των Μοναχών... Να λάμψη μέσα στην ομορφιά του Μυστικού Γάμου της... 

Ο τρίτος πολύτιμος λίθος

Όταν μια αγαθοπροαίρετη ψυχή διψάση τον Χριστό, τότε Εκείνος θα μεθύση την ψυχή αυτή με την Αγάπη Του. Η θεία αυτή μέθη οδηγεί σε μια απελευθέρωσι από τον εαυτό μας.... Δεν ζούμε πλέον εμείς... Ζη μέσα μας ο Χριστός... Και στο εξής, μαζί με τον Χριστό, ζούμε για τους άλλους... Ζούμε εκ-στατικά, θυσιαστικά, σταυρικά... Η πολυ-χαριτωμένη Πηνελόπη, μεθυσμένη κυριολεκτικά από την αγάπη του Νυμφίου της, αξιοποίησε στο έπακρο την Διακονία της στο Νοσοκομείο... Αφιερώθηκε αυτο-θυσιαστικά, αλλά και ενθουσιαστικά στο έργο της αγάπης, προς τον πλησίον.

Γι' αυτήν, ο ασθενής ήταν η εικόνα του Χριστού και Σωτήρος μας... Κάθε προσφορά στον πονεμένο αδελφό της αποτελούσε προσφορά στον Κύριό μας... Επομένως, θα έπρεπε να είναι η καλύτερη και ανώτερη και πληρέστερη προσφορά. Έτσι, όχι μόνο δεν απέφευγε τον κόπο για τον άρρωστο, αλλά και επεδίωκε αυτό... Ξεπερνούσε τα τυπικά καθήκοντα προς τους ασθενείς... Εξυπηρετούσε, συμπαραστέκετο, παρηγορούσε... Πάντοτε, με προθυμία και ευχάριστη διάθεσι. Παρεβίαζε συστηματικά το ωράριο...

Έδιδε προτεραιότητα στο Χάρισμα της Αγάπης... Ο ψυχρός κανόνας μιας κατά βάθος φίλαυτης καθηκοντολογίας ήταν άγνωστος. Δεν ελησμονούσε ούτε στιγμή, ότι η οδυνηρά Έξοδος από το αγαπημένο Ησυχαστήριό της στο Αίγιο ήταν ταυτοχρόνως μία έξοδος από τον εαυτό της, χάριν της σταυρικής υπακοής, για την αγάπη του Θεού και της Εικόνος του. Ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε για την πολλή και βαρειά και αδιάκοπτη εργασία... Ποτέ δεν εσχολίασε τις κακές συνθήκες διαβιώσεως... Τα αντιμετώπιζε όλα με αυταπάρνησι... Με μία νοοτροπία ασκητική... 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο

του Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Β': 

''Γερόντισσα Κυπριανή, 

Της Μονής των Αγίων Αγγέλων ο επίγειος άγγελος (1908-2000)'', 

έκδοση α', 

Ιεράς Μητρόπολη Ωρωπού και Φυλής 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, 

σελ. 90 - 95, Ιούνιος 2020. 

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ''ΡΗΤΟΡΩΝ ΠΟΛΥΦΘΟΓΓΩΝ''

ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ «ΡΗΤΟΡΩΝ ΠΟΛΥΦΘΟΓΓΩΝ» by ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ on Scribd

Μας εστάλη ''Υπό Αγιορειτών Πατέρων'' και δημοσιεύουμε το εις άνω άρθρο.

ΠΑΓΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1930

Μητροπολίτης Θυατείρων Γερμανός Στρηνόπουλος

(1872-1951)

Ο τίτλος της ετικέτας της ανάρτησης ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων'' είναι καθόλα ενδεικτικός των ψευδοπροφητών της λεγομένης Οικουμενικής Κίνησης ή Παναίρεσης των Εσχάτων, που με την ανατολή του 20ού αιώνα ανεδύθησαν ίνα ''λαλούν διεστραμμένα''. Πρόκειται για μια σειρά επιστολών, ανακοινώσεων, εγκυκλίων και γενικότερα συγγραμμάτων τους, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προάγουν τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, αλλοιώνουν, μετασχηματίζουν και εγκαθιστούν έναν κάλπικο, πλαστό και απομιμητικό ''χριστιανισμό'', που απευθύνεται σε μάζες, γιατι ο ίδιος ο Οικουμενισμός διατίθεται σε οικουμενική, πλατιά, λαική κατανάλωση! Σε αυτούς τους ψευδοπροφήτες κατά την ''Αποκάλυψη'' του Ευαγγελιστή Ιωάννη αναφέρεται ο νέος ''Φάκελλος'' που ανοίγουμε υπό τον εμφανή, αυτοδίκαια διεκδικητικό και εμφατικό τίτλο ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων''! Σε αυτόν θα παρελάσουν όλοι οι θιασώτες της Εωσφορικής Κίνησης, αρχής γενομένης από τον πρωτοπόρο και πρωταγωνιστή του Οικουμενιστικού Θιάσου, τον Τεκτονικό μοιχεπιβάτη του Οικουμενικού Θρόνου, Μελέτιο Μεταξάκη. Τα γραπτά που συλλέξαμε, προέρχονται εκ του Τύπου -κυρίως του Εκκλησιαστικού- ημερησίου και περιοδικού και τα δημοσιεύουμε αυτούσια κάθε φορά, χωρίς σχολιασμούς και επικρίσεις. Ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα δύναται να συνειδητοποιήσει και να κατανοήσει την πτώση και την έκπτωση των Οικουμενιστών από τα ίδια τους τα κείμενα, ακολουθώντας την επιταγή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: ''Ει που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις, μη προτίμα την ομόνοιαν της αληθείας, αλλ' ίστασο γενναίως έως θανάτου… την αλήθειαν μηδαμού προδιδούς''. P.G. 60, 611. Εύχεσθε!

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Μέρος 14ον

Παγχριστιανικόν Συνέδριον

Στοκχόλμη (19-30 Αυγούστου 1925)

 

...Εις το δεύτερον μέρος εκτίθεται ο τρόπος μελέτης και αντιμετωπίσεως των βιομηχανικών, κοινωνικών, πολιτικών και διεθνών ζητημάτων, και τονίζεται ιδίως ο παράγων της ανθρωπίνης προσωπικότητος.

Το τρίτον μέρος αποτελεί μάλλον την κατακλείδα του όλου διαγγέλματος. Ενταύθα αναγνωρίζεται η ανάγκη της διαπαιδαγαγήσεως των ατόμων και των Εκκλησιών ''διά μελέτης, συνεδρίου και προσευχής''.

Παρατίθενται αι τάξεις των ανθρώπων, προς ους απευθύνεται το διάγγελμα τούτο: πάντες οι Χριστιανοί, οι νέοι όλων των χωρών, οι ερευνηταί της αληθείας και οι εργάται του κόσμου.

Το οικουμενικόν ιδεώδες τίθεται διά μιας προτάσεως ως εξής: ''Ο κάθε άνθρωπος εν απολύτω αφοσιώσει προς την ιδίαν αυτού Εκκλησίαν ας επιζητή να έχη μίαν μερίδα εν τη ευρυτέρα ταύτη κοινωνία και συνεργασία των Χριστιανικών Εκκλησιών, των οποίων το Συνέδριον τούτο είναι μία υπόσχεσις και μία ασφάλεια''.

Εκτίθεται κατόπιν ο τρόπος συνεργασίας επί του αναληφθέντος έργου. Τέλος το διάγγελμα κατακλείεται διά των ακολούθων: ''Μόνον εφόσον γινώμεθα ενδοστρεφείς, δυνάμεθα να αποκτήσωμεν πραγματικήν ενότητα του πνεύματος και της ψυχής. Όσον πλησιάζομεν προς τον Σταυρωθέντα, επί τοσούτον ερχόμεθα πλησιέστερον ο εις προς τον άλλον υπό οιαδήποτε ποικίλα χρώματα και αν αντικατροπτίζηται το Φως του Κόσμου εν τη πίστει ημών...''

Αι θρησκευτικαί ακολουθίαι της ενάρξεως και της κατακλείδος του συνεδρίου ετελέσθησαν εις τον καθεδρικόν ναόν της Ουψάλης. Ιδιαίτεραι προσευχαί ελέγοντο και εις τας αιθούσας των συνεδριάσεων. 

Οι σύνεδροι την 19ην Αυγούστου 1925, ευθύς αμέσως μετά την εναρκτήριον ακολουθίαν εγένοντο δεκτοί υπό των βασιλέων της Σουηδίας. Επίσης έσχον την ευκαιρίαν να συμμετάσχωσιν εις φιλικάς συγκεντρώσεις, να επισκεφθώσι τα αξιοθέατα της πόλεως και να συμπροσευχηθώσι μετ' άλλων, παριστάμενοι εις ακολουθίας άλλων Εκκλησιών ή Ομολογιών.

Το συνέδριον προσέθεσεν εις τα ήδη υφιστάμενα τέσσαρα τμήματα εν τη κινήσει ΖΕ και πέμπτον ''των Εκκλησιών εν άλλαις περιοχαίς''. Προς συνέχισιν του αναληφθέντος έργου προέβη εις τον διορισμόν μιας Συνεχιστικής Επιτροπής εξ 70 μελών, εξ ης προήλθεν η Εκτελεστική Επιτροπή εκ 12 μελών. Εις την πρώτην εδόθησαν 12 και εις την δευτέραν 3 έδραι εις τους ορθοδόξους.

Τας τελευταίας κατείχον ο Θυατείρων Γερμανός, ο αρχιμ. Ιούλιος Σκριμπάν και ο πρωθ. Στέφανος Τσαγκώφ. (...) Μεταξύ των επιτευγμάτων της κινήσεως ταύτης, και ιδίως του Συνεδρίου της Στοκχόλμης, θεωρούνται τα εξής:

1. η επί το αυτό προσέλευσις ολοκλήρου σχεδόν του Χριστιανικού κόσμου, εκτός της ΡΚαθολικής Εκκλησίας. Οι εκπρόσωποι των Εκκλησιών διά πρώτην φοράν συνήρχοντο από κοινού διά μελέτην, συζήτησιν και πρσευχήν.

Αι Εκκλησίαι πλέον ελάμβανον την ευθύνην της Οικουμενικής Κινήσεως. Το συνέδριον της Στοκχόλμης υπήρξε το πρώτον συνέδριον ταύτης μορφής εις την Ιστορίαν της Εκλησίας και έδωκε το πρότυπον διά τα άλλα συνέδρια παρομοίας φύσεως,

2. το έργον της διεκκλησιαστικής βοηθείας και επανορθώσεως. Τούτον είχεν αρχίσει ενωρίς το 1919 και έκτοτε συνεχίζεται.

3. η συγγραφική παραγωγή επί της περιγραφικής εκκλησιολογίας και των προβλημάτων της καθόλου Οικουμενικής Κινήσεως.

4. η εκπαίδευσις και η θεολογική κίνησις. Τα μαθήματα της Ιστορίας της Οικουμενικής Κινήσεως και ευρύτερον του Οικουμενισμού ήρχισαν να διδάσκωνται εν Ζυρίχη, Γενεύη, Μαρβούργω, Αμερική και αλλού. Αφ' ετέρου ιδρύθη και μία επιτροπή προς συνεργασίαν μεταξύ των θεολόγων,

5. η ίδρυσις του Οικουμενικού Σεμιναρίου (Ινστιτούτου), το σημερινόν Οικουμενικόν Ινστιτούτον, εις ο εδίδαξαν και διδάσκουσι θεολόγοι και άλλοι επιστήμονες διεθνούς φήμης,

6. η ίδρυσις του Διεθνούς Χριστιανικού Κοινωνικού Ινστιτούτου (1926), το οποίον μετατράπη αργότερον εις το Τμήμα Σπουδών του ΠΣΕ,

7. η δράσις της Διεθνούς Επιτροπής Χριστιανικού Τύπου κατά το συνέδριον της Στοκχόλμης, εξ ης προήλθε το 1933 η εβδομαδιαία έκθεσις ''Παγκόσμιος Χριστιανικός Τύπος και Υπηρεσία Πληροφοριών'', μετέπειτα ''Οικουμενική Υπηρεσία Τύπου'' (International Christian Press kai Information Service, the Ecumenical Press Sernice),

8. H Ίδρυσις της Επιτροπής Νεολαίας (Youth Commission), ήτις διερυνθείσα μετέπειτα έλαβε την ονομασίαν της Οικουμενικής Επιτροπής Νεολαίας (Ecumenical Youth Commission).

Τέλος, από Ορθοδόξου πλευράς, είναι δυνατόν να επισημανθώσιν, εκτός των προαναφερθέντων, και άλλα τινά σημεία.

Άπασαι αι Ορθόδοξοι Εκκλησίαι εκτός των Πατριαρχείων Αντιοχείας και Μόσχας, είχον αποστείλει αντιπροσώπους εις Στοκχόλμην. Πρόεδρος της αντιπροσωπείας ταύτης ήτο ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Φώτιος.

Παρέστησαν διά πρώτην και μόνην φοράν μέχρι σήμερον και πατριάρχαι εις συνέδριον της Οικουμενικής Κινήσεως, οι πατριάρχαι Αλεξανδρείας Φώτιος και Ιεροσολύμων Δαμιανός. Οι ορθόδοξοι παρήσαν εν τω συνεδρίω ως μία ομάς.

Ούτω παρείχετο εις αυτούς η ευκαιρία δι' ενδοορθοδόξους επαφάς και συνομιλίας, καθώς και δι' ανεπισήμους τοιαύτας μετ' εκπροσώπων άλλων Εκκλησιών, πράγμα όπερ γίνεται και αργότερον, καθ' άπαντα σχεδόν τα συνέδρια της Οικουμενικής Κινήσεως.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 

Εκ του βιβλίου του θεολόγου Βασιλείου Θ. Σταυρίδη, 

πρώην καθηγητή της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης

 ''ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΕΩΣ'', 

έκδοση ''Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών'', 1984, σελ. 83-85.

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕΙ

 Ἐπὶ τῇ Ὑψώσει τοῦ Τιμίου Σταυροῦ 

Στὶς ἀρχὲς τοῦ 1965, ἔφεραν στὸ Νοσοκομεῖο Παίδων τῆς Μόσχας τὴν μικρὴ κόρη ἑνὸς διασήµου σοβιετικοῦ ἐπιστήμονος, μέλους τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος. Τὸ κοριτσάκι, ἡλικίας 8 ἐτῶν, ἐπειδὴ οἱ γονεῖς εἶχαν πάει στὸ ἐξωτερικὸ γιὰ ἐπιστημονικὴ ἐργασία, ἔμενε τὸν τελευταῖο καιρὸ σ᾿ ἕνα κρατικὸ οἰκοτροφεῖο καὶ ἐκεῖ ἀρρώστησε.

Τὸ κορίτσι μεταφέρθηκε στὸ Νοσοκομεῖο, διότι παρουσίασε πυρετὸ πολὺ ὑψηλό, ὁ ὁποῖος μὲ τίποτε δὲν ὑποχωροῦσε. Τὴν πέμπτη ἡμέρα ἀπὸ τότε ποὺ ἐκδηλώθηκε ὁ πυρετός, ἡ κατάστασή του χειροτέρευσε πολύ, καὶ σὲ λίγο ἔπεσε σὲ κῶμα. Ἡ Διεύθυνση τοῦ Νοσοκομείου ἔστειλε τηλεγράφημα στοὺς γονεῖς του καὶ τοὺς πληροφοροῦσε, ὅτι ἡ κόρη τους ἦταν βαρειὰ ἄρρωστη καὶ ὅτι ἡ ζωή της δὲν θὰ παρατεινόταν περισσότερο ἀπὸ 3-4 ἡμέρες.

Ὁ γιατρὸς διέταξε νὰ μεταφέρουν τὴν μικρὴ στὴν αἴθουσα ἐντατικῆς παρακολουθήσεως, τὴν ἔβαλαν στὴν συσκευὴ ὀξυγόνου, ἀλλὰ ὁ πυρετὸς ἀνέβαινε συνεχῶς καὶ οἱ σφιγμοὶ ηὔξαναν. Ἡ μικρὴ ἄρρωστη, πολὺ ἀδύνατη, πήγαινε στὸ χειρότερο καὶ ἀνέπνεε πολὺ δύσκολα. Ξαφνικά, σηκώθηκε στὸ κρεβάτι της καὶ ρώτησε:

«Ποῦ εἶναι ὁ μπαμπᾶς καὶ ἡ µαµά µου; Γιατί δὲν εἶναι ἐδῶ;»... Ὁ γιατρὸς καὶ οἱ νοσοκόμες προσπάθησαν νὰ τὴν καθησυχάσουν λέγοντας, ὅτι οἱ γονεῖς της θὰ ἕλθουν σὲ λίγο ἀεροπορικῶς. «Τότε εἰδοποιῆστε ἀμέσως τὴν γιαγιά µου», εἶπε ἡ µικρή. «Κατοικεῖ στὴν ὁδὸ Χ. Γρήγορα σπεύσατε, χωρὶς αὐτὴν θὰ πεθάνω.

Μόνο αὐτὴ μπορεῖ νὰ μὲ βοηθήση»... Ἔκαναν ἀμέσως αὐτὸ ποὺ ζήτησε τὸ παιδί. Τὸ ἀπόγευμα, τὸ αὐτοκίνητο τοῦ Νοσοκομείου ἔφερε τὴν γιαγιὰ τοῦ παιδιοῦ, ἡ ὁποία παραπονέθηκε στὸ προσωπικὸ τοῦ Νοσοκομείου, γιατὶ δὲν τὴν εἰδοποίησαν ἐγκαίρως καὶ παρακάλεσε νὰ τὴν ἀφήσουν μόνη μὲ τὸ παιδί.

Ὁ γιατρὸς πάντως ἔδωσε ἐντολὴ σὲ μιὰ νοσοκόµο νὰ ἐπιβλέπη διακριτικά. Ἡ γιαγιὰ ἔβγαλε ἀπὸ τὴν τσάντα της κάτι καὶ τὸ ἔβαλε στὸ ἀριστερὸ χέρι τῆς ἄρρωστης ἐγγονῆς της. Ἔπειτα γονάτισε δίπλα ἀπὸ τὸ κρεβάτι καὶ ἄρχισε νὰ προσεύχεται. Μία ὥρα πέρασε... Εἰδοποίησαν τὸν γιατρὸ γιὰ τὴν συµπεριφορὰ τῆς γιαγιᾶς κι᾿ ἐκεῖνος σὲ λίγο παρουσιάστηκε στὸ δωμάτιο καὶ εἶπε στὴν γιαγιά: «Σᾶς παρακαλῶ, ἀφῆστε τὸ παιδὶ νὰ πεθάνη εἰρηνικά!»...

Τὸ κοριτσάκι, ποὺ µέχρι τότε εἶχε κλειστὰ τὰ µάτια καὶ κοιμόταν, τὰ ἄνοιζε ἀπότομα, κάθησε στὸ κρεβάτι του καὶ εἶπε μὲ φωνὴ ἤρεμη καὶ σταθερή: «Γιατρέ, ποιός σᾶς εἶπε, ὅτι πρόκειται νὰ πεθάνω; Δὲν ἔχω πιὰ πυρετό, εἶμαι πολὺ καλὰ καὶ θέλω νὰ φάω»... Ταραγμένος ὁ γιατρός, πιάνει τὸν σφιγμὸ τοῦ παιδιοῦ. Ἦταν κανονικός. Ὁ πυρετὸς ἐπίσης. Ὁ πόνος στὸ κεφάλι εἶχε περάσει κι᾿ αὐτός.

Ὁ γιατρὸς παράγγειλε νὰ φέρουν γάλα. Ἀφοῦ ἤπιε τὸ γάλα του, «τώρα θέλω νὰ κοιμηθῶ», εἶπε τὸ παιδί. «Ἡ γιαγιά µου νὰ µείνη µαζί µου αὐτὴ τὴ νύχτα», πρόσθεσε. Καὶ ἔπεσε σ᾿ ἕνα βαθὺ ὕπνο... Ὁ γιατρὸς ἦρθε 5-6 φορὲς ὅλη τὴν νύχτα, γιὰ νὰ δῆ τὶ γίνεται τὸ παιδί. Ὁ πυρετὸς καὶ ἡ ἀναπνοὴ ἦταν κανονικά.

Ὁ κίνδυνος πλέον εἶχε ὁριστικὰ ἀπομακρυνθῆ. Ὅταν τὸ πρωΐ, στὶς 7 ἡ ὥρα, ἡ νοσοκόµος μπῆκε στὸ θάλαμο τοῦ παιδιοῦ, 3 εἶδε τὴν μικρὴ νὰ γελάη καὶ νὰ συζητῆ μὲ τὴν γιαγιά της. Ὅταν τῆς ἔφεραν τὸ γάλα, ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, πρὶν τὸ πιῆ. Ἡ νοσοκόμα κούνησε τὸ κεφάλι της καὶ τῆς εἶπε κάπως αὐστηρά:

«Σὺ ποὺ εἶσαι µέλος τῶν Πιονιέρων (παιδικὴ ἀθεϊστικὴ ὀργάνωση) κάνεις τὸ σταυρό σου; Καὶ σεῖς γιαγιὰ ποιά εἶστε;»... Ἡ μικρὴ ἄρρωστη ἀπάντησε μὲ ἤρεμο ὕφος, ἀλλὰ καὶ σταθερότητα: «Γιατί δὲν μπορῶ νὰ κάνω τὸ σταυρό µου; Ἐὰν ὁ σταυρὸς δὲν ἔκανε τὸ θαῦμα του, σήµερα τὸ πρωῒ θὰ μὲ εἴχατε θάψει»!... Λέγοντας αὐτά, ἔδειξε τὸν σταυρὸ ποὺ κρατοῦσε στὸ ἀριστερό της χέρι.

Ἦταν ἕνα μικρὸ ἀριστούργημα τέχνης τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς. Στὴν μία πλευρὰ ἦταν σκαλισµένη ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν ἄλλη ἦταν γραµμένα τὰ λόγια: «Σῶσε µας καὶ προστάτεψέ µας!». Ἡ νοσοκόµος τὰ διηγήθηκε ὅλα αὐτὰ στοὺς γιατρούς, οἱ περισσότεροι τῶν ὁποίων ἦταν µέλη τοῦ Κομμουνιστικοῦ Κόμματος. Ἔβγαλαν τὸ συµπέρασμα, ὅτι ἐπρόκειτο γιὰ µία ἀπὸ τὶς σπάνιες περιπτώσεις αὐθυποβολῆς!!!...

Τότε ἕνας ἀπὸ τοὺς γιατροὺς εἶπε: «Ἐὰν εἶναι ἔτσι ὅπως τὸ λέτε, ὅτι δηλαδὴ πρόκειται περὶ αὐθυποβολῆς, τότε μποροῦμε νὰ κάνουμε ἕνα πείραµα γιὰ νὰ τὸ ἐλέγξουμε. Νὰ ζητήσουµε τὸ “μαγικὸ” αὐτὸ ἀντικείμενο ἀπὸ τὴν γιαγιὰ καὶ νὰ τὸ χρησιμοποιήσουμε στὴν περίπτωση τοῦ µικροῦ ἀρρώστου ἀγοριοῦ, ποὺ βρίσκεται στὸ διπλανὸ δωμάτιο καὶ εἶναι ἕτοιμο νὰ πεθάνη.

Ἡ μικρή του ἡλικία δὲν τοῦ ἐπιτρέπει νὰ καταλάβη τὶ θὰ κάνουμε ἐμεῖς»... Τὸ ἑτοιμοθάνατο παιδάκι ἦταν μόλις δυόµιση ἐτῶν. Οἱ γονεῖς του ἦταν φανατικοὶ ἄθεοι καὶ φυσικὰ δὲν τοῦ εἶχαν μιλήσει ποτὲ γιὰ τὸν Χριστό. Οἱ γιατροὶ ζήτησαν ἀπὸ τὴν γιαγιὰ νὰ τοὺς δανείση τὸν σταυρό, κι ἐκείνη δέχθηκε ὑπὸ τὸν ὅρον ὅτι θὰ εἶναι καὶ αὐτὴ παροῦσα, γιὰ νὰ µπορέση νὰ προσευχηθῆ κοντὰ στὸν μικρὸ ἄρρωστο.

Τὸ ἄρρωστο παιδί, στὸ ὁποῖο εἶχαν δώσει ἕνα φάρμακο, κοιμόταν βαθειά. Ἡ γιαγιὰ ἔπεσε στὰ γόνατα καὶ ἄρχισε νὰ προσεύχεται θερμά, ἀλλ᾽ αὐτὴ τὴν φορὰ μὲ τὴν παρουσία τῶν νοσοκόμων καὶ τριῶν γιατρῶν, οἱ ὁποῖοι στέκονταν ὄρθιοι, ἀκίνητοι καὶ ἀμίλητοι, σύμφωνα μὲ τὴν ἐπιθυμία τῆς γιαγιᾶς.

Τὸ ἀποτέλεσμα ὑπῆρξε ἄμεσο. Τέλεια θεραπεία!... Παρὰ τὶς προσπάθειες ποὺ καταβλήθηκαν γιὰ νὰ μὴ διαδοθῆ τὸ θαῦμα αὐτό, σὲ λίγο ὅλος ὁ κόσμος τὸ εἶχε μάθει... Μετὰ ἀπὸ λίγο καιρό, µέσα στὴν νύχτα, δύο αὐτοκίνητα μαῦρα, μὲ σβησµένα τὰ φῶτα, σταμάτησαν σ᾿ ἕνα προάστιο τῆς Μόσχας, ὅπου ἔμενε ἡ γιαγιά, γιὰ τὴν ὁποία µιλήσαμε προηγουµένως. Δυὸ ἄνθρωποι μπῆκαν στὸ σπίτι τῆς γιαγιᾶς.

Ὕστερα ἀπὸ λίγο βγῆκαν μαζὶ µε τὴν γερόντισσα. Κατευθύνθηκαν στὸ κέντρο τῆς Μόσχας καὶ μπῆκαν σ᾿ ἕνα πολυτελέστατο σπίτι. Ἐκεῖ ἦταν ἕνας ἄνδρας ἄρρωστος πολὺ βαρειά. Ἡ γιαγιὰ στάθηκε δίπλα στὸ κρεβάτι του. Τότε εἶπε στὸν ἄρρωστο: «Μὴ φοβᾶσαι, παιδί µου. Κράτησε στὸ χέρι σου αὐτὸ τὸ σταυρὸ καὶ προσευχήσου μαζὶ μὲ μένα. Κάνε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ.

Καὶ σεῖς ὅλοι ποὺ βρίσκεσθε ἐδῶ, κάνετε τὸ ἴδιο, γιὰ νὰ µπορέση νὰ γίνη καλὰ ὁ ἄρρωστος»... Ἀφοῦ εἶπε αὐτὰ ἡ γιαγιά, γονάτισε καὶ ἄρχισε τὴν προσευχή της. «Ἀναστήτω ὁ Θεὸς καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ Αὐτοῦ καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου Αὐτοῦ οἱ μισοῦντες Αὐτὸν...». «Ὢ Κύριε, μᾶς χάρισες τὸν πολύτιμο Σταυρό Σου, ὡς ὅπλο γιὰ τὴν ἐκδίωξη τῶν ἐχθρῶν. Ὤ, Ἅγιε Σταυρὲ τοῦ Κυρίου, ἔλα νὰ μᾶς θοηθήσης, μαζὶ μὲ τὴν εὐλογημένη Θεοτόκο καὶ ὅλους τοὺς Ἁγίους. Γένοιτο!»...

Ὁ ἄρρωστος σὲ λίγο θεραπεύθηκε τελείως. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦταν ἀπὸ τοὺς ἀνωτέρους ἀξιωματούχους τοῦ Κόμματος. Λεπτομέρειες περισσότερες ὡς πρὸς τὶς συνθῆκες θεραπείας του δὲν ἔγιναν γνωστές, λόγῳ τῆς ἰδιότητος τοῦ θεραπευθέντος. Εἶναι µόνο γνωστό, ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ἐκτὸς ἀπὸ ἐπίλεκτο µέλος τοῦ Κόμµατος ἦταν καὶ µέλος τοῦ Ἀνωτάτου Σοβιέτ.

Παρὰ τὶς ἰδιότητές του αὐτὲς ἔδειξε φανερὰ τὴν πίστι του στὸν Κύριο Ἰησοῦ. Καὶ δὲν εἶναι ὁ μόνος μεταξὺ τῶν ἀνωτέρων στελεχῶν τοῦ κράτους ποὺ δὲν ἀρνοῦνται τὴν βοήθεια τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας... Οἱ δρόμοι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνεξιχνίαστοι...

Εκ του περιοδικού «Άγιος Κυπριανός», 

αριθμ. τεύχους 286 / Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1998, σελ. 110-111, 115. 

Σόλωνος Τ. Νινίκα, ''Η πνευµατικὴ αντίστασις του ρωσικού λαοὺ''. σελ. 276-279, 

Αθήνα 1991.

''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'' (ΜΕΡΟΣ 8ον)

Ο Άγιος Χρυσόστομος ο νέος Ομολογητής,
ο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης 

 

Το βιογραφικό βιβλίο του θεοφιλεστάτου Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, υπό τον τίτλο ''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'' Τόμος Α', αναφέρεται σε μία μεγάλη, πνευματική προσωπικότητα των καιρών μας, που κόσμισε θεάρεστα το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων από το 1924, έως σήμερα.

Επιλέξαμε -αποσπασματικά και μόνο- να μεταφέρουμε κάποιες παραθέσεις του βιβλίου, προς πνευματική ωφέλεια ημών και των αναγνωστών μας, χωρίς να αλλοιώνεται ή και να παρερμηνεύεται ο σκοπός και το πνεύμα του συγγράμματος. Αντί ημετέρων σχολίων, καταγράφουμε από τον πρόλογο της έκδοσης, τα λόγια του κ. Ιωάννη Πολέμη, καθηγητή Βυζαντινής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, που μας εισάγει στην ορθόδοξη πνευματικότητα του σύγχρονου αυτού ομολογητή της Εκκλησίας μας.

''Στην εκατόχρονη μαρτυρική πορεία του το Κίνημα των Γνησίων Ορθοδόξων δεν αναζωογόνησε μόνο το τοπίο της καθόλου ορθοδοξίας, τόσο στην χώρα μας όσο και στην αλλοδαπή, αλλά ανέδειξε και μαρτυρικές και ομολογιακές μορφές, εφάμιλλες των παλαιών πατέρων, που αγωνίσθηκαν τον αγώνα τον καλό υπέρ της πατρώας πίστεως.

Ανάμεσά τους αναμφίβολα ξεχωρίζει ο Μαγνησίας Χρυσόστομος, του οποίου την βιογράφηση ανέλαβε με ζήλο και ευσυνειδησία ο θεοφιλέστατος επίσκοπος ΓΟΧ Γαρδικίου κ. Κλήμης. Πρόκειται για μία απόλυτα τεκμηριωμένη και αξιόπιστη εργασία, η οποία με γλαφυρότητα αποτυπώνει τον βίο ενός ομολογητού των ημερών μας. Σε κάθε σελίδα του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να οσφρανθεί το πολύτιμο μύρο της αγίας πίστεώς μας, το οποίο τόσο γενναιόδωρα σκόρπισε στο πέρασμά του από την εφήμερη τούτη ζωή ο Χρυσόστομος Νασλίμης.

Ο θεοφιλέστατος Γαρδικίου προβάλλει τον ταπεινό ομολογητή επίσκοπο Μαγνησίας ως πρότυπο αγωνιστού και για τις ημέρες μας και για τους σκοτεινούς καιρούς που έρχονται. Είθε ο Κύριος να τον αξιώσει να μας δώσει σύντομα και τον δεύτερο τόμο της βιογραφίας αυτής, η οποία ίσως λειτουργήσει και ως παρότρυνση σε άλλους ερευνητές να καταγράψουν την αγία βιοτή και άλλων μορφών της αγωνιζομένης ορθοδοξίας.

Κάποιοι πρέπει να διασώσουν όποια στοιχεία υπάρχουν ακόμη για τον παπα-Γιάννη Φλώρο, τον παπα-Ευγένιο Λεμονή, τον Κυκλάδων Παρθένιο, τον Φυλής Κυπριανό και τόσους άλλους. Έτσι θα δημιουργηθεί σταδιακά ο νέος Συναξαριστής της πραγματικής ορθοδοξίας και της γνήσιας αγιότητος στον ταραγμένο εικοστό αιώνα''.

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Η Διακήρυξη του 1935 και το νόημά της

(...)Είδαμε, ότι ο σκοπός του Αγώνος των Ομολογητών Ιεραρχών από το 1935 κ.έ. ήταν πρωτίστως υπέρ ενώσεως της διασπαθείσης Ορθοδοξίας και ειρηνεύσεως της Εκκλησίας, βάσει των ιερών Παραδόσεων και των ιερών Κανόνων Αυτής.

Στο Διάγγελμα του Μαίου του 1935 τονιζόταν, ότι οι διοικούντες την Ελληνική Εκκλησία μέσω της μονομερούς, αντικανονικής και αψυχολογήτου εισαγωγής του Γρηγοριανού (Νέου) Ημερολογίου απέσχισαν από τους εαυτούς τους από τον όλο κορμό της Ορθοδοξίας και κήρυξαν εαυτούς κατ' ουσίαν Σχισματικούς απέναντι στις Ορθόδοξες Εκκλησίες, οι οποίες παρέμειναν στο έδαφος των Οικουμενικών Συνόδων και των Ορθοδόξων θεσμών και Παραδόσεων1, δηλαδή απέναντι στις Εκκλησίες Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Ρωσίας, Σερβίας, Πολωνίας, Σινά, Αγίου Όρους κλπ.

Στις δε 8/21.6.1935, πριν να απέλθουν στους τόπους εξορίας τους οι Ομολογητές Αρχιερείς, και εφ' όσον η Καινοτόμος Ιεραρχία τους κατεδίκασε και η Πολιτεία έσπευσε να εκτελέσει την καταδικαστική απόφαση, η οποία περιλάμβανε πενταετή εξορία και σωματικό περιορισμό τους σε απόμακρες Μονές, οι διωκόμενοι Αρχιερείς εξέδωσαν Ποιμαντορική Εγκύκλιο, όπου μεταξύ άλλων ακόμη και για την προστασία του Ποιμνίου τους, τόνιζαν απευθυνόμενοι προς αυτό και τα εξής:

''Μηδεμίαν πνευματικήν επικοινωνίαν έχουσι [τα πνευματικά των τέκνα] μετά της σχισματικής εκκλησίας και των σχισματικών λειτουργών αυτής, από των οποίων έφυγεν η χάρις του Παναγίου Πνεύματος, διότι ούτοι ηθέτησαν αποφάσεις των Πατέρων της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου και Πανορθοδόξων Συνόδων των καταδικασασών το Γρηγοριανόν εορτολόγιον''2, κάνοντας επίκληση και του Α' ιερού Κανόνος του Μ. Βασιλείου.

Είδαμε όμως επίσης, ότι λίγες μόλις εβδομάδες αργότερα, ο Άγιος πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος βρισκόμενος στον τόπο εξορίας και περιορισμού του, την Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου στον Όλυμπο, όπου έγραψε το σημαντικό έργο: ''Το Ημερολόγιον ως Κριτήριον της Ορθοδοξίας'' (1/14.7.1935, σελ. 87), τόνιζε μεταξύ άλλων και τα εξής ιδιαιτέρως σημαντικά και επεξηγηματικά:

''Διό και ημείς προβάντες εις την αποκήρυξιν του Μακαριωτάτου και των Συνοδικών Αρχιερέων εκηρύξαμεν τούτους Σχισματικούς ως πρόσωπα, και όχι ως εκπροσώπους της έννοιας της Εκκλησίας. Και τούτο επράξαμεν δικαίως και καθ' ιεράν οφειλήν, ίνα προασπίσωμεν την Ορθοδοξίαν του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ελληνικής Εκκλησίας, εξ ενδεχομένου φόβου και κινδύνου να αποδοθή εις Αυτάς η ευθύνη του Εκκλησιαστικού αυτού πραξικοπήματος, και να κηρυχθώσιν αύται εν μελλούση Οικουμενική Συνόδω Σχισματικαί υπό των λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών, των εχομένων στερρώς του Ορθοδόξου Εορτολογίου''3.

Ο φόβος αυτός σήμαινε, κατά τον Άγιο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο, ότι αν οι ιστορικές περιστάσεις το επέτρεπαν και συνερχόταν Οικουμενική ή Μεγάλη Σύνοδος, οι Σλαβικές Εκκλησίες θα κήρυτταν ως Σχισματικές αυτές που αποδέχθηκαν την Καινοτομία και όσες Εκκλησίες παρέμειναν στο Πάτριο Ημερολόγιο (Αντιόχεια, Ιεροσόλυμα, Σινά, Άγιον Όρος) θα βρίσκονταν εξ ανάγκης στο πλευρό εκείνων, δηλαδή των Σλαβικών.

Φόβος αβάσιμος, θα λέγαμε εμείς σήμερα με σχετική ευκολία, αλλά όχι για τότε, για τις συνθήκες και τα δεδομένα του 1935. Το φρόνημα του Αγίου πρώην Φλωρίνης μάλιστα ήταν ιδιαίτερα πατριωτικό, και στα έργα του ο σύνδεσμος Εκκλησιαστικών και Εθνικών παραδόσεων, η φιλοπατρία και η υπερβολική αγάπη στα συμφέροντα της Εκκλησίας και του Γένους των Ελλήνων, είναι πάρα πολύ έκδηλα και προφανή.

Αν δεν κατανοηθεί αυτός ο θρησκευτικός και εθνικός παλμός, ο οποίος δονούσε την φλογερή καρδιά και τα ελληνοπρεπή στήθη του Αγίου πρώην Φλωρίνης, αλλά και η νοοτροπία και προσήλωσή του στα θέσμια του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος, που υπηρέτησε θυσιαστικώς μια ζωή ολόκληρη με υποδειγματική αυταπάρνηση, δεν θα είναι εύκολο να γίνει αντιληπτή η συνέχεια.

Στο πιο πάνω απόσπασμα της εργασίας του κατά τον Ιούλιο του 1935, ο Άγιος πρώην Φλωρίνης διαχωρίζει τα πρόσωπα που κατέχουν ηγετικές εκκλησιαστικές θέσεις, τα οποία θεωρεί παροδικά και ασταθή, από τους θεσμούς, δηλαδή το Οικουμενικό Πατριαρχείο και την Εκκλησία της Ελλάδος, οι οποίοι γι' αυτόν τουλάχιστον, όπως και για τον Δημητριάδος Γερμανό, τοποθετούνταν πάνω από τις μικρότητες και τα λάθη των προσώπων, που διακονούν σε αυτούς και τους υπηρετούν άλλοτε καλώς και άλλοτε κακώς, επειδή θεωρούσαν την φθοροποιό επίδραση των προσώπων αυτών παροδική.

Για να αποδώσουμε το σκεπτικό των ως άνω Ομολογητών Αρχιερέων κατά την εποχή εκείνη λέγουμε, ότι τα πρόσωπα πίπτουν και παρασύρονται εύκολα και παρασύρουν επίσης πολλούς στο λάθος τους, όπως συνέβη με τους Μελέτιο Μεταξάκη και Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, και με τον τρόπο αυτό αποσχίζονται από μόνα τους από τους ορθοφρονούντες΄ και έτσι καθίστανται άξια διαχωρισμού και αποστροφής, δηλαδή εκκλησιαστικώς και κανονικώς Αποτειχίσεως από αυτά και καταγγελία τους, για να επιληφθούν τα αρμόδια όργανα της Εκκλησίας. Όμως, δεν ισχύει το ίδιο και για τους θεσμούς.

Για να θεωρηθούν και οι θεσμοί, στους οποίους υπηρετούν σφαλλόμενα πρόσωπα, ως πεπτωκότες και αυτοί, δηλαδή για να συμπαρασυρθούν στην πτώση και έξοδο από την Εκκλησία και από τούτο το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τα λοιπά Πατριαρχεία, και αυτές ταύτες οι Τοπικές Εκκλησίες, θα πρέπει να διεξαχθεί κρίση Εκκλησιαστική, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας4, και αυτή η διαδικασία παραπέμπει σε Συνοδική σύγκληση και απόφανση.

Είναι δε φανερόν, ότι οι Ιεράρχες μας δεν πίστευαν ότι οι Καινοτόμοι είχαν κυριαρχήσει πλήρως επί των θεσμών. Το Κανονικής φύσεως Ημερολογιακό θέμα της εποχής εκείνης, ήταν για τους αναστηλωτές της Ορθοδοξίας Δημητριάδος Γερμανό και πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο επίδικο ενώπιον Πανορθοδόξου Συνόδου, γι' αυτό και αγωνίζονταν για την σύγκλησή της, διότι δεν τους ήταν εύκολο να αποδεχθούν, ότι μέσω της Ημερολογιακής Καινοτομίας ξέπεσαν αυτόματα από την πραγματικότητα της Εκκλησίας το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και η Εκκλησία της Ελλάδος.

1. Βλ. αυτό στο έργο του Σταύρου Καραμήτσου-Γαμβρούλια, ''Η Αγωνία εν τω κήπω της Γεσθημανή'', Αθήναι 1961, σελ. 119-121.

2. Βλ. αυτήν στο Περιοδ. ''Τα Πάτρια'', αρ. τ. 1/Ιανουάριος-Μάρτιος 1976, Πειραιεύς, σελ. 19-23, με παραπομπή στην πρωτότυπη δημοσίευση αυτής στην απογευματινή εφημερίδα των Αθηνών της εποχής εκείνης ''Τύπος'' της 21.6.1935. Επίσης, στο έργο ''Η Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Παιανίας και ο Ιερός Αγών κατά του Οικουμενισμού'', Παιανία 2008, σελ. 91-93.

3. Βλ. ''Το Εκκλησιαστικόν Ημερολόγιον ως Κριτήριον της Ορθοδοξίας - Απολογία του Σεβασμ. Μητροπολίτου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου προς την Ορθόδοξον Ελληνικήν Συνείδησιν, εκδ. ''Κήρυκος των Ορθοδόξων'', σελ. 34-35.

4. Είναι γνωστά όσα συνοψίζει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο Ιερόν Πηδάλιον σχετικά με τους υπό καθαίρεσιν και αφορισμόν, ότι ''είναι υπόδικοι εδώ μεν εις την καθαίρεσιν και αφορισμόν ή αναθεματισμόν, εκεί δε εις την θείαν δίκην'', διότι ''η προσταγή των Κανόνων χωρίς την έμπρακτον ενέργειαν της Συνόδου, είναι ατέλεστος, αμέσως και προ κρίσεως, μη ενεργούσα καθ' εαυτήν (Βλ. σελ. 4-5, υποσημ. 2, επί του Γ' Κανόνος των Αγίων Αποστόλων). Στην ιστορία και πράξη της Εκκλησίας χρειαζόταν σε περιόδους αιρετικής επιβουλής σύγκληση Συνόδου για διάγνωση, διαπίστωση και εντελή-τελεσίδικη κατάγνωση. Για παράδειγμα, για την αναστήλωση της Ορθοδοξίας το 843 μ.Χ., μετά και την δεύτερη φάση της Εικονομαχίας, η οποία είχε προκαταδικασθεί από την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο το 787, χρειάσθηκε Μεγάλη Σύνοδος και για διαπιστωτική, συν τοις άλλοις, εξαγγελία της οριστικής καταδίκης των Εικονομάχων, όπως γράφεται και στο ''Συνοδικόν της Ορθοδοξίας'': ''τοις επιμένουσι τη εικονομάχω αιρέσει, μάλλον δε τη χριστομάχω αποστασία... (και) τοις ανεπιστρόφως τη πλάνη ταύτη κατεχομένοις και προς πάντα λόγον θείον και πνευματικήν διδασκαλίαν τα ώτα βεβυσμένοις [έχουν φράξει], ως ήδη λοιπόν σεσηπόσι, και του κοινού σώματος της εκκλησίας αποτεμούσιν εαυτούς, ανάθεμα'' (Βλ. Τριώδιον Κατανυκτικόν, εκδ. ''Φως'', Αθήναι 1967, σελ. 158).

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Σειρά αποσπασμάτων από το βιβλίο του 

Επισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος 

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών 

''ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΝΑΣΛΙΜΗΣ (1910-1973) 

ΑΚΑΤΑΒΛΗΤΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΣ'', 

τόμος Α', σελ. 153-158, Αθήνα 2019.

ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ GLOBAL PARTY

Ήταν τέλος Αυγούστου και καθώς το καλοκαίρι σωνόταν, ο χρόνος μετρούσε αντίστροφα για το άνοιγμα των σχολείων. Οι δεκατριάχρονοι σχεδόν έφηβοι Μαριγώ και Ανέστης - φίλοι και συμμαθητές από την πρώτη Δημοτικού- συζητούσαν σε παγκάκι της μικρής πλατείας στη γειτονιά τους.

Ωστόσο, υπήρχε αβεβαιότητα για την τελική ημερομηνία έναρξης των μαθημάτων και επιπλέον η μικρή τους πόλη ήταν σε σχετικό περιορισμό λόγω covid 19. Ο Ανέστης ένιωθε στενάχωρα για την εξέλιξη των κρουσμάτων και των πραγμάτων όταν η Μαριγώ διέκοψε τη θλίψη του για να αφηγηθεί το όνειρο - εφιάλτη.

Τα τελευταία βράδια, λέει, έβλεπε στον ύπνο της να ταξιδεύει και να πετάει μακριά, πολύ μακριά… Έψαχνε απεγνωσμένα να βρει ένα μέρος μακρινό, μια γωνίτσα τόση δα κάπου στη γη, που να μην έχει ιό με κορώνα και ξυπνούσε τρομαγμένη στη νέα πραγματικότητα. Ψάχνεις άδικα, της είπε ο Ανέστης, γιατί αυτός ο απίθανος τόπος δεν υπάρχει ούτε στον ύπνο, ούτε στον ξύπνιο. Πάρτο απόφαση Μαριγώ, πρόσθεσε με ειρωνεία, ο κορονοϊός είναι globalparty. Όψη της παγκοσμιοποίησης.

Εκείνη τον κοίταξε απορημένη λέγοντας: Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας είναι στο έλεος του ανθρώπου και του κορονοϊού ή του Θεού; Με αγωνία περίμεναν την απάντηση για όλα αυτά στο μάθημα των Θρησκευτικών και δεν κατάλαβαν πότε έφτασαν μασκοφόροι στις 14 Σεπτέμβρη, στοιβαγμένοι σε αίθουσες των 26 μαθητών.

Κοιτάζοντας το ολοκαίνουργιο βιβλίο Θρησκευτικών της Α Γυμνασίου η Μαριγώ έμεινε έκπληκτη. Εικόνα από το καλοκαιρινό όνειρο. Το εξώφυλλο του βιβλίου κοσμούσε ρομαντικό έργο του Ζακυνθινού ζωγράφου και αγιογράφου Μπάμπη Πυλαρινού με τίτλο: Globalparty, Ακρυλικό σε καμβά, 110 Χ 90 εκατ. Το έργο αυτό παρουσιάστηκε στην έκθεση με τίτλο ‘’Η Γιορτή’’ (2008).

Σε συνέντευξή του, μεταξύ άλλων, ο καλλιτέχνης σημειώνει: ‘’ Το έργο Globalparty, το διάλεξε η ίδια η κυρία Κεραμέως όπως έμαθα… Είναι αρκετά ρομαντικό το έργο ευαγγελίζοντας ένα παγκόσμιο χωριό και μια παγκόσμια γιορτή έργο περίπου του 2007. Το είχα κάνει για κάποια ασήμαντη μπιενάλε κάποιας βόρειας χώρας με κάποιο ανάλογο θέμα’’. (Νυχθημερόν, e-περιοδικό Ενορίας Μπανάτου Ζακύνθου. Έργα Μπάμπη Πυλαρινού του Ζακυνθίου στα εξώφυλλα των νέων Θρησκευτικών, Πέμπτη 30 Ιουλίου 2020).

Θρησκευτικά globalparty λοιπόν, σύμφωνα με τις αισθητικές και ιδεολογικές αρχές και αξίες της globalization; Ανεξάρτητα από τις προθέσεις και τη θέαση του κόσμου με τη ματιά του καλλιτέχνη, μήπως το συγκεκριμένο έργο εντάσσεται και υπηρετεί το Πνεύμα της Εποχής, την Παγκοσμιοποίηση (οικονομική, πολιτισμική, πολιτική);

Η Μαριγώ χαζεύοντας τους τόπους και τους ανθρώπους του έργου αναρωτήθηκε εάν ζούσε στη μέση ενός globalparty. Άραγε η εικόνα του εξωφύλλου ήταν πρόσκληση για ένα ταξίδι ζωής σε ένα παγκόσμιο χωριό (παγκόσμια κοινότητα) που ο καθένας ανήκει παντού και πουθενά; Παραξενεύτηκε με την ιδέα αυτή καθώς η απόσταση ανάμεσα στη μικρή παραθαλάσσια πόλη που ζούσε και τον κόσμο ήταν τεράστια από κάθε άποψη.

Μη στεναχωριέσαι, της είπε ο Ανέστης, αυτό το ταξίδι μπορείς να το κάνεις με απόλυτη ελευθερία αφού ζεις πλέον αναγκαστικά στον παγκόσμιο εικονικό ιστό. Ο παγκόσμιος ιστός είναι η νέα πραγματικότητα όπου ο καθένας μπορεί να ζει ‘’ελεύθερος’’ και ‘’ασφαλής’’ μέσα στη σύγχυσή του. Το όνειρο – εφιάλτης ήταν ζωντανό.

Η έφηβη στις νυχτερινές περιπλανήσεις της ανά τον κόσμο δεν είχε βρει μια γωνίτσα που να αισθάνεται ασφαλής και χαρούμενη. Αυτά είναι τα ‘’αγαθά’’ της παγκοσμιοποίησης, ακούστηκε να λέει στο κινητό τηλέφωνο γελώντας ο φίλος της. Εκείνη τεντώθηκε για να νιώσει καλύτερα. Βγήκε στο κοντινό πάρκο να παίξει με τις φίλες της.

Η Μαριγώ που της άρεσαν τα ταξίδια και τα πάρτυ πήρε τελικά την απόφαση. Ετοίμασε τη βαλίτσα με τα ρούχα και τα βιβλία της και κατέβηκε στο λιμάνι. Με πυξίδα την Παράδοση και την Ιστορία της γενέθλιας γης θα ταξίδευε σε σταθερή πορεία αντιμετωπίζοντας τη σύγχυση της παγκοσμιοποίησης. Στο κατάστρωμα, ξεφυλλίζοντας το βιβλίο των Θρησκευτικών, είδε στο εσώφυλλο την εικόνα της Ανάστασης (Η εις Άδου κάθοδος).

Ένα δροσερό αεράκι χάιδεψε απαλά το πρόσωπό της…

HUFFPOST

ΤΑ LIKE ΩΣ ''ΝΑΡΚΩΤΙΚΟ'' ΚΑΙ Ο ''ΦΟΒΟΣ'' ΤΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΑΠ΄ΕΞΩ

 

Tα like ως «ναρκωτικό» και ο «φόβος του να μείνεις απέξω» 

Χαλδαίου Σοφία

Πλάτη γυρισμένη, σκυφτό κεφάλι, μάτια κολλημένα σε ένα και μόνο σημείο με απλανές βλέμμα, τα δάχτυλα να σέρνονται σε μια επαναλαμβανόμενη κίνηση… Θα μπορούσε να είναι η εικόνα κάποιας ψυχής χαμένης στον κόσμο των ναρκωτικών. Ωστόσο, με μια πιο προσεκτική ματιά, πρόκειται για ένα θέαμα εντελώς κοινότοπο: είναι απλά ένας άνθρωπος που είναι απορροφημένος στο κινητό του.

Σύμφωνα με έρευνες των τελευταίων τριών ετών, οι άνθρωποι περνούν κατά μέσο όρο 2 – 4 ώρες την ημέρα στο διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στις μικρότερες ηλικίες, ο χρόνος αυτός μεγαλώνει ακόμα περισσότερο. Ο εθισμός στον υπολογιστή, το διαδίκτυο και γενικότερα την τεχνολογία είναι η «πάθηση» του 21ου αιώνα με σοβαρές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιοι από τους πιο διάσημους τεχνολογικούς «γίγαντες» της εποχής μας ανάγκασαν τα παιδιά τους να αποφεύγουν όσο γίνεται την τεχνολογία. Τα παραδείγματα είναι πολλά.

Ο Μπιλ Γκέιτς πήρε κινητά στα παιδιά του όταν αυτά ήταν 14 ετών και τους έβαζε όριο στον χρόνο που θα έπαιζαν βιντεοπαιχνίδια. Ο Στιβ Τζομπς, ο δημιουργός του iPad, απαγόρευσε στα παιδιά του να το χρησιμοποιούν. O CEO του Snapchat, Έβαν Σπίγκελ, έχει επιβάλει στα παιδιά του να περνούν μόνο μιάμιση ώρα την εβδομάδα μπροστά από την οθόνη του κινητού ή του υπολογιστή. Γιατί αυτοί οι πρωτοστάτες της νέας εποχής μεγάλωσαν έτσι τα παιδιά τους; Η απάντηση είναι απλή: Ως δημιουργοί των τεχνολογικών προϊόντων, αντιλαμβάνονται τις εθιστικές δυνάμεις τους.

Πίσω από τα καλοσχεδιασμένα προγράμματα και apps που απορροφούν τον χρήστη, είναι στημένη μια ολόκληρη βιομηχανία με έναν μόνο σκοπό: να βγάλει κέρδος πουλώντας την ίδια την προσοχή μας. Τα χρώματα, οι γραμματοσειρές, οι ήχοι των αγαπημένων μας apps αποσκοπούν αποκλειστικά στο λεγόμενο engagement. Όπως παραδέχονται άτομα που έχουν εργαστεί για λογαριασμό των τεχνολογικών κολοσσών, χιλιάδες προγραμματιστές και γνώστες της ανθρώπινης ψυχολογίας εργάζονται έτσι ώστε τα προϊόντα τους να είναι εθιστικά και να κάνουν τον χρήστη να περνά όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μπροστά στην οθόνη.

Like, scroll down, swipe δεξιά ή αριστερά, διπλό πάτημα στην οθόνη… Πρόκειται για χαρακτηριστικά που έχουμε συνδέσει άρρηκτα με τα αγαπημένα μας apps. Όμως, πίσω από τις απλές αυτές κινήσεις υπάρχει ένας μηχανισμός που εκμεταλλεύεται τη χημεία του εγκεφάλου μας και την ανθρώπινη ψυχολογία. Ο Τζάστιν Ροζενστάιν, ένας από τους τέσσερις σχεδιαστές του Like στο Facebook, είχε δηλώσει ότι ποτέ δεν περίμενε ότι θα είχε τέτοια επιτυχία. «Η βασική πρόθεση [πίσω από το Like] ήταν να δημιουργήσουμε έναν τρόπο να εκφράζει ο χρήστης θετικά συναισθήματα αβίαστα. Για αυτόν τον λόγο, το Like είχε και πολλές αρνητικές επιπτώσεις, ίσως ήταν υπερβολικά επιτυχημένο», είχε πει σε συνέντευξή του.

Όταν κάποιος βλέπει μια καρδούλα ή ένα like, στον εγκέφαλό του γίνεται μια χημική αντίδραση που παράγει ντοπαμίνη. Η παραγωγή ντοπαμίνης συνδέεται με θετικές εμπειρίες και συμπεριφορές. Στην προκειμένη περίπτωση, πρόκειται για ένα στιγμιαίο αίσθημα άγριας χαράς, ενθουσιασμού και ικανοποίησης. Το εγώ μας ικανοποιείται, η αυτοπεποίθησή μας ανεβαίνει στα ύψη, οι κόποι μας ανταμείβονται. Ωστόσο, όταν ο εγκέφαλος παράγει ντοπαμίνη, δεν αναγνωρίζει αν πρόκειται πράγματι για μια χρήσιμη ή καταστροφική συνήθεια. Έτσι, το ίδιο αίσθημα μπορούμε να αισθανθούμε και όταν καπνίζουμε ή κάνουμε ναρκωτικά.

Ένας άλλος τρόπος που τα προϊόντα της τεχνολογίας μας κρατάνε εξαρτημένους είναι το scroll down. Αυτό είναι ιδιαίτερα φανερό στα social media, όπου το scroll down δεν έχει τελειωμό. Κανείς δεν έχει δει την τελευταία σελίδα του Facebook ή του Instagram. Το Tinder μάς ωθεί να συνεχίσουμε να κάνουμε swipe. Μέσα στον τόνο πληροφοριών που βλέπει το μάτι μέσα σε δευτερόλεπτα, ο εγκέφαλος δεν προφταίνει τις παρορμήσεις μας, το δάχτυλο απλά συνεχίζει να σκρολάρει δίχως σκέψη. Ακόμα όμως και αν φτάσουμε στο τέλος, πάντα θα υπάρχει κάτι καινούργιο που δεν έχουμε δει, κάποιος που θα περνάει καλύτερα από εμάς. Πολλές φορές μάλιστα αυτό το αίσθημα μετουσιώνεται και σε φόβο, ο λεγόμενος «φόβος του να μείνεις απέξω» (FOMO = Fear Of Missing Out). Ο φόβος αυτός είναι και αυτός μέρος του εθισμού αυτού της νέας εποχής και είναι ιδιαίτερα έντονος σε μικρότερες ηλικίες.

Στην περίπτωση αυτή, όπως ακριβώς τραβάμε τον κουλοχέρη στα «φρουτάκια» στο καζίνο, έτσι τραβάμε την κορυφή της σελίδας προς τα κάτω με το δάχτυλό μας και περιμένουμε το refresh. Το feed μας έχει ανανεωθεί, είμαστε και πάλι σε επαφή με τον περίγυρό μας. Είναι κοινή αντίληψη ότι ο εθισμός ξεκινάει από τον ίδιο τον άνθρωπο: υπάρχουν οι εξαρτημένοι και οι μη εξαρτημένοι. Στην πραγματικότητα, ο εθισμός παράγεται από το περιβάλλον και τις περιστάσεις. Ήταν κάτι που ήξερε ο Στιβ Τζομπς και για αυτό δεν άφηνε τα παιδιά του να χρησιμοποιούν το iPad.

Η ψηφιακή εποχή που ζούμε δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον και περιστάσεις για να δημιουργηθεί εθισμός στο διαδίκτυο. Όταν τη δεκαετία του ‘60 οι μόνες απειλές ήταν το τσιγάρο, το αλκοόλ και τα ναρκωτικά, τώρα οι αντιπερισπασμοί είναι πολλοί και έχουν ονόματα. Twitter, TikTok, email, πορνογραφία, online shopping. Τα άλματα της σύγχρονης τεχνολογίας την έχουν κάνει ακόμα πιο αποτελεσματική και εθιστική σε σχέση με τη δεκαετία του 1990 και τις αρχές του 2000. Τα τραγούδια κατεβαίνουν γρήγορα, τα likes και τα σχόλια δίνουν και παίρνουν, το Netflix αρχίζει το επόμενο επεισόδιο αυτόματα, τα emails από τη δουλειά συνεχίζουν να έρχονται και στις διακοπές.

Mέσα σε αυτό το κλίμα, ο εθισμός είναι η μόνη λογική συνέπεια και γίνεται ένα καθημερινό φαινόμενο. Οι εθισμοί συμπεριφοράς αποτελούνται από έξι στοιχεία: • φανταχτεροί στόχοι που είναι στην άκρη του χεριού μας • ακαταμάχητη και απρόβλεπτη θετική ανατροφοδότηση • αίσθημα προόδου και βελτίωσης • ενέργειες που γίνονται όλο και πιο δύσκολες με τον χρόνο • εντάσεις που δεν έχουν λυθεί • δυνατοί κοινωνικοί δεσμοί Με μια γρήγορη σκέψη, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συγκεντρώνουν και τα έξι παραπάνω στοιχεία. Οι χρήστες βρίσκονται πάντα στο κυνήγι των likes, των achievements στα βιντεοπαιχνίδια, των επιβραβεύσεων – απλά και μόνο για να πάρουν τη «δόση» τους.

ΤΟ ΒΗΜΑ

''Ο ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΟΥΨΑΛΑΣ ΣΟΔΕΡΜΠΛΟΜ ΚΡΑΤΩΝ ΑΝΑ ΧΕΙΡΑΣ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΤΟΥ (1920) ΕΞΗΡΕ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΝ ΑΥΤΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΕΩΣ''

Ο τίτλος της ετικέτας της ανάρτησης ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων'' είναι καθόλα ενδεικτικός των ψευδοπροφητών της λεγομένης Οικουμενικής Κίνησης ή Παναίρεσης των Εσχάτων, που με την ανατολή του 20ού αιώνα ανεδύθησαν ίνα ''λαλούν διεστραμμένα''. Πρόκειται για μια σειρά επιστολών, ανακοινώσεων, εγκυκλίων και γενικότερα συγγραμμάτων τους, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προάγουν τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, αλλοιώνουν, μετασχηματίζουν και εγκαθιστούν έναν κάλπικο, πλαστό και απομιμητικό ''χριστιανισμό'', που απευθύνεται σε μάζες, γιατι ο ίδιος ο Οικουμενισμός διατίθεται σε οικουμενική, πλατιά, λαική κατανάλωση! Σε αυτούς τους ψευδοπροφήτες κατά την ''Αποκάλυψη'' του Ευαγγελιστή Ιωάννη αναφέρεται ο νέος ''Φάκελλος'' που ανοίγουμε υπό τον εμφανή, αυτοδίκαια διεκδικητικό και εμφατικό τίτλο ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων''! Σε αυτόν θα παρελάσουν όλοι οι θιασώτες της Εωσφορικής Κίνησης, αρχής γενομένης από τον πρωτοπόρο και πρωταγωνιστή του Οικουμενιστικού Θιάσου, τον Τεκτονικό μοιχεπιβάτη του Οικουμενικού Θρόνου, Μελέτιο Μεταξάκη. Τα γραπτά που συλλέξαμε, προέρχονται εκ του Τύπου -κυρίως του Εκκλησιαστικού- ημερησίου και περιοδικού και τα δημοσιεύουμε αυτούσια κάθε φορά, χωρίς σχολιασμούς και επικρίσεις. Ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα δύναται να συνειδητοποιήσει και να κατανοήσει την πτώση και την έκπτωση των Οικουμενιστών από τα ίδια τους τα κείμενα, ακολουθώντας την επιταγή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: ''Ει που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις, μη προτίμα την ομόνοιαν της αληθείας, αλλ' ίστασο γενναίως έως θανάτου… την αλήθειαν μηδαμού προδιδούς''. P.G. 60, 611. Εύχεσθε!

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Μέρος 14ον

 Γενεύη, 1920

''Λαβών τον λόγον ο αρχιεπίσκοπος Σόδερμπλομ, 

και κρατών ανά χείρας την Εγκύκλιον του Οικουμενικού Πατριαρχείου 

(σημ. ημετ. του 1920), 

εξήρε το περιεχόμενον αυτής και την σπουδαιότητα της συμμετοχής της Εκκλησίας ταύτης 

(σημ. ημετ. του Πατριαρχείου Κων/λεως)  

εις το έργον της συνδιασκέψεως''.

Το Προκαταρκτικόν Συνέδριον ΖΕ συνεκλήθη εν Γενεύη υπό της 9-12 Αυγούστου 19208, τη παρουσία μόνον Προτεσταντών αντιπροσώπων, 90 περίπου τον αριθμόν, εκ 15 χωρών.

Το πρόβλημα της ευθύνης του πολέμου εβάρυνε την ατμόσφαιραν αλλά κατωρθώθη να υπερπηδηθή το εμπόδιον τούτο.

Απεφασίσθη:

α') η ίδρυσις μιας συνεχιστικής επιτροπής υπό την ονομασίαν ''η Διοργανωτική επιτροπή'', διά την συνέχισιν των σκοπών της κινήσεως και την προετοιμασίαν ενός παγκοσμίου συνεδρίου,

β΄) η ίδρυσις τριών τμημάτων, εν Αμερική, τη Ηπειρωτική Ευρώπη, και τη Βρεττανική αυτοκρατορία,

γ') η προσωρινή ονομασία ''Γενικόν Συνέδριον της Εκκλησίας του Χριστού περί Ζωής και Εργασίας'', ήτις το επόμενον έτος αντικατεστάθη εις ''Γενικόν Χριστιανικόν Συνέδριον περί Ζωής και Εργασίας'', τυποποιηθέντος ούτω του όρου ''Ζωή και Εργασία'' το 1920, και

δ') η πρόσκλησις συμμετοχής εις το μέλλον της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ταυτοχρόνως συνήρχετο εν Γενεύη η Προκαταρκτική Συνέλευσις της Κινήσεως ΠΤ, εις ην παρίσταντο αντιπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών, εν οις  και ο Σελευκείας Γερμανός.

Ούτος τυχαίως συνηντήθη καθ' οδόν μετά του ελληνομαθούς Σουηδού πρεσβυτέρου Νεάνδερ, εξ ου επληροφορήθη τα του συνεδρίου του ΖΕ. 

Την επομένην όμως, προσκληθείς επισήμως υπό του προέδρου του συνεδρίου αρχιεπισκόπου Σόδερμπλομ, επεσκέφθη μετά του Νουβίας Νικολάου και του αρχιμανδρίτου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου την αίθουσαν των συνεριάσεων.

Τους Ορθοδόξους εκεί προσεφώνησεν ελληνιστί ο Νεάνδερ. Ο Σελευκείας Γερμανός απήντησεν ευχαριστών και ευχόμενος πρόοδον εις τας προσπαθείας των Εκκλησιών διά μίαν συνεργασίαν και μελλοντικήν ένωσιν.

Λαβών τον λόγον ο αρχιεπίσκοπος Σόδερμπλομ, και κρατών ανά χείρας την Εγκύκλιον του Οικουμενικού Πατιαρχείου, εξήρε το περιεχόμενον αυτής και την σπουδαιότητα της συμμετοχής της Εκκλησίας ταύτης εις το έργον της συνδιασκέψεως.

Η Διοργανωτική Επιτροπή συνήλθε τον Απρίλιο του 1921 εν Peterborough της Αγγλίας, ένθα απεφασίσθη αλλαγή της ονομασίας της κινήσεως ως ανωτέρω και η πρόσθεσις ενός τετάρτου τμήματος διά τους Ορθοδόξους9.

Συνήλθεν ωσαύτως το επόμενον έτος από της 12-15 Αυγούστου (1922) εν Halsingborg της Σουηδίας, παρισταμένου του Θυατείρων Γερμανού, αντιπροσώπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Η Διοργανωτική Επιτροπή ενταύθα αντικατεστάθη υπό μιας Διεθνούς Επιτροπής εκ 38 μελών και μιας Εκτελεστικής εξ 20 μελών.

Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιστολής εξελέγη ο Σόδερμπλομ, μεταξύ δε των τεσσάρων αντιπροέδρων εις ο Θυατείρων Γερμανός.

Καθωρίσθησαν ο τόπος και ο χρόνος του μέλλοντος να συνέλθη παγκοσμίου συνεδρίου ΖΕ, η Στοκχόλμη και το 1925, καθώς και κατάλογός τις θεμάτων προς συζήτησιν, οία, π.χ. η Εκκλησία και η αγωγή, η Εκκλησία και αι κοινωνικαί υπηρεσίαι, η Εκκλησία και το κήρυγμα, η Εκκλησία και η εσωτερική ιεραποστολή, η Εκκλησία και αι διεθνείς σχέσεις, τα οικονομικής και βιομηχανικής φύσεως ζητήματα ως και το της συνεργασίας.

Προπαρασκευαστικόν έργον διά την μέλλουσαν να συνέλθη παγκόσμιον  συνδιάσκεψιν επετέλεσε και η εν Αγγλία οργάνωσις ''Το Συνέδριον επί της Χριστιανικής Πολιτικής, των Οικονομικών και της Πολιτικονομίας, απλώς λεγόμενον ΚΟΠΕΚ (The Conference on Christian Politics, Economics and Citizenship, COPEC).

8. ΣΕΛΕΥΚΕΙΑΣ (ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ) ΓΕΡΜΑΝΟΥ, ''Έκθεσις περί της εις Σουηδίαν αποστολής αυτού ως αντιπροσώπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ΝΠ3 (1921) 600-612. ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ, ''Γενικόν Συνέδριον της Εκκλησίας του Χριστού περί Ζωής και Έργου'', Αυτ, 4 (1922) 634-641. ΧΡΥΣ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ''Τα εν Ελβετία Θρησκευτικά Συνέδρια'', ΕΚ 11 (1920) αρ. 270. Β. Θ. ΣΤΑΥΡΙΔΟΥ, Το Διορθόδοξον και Διαχριστιανικόν Έργον του Γερμανού Στρηνοπούλου..., σ. 11.

9. Κατά τον ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ ΓΕΡΜΑΝΟΝ, τούτο εγένετο τη εισηγήσει αυτού κατά την συνεδρίαν της Επιτροπής το επόμενον έτος (1922), Ένθ' αν., σ. 638-9.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου 

ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ. 

Εκ του βιβλίου του θεολόγου Βασιλείου Θ. Σταυρίδη, 

πρώην καθηγητή της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης

 ''ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΕΩΣ'', 

έκδοση ''Πατριαρχικόν Ίδρυμα Πατερικών Μελετών'', 1984, σελ. 79-81.