ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2019

Η ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΩΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΤΕΚΝΟΥ




Προοίμιο

Στο ακόλουθο κείμενο, ο Ιερότατος Μοναχός Κοσμάς Φλαμιάτος: 
α. Ψέγει, αποδοκιμάζει και καυτηριάζει το μασονικό υπόβαθρο και την εκ της Εσπερίας ξενόδουλη και τεκτονική υπόσταση της μυστικής Φιλικής Εταιρείας. 
β. Ξεσκεπάζει τον υποκριτικό, διχοστατικό και διαιρετικό της χαρακτήρα και 
γ. Περιγράφει με τον πλέον σαφή και αδιαμφισβήτητο τρόπο, την πυραμιδοειδή της, μυστικιστική λειτουργία, την πλανερή και προσελκυστική της αδιαφάνεια και αναξιοπιστία.
Εκ προοιμίου να οριοθετήσουμε την -μασονική ή όχι- καταγωγή, υπόσταση και λειτουργικότητα της Φιλικής Εταιρείας:
η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε από τρεις γνωστούς των ελληνικών παροικιών της Εσπερίας Μασόνους, το καταστατικό, η λειτουργία και οι κανόνες δανείστηκαν από τον ''Ελευθεροτεκτονισμό'',
τα περισσότερα μέλη της όμως προσήλθαν με απώτερο και μοναδικό σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδος από την φθίνουσα τότε Οθωμανική Εταιρεία και μόνο.
Τους οπλαρχηγούς, 
τους αγνούς αυτούς Ορθοδόξους πατριώτες, ουδόλως τους ενδιέφερε η Μασονία, 
ως σύστημα, ως ιδέα και ως πρόθεση, 
(οι περισσότεροι αγνοούσαν ακόμη και την έννοιά της),
αλλά μέσα από την ''εταιρεία'', που ενώ είχε δανειστεί στοιχεία λειτουργικότητας εκ των Άγγλων Μασόνων, 
δεν λειτουργούσε βεβαίως, ως Τεκτονική Στοά, αλλά ως απλή, προεπαναστατική οργάνωση), είχαν ένα και μοναδικό σκοπό: 
την αμετάκλητη απελευθέρωση του αλύτρωτου, ρωμέικου γένους από τον Οθωμανικό ζυγό και τίποτ΄άλλο!


Την ανάδειξη, εκμετάλλευση και παρείσφρηση του Αγγλικού Τεκτονισμού στη Γαλλική Επανάσταση και το εξαπλούμενο πνεύμα της εκζήτησης της ελευθερίας, της αυτοδιάθεσης και της αλληλεγγύης (υπό τον ορισμό και τη σημειολογία του ''Διαφωτισμού'') μπορούμε να την αντιληφθούμε από την ίδρυση και την λειτουργία δεκάδων και εκατοντάδων ''εταιρειών'' σε όλη την Ευρώπη, από τα μέσα του 18ου, ως και τις αρχές του 20ού αιώνα. Οι ''εταιρίες''1 αυτές δεν ήταν φύσει και θέσει μασονικές, αλλά εμπνευσμένες από το απελευθερωτικό νόημα της ισονομίας και της δημοκρατίας αυτοδημιουργήθηκαν -αποκλειστικά και μόνο- για την απελευθέρωση των εθνών τους.

Οι Φαναριώτες, αλλά και άλλοι έμποροι με ειδικά προνόμια από την Οθωμανική Πύλη, δημιουργώντας ελληνικές παροικίες σε Κράτη της Δύσης, εμπνεύστηκαν από τον ''Διαφωτιστικό'' προσανατολισμό της Εσπερίας και ίδρυσαν και αυτοί με τη σειρά τους ελληνικές ''εταιρείες''. Οι ''εταιρίες''2 αυτές, αποτελούσαν πεδίο πνευματικών αναζητήσεων, συχνά όμως μεταβάλλονταν σε συνωμοτικές σέκτες και διασπαστικούς, αυτόνομους πυρήνες δράσης.

Ο αντίχριστος ρόλος και ο συνωμοτικός χαρακτήρας της Μασονίας ήταν γνωστότατος στον εκ Κεφαλληνίας Μοναχό Κοσμά, αφού ο Τεκτονισμός ξεκίνησε από τα Επτάνησα και δη από την Κέρκυρα (1782)3 και εξαπλώθηκε και στην υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα. Γι' αυτό και στο ακόλουθο κείμενο της ''Φωνής Ορθόδοξης και σπουδαίας'' περιγράφεται απλά, αλλά ουσιαστικά, με λεπτομερείς, αναλυτικές και εκτενείς γνώσεις για την μασονική υπόσταση της Φιλικής Εταιρείας, που δεν δημιουργήθηκε σαν μια Τεκτονική Στοά, αλλά προωθήθηκε και επιβλήθηκε -αποκλειστικά και μόνο- για την απελευθέρωση του σκλαβωμένου, ρωμέικου γένους.

Στοιχείο ενισχυτικό της εδραιωμένης αυτής και στοιχειοθετημένης άποψης ήταν και το γεγονός, πως ο Φιλικός4 με το βαθμό του Ιερέα είχε άμεσα την υποχρέωση να υποδείξει στους νεοεισερχομένους Φιλικούς (Βλάμηδες), όλα τα σημάδια της μεταξύ τους αναγνώρισης. Τόσο οι Βλάμηδες, όσο και οι Συστημένοι γνώριζαν μόνο, πως υπήρχε μια ''Εταιρεία'' για το γενικό καλό του Έθνους, η οποία συμπεριελάμβανε στους κόλπους της σημαντικά πρόσωπα. Κι αυτό διαδιδόταν σκόπιμα, αφενός μεν για να τονώνεται το ηθικό των μελών, αλλά και των υποψηφίων, αφετέρου δε για να γίνεται ευκολότερα ο επιδιωκόμενος προσηλυτισμός!

Δράττεται όμως ο Κοσμάς Φλαμιάτος5 -δοθείσης της ευκαιρίας- να καταστήσει απόλυτα σαφή, κατανοητή και δηλωτική την υποκρισία, την δολιότητα και τον μακιαβελισμό της παγκόσμιας Μασονίας και δη της Ελληνικής, γράφοντας με μοναδική ευκρίνεια, ακρίβεια και εστίαση τα ακόλουθα: ''Εις όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη, (η Μασονία)   έ χ ε ι   κ ε κ ρ υ μ μ έ ν α  ό ρ γ α ν α  και προπαρασκευασμένα, ίνα αναβαίνωσιν   ο   ε ι ς  μ ε τ ά   τ ο ν  ά λ λ ο ν  εις την θέσιν του   π ρ ω θ υ π ο υ ρ γ ο ύ, ενεργούντα αδιαλείπτως τους Σατανικούς και ολεθρίους σκοπούς της Αγγλίας, τα οποία επί τοιούτω σκοπώ προς τοις άλλοις κινεί τους εφημεριδογράφους6 και τους σπερμολόγους και υπερεπαινούσι και περιθρυλλούσιν αυτούς, ως άνδρας τάχα σοφούς, μεγάλους, ηθικούς και ως έχοντας δήθεν όλην την φιλογένειαν και τον πατριωτισμόν''.

Ο Μοναχός Κοσμάς προείδε (και σήμερα, μετά από πολλά χρόνια αυτό γίνεται απόλυτα αντιληπτό και πανθομολογούμενο) σε αντίθεση με πολλούς δυτικογενείς και δυτικοεπηρμένους ''εραστές'' του Ευρωπαικού ''Διαφωτισμού'' τον ''κίνδυνον'', τον ''κρημνόν'' και τον ''όλεθρον'', που ελόχευε διά μέσου της Φιλικής Εταιρείας και προωθούσε η Αγγλία με την Μασονική, μυστική της ''πανστρατιά'' και όχι μόνο αυτή. Ο Σκουφάς -φερ' ειπείν- είχε στενότατες σχέσεις με τον Κωνσταντίνο Ράδο, που ήταν μυημένος στον επαναστατικό ''καρμποναρισμό''7, δηλαδή την μυστική εταιρεία της Ιταλίας, που διαπνεόταν από πατριωτικά και προοδευτικά ιδεώδη και λειτουργούσε, ως πρότυπο για όλες σχεδόν τις εθνικοαπελευθερωτικές, μυστικές ομάδες. Ο Ξάνθος είχε μυηθεί στην Τεκτονική Στοά της Λευκάδας και ο Τσακάλωφ ήταν ιδρυτικό μέλος του ''Ξενοδοχείου''.

Συχνά θα δούμε, στα κείμενα που δημοσιεύουμε (εκ της Φωνής Ορθόδοξης και σπουδαίας) να συσχετίζονται απόλυτα οι όροι Αγγλία-Μασονία, μιας και οι δύο αλληλοσυμπληρώνονται και εκπληρούνται μέσα από την ιδεατή, οντολογική ταυτοπροσωπία τους! Ο Ιερότατος Μοναχός Κοσμάς8 δεν είναι -φυσικά- κατά της προόδου, της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης των ευρωπαικών κρατών. Είναι όμως αναντίρρητα και οφθαλμοφάνερα, κατά την αποικιοκρατοποίησης της Ελλάδος μέσα από τον ξενόδουλο έλεγχο και την δυτικοευρωπαική επιστασία ενός κοινοβουλευτικού ''Συντάγματος'', κατά των αιωνίων και παρουσιαζομένων ως ''φιλελλήνων''... δυτικών ''Συμμάχων'' και δη της Αγγλίας και φυσικά, κατά του σατανικότερου, αμοραλιστικότερου και ειδεχθέστερου, υποχθόνιου, μυστικιστικού ''συστήματος'', που ταυτοποιήθηκε ιδεατά στον ορισμό της Μασονίας!

Αυτούς ''πολεμά'', ''αποδομεί'' και ''αποσυνθέτει'' με την πέννα του, πάντοτε με συνετή επιδεξιότητα, ορθόδοξη διακριτικότητα και πατριωτική στάση αγνού  αγωνιστή και πολύαθλου της Ρωμιοσύνης! Διαβλέπει, πως όλο αυτό το νεωτεριστικό, ''νεοφιλελεύθερο'' και ''νεοφιλάνθρωπο'' ρεύμα του ''Διαφωτισμού''9 που έρχεται, είναι αντιστρόφως δυσανάλογο με τις βυζαντινές παραδόσεις του εξ Ανατολής Ρωμιού και τις ιερές παρακαταθήκες του εν παντί Ορθοδόξου. Το γράφει: ''...Η κατά της του ορθοδόξου και του Ανατολικού κλήρου συκοφαντία καθ' όλα ταύτα, η κλίσις και η αφοσίωσις εις όλα τα έργα της   κ α ι ν ο τ ο μ ί α ς   υπό το όνομα της επί το κρείττον  μ ε τ α ρ ρ υ θ μ ί σ ε ω ς   των πραγμάτων, η τελεία και αδιάλλακτος αποστροφή και  τ ο  μ ί σ ο ς  κ α τ ά  της   ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ   Ρ ω σ σ ί α ς,  και εκ του εναντίου ο πόθος και η αφοσίωσις   π ρ ο ς   α υ τ ό ν   τ ο ν  Σ α τ α ν ά ν,    τ η ν  Α γ γ λ ί α ν...''

Δεν διστάζει να αναφερθεί και σε εκκλησιαστικά -πλην των πολιτικών- πρόσωπα, που επηρμένα από τις νεοφερμένες, ξενομανείς, ''διαφωτιστικές'' ιδέες συχνά της Δύσης έπεσαν ακόμα και σε αιρέσεις. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Θεόφιλου Καίρη (1784-1853), νεοέλληνα ''διαφωτιστή'', κληρικού και φιλοσόφου, που ορμώμενος από ανέκφραστη επιθυμία γενικών και ολικών μεταρρυθμίσεων (ακόμη και στην Εκκλησία), δημιούργησε μια προσωπική θρησκεία την ''Θεοσέβεια'', επηρεασμένος από τους Γάλλους δειστές!...10 Η ''Θεοσέβεια''11 είχε δικές της τελετές λατρείας, δίδασκε την απόρριψη της θεικής φύσης του Χριστού μας, της Αγίας Τριάδας, των ιερών Μυστηρίων και των διαμεσολαβητών στην επικοινωνία μεταξύ του ανθρώπου με τον Θεό! Πρότεινε νέο ημερολόγιο, δικά του ονόματα για τους μήνες, όπως είχαν κάνει οι Γάλλοι ''Διαφωτιστές'' και θεωρούσε, ότι ο μήνας έπρεπε να διαιρείται σε τρεις δεκάδες...!

Γι' αυτό τον λόγο καθαιρέθηκε από την Εκκλησία και στις 19 Δεκεμβρίου 1839, το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέδωσε εγκύκλιο ''Περί της νεωστί αναφανείσης αντιχρίστου διδασκαλίας του Θεοσεβισμού'', εναντίον του Θεοφίλου Καίρη και της αιρετικής διδασκαλίας του. Παράδοξο της υπόθεσης και σημείο αναφοράς για την ολική επήρεια και αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος ''νεοδιαφωτιστών'' κληρικών ήταν η θερμή υποστήριξη που προσέφερε στον Καίρη, ο έτερος νεοδιαφωτιστής και νεωτεριστής κληρικός, ο Θεόκλητος Φαρμακίδης, για τον οποίο μνεία κάναμε στο προηγούμενο άρθρο μας.

Ένας ακόμη εκπρόσωπος του νεοελληνικού ''Διαφωτισμού'', για τον οποίο λόγο κάνει ο Ιερότατος Μοναχός Κοσμάς είναι ο ιατρός, Φιλικός και νεοδιαφωτιστής Παναγιώτης Σοφιανόπουλος (1786-1856)12. Ο Σοφιανόπουλος, νεωτεριστής και ανεξάντλητος φιλομεταρρυθμιστής δημοσίευσε ένα βλάσφημο βιβλίο για τα δόγματα της Εκκλησίας, το Άγιον Πνεύμα, ακόμη και για την Παναγία μας, με τον λίαν εμπαικτικό τίτλο ''Ο Ευαγγελισμός της Προόδου''. Σε αυτό άφηνε διάχυτες αιχμές περί της ''ευχάριτος'' αναγγελίας του άρτι εισαγόμενου, νεοελληνικού ''διαφωτισμού'', σε αντιδιαστολή με αυτή, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου!...

Το 1844, η Εκκλησία καταδίκασε το βιβλίο του και τον επόμενο χρόνο (1845) αποκηρύσσεται και η ''Απολογία'' του πρώτου ''Ευαγγελιστή'' στη χώρα μας, του Αμερικανού Ιωνά Κίνγκ (1792-1869). Το κείμενο της αποκήρυξης διαβάζεται στο βυζαντινό εκκλησάκι της Καπνικαρέας στην ομώνυμη πλατεία και το εκκλησίασμα ξεσπά σε αναθέματα κατά του Κίνγκ, αλλά και κατά του Παναγιώτη Σοφιανόπουλου, υβριστή της Θεοτόκου: ''Βοή τρομερά ηκούσθη: ''Ανάθεμα τον Σοφιανόπουλον!''.13

Ο ευσεβέστατος Μοναχός Κοσμάς καυτηριάζει την είσοδο του Κλήρου -εν γένει- στα δρώμενα της μυστικής Φιλικής Εταιρείας, όχι γιατι δεν ενδιαφέρεται για την Ελληνική Επανάσταση, αλλά γιατι διαβλέπει το ξεπούλημα, την απεμπόλιση και την μεταποίηση της χώρας σε δυτικοευρωπαικό προτεκτοράτο και αυτό, που συνεχώς διατυμπανίζει μεγαλοφώνως: την αλλοίωση του Ορθοδόξου φρονήματος! Και σε όλα -συν τω χρόνω- δικαιώθηκε απόλυτα. Άλλωστε ουδείς γνώριζε, πριν από την μύησή του για την Επανάσταση, αλλά γενικώς και αορίστως, περί του καλού του Έθνους.  Παρ' όλα αυτά και, ενώ ο προσηλυτισμός κινείται δόλια, υποχθόνια και προσεταιριστικά, η πλειοψηφία των Αρχιερέων της ''κατακομβικής'' Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου εισέρχονται αθρόα προς μύηση στην Εταιρεία.

Και εδώ θα κάνουμε απαραίτητα έναν αναγκαίο διαχωρισμό, μεταξύ τριών ειδών κληρικών: α. μεταξύ εκείνων που μυήθηκαν στην Φιλική Εταιρεία, όντας προηγουμένως μυημένοι σε Τεκτονικές Στοές, β. μεταξύ εκείνων που προσήλθαν στην ''Εταιρεία'' επηρεασμένοι και ''αλλοιωμένοι'' από το πνεύμα του εισαγόμενου ''Διαφωτισμού'' και γ. μεταξύ εκείνων, που άδολα, αγνά και πατριωτικά προσέρχονταν χάριν της εθνικής τους προσήλωσης στην απελευθέρωση και ανεξαρτησία του σκλαβωμένου γένους. Γενικό συμπέρασμα: η Επανάσταση πέτυχε τον σκοπό της, την ανεξαρτησία της Πατρίδος και οι πατρόνοι, οι λαικιστές, οι δημαγωγοί και οι σφετεριστές των επιβουλευόμενων δυνάμεων -δηλαδή οι τέκτονες, ευρωδιαφωτιστές της Δύσης-  μαζί με τους ενχώριους διακινητές τους, τη δική τους! Εύχεσθε!



Πηγές - Σημειώσεις:

1. ''Πολλά χρόνια πριν ακόμη την εμφάνιση της Φιλικής Εταιρείας σημειώνονται κινήσεις Ελλήνων μέσω μυστικών εταιρειών, με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδας. Το 1732, ο Λέσβιος κληρικός, Σεραφείμ Μυτιληναίος (Πωγωνάτος), σε ανάκρισή του στη Ρωσία, υποστήριξε πως, πριν από το 1700 ήδη, είχε δημιουργηθεί μυστική εταιρεία στην Ελλάδα με σκοπό την απελευθέρωσή της, ενώ ο ίδιος είχε έλθει σε επαφή με τον τσάρο Πέτρο τον Μεγάλο για τον ίδιο σκοπό. Μυστική εταιρεία θεωρείται, ότι συγκρότησε στη Μόσχα, ο Πέτρος Μελισσηνός (1726-1796), ο οποίος έφθασε έως τον βαθμό του στρατηγού του ρωσικού πυροβολικού''. Γιώργου Καραμπελιά, ''1821, Η παλιγγενεσία'', Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2016.

2. ''Μεταξύ των σημαντικότερων αυτών εταιρικών κινήσεων αναφέρεται η εταιρεία ''Αλέξανδρος'', που ιδρύθηκε από τον ηγεμόνα της Βλαχίας Αλέξανδρο Μουρούζη το 1777 στο Χέρμανστατ της Τρανσυλβανίας, η ''Εταιρεία των Φίλων'', που ιδρύθηκε το 1780 στο Βουκουρέστι, η ''Ελληνοδακική Φιλολογική Εταιρεία'', που ιδρύθηκε το 1780 και ανέπτυξε πλούσια δράση και η εταιρεία ''Φοίνιξ'', την οποία ίδρυσε μετά τη φυγή του στη Ρωσία, ο ηγεμόνας της Βλαχίας Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο αποκαλούμενος Φιραρής (φυγάς)''. Γιώργου Καραμπελιά, ''1821, Η παλιγγενεσία'', Εναλλακτικές Εκδόσεις, Αθήνα 2016.

3. Η πρώτη τεκτονική Στοά ιδρύθηκε το 1782 στην ενετοκρατούμενη Κέρκυρα. Ονομαζόταν ''Αγαθοεργία'' (Beneficenza) και  υπαγόταν στη Μεγάλη Στοά της Βερόνας, αν και σύντομα το παράδειγμά της θα μιμηθούν πάμπολλες ελληνόφωνες Στοές, κληρονομιά των Μασόνων της διασποράς. Σε ''Κερκόπορτες του μασονισμού'', μετατρέπονται τα Επτάνησα και ιδιαίτερα η Κέρκυρα και η Ζάκυνθος, ιδιαίτερα από το 1811 και μετά, όταν ο κόμης Διονύσιος Ρώμας συνενώνει τις Στοές της Κέρκυρας (''Αγαθοεργία'' και ''Φιλογένεια'') στην πρώτη Μεγάλη Στοά του ελληνικού κόσμου (Γαληνοτάτη Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδος).

4. Βλ. ''Οι τέκτονες και η Φιλική Εταιρία. Εμμ. Ξάνθος και Παναγ. Καραγιάννης'' εκ του περιοδικού ''ΕΡΑΝΙΣΤΤΗΣ'', εκδότης ''Όμιλος Μελέτης του Ελληνικού Διαφωτισμού (ΟΜΕΔ)'' ΕΔΩ.

5. Βλ. ''Ελληνισμός Μετέωρος'' του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου Δ. Μεταλληνού, Ομοτίμου Καθηγητού Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, σελ. 132: ''Με βάση τα ανανεωμένα αυτά κριτήριά μας, μορφές όπως ο Χριστόφορος Παναγιωτόπουλος (Παπουλάκος) και ο Κοσμάς Φλαμιάτος, φαίνονται πολύ διαφορετικές σήμερα, από ότι στα μαθητικά μας χρόνια, που μας είχαν μάθει να τους βλέπουμε, ως ''αμαθείς'' και ''φανατικούς'', των οποίων ''η μνήμη ταχέως εσβέσθη''!

6. Ο ιστορικός και εκδότης της εφημερίδας ''ΑΙΩΝ'' Ιωάννης Φιλήμων (1798–1874) Μασόνος και ο ίδιος, στο Δοκίμιό του για την Φιλική Εταιρεία (1834), γράφει για τον οργανισμό της, τα παρακάτω, τα οποία δεν αμφισβητήθηκαν από κανέναν την εποχή που γράφτηκαν: ''Οι αυτουργοί του εδανείσθησαν κανόνας πολλούς από την εταιρίαν των Μασσόνων, και τους εφήρμοσαν επιτηδείως εις το πνεύμα και τα πάθη του έθνους. Ήτο διά τούτο ηθικώτατος και προβλεπτικώτατος ως προς όλα τα στοιχεία της συντηρήσεως και της προόδου του Συστήματος''. Πιθανότατα, ο Ιωάννης Φιλήμων ήταν ένας από τους ''ε φ η μ ε ρ ι δ ο γ ρ ά φ ο υ ς''  και  ''σ π ε ρ μ ο λ ό γ ο υ ς'' για τους οποίους κάνει λόγο ο Μοναχός Κοσμάς Φλαμιάτος.

7. Πρόκειται για μυστικές, επαναστατικές οργανώσεις-εταιρείες -εκ των πολλών- που ιδρύθηκαν γύρω στον 19ο αιώνα στην Ιταλία. Οι Ιταλοί ''καρμπονάροι'' επηρέασαν πολλές άλλες επαναστατικές ομάδες στην Γαλλία, στην Ισπανία, στη Ρωσία, όπως και την Φιλική Εταιρεία. Οι σκοποί των ''καρμπονάρων'' είχαν πατριωτικό και γενικότερα φιλελεύθερο-δημοκρατικό σκοπό, σε μια Ευρώπη, που μετά την ήττα του Ναπολέοντα, τα μηνύματα της Γαλλικής Επανάστασης είχαν ατονήσει και οι δυνάμεις της φεουδαρχίας είχαν επανακτήσει τα πρωτεία.

8. ''Ο λόγιος Κων/νος Οικονόμου χαρακτηρίζει τον διδάσκαλο Φλαμιάτο, ως ''άνθρωπο του Θεού'' και ο αρχιμ. Ιγνάτιος Λαμπρόπουλος τον ακολουθεί συγκρατούμενός του, έως και τις φυλακές αράπη του Ρίου, έως ότου τον δηλητηριάσουν οι αναίσχυντοι κρατούντες. Εκεί μαζί τους για λίγο θα βρεθεί συγκρατούμενος και ο ηρωικός Παπουλάκος, του οποίου η ζωή είναι μία ανεπανάληπτη ιστοριογραφία κατά τον Κωστή Μπαστιά, αυτού του αγράμματου γενναίου Πελοποννήσιου συνεργάτη του λόγιου Φλαμιάτου, που τριγυρνούσε πόλεις και χωριά για να διαφωτίσει την αλήθεια, που η Βαυαροκρατία δεν ήθελε. Κατόπιν θα διωχθεί εξόριστος στην νήσο Άνδρο, όπου θα πεθάνει μαρτυρικά από άδικο κτύπημα στο κεφάλι από τον οικείο επίσκοπο''. Εκ του βιβλίου του Αλεξίου Παναγοπούλου ''Κοσμάς Φλαμιάτος και Παπουλάκος (στις φυλακές Αράπη του κάστρου του Ρίου), Αθήνα 2008.

9. ''Ο όρος «Νεωτερικότητα» (modernity, modernite) δεν ονομάζει απλώς την ιστορική περίοδο μετά το Διαφωτισμό, αλλά χαρακτηρίζει και ένα αίτημα αυτονομίας και αυτό-προσδιορισμού στο χώρο της τέχνης, της πολιτικής και της φιλοσοφίας. Παράλληλα ο όρος αυτός αποκαλύπτει τη σύγκρουση με τις ήδη κατεστημένες «αυθεντίες», όπως η θρησκεία και γενικότερα άρνηση κάθε αυθεντίας. Στην περίοδο του Διαφωτισμού είχε ασκηθεί αυστηρός κριτικός έλεγχος κάθε αυθεντίας και αμφισβήτηση της έννοιας και του περιεχομένου της θρησκείας. Άλλωστε είναι γνωστό ότι η θρησκεία αποτελούσε για το Διαφωτισμό και τη νεωτερική σκέψη όχι μόνο έναν αναχρονισμό που δρούσε ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη και την πρόοδο του ανθρώπου, μία συντηρητική η και αντιδραστική ιδεολογία''. Ειρήνης Αρτέμη, Δρ. Θεολογίας - Φιλολόγου ''Η έννοια της Νεωτερικότητας και ο Θεός'' ΕΔΩ.


10. Οι δειστές - θειστές (Δεισμός - Θεισμός) δεν αρνούνται την ύπαρξη του Θεού, αλλά αρνούνται τον Θεό που επαγγέλλεται ο Χριστιανισμός και πιστεύουν σε μια αόρατη δύναμη που διευθύνει τον κόσμο. Ο Κοσμάς Φλαμιάτος συνεχώς στα κείμενά του κάνει λόγο για τον Θεισμό που έχει κατακυριεύσει τους νεοδιαφωτιστές του νεότευκτου, ελληνικού κράτους.

11. Ως και ο κατόπιν άλλος πλανεμένος υπό του ασεβούς πνεύματος του Θρησκευτικού Συγκρητισμού, ο αυτός ποιήσας σχίσμα εν τη Εκκλησία, Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος θα γράψει για τον Θεόφιλο Καίρη στο βιβλίο του ''Η Εκκλησία της Ελλάδος, Απ' αρχής μέχρι του 1934'', Μεταγλώττιση Βασίλειος Καραγιώργος, εκδόσεις ''Αποστολική Διακονία'', Αθήνα 2000, σελ. 243 - 244: ''Ήταν προικισμένος με μεγάλες πνευματικές δυνάμεις, με τις οποίες μπορούσε πράγματι να αναγεννήσει την Ελλάδα, αλλά η θρησκευτική του πλάνη ανέκοψε απότομα το μορφωτικό του έργο''...!

12. Βλ. Κωστή Παπαγιώργη ''Κανέλλος Δεληγιάννης'', εκδόσεις Καστανιώτη, πέμπτη έκδοση, Αθήνα 2001, σελ. 65.

13. Εφημερίδα ''ΑΙΩΝ'', αριθ. φύλλου 647, της 15ης Αυγούστου 1845.



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος



ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ 
ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. 
ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ



(συνέχεια από το προηγούμενο)


Τοιαύτας και άλλας πολλάς ραδιουργίας μετέρχεται συστηματικώς η ε κ  τ η ς  Α γ γ λ ί α ς  ε π ι β ο υ λ ή, ως προς την διάδοσιν της τρυφής, της πολυτελείας και της διαφθοράς. Συγχρόνως δε εις ταύτα υπενεργεί διά νόμου και φέρει την απονέκρωσιν της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της βιομηχανίας, της ναυτιλλίας και του εμπορίου, διά των οποίων παρασκευάζει και φέρει την γενικήν ένδειαν και πτωχείαν. Την κοινήν ένδειαν όμως πάντοτε ενεργεί, αφ' ου πρότερον ενεργήση να φέρη την τρυφήν και την πολυτέλειαν γενόμενα έξεις, επειδή τότε η πτωχεία έστιν όλως ανυπόφορος και δεινή, και οι πάσχοντες γίνονται πλέον ευόλισθοι εις την πτώσιν της πλάνης και της κοινής προδοσίας, εις οποιανδήποτε καν μικράν προσβολή πειρασμού επ' ελπίδι καν μικρού κέρδους. Αλλά και τα περί τούτου αρκούσι ταύτα, και έρχομαι εις έκθεσιν άλλου είδους ραδιουργίας.



Ε'. Η διάδοσις του πνεύματος της Γαλλίας


Σύστημα αμετάτρεπτον της επιβουλής εστίν, ίνα προετοιμάζη μίαν μικράν ζύμην της διαφθοράς, της πλάνης και της κακίας και έπειτα δι' αυτής ενεργεί και γίνεται γενική, εις τους επιβουλευομένους λαούς και φέρει τα γενικά ναυάγια. Αφ' ου κατά τον ιη' αιώνα ενόθευσε τον λαόν της Γαλλίας, κατά το πνεύμα της πλάνης, της κατά της πίστεως και της κατά του κλήρου συνωμοσίας της διαφθοράς, της αποστασίας και της αναρχίας, και δι' αυτών ήνοιξεν εις αυτό το Κράτος εκείνην την τρομερήν τραγωδίαν, από τότε συστηματικώς επενόησε πολλούς τρόπους δολίους και ραδιουργίας, δι' ων ενεργεί και διαδίδεται εις όλα τα επιβουλευόμενα έθνη, ο πόθος και η μίμησις εκείνου του πνεύματος, όπου φέρη ευστόχως δι' αυτού την καταστροφήν εις αυτά.

Δι' αυτού του πνεύματος  ε κ ί ν η σ ε  τ ο ν  δ ι ο ρ γ α ν ι σ μ ό ν  της  Φ ι λ ι κ ή ς  Ε τ α ι ρ ί α ς,  εις τον πρώην αγνόν, ορθόδοξον και άγιον λαόν της Ανατολής, του οποίου βλέπομεν ημέρα τη ημέρα από τότε, την επί τα πρόσω πρόοδον και ανάπτυξιν, επαπειλούσαν την αθρόαν α ν α τ ρ ο π ή ν   τ η ς  Ο ρ θ ο δ ο ξ ί α ς  και τον από προσώπου πάσης της γης κατά μικρόν όλεθρον και  α φ α ν ι σ μ ό ν   τ ο υ  Ε λ λ η ν ι κ ο ύ  γ έ ν ο υ ς, επί των οποίων ονειροπολεί ίνα οικοδομήσει τα πλέον λαμπρά και υψηλά υπέρ αυτής σχέδια. Αυτό το πνεύμα πνέει από τότε και υπενεργεί την τούτου διάδοσιν και εις όλους τους άλλους επιβουλευομένους λαούς, διά πολλών και ποικίλων ραδιουργιών, εξ ων προς ταις άλλαις και αι εφεξής:

1. Η εις αυτούς διάδοσις και γενική χρήσις της Γαλλικής γλώσσης.

2. Τα σχολεία περί των οποίων έπειτα γράφομεν ολίγα τινά συνοπτικώς.

3. Η διαφθορά, την οποίας την διάδοσιν, ως είπομεν ανωτέρω συστηματικώς, ενεργεί εις αυτούς.

4. Η κοινή φήμη, δι' ης εις τα κούφια και αδύνατα πνεύματα επαινείται εκείνη η εποχή,   ω ς   ε π ο χ ή    τ ά χ α   φ ω τ ι σ μ ο ύ,   ε λ ε υ θ ε ρ ί α ς   κ.τ.λ.

5. Η διάδοσις των όσων βλασφήμων και διεφθαρμένων βιβλίων εξεδόθησαν τότε εις την Γαλλίαν υπό των εκεί ψευδοφιλοσόφων, διά μυστικής ενεργείας και συνδρομής της Αγγλικής διπλωματίας, τα οποία και πάλι μετά την καταστροφήν του Ναπολέοντος εξέδωκε διά του Τύπου, επί τοιούτω σκοπώ και διέσπειρε πολλάς χιλιάδας και μυριάδας εις όλα τα Κράτη της Δύσεως, τινά δε εξ αυτών και μάλιστα των του Ρουσσώ  μ ε τ έ φ ρ α σ ε  δ ι ά   τ ο υ   Κ ο ρ α ή   και άλλων αυτής οργάνων και εις το Γραικικικόν. Δι' αυτήν την αιτίαν, δι' ενεργείας αυτής της επιβουλής, κατήντησεν εις το ορθόδοξον Κράτος της Ρωσσίας,  γ ε ν ι κ ή   η  χ ρ ή σ ι ς   τ η ς  Γ α λ λ ι κ ή ς   γ λ ώ σ σ η ς,  καθώς και εις τον ορθόδοξον λαόν της Ανατολής ενεργεί τα αυτά προ πολλού, και εκτός τούτου προπαρασκευάζει πολλά ερίφια εσκοτισμένα, ως μιμητάς τάχα των τότε ψευδοφιλοσόφων της Γαλλίας, οποίοι εκτός των πολλών άλλων,  ο ι  ν υ ν Κ α ί ρ ι δ ε ς,  Σ ο φ ι α ν ό π ο υ λ ο ι,   κ α ι   ά λ λ α   β δ ε λ ύ γ μ α τ α   τ η ς   δ ι α φ θ ο ρ ά ς   κ α ι   τ η ς   π λ ά ν η ς,   τα οποία επί τοιούτω σκοπώ ενεργεί και επαινούνται, ω ς  ά ν δ ρ ε ς  σ ο φ ο ί  και   ε π ί σ η μ ο ι   τ ά χ α.

6. Ο καταλληλότερος τρόπος και ο δελεαστικώτερος, διά του οποίου η επιβουλή εισάγει εις τους επιβουλευομένους λαούς αυτό το πνεύμα της Γαλλίας, ε σ τ ί ν ο διοργανισμός  τ η ς  α π ο κ ρ ύ φ ο υ  και  μ υ σ τ ι κ ή ς   ε τ α ι ρ ί α ς   υπό το όνομα της ελευθερίας, περί της οποίας ήδη γράφω ολίγα και εν συνόψει.


ΣΤ'. Ο διοργανισμός των εταιριών


Μία εκ των σπουδαιοτέρων και ολεθριωτέρων ραδιουργιών της επιβουλής, δι' ης προ πολλού ετοιμάζει, ίνα φέρη τα γενικά ναυάγια εις τους επιβουλευομένους λαούς και τα Κράτη,   ε σ τ ί ν   ο  μ υ σ τ ι κ ό ς  δ ι ο ρ γ α ν ι σ μ ό ς  τ ω ν   ε τ α ι ρ ι ώ ν.   Δ ι' α υ τ ώ ν κινεί και γίνεται υπό το πρόσχημα της ελευθερίας,  η κ α τ ά   τ η ς   Π ί σ τ ε ω ς,   η   κ α τ ά  τ ο υ   Κ λ ή ρ ο υ,   η κατά των θρόνων, και η κατά πάσης εκκλησιαστικής και πολιτικής αρχής συνωμοσίας. Δι' αυτής της ραδιουργίας ενεργεί ευστόχως και ανυπόπτως την διάδοσιν της πλάνης, της διαφθοράς, της κοινής προδοσίας, και πάσης άλλης κακίας, της αποστασίας και αναρχίας, τον όλεθρον του λαού και την επί τέλους καταστροφήν και πτώσιν εις τα επιβουλευομένα έθνη.

Αυτή διά των προειρημένων ραδιουργιών νοθεύει και  π ρ ο π α ρ α σ κ ε υ ά ζ ε ι   ο λ ί γ α   ά τ ο μ α,  δι' αποκρύφου όλως και μυστικού τρόπου και έπειτα αυτά κινεί και γίνονται οι πρόβολοι και οι κορυφαίοι των περί ων ο λόγος   ε τ α ι ρ ι ώ ν.  Ταύτας ενεργεί και κατασκευάζονται   ε ι ς δ ι α φ ό ρ ο υ ς  β α θ μ ο ύ ς,   α γ ν ο ο ύ ν τ ε ς όλως οι κατώτεροι,  τον κύριον σκοπόν και τ α  μ υ σ τ ι κ ά  τ ω ν   α ν ω τ έ ρ ω  β α θ μ ώ ν, και πολλώ μάλλον  τ ο ν  π ρ ώ τ ο ν  δ η μ ι ο υ ρ γ ό ν   και  δ ι ο ι κ η τ ή ν   α υ τ ώ ν.  Δύο είδη   ε τ α ι ρ ί α ς  κινεί και διοργανίζονται, το μεν ως επί το πλείστον κατά το πνεύμα της πλάνης, της υλοφροσύνης και του θεισμού και της αθείας, το δε κατά την Αγγλικήν θρησκείαν των  δ ι α μ α ρ τ υ ρ ο υ μ έ ν ω ν.

Το μεν πρώτον, ως πλέον κατάλληλον εις την καταστροφήν της αρχής και εις τον όλεθρον του λαού, ως πλέον εύστοχον εις την διάδοσιν, επειδή κινείται υπό το πρόσχημα της ελευθερίας, και ως προπαρασκευαστικόν   ε ι ς  α π ο δ ο χ ή ν   τ η ς  Λ ο υ θ η ρ ο Κ α λ β ι ν ι κ ή ς  α ι ρ έ σ ε ω ς, ούσα μικρά η διαφθορά και η κατά πάντα ομοίωσις, ως προς το πρακτικόν μέρος. Και εις τα δύο είδη όμως, ως υπό του αυτού οδηγού γινόμενα και οδηγούμενα φαίνονται κατά πάντα όμοια τα πρακτικά και οι λόγοι' η υπόκρισις, ο δόλος, η διαφθορά, η περιθρύλλησις  τ ο υ   π ε ρ ί  α υ τ ο ί ς   λ ε γ ο μ έ ν ο υ  φ ω τ ι σ μ ο ύ   και ελευθερίας, η χλεύη και ο εμπαιγμός του κατ' αυτούς λεγομένου Μεσαιώνος, ο έπαινος της νυν εποχής, ο επαγγελλομένης μεγάλης δήθεν μεταβολής των πραγμάτων, η προς όλους τους προβεβηκότας κατά την ηλικίαν ορθοδόξους περιφρόνησις, εμπαιγμοί και ελεεινολογία, ως δεισιδαίμονας και προληπτικούς,

η συνεχής στηλίτευσις των δεισιδαιμονιών, των καταχρήσεων και των τυραννιών των Πάπων της Π. Ρώμης, έπειτα δε ανυπόπτως και τεχνικώς και η κατά της του ορθοδόξου και του Ανατολικού κλήρου συκοφαντία καθ' όλα ταύτα, η κλίσις και η αφοσίωσις εις όλα τα έργα τ η ς κ α ι ν ο τ ο μ ί α ς υπό το όνομα της επί το κρείττον μεταρρυθμίσεως των πραγμάτων, η τελεία και αδιάλλακτος αποστροφή και  τ ο  μ ί σ ο ς   κ α τ ά  τ η ς  ο ρ θ ο δ ό ξ ο υ   Ρ ω σ σ ί α ς,   και εκ του εναντίου ο πόθος και η αφοσίωσις   π ρ ο ς  α υ τ ό ν  τ ο ν Σ α τ α ν ά ν,   τ η ν Α γ γ λ ί α ν.  Ταύτα και άλλα πολλά φαίνονται τα χαρακτηριστικά και γνωρίσματα και ε ι ς   τ α   δ ύ ο   ε ί δ η   τ ω ν   ε τ α ι ρ ι ώ ν.

Συγχρόνως δε εις τον διοργανισμόν αυτών των εταιριών, επινοεί τρόπους, δι' ων υπέρ ουδέποτε άλλοτε υποκρίνεται τον φίλον και σύμμαχον εις τους θρόνους, εκ του οποίου ευρίσκει την ευκολίαν εις πολλά άλλα έργα, αναγκαία εις έκβασιν του ιδίου σκοπού και φέρει εις έργον, εξ ων και τα εξής:

1. Ενεργεί, είτε αυτή αμέσως, εμμέσως δι' άλλων υποκεκρυμμένων αυτής οργάνων και  π ρ ο β ι β ά ζ ε τ α ι  εις θέσιν του Π ρ ω θ υ π ο υ ρ γ ο ύ , εις εκ των αξιωτέρων διά την έκτασιν της πλάνης και κατά της αρχής συνωμοσίας και εκ των πλέον πιστών και αφοσιωμένων εις τα σχέδια και εις τας εισηγήσεις της επιβουλής.

2. Δι' αυτού προς τοις άλλοις ενεργεί και προβιβάζεται εις τας πλέον σημαντικάς θέσεις και επαγγέλματα, και εξαιρέτως τα διδασκαλικά, όλη η κεκρυμμένη ζύμη της συνωμοσίας, και έπειτα δι' αυτών ενεργεί ευστοχώτερον την έκτασιν της πλάνης και της συνωμοσίας, επιφέρει νόμους ολεθριωτάτους διά το γενικόν ναυάγιον και δι' αυτών κινεί κατά πάντα και διευθύνει κατά τους απαισίους αυτής σκοπούς το επιβουλευόμενον Κράτος.

3. Διά του πρωθυπουργού κινεί και γίνεται  η  λ ε γ ο μ έ ν η  μ υ σ τ ι κ ή  Α σ τ υ ν ο μ ί α,  ουχί διά την ασφάλειαν του Κράτους, αλλ' ίνα προλαμβάνη, ίνα μη φθάσωσιν εις γνώσιν του βασιλέως και της αρχής, όλα εκείνα τα σημεία και τα διδόμενα, δι' ων ενδέχεται ίνα ανακαλυφθή  η  κ ε κ ρ υ μ μ έ ν η  σ υ ν ω μ ο σ ί α.

4. Ενίοτε κινεί και γίνεται συνωμοσία εις εν Κράτος, και εις αυτήν την περίστασιν  κ ι ν ε ί   τ ο υ ς  ε φ η μ ε ρ ι δ ο γ ρ ά φ ο υ ς  και τους  μ ι σ θ ω τ ο ύ ς  σ π ε ρ μ ο λ ό γ ο υ ς  και εκθειάζουσι και υπερεπαινούσι το έργον εις άλλον επιβουλευόμενον, διά σκάνδαλον, και συγχρόνως κινεί διά των πρωθυπουργών τους θρόνους και επιβαρύνουσι τον ζυγόν του υπηκόου προς ερεθισμόν αυτού εις αποστασίαν.

5. Εις όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη,  έ χ ε ι  κ ε κ ρ υ μ μ έ ν α  ό ρ γ α ν α  και πρπαρασκευασμένα, ίνα αναβαίνωσιν  ο  ε ι ς  μ ε τ ά  τ ω ν  ά λ λ ο ν  εις την θέσιν του  π ρ ω θ υ π ο υ ρ γ ο ύ,  ενεργούντα αδιαλείπτως τους Σατανικούς και ολεθρίους σκοπούς της Αγγλίας, τα οποία επί τοιούτω σκοπώ προς τοις άλλοις κινεί τους εφημεριδογράφους και τους σπερμολόγους και υπερεπαινούσι και περιθρυλλούσιν αυτά, ως άνδρας τάχα σοφούς, μεγάλους, ηθικούς και ως έχοντας δήθεν όλην την φιλογένειαν και τον πατριωτισμόν. Ενίοτε δε, τυχούσης ανάγκης, κινεί αυτά και υποκρίνονται τον κατά της Αγγλίας αντίπαλον δι' άλλους δολίους και πονηρούς σκοπούς.

6. Όταν η ειρημένη της συνωμοσίας  ε τ α ι ρ ί α  λάβη ικανήν έκτασιν και εγγίζει η έκρηξις της αποστασίας, τότε πρώτη αυτή, η εκ της Αγγλίας επιβουλή, ως επί το πλείστον ανακαλύπτει το πράγμα εις τους θρόνους και προσάπτει την αιτίαν εις άλλους. Εκ τούτου δε λαμβάνει την αφορμήν και υποκρίνεται τον φίλον και σύμμαχον τόσον εις την αρχήν, όσον και εις την  ε τ α ι ρ ί α ν,  και ως εκ τούτου και την αρχήν οδηγεί εις όλεθρον του λαού, και την αποστασίαν ερεθίζει συγχρόνως, διά την καταστροφήν της αρχής και του θρόνου. Περί τούτων απάντων και περί άλλων πολλών έχομεν αποδείξεις πολλάς,  αλλά και  ό σ τ ι ς  θ έ λ ε ι  πείθεται εις αυτά, εάν κατά βάθος εξετάση και φέρη κατά νουν την διαγωγήν της Αγγλίας, τόσον εις την αποστασίαν της Γαλλίας, και εις όσας άλλας μετά ταύτα εκίνησεν εις την Δύσιν, όσον και εις όσας άλλας Σκηνάς ήνοιξεν εις την Ανατολήν, από πρώτης αρχής της Ελληνικής επαναστάσεως, έως της ώρας ταύτης.

Αυτάς τας  ε τ α ι ρ ί α ς  κινούσι και διοργανίζονται συστηματικώς εις την Επτάννησον, οι κατά καιρούς εκεί υπό του Λονδίνου αποστελλόμενοι Αρμοσταί, γινόμενοι  α ο ρ ά τ ω ς  μυστικοί οδηγοί και διευθυνταί αυτών, διά την κατά της πίστεως   και  τ ο υ  κ λ ή ρ ο υ  σ υ ν ω μ ο σ ί α ν,  διά την διαφθοράν του λαού, και επί σκοπώ προς τοις άλλοις, ίνα κατασκευάζωσι  κ α τ α σ κ ό π ο υ ς,  ω τ α κ ο υ σ τ ά ς  και  δ η μ α γ ω γ ο ύ ς  του λαού και εύστοχα όργανα της κοινής προδοσίας. Όλοι οι τοιούτοι έχουσιν εις την ιδίαν διαγωγήν και επί στόματος όλα τα προειρημένα γνωρίσματα, όσα ανωτέρω εσημειώσαμεν. 

Υπερεπαινούσι προς τοις άλλοις όλα  τ α  α ν τ ι χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ά  σ υ γ γ ρ ά μ μ α τ α  των  α σ ε β ώ ν  Γ ά λ λ ω ν  και προ πάντων τα   τ ο υ  Β ο λ τ α ί ρ ο υ  και  τ ο υ  Ρ ο υ σ σ ώ  και συνιστώσιν αυτά εις πάντας, έχουσιν επί οικίας αγάλματα και βεβήλους εικόνας του Ναπολέοντος και άλλων ασεβών, το οποίον εστίν εν των πολλών άλλων γνωρισμάτων και χαρακτηριστικών της περί ης λόγος συνωμοσίας. Τούτους οι εκεί Αρμοσταί Άγγλοι  β ρ α β ε ύ ο υ σ ι  συστηματικώς και εις τούτους αποκλείστικώς  α π ο ν έ μ ο υ σ ι ν   ό λ α ς  τ α ς   θ έ σ ε ι ς,  ουδέν άλλον ίδιον έχοντας πραγματικώς, ειμή  το  ό ν ο μ α,  τους  μ ι σ θ ο ύ ς,  την διάδοσιν  τ η ς  π λ ά ν η ς  και το  έ ρ γ ο ν  του  κ α τ α σ κ ό π ο υ  και του  ω τ α κ ο υ σ τ ο ύ,  καθώς εκ του εναντίου εμπαίζονται, περιφρονούνται και καταδιώκονται ποικιλοτρόπως, όσοι δεικνύουσιν ειλικρινώς την αφοσίωσιν και τον ζήλον υπέρ της ορθοδόξου πίστεως, ή έχουσι ειλικρινή αισθήματα φιλογενείας και πατριωτισμού.

Συνεχίζεται 


Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ'' 
Αθήνα 1849, σελ. 36-41. 
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF