''ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΧΕΙ ΔΙΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΦΑΡΜΑΣΟΝΙΑΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΤΩΣΙΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ''

Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Εκ του προηγούμενου

Β'. Η κατά πάντα, φυγή, ως είπον και ανωτέρω της πολιτικής αρχής αφ' οιασδήποτε είτε μικράς είτε μεγάλης Ιεροσυλίας, και επεμβάσεως εις τα θεία και Ιερά΄

επειδή όπου λάβη χώραν η Ιεροσυλία φέρει πάντοτε προς τοις άλλοις σκοτασμόν, αναισθησίαν, σχίσματα, ταραχάς, καταστροφάς και ναυάγια.

Πολλά, φρικτά και μεγάλα δεινά έφερε και φέρει η εκ της Αγγλίας επιβουλή καθ' όλα τα ορθόδοξα Κράτη και προ πάντων εις όλον τον ορθόδοξον λαόν της Ανατολής προ πεντήκοντα περίπου ετών και μέχρι της ώρας.

Το πάντων των άλλων όμως απαισιώτατον και φρικωδέστατον εστίν εκείνον το οποίον έφερε επί Αντιβασιλείας διά του Αμανσπέργου όμοιον κατά πάντα, ως εκείνο της Επτανήσου, διά νόμου και συστηματικόν.

Εάν ο Σατανάς εγίνετο αισθητός άνθρωπος και Νομοθέτης, εφαίνετο αδύνατον ίνα φέρη άλλους νόμους και άλλο σύστημα, απ' εκείνα τα οποία έφερεν αυτός ο αισθητός Σατανάς, η Αγγλία εις το βασίλειον της Ελλάδος, εις την Επτάνησον, και εις όλα τα άλλα Ορθόδοξα Κράτη κατά το μάλλον και ήττον.

Γ'. Εκλογή όσον το δυνατόν αξίων, σοφών και ορθοδόξων πολιτικών, εις κατάργησιν των όσων ολεθρίων και Σατανικών νόμων έφερεν η επιβουλή επί Αντιβασιλείας και εις αντικατάστασιν άλλων άλλων ορθών και κοινοφελών μη αναιρετικών,

αλλά βοηθητικών εις την ορθόδοξον πίστιν ίνα θέσωσι νόμους, μη επιβάλλοντας ει δυνατόν, δι' ουδεμίαν αιτίαν όρκους, εις ουδένα ορθόδοξον, ή τουλάχιστον σπανιώτατα και διά πολύ μεγάλας και σπουδαίας αιτίας, και δι΄ουδεμίαν αιτίαν επιβάλλοντας ποινάς και πρόστιμα εις τους μη θέλοντας ομόσαι΄

Νόμους μη απαγορεύοντας το έργον του διδασκάλου, ούτε νομοθετώντας όλα εν γένει τα Σχολεία και τους Καθηγητάς, και μη επί σκοπώ της πλάνης και της φθοράς αλλ' επί σκοπώ στηριγμού και οικοδομής της ορθοδόξου πίστεως και διά την επί το κρείττον αλλοίωσιν και πρόοδον του έθνους κ.τ.λ.

Νόμους βραβευτικούς εις την αρετήν, στηλιτευτικούς δε και τιμωρητικούς εις την κακίαν, και βοηθητικούς προς τοις άλλοις, εις την Γεωργίαν, κτηνοτροφίαν, βιομηχανίαν, ναυτιλλίαν και εις το αμπόριον.

Το πάντων των άλλον απαισιώτατον σύστημα διά την κοινήν σωτηρίαν και ευδαιμονίαν και διά την ασφάλειαν και διά την εις τα καλά πρόοδον του γένους εστίν εκείνο δι' ου βραβεύεται η αληθινή αρετή, τιμωρείται δε η κακία,


εκείνο δι' ου προβιβάζονται και καταθέτονται εις όλους τους βαθμούς και τας θέσεις οι εν αληθεία ορθόδοξοι και ενάρετοι, και εκείνο δι' ου αποσκορακίζεται και στηλιτεύεται η πλάνη, εν' η υποκρύπτονται όλοι οι θησαυροί της κακίας.

Καθώς το σύστημα τούτο ως σύμφωνος εις τους θείους νόμους υπόσχεται και φέρει παν αγαθόν, ωσαύτως το εκ διαμέτρου αντικείμενον, τούτου, ως φαίνεται ενεργούμενον από του υιού της ανομίας της δύσεως, ως όλως σατανικόν, φέρει πολλά και μεγάλα δεινά και το γενικόν ναυάγιον.

Δ'. Έργον αναγκαιότατον υπάρχει, συγκρότησις επιτροπής υπό ορθοδόξων, εναρέτων, και όσον το δυνατών σοφών και πεπαιδευμένων ανδρών διά την επί το κρείττον διόρθωσιν της νενοθευμένης και όλως εστρεβλωμένης φιλολογίας τε και φιλοσοφίας των ορθοδόξων,

και διά την επί το ορθόν και επί το κρείττον διόρθωσιν των απανταχού της ορθοδοξίας νενοθευμένων και εστρεβλωμένων Σχολείων, και εις επινόησιν τρόπων αναγκαίων και καταλλήλων διά την σύστασιν και πρόοδον της αληθινής παιδείας και γνώσεως.

Μεγάλης ευχής έργον, προς τούτοις, εφαίνετο η απαγόρευσις εις όλην την ορθόδοξον νεολαίαν, ως προς την μάθησιν και χρήσιν της γαλλικής γλώσσης, και εις το μεταβαίνειν εις οποιοδήποτε Κράτος της Δύσεως επί σκοπώ παιδείας, εν όσω υπενεργείται και διατελεί η κατά των ορθοδόξων επιβουλή.

Εκεί προς τοις άλλοις η Αγγλία έχει προπαρασκευασμένα όλα τα Σχολεία, διά την πτώσιν και την φθοράν όλης της εκείσε απερχομένης ορθοδόξου νεολαίας και διοργανισμούς εταιριών της Φαρμασονίας, διά την πτώσιν και όλων των άλλων εκεί απερχομένων ορθοδόξων δι΄άλλον σκοπόν εκτός της παιδείας.

Ταύτα και άλλα πολλά Εκκλησιαστικώς τε και πολιτικώς απαιτούνται ως τάχιστα διά την κατάργησιν του προ πολλού ενεργουμένου ολεθριωτάτου συστήματος εις τα ορθόδοξα Κράτη, και διά την αντικατάστασιν άλλου ωφελίμου και σωτηρίου.

Τα περί περί τούτου συνοπτικώς και εν μέρει ειρημένα, εις οποιονδήποτε νουνεχή οίδεν ακριβώς την έως του νυν πρόοδον της Επιβουλής, ίσως φανώσι πολύ δύσκολα και σχεδόν όλως αδύνατα. Και τούτο διατί;

Επειδή βλέπει ότι ενόθευσε και νοθεύει αδιαλείπτως τον κλήρον, τους μοναχούς, και προ πάντων την Ιεραρχίαν και όλην την ανατέραν τάξιν του λαού και όλην την τάξιν των ελλογίμων και διδασκάλων, και ότι ως εκ τούτου ούτε Ορθόδοξος Σύνοδος,

ούτε συνελεύσεις και Επιτροπαί υπό πολιτικών και σοφών ανδρών εστί δυνατόν ίνα αναφανώσιν επί σκοπώ του καλού και της κοινής σωτηρίας.

Εγώ μεν αποκρινόμενος εις τοιαύτην επίφοβον γνώμην λέγω΄ ότι ναι μεν κατά τα φαινόμενα και ανθρωπίνως συλλογιζόμενοι το πράγμα ούτω νομίζεται.

Εάν ατενίσωμεν όμως καν προ ολίγον τον νουν προς τον ουράνιον Βασιλέα ουδόλως νομίζεται ούτο αλλ' ευκατόρθωτον κατά πάντα διά πολλούς και μεγάλους λόγους.

Οίδαμεν προς τοις άλλοις και πιστεύομεν αδιστάκτως ότι οι υπέρ της του Χριστού Εκκλησίας αγωνιζόμενοι έχοντες συνεργούσαν την παντοδύναμον χάριν του Θεού όλα, τα παρά τοις άλλοις ανθρώποις αδύνατα γίνονται παρ' αυτοίς δυνατά.

Εις όλα δε τα ειρημένα και εις όσα άλλα κριθώσιν αναγκαία περί της κοινής σωτηρίας εκ του επικειμένου κινδύνου έκαστος ημών των ορθοδόξων οποιασδήποτε τάξεως και αν η συνεργεί μεγάλως εάν θέλη. Και πώς.

Δια μόνης της γνησίας και αληθινής αρετής΄ και διά της κοινής και μερικής δεήσεως και Ευχής.

Ένεκα τούτου εξέθεσα την ακόλουθον Ευχήν, ίνα λέγηται όσο το δυνατον συνεχέστερον επ' Εκκλησίας και κατά μέρος, και μετ' ευλαβείας και φόβου Θεού, και έκαστος των ακροατών, λεγέτω εις την ανάγνωσιν  ταύτη το Γένοιτο και το, Αμήν.

Τ έ λ ο ς

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Αθήνα 1849, σελ. 141-143.

Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

''ΕΙΣ ΟΠΟΙΟΝ ΚΡΑΤΟΣ ΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑΝ Η ΕΠΕΜΒΑΣΙΣ ΤΗΣ ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΕΙΣ ΤΑ ΘΕΙΑ, ΕΚΕΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΩΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΦΡΙΚΤΗ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΑ Η ΑΠΟ ΟΥΡΑΝΟΥ ΟΡΓΗ''

Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Εκ του προηγούμενου

Δεύτερον έργον μεγίστης και κατεπειγούσης ανάγκης εστίν, ίνα καταργηθή ως τάχιστα το επί Αντιβασιλείας κατ' εισήγησιν της επιβουλής τεθέν αντιχριστιανικώτατον, Σατανικόν και ολέθριον σύστημα, το οποίον εάν διετελέση έτι ολίγον επαπειλεί, ίνα φέρη το γενικόν ναυάγιον, και όσω μάλλον διαρκεί τόσω φέρει κακά μεγάλα και γενικά και τόσον πλέον τρομερά επαπειλούνται η απ' ουρανού οργή.

Εις την κατάργησιν τούτου, ουδέν άλλο πρόσκομμα απαντάται, εις μη μόνη η εκ της Αγγλίας, επιβουλή. Αυτή διά του Αμανσπέργου έφερεν αυτό απ' αρχής, και αυτή διά των ιδίων αυτής οργάνων, εστήριξε, στηρίζει και φέρει αυτό εις πρόοδον και ανάπτυξιν μέχρι τούδε, και συγχρόνως προσάπτει την αιτίαν εις τον Βασιλέα της Ελλάδος προς ερεθισμόν της αποστασίας ως και άλλοτε είπα.

Εκ των όσων φαίνονται αναγκαία εις την κατάργησιν και εις την επί το κρείττον μεταβολήν και αλλοίωσιν τούτου, διά την κοινήν ωφέλειαν και σωτηρίαν υπάρχουσι προς τοις άλλοις τα εφεξής. 

Πρώτον μεν εκείνο το οποίον εστί μεγίστης και κατεπειγούσης ανάγκης υπάρχει το φυγείν ως τάχιστα, η πολιτική αρχή και απομακρυνθήναι όλως και κατά πάντα από της επί Αντιβασιλείας, δι' εισηγήσεως και ενεργείας του υιού της ανομίας της Δύσεως, νεμοθετημένης ιεροσυλίας και επεμβάσεως εις τα θεία και ιερά αντικείμενα της Εκκλησίας,

τόσο διά της διαλύσεως πολλών Μοναστηρίων, διά του σφετερισμού των τούτων κτημάτων, διά των επιβαλλομένων δασμών και φόρων εις τα έτι διατηρούμενα διά της μισθοδοσίας εις τινας των Ποιμένων εκ του πολιτικού Ταμείου, και διά πολλών άλλων μυρίων έργων της ιεροσυλίας όσον και πολλώ μάλλον διά της επεμβάσεως,

διά της οποίας από τότε η πολιτική αρχή θεωρείται ως κεφαλή, ως νομοθέτης, ως Κριτής και ως διοικητής και ως επικριτής, εις όλα της Εκκλησίας θεία και ιερά, σύστημα δε το πάντων των άλλων απαισιότατον και φρικτόν.

Δεύτερον δε ίνα παύση ο καθ' όλην την Ανατολήν προ πεντήκοντα περίπου ετών, δι' εισηγήσεως αυτού του κοινού εχθρού ενεργούμενος και προοδεύων μέχρι της ώρας ταύτης δόλιος κατά της πίστεως διωγμός, διά των Σχολείων, και δι' άλλων μυρίων ραδιουργιών, εξ ων εμνημόνευσα ολίγων τινών εξ αυτών προλαβόντως εις την σειράν της επιστολής μου.

Εις όποιον Κράτος λάβη χώραν η Ιεροσυλία και η επέμβασις εις τα θεία της Κοσμικής αρχής, εκεί αναποφεύκτως έρχεται φρικτή και τρομερά η απ' ουρανού οργή, φέρουσα την καταστροφήν της Αρχής, μεγάλας δε και γενικάς συμφοράς και εις τον εν αυτή λαόν, και πολλώ μάλλον εάν αδιαφορή ή συνεργή εις τοιαύτας απαισίους Ιεροσυλίας και επεμβάσεις.

Όπου δε πάλιν ενεργείται και προοδεύει η εκ της πίστεως αποστασία, και η ασέβεια εκεί πάντοτε κατά θείον νόμον ακολουθούσιν εκ της θείας οργής θάνατοι γενικοί, σφαγαί, και άλλοι πολλοί τρομεροί θόρυβοι και ανωμαλίαι.

Αύται αι δύο απαίσιαι και φρικταί ανομίαι, ου μόνον ενεργούνται και προοδεύουσιν εις όλην εν γένει την Ανατολήν, δι' ενεργείας υποκεκρυμμένης αυτού του υιού της ανομίας της Δύσεως αλλ' από Αντιβασιλείας, και πολλώ μάλλον μετά το Σύνταγμα εγένοντο νόμος και σύστημα.

Ένεκα τούτου φρίττει και τρέμει ο ουρανός και η γη διά την επαπειλουμένην εκ Θεού μεγάλην οργήν, της οποίας βλέπομεν κατά καιρούς και τόπους  πολλά εναργή δείγματα, θεωρούμενα ως προοίμια και αρχαί ωδίνων.

Τρίτον τα μέγιστα κατεπείγον και αναγκαιότατον έργον διά την ασφάλειαν και οικοδομήν της του Χριστού Εκκλησίας και του έθνους ημών, απαιτείται η πραγματική ένωσης της κατά το βασίλειον της Ελλάδος μετά της εν Κωνσταντινουπόλει Εκκλησίας, κατά την απ' αρχής παράδοσιν και κατά τους Αποστολικούς και Συνοδικούς Κανόνας.

Εις την εκείσε Σύνοδον ανήκει η εκλογή, η ψήφος, η χειροτονία, η πρόνοια, η κρίσις όλης της Ιεραρχίας της ούσης υπό τας επαρχίας των τεσσάρων Πατριαρχών και μερικώτερον η πειθαρχία όλων εν γένει των Επισκόπων, προς τον Πατριάρχην εις του οποίου την Επαρχίαν έκαστος ανήκει.

Εκτός πολλών άλλων, εκ των όσων φαίνονται αναγκαία ίνα φέρη εις έργον αυτή η πραγματική ένωσις θεωρούνται και ταύτα τα τρία.

Α'. Η κατά βάθος και ακριβής έρευνα και ανάκρισις όλης εν γένει της ιεραρχίας, τόσον ως προς την θεωρίαν, όσον και ως προς την πράξιν της πίστεως διά την ασφάλειαν και οικοδομήν της Εκκλησίας.

Β'. Ψήφος και χειροτονία, όσον το δυνατόν αξίων, αγίων και καθαρών Επισκόπων, Αρχιερέων και Μητροπολιτών και ο τούτων διορισμός εις τόσας πολλάς προ πολλού χειρευούσας Επαρχίας.

Γ'. Η διόρθωσις, ως προς τας όσας καινοτομίας, μεγάλα και δεινά σκάνδαλα έφερεν η ξένη επιβουλή εις την Εκκλησίαν.

Μεγίστης Ευχής και ανάγκης έργον αποβαίνει η συγκρότησις, ει δυνατόν Οικουμενικής Συνόδου εκ πάσης της Ιεραρχίας των απανταχού Ορθοδόξων συντρέχοντες εν αυτή και πολλοί άλλοι ορθόδοξοι κληρικοί τε και λαικοί, και συναγωνιζόμενοι διά νηστείας, δι' αγρυπνίας και προσευχής.

Ταύτης καθώς και όλων των προλαβουσών, το μόνον και κύριον έργον φαίνεται, το επινοήσαι και το νομοθετήσαι, όσα φαίνονται κατάλληλα και αναγκαία, τόσον διά την ασφάλειαν, όσον και διά την προκοπήν της Εκκλησίας και οικοδομήν αυτής.

Εκ τούτων το πάντων των άλλων αναγκαιότατον εστί:

Α'. Το μη γίνεσθαι η χειροτονία της Ιεραρχίας εις μη εις άνδρας αναβάντας εις υψηλόν βαθμόν γνώσεως αγιασμού τε και φωτισμού. 

Β'. Η ασφάλεια και ο καταρτισμός του μοναχικού βίου, δι' ου ως επί το πλείστον γίνεται η προκοπή των πιστών.

Γ'. Η δις ή η άπαξ του ενιαυτού συνέλευσις της Συνόδου, κατά τους Κανόνας των Αποστόλων της οποίας το προ πάντων των άλλων οφειλόμενον και αναγκαίον έργον υπάρχει η επαγρύπνησις ως προς την διαγωγήν της Ιεραρχίας, η ταύτης διατήρησις εις τον απαιτούμενον βαθμόν του υιού, ή εις κατεπείγουσαν ανάγκην και εις εκείνον του φίλου.

Δ'. Σχολεία Εκκλησιαστικά και ορθόδοξα, έχοντα Καθηγητάς πεπαιδευμένους, ορθοδόξους, εναρέτους και καθαρούς κ.τ.λ.

Ε'. Καταρτισμός και αποστολή Ιεροκηρύκων εναρέτων και αγίων ανδρών.

Στ'. Επαγρύπνησις των Ποιμένων ίνα διατηρώσι, κατά τας θείας Γραφάς, το σώμα της Εκκλησίας, ανόθευτον, καθαρόν και άγιον, επιβάλλοντες τον αφορισμόν εις τους αθετούντας την πίστιν, ή την αγάπην και τον αγιασμόν, εις κληρικούς τε και λαικούς,

κατά τους Κανόνας των Αποστόλων και των Συνόδων, και απαγορεύοντες την μετ' αυτών κοινωνίαν εις τους πιστούς, αποδεχομένους δε και συγχωρούντας τους εν αληθινή μετανοία επιστρέφοντας.

Ζ'. Μέτρα αρμόδια και κατάλληλα εις τελείαν κατάργησιν των όσων σκανδάλων απ' αρχής συστηματιώς η επιβουλή ενεργεί εις διόρθωσιν των όσων Εκκλησιαστικών βιβλίων ενόθευσε και νοθεύει, και εις ορθήν και επίσημον διά τύπου έκδοσιν πολλών ορθοδόξων βιβλίων, 

και προ πάντων η έκδοσις εις τα βιβλία των Πατέρων της Εκκλησίας, των οποίων την τελείαν κατάργησιν διά πολλών και ποικίλων τρόπων προ πολλού η επιβουλή ενεργεί.

Εκτός δε των όσων άλλων μυρίων φαίνονται τα μέγιστα αναγκαία και εκ μέρους της πολιτικής αρχής και των λαικών διά την τούτων σωτηρίαν, ασφάλειαν, πρόοδον και ευδαιμονίαν, θεωρούνται προς τοις άλλοις και τα εξής.

Α'. Η των ορθοδόξων κοινή ένωσις και η τούτων ορθή και η ειλικρινής ομόνοια.

Εκ των όσων άλλων υπάρχουσιν αναγκαίο εις τούτο φαίνεται προ πάντων, πρώτον μεν η διατήρησις της ορθοδόξου θρησκείας και δεύτερον, η όσον το δυνατόν μεγαλόφωνος και η αδιάλειπτος στηλίτευσις των ραδιουργιών, και των όλως και ολεθριωτάτων σκοπών αυτής της Επιβουλής.

Εφαίνετο προς τούτοις αναγκαίον όπως συνελθόντες όλοι εν γένει οι ορθόδοξοι εις ένωσιν και ομόνοιαν ανακαλύψωσιν όσον το δυνατόν τας ραδιουργίας και τους σκοπούς της επιβουλής

και εις όλους τους επιβουλευομένους λαούς του δυτικού δόγματος μήπως εκ τούτου έλθωσιν εις γενικωτέραν ένωσιν και λάβωσι τα περί της κοινής ασφαλείας αναγκαία και κατάλληλα μέτρα.

Συνεχίζεται

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Αθήνα 1849, σελ. 137-141.

Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Ο ΥΙΟΣ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ ΔΙΑ ΧΡΗΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΣΟΥ ΕΔΕΛΕΑΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΕΚ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΣΤΗΣΕΝ ΑΥΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΥΤΟΥ

Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Εκ του προηγούμενου

Αυτό κατά την Επτάνησον και το κατά το βασίλειον της Ελλάδος, σύστημα, ενεργεί προ πολλού ίνα φέρη διά νόμου και εις όλην την άλλην Ανατολήν, ενεργούμενον προ πολλών ετών εν έργω και πράγματι.

Ένεκα τούτου βλέπομεν προ πολλού ότι η Οθωμανική Πόρτα, δι' οδηγίας αυτού του υιού της ανομίας της Δύσεως, ελέγχει, στηλιτεύει επισήμως και διδάσκει αυτήν την εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλην Εκκλησίαν επί σκοπώ ίνα αναφανή εν έργω και πράγματι κριτής και νομοθέτης μετ' ολίγον.

Αυτή όμως η ιερόσυλος επέμβασις της Οθωμανικής Πόρτας, μέλλει αναποφεύκτως ίνα φέρη μετ' ολίγον την τελείαν καταστροφήν και αφανισμόν αυτής. Και εις αυτήν την προ πολλού διαγωγήν της Οθωμανικής Πόρτας, ήτις κατά πάντα οδηγείται, εις όλα τα πρακτικά αυτής υπό του υιού της ανομίας της Δύσεως φαίνεται άλλο μυστήριον της ανομίας.

Επειδή καθώς εις την Εκκλησίαν του Χριστού κατά χρέος ιερόν οι ποιμένες γίνονται διδάσκαλοι και οδηγοί εις τους λαικούς καθ' όλα τα ιερά και πνευματικά, ωσαύτως εις το Βασίλειον του νοητού εχθρού, του οποίου το πνεύμα επισκιάζει και οδηγεί όλους τους κακοδόξους, τους ανόμους και ασεβείς, ο υιός της ανομίας του κλήρου της Δύσεως, γίνεται διδάσκαλος και οδηγός εις τον υιόν της ανομίας της Ανατολής, τον γεγεννημένον εκ της ανομίας, του λαού και όσων άλλων εν γένει αποστατήσωσιν εκ της Εκκλησίας.

Αι πρώται ανομίαι του κλήρου της Δύσεως, εξ ων εγεννήθησαν έπειτα άλλαι ολεθριώτεραι, φαίνονται αύται αι δύο, η υψηλοφροσύνη και η φιληδονία τουτέστιν η σαρκική αμαρτία προελθούσα εκ της εκείσε καινοτομίας δι' ης απαγορεύεται ο γάμος εις όλους απλώς τους κληρικούς, οποίου βαθμού και αν ώσι.

Ένεκα τούτου η εξ αυτών των ανομιών γεννηθείσα αίρεσις των Λουθηρο-Καλβίνων, έφερε την κατάργησιν εις όλα τα έργα του αγιασμού, οποία προς τοις άλλοις πολλοίς, η τελετή των μυστηρίων, αι νηστείαι, αι τεσσαρακοσταί, η παρθενία, τα έργα της μετανοίας, η απάρνησις του κόσμου, ο μοναχικός βίος, και τα παραπλήσια τούτοις.

Η πρώτη πάλιν κατάχρησις του κλήρου της Ανατολής, εξ ης εγεννήθησαν άλλαι απαισιώτεραι, οποίαι προς ταις άλλαις η Σιμονία, η ψήφος και η χειροτονία των Επισκόπων και πρεσβυτέρων, εις ανθρώπους σαρκικούς τε και κοσμικούς, και άλλαι, φαίνεται η φιλαργυρία.

Τούτου ένεκα ο υιός της ανομίας της δύσεως, διά χρηματικού μισθού εδελέασε και υπεσκέλισε πολλούς εκ των κληρικών της Ανατολής, και κατέστησεν αυτούς εν αγνοία υπαλλήλους των υπαλλήλων αυτού και αντιπροσώπων εις την κατά της Εκκλησίας επιβουλήν.

Η πασών των άλλων όμως απαισιωτάτη κατάχρησις εξ ης επήγασαν και πηγάζουσιν όλαι αι άλλαι υπάρχει η εφεξής΄ επειδή, δηλαδή η ψήφος και η χειροτονία των Επισκόπων και όλης εν γένει της Ιεραρχίας, εγίνετο ουχί εις τους αναβάντας εις τον βαθμόν του υιού, ή τουλάχιστον εις μεγίστην και κατεπείγουσαν ανάγκην εις τους έχοντας τον βαθμόν του φίλου,

τουτέστιν εις ανθρώπους πνευματικούς ανωτέρους της σαρκός και του Κόσμου, και όντας εις ανάβασιν αγιασμού τε και φωτισμού, και έχοντας, εκ τούτου τα εκ του αγίου πνεύματος κατάλληλα και αναγκαία χαρίσματα αλλ' εις ανθρώπους πολύ κατωτέρου βαθμού.

Ιδού κυρίως τα αίτια, εξ ων έλαβεν απ' αρχής χώραν η εκ του υιού της ανομίας του κλήρου της Δύσεως κατά των ορθοδόξων επιβουλή, ήτις έφερε μεγάλα και τρομερά δεινά εις την Εκκλησίαν ως ουδέποτε άλλοτε, επαπειλούσα ίνα φέρη εις την ορθοδοξίαν και εις όλον τον άλλον κόσμον, αλλά δεινά πολύ απαισιώτερα και ολεθριώτερα  των έως του νυν γενομένων, και ταύτα μεν συνεπτυγμένως ως προς τούτο το αντικείμενον αρκούσι.

Λέγομεν ήδη συνοπτικώς και εν μέρει, περί του τετάρτου αντικειμένου της ημών υποσχέσεως τουτέστι ομοία Ιαματικαί και διορθωτικαί πράξεις γίνονται τα μέγιστα αναγκαίαι περί της κοινής σωτηρίας και ασφαλείας. Οποίαι αι εφεξής:

Α'

Πρωτίστης, μεγίστης και κατεπειγούσης ανάγκης έργον υπάρχει ίνα επινοηθώσι φρόνιμοι, και ειρηνικοί τρόποι, όπως ανακαλυφθώσι και γνωρισθώσι  τοις πάσι΄ τα κεκρυμμένα εκ των ομογενών, όργανα εν γνώσει του υιού της ανομίας της Δύσεως, διά δύο μεγάλους λόγους. 

Πρώτον μεν επειδή δι' αυτών ευστοχεί και προοδεύει. Ένεκα τούτου όταν αυτά τα όργανα παύσωσι παύει ευθύς και η πρόοδος του κακού, και αναφαίνεται ελπίς της επί το κρείττον μεταβολής.

Δεύτερον δε, επειδή δι' αυτών των οργάνων διασκεδάζεται και ματαιούται οποιαδήποτε πρότασις εις οικοδομήν καλού, είτε κοινού είτε μερικού, και συνιστώνται και διατηρούνται και προοδεύουσι τα σχέδια της επιβουλής΄

και οσάκις γίνεται περί τούτων μέμψις, προσάπτεται η αιτία εις τον βασιλέα προς ερεθισμόν της αποστασίας.

Διά τούτο αυτός ο υιός της ανομίας της Δύσεως επινοεί πολλάς ραδιουργίας και τρόπους ίνα κρατή αυτούς κεκρυμμένους τοις πάσι. 

Εξ αυτών των οργάνων, τα μεν οδηγούνται αμέσως και απ' ευθείας υπό της Αγγλίας, τα οποία έφερε προλαβόντως εις την πτώσιν της πλάνης του θεισμού, και εξ αυτής εις την υλικήν και εφήμερον ιδιοτέλειαν, και ως εκ τούτου δελεάζει και κινεί αυτά όπως θέλει καθ' ον τρόπον δελεάζουσι διά τινος δελεαστικής τροφής τα θηρία και τα κτήνη και φέρουσιν αυτά εις σφαγήν.

Τα δε πλείστα εξ αυτών κινούνται εν αγνοία και δι' απάτης. Η ραδιουργία της επιβουλής έχει τοιαύτην ποικιλίαν και τέχνην, ώστε πολλοί όντες αδιάλλακτοι εχθροί κατ' αυτής, αλλ' όμως δι' απάτης ενεργουμένης δι' άλλων αυτής εν γνώσει οργάνων, κινούνται και ενεργούσι μετά πολλής προθυμίας και ζήλου τα όσα αυτή αγαπά και ζητεί.

Τοιούτοι προς τοις άλλοις πολλοίς, όσοι προσάπτουσιν εις τον Βασιλέα της Ελλάδος, όλην την ανωμαλίαν και τα όσα άλλα δεινά ακολουθούσιν, όσοι εμπνέουσιν υποψίαν, φόβον και αποστροφήν κατά της ορθοδόξου και ομοθρήσκου Ρωσσίας,

όσοι ενεργούσι τα σχίσματα και τον ερεθισμόν της αποστασίας, και προ πάντων των άλλων, όσοι συνεργούσιν εις τα όσα τείνουσιν διά την ανατροπήν της ορθοδόξου θρησκείας και διά την εισαγωγήν της πλάνης του θεισμού και της αιρέσεως των Λουθηρο-Καλβίνων.

Οι τοιούτοι θεωρούνται οι πάντων των άλλων ολεθριώτατοι στρατιώται του νοητού και του αισθητού Σατανά εξ ων επεπειλείται το γενικόν ναυάγιον του γένους, φρικτά δε και παγκόσμια δεινά εις όλον τον Κόσμον.

Εις ανακάλυψιν δε των τοιούτων απαιτείται πολλή και μεγάλη τέχνη και σύνεσις, αφ' ου δε ανακαλυφθώσι και γνωρισθώσιν απαιτούνται ταύτα τα δύο.

Πρώτον όλοι οι αναγκαίοι και κατάλληλοι τρόποι μήπως έλθωσιν εις ειλικρινή και αληθινήν επιστροφήν και διόρθωσιν.

Δεύτερον δε, ίνα στηλιτευθώσι κοινώς τοις πάσι όσοι εξ αυτών επιμείνωσιν αδιόρθωτοι επί σκοπώ ίνα μη ευρίσκη χώραν εις τον λαόν η δι' αυτών ενεργουμένη ραδιουργία.

Ταύτα και ουδέν άλλο έργον ως προς αυτούς, απαιτείται επειδή παν έργον γινόμενον διά ταραχής και δι' αγρίου και πονηρού τρόπου, ουδέποτε φέρει αίσιον και καλόν αποτέλεσμα, αλλά σκάνδαλα και απαισίους καρπούς, τα οποία διψά και ζητεί η επιβουλή. Και ταύτα μεν περί τούτου αρκούσι.

Συνεχίζεται

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Αθήνα 1849, σελ. 135-137.

Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

''Ο ΥΙΟΣ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΔΥΣΕΩΣ ΕΙΣΗΛΘΕΝ ΕΙΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ, ΩΣ ΚΡΙΤΗΣ ΚΑΙ ΩΣ ΚΕΦΑΛΗ ΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ''

Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Εκ του προηγούμενου

Δεύτερον δε εξάγεται ότι ούτος ο υιός της ανομίας της Δύσεως εγεννήθη εκ της ανομίας του κλήρου, επειδή και κατ' αυτού, ως ουδείς άλλος ποτέ διώκτης επενόησε δολίους και τεχνητούς τρόπους ίνα φέρη εις την πλάνην και εις το στρατιωτικόν του νοητού εχθρού και εις την κατά της Εκκλησίας συνωμοσίαν.

Τρίτον δε αυτός ο υιός της ανομίας της δύσεως, ως εκ της ανομίας του κλήρου της δύσεως γεννηθείς πρώτος και μόνος αυτός, υπέρ πάντας τους άλλους απ' αιώνος διώκτας της πίστεως, εισήλθεν εις αυτό το θυσιαστήριον και εις αυτά τα άγια των αγίων, γενόμενος κεφαλή, Νομοθέτης, Κριτής, και διοικητής εις όλα τα ιερά και Εκκλησιαστικά αντικείμενα, και ως εκ τούτου κατέστησε και καθιστά όλους τους επισκόπους, και τον λοιπόν κλήρον, ως υπαλλήλους, άλλων οργάνων, υπαλλήλων και αντιπροσώπων αυτού, καθώς και αυτός θεωρείται ως υπάλληλος και αντιπρόσωπος του νοητού Σατανά.

Οι ποιμένες της Εκκλησίας οι ευσεβείς και ορθόδοξοι, θεωρούμενοι ως αντιπρόσωποι του Κυρίου και Σωτήρος ημών, θεωρούνται επομένως ανώτεροι και αυτών των εν Ουρανοίς Αγγέλων, έπειτα πόσης μεγίστης φρίκης δεν φαίνεται τούτο το ως ουδέν άλλο απαισιώτατον και τρομερό σύστημα το γενέσθαι υπάλληλοι εις τα της Εκκλησίας, προς ανθρώπους, δεν λέγω ασεβείς, αλλ' απλώς κοσμικούς και πολιτικούς!!

Τέταρτον δε εξάγεται ότι εγεννήθη εκ της ανομίας του κλήρου της Δύσεως και εκ των εφεξής. Καθώς δε ο Θεός ενεπίστευσεν απ' αρχής και εμπιστεύει εις τον ορθόδοξον κλήρον μυστήρια ακατάληπτα εις των οποίων την διατήρησιν και εις την τελετήν υποκρύπτεται η ανάβασις επί του φωτός, επί της ειρήνης, επί της χαράς, επί της μακαριότητος, επί της δόξης και επί της αιωνίου ζωής, ωσαύτως και εις τούτον τον υιόν της ανομίας του κλήρου της Δύσεως, τον υπάλληλον και αντιπρόσωπον του νοητού Σατανά, υπάρχουσι μυστήρια της ανομίας, εις την αποδοχήν των οποίων υποκρύπτεται η πτώσις, εις το σκότος της πλάνης, εις τον δόλον, εις τας ταραχάς, εις τας οδύνας και θλίψεις, εις την καταισχύνην, εις τον θάνατον και εις την αιώνιον κόλασιν.

Εκτός τούτου πάμπολλα πρακτικά τούτου του υιού της ανομίας της Δύσεως διατελούσι τοις πάσι μυστήρια κεκρυμμένα και άδηλα μέχρι της γενικής κρίσεως. Τινά δε εξ αυτών ανακαλύπτονται και γίνονται γνωστά εν μέρει και εις ολίγους μετά παρέλευσιν πολλών ετών, ενίοτε δε και αιώνος.

Πέμπτον δε ότι αυτός ο υιός της ανομίας της Δύσεως, εγεννήθη και ήλθεν εις καταρτισμόν τοιαύτης κακίας εκ της ανομίας του κλήρου της Δύσεως εξάγεται και εκ του εφεξής. Το πάλαι, καθ' όλους τους αιώνας του Χριστιανισμού, προ του ογδόου αιώνος (όστις έλαβεν αρχήν εν έτει 1493 από Χριστού) υπήρχε κοινή και ομολογουμένη γνώμη παρά πάσι τοις ευσεβέσιν, ότι η πασών των άλλων μεγίστη και βαρυτάτη ανομία του κόσμου έσται η ανομία του κλήρου τουτέστι των ιερωμένων, των εσομένων εις τον όγδοον αιώνα.

Τούτου ένεκα εις πάσαν προσβολήν μεγάλου και δεινού πειρασμού, είτε εν οργή διά της κατάρας κατά των ιδίων εχθρών, είτε δι' όρκου εις απόδειξιν της ιδίας αυτών αθωωότητος, εις πάσαν απαίσιον συκοφαντίαν κατ' αυτών, έθος ην αυτοίς ίνα καταρώνται ή ομνύωσιν ίνα κριθώσιν ως οι ιερωμένοι του ογδόου αιώνος.

Ούτος ενομίζετο παρ' αυτοίς ως ο απάντων των άλλων φρικωδέστατος όρκος και η πλέον φρικτή κατάρα. Η περί τούτου αλήθεια σώζεται εκ παραδόσεως, απαντάται και εις τινάς τόπους των πάλαι συγγραμμάτων, και αυτήν μαρτυρεί ο άγιος Ισαπόστολος και νέος ιερομάρτυς Κοσμάς εν ταις αυτού διδαχαίς ταις γενομέναις εν έτει 1777.

Παρατηρείται δε ότι εις την αρχήν του ογδόου αιώνος, τουτέστιν εν έτει 1517 από Χριστού και 7025 από κτίσεως Κόσμου ανεφάνη η Λουθηρο-Καλβινική αίρεσις, ήτις έφερεν εις τοιαύτην προκοπήν και καταρτισμόν κακίας και δόλου αυτόν τον υιόν της ανομίας της Δύσεως οποία εις ουδένα άλλον αιώνα εφάνησαν από καταβολής κόσμου μέχρι της σήμερον και του οποίου πρώτιστον και σπουδαιότερον έργον εστίν η νόθευσις του κλήρου και της νεολαίας καθ' όλα τα χριστιανικά Κράτη.

Αυτός ο υιός της ανομίας της Δύσεως, ως εκ της ανομίας του κλήρου γεννηθείς, κατ' αυτού εφάνη απ' αρχής και διατελεί μέχρι τέλους αιώνιος και αδιάλλακτος εχθρός και επίβουλος. Αυτού του υιού της ανομίας της Δύσεως φαίνεται ότι ουδαμού αλλαχού ευρίσκει χώραν η εξ' αυτού επιβουλή, ειμή όπου λάβη χώραν και επικρατεί η εκ του κλήρου κατάχρησις και η ανομία.

Αυτός προς τοις άλλοις πολλοίς, προ ολίγων αιώνων εκίνησε και αναφαίνονται εις τα χριστιανικά Κράτη Υπουργεία θρησκευτικά. Και εις ποίον εκ των παρελθόντων αιώνων προ του Λουθηρο-Καλβινισμού, εις οποιοδήποτε χριστιανικόν Κράτος, εφάνη ή ηκούσθη αυτό το απαίσιον και ιερόσυλον όνομα;

Εάν εις τους παρελθόντας αιώνας ήσαν Υπουργεία θρησκευτικά, εφαίνετο περιττόν ίνα συγκαλώσιν οι ορθόδοξοι Αυτοκράτορες Οικουμενικάς Συνόδους εις τας εκ των Αιρετικών γενομένας κατά καιρούς μεγάλας ανωμαλίας και ταραχάς. Υπό το όνομα όμως του θρησκευτικού Υπουργείου, έχει σκοπόν αυτός ο υιός της ανομίας, ίνα φέρη κατά μικρόν και ανεπαισθήτως την κατάργησιν πάσης Οικουμενικής τε και Τοπικής Συνόδου, Πατριαρχών, Μητροπολιτών, Επισκόπων και όλης εν γένει της Ιεραρχίας.

Γεννηθείς δε εκ της ανομίας του κλήρου της Δύσεως, κατ' αυτού κατά πρώτον και κατά του εκείσε λαού ανεδείχθη εχθρός ολέθριος, όπου διά τρόπων όλως δολίων και μυστικών ήνοιξε και ανοίγει κατά καιρούς, τόσας φρικτάς και μεγάλας Σκηνάς.

Αφ΄ ου δε και ο κλήρος ο ορθόδοξος και προ πάντων ο της Ανατολής έπεσεν εις άλλας καταχρήσεις ως προς την πράξιν της πίστεως από τότε έλαβε χώραν, και εις τα ορθόδοξα Κράτη, όπου συγχρόνως προπαρασκευάζει και υπενεργεί, τόσον την πτώσιν και την κατάργησιν του κλήρου, όσον και τον κατά μικρόν και κατά καιρούς όλεθρον του λαού.

Προ πεντήκοντα περίπου ετών μέχρι της ώρας ταύτης προοδεύουσι και εκτείνονται εις όλην εν γένει την Ανατολήν τα μυστήρια τούτου του υιού της ανομίας της Δύσεως. Πρώτον μεν ενεργεί εμμέσως διά της Γαλλίας και άλλων αυτής οργάνων, και εισάγονται εις την εταιρίαν, πολλοί επίσκοποι και άλλοι κληρικοί, διά της οποίας ενεργείτο η κατά του κλήρου και η κατά της πίστεως συνωμοσία, έπειτα αυτή ανακαλύπτει το πράγμα και ενεργεί διά των Οθωμανών την σφαγήν του Οικουμενικού Πατριάρχου, και τόσων Επισκόπων όντων εις την φιλικήν εταιρίαν δι' ενεργείας αυτής της επιβουλής. 

Αναλόγως εις την σφαγήν του κλήρου ενεργεί κατά καιρούς και τόπους και την του λαού, καθ' ον τρόπον η πτώσις της κεφαλής φέρει την πτώσιν και όλου του λοιπού σώματος. Συγχρόνως δε αποστέλλει τον Μιλόρδον Γκιλφόρδον και εμόρφωσε μίαν συστηματικωτέραν και ολεθριωτέραν ζύμην δι' αυτόν τον σκοπόν.

Εξ αυτής συγκροτεί προς τοις άλλοις το εν Κερκύρα Σεμινάριον, του οποίου οι μαθηταί τόσοι πολλοί εις τον αριθμόν, γινόμενοι διάπυροι και πιστοί στρατιώται του υιού της ανομίας της Δύσεως, ενεργούσιν από τότε αδιαλείπτως την νόθευσιν και την πτώσιν όλου του Ανατολικού κλήρου.

Επί Αντιβασιλείας φέρει το κατά πάντα όμοιον και απαράλλακτον σύστημα της Επτανήσου εις το βασίλειον της Ελλάδος. Τότε οι Επίσκοποι της Ελλάδος παραχωρούσιν εις τους αντιπροσώπους και υπαλλήλους του υιού της ανομίας της Δύσεως, το θυσιαστήριον και αυτά τα άγια των αγίων, γενόμενοι διά χρηματικού μισθού εκ του ταμείου του επιβουλευομένου έθνους, υπάλληλοι της πολιτικής αρχής.

Συνεχίζεται

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Αθήνα 1849, σελ. 132-135.

Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

''Ο ΥΙΟΣ ΤΗΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΟΜΟΙΩΣΙΝ ΕΝΟΣ ΑΓΡΙΟΥ, ΥΑΛΑΚΤΙΚΟΥ ΚΥΝΟΣ, ΟΣΤΙΣ ΥΛΑΚΤΕΙ, ΟΡΜΑ, ΚΑΤΑΣΧΙΖΕΙ, ΚΑΤΑΔΑΚΝΕΙ ΕΝΙΟΤΕ ΚΑΙ ΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΟΔΥΝΗΝ''

Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Εκ του προηγούμενου

Εις τον υιόν της ανομίας της Ανατολής, ου μόνον, ως είπα και ανωτέρω, έλειπεν όλως ο δόλος, η υπόκρισις και η ραδιουργία, ου μόνον απεσκοράκιζεν εκ του χριστιανικού λαού όλα τα σκανδαλα της διαφθοράς και της πλάνης,

ου μόνον ηνάγκαζεν αυτόν ίνα διατελή προσεκτικός, προφυλακτικός και καθαρός εις την διαγωγήν και εις τους λόγους αυτούς, ου μόνον ουδέποτε υποσκέλιζεν ή εβίαζε την συνείδησιν, άνευ αιτίας, αλλά πολλάκις έφερεν ακουσίως και αυτούς τους μη καθαρούς, κατά θείαν οικονομίαν εις υψηλόν βαθμόν του αγιασμού.

Επειδή όταν ενίοτε τις ορθόδοξος, είτε διά τίνα απρόσεκτον και βλάσφημον λόγον, είτε εξ άλλου τινός πειρασμού έπιπτεν εις την Οθωμανικήν θρησκείαν, το πράγμα γενόμενον επισήμως και φανερώς,

η δε πλάνη και οι οπαδοί αυτής όντες αποτρόπαιοι και βδελυκτοί, ήρχετο μετ' ολίγον εις αίσθησιν της ιδίας πτώσεως, και εγίνετο παρρησία εις οικοδομήν πολλών άλλων, ομολογητής, μάρτυς και θαυματουργός, ως φαίνεται πραγματικώς η περί τούτου αλήθεια εις το νέον Μαρτυρολόγιον.

Ο υιός της ανομίας της δύσεως, ου μόνον στηρίζει όλα τα μεγάλα και σπουδαία αυτού έργα εις την υπόκρισιν, και εις την ραδιουργίαν, ου μόνον επινοεί προς τοις άλλοις και φέρει πανταχόθεν όλα τα βδελύγματα της διαφθοράς και της πλάνης εις όλας τας κεντρικάς και σημαντικάς θέσεις των ορθοδόξων εις γενικήν διάδοσιν του κακού΄ 

ου μόνον ενεργεί συστηματικώς τοιαύτα ολέθρια σκάνδαλα, οποία ουδέποτε άλλοτε επίβουλος τις ή διώκτης επενόησεν ούτε εφαντάσθη, ου μόνον φέρει μεγάλην  βίαν εις την συνείδησιν, αλλ' εν' ω ρίπτει τους ορθοδόξους εις βαθύτερον και ολεθριώτερον βυθόν και αυτής της Οθωμανικής και Εβραικής θρησκείας,

οποία εστίν η πλάνη του θεισμού και της αθείας, συγχρόνως διδάσκει τον ίδιον αυτού προσηλυτισμόν τοιούτο βάθος και ποικιλίαν υποκρίσεως, επί σκοπώ, ίνα φέρη αθρόως και ανεπαισθήτως το γενικόν ναυάγιον,

ώστε εκ τούτου μένει υποψία έως και μεταξύ γονέων και τέκνων, και διά των τοιούτων υπενεργεί τοιαύτα υποκεκρυμμένα και απαίσια σκάνδαλα, ώστε και αυτοί οι άγιοι εάν ήσαν εις τοιαύτην την τρομεράν εποχήν ευρίσκοντο εις κίνδυνον υποσκελισμού και πτώσεως.

Τοιαύτη εν συνόψει υπάρχει η διαφορά μεταξύ του υιού της ανομίας της Ανατολής, και του υιού της ανομίας της Δύσεως.

Ο υιός της ανομίας της Ανατολής φέρει εν αυτώ την ομοίωσιν, ενός αγρίου, δηκτικού και υλακτικού κυνός, όστις υλακτεί, ορμά, κατασχίζει τα ενδύματα, καταδάκνει ενίοτε και φέρει οδύνην εις ολίγα μέλη του σώματος μιας ολοκλήρου οικογένειας, αλλ' ουδέποτε φέρει θάνατον.

Ούτος ου μόνον γίνεται ευαπάτητος, δελεάζεται και γίνεται ευδυσώπητος, δι' ολίγου άρτου ή κρέατος σεσηπότος εις αυτόν ερριμένου, αλλά προς τούτοις γίνεται φύλαξ και ασφάλεια εις την οικογένειαν, επειδή εξ' αιτίας της αγριότητος τούτου ουδείς κλέπτης ή επίβουλος δεν τολμά ίνα εισέλθη εκεί εκ του φόβου.

Ο υιός της ανομίας της Δύσεως φέρει εν αυτώ την ομοίωσιν ενός αγρίου και αιμοβόρου λύκου, όστις κεκαλυμμένος υπό το ένδυμα του προβάτου, εισέρχεται εις το ποίμνιον των προβάτων, και αφ' ου καταφάγη κρυφίως τους ποιμένας της ποίμνης, γίνεται οδηγός και φέρει κατά μικρόν και ανεπαισθήτως την φθοράν και τον όλεθρον εις αυτήν.

Ή μάλλον ειπείν ομοιάζει ως ένα πονηρόν δράκον, όστις εισέρχεται αποκρύφως εις την οικίαν μιας ευγενούς οικογενείας, και εκεί διά μόνης της εκπνοής αυτού φέρει τον όλεθρον και τον θάνατον εις αυτήν, και έπειτα αυτή η οικία καταντά σπήλαιον τούτου επί σκοπώ ίνα θηρεύη και φθείρη πολλούς άλλους ανθρώπους και ζώα εκεί γειτονεύοντα.

Η εκ του υιού της ανομίας της Ανατολής προερχομένη ασθένεια εις τους πάσχοντας σωματικώς, μεν φέρει την ομοίωσιν της ψώρας, υπό της οποίας ενοχλείται μεν ολίγον τι ο πάσχων και γίνεται βδελυκτός και ευκαταφρόνητος τοις άλλοις, αλλά συγχρόνως φέρει εις τον ασθενή και ωφέλειαν, επειδή απαλάττει αυτόν εκ της κακοχυμίας, όθεν και μετά την εκ ταύτης απαλλαγήν γίνεται πολύ ευτραφής και παχύς.

Κατά δε τον νουν ομοιάζει ως ένα τινά, όστις πάσχει υπό δυνατού πυρετού, και ως εκ τούτου συλλογίζεται και λαλεί ασθενώς, ατάκτως και παραλόγως και φέρει συμπάθειαν εις τους θεατάς, αλλά μετά την εκ του πυρετού απαλλαγήν γίνεται εμβριθέστερος, και συνετώτερος υπέρ το πρότερον.

Η εκ του υιού της ανομίας της δύσεως προερχομένη ασθένεια εις τους πάσχοντας σωματικώς μεν έχει την ομοίωσιν της πανώλης, υπό της οποίας ο πάσχων, πρώτον μεν λαμβάνει πληγάς και οδύνας εις τινά κεκρυμμένα μέλη του σώματος, έπειτα καταντά εις παραλογισμούς, εις παραφρονητικούς λόγους και μετά τούτο εις θάνατον.

Πνευματικώς δε και νοερώς ομοιάζει ως ένα δαιμονιζόμενον, εις τον οποίον, διά προλαβούσας αυτού αμαρτίας παραχωρεί ο Θεός και εισέρχεται πνεύμα πονηρόν και ακάθαρτον.

Εισελθόν δε, ανοίγει το στόμα του πάσχοντος και ενεργουμένου εις μεγάλας και φρικτάς βλασφημίας, εις αλλοκότους και παροργιστικάς ύβρεις κατά πάντων των κληρικών, των χριστιανών και των ειλικρινών αυτού φίλων, εις επαίνους και εγκώμια των εχθρών αυτού και όλων των Σατανικών έργων.

Κινεί αυτόν εις βεβήλωσιν του θυσιαστηρίου και εις φρικτάς και τρομεράς Ιεροσυλίας. Κινεί δε και εξοπλίζει τας χείρας του πάσχοντος εις φόνον και θάνατον των ιδίων αυτού γονέων, τέκνων, αδελφών, συγγενών και φίλων, εις πυρπόλησιν του ιδίου οίκου, κ.τ.λ. 

Τοιαύτη εν περιλήψει υπάρχει η διαφορά του υιού της ανομίας της Δύσεως ως προς τον υιόν της ανομίας της ανατολής.

Εκ τούτου προς τοις άλλοις φαίνεται πόσον ανείκαστον και μέγα κακόν εστίν εις τον άνθρωπον η αμαρτία, τόσον εις εαυτόν, όσον και εις τους περί αυτόν και εις τους εξ αυτών μεταγενεστέρους από γενεάς και γενεάν, εάν δεν ληφθώσι τα αναγκαία και κατάλληλα μέτρα εις κατάργησιν της ανομίας διά των όπλων της αληθινής αρετής και της μετανοίας. 

Εκ τούτου προς τοις άλλοις φαίνεται πόσον μεγάλη εστίν η διαφορά τόσον της αρετής, όσον και της ανομίας του κλήρου, ως προς εκείνα των λαικών.

Ότι δε αυτός ο υιός της ανομίας και της Δύσεως εγεννήθη εκ των ανομιών του εκεί κλήρου, εξάγεται εκ πολλών άλλων και εκ των εφεξής.

Πρώτον μεν επειδή η τούτου ανομία φέρει ομοίωσιν ως προς εκείνην του κλήρου.

Καθώς δε η αρετή του κλήρου, και η δι' αυτής προς Θεόν παρρησία και η ευχή αυτού διατηρεί τον λαόν εκ πάσης επιβουλής ορατών και αοράτων εχθρών και εκ παντός κινδύνου πνευματικού και σωματικού, ωσαύτως η ανομία τούτου, φέρει ως επί το πλείστον τον θάνατον και την απώλειαν εις τον αυτώ εμπιστευθέντα λαόν.

Τούτο θεωρείται και εις τον υιόν της ανομίας της Δύσεως ότι δηλαδή, διά της υπ' αυτού ενεργουμένης δολίου επιβουλής, πρώτον μεν μεν φέρει διά της διαφθοράς και της πλάνης γενικήν πτώσιν και απώλειαν πνευματικήν,

έπειτα δι' αυτής της πλάνης ενεργεί και ανοίγει διά της τέχνης και της ραδιουργίας σχίσματα αποστασίας εμφυλίους πολέμους, θανάτους γενικούς και σφαγάς, πάσαν ανωμαλίαν και όλα τα είδη των συμφορών εξ ων ακολουθούσι τα μεγάλα και γενικά ναυάγια.

Συνεχίζεται

Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:

''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ

ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''

Αθήνα 1849, σελ. 129-131.

Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.