.jpg)
Οι πλημμύρες του Θεσσαλικού κάμπου, η χάση ολόκληρων χωριών κάτω απ' το νερό και ο αβάσταχτος αχός και θρήνος των ανθρώπων είναι κάτι το ανείπωτο, το εξαιρετικά ανεκλάλητο, το βιαίως απροσδόκητο. Μέσω της τηλοψίας γίναμε κι εμείς εκ του ασφαλούς κοινωνοί (κατά το δυνατόν) των δεινών και των πληγών που αιμορραγούν τέσσερεις ολόκληρους νομούς της Θεσσαλίας. Οι άνθρωποι μέσα στον αβάσταχτο πόνο τους συχνά ακούγονταν να λένε (ως είδος καταδικαστικού απομονωτισμού και ολικής εγκατάλειψης): «Δεν μας έμεινε τίποτα πλέον, είμαστε στο έλεος του Θεού». Το έλεος του Θεού, κάποιοι το εκλάμβαναν κάτι σαν οργή Θεού, σαν θεομηνία που συναντούσαμε στα προχριστιανικά χρόνια, ή κάτι ως λύμη και ως μάνητα που απαντούσαμε στον μεσαίωνα. Ο Μ. Βασίλειος στον περίφημο λόγο του «Ότι ουκ έστιν αίτιος των κακών ο Θεός», γράφει το εμβληματικά ηχηρό: «Μηδὲν κακὸν παρὰ του Αγαθοῦ γίνεται» (Μεγάλου Βασιλείου, PG τ. 31, στλ. 329Α, 345C). Εξηγεί, πως άλλα τα κακά που προέρχονται από τον άνθρωπο, ως μεταπτωτική κατάσταση και αμαύρωση του καθ' ομοίωσιν και άλλα τα κακά, που επέρχονται σωτηριολογικά για την πνευματική του ανακαίνιση και την αρχή μετανοίας. Αυτό που γράφει ο Μέγας Αρσένιος δηλαδή: «ο Θεός μου, μη εγκαταλείπῃς με, ότι ουδὲν εποίησα αγαθὸν ενώπιόν Σου, αλλὰ δος μοι διὰ την αγαθότητά Σου βαλείν αρχήν». Γράφει ο Μ. Βασίλειος: «Διὰ ταύτα νόσοι πόλεων και εθνών, αέρων αυχμοὶ και αφορίαι γης, και αι κατά τον βίον εκάστερω τραχύτεραι περιπτώσεις, της κακίας την αύξησιν περικόπτουσαι. Ώστε τα τοιαύτα κακά παρά Θεού γίνεται, των αληθινών κακών την γένεσιν εξαιρούντα. Αι τε γαρ κατά το σώμα κακώσεις, και τα εκτός επίπονα, προς εποχήν της αμαρτίας απινενόηνται. Αναιρεί τοίνυν το κακόν ο Θεός' ουχί δε το κακόν εκ του Θεού' επεί και ο ιατρός εξαιρεί την νόσον, αλλ' ουχί νόσον εμβάλλει τω σώματι» 337Α. Δηλαδή, οι αρρώστιες που συμβαίνουν στις πόλεις και στα έθνη, οι ξηρασίες και η άγονη γη, ως ακόμα και χειρότερες καταστάσεις γίνονται: «της κακίας την αύξησιν περικόπτουσαι»! Για να σταματήσουν δηλαδή την αύξηση της κακίας των ανθρώπων και πολλοί εξ' αυτών θεοδωρήτως να βάλουν αρχήν μετανοίας»! Για να συνεχίσει: «Εκβάλλει το κακό ο Θεός, αλλά το κακό δεν προέρχεται από Αυτόν. Όπως ο γιατρός που θεραπεύει την νόσο, αλλά δεν την δημιουργεί ο ίδιος»! Ακόμη και αυτά τα κακά, ο Θεός μπορεί να τα μετατρέψει για ψυχικό και πνευματικό όφελος των ανθρώπων, που αποσκοπούν στην μετάνοια και την πνευματική ανακαίνιση. Για να καταλήξει ωραιότατα ο Μέγας ούτος πατήρ: «Παύσαι δυσαρεστούμενος ταις θείαις οικονομίαις, όλως δε μη Θεὸν αίτιον ηγού της υπάρξεως του κακού», «αλλ᾿ εν γε εκείνο δόγμα ταις ψυχαίς ημών ενυπαρχύτω: το, μηδὲν κακὸν παρὰ του Αγαθού γίνεται». Δηλαδή, μη θεωρείς τον Θεό ως υπεύθυνο για την ύπαρξη του κακού, αλλά να έχεις μέσα σου σαν δόγμα, ότι από τον Θεό δεν επέρχεται κανένα κακό! Τέλος καταδικάζουμε απερίφραστα κάποιες εκ του πονηρού δηλώσεις πλανερών ρασοφόρων, χειροτονημένων και... αχειροτόνητων, που έβγαλαν τελεσίδικα την καταδικαστική τους αυτοψία, πως: <<οι κάτοικοι της Θεσσαλίας είχαν εκπέσει τόσο, ώστε ο Θεός τους έστειλε τη μήνη Του και την οργή Του>>... Όλη η Ελλάδα τελεί υπό εωσφορική πτώση και επί τροχάδην αποστασία, τη στιγμή που φαρισαίοι επενδυτές του φόβου, της πλάνης και της κρίσης αδυνατούν ν' αντιληφθούν τη δοκό καρφωμένη στο δικό τους μάτι.
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου