ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Σάββατο 11 Ιουλίου 2020

Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΑΜΙΛΚΑΣ ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ, ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ Χ.Α.Ν.



Η  Χ.Α.Ν. δημιουργήθηκε από τον Ελευθεροτέκτονα John Mott,
διαχριστιανικό οραματιστή της ''Ένωσης των Εκκλησιών'',
ο οποίος μαζί με τον Αμίλκα Αλιβιζάτο,
θεολόγο-Μασώνο της Εκκλησίας της Ελλάδος (1920-1930)
πρωτοστάτησαν στην δημιουργία και οργάνωση
του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.).



Ο τίτλος της ετικέτας της ανάρτησης ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων'' είναι καθόλα ενδεικτικός των ψευδοπροφητών της λεγομένης Οικουμενικής Κίνησης ή Παναίρεσης των Εσχάτων, που με την ανατολή του 20ού αιώνα ανεδύθησαν ίνα ''λαλούν διεστραμμένα''. Πρόκειται για μια σειρά επιστολών, ανακοινώσεων, εγκυκλίων και γενικότερα συγγραμμάτων τους, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προάγουν τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, αλλοιώνουν, μετασχηματίζουν και εγκαθιστούν έναν κάλπικο, πλαστό και απομιμητικό ''χριστιανισμό'', που απευθύνεται σε μάζες, γιατι ο ίδιος ο Οικουμενισμός διατίθεται σε οικουμενική, πλατιά, λαική κατανάλωση! Σε αυτούς τους ψευδοπροφήτες κατά την ''Αποκάλυψη'' του Ευαγγελιστή Ιωάννη αναφέρεται ο νέος ''Φάκελλος'' που ανοίγουμε υπό τον εμφανή, αυτοδίκαια διεκδικητικό και εμφατικό τίτλο ''Και είδον άλλο θηρίον αναβαίνον εκ της γης και είχε κέρατα δύο, όμοια αρνίω και ελάλει ως δράκων''! Σε αυτόν θα παρελάσουν όλοι οι θιασώτες της Εωσφορικής Κίνησης, αρχής γενομένης από τον πρωτοπόρο και πρωταγωνιστή του Οικουμενιστικού Θιάσου, τον Τεκτονικό μοιχεπιβάτη του Οικουμενικού Θρόνου, Μελέτιο Μεταξάκη. Τα γραπτά που συλλέξαμε, προέρχονται εκ του Τύπου -κυρίως του Εκκλησιαστικού- ημερησίου και περιοδικού και τα δημοσιεύουμε αυτούσια κάθε φορά, χωρίς σχολιασμούς και επικρίσεις. Ο κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης θα δύναται να συνειδητοποιήσει και να κατανοήσει την πτώση και την έκπτωση των Οικουμενιστών από τα ίδια τους τα κείμενα, ακολουθώντας την επιταγή του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου: ''Ει που την ευσέβειαν παραβλαπτομένην ίδοις, μη προτίμα την ομόνοιαν της αληθείας, αλλ' ίστασο γενναίως έως θανάτου… την αλήθειαν μηδαμού προδιδούς''. P.G. 60, 611. Εύχεσθε!



ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ




Μέρος 11ον


Δημοσιεύουμε μία ευχαριστήρια επιστολή του Οικουμενιστή και Ελευθεροτέκτονα1, θεολόγου της Εκκλησίας της Ελλάδος κατά τις δεκαετίες 1920-1930, Αμίλκα Αλιβιζάτου, ως Γενικού τότε Γραμματέα2 της μασονικής ''Χριστιανικής Αδελφότητος Νέων Αθηνών'' προς τον πρωθυπουργό της Ελλάδος Σοφοκλή Βενιζέλο (1894-1964), για την οικονομική ενίσχυση της Χ.Α.Ν. Αθηνών, αντί του ποσού των 30.000.000 δραχμών!


Η περιβόητη Χ.Α.Ν. Aθηνών, μια προτεσταντικού τύπου, οικουμενιστική-διαχριστιανική ''αδελφότητα'' με καμμία σχέση με την Ορθοδοξία -κατ' ουσίαν όμως ένα μασωνικό υποκατάστημα στη χώρα μας των γνωστών καταχθονίων ''Στοών''- ιδρύθηκε επίσημα το 1923 στην Αθήνα και ανεπίσημα απ΄το 1892.


Τα έτη 1927-1928 έγινε πολύς θόρυβος στον ημερήσιο Τύπο της Αθήνας3 για τον ρόλο της Χ.Α.Ν. Αθηνών, λόγω και της ανακήρυξης του πρώτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου Παπαδούλου, ως επιτίμου μέλους της! Προηγηθείσης της ημερολογιακής μεταρρύθμισης, όπως και άλλων βάσει της ψευδοσυνόδου του 1923, άρχισαν οι πρώτες αναφορές στις εφημερίδες για τους ύποπτους σκοπούς και την ''καταγωγή'' της εν λόγω αδελφότητας, παρακλάδι της παγκόσμιας οργάνωσης YMCA (Young Men's Christian Association).


Άλλωστε είναι γνωστό στους ''παροικούντες την Ιερουσαλήμ'', πως ιδρυτής της παγκόσμιας αυτής Οικουμενιστικής Οργάνωσης ήταν ο John Mott4, ''επιφανής'' Μασώνος και μέλος της αδελφότητος ''Φι Βήτα Κάππα''5, η οποία εθεωρείτο, ως ένας κλάδος των Γερμανών Ιλλουμινάτι. Η διασύνδεση του Mott με τον θεολόγο Αμίλκα Αλιβιζάτο, (ενός εκ των τριών Μασώνων-Οικουμενιστών θεολόγων της Εκκλησίας της Ελλάδος μαζί με τον Νίκο Λούβαρη και τον Δημήτρη Μπαλάνο κατά τις δεκαετίες 1920-1930), ήταν τόσο στενή και  ''επικοδομητική'', ώστε εξ' αυτής προέκυψε η ιδέα και υλοποίηση του ''οράματος'' του Π.Σ.Ε.


Η βάση βεβαίως για την οικουμενιστική θεώρηση των ''Εκκλησιών'' υπήρξε ο Αγγλικανισμός και η αδελφή εκκλησία του στην Αμερική, η Επισκοπική. Ο Αγγλικανισμός6 όμως είχε γίνει -κατά τα τρία τέταρτα ήδη- πεδίο δράσης όλων των Ελευθεροτεκτόνων της εποχής7. Για τούτο και η πρώτη διαχριστιανική επαφή των Ελευθεροτεκτόνων Μελετίου Μεταξάκη και Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου ήταν η αυτή αιρετική ''εκκλησία'', ως προγεφύρωμα της μελλοντικής οικουμενικής κίνησης του Π.Σ.Ε. Εύχεσθε!


Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος





Εξώφυλλο περιοδικού της αμερικανικής Χ.Α.Ν.,
δηλαδή της YMCA
 (Young Men's Christian Association), του Ιουνίου 1919.
 Προσέξτε το μασονικό ανάποδο τρίγωνο
στη φανέλα του αθλητή,
σύμβολο άλλωστε που ''κοσμεί''
 και το λογότυπο της Παγκόσμιας αυτής
Οικουμενιστικής Οργάνωσης.



Π α ρ α π ο μ π έ ς:


1. Η τότε Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ζήτησε δια του υπ’ αριθμ. 2530/1933 εγγράφου της, επί του από Ιουλίου 1933 σχετικού ερωτήματος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, έγγραφη απάντηση καθηγητών της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, σχετικά με το θέμα της Μασονίας. Ανάμεσα στα μέλη της επιτροπής που συνέταξαν το κείμενο ήταν ο Αμίλκας Αλιβιζάτος μαζί με τον Νίκο Λούβαρη και Δημήτρη Μπαλάνο, αμφότεροι Μασόνοι. Ιδού ένα μικρό απόσπασμα από την έγγραφη απάντησή τους: ''Ο ελευθεροτεκτονισμός ου μόνον ουδόλως συντελεί , αμέσως ή εμμέσως, εις μείωσιν της πίστεως του χριστιανού, αλλά σέβεται απολύτως τον Χριστιανισμόν, τα δε μέλη του και αυτών των ανωτάτων βαθμών δύνανται να είναι πιστότατα μέλη της εκκλησίας, εις ήν ανήκουσιν. Δυνατόν βεβαίως να υπάρχωσι και Μασσώνοι αδιαφόρως ή και ασυμπαθώς ή ίσως και εχθρικώς διακείμενοι προς την εκκλησίαν, αλλά διά τούτο δεν ευθύνεται η Μασσωνία, ως δεν ευθύνεται η εκκλησία εάν μεταξύ των μελών της καταλέγωνται και μη ακολουθούντες και εφαρμόζοντες τας αρχάς αυτής αν και μη Μασσώνοι. Και αι ηθικαί αρχαί του Μασσωνισμού δεν δύνανται να θεωρηθώσιν αντιστρατευόμεναι προς τας του Χριστιανισμού. Ου μόνον αύται δεν είναι ανεξάρτητοι της ιδέας του Θεού, αλλά τουναντίον παρίστανται ως επιτάγματα του ανωτάτου όντος, ως φωνή Θεού (Πρβλ. Τυπικά, σ. 31 « ο Τέκτων οφείλει να διδάξη την θείαν ηθικήν, ήτις συνοψίζεται εις το «ό σύ μισείς ετέρω μη ποιήσεις» και σ. 35 «Ανοιγήτωσαν τα ώτα σου όπως ακούσωσι της φωνής του Θεού, εντέλλοντος αγαπάτε αλλήλους». κ.π.α.)...''

2. Ο Αμίλκας Αλιβιζάτος υπήρξε εις εκ των ιδρυτών της Χ.Α.Ν. και της Χ.Α.Ν.Θ., διετέλεσε Γενικός Γραμματέας και Πρόεδρος, ως τον θάνατό του το 1969. Ο αδελφός του, ο εισαγγελέας Αρμάνδος-Παύλος Αλιβιζάτος υπήρξε ο ιδρυτής του Τεκτονισμού στη Λέσβο, όταν και δημιούργησε στο νησί το 1924, την πρώτη Μασονική στοά!

3. Στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'', της Τρίτης 10 Ιανουαρίου 1928, αρ. φύλλου 8776, σελ. 3., δημοσιεύεται σχετικό άρθρο του Μοναχού Αρσενίου Κοττέα με τίτλο και υπότιτλο αντίστοιχα ''Ο ΕΥΣΕΒΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΗ'' ''Το Αντιχριστιανικόν και Αντεθνικόν Σωματείον Χ.Α.Ν. και η υπό των μελών αυτού διεξαγομένη καταχθονία προπαγάνδα''. 

4. Βλ. John R. Mott, 1865-1955: ''Mission Leader Extraordinaire''.

5Η πρώτη αδερφότητα με παρόμοια χαρακτηριστικά με τις σύγχρονες που δημιουργήθηκε στην Βόρεια Αμερική ήταν η Φι Βήτα Κάππα (Phi Beta Kappa) το 1775 στο κολλέγιο Ουίλλιαμ και Μαίρη της Βιρτζίνια. Το 1779 άνοιξε παραρτήματα στα πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και του Γέιλ. και έως τις αρχές του 19ου αιώνα είχε εξελιχθεί σε τιμητική λέσχη και εγκατέλειψε την μυστικότητα των διαδικασιών της. Οι πρώτες αδερφότητες αποτελούσαν διασταύρωση μεταξύ λεσχών δείπνου, φιλολογικών συνδέσμων, και κρυφών οργανισμών όπως οι Ελευθεροτέκτονες, και συμμετείχαν μόνο άντρες. (...) Η ταυτότητα των μελών της δεν είναι μυστική, ωστόσο οι συχνά ακραίες και ασυνήθιστες δοκιμασίες και εσωτερικές διακασίες είναι, και βασίζονται στα μασονικά τελετουργικά καθώς και στα αρχαιοελληνικά μυστήρια με μυστικές χειραψίες και κωδικούς τους οποίους χρησιμοποιούν τα μέλη ώστε να αλληλοταυτοποιούνται.

6. Βλ. Αμίλκα Αλιβιζάτου: ''Το κύρος της ιερωσύνης της Αγγλικανικής Εκκλησίας''.

7. Βλ. Μοναχού Σεραφείμ Ζήση: ''Στοιχεία επιδράσεως της Μασονίας στον πρώιμο ελληνικό Οικουμενισμό''.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF