ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ''ΝΕΟΣ ΠΟΙΜΗΝ'' ΤΗΣ ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ;
Το εκκλησιαστικό περιοδικό ''ΝΕΟΣ ΠΟΙΜΗΝ'', παράρτημα της ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ'' του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1919, από τον τότε Μητροπολίτη Φιλαδελφείας Χρυσόστομο Χατζησταύρου (1880-1968) και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος (1962-1968). Ήταν και αυτό ένα φιλενωτικό, θεολογικό περιοδικό (ανάλογου ύφους και περιεχομένου), με τα υπόλοιπα εκκλησιαστικά περιοδικά των Πατριαρχείων, αλλά και της Μητρόπολης Αθηνών, που θίξαμε μέχρι τώρα. Αυτοπροσδιοριζόταν, ως ''Μηνιαίον Θεολογικόν Περιοδικόν, Όργανον του Συλλόγου των Ορθοδόξων Ελλήνων Θεολόγων.'' Συγγραφείς του υπήρξαν Συνοδικοί Μητροπολίτες και θεολόγοι, όπως: ο Σελευκείας Γερμανός, ο Εμμανουήλ Λουκαράς, ο Σταύρος Εμμανουήλ, ο κατηχητής Αλέξανδρος Ζώτος, ο Θυατείρων Γερμανός Στρηνόπουλος, ο Ιωάννης Κάλφογλου, ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου Φιλάρετος, ο θεολόγος και συγγραφέας Γρηγόριος Παπαμιχαήλ (1874-1956), ο θεολόγος - Φιλόσοφος και καθηγητής Πανεπιστημίου Κων/νος Δυοβουνιώτης (1872-1943) κ.α.
Άπαντες ήταν φιλενωτικοί, υπέρμαχοι της οικουμενικής κίνησης και θεωρούσαν την ''Έ ν ω σ η'' (όπως αυτοί την σκέπτονταν και την οριοθετούσαν), όχι μόνο ως υπέρτατο και ''θεάρεστο'' σκοπό προς συγκρότηση μίας Οικουμενικής ''εκκλησίας'', αλλά και ως μέσο εκσυγχρονισμού, αναβάθμισης και ''εκπολιτισμού'' της ορθόδοξης εκκλησίας, ως αναφέρουν1, ταυτόσημα με τον υπόλοιπο δυτικοευρωπαικό -και με το νεύμα της Διαφώτισης- κόσμο. Η προσεγμένη Προπαγάνδα ή η επιμελής και ενημερωτική ''Δ ι α φ ώ τ ι σ ι ς''2 του λαού στην ιδέα και την προοπτική της ''Ε ν ώ σ ε ω ς τ ω ν Ε κ κ λ η σ ι ώ ν'' γίνεται ταυτόχρονα από κοινού και από τα εκδοτικά έντυπα όλων των Πατριαρχείων! Μην ξεχνούμε, ότι τα περισσότερα -και κατά πλειοψηφία εκκλησιαστικά περιοδικά3 των Πατριαρχείων- δημιουργήθηκαν από ένα και μόνο άτομο: τον μέγα Σχίστη της Εκκλησίας μας, Μελέτιο Μεταξάκη! Και όλα αποσκοπούσαν με μια συντονισμένη και προπαγανδιστική ''αφαίμαξη'' στην εκπαίδευση, την γαλουχία και την αποδοχή εκ μέρους του λαού, της ιδέας της ''Ε ν ώ σ ε ω ς''!
Σε αυτά (όπως αναφέραμε σε προηγούμενες ενότητές μας) προσθέτουμε και τον ''ΝΕΟ ΠΟΙΜΗΝ'', παράρτημα της ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ'', που δημοσιεύει τακτικά -για λογαριασμό του Οικουμενικού Θρόνου, που ακολουθεί την ίδια οικουμενική ''πολιτική'', πριν ακόμη από την αυγή του 20ού αιώνα- πατριαρχικές εγκυκλίους περί ''ενώσεως'', ανταλλαγή επιστολών Αγγλικανών, Παλαιοκαθολικών, Αρμενίων, Κοπτών και Επισκοπιανών της Αμερικής, ακόμη και τις ''Εκθέσεις'' των αντιπροσώπων τους στα Παγκόσμια Παγχριστιανικά Συνέδρια! Σε όλα τα παραπάνω, αν προστεθούν άρθρα εκ του ημερήσιου Τύπου, αλλά και βιβλία υπέρ της ''Ε ν ώ σ ε ω ς τ ω ν Ε κ κ λ η σ ι ώ ν'',4 που εκδίδονται κατά κόρον από θεολόγους, χριστιανικά σωματεία και εκκλησιαστικούς άνδρες του κατώτερου και ανώτερου Κλήρου συνιστούν, αφενός μίας... ''πρώτης τάξεως'' καθοδηγούμενη αιρετική χειραγώγιση του εκκλησιαστικού ποιμνίου, αφετέρου καθιστούν γνωστό τοις πάσι, πως οι πρώτοι αποτειχισθέντες ''Γ ν ή σ ι ο ι Ο ρ θ ό δ ο ξ ο ι Χ ρ ι σ τ ι α ν ο ί'', οι καθολικώς και ανερυθριάστως χλευασθέντες ως ''Παλαιοημερολογίτες'' ήταν απολύτως ενήμεροι, όχι μόνο για το ''Ημερολογιακό Ζήτημα'', αλλά εν γένει για όλη την διαδραματιζόμενη Οικουμενική Κίνηση!
Ήδη στις προηγούμενες -δεκαοκτώ- ενότητές μας θεωρούμε, πως αυτό αποδείχθηκε με ενδελεχή, επισταμένη και στοιχειοθετημένη έρευνα για τους Αθηναίους της εποχής του 1920, (που σύμφωνα με την ελληνική απογραφή5 της 19 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους) αποτελούσαν σε πληθυσμό, τους 292.991 ανθρώπους! Μία πόλη, όπως είναι -σχεδόν- σήμερα η Πάτρα φερ΄ειπείν, που σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είχε πληθυσμό 213.984 ανθρώπους! Καθίσταται λοιπόν εκ νέου πασίδηλο, πως όλοι ήταν ενήμεροι για την Οικουμενική Παναίρεση και αυτό που βασανιστικά ενοχλούσε -δυστηχώς μόνον τους πρώτους αποτειχισθέντες Ορθοδόξους Χριστιανούς- ήταν το εξαιρετικά και αποκλειστικά απλούν: το ότι η Τεκταινόμενη ''Ένωση'' επιχειρήθηκε, όχι βάση μιας δογματικής ενότητας, κατά την οποία οι αιρετικές και σχισματικές ψευδοεκκλησίες θα επέστρεφαν μετανοημένες στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, αλλά το ότι οι ''εραστές'' της Ψευδοένωσης προσπαθούσαν με αμφότερες Μ ε τ α ρ ρ υ θ μ ί σ ε ι ς6 να αλλοιώσουν, να μεταβάλλουν, να αποχρωματίσουν και εν τέλει να εκβάλλουν το ορθόδοξο φρόνημα! Όπως και το αυτό διέπραξαν με την Ημερολογιακή Καινοτομία, ως αμοιβαία και αδιάσπαστη συνάρτηση με την λεγόμενη Οικουμενική Κίνηση. Αυτό ακριβώς αντιλήφθηκαν οι πρώτοι ''Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί'' -κάτι που ο Θεός και η Ιστορία τους δικαίωσαν- και διέκοψαν την κοινωνία με την τότε κρατούσα Εκκλησία.
Μετά από δεκαοκτώ ενότητες ενδελεχούς έρευνας περί της ''Κίνησης για την Ένωση των Εκκλησιών πριν από την Ημερολογιακή Καινοτομία του 1924'' φτάνουμε αισίως στην Μ ε τ α ρ ρ ύ θ μ ι σ η τ ο υ Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ο ύ Η μ ε ρ ο λ ο γ ί ο υ. Στις επόμενες ενότητές μας θα καταδείξουμε και θα καταγράψουμε, πως η ελληνική κοινωνία της εποχής αυτής του Μεσοπολέμου υποδέχθηκε την νεωτεριστική και καινοτόμο Μ ε τ α ρ ρ ύ θ μ ι σ η, που χρειάστηκε γι΄αυτήν να καταστραφούν και να εκδοθούν νέα ''ΜΗΝΑΙΑ'', να σμικρυνθεί -μέχρι σχεδόν αφανισμού- η Νηστεία των Αγίων Αποστόλων, να μετατεθεί ανάλογα με το Πάσχα η εορτή του Αγίου Γεωργίου και το σημαντικότερο: να καταργηθεί η Λατρευτική Ενότητα των απανταχού Ορθοδόξων Εκκλησιών, αφού άλλες -έναν σχεδόν αιώνα τώρα- εορτάζουν με το παλαιό και άλλες με το νέο. Με την πάροδο του χρόνου, όμως και οι τοπικές, Ορθόδοξες Εκκλησίες, που ενώ δεν αποδέχθηκαν την ημερολογιακή μ ε τ α ρ ρ ύ θ μ ι σ η, ωστόσο υπέπεσαν στο έρεβος και την πνευματική απώλεια του Τεκτονικού Οικουμενισμού, με συνέπεια σήμερα ν' αποτελούν απλά, επαρχιακά παραρτήματα του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών... Για την ιστορία και μόνο να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας, πως το πολιτικό ημερολόγιο ξεκίνησε στις 16 Φεβρουαρίου του 1923 και η επομένη ονομάστηκε 1η Μαρτίου, ενώ το εκκλησιαστικό άρχισε στις 10 Μαρτίου του 1924 και η επομένη ονομάστηκε 27 Μαρτίου. Ανάμεσα στις 10 και 27 Μαρτίου του 1924 δεν υπάρχουν οι ενδιάμεσες ημέρες σε κανένα Ληξιαρχείο, αφού δεν υπήρξαν ποτέ...!
Στη σημερινή μας ενότητα δημοσιεύουμε: α. Τις πρώτες Οικουμενιστικές ''Προσευχές'', που συντάχθηκαν και κυκλοφόρησαν σε φυλλάδιο τον Ιανουάριο του 1913 για το επικείμενο ''Παγχριστιανικό Συνέδριο'' των ΗΠΑ, υπό τον τίτλο: ''PRAYER AND UNITY'', που στη συνέχεια μέρος αυτών αναδημοσίευσε το θεολογικό περιοδικό της Κων/πόλεως ''ΝΕΟΣ ΠΟΙΜΗΝ'', τον Νοέμβριο του ιδίου έτους. Και β. Οι ζοφερές ενυπώσεις εν είδει ''ΈΚΘΕΣΗΣ'' προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, του τότε Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Φιλαρέτου σχετικά με την επίσκεψή του στο Παναγγλικανικό Συνέδριο που έγινε στο ''LAMBETH PALCE'', την επίσημη κατοικία σήμερα του αρχιεπισκόπου των Αγγλικανών στην Αγγλία. Εύχεσθε και προσεύχεσθε!
...''Εκείνο, όμως το οποίον καταπληκτικώς προήγαγεν επ΄εσχάτων την ενωτικήν κίνησιν, ήτο η παρουσία του νυν Οικουμενικού Πατριάρχου Μελετίου Δ', ως Μητροπολίτου Αθηνών εν Ευρώπη και Αμερική, επικεφαλής επισήμου αποστολής.
Τόσον εν Αμερική, όσον και εν Ευρώπη, η παρουσία του Μητροπολίτου Αθηνών έδωκεν αφορμήν εις θερμοτάτας εκδηλώσεις τιμής προς αυτόν και προς την Ορθόδοξον Εκκλησίαν εκ μέρους των Αγγλικανών''...
Αμίλκας Αλιβιζάτος
ΟΙ ΕΝ ΤΑΙΣ ΗΝΩΜΕΝΑΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΙΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ
...Θεέ, τα έθνη πάντα και διάφορα όντα, ποιών ώστε είναι ένα οίκον εν τω δοξάζειν το όνομά Σου, δος πάσι τοις αναγεννηθείσιν εν τη πηγή του Βαπτίσματος, ίνα ζώσι πάντα
εν ε ν ό τ η τ ι π ί σ τ ε ω ς και θειότητι έργων...
...Ζητείται θρησκεία χριστιανική μόνον της ενσάρκου οικονομίας και του συναφούς αυτής δόγματος της Αγίας Τριάδος γ ε ν ι κ ώ ς κ α ι α ο ρ ί σ τ ω ς ε χ ο μ έ ν η και Ηθική χριστιανική μόνον επί της αγάπης ερειδομένη και αδιαφορούσα περί ορισμένων θρησκευτικών πεποιθήσεων...
...Οι θέλοντες θρησκευτικώς να κοινωνώσιν αλήλλοις ως τη αυτή ολομελεία και τω αυτώ σώματι ανήκοντες πρέπει να έχωσι και ανάλογα θρησκευτικά σύμβολα και συνθήματα,
κ ο ι ν ά ς τ ί ν α ς ο μ ο λ ο γ ί α ς π ί σ τ ε ω ς...
(Εκ του θεολογικού περιοδικού της Κων/πολης ''ΝΕΟΣ ΠΟΙΜΗΝ'', έτος α', τεύχος 11, σελ. 659-665, του Νοεμβρίου του 1919)
...Ούτως έληξε το έργον της πατριαρ. αποστολής εις το εν Λονδίνω Λαμπέθειον συνέδριον, ποιαι δε αι σκέψεις αυτής και τα συμπεράσματα επί της π ο θ η τ ή ς ε ν ώ σ ε ω ς των δύο Ε κ κ λ η σ ι ώ ν, ταύτα εκτίθενται εν τη προς τον Σ. Τοποτηρητήν κατά την ιεράν Σύνοδον επιδοθείση εκθέσει αυτής.
+ ο Διδυμοτείχου Φιλάρετος
ΑΠΟΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΝ ''ΛΑΜΠΕΘ ΠΑΛΑΣ'' ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ
(ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ) 1921
...ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΩΝ, ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΩΝ, ΑΓΓΛΙΚΑΝΩΝ, ΠΑΛΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΩΝ, ΡΩΣΩΝ ΚΑΙ ΑΡΜΕΝΙΩΝ...
+ Ο Διδυμοτείχου Φιλάρετος
(Εκ του θεολογικού περιοδικού της Κων/πολης ''ΝΕΟΣ ΠΟΙΜΗΝ'', έτος γ', τεύχος 4, σελ. 221-222, του Απριλίου 1921)
Παραπομπές:
1. Βλ. περιοδικό ''ΠΑΝΤΑΙΝΟΣ'',
τόμος ιβ', αρ. 30, σελ. 583-585, της 24ης Ιουλίου 1920.
2. Σε αλεπάλληλα άρθρα της ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ'' του 1921 καταγράφονται ανυσηχίες Συνοδικών, για το ενδεχόμενο
η Μ ε τ α ρ ρ ύ θ μ ι σ η τ ο υ Ημ ε ρ ο λ ο γ ί ο υ να συναντήσει προσκρούσεις εκ μέρους ''τμημάτων του λαού''...
3. Βλέπε Παναγιώτη Γ. Βαφειάδη: ''ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΕΤΑΞΑΚΗ'' σελ. 16.
4. Βλέπε ενδεικτικά: α. ''ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ'' Ιανουαρίου 1908. β. Αμίλκα Αλιβιζάτου ''Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ'' Αθήνα 1922. γ. Μητροπολίτου πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας: Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΟΙ ΤΩΝ ΟΚΤΩ ΠΡΩΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ'' Αθήνα 1934. δ. Παρθενίου Μ. Ακύλα: ''Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΥΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟς ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΕΝ ΑΓΓΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟ 1870'' Αθήνα 1901. ε. Αλεξάνδρου Α. Μπελιάεφ ''ΠΕΡΙ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ'' εν Πετρουπόλει 1906. ζ. Μητροπολίτου Βιζύης Ανθίμου: ''ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ'' Κων/πολη 1922 κ.α.
5. Σύμφωνα με την Δημόσια Απογραφή του 1920, ο συνολικός πληθυσμός της Ελληνικής επικράτειας οριζόταν στους 5.536.375 Έλληνες υπηκόους, ο Νομός Θεσσαλονίκης έφτανε τους 407.238 και ο Πειραιάς τους 133.482. Αθήνα και Πειραιάς μαζί έφταναν στους 526.473.
6. Μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός Νικοκάβουρας εισάγει την τετραφωνία στις κερκυραικές εκκλησίες, δεχόμενος θετικά σχόλια, αφού ''…η άμουσος και ξηρά ψαλτική, η υφ’ ενός και μόνου ψάλτου απογοητεύει …''.
Η ''ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ'' της 25 Απριλίου 1913 δημοσιεύει άρθρο του Αλεξάνδρου Γκρεκ, ο οποίο διατεινόταν, πως με την βοήθεια του αρμονίου στους ναούς θα μπορούσε να ελέγξει... ''τας αναιδείς αυθαιρεσίας του οιουδήποτε αμαθούς ιεροψάλτου''...
7. Στο επόμενο: Πώς υποδέχθηκαν οι Αθηναίοι την αλλαγή του εκκλησιαστικού ημερολογίου, μετά από 1600 χρόνια θέσπισης μονίμου μηνολογίου για την Λατρευτική Ενότητα του όλου τότε χριστιανικού κόσμου;
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου