Κυριακή 27 Οκτωβρίου 1831.
Η δολοφονία του Κυβερνήτη.
''Μπροστά στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο,
ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης που βρισκόταν απέναντι από τον Καποδίστρια,
τον άρπαξε με το αριστερό χέρι και τον πυροβόλησε με την ''μπιστόλα''
που κρατούσε στο δεξί του χέρι,
στην περιοχή του ινιακού οστού (στη βάση του κρανίου)
και συγκεκριμένα πίσω από το δεξί αυτί,
λέγοντάς του: ''και γω κακά χερόβολα και συ κακά δεμάτια''.
Σχεδόν ταυτόχρονα ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης
μαχαίρωσε τον Καποδίστρια με το αμφίστομο μαχαιρίδιό του στη δεξιά βουβωνική περιοχή''.
Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!
Κυριακή 27 Οκτωβρίου 1831.
Η δολοφονία του Κυβερνήτη.
''Μπροστά στον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα στο Ναύπλιο,
ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης που βρισκόταν απέναντι από τον Καποδίστρια,
τον άρπαξε με το αριστερό χέρι και τον πυροβόλησε με την ''μπιστόλα''
που κρατούσε στο δεξί του χέρι,
στην περιοχή του ινιακού οστού (στη βάση του κρανίου)
και συγκεκριμένα πίσω από το δεξί αυτί,
λέγοντάς του: ''και γω κακά χερόβολα και συ κακά δεμάτια''.
Σχεδόν ταυτόχρονα ο Γεώργιος Μαυρομιχάλης
μαχαίρωσε τον Καποδίστρια με το αμφίστομο μαχαιρίδιό του στη δεξιά βουβωνική περιοχή''.
Ένα λίαν επίκαιρο και αρκούντως αυθεντικό δοκίμιο του λόγιου Μοναχού και δεινού κήρυκα Κοσμά Φλαμιάτου, που μέσα από την ξενόδουλη ανασύσταση του -εν τη γενέσει του- Ελληνικού Κράτους, την διαβλητή εγκατάσταση της Βαυαροκρατίας, την δόλια, ως και ωφελιμιστική παρείσφρηση της Αγγλογαλλικής δυναστείας και τις πρώτες εμφυλιακές, μισερές ''καρατομήσεις'' αδούλωτων μαρτύρων προσφέρει στον αναγνώστη την γνησιότητα της Πίστης και την αληθινή Φιλοπατρία. Το πηγαίον και η γνησιότητα του λόγου μοιάζει σαν να ''τυπώθηκε'' μόλις τώρα, με διαφορετικούς ή και ίδιους ευρωπαικούς ''εθνοσωτήρες'', τους ίδιους όμως πάντοτε ασύμμαχους ''συμμάχους'', αυτούς άλλωστε, που οριοθέτησαν και τον πολιτικό ''χρωματισμό'' των πρώτων νεότοκων και πολιτικά εξαρτημένων κομμάτων στην Ελλάδα: το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό. Σαν να μην άλλαξε τίποτε. Ραγιαδισμός, υποτακτικότητα και δουλοφροσύνη υπό τον σκιερό ''μανδύα'' του Εθνικού Συντάγματος και της εγκατεστημένης Βασιλείας, που εισήγαγαν στους απονήρευτους Ρωμιούς, ξένα ήθη και νοσηρές, ''διαφωτιστικές'' διδαχές, ώστε να αναγκάσουν ακόμη και αυτόν τον Μακρυγιάννη να γράψει στη διαθήκη του, μιλώντας για ''απατεώνες της πατρίδας του''! Και όπως έγραψε και ο καθηγητής Αλέξιος Παναγόπουλος στο βιβλίο του ''ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΛΑΚΟΣ'': ''Οι ''ψευτοδιαφωτιστές'', που φραγκεμένοι δίδασκαν το πνεύμα της εσπερίας, αναγκάζουν τους πρωτομάρτυρες να καταγγείλουν δημόσια τους ηθικούς αυτουργούς, που κρύβονταν πίσω από τις ύποπτες αναθεωρήσεις του περιβάλλοντος του ρωμαιοκαθολικού Βασιλέα της προτεστάντισσας Βασίλισσας και του ανθέλληνα αντιβασιλέα Μάουερ''. Εύχεσθε!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
Εκ του προηγούμενου
'Ολοι οι σκοποί και οι αγώνες όλων των απ' αιώνος επισήμων νομοθετών, φιλοσόφων, ποιητών και ρητόρων (εξαιρουμένων τούτων των εσχάτων αιώνων τους οποίους εστρέβλωσε και εμόλυνεν η περί ης ο λόγος η επιβουλή) εις άλλο τέλος δεν απέβλεπον ειμή εις την της αρετής οικοδομήν και διάδοσιν, διότι άνευ ταύτης ούτε εδόθη ποτέ εις τον αιώνα, ούτε δοθήσεται είτε γενική, είτε μερική ευδαιμονία.
Πρώτιστον και κύριον έργον ην απ' αρχής όλων των σοφών βασιλέων, Ηγεμόνων και Νομοθετών η οικοδομή της θρησκείας, επειδή οίδασι καλώς ότι εξ αυτής μόνης προέρχεται πάσα υψηλή, μεγάλη και οποιαδήποτε άλλη αληθινή αρετή και η γενική και η ειλικρινής αρμονία και ομόνοια οποιουδήποτε έθνους, και Κράτους. Και πως ηγωνίζοντο κατά τούτο;
Ουχί ως νομοθέται, ως Κριταί και Διοικηταί της θρησκείας και καταστροφή της αρχής, αλλ' ηγωνίζοντο κατά τους δύο εφεξής τρόπους. Πρώτον μεν φέρουσι το σωτήριον παράδειγμα της προς την θρησκείαν υπακοής, τόσον ως προς την θεωρίαν, όσον και ως προς την πράξιν αυτής΄ δεύτερον δε τιμώσι, βραβεύουσι και προβιβάζουσιν εις όλους τους βαθμούς τας θέσεις και τα επαγγέλματα συστηματικώς τους έχοντας εν έργω και λόγω ειλικρινώς την ορθόδοξον πίστιν, αποσκορακίζουσι δε στηλιτεύουσι και τιμωρούσι την κακίαν, την διαφθοράν και οποιανδήποτε ετερόδοξον πλάνην όταν γίνηται αφορμή σκανδάλου και ταραχής εις το Κράτος, πτώσεως δε και απωλείας εις τους πιστούς.
Εις αυτό το θεάρεστον και σοφόν σύστημα, εξ' ανάγκης ακολουθεί η γενική ασφάλεια, η ευδαιμονία, η επί το κρείττον πρόοδος και προκοπή του Κράτους, επειδή προς τοις άλλοις το παράδειγμα των αρχών και των εν τοις πράγμασι μεταβαίνει εις όλον τον λαόν και πολλώ μάλλον όταν βλέπη ότι η θρησκεία και η αρετή βραβεύεται και τιμάται, η δε πλάνη και η κακία εξουθενείται, αποσκορακίζεται και τιμωρείται.
Αυτήν την αλήθειαν γνωρίζει και ομολογεί πας άνθρωπος συνετός και φρόνιμος, διά τούτο και η εκ της Αγγλίας επιβουλή, εις όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη και συστηματικώτερον εις την Επτάννησον και εις το βασίλειον της Ελλάδος ενεργεί και γίνεται το εκ διαμέτρου αντικείμενον και αντίθετον σύστημα, εκ του οποίου εάν διαρκέση έτι ολίγον επαπειλείται η αναπόφευκτος καταστροφή και το ναυάγιον των επιβουλευομένων.
Ευστοχεί όμως επειδή εν ω δελεάζει εις την πλάνην και εις την προδοσίαν δι' απατηλών υποσχέσεων και διά του προβιβασμού εις τας θέσεις, συγχρόνως ενεργεί και την διάδοσιν της διαφθοράς, έπειτα συσκιάζει και χρωματίζει όλα αυτά υπό το πρόσχημα της ψευδωνύμου ελευθερίας.
Ποία δε ελευθερία υποκρύπτεται εν έργω και πράγματι υπ' αυτό το όνομα της ελευθερίας;
Η εκ του Χριστού και ελαφρού ζυγού της υπακοής προς την ζωήν, προς το φως της αληθείας, της αρετής, της ειρήνης και της αληθινής αρετής αποστασία, και ο όλισθος υπό τον πονηρόν και βαρύτατον ζυγόν του θανάτου, του σκότους, της πλάνης, της κακίας, της διαφθοράς, της ταραχής και του προσκαίρου και αιωνίου εξανδραποδισμού υπό τον νοητόν και αισθητόν Σατανάν.
Αλλά και περί τούτου ως προς τον προκείμενον ημίν σκοπόν αρκούσι ταύτα.
Γ'. Τρίτη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί η επιβουλή εστίν επειδή και τα επινοηθέντα υπ' αυτής σχέδια διά την ανατροπήν της θρησκείας και διά τον κατά κράτος αφανισμόν των επιβουλευομένων εθνών, κινεί διά της ραδιουργίας και της απάτης και γίνονται νόμος και σύστημα, και ενεργούνται υπ' αυτών των επιβουλευομένων προθύμως, φέροντες την εικόνα της αυτοχειρίας.
Τούτο το είδος της ραδιουργίας εστί το πάντων των άλλων απαισιώτατον και ολεθριώτατον, επειδή οποιαδήποτε επιβουλή, πόλεμος ή διωγμός όντα ανακεκαλυμμένα και φανερά έχουσι μεγίστην την επί το κρείττον διαφοράν διά πολλούς και μεγάλους λόγους, και προς τοις άλλοις διά τους εφεξής.
Πρώτον μεν επειδή δεν ενεργούνται αδιαλείπτως και διά νόμου, αλλά κατά καιρούς και τόπους και δεύτερον επειδή η επιβουλή, ο πόλεμος και ο διωγμός όντα φανερά και γνωστά, εξ ανάγκης οι επιβουλευόμενοι συνερχόμενοι εις ομόνοιαν, έρχονται εις σκέψιν και επινοούσι πολλούς τρόπους περί της κοινής σωτηρίας.
Όταν όμως αυτά γένωνται νόμος και σύστημα και ενεργούνται υπ' αυτών των επιβουλευομένων, τότε το κακόν συναντά όλως ανίατον και αδιόρθωτον, ου μόνον επειδή διά το αδιάλειπτον και διά το συστηματικόν λαμβάνει εύστοχον και μεγίστην πρόοδον, αλλά και διότι αυτοί οι επιβουλευόμενοι ενεργούσι και υπερασπίζουσι τα τοιαύτα.
Και εάν ποτέ τις εκ των επιβουλευομένων τολμήση και είπη τις περί της επιβουλής και περί της κοινής σωτηρίας, όλοι οι άλλοι οι συνεπιβουλευόμενοι κινούνται μανικώς κατ' αυτού.
Οι τοιούτοι φέρουσιν εν αυτοίς την απαράλλακτον εικόνα ενός ενεργουμένου, εις του οποίου τον έξω άνθρωπον εισελθόν διά προλαβούσας αυτού ανομίας, πονηρόν και ακάθαρτον πνεύμα, κινεί τον ενεργούμενον και κατακαίει την ιδίαν αυτού οικίαν, φονεύει τους ιδίους γονείς, τους αδελφούς, τα τέκνα και οποιονδήποτε λάβη μέτρον περί της αυτού απαλλαγής εκ του πονηρού πνεύματος, και συγχρόνως κινεί αυτόν και δεικνύει σημεία πανηγυρικά και χαροποιά, εις όλα τα τοιαύτα παράνομα και Σατανικά έργα, και μεθ' όλα ταύτα κινεί τον πάσχοντα και συντρίβει την ιδίαν αυτού κεφαλήν, και πίπτει εις αυτοκτονίαν, εις τον θάνατον και απώλειαν.
Όλα ταύτα και τα παραπλήσια τούτοις φαίνονται προ πολλού ενεργούμενα εις όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη, και συστηματικώτερον εις την Επτάνησον και εις το βασίλειον της Ελλάδος, ως μαρτυρούσι αυτήν την αλήθεια, η πυρπόλησις του Ελληνικού στόλου, η δολοφονία του Κυβερνήτου, το λεγόμενον Σύνταγμα, το επί Αντιβασιλείας τεθέν σύστημα, και μυρία άλλα τοιαύτα, απ' αρχής του διοργανισμού της Φιλικής εταιρίας, και προ πάντων από πρώτης αρχής της Ελληνικής επαναστάσεως μέχρις της ώρας ταύτης.
Τούτο το είδος της ραδιουργίας, ως είπα και ανωτέρω, εστί το πάντων των άλλων τρομερόν και ολεθριώτατον, περί του οποίου ο λόγος αποβαίνει πολύ εκτεταμένος, σπουδαίος και εμβριθύς και του οποίου τον καταρτισμόν παραλείπω εις άλλους έχοντας την απαιτουμένην ικανότηταν και ισχύν.
Δ'. Τετάρτη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί η επιβουλή εστί, το της ωτακουστίας διά της οποίας μανθάνει όλα τα μυστικά όλων των επιβουλευομένων αυλών και εθνών.
Πρώτον μεν αυτή ενεργούσα διά βαθυτάτης και δολιωτάτης μυστικότητος, τα πρακτικά αυτής, μένουσι μυστήρια της ανομίας κεκαλυμμένα και άδηλα εις όλας τας άλλας αυλάς και τα έθνη, δεύτερον δε πρώτον και κύριον έργον το οποίον επιβάλλει εις όλον τον κεκρυμμένον αυτής προσηλυτισμόν εστί το της υποκρίσεως, το του κατασκόπου και το του ωτακουστού, διά των οποίων όλη η διαγωγή, τα πρακτικά και τα μυστικά όλων των άλλων εθνών γίνονται εις αυτήν γνωστά, φανερά και γυμνά.
Ε'. Πέμπτη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί η επιβουλή εστί διότι προλαμβάνει και φθείρει το πνεύμα, την βάσιν και τα στοιχεία εφ' ων οικοδομούνται και διά των οποίων γίνεται ο καταρτισμός και η πρόοδος οποιουδήποτε κοινού λαού.
Τοιαύτα προς τοις άλλοις εισίν το πνεύμα της θρησκείας, η μόρφωσις της νεολαίας, ο πατριωτισμός και ο υπέρ του κοινού συμφέροντος ζήλος, η αγάπη, η τιμή και τα βραβεία αποκλειστικώς εις την αληθινήν αρετήν και εις τους υπέρ του κοινού συμφέροντος αγωνιστάς, και εξ' εναντίας η στηλίτευσις και η τιμωρία της πλάνης, της κακίας και προ πάντων των άλλων της κοινής προδοσίας κ.τ.λ.
Όλα ταύτα και τα παραπλήσια τούτοις, η επιβουλή ανατρέπει και φθείρει δολίως αντεισάγουσα το εκ διαμέτρου αντικείμενον σύστημα εν ω φαίνεται εναργώς το πνεύμα της επί συντελεία των αιώνων παρουσίας του Αντιχρίστου.
ΣΤ'. Έκτη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί τοσούτον η επιβουλή εστί διότι ουδέποτε έρχεται εις γενικάς και φανεράς επιχειρήσεις αλλ' εν' ω ενεργείται διά τοσαύτης υποκρίσεως και διά τοσαύτης ποικίλης ραδιουργίας και τέχνης, συγχρόνως προλαμβάνει και φθείρει την πλέον επίσημον τάξιν του λαού, και όλας τας κεντρικάς θέσεις του τόπου, επειδή οίδεν ότι εκείθεν έπειτα το κακόν καθ' εαυτό και χωρίς άλλης εξωτερικής ενεργείας χωρεί επί τα πρόσω, εκτείνεται εις όλας τας τάξεις του λαού και γίνεται γενικόν, καθ' ον τρόπον, ορμά από του υψηλού μέρους εις το κάταντες ο χείμαρος των υδάτων.
Εις τα Κράτη της Δύσεως όπου ενεργείται διά περισσοτέρας συστολής, τα πρώτα αντικείμενα της επιβουλής θεωρούνται αι βασιλικαί οικογένειαι, οι Πρωθυπουργοί, οι Αρχιδιδάσκαλοι των Πανεπιστημίων, πολλοί άλλοι υπάλληλοι όλων αυτών, αι πρωτεύουσαι πόλεις, και εκείθεν ενεργείται και γίνεται κατά το μάλλον η έκτασις.
Εις δε τα ορθόδοξα Κράτη και προ πάντων εις την Επτάνησον, εις το Βασίλειον της Ελλάδος και καθ' όλην απλώς την Ανατολήν, τα πρώτα αντικείμενα της επιβουλής, εκτός των προειρημένων, θεωρούνται τα εφεξής.
Α'. Η νεολαία.
Β'. Η ανωτέρα του λαού τάξις των οπωσούν επισήμων και ευγενών.
Γ'. Όλη εν γένει η τάξις των ελλογίμων και διδασκάλων.
Δ'. Ο κλήρος και προ πάντων η Ιεραρχία και η κατά μικρόν ελάττωσις και κατάργησις ταύτης.
Ε'. Αι πρωτεύουσαι πόλεις, συγχρόνως δε και όλαι αι άλλαι πόλεις, αι κεντρικαί θέσεις, και όλοι οι επίσημοι των κωμοπόλεων των χωρίων και των διαφόρων επαρχιών.
Εκ του προηγούμενου
'Ολοι οι σκοποί και οι αγώνες όλων των απ' αιώνος επισήμων νομοθετών, φιλοσόφων, ποιητών και ρητόρων (εξαιρουμένων τούτων των εσχάτων αιώνων τους οποίους εστρέβλωσε και εμόλυνεν η περί ης ο λόγος η επιβουλή) εις άλλο τέλος δεν απέβλεπον ειμή εις την της αρετής οικοδομήν και διάδοσιν, διότι άνευ ταύτης ούτε εδόθη ποτέ εις τον αιώνα, ούτε δοθήσεται είτε γενική, είτε μερική ευδαιμονία.
Πρώτιστον και κύριον έργον ην απ' αρχής όλων των σοφών βασιλέων, Ηγεμόνων και Νομοθετών η οικοδομή της θρησκείας, επειδή οίδασι καλώς ότι εξ αυτής μόνης προέρχεται πάσα υψηλή, μεγάλη και οποιαδήποτε άλλη αληθινή αρετή και η γενική και η ειλικρινής αρμονία και ομόνοια οποιουδήποτε έθνους, και Κράτους. Και πως ηγωνίζοντο κατά τούτο;
Ουχί ως νομοθέται, ως Κριταί και Διοικηταί της θρησκείας και καταστροφή της αρχής, αλλ' ηγωνίζοντο κατά τους δύο εφεξής τρόπους. Πρώτον μεν φέρουσι το σωτήριον παράδειγμα της προς την θρησκείαν υπακοής, τόσον ως προς την θεωρίαν, όσον και ως προς την πράξιν αυτής΄ δεύτερον δε τιμώσι, βραβεύουσι και προβιβάζουσιν εις όλους τους βαθμούς τας θέσεις και τα επαγγέλματα συστηματικώς τους έχοντας εν έργω και λόγω ειλικρινώς την ορθόδοξον πίστιν, αποσκορακίζουσι δε στηλιτεύουσι και τιμωρούσι την κακίαν, την διαφθοράν και οποιανδήποτε ετερόδοξον πλάνην όταν γίνηται αφορμή σκανδάλου και ταραχής εις το Κράτος, πτώσεως δε και απωλείας εις τους πιστούς.
Εις αυτό το θεάρεστον και σοφόν σύστημα, εξ' ανάγκης ακολουθεί η γενική ασφάλεια, η ευδαιμονία, η επί το κρείττον πρόοδος και προκοπή του Κράτους, επειδή προς τοις άλλοις το παράδειγμα των αρχών και των εν τοις πράγμασι μεταβαίνει εις όλον τον λαόν και πολλώ μάλλον όταν βλέπη ότι η θρησκεία και η αρετή βραβεύεται και τιμάται, η δε πλάνη και η κακία εξουθενείται, αποσκορακίζεται και τιμωρείται.
Αυτήν την αλήθειαν γνωρίζει και ομολογεί πας άνθρωπος συνετός και φρόνιμος, διά τούτο και η εκ της Αγγλίας επιβουλή, εις όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη και συστηματικώτερον εις την Επτάννησον και εις το βασίλειον της Ελλάδος ενεργεί και γίνεται το εκ διαμέτρου αντικείμενον και αντίθετον σύστημα, εκ του οποίου εάν διαρκέση έτι ολίγον επαπειλείται η αναπόφευκτος καταστροφή και το ναυάγιον των επιβουλευομένων.
Ευστοχεί όμως επειδή εν ω δελεάζει εις την πλάνην και εις την προδοσίαν δι' απατηλών υποσχέσεων και διά του προβιβασμού εις τας θέσεις, συγχρόνως ενεργεί και την διάδοσιν της διαφθοράς, έπειτα συσκιάζει και χρωματίζει όλα αυτά υπό το πρόσχημα της ψευδωνύμου ελευθερίας.
Ποία δε ελευθερία υποκρύπτεται εν έργω και πράγματι υπ' αυτό το όνομα της ελευθερίας;
Η εκ του Χριστού και ελαφρού ζυγού της υπακοής προς την ζωήν, προς το φως της αληθείας, της αρετής, της ειρήνης και της αληθινής αρετής αποστασία, και ο όλισθος υπό τον πονηρόν και βαρύτατον ζυγόν του θανάτου, του σκότους, της πλάνης, της κακίας, της διαφθοράς, της ταραχής και του προσκαίρου και αιωνίου εξανδραποδισμού υπό τον νοητόν και αισθητόν Σατανάν.
Αλλά και περί τούτου ως προς τον προκείμενον ημίν σκοπόν αρκούσι ταύτα.
Γ'. Τρίτη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί η επιβουλή εστίν επειδή και τα επινοηθέντα υπ' αυτής σχέδια διά την ανατροπήν της θρησκείας και διά τον κατά κράτος αφανισμόν των επιβουλευομένων εθνών, κινεί διά της ραδιουργίας και της απάτης και γίνονται νόμος και σύστημα, και ενεργούνται υπ' αυτών των επιβουλευομένων προθύμως, φέροντες την εικόνα της αυτοχειρίας.
Τούτο το είδος της ραδιουργίας εστί το πάντων των άλλων απαισιώτατον και ολεθριώτατον, επειδή οποιαδήποτε επιβουλή, πόλεμος ή διωγμός όντα ανακεκαλυμμένα και φανερά έχουσι μεγίστην την επί το κρείττον διαφοράν διά πολλούς και μεγάλους λόγους, και προς τοις άλλοις διά τους εφεξής.
Πρώτον μεν επειδή δεν ενεργούνται αδιαλείπτως και διά νόμου, αλλά κατά καιρούς και τόπους και δεύτερον επειδή η επιβουλή, ο πόλεμος και ο διωγμός όντα φανερά και γνωστά, εξ ανάγκης οι επιβουλευόμενοι συνερχόμενοι εις ομόνοιαν, έρχονται εις σκέψιν και επινοούσι πολλούς τρόπους περί της κοινής σωτηρίας.
Πρώτον μεν επειδή δεν ενεργούνται αδιαλείπτως και διά νόμου, αλλά κατά καιρούς και τόπους και δεύτερον επειδή η επιβουλή, ο πόλεμος και ο διωγμός όντα φανερά και γνωστά, εξ ανάγκης οι επιβουλευόμενοι συνερχόμενοι εις ομόνοιαν, έρχονται εις σκέψιν και επινοούσι πολλούς τρόπους περί της κοινής σωτηρίας.
Όταν όμως αυτά γένωνται νόμος και σύστημα και ενεργούνται υπ' αυτών των επιβουλευομένων, τότε το κακόν συναντά όλως ανίατον και αδιόρθωτον, ου μόνον επειδή διά το αδιάλειπτον και διά το συστηματικόν λαμβάνει εύστοχον και μεγίστην πρόοδον, αλλά και διότι αυτοί οι επιβουλευόμενοι ενεργούσι και υπερασπίζουσι τα τοιαύτα.
Και εάν ποτέ τις εκ των επιβουλευομένων τολμήση και είπη τις περί της επιβουλής και περί της κοινής σωτηρίας, όλοι οι άλλοι οι συνεπιβουλευόμενοι κινούνται μανικώς κατ' αυτού.
Οι τοιούτοι φέρουσιν εν αυτοίς την απαράλλακτον εικόνα ενός ενεργουμένου, εις του οποίου τον έξω άνθρωπον εισελθόν διά προλαβούσας αυτού ανομίας, πονηρόν και ακάθαρτον πνεύμα, κινεί τον ενεργούμενον και κατακαίει την ιδίαν αυτού οικίαν, φονεύει τους ιδίους γονείς, τους αδελφούς, τα τέκνα και οποιονδήποτε λάβη μέτρον περί της αυτού απαλλαγής εκ του πονηρού πνεύματος, και συγχρόνως κινεί αυτόν και δεικνύει σημεία πανηγυρικά και χαροποιά, εις όλα τα τοιαύτα παράνομα και Σατανικά έργα, και μεθ' όλα ταύτα κινεί τον πάσχοντα και συντρίβει την ιδίαν αυτού κεφαλήν, και πίπτει εις αυτοκτονίαν, εις τον θάνατον και απώλειαν.
Όλα ταύτα και τα παραπλήσια τούτοις φαίνονται προ πολλού ενεργούμενα εις όλα τα επιβουλευόμενα Κράτη, και συστηματικώτερον εις την Επτάνησον και εις το βασίλειον της Ελλάδος, ως μαρτυρούσι αυτήν την αλήθεια, η πυρπόλησις του Ελληνικού στόλου, η δολοφονία του Κυβερνήτου, το λεγόμενον Σύνταγμα, το επί Αντιβασιλείας τεθέν σύστημα, και μυρία άλλα τοιαύτα, απ' αρχής του διοργανισμού της Φιλικής εταιρίας, και προ πάντων από πρώτης αρχής της Ελληνικής επαναστάσεως μέχρις της ώρας ταύτης.
Τούτο το είδος της ραδιουργίας, ως είπα και ανωτέρω, εστί το πάντων των άλλων τρομερόν και ολεθριώτατον, περί του οποίου ο λόγος αποβαίνει πολύ εκτεταμένος, σπουδαίος και εμβριθύς και του οποίου τον καταρτισμόν παραλείπω εις άλλους έχοντας την απαιτουμένην ικανότηταν και ισχύν.
Δ'. Τετάρτη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί η επιβουλή εστί, το της ωτακουστίας διά της οποίας μανθάνει όλα τα μυστικά όλων των επιβουλευομένων αυλών και εθνών.
Πρώτον μεν αυτή ενεργούσα διά βαθυτάτης και δολιωτάτης μυστικότητος, τα πρακτικά αυτής, μένουσι μυστήρια της ανομίας κεκαλυμμένα και άδηλα εις όλας τας άλλας αυλάς και τα έθνη, δεύτερον δε πρώτον και κύριον έργον το οποίον επιβάλλει εις όλον τον κεκρυμμένον αυτής προσηλυτισμόν εστί το της υποκρίσεως, το του κατασκόπου και το του ωτακουστού, διά των οποίων όλη η διαγωγή, τα πρακτικά και τα μυστικά όλων των άλλων εθνών γίνονται εις αυτήν γνωστά, φανερά και γυμνά.
Ε'. Πέμπτη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί η επιβουλή εστί διότι προλαμβάνει και φθείρει το πνεύμα, την βάσιν και τα στοιχεία εφ' ων οικοδομούνται και διά των οποίων γίνεται ο καταρτισμός και η πρόοδος οποιουδήποτε κοινού λαού.
Τοιαύτα προς τοις άλλοις εισίν το πνεύμα της θρησκείας, η μόρφωσις της νεολαίας, ο πατριωτισμός και ο υπέρ του κοινού συμφέροντος ζήλος, η αγάπη, η τιμή και τα βραβεία αποκλειστικώς εις την αληθινήν αρετήν και εις τους υπέρ του κοινού συμφέροντος αγωνιστάς, και εξ' εναντίας η στηλίτευσις και η τιμωρία της πλάνης, της κακίας και προ πάντων των άλλων της κοινής προδοσίας κ.τ.λ.
Όλα ταύτα και τα παραπλήσια τούτοις, η επιβουλή ανατρέπει και φθείρει δολίως αντεισάγουσα το εκ διαμέτρου αντικείμενον σύστημα εν ω φαίνεται εναργώς το πνεύμα της επί συντελεία των αιώνων παρουσίας του Αντιχρίστου.
ΣΤ'. Έκτη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί τοσούτον η επιβουλή εστί διότι ουδέποτε έρχεται εις γενικάς και φανεράς επιχειρήσεις αλλ' εν' ω ενεργείται διά τοσαύτης υποκρίσεως και διά τοσαύτης ποικίλης ραδιουργίας και τέχνης, συγχρόνως προλαμβάνει και φθείρει την πλέον επίσημον τάξιν του λαού, και όλας τας κεντρικάς θέσεις του τόπου, επειδή οίδεν ότι εκείθεν έπειτα το κακόν καθ' εαυτό και χωρίς άλλης εξωτερικής ενεργείας χωρεί επί τα πρόσω, εκτείνεται εις όλας τας τάξεις του λαού και γίνεται γενικόν, καθ' ον τρόπον, ορμά από του υψηλού μέρους εις το κάταντες ο χείμαρος των υδάτων.
Εις τα Κράτη της Δύσεως όπου ενεργείται διά περισσοτέρας συστολής, τα πρώτα αντικείμενα της επιβουλής θεωρούνται αι βασιλικαί οικογένειαι, οι Πρωθυπουργοί, οι Αρχιδιδάσκαλοι των Πανεπιστημίων, πολλοί άλλοι υπάλληλοι όλων αυτών, αι πρωτεύουσαι πόλεις, και εκείθεν ενεργείται και γίνεται κατά το μάλλον η έκτασις.
Εις δε τα ορθόδοξα Κράτη και προ πάντων εις την Επτάνησον, εις το Βασίλειον της Ελλάδος και καθ' όλην απλώς την Ανατολήν, τα πρώτα αντικείμενα της επιβουλής, εκτός των προειρημένων, θεωρούνται τα εφεξής.
Α'. Η νεολαία.
Β'. Η ανωτέρα του λαού τάξις των οπωσούν επισήμων και ευγενών.
Γ'. Όλη εν γένει η τάξις των ελλογίμων και διδασκάλων.
Δ'. Ο κλήρος και προ πάντων η Ιεραρχία και η κατά μικρόν ελάττωσις και κατάργησις ταύτης.
Ε'. Αι πρωτεύουσαι πόλεις, συγχρόνως δε και όλαι αι άλλαι πόλεις, αι κεντρικαί θέσεις, και όλοι οι επίσημοι των κωμοπόλεων των χωρίων και των διαφόρων επαρχιών.
Δ'. Τετάρτη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί η επιβουλή εστί, το της ωτακουστίας διά της οποίας μανθάνει όλα τα μυστικά όλων των επιβουλευομένων αυλών και εθνών.
Πρώτον μεν αυτή ενεργούσα διά βαθυτάτης και δολιωτάτης μυστικότητος, τα πρακτικά αυτής, μένουσι μυστήρια της ανομίας κεκαλυμμένα και άδηλα εις όλας τας άλλας αυλάς και τα έθνη, δεύτερον δε πρώτον και κύριον έργον το οποίον επιβάλλει εις όλον τον κεκρυμμένον αυτής προσηλυτισμόν εστί το της υποκρίσεως, το του κατασκόπου και το του ωτακουστού, διά των οποίων όλη η διαγωγή, τα πρακτικά και τα μυστικά όλων των άλλων εθνών γίνονται εις αυτήν γνωστά, φανερά και γυμνά.
Ε'. Πέμπτη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί η επιβουλή εστί διότι προλαμβάνει και φθείρει το πνεύμα, την βάσιν και τα στοιχεία εφ' ων οικοδομούνται και διά των οποίων γίνεται ο καταρτισμός και η πρόοδος οποιουδήποτε κοινού λαού.
Τοιαύτα προς τοις άλλοις εισίν το πνεύμα της θρησκείας, η μόρφωσις της νεολαίας, ο πατριωτισμός και ο υπέρ του κοινού συμφέροντος ζήλος, η αγάπη, η τιμή και τα βραβεία αποκλειστικώς εις την αληθινήν αρετήν και εις τους υπέρ του κοινού συμφέροντος αγωνιστάς, και εξ' εναντίας η στηλίτευσις και η τιμωρία της πλάνης, της κακίας και προ πάντων των άλλων της κοινής προδοσίας κ.τ.λ.
Όλα ταύτα και τα παραπλήσια τούτοις, η επιβουλή ανατρέπει και φθείρει δολίως αντεισάγουσα το εκ διαμέτρου αντικείμενον σύστημα εν ω φαίνεται εναργώς το πνεύμα της επί συντελεία των αιώνων παρουσίας του Αντιχρίστου.
ΣΤ'. Έκτη αιτία διά την οποίαν ευστοχεί τοσούτον η επιβουλή εστί διότι ουδέποτε έρχεται εις γενικάς και φανεράς επιχειρήσεις αλλ' εν' ω ενεργείται διά τοσαύτης υποκρίσεως και διά τοσαύτης ποικίλης ραδιουργίας και τέχνης, συγχρόνως προλαμβάνει και φθείρει την πλέον επίσημον τάξιν του λαού, και όλας τας κεντρικάς θέσεις του τόπου, επειδή οίδεν ότι εκείθεν έπειτα το κακόν καθ' εαυτό και χωρίς άλλης εξωτερικής ενεργείας χωρεί επί τα πρόσω, εκτείνεται εις όλας τας τάξεις του λαού και γίνεται γενικόν, καθ' ον τρόπον, ορμά από του υψηλού μέρους εις το κάταντες ο χείμαρος των υδάτων.
Εις τα Κράτη της Δύσεως όπου ενεργείται διά περισσοτέρας συστολής, τα πρώτα αντικείμενα της επιβουλής θεωρούνται αι βασιλικαί οικογένειαι, οι Πρωθυπουργοί, οι Αρχιδιδάσκαλοι των Πανεπιστημίων, πολλοί άλλοι υπάλληλοι όλων αυτών, αι πρωτεύουσαι πόλεις, και εκείθεν ενεργείται και γίνεται κατά το μάλλον η έκτασις.
Εις δε τα ορθόδοξα Κράτη και προ πάντων εις την Επτάνησον, εις το Βασίλειον της Ελλάδος και καθ' όλην απλώς την Ανατολήν, τα πρώτα αντικείμενα της επιβουλής, εκτός των προειρημένων, θεωρούνται τα εφεξής.
Α'. Η νεολαία.
Β'. Η ανωτέρα του λαού τάξις των οπωσούν επισήμων και ευγενών.
Γ'. Όλη εν γένει η τάξις των ελλογίμων και διδασκάλων.
Δ'. Ο κλήρος και προ πάντων η Ιεραρχία και η κατά μικρόν ελάττωσις και κατάργησις ταύτης.
Ε'. Αι πρωτεύουσαι πόλεις, συγχρόνως δε και όλαι αι άλλαι πόλεις, αι κεντρικαί θέσεις, και όλοι οι επίσημοι των κωμοπόλεων των χωρίων και των διαφόρων επαρχιών.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου:
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ''
Αθήνα 1849, σελ. 86-90.
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου