Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΜΕΤΑ ΚΟΡΟΝΟΙΟΝ ΕΠΟΧΗ

του Γιώργου Δ. Δημακόπουλου, δημοσιογράφου

Αυτό το κορεσμένο τηλεοπτικό και κοινωνικό σήριαλ του ''κορονοιού'' θυμίζει πλέον ολίγον ''σαπουνόπερα''! Συνεργούντος του χρόνου γίνεται έτι περισσότερο αντιληπτή, αυτή η αγαστή σχέση εξουσίας και παρασκηνίου, μαριονέτας και καραγκιοζοπαίκτη, παγκοσμιοποίησης και χειραγώγισης της παγκοσμιότητας. θυμίζει κάτι από ''prova generale'' περιορισμού, φίμωσης και χαλιναγώγησης των ''μαζών'', έτσι, όπως οριοθέτησε το ανθρώπινο γένος ο χειριστικός πρόδρομος του νεοταξικού μπολσεβικισμού κ. Μαρξ. Ο ''κορονοιός'' -εντέλει- είναι κάτι πολύ περισσότερο από έναν μεταλλαγμένο ιό, έτσι όπως αποτυπώνεται καθημερινά στα λεπτοκαμωμένα χείλη του αξιοσέβαστου κ. Τσιόδρα. Είναι η εργαλειοποίηση του μικροβίου, ο θεμέλιος λίθος της γενικής πτώσης της παγκόσμιας αγοράς, η ανυποληψία της χρηματοπιστωτικής ικανότητας των μεγάλων δυνάμεων και ο πειραματικός προγραμματισμός της επερχόμενης παγκόσμιας κυβέρνησης. Κατ' ουσίαν αποτελεί ένα πειραματικό σενάριο εκπαίδευσης, χειραγώγισης και ''διαπαιδαγώγησης'' των μαζών, έτσι, όπως ο κ. Καρλ τις οριοθέτησε. Μια πρωτοσέλιδη, εμβληματική γελοιογραφία στον αγγλικό ''Gardian'' αναπαριστούσε, ό,τι θα μπορούσε να γραφεί μέσα σε χίλιες λέξεις: Ένα διακοσμημένο κλουβί καναρινιού και μέσα σε αυτό μια καθημερινή, έγκλειστη οικογένεια: ο πατέρας στο διαδίκτυο, η μητέρα στο τηλέφωνο, ο γυιος στο playstation κι η κόρη στο Skype!

Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ 

Όλα οδεύουν στην ''Δικτατορία του Αντιχρίστου'', καθώς οι ''μάζες'' κατευθυνόμενες, ελεγχόμενες και... ''χειραφετημένες'' από θρησκευτικά, κοινωνικά, σαρκικά και ηθικά... ''ταμπού'', για τον Gustave Le Bon ''συγχωνεύονται σε μια ενιαία οντότητα σκέψης και συναισθήματος χάνοντας παντελώς την ατομικότητά τους ή καλύτερα την προσωπικότητά τους''! Η προπαγάνδα στην οποία ασκούνται έχει πάντα μια παράλογη βάση, γιατί οι μέντορες - καθοδηγητές θεωρούν κυνικά, πως οι οπαδοί είναι ''πρόβατα'', εκμεταλλευόμενοι τις αδυναμίες τους και τις υπερκαταναλωτικές τους ''δοξασίες'' που ανήγαγαν σε ''δόγμα'' και χρησιμοποιούν, ως μέσο - εργαλείο τον υπνωτισμό των συνειδήσεων, εφόσον ο άνθρωπος απαγκιστρωμένος και αποκομμένος από την Κιβωτό της Σωτηρίας που είναι η Εκκλησία, ομοιάζει με τα σκυλιά της αλάνας που ακολουθούν τον οποιοδήποτε επίδοξο ''αφέντη''! Συνεπώς, χωρίς την προύπαρξη αδυναμιών και ''δοξασιών'' αποκομμένων από τον Ζωοδότη Χριστό δεν λειτουργεί και ο υπνωτισμός των συνειδήσεων. Επί τω προκειμένω όμως, το ζήτημά μας δεν είναι ο ιός του ''κορονοιού'' -αυτός ούτως ή άλλως είναι αυθύπαρκτος, είτε κατασκευάσθηκε, είτε εκ του φυσικού δημιουργήθηκε- αλλά η εργαλειοποίησή του, η διαχείρισή του και η εποπτεία, που οι ''υιοί του κοσμοκράτορος'' ασκούν στο ανθρώπινο σύνολο, ακριβώς με το πρόσχημα αυτού!

ΠΟΛΥΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΜΟΙ ΚΟΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ

Ο κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου πολυδιαθέσιμος, πολυεξυπηρετικός και πολυδιαχειρίσιμος κόλαξ της Νέας Τάξης,  στο λογαριασμό του στο f.b. της 18 Μαρτίου 1920 κάλεσε τους Έλληνες: ''να προτάξουμε την κοινωνική ευθύνη'' και να στηρίξουμε την εκστρατεία ''Μένουμε Σπίτι'', επισημαίνοντας κυνικά απροκάλυπτα: ''Αξιοποιούμε τον χρόνο δημιουργικά, για προβληματισμό και σκέψη. Γιατί την επόμενη μέρα, μετά το τέλος της κρίσης, ο κόσμος θα έχει αλλάξει ριζικά. Ήδη αποδεικνύεται η σημασία της επένδυσης στη δημόσια υγεία, η ανάγκη πρόνοιας για τους πιο ευάλωτους, η αξία ενός αποτελεσματικού επιτελικού κράτους, αλλά και μια νέα, δημοκρατική, συνεργατική και αλληλέγγυα σχέση πολίτη – παγκόσμιας διακυβέρνησης''.(!) Αυτό που γράφει -ο κόσμος θα έχει αλλάξει ριζικά- ασφαλώς και δεν εμπεριέχει την έννοια της προστασίας, της ασπίδας και της διασφάλισης του συνόλου, αλλά προτάσσει την επιβολή την προπαγάνδας, τον εξαναγκασμό της αποδοχής και την επιβλητικότητα της de facto αλλαγής των πάντων! Ο Γ. Π. ουδόλως -φυσικά- προβλέπει εκ της πολιτικής του διαδρομής το μέλλον -όπως το αυτό και η Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη- απλώς επιδίδει, μεταδίδει και κοινοποιεί αρκούντως αυτά, τα οποία άκουσε στα μασονικά υποστρώματα του υπεδάφους, ποιώντας την διαχρονική προπαγάνδα του Γκέμπελς, που τόσοι και τόσοι υπερπολιτικοί του προηγούμενου και νυν αιώνα ασπάστηκαν κρυφίως! Έτσι όταν αρχίζει να μεταδίδεται μια λέξη - σύνθημα, τότε αυτή αρχίζει να αφομοιώνεται πολύ πιο εύπεπτα από την υπνωτισμένη, κοσμική συνείδηση της λεγόμενης ''μάζας''!

11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011: ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Θυμηθείτε: Λίγα χρόνια πριν, στις 11 Σεπτεμβρίου του 2011, οι τρομοκρατικές επιθέσεις στις ΗΠΑ, όχι μόνο άφησαν πίσω τους χιλιάδες νεκρούς, αλλά άλλαξαν εν πολλοίς και τον κόσμο! Πώς; Από τους -ολικά- καταστρεπτικούς πολέμους που ακολούθησαν, μέχρι τον τρόπο που γίνονται σήμερα τα αεροπορικά ταξίδια, τίποτε ασφαλώς δεν είναι ίδιο με τότε. Ο καθημερινός Τύπος τότε -σχεδόν στο σύνολό του- προεξοφλούσε την αλλαγή των πάντων, η προπαγάνδα της ''Νέας Εποχής'' που ήδη  είχε αρχίσει από το 2000, τώρα διατυμπανιζόταν έτι περισσότερο και οι πολιτικοί συναγωνίζονταν ποιος από όλους θα την υπηρετούσε καλύτερα! Οι ΗΠΑ, το μεγαλύτερο -κατ' ουσίαν και ουχί κατ' ευφημισμόν- τρομοκρατικό κράτος της Οικουμένης μακέλεψε στη κυριολεξία το Ιράκ -απαγχονίζοντας δημοσίως τον Σαντάμ Χουσείν στις 30 Δεκεμβρίου του 2013- με την αιτιολογία, πως διατηρούσε και κατασκεύαζε όπλα μαζικής καταστροφής, τα οποία όμως δεν βρέθηκαν ποτέ...! Μερικούς μήνες μετά τη λήξη του πολέμου, η Ουάσινγκτον παραδέχτηκε επίσημα στον Τύπο, πως το Ιράκ δεν διέθετε τέτοιου είδους όπλα...! Ο στόχος όμως είχε επιτευχθεί! Την άνοιξη του 2002 ξεκίνησαν την διάλυση του Αφγανιστάν, λόγω των Ταλιμπάν, του πάλαι ποτέ φίλου τους, πράκτορα και έμμισθου υπαλλήλου της CIA, Μπίλ Λάντεν, ο οποίος -ως δημοσιοποιήθηκε- δολοφονήθηκε από αμερικανό στρατιώτη στις 2 Μαίου του 2011.

ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ ΣΤΟΝ ΜΑΚΕΛΑΡΗ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ Η.Π.Α.

Ακολούθησε η αιματοβαμμένη διακυβέρνηση του Κενυατικής καταγωγής Μπαράκ Ομπάμα, που χάρις στα πρωτοεμφανιζόμενα -τότε- drownes κατόρθωσε να δολοφονήσει 4.700 ανθρώπους! Παρά το αδιαμφισβήτητο γεγονός, πως οι στοχευμένες επιθέσεις με μη επανδρωμένα drownes ξεκίνησαν στα χρόνια του... ''αλησμόνητου'' Τζορτζ Μπους, ο Μπαράκ Ομπάμα ήταν αυτός που θεμελίωσε τον νέο πολεμικό μιλιταρισμό του αμερικανικού Πενταγώνου. Ήταν ο άνθρωπος που βομβάρδισε την Λιβύη, την Σομαλία, την Υεμένη, το Πακιστάν και είναι ο βασικός υπεύθυνος του αιματοκυλίσματος στη Συρία, τη δημιουργία τεράστιων προσφυγικών ρευμάτων στη Δύση και την εμπλοκή και άλλων κρατών στο φτιαχτό Συριακό πρόβλημα, τις συνέπειες του οποίου βιώνουμε και σήμερα. Για όλα τούτα, ο πρόεδρος των Η.Π.Α. τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ για την... Ειρήνη(!), από την Σουηδική Ακαδημία το 2009, αρχής γενομένης της προεδρικής θητείας του!... Η Συρία αποτελεί κομβικό σημείο των σημειώσεών μας, προκειμένου να καταδείξουμε και να υποστηρίξουμε, πως από το 2000 και εντεύθεν έχει αρχίσει αυτό που ονομάζουμε απλά ξεσκαρτάρισμα, εξολόθρευση, καταστολή και ολική εκκαθάριση της ήρας απ' το στάρι! Οι Η.Π.Α, αφού ξεμπέρδεψαν από τα -υπό τα επιτήρηση και εποπτεία πλέον- μουσουλμανικά κράτη (Πακιστάν, Αφγανιστάν, Ιράκ, Υεμένη) στράφηκαν στη Συρία, που στα σύνορα με την Ρωσία, αποτελούσε και αποτελεί το ''αντικείμενο πόθου'' της εγκατάστασης ΝΑΤΟικών βάσεων και της εξόρυξης πετρελαίου!

ΔHMΙΟΥΡΓΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΚΡΙΣΕΩΝ ΜΕ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!

Το σκηνικό σήμερα έχει ''ντυθεί'' το μαύρο μανδύα του πολέμου! Η Ιστορία -ιδίως αυτή του 20ού αιώνα- είναι άκρως διδακτική για τα σημερινά παγκόσμια, κοινωνικοπολιτικά δρώμενα. Η υπερσυγκέντρωση πλούτου και παγκόσμιας πολιτικής ισχύος σε πέντε έξι οικογένειες του πλανήτη είναι δεδομένη. Ο κανόνας -εκ της Ιστορίας- νουθετεί, πως η έντεχνα κατασκευασμένη κατάρρευση των οικονομικών αγορών οδηγεί σε παγκόσμιο πόλεμο, προκειμένου να γίνει εκ νέου διανομή πλούτου και εξουσιών! Ας θυμηθούμε μόνο το οικονομικό Κραχ του 1929 στην Αμερική, που οδήγησε στη συνέχεια την πτώση των αγορών ανά την υφήλιο και φυσικά στο Β! Παγκόσμιο Πόλεμο! Η Μεσόγειος σήμερα και ειδικότερα το Αιγαίο βρίσκονται στη δίνη του παγκοσμίου ενδιαφέροντος. Η οσονούπω επερχόμενη ολική κατάρρευση της Τουρκίας, ο διαμελισμός της με παρασκηνιακή σύμπραξη Ρωσίας - Η.Π.Α., σε συνδυασμό με την ύπαρξη πλουσίων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου πέριξ της Κύπρου και της Κρήτης, ηχούν μεγαλοφώνως τα τύμπανα του πολέμου. Παράλληλα είναι -ηλίου φαεινότερο- δρομολογημένη η αυτοκαταστροφή της Ενωμένης Ευρώπης, προκειμένου μέσα από τις στάκτες και τ' αποκαΐδια της να ξεπηδήσει η επερχόμενη παγκόσμια κυβέρνηση. Αυτό το έργο το αναλαμβάνουν -το λιγότερο έναν αιώνα τώρα- οι ROTHSCHILDS και οι ROCKEFELLERS, γνωστοί και ως ''Δημιουργοί Οικονομικών Κρίσεων''! Οι ROTHSCHILDS ελέγχουν όλες τις Τράπεζες του Κόσμου (φυσικά και τις δικές μας ελέω Τσίπρα), ενώ οι ROCKEFELLERS ελέγχουν όλη την ενέργεια παγκοσμίως, πηγές και κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου, διυλιστήρια, δεξαμενόπλοια, μεταφορές, εμπορία και εκμετάλλευση! 

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΠΤΕΙΑ OΛΩΝ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ROTHSCHILD

Ο γράφων εντρυφώντας -χρόνια τώρα- στα πολιτικοκοινωνικά δρώμενα της αρχής του 20ού αιώνα μέχρι και τον εμφύλιο μπορεί να βεβαιώσει εκ των ιστορικών πηγών, τα εξής: Η οικογένεια Rothschild ήταν αυτή που δανειοδότησε για πρώτη φορά το νεοσύστατο ελληνικό κράτος του Όθωνα, είναι η αυτή οικογένεια που δανειοδότησε ληστρικά την κυβέρνηση του Χαρίλαου Τρικούπη, τις κυβερνήσεις του Μεσοπολέμου και της Κατοχής! Ο Μιχάλης Μ. Ψαλιδόπουλος, καθηγητής Ιστορίας Οικονομικών Θεωριών στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών εξέδωσε τον Ιούνιο του 2019 ένα εμπεριστατωμένο βιβλίο, υπό τον τίτλο: ''Τα Δάνεια της Ελλάδος (200 χρόνια ανάπτυξης και κρίσεων)''. Σε αυτό γίνεται λόγος -ιστορικά- στην δανειοληπτική διαδρομή της Ελλάδος και στον ρόλο των Rothschild, που απετέλεσαν τους δημιουργούς του σύγχρονου τραπεζικού και νοµισµατικού συστήµατος της χώρας, τους συνιδρυτές και µεγαλοµέτοχους της Εθνικής Τράπεζας, µέσα από την οποία εισήγαγαν το κλασµατικό αποθεµατικό - κεντρικό τραπεζικό σύστηµα στη χώρα, παρέχοντας στην ΕΤΕ την άδεια να τυπώνει χρήµα χωρίς αντίκρισµα, ένα ποσοστό του οποίου ανήκε στους ίδιους. Οι Rothschild έχοντας τον νοµισµατικό έλεγχο στα χέρια τους, µπόρεσαν να παίξουν καθοριστικό ρόλο ρόλο -σε βάθος χρόνου- στην έκδοση δανείων για τη δηµιουργία έργων υποδοµής, ενώ δανειοδότησαν εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις και δεκάδες βιοµηχανίες, φυσικά ουχί χωρίς αντάλλαγμα! Συγκεντρωτικά -λοιπόν- όλες οι Τράπεζες του κόσμου βρίσκονται υπό την εποπτεία τους, συνεπώς το τραπεζικό σύστημα είναι διαχειρίσιμο υπό ενός! 

Η ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΦΥΞΙΑ

Όλα αυτά που καταγράψαμε παραπάνω και αφορούν την στρατιωτικοπολεμική διάσταση του σημερινού Status Quo, το κάναμε προκειμένου ν' αντιληφθούμε τη στάση των Η.Π.Α. και των συμμάχων τους στο ΝΑΤΟ, που οπωσδήποτε έχουν το ''πάνω χέρι'' στα της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και φυσικά της Αφρικής. Αυτά, χωρίς να περιορίζεται ή να σμικρύνεται η στρατιωτικοπολιτική ισχύς της συμμαχίας Ρωσίας και Κίνας, που τουλάχιστον -ως τώρα- επιδεικνύουν πολιτική, περισσότερου παρατηρητή, παρά πρωταγωνιστή των γεγονότων. Αλλά βεβαίως ''πίσω έχει η αχλάδα την ουρά''! Σε οικονομικό επίπεδο καθημερινά επιβεβαιώνεται η προοπτική αυτοδιάλυσης της ΟΝΕ, που αν προστεθεί και η οικονομική κρίση που έρχεται, ως συνέπεια της υγειονομικής κρίσης (κορονοιός), τότε ίσως έχουμε και επίσπευση των εξελίξεων. Από την διάλυση της Ευρωπαικής Ένωσης, που χρόνια τώρα υποδυόταν τον πρόδρομο της επερχόμενης παγκόσμιας κυβέρνησης, θα αναδυθεί η τελευταία, ως η ''εσχάτη λύση'' για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, που έρχεται με βήμα ταχύ! Η ψευδεπίγραφη και παραπλανητική ''ιδέα'' της ευρωπαικής αλληλεγγύης είναι αρκούντως κωμική -ως τραγελαφική- αν ακεφθεί κανείς πως: α. Στο καιρό της πανδημίας, η Γερμανία κατείσχε ιατρικό υλικό που προοριζόταν για πληγείσες χώρες, όπως η Ιταλία. β. Αρνήθηκε με την σύμπραξη των πλουσίων χωρών του Βορρά -σε πρώτο επίπεδο- να ελαφρύνει τα χρέη των αδυνάτων του Νότου. γ. Άφησε στη ''μοίρα τους'' την εποχή της οικονομικής κρίσης, όλες τις χώρες του Νότου (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία. δ. Φόρτωσε με ληστρικά μνημόνια την Ελλάδα, οδηγώντας εκατοντάδες επιχειρήσεις σε πτώχευση, δεκάδες ανθρώπους στην απόγνωση και την αυτοχειρία και την αθρόα ''εξαγωγή'' χιλιάδων νέων επιστημόνων μας στη Γερμανία, το Βέλγιο και την Ολλανδία. Η πανδημία του ''κορονοιού'' δεν τελείωσε εν' όψει καλοκαιριού! Αυτό φαίνεται να το λησμονεί η πλειονότητα των ανθρώπων και να φρονεί (λαθεμένα), πως ο ''κορονοιός'' αποτέλεσε απλώς μια παρένθεση στα του βίου τους. Έχουμε ξαναεπισημάνει, πως από την οικονομική κρίση του 2009 και εντεύθεν, έχουμε μπει σε ένα κυκεώνα εξελίξεων, όπου κανένα στοιχείο που άπτεται αυτών δεν αποτελεί από μόνο του αυτόνομη μονάδα, αλλά συνδέεται με όλα: τα πριν και τα μετά! ''Πάντα δε ταύτα αρχή ωδίνων''. (Ματθ. 24.8). 

ΣΕΝΑΡΙΑ ΔΕΣΜΩΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ 

ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ

Ας μη θεωρήσουμε τον τίτλο υπερβολικό, υπερβατικό ή υπερθεματικό. Ο ''κορονοιός'' είναι παγκόσμια πανδημία, άρα άπτεται παγκόσμιας αντιμετώπισης και εποπτείας. Εδώ οι ισορροπίες μεταξύ ελευθερίας και υποδούλωσης είναι δυσδιάκριτες, ή καλύτερα προσπαθούν να μας πείσουν, πως ''κατ' ανάγκην'' είναι δυσδιάκριτες! Η Κίνα (και όχι μόνο) έχει τον τρόπο μέσω των κινητών τηλεφώνων να παρακολουθεί τους πολίτες της, όπου πάνε και ό,τι κάνουν. Παρακολουθώντας τα smartphones των πολιτών της, χρησιμοποιώντας εκατοντάδες εκατομμύρια κάμερες, με προγράμματα αναγνώρισης προσώπου και υποχρεώνοντας τους κατοίκους να ελέγχουν και να αναφέρουν τη θερμοκρασία του σώματος και την ιατρική τους κατάσταση, οι Κινεζικές Αρχές, όχι μόνο είναι σε θέση να εντοπίσουν άμεσα τους ύποπτους φορείς του κορονοιού, αλλά και όποιον ήλθε σε επαφή μαζί τους! Έχουν κατασκευάσει εφαρμογές κινητών, που ανά πάσα στιγμή προειδοποιούν τους πολίτες, για το πόσο κοντά βρίσκονται σε μολυσμένο κρούσμα. Και ενώ μέχρι τώρα, οι Κυβερνήσεις ήθελαν να βλέπουν, τι κλικάραμε μέσω της επαφής του δακτύλου μας πάνω σε κάποιο link, τώρα θέλουν να γνωρίζουν τη θερμοκρασία του δακτύλου μας και την αρτηριακή πίεση κάτω από την επιδερμίδα του! Ήδη υπάρχουν απόψεις (δημοσιευμένες) να επιβάλλουν οι Κυβερνήσεις με το πρόσχημα του ''κορονοιού'' στους ανθρώπους να φορούν βιομετρικό βραχιόλι, για να παρακολουθεί τη θερμοκρασία του σώματος και τους καρδιακούς παλμούς 24 ώρες το 24ωρο! Ένα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε να καταγράφει -φυσικά- και τα συναισθήματά μας, το γέλιο, τη λύπη, τον θυμό, την ευαρέσκεια, τον πόνο. Και εδώ αρχίζει η επιβολή του ολοκληρωτισμού και η επιβουλή της ελευθερίας. Γράφτηκε πριν μέρες στην Ιταλική ''Corriere Della Serra'', το εξής καταπληκτικό, ως σενάριο και επακόλουθο των προηγουμένων. Σκεφθείτε για παράδειγμα, πως στη χώρα του Κιμ Γιονγκ Ουν, τη Βόρεια Κορέα, να επιβαλλόταν στους πολίτες της να φορούν τα ''έξυπνα'' βιομετρικά βραχιολάκια, συνεχώς όλο το 24ωρο. Κάθε φορά, που θα άκουγαν ομιλίες του δικτάτορα, ενδεχομένως πολλοί από αυτούς να διακατέχονταν από θυμό και οργή και φυσικά θα ήταν  ήδη... ''τελειωμένοι'' από το υπάρχων πολιτικό σύστημα!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ 

ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑ: Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΛΑΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟΜΕΜΨΙΑ

Η συνωμοσιολογία, η αυξανόμενη τάση για την κατάδειξη της ίντριγκας (έστω κι αν αυτή δεν είναι αποδεδειγμένη), η σεναριολογία και πλεκτανολογία δυστυχώς είναι παθογένειες ημών -των κατ' όνομα Ορθοδόξων- που πολλοί βλέπουμε πάντοτε το ποτήρι μισοάδειο, παρά μισογεμάτο! Δεν θα ασχοληθούμε από που πηγάζει αυτή η παθογένεια, το μόνο σίγουρο πάντως είναι, πως η θυματοποίηση, ως και η ''ιεροποίηση'' του λαού, ως κάτι αδιάβλητο από την περιρρέουσα νοσηρή κατάσταση, οδηγεί στον λαικισμό, άρα ο θύτης (το πολιτικό σύστημα) είναι ο μόνος και δακτυλοδεικτούμενος φονιάς όλου του κόσμου! Στην Ορθόδοξη Γραμματεία μας αυτό ονομάζεται έλλειψη αυτομεμψίας, όπου ελοχεύει φυσικά μια υπολανθάνουσα υπερηφάνεια, μια έρπουσα αλαζονεία κι ένας εγωισμός παθιασμένα αθεράπευτος. Πολλοί αδελφοί ηδονίζονται βουλιμικά στη θέα της συνωμοσιολογίας, βλέπουν παντού εξάρια να διακοσμούν τη κτίση, τρίγωνα, πεντάλφες και εξάλφες να οριοθετούν την γεωμετρική σκιαγράφηση της ύλης και κέρατα, τράγους και αμνούς να αντιστρέφονται τον βουκολικό τους ορίζοντα. Αυτή η προδιάθεση για ιντρικοποίηση των πάντων έχει οδηγήσει κατά καιρούς σε καταστάσεις φρενοβλάβειας, έως και απτής παράνοιας. Κάποιος είπε πως: ''η παράνοια απογειώνεται, όταν υπάρχει ακροατήριο'' και είχε απολύτως δίκαιο. Η ενημέρωση απέχει παρασάγγες από την παραφιλολογία, όπως η τεκμηριωμένη είδηση από τα ονομαζόμενα fake news, όπως η αδέκαστη δημοσιογραφία από την εντεταλμένη, όπως η ανάγνωση από μια παραπομπή σε ανάγνωση! Συνεπώς, καλός αναγνώστης θεωρείται ο ενημερωμένος αναγνώστης και όσο το δυνατόν από τις πλέον αξιόπιστες πηγές. Ό,τι είναι παρά και όχι εντός της ειδησεογραφικής δημοσιογραφίας είναι παραδημοσιογραφία, παραφιλολογία, σπερμολογία, ακατάσχετη φλυαρία, κουσκουσουριά και εν γένει αναξιόπιστη κατήχηση και ελλιπής κατεύθυνση. Η διασπορά εσχατολογικής τρομολαγνίας υπό την κάλυψη της δήθεν ενημέρωσης, όταν δεν συνοδεύεται και από την θεραπευτική της Ορθόδοξης Γραμματείας αποτελεί στείρα τρομοκρατική εκπαίδευση και αντορθόδοξη διαπεδαγώγηση. Πολλοί εξιτάρονται, παθιάζονται και διεγείρονται υπό το κράτος της εσχατοσπερμίας και μόνο, θεωρώντας μάλιστα, πως επιτελούν και ευλογημένο πνευματικό έργο! Στην πραγματικότητα -όμως- όλοι μας πάσχουμε από πνευματική καλλιέργεια, Χριστολογική διάκριση και ευγενή λεπτότητα. Ο Χριστιανός γεννιέται και πεθαίνει πάνω στο καυτό αμόνι της φωτιάς και του σιδήρου, είναι πάντοτε διαπομπευόμενος, καταδιωκόμενος και δακτυλοδεικτούμενος, απλά γιατι δεν είναι εκ του κόσμου τούτου, εφόσον ο Χριστός μας, επομένως η Εκκλησία Του και εμείς -ως μέλη του σώματός της- δεν ήταν εκ του κόσμου τούτου. Η Εκκλησία μας, τα μέλη της είχαν και έχουν βαθυτάτη συνείδηση και συναίσθηση, ότι μέσα στον κόσμο είναι ξένοι! Αν δε κατανοήσουμε, ότι ο απόλυτος σκοπός του Χριστιανού είναι η αναστημένη ''σπαργανοποίησή'' του δίπλα στον Γλυκύτατο Ιησού μας, αυτό και μόνο  φτάνει για να συλλογιστούμε, ότι ''ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ' εμού ει''. (Ψαλμ. 22ος). Εύχεσθε!

Καλές Υπομονές!

Δόξα τω Θεώ!

''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ'': ΚΑΘΑΙΡΕΤΕΟΣ ΑΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Ἰ. Παπαδάκης

Λόγοι ἐπιβάλλοντες τὴν καθαίρεσιν. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος λόγῳ τῶν αἱρετικῶν ἀπόψεων καὶ τῶν ἀντικανονικῶν πράξεών του εἶναι, δυσ­τυχῶς, καθαιρετέος, πρέπει νὰ καθαιρεθεῖ ἀπὸ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης. Καὶ μόνο μὲ τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου, ποὺ ἐμόλυνε τὴν Ὀρθοδοξία τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ τὴν ψευδοαυτοκεφαλία τῆς Οὐκρανίας, ποὺ σχίζει τὴν Ὀρθόδοξη Καθολικὴ Ἐκκλησία στὰ δύο, εἶναι ἄξιος καταδίκης καὶ καθαιρέσεως.

Ποιὰ πανορθόδοξη σύνοδος καὶ πότε θὰ τὸν καθαιρέσει εἶναι ἕνα πρόβλημα. Ἡ καταδίκη καὶ καθαίρεσή του, ὅταν γίνει, θὰ γίνει σύμφωνα μὲ τὸ δίκαιο τῶν ἱερῶν κανόνων, τὸ Κανονικὸ Δίκαιο τῆς Ἐκκλησίας (de jure) , μέχρι τότε, ὅμως, στὴν πραγματικότητα, οὐσιαστικὰ (de facto), ὁ ἴδιος ἔχει (αὐτὸ)καθαιρεθεῖ ἀπὸ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης. Οἱ κυριώτεροι λόγοι (αὐτὸ) καθαιρέσεώς του εἶναι οἱ ἀκόλουθοι:

1. Πιστεύει καὶ ἐφαρμόζει τὴν αἱρετικὴν θεωρίαν τῶν κλάδων. Δὲν μπορεῖς νὰ εἶσαι Ὀρθόδοξος Πατριάρχης καὶ νὰ πιστεύεις ὅτι οἱ χριστιανικὲς αἱρέσεις (μονοφυσιτισμός, παπισμός, προτεσταντισμὸς κλπ.), καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μαζί, εἶναι ζωντανοὶ κλάδοι τοῦ ἴδιου δέντρου, τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ συμβόλου τῆς πίστεως, τοῦ «Πιστεύω». Κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία, τὴν ὁποία πρέπει νὰ διδάχτηκε ὁ Πατριάρχης στὴ θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ΜΙΑ καὶ αὐτὴ εἶναι ΜΟΝΟ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, οἱ κλάδοι ποὺ ἔχουν ἀποσπασθεῖ ἢ ἀποκοπεῖ ἀπ’ αὐτὴν εἶναι οἱ αἱρέσεις. Καὶ ἔχει ἀποδειχθεῖ ἱστορικὰ καὶ πραγματικὰ ὅτι αὐτοὶ οἱ κλάδοι, αὐτὲς οἱ αἱρέσεις, ὑπῆρξαν, καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ εἶναι, οἱ χειρότεροι ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας παρὰ τὰ ὑποκριτικὰ χαμόγελα, τὶς εὐγένειες καὶ τὶς «βοήθειες».

Ἐὰν ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπέφερε καὶ ὑποφέρει ἀπὸ τὸν Ἰσλαμισμὸ καὶ τὸν ἄθεο Μαρξισμό, δὲν ἔχουν εὐθύνη μόνο οἱ Ἑβραῖοι, ποὺ ἀρνοῦνται καὶ πολεμοῦν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία του, ἀλλὰ καὶ οἱ αἱρετικοὶ χριστιανοί, πού, ἂν μή τι ἄλλο, ἐπιχαίρουν γιὰ τὶς ταλαιπωρίες τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Τὰ 400 χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας δὲν ἔκαναν τίποτε, τὸ ἴδιο καὶ τὰ 70 χρόνια τῆς κομμουνιστικῆς δικτατορίας καὶ τώρα μέσῳ τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἐπιδιώκουν – μάταια βέβαια – τὴν διάλυση τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀφοῦ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δὲν πιστεύει ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ ΜΙΑ καὶ μοναδικὴ Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ μία ἀπὸ τὶς πολλὲς «ἐκκλησίες» – κλάδους, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι Πατριάρχης Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καὶ πρέπει, ἢ νὰ ἀποχωρήσει οἰκειοθελῶς ἀπὸ τὴ θέση του, ἢ νὰ καθαιρεθεῖ. Τὸ ὅτι δὲν πιστεύει ὀρθόδοξα τὸ ἀπέδειξε καὶ στὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου, ἡ ὁποία μὲ δική του πρωτοβουλία καὶ ἐπιμονὴ ἀποφάνθηκε ἀντορθόδοξα ὅτι οἱ αἱρέσεις εἶναι… ἐκκλησίες! Ἀντὶ νὰ παριστάνει τὸν Ὀρθόδοξο Πατριάρχη, ἂς γίνει παπικὸς ἢ προτεστάντης, ἀφοῦ δὲν εἶναι πλέον κατὰ τὴν πίστη Ὀρθόδοξος.

2. Δέχεται ὡς πρὸς τὴν πίστιν τὴν μασονικήν σχετικότητα. Ἡ σχετικότητα ὡς πρὸς τὴν πίστη (θρησκευτικὸς συγκρητισμὸς) ἦταν πολιτικὴ τῶν αὐτοκρατόρων τῆς εἰδωλολατρικῆς Ρώμης. Γι’ αὐτὸ εἶχαν τὶς προτομὲς ὅλων τῶν θεῶν τῶν λαῶν τῆς αὐτοκρατορίας στὸ πάνθεο στὴ Ρώμη, μαζὶ καὶ τοῦ αὐτοκράτορα ποὺ εἶχε αὐτοθεοποιηθεῖ. Ἤθελαν ὁ θεὸς τῶν Χριστιανῶν νὰ γίνει θεὸς τοῦ ρωμαϊκοῦ πανθέου, ἕνας ἀκόμη θεὸς δίπλα στοὺς ἄλλους θεοὺς καὶ τὸν αὐτοκράτορα- θεό, ἀλλ’ οἱ Χριστιανοὶ ἀρνούμενοι νὰ θυσιάσουν στοὺς θεοὺς διακήρυτταν τὴν μοναδικότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς Τοῦ μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ὅμως, ἔτσι, δὲν ἦταν «νομιμόφρονες», γιατί μεταξὺ τῶν θεῶν ἦταν καὶ ὁ αὐτοκράτορας- θεός, ἐθεωροῦντο ἐχθροί τοῦ κράτους καὶ ἄξιοι νὰ ὑποστοῦν μαρτύρια. Ἑκατομμύρια ὑπῆρξαν οἱ μάρτυρες γιὰ τὴν πίστη τους ἀποκλειστικὰ στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό.

Σήμερα μὲ τὸν οἰκουμενισμὸ τῶν σιωνιστῶν καὶ τῶν μασόνων κάτι παρόμοιο ἐπιδιώκεται. Ἡ ὀρθόδοξη πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ νὰ γίνει μέρος τῆς κατασκευαζομένης πανθρησκείας γιὰ τὸ παγκόσμιο κράτος τοῦ ἀντιχρίστου, ὥστε νὰ χαθεῖ μέσα στὴν ποικιλία τῶν διαφόρων πίστεων (αἱρετικῶν καὶ ἀλλοθρήσκων), ἡ σωτήρια μοναδικότητά της. Γιατί μόνο ἡ Ὀρθόδοξη πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὴν ὁποία κατέχει καὶ κηρύττει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὡς μοναδικὴ ταμειοῦχος τῆς θείας χάριτος, σῴζει τὸν ἄνθρωπο καὶ καμμιὰ ἄλλη.

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, θεωρώντας ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μοιράζεται τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς θρησκεῖες τοῦ κόσμου, σχετικοποιεῖ μὲ τὸν θρησκευτικὸ συγκρητισμὸ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη. Ἔτσι, ὅμως, αὐτόματα κατατάσσεται στοὺς μασόνους (τέκτονες) Πατριάρχες, ὅπως ἦταν οἱ Ἰωακεὶμ Γ΄, Μελέτιος Μεταξάκης, Ἀθηναγόρας κ.ἄ., ἄσχετα ἂν ὄντως εἶναι μέλος κάποιας μασονικῆς στοᾶς τῆς Τουρκίας ἢ ἀλλοῦ.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πιστεύει καὶ κηρύττει ὅτι μόνο αὐτὴ διαφυλάττει τὴν ὀρθὴ πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ὅποιος δὲν ἔχει αὐτὴ τὴ θέση δὲν εἶναι Ὀρθόδοξος Χριστιανός, πολὺ περισσότερο δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι Ἐπίσκοπος, Ἀρχιεπίσκοπος ἢ Πατριάρχης Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν· ἔχει ἐκπέσει τῆς πίστεως καὶ φυσικὰ τοῦ θρόνου του. Ὅσοι δὲν πιστεύουν ἀποδεδειγμένα ὀρθόδοξα, κακῶς κατέχουν αὐτὲς τὶς θέσεις, γιατί ἐμπαίζουν πρῶτα τὸν ἑαυτό τους καὶ ἔπειτα τοὺς ὀρθοδόξους πιστοὺς καὶ τὸν ἴδιο τὸν Θεό.

3. Θεωρεῖ τοὺς ἱεροὺς κανόνας «τείχη τοῦ αἴσχους». Οἱ ἱεροὶ κανόνες τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων, τῶν τοπικῶν συνόδων, ποὺ ἔχουν ἐπικυρωθεῖ ἀπὸ οἰκουμενικές, καὶ τῶν συνόδων μὲ πανορθόδοξη ἀποδοχή, ἀπορρέουν, ὅπως καὶ οἱ δογματικοὶ Ὅροι, ἀπὸ τὸ γράμμα καὶ τὸ πνεῦμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς (Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης) καὶ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως, τῶν δύο πηγῶν τῆς Θείας Ἀποκαλύψεως. Ἕνας Ὀρθόδοξος Πατριάρχης δὲν μπορεῖ νὰ θεωρεῖ τοὺς ἱεροὺς κανόνες «τείχη τοῦ αἴσχους», ἐπειδὴ πῆρε διδακτορικὸ μὲ θέμα τοὺς ἱεροὺς κανόνες, στὴ Ρώμη, ὅπου ἕνας «ἀλάθητος» (δηλαδὴ 100/ 100 αἱρετικός), ἤδη ἀπὸ τὸ 1054 μέχρι σήμερα «κανονίζει» τὰ πάντα στὴν «Ἐκκλησία» – Κράτος του, ὅπως τοῦ καπνίσει.

Στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τὸ ἀλάθητο μετὰ τὸν Θεὸ τὸ ἔχει μόνο ἡ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐφόσον ἔχει γίνει ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴν συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας (κλήρου καὶ λαοῦ) καὶ μόνο αὐτὴ ἑρμηνεύει αὐθεντικὰ καὶ μπορεῖ νὰ συμπληρώσει καὶ μεταβάλλει ἐνδεχομένως ἱεροὺς κανόνες, κανένας ἄλλος κι ἂς εἶναι Πατριάρχης. Σ’ ὅποιον δὲν ἀρέσουν κάποιοι ἱεροὶ κανόνες, γιατί τοὺς κρίνει μὲ κριτήρια κοσμικά, εἰσηγεῖται τὴν ἀλλαγὴ καὶ δὲν τοὺς ἀλλάζει μόνος του, ὅπως κάνει ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος (ἐκκλησιολογία, β΄ γάμος κληρικῶν κ.ἄ.), γιατί εἶναι ἐπικίνδυνο, ἐπειδὴ ἄλλοι μπορεῖ νὰ θέλουν τὴν ἀλλαγὴ ἱερῶν κανόνων ποὺ τὸν στηρίζουν.

Ὁ 28ος κανόνας τῆς Δ΄ οἰκουμενικῆς συνόδου (451 μ.Χ.) ἔδωσε καὶ στὸν Ἐπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως τὰ ἴδια δικαιώματα ποὺ εἶχε – καὶ προκλητικῶς προέβαλε – ὁ ἐπίσκοπος Ρώμης, γιὰ τὸν λόγο ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν, τότε, ἡ πρωτεύουσα τῆς αὐτοκρατορίας. Σήμερα, ὅμως, οὔτε ἡ Ρώμη, οὔτε ἡ Κωνσταντινούπολη, εἶναι πρωτεύουσες αὐτοκρατοριῶν, ἡ δεύτερη οὔτε πρωτεύουσα κράτους, ἀντίθετα ἡ Μόσχα εἶναι πρωτεύουσα… «αὐτοκρατορίας»! Μὲ αὐθαίρετες ἀλλαγὲς ἱερῶν κανόνων τὰ πάντα μποροῦν νὰ συμβοῦν, μήπως αὐτὸ ἐπιδικώκεται τελικά;

4. Δέχεται ὅτι ὅλαι αἱ θρησκεῖαι σῴζουν. Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς χριστιανικὲς αἱρέσεις, κατὰ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, σῴζουν τὸν ἄνθρωπο καὶ οἱ διάφορες θρησκεῖες, εἶναι ὁδοί σωτηρίας, ἀλλά, τότε, δὲν ἦταν ἀνάγκη νὰ ἔλθει ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Μπορεῖ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς ὅποιος πιστεύει κάτι τέτοιο; Κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Σωτηριολογία ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου προϋποθέτει συμμετοχὴ στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, τὴν κατὰ Χριστὸν ζωή καὶ προπαντὸς τὴν ὀρθὴ πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ σύμφωνα μὲ τὰ ἀποκαλυπτικά του λόγια: «ἐγὼ εἰμὶ ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδείς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι’ ἐμοῦ» (Ἰωάν. ιδ΄ 6). Καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἔχει διακηρύξει: «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενὶ ἡ σωτηρία· οὐδὲ γὰρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπὸ τὸν οὐρανὸν τὸ δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. δ΄ 12).

Τὸ τί θὰ κάμει ὁ Θεὸς γιὰ τοὺς μὴ Ὀρθοδόξους (αἱρετικούς, ἀλλοθρήσκους, ἀθέους) εἶναι ζήτημα τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Προφανῶς κατὰ τὴν κρίση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, θὰ ληφθοῦν ὑπ’ ὄψη ἡ συμπεριφορὰ τοῦ κάθε ἀνθρώπου, οἱ συνθῆκες ὑπὸ τὶς ὁποῖες ἔζησε καὶ ἡ ὀρθὴ ἢ μὴ πίστη του: «ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος» (Ρωμ. β΄ 14). Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες σῴζουν, γιὰ νὰ ἀπαρτίσουν, μαζὶ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τὴν πανθρησκεία, τὸ πάνθεο τοῦ παγκόσμιου αὐτοκράτορα- θεοῦ, τοῦ ἀντιχρίστου.

Εἶναι νὰ ἀπορεῖ κανείς, πῶς ἕνας Ὀρθόδοξος Πατριάρχης προδίδει τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ δὲν ἐλέγχεται ἀπὸ τοὺς ἄλλους Πατριάρχες, Ἀρχιεπισκόπους καὶ Ἐπισκόπους. Ἀρνεῖται τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς τὸν μοναδικὸ σωτήρα τοῦ κόσμου καὶ παραμένει ἀνενόχλητος στὴ θέση του, ὅταν ἡ Ἐκκλησία (κλῆρος καὶ λαὸς) πιστεύει ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλος σωτήρας ἐκτός τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐὰν ἡ σωτηρία παρέχεται στοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὶς αἱρέσεις καὶ τὶς διάφορες θρησκεῖες, τότε, δὲν χρειάζεται ἡ Ὀρθόδοξη ἱεραποστολή, παρὰ τὴν ρητὴ ἐντολὴ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καί του Ἁγίου Πνεύματος» (Ματθ. κη΄ 19). Ἆραγε, γι’ αὐτὸ καταργήθηκε τὸ μάθημα τῆς Ἱεραποστολῆς στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν; Ἡ συνοδικὴ ἐπιτροπὴ «ἐπὶ τῶν αἱρέσεων» καὶ τὸ «ἱεραοποστολικὸ σεμινάριο» μᾶλλον δὲν χρειάζονται.

5. Διδάσκει καὶ ἀσκεῖ τὴν ψευδοαγάπην (ἀγαπολογίαν). Ὅταν ὁ γιατρὸς δὲν λέγει τὴν πικρὴ ἀλήθεια γιὰ τὴν κατάσταση τῆς ὑγείας τοῦ ἀσθενῆ στοὺς οἰκείους του καὶ τὸν ἴδιο, ὁ γιατρὸς δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν ὑγεία τοῦ ἀσθενῆ. Εἶναι ἐνδεχόμενο ὁ ἀσθενής, ὅταν μάθει τὴν πικρὴ ἀλήθεια γιὰ τὴν ὑγεία του νὰ καταπέσει ψυχολογικὰ πρὸς στιγμή, ἀλλὰ σύντομα θὰ συνέλθει καὶ θὰ ἐνδιαφερθεῖ γιὰ τὴν ἀποκατάστασή της συνεργαζόμενος μὲ τὸν γιατρό. Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλοι Ὀρθόδοξοι προκαθήμενοι, δὲν τολμοῦν νὰ ποῦν τὴν πικρὴ ἀλήθεια στοὺς αἱρετικοὺς ὅτι εἶναι βαριὰ ἀσθενεῖς ὡς πρὸς τὴν πίστη. Δὲν τοὺς λέγουν τὴν ἀλήθεια, γιὰ νὰ μὴ τοὺς στενοχωρήσουν καὶ χαλάσουν τὶς καλὲς σχέσεις μαζί τους, ἀλλ’ ἔτσι δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ σωτηρία τους, δὲν εἶναι καλοὶ πνευματικοὶ γιατροί.

Δὲν ἀγαποῦν πραγματικὰ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ τοὺς ἑαυτούς τους, γιὰ νὰ φαίνονται εὐχάριστοι τοὺς λέγουν ψέματα ὅτι σώζονται μένοντας στὴν αἵρεσή τους καὶ δὲν χρειάζεται νὰ γίνουν Ὀρθόδοξοι. Οἱ λεγόμενοι θεολογικοὶ διάλογοι εἶναι ἁπλῶς γιὰ ἀλληλογνωριμία, δὲν ὁδηγοῦν στὴν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀφοῦ οἱ διαλεγόμενοι ἐξ ἀρχῆς ἀποδέχονται ὅτι κανεὶς δὲν ἔχει τὴν ἀλήθεια καὶ ψάχνουν νὰ τὴ βροῦν! Μὲ τοὺς διαλόγους αὐτοὺς οὐδεὶς αἱρετικὸς ἐγκατέλειψε τὴν αἵρεσή του. Προσπαθοῦν νὰ συγκολλήσουν τὸ ψεῦδος μὲ τὴν ἀλήθεια. Ματαιοδοξία καὶ ματαιοπονία. Τὸ χειρότερο, ὅμως, εἶναι ὅτι οἱ αἱρετικοί, ποὺ θέλουν νὰ γίνουν Ὀρθόδοξοι, ἐμποδίζονται ἀπὸ τούς… Ὀρθοδόξους ποὺ ἔχουν γίνει οἰκουμενιστές, ὅπως ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖ­ος. Εἶναι ἀποκαλυπτικὰ ὅσα γράφει ὁ προτεστάντης πάστορας, ποὺ ἔγινε Ὀρθόδοξος ἱερέας, Ἀμερικανὸς Πῆτερ Γκίλκουιστ στὸ βιβλίο του: «Καλῶς ἤλθατε στὸ σπίτι σας…», ἐκδόσεις Ἀκρίτας, Ἀθήνα 2008.

Τὴν πεντηκοστὴ τοῦ 1985 εἴκοσι Ἀμερικανοὶ ὡς ἐκπρόσωποι περίπου 2.000 προτεσταντῶν, ποὺ ἤθελαν νὰ γίνουν Ὀρθόδοξοι, ἐπισκέφθηκαν γι’ αὐτὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ἔπειτα ἀπὸ δικές τους ἔρευνες… δέκα ἐτῶν, εἶχαν καταλήξει ὅτι ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ ἤθελαν νὰ γίνουν μέλη της. Ἡ ἀντιμετώπισή τους ὑπῆρξε τόσο ψυχρή, ὥστε ἔφυγαν ἀπογοητευμένοι. «Τὸ ταξίδι στὴν Κωνσταντινούπολη» (σ. 215 – 222), ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ τότε Πατριάρχης Δημήτριος καὶ τὸ δεξί του χέρι καὶ διάδοχός του Βαρθολομαῖος ὡς οἰκουμενιστὲς ἀποθάρρυναν τοὺς αἱρετικούς, ποὺ ἤθελαν νὰ γίνουν Ὀρθόδοξοι. Εὐτυχῶς οἱ ἐν λόγῳ Ἀμερικανοὶ ἔγιναν δεκτοὶ στὴν Ἀμερικὴ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας, δυστυχῶς χωρὶς βάπτισμα μόνο μὲ χρῖσμα, ὡς νὰ εἶναι ἔγκυρο τὸ βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν.

Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος καὶ οἱ λοιποὶ οἰκουμενιστές, ποὺ πιστεύουν ὅτι οἱ αἱρετικοὶ σώζονται μέσα στὶς αἱρέσεις τους, στρέφονται εὐθέως κατὰ τῶν οἰκουμενικῶν συνόδων, οἱ ὁποῖες συνεκλήθησαν πρωτίστως γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσεων, νὰ διασαφηνίσουν τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως, ποὺ διέστρεφαν, νὰ προφυλάξουν τοὺς πιστοὺς καὶ νὰ βοηθήσουν ὅσους αἱρετικοὺς ἤθελαν νὰ παραμείνουν Ὀρθόδοξοι. Οἱ οἰκουμενιστὲς τὶς διαστροφὲς τῶν ἀληθειῶν τῆς πίστεως, τῶν δογμάτων, τὶς ὀνομάζουν τώρα διαφορετικὲς παραδόσεις, ἐνῶ ἀποφεύγουν τὴ χρήση τῆς λέξεως αἵρεση, ὅπως στὰ κείμενα τῆς ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμβαρίου, γιὰ νὰ μὴ δυσαρεστοῦν τοὺς αἱρετικούς. Διπλωματία τῆς ἀγαπολογίας (ψευδοαγάπης), ποὺ ἀνατρέπει εὐαγγελικὲς θέσεις, σχετικοποιεῖ τὰ πάντα καὶ ὁδηγεῖ στὸ σύγχρονο πάνθεο, τὴν πανθρησκεία.

Καὶ δὲν εἶναι μὸνο κατὰ τῶν οἰκουμενικῶν συν­όδων ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος εἶναι καὶ κατὰ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἀγωνίστηκαν κατὰ τῶν αἱρέσεων. Θεωρεῖ ὅτι ἔπεσαν «θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως», τοῦ διαβόλου καὶ γι’ αὐτὸ ἦταν κατὰ τῶν αἱρέσεων! Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ ἴδιος δὲν εἶναι πλὲον Ὀρθόδοξος καὶ φαίνεται νὰ «παίζει» τὸ ρόλο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη ὡς πρῶτος ἠθοποιὸς τοῦ οἰκουμενιστικοῦ θιάσου. Βρίσκεται σὲ διατεταγμένη ὑπηρεσία φθορᾶς ἐκ τῶν ἔσω τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Πηγή: https://orthodoxostypos.gr

''Ορθόδοξος Τύπος''

ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΝ

Πρὸς τὸν κ. Πρωθυπουργὸν

Ἀριθμός Πρωτ. 3033.

Ἐν Ἀθήναις, 14 / 27 - 4 - 2020

Πρὸς τὸν Πρωθυπουργὸν τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Κυριάκον Μητσοτάκην ΕΝΤΑΥΘΑ

Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀποδεχόμεθα τὸ ἐλπιδοφόρον μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, φρονοῦντες ὅτι καὶ εἰς τὴν προσωπικὴν ἡμῶν ζωὴν μετὰ τὴν δοκιμασίαν τοῦ Γολγοθᾶ, ἀκολουθεῖ ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ Πατρὶς ἡμῶν, ὅπως καὶ ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπότης, διέρχεται τὴν δοκιμασίαν τοῦ Γολγοθᾶ, ἐκ τῆς πανδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, ἀλλ᾽ οἱ πιστεύοντες εἰς Χριστὸν καὶ ἀφιέμενοι εἰς τὸ θέλημα Αὐτοῦ δὲν ἀπελπιζόμεθα.

Ἀντιλαμβανόμεθα πλήρως τὴν δυσχερῆ θέσιν εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεσθε, ἀναγκαζόμενοι νὰ λάβετε ἀντιδημοφιλῆ μέτρα, πλὴν ὅμως εἶναι παρήγορον τὸ γεγονὸς ὅτι, τουλάχιστον εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὁ λόγος γίνεται διὰ τὴν αὐτηρότητα τῶν μέτρων καὶ ὄχι διὰ τὸ πλῆθος τῶν θυμάτων τῆς πανδημίας. Ταυτοχρόνως, εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ἀντιλαμβάνεσθε πὼς μέτρα περιορισμοῦ τῆς ἐλευθερίας τῶν πολιτῶν δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχουν διάρκειαν ὑπὲρ τὸ δέον, οὔτε νὰ χαρακτηρίζωνται ἀπὸ ἀσυμμετρίαν καὶ ὑπερβολήν.

Συμμεριζόμεθα τὴν ἀγωνίαν ὑμῶν, διὸ καὶ σκοπὸς τῆς παρούσης δὲν εἶναι ὁ ἔλεγχος, ἀλλὰ ὁ -ἐν ὄψει νεωτέρων ἀποφάσεων- ἐξορθολογισμὸς τῶν περιοριστικῶν μέτρων, ὥστε δίχως νὰ παραβλάπτεται ἡ ἀσφάλεια τῆς ὑγείας τῶν πολιτῶν, παραλλήλως νὰ μὴ πληγώνεται τὸ θρησκευτικὸν συναίσθημα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν - Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν εἰς τὸ Ποίμνιον ἡμῶν καὶ τοὺς ὁποίους ἡμεῖς ἐκπροσωποῦμεν.

Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ,

Δὲν αἰτούμεθα τίποτε περισσότερον καὶ τίποτε ὀλιγότερον ἀπὸ τὸ νὰ ἐφαρμοσθοῦν καὶ διὰ τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τὰ αὐτὰ μέτρα, τὰ ὁποῖα ἰσχύουν διὰ τὰς ὑπεραγοράς. Ὅπως καὶ εἰς τὰς ὑπεραγορὰς ἐπιτρέπεται ἡ παρουσία ὡρισμένου ἀριθμοῦ προσώπων, τῶν λοιπῶν ἱσταμένων ἔξωθεν εἰς ἀπόστασιν δύο μέτρων μεταξύ των, τὸ αὐτὸ νὰ ἰσχύῃ καὶ διὰ τοὺς Ἱεροὺς Ναούς. Ἐπαναλαμβάνομεν αὐτὸ τὸ ὁποῖον εἴχομεν ζητήσει εἰς τὴν ἀπὸ 14 / 27 - 3 – 2020 ἐπιστολὴν ἡμῶν πρὸς τὴν Ἐξοχωτάτην Ὑπουργὸν Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων διὰ τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα:

«Νὰ ἐπιτραπῇ ἡ ἔστω ἐκ περιτροπῆς, ἐπ’ ὀλίγον διάστημα χρόνου, ἀνὰ ὁμάδας τῶν 10 ἀτόμων μετάβασις καὶ παρουσία τῶν πιστῶν ἐντὸς τῶν Ναῶν, τῶν λοιπῶν ἱσταμένων ἐκτὸς τῶν Ναῶν, εἰς ἀπόστασιν 2 μέτρων μεταξύ των καὶ ἀκροωμένων ἀπὸ μεγαφώνων τὰς Ἱερὰς Ἀκολουθίας, ἐπ’ εὐθύνῃ τῶν ἐπιτετραμένων τῶν Ἱερῶν Ναῶν».

Αὐτὸ τὸ ὁποῖον (καθ´ ἡμᾶς κακῶς) δὲν ἐπετράπη διὰ τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα, αἰτούμεθα νὰ ἐπιτραπῇ τουλάχιστον τώρα. Τοῦτο τὸ μέτρον ἐφηρμόσθη ἐπιτυχῶς εἰς Ἐνορίας τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν εἰς τὸ Ἐξωτερικόν, ἄνευ προβλημάτων. Οἱ ἐνορῖται ἐχωρίσθησαν εἰς ὁμάδας, ἑκάστη ὁμὰς ἐκαλεῖτο ἐκ περιτροπῆς ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ οἱ τυχὸν λοιποὶ παρέμενον ἐκτός, εἰς τὸν αὔλειον χῶρον, εἰς ἀπόστασιν μεταξύ των. Οἱ Ἕλληνες πολῖται ἔχουν ἤδη ἀποδείξει ὅτι τηροῦν εὐλαβικῶς ταῦτα τὰ μέτρα εἰς τὰς ὑπεραγοράς. Μὴ ἀμφιβάλλετε, παρακαλοῦμεν, ὅτι θὰ τηρήσουν ταῦτα μετὰ θρησκευτικῆς (κυριολεκτικῶς) εὐλαβείας καὶ εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναούς.

Ἄλλωστε, ἔχομεν παραδείγματα ἄλλων Ὀρθοδόξων Κρατῶν, ὅπως ἡ Βουλγαρία καὶ ἡ Γεωργία, εἰς τὰ ὁποῖα αἱ Ἐκκλησίαι παρέμεινον ἀνοικταί, λαμβανομένων ἁπλῶς παρομοίων μέτρων προστασίας. Εἰς τὰ Κράτη αὐτὰ ὄχι μόνον δὲν ἐσημειώθη κάποια ἔξαρσις τῆς πανδημίας, ἀλλὰ παρουσιάζουν καλυτέρους δείκτας ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας χώραν, συμφώνως πρὸς τὰ σημερινὰ δεδομένα (λ.χ. δείκτης θυμάτων ἀνὰ ἑκατομμύριον κατοίκων: Γεωργία 2, Βουλγαρία 8, Ἑλλὰς 13).

Ἐπίσης, ἐφ᾽ ὅσον γίνεται ἐπιτρεπτὴ ἡ περιφορὰ ἐποχουμένων καλλιτεχνῶν διὰ τὴν ἠθικὴν τόνωσιν τῶν πολιτῶν μέσῳ ἀσμάτων, αἰτούμεθα νὰ ἐπιτραποῦν αἱ Λιτανεῖαι τῶν Ναῶν οἱ ὁποῖοι ἑορτάζουν μὲ τὴν συμμετοχὴν Κληρικῶν, Ἱεροψαλτῶν καὶ ὀλίγων πιστῶν, τηρούντων ἀποστάσεις ἀσφαλείας μεταξύ των καὶ ψαλλόντων. Ὁμοῦ μετὰ τῶν φιλομούσων, ἔχουν καὶ οἱ θρησκευόμενοι πολῖται τὰ αὐτὰ δικαιώματα εἰς τὸ νὰ ἀκροῶνται τὰς ὑμνωδίας ἐκ τοῦ θησαυροῦ τῆς Ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας.

Διὰ τὸν αὐτὸν λόγον πρέπει νὰ ἐπιτραπῇ τόσον ἡ χρῆσις τῶν μεγαφώνων τῶν Ἐκκλησιῶν, ὅσον καὶ τῶν κωδωνοκρουσιῶν. Ἄλλωστε οὔτε οἱ ἰοί, οὔτε τὰ βακτήρια μεταδίδονται διὰ τῶν ἠχητικῶν κυμάτων, ἡ δὲ ἠθικὴ τόνωσις τῶν θρησκευομένων πολιτῶν εἶναι σημαντικὸς παράγων, ὅστις δέον ὅπως ληφθῇ σοβαρῶς ὑπ᾽ ὄψιν. Ἄλλωστε, οἱ μωαμεθανοὶ συμπολῖται ἡμῶν ἐν Θράκῃ, οἱ ὁποῖοι διανύουν τὴν περίοδον τοῦ ραμαζανίου των, καθ᾽ ὅσον πληροφορούμεθα, ποιοῦνται ἀκωλύτως χρῆσιν τυμπάνων εἰς τὰς ὁδοὺς πρὸ τῆς ἀνατολῆς τοῦ ἡλίου (εἰς ὥραν κοινῆς ἡσυχίας) κατὰ τὰ ἔθιμά των.

Τὸ Ποίμνιόν ἡμῶν ἐπέδειξε πρωτοφανῆ αὐτοσυγκράτησιν μέχρι στιγμῆς εἰς τὴν τήρησιν τῶν μέτρων τῆς Πολιτείας. Εἶναι ἀναγκαῖον νὰ μὴ αἰσθανθῇ ὅτι ἀδικεῖται ἢ ὅτι γίνεται διάκρισις εἰς βάρος τῶν θρησκευομένων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, διότι ἡ ἀντίδρασίς των δὲν θὰ εἶναι δυνατὸν νὰ ἐλεγχθῇ. Ἡ κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον «λαϊκὴ ἀγανάκτησις καὶ ὀργὴ» δυσκόλως περιστέλλεται ἐνώπιον φαινομένων, τὰ ὁποῖα δεικνύουν τὴν χρῆσιν «δύο μέτρων καὶ σταθμῶν».

Εἴθε ἡ Χάρις τοῦ Ἀναστάντος Θεανθρώπου νὰ ἐνδυναμώνῃ ὑμᾶς εἰς τὸ δύσκολον ἔργον σας καὶ νὰ φωτίζῃ ὑμᾶς διὰ τὴν λῆψιν τῶν πλέον ὀρθῶν ἀποφάσεων.

Πηγή: https://www.ecclesiagoc.gr

Διὰ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος

† Ὁ Ἀθηνῶν Καλλίνικος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ - ΤΟΥ ΘΩΜΑ 2020

Μητροπολίτης Αττικής και Βοιωτίας

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών

Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΙΟΥ!

Οι άνθρωποι έτσι χάνουν την ελεύθερη βούληση, παύουν να είναι ελεύθερα άτομα, αποκτούν την ψυχολογία των μαζών και έτσι υποτάσσονται τυφλά σε αυτόν που ανακηρύσσεται "αφεντικό" τους.

Επειδή η γνώση είναι δύναμη, ας δούμε πως καθοδηγούνται οι μάζες και ειδικότερα πως αυτή η καθοδήγηση-χειραγώγηση εφαρμόζεται στην περίπτωσή μας τον τελευταίο καιρό.

Ομολογώ ότι το παίζουν καλά το παιχνίδι της χειραγώγησης μέσω της προπαγάνδας οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι. Έχουν καταφέρει να πείσουν την τεράστια πλειοψηφία του Ελληνικού λαού για ότι έχει σχέση με τον "αόρατο" εχθρό του ιδιότυπου αυτού πολέμου, τον λεγόμενο κορωνοϊό!

Σε ένα πόλεμο (αλλά και στην ειρηνική περίοδο) η προπαγάνδα έναντι του εχθρού αποτελεί ένα βασικό όπλο. Παράλληλα, η ενημέρωση των δικών μας ανθρώπων είναι απαραίτητη, έτσι ώστε να έχουν εμπιστοσύνη στις κινήσεις μας και να μην γίνονται βορά της εχθρικής προπαγάνδας.

Έτσι, ενώ στον εχθρό κάνουμε Προπαγάνδα, στους δικούς μας κάνουμε Ενημέρωση. Στην περίπτωσή μας βέβαια, οι κυβερνώντες "μπέρδεψαν" μάλλον εκουσίως τον αποδέκτη της προπαγάνδας, εκτιμώντας ότι ο εχθρός είναι οι ίδιοι οι Έλληνες πολίτες.

Η Προπαγάνδα στοχεύει στον επηρεασμό της κοινής γνώμης, στηρίζεται κυρίως στην ψυχολογία των μαζών και ακολουθεί διάφορους κανόνες, τεχνικές, μεθόδους και μέσα. Η Ενημέρωση γενικά αποσκοπεί στην αντικειμενική πληροφόρηση του πληθυσμού επί των γενομένων. Και στις δύο περιπτώσεις επιχειρείται η χειραγώγηση των μαζών.

Οι άνθρωποι έτσι χάνουν την ελεύθερη βούληση, παύουν να είναι ελεύθερα άτομα, αποκτούν την ψυχολογία των μαζών και έτσι υποτάσσονται τυφλά σε αυτόν που ανακηρύσσεται "αφεντικό" τους.Τι είναι οι μάζες και πως χειραγωγούνται, πως καθοδηγούνται; Μάζα είναι η συσσώρευση ατόμων, κάτω από δεδομένες συνθήκες, όπου οι συνειδητές προσωπικότητες εξαφανίζονται και τα αισθήματα και οι ιδέες όλων των ατόμων προσανατολίζονται όλα στην ίδια κατεύθυνση.

Το "αφεντικό" αυτό, κατά τους ερευνητές της ψυχολογίας των μαζών, είναι ο λεγόμενος καθοδηγητής, ο οποίος έχει ως κύριο ρόλο να δημιουργήσει και να καθιερώσει την πίστη σε μια ιδέα, σε ένα μήνυμα.

Για να πετύχει στο ρόλο του ο καθοδηγητής, ο οποίος πρέπει να διαθέτει και το απαραίτητο κύρος, χρησιμοποιεί τα παρακάτω μέσα δράσης: την διαβεβαίωση, την επανάληψη και την μετάδοση. Μια καθαρή και απλή διαβεβαίωση, χωρίς αποδείξεις είναι σίγουρο μέσο για να μπει μια ιδέα, ένα μήνυμα στο πνεύμα των μαζών. Όσο πιο απλό είναι το μήνυμα τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό.

Όταν μάλιστα συνοδεύεται και από φόβο απώλειας της ζωής, εκφοβισμό με απειλές-επιδείξεις δυνάμεως και δημιουργία κλίματος ισχύος, τότε καρφώνεται στο μυαλό ως απόλυτα αληθές! Στην περίπτωσή μας το απλό μήνυμα "μένουμε σπίτι" και η όλη διαδικασία "ενημέρωσης" του λαού και επιβολής των περιοριστικών μέτρων της κυβέρνησης, γιατί έξω κυκλοφορεί ο "θάνατος", έκανε θραύση!

Η επανάληψη ωστόσο του μηνύματος είναι το κυριότερο εργαλείο και μάλιστα η επανάληψη με τα ίδια λόγια. Έτσι επαναλαμβανόμενο συνεχώς το μήνυμα, αποκτά αποκλειστικότητα στην καθημερινότητα, γίνεται μια αποδεδειγμένη αλήθεια και διαμορφώνεται ως ρεύμα κοινής γνώμης. Το βλέπουμε καθημερινά σε όλα τα ΜΜΕ να επαναλαμβάνεται συνεχώς! Τέλος, η μετάδοση είναι απαραίτητη έτσι ώστε το μήνυμα να φτάσει παντού.

Με τα σημερινά μέσα ενημέρωσης, κυρίως τηλεόραση και διαδίκτυο, το μήνυμα μεταφέρεται αστραπιαία και με μεγαλύτερη πειστικότητα, καθώς χρησιμοποιείται πλαισιωμένο με ήχο, εικόνα και κίνηση, στοιχεία που καθηλώνουν την ανθρωπομάζα και της περνούν με απίστευτη ευκολία το όποιο μήνυμα. Στην δική μας περίπτωση, είναι απολύτως βέβαιο ότι ο τελευταίος (από πλευράς αποστάσεως και προσέγγισης) παππούς και η τελευταία γιαγιά στην Ελλάδα έχουν γίνει γνώστες του κορωναϊού!

Βλέπουμε λοιπόν πως γίνεται εύκολα η χειραγώγηση και καθοδήγηση ενός λαού, όταν κάτω από συνθήκες φόβου απώλειας της ζωής, με την απειλή και τα μέσα προπαγάνδας τον μεταμορφώνεις σε μάζα, περιορίζοντας την οπτική του μόνο σε μια κατεύθυνση! Ας ελπίσουμε να αποδειχθεί ότι όλη αυτή η χειραγώγηση του Ελληνικού λαού ήταν για το καλό του και όχι για την εξυπηρέτηση ξένων ή και ντόπιων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.

Ας ελπίσουμε ότι αυτή η "άσκηση" παγκοσμίου κλίμακος, όπως την ονόμασε "εν τη ρύμη του λόγου του" πρωτοκλασάτο στέλεχος της κυβέρνησης, δεν είναι εργαλείο παγκοσμίου ελέγχου, στα πλαίσια της εγκαθίδρυσης μιας παγκόσμιας (αυταρχικής) διακυβέρνησης, την οποία εξαγγέλλουν διάφορα ξένα και ντόπια φερέφωνα της Νέας Παγκόσμιας Τάξης!

Ο καιρός θα δείξει και πολύ σύντομα…

Πηγή: https://www.pentapostagma.gr

Νικόλαος Ταμουρίδης

Αντγος (ε.α)-Επίτιμος Α' Υπαρχηγός ΓΕΣ 

Αντιπρόεδρος ΔΕ Ελεύθερης Πατρίδας

ΙΩΑΝΝΗ ΦΟΥΝΤΟΥΛΗ: ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

Ὁ πανηγυρισμός τοῦ Πάσχα συνεχίζεται καθ᾽ ὅλην τήν ἑβδομάδα πού τό ἀκολουθεῖ, τήν Διακαινήσιμο, τήν νέα ἑβδομάδα. Ὅλη αὐτή λογίζεται ὡς μία πασχάλιος ἡμέρα, κατά τήν ὁποία «αὐτήν τήν ζωηφόρον ἀνάστασιν ἑορτάζομεν τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ», κατά τό συναξάριο. Καί ἡ ἑβδομάς κατακλείεται μέ τήν ὀγδόη ἡμέρα, τήν Νέα Κυριακή, τήν ἄλλως λεγομένη Κυριακή τοῦ Θωμᾶ ἤ τοῦ Ἀντίπασχα.

Αὐτή εἶναι ὁ τύπος τῆς ὀγδόης ἡμέρας τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, «ὅτι εἰς εἰκόνα τάττεται τῆς ἀπεράντου ἐκείνης ἡμέρας, τῆς ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι, ἥτις καί πρώτη καί μία ἔσται πάντως, μή νυκτί διακοπτομένη», κατά τό συναξάριο. Δέν εἶναι ὅμως ἡ Κυριακή τοῦ Θωμᾶ ἐξεικόνισμα τοῦ μέλλοντος αἰῶνος ἁπλῶς καί μόνο γιατί εἶναι ἡ ὀγδόη ἡμέρα ἀπό τοῦ Πάσχα.

Ἀλλά καί γιατί εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στό μέσον τοῦ κύκλου τῶν ἕνδεκα μαθητῶν, τῆς διαπιστώσεως τοῦ γεγονότος τῆς ἀναστάσεως, τῆς ἄρσεως κάθε ἀμφιβολίας, τῆς προσωπικῆς κοινωνίας καί τῆς ψηλαφήσεως τοῦ ἀναστάντος. Ἀκριβῶς δέ ἡ παρουσία αὐτή καί ἡ ψηλάφησις εἶναι τύπος τῆς αἰωνίου παρουσίας τοῦ Χριστοῦ κατά τόν μέλλοντα αἰῶνα ἐν τῷ μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας Του.

Τότε τίποτε δέν θά ἐμποδίσῃ τήν ποθητή θέα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ, καί τήν προσωπική κοινωνία μέ Αὐτόν. Τότε τά φράγματα τῆς δυσπιστίας θά πέσουν καί μαζί μέ τόν Θωμᾶ ὁ λαός τοῦ Θεοῦ θά ὁμολογῇ τήν σωτήριο ὁμολογία: «Ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου» (Ἰω. 20, 28). Ἀπό τήν ὑμνογραφία τῆς ἑορτῆς σταχυολογοῦμε τό δοξαστικό τοῦ ἑσπερινοῦ τοῦ πλ. β΄ἤχου. 

Ἀναφέρεται στήν εἴσοδο τοῦ Χριστοῦ κεκλεισμένων τῶν θυρῶν κατά τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα στό ὑπερῷο τῆς Σιών. Ὁ Θωμᾶς ἀπουσίαζε καί μέ δυσπιστία ἐκφράζεται γιά τό γεγονός τῆς ἀναστάσεως. Θέλει γιά νά βεβαιωθῇ νά ἴδῃ μέ τά ἴδια του τά μάτια τόν Κύριο. Νά ἴδῃ τήν πλευρά, ἀπό τήν ὁποία ἔρρευσε τό αἷμα καί τό ὕδωρ, ὁ τύπος τοῦ βαπτίσματος.

Νά ἴδῃ τήν πληγή, ἀπό τήν ὁποία ἰάθη ἡ μεγάλη πληγή, ὁ ἄνθρωπος. Νά ἴδῃ ὅτι ὁ ἀναστάς δέν εἶναι πνεῦμα, φάντασμα, ἀλλά ἄνθρωπος μέ σάρκα καί ὀστᾶ. Καί αὐτόν τόν ἀναστάντα Κύριο, πού πάτησε τόν θάνατο καί πληροφόρησε τήν ἀλήθεια τῆς ἀναστάσεώς Του στόν δύσπιστο Θωμᾶ δοξολογεῖ ὁ ποιητής τοῦ ὕμνου.

«Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ἐπέστης, Χριστέ, πρός τούς μαθητάς. Τότε ὁ Θωμᾶς οἰκονομικῶς οὐχ εὑρέθη μετ᾽ αὐτῶν.Ἔλεγε γάρ· Οὐ μή πιστεύσω, ἐάν μή ἴδω κἀγώ τόν δεσπότην· ἴδω τήν πλευράν, ὅθεν ἐξῆλθε τό αἷμα, τό ὕδωρ, τό βάπτισμα· ἴδω τήν πληγήν, ἐξ ἧς ἰάθη τό μέγα τραῦμα, ὁ ἄνθρωπος· ἴδω πῶς οὐκ ἦν ὡς πνεῦμα, ἀλλά σάρξ καί ὀστέα. Ὁ τόν θάνατον πατήσας καί Θωμᾶν πληροφορήσας, Κύριε, δόξα σοι».

Στό τέλος παρουσιάζουμε τήν ἐνάτη ᾠδή τοῦ κανόνος τῆς ἡμέρας, ποίημα τοῦ Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ. Ὁ εἰρμός δοξολογεῖ τήν Θεοτόκο, τήν μητέρα τοῦ ἀναστάντος. Τά τρία τροπάρια ἀναφέρονται στήν ἐμφάνισι τοῦ Χριστοῦ στούς μαθητάς, στήν ψηλάφησι τοῦ Θωμᾶ καί στήν βεβαίωσι τῆς θείας ἀναστάσεως. Εἶναι ἀπό τά ὡραιότερα τροπάρια τῆς Νέας Κυριακῆς:

«Σέ τήν φαεινήν λαμπάδα καί μητέρα τοῦ Θεοῦ, τήν ἀρίζηλον δόξαν καί ἀνωτέραν πάντων τῶν ποιημάτων, ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν». «Σοῦ τήν φαεινήν ἡμέραν καί ὑπέρλαμπρον, Χριστέ, τήν ὁλόφωτον χάριν, ἐν ᾗ ὡραῖος κάλλει τοῖς μαθηταῖς σου ἐπέστης, μεγαλύνομεν».

«Σέ τόν χοϊκή παλάμῃ ψηλαφώμενον πλευράν καί μή φλέξαντα ταύτην πυρί τῷ τῆς ἀΰλου θείας οὐσίας, ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν». «Σέ τόν ὡς Θεόν ἐκ τάφου ἀναστάντα Χριστόν, οὐ βλεφάροις ἰδόντες, ἀλλά καρδίας πόθῳ πεπιστευκότες, ἐν ὕμνοις μεγαλύνομεν».

Πηγή: https://www.imaik.gr

Ιωάννης Φουντούλης

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΠΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ - Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΟΜΩΣ, ΥΜΝΕΙ ΤΗΝ ΕΓΓΥΤΗΤΑ

Η νέα τάξη πραγμάτων, φαίνεται πως, με πρόσχημα την επικινδυνότητα της πανδημίας, ξεκίνησε να προλογίζει και να διακηρύττει μια νέα μορφή κοινωνίας. Την κοινωνία των αποστάσεων.

Ο κίνδυνος των αποστάσεων μεταξύ ανθρώπων. Διάφοροι ειδικοί ή «ειδικοί», επιστήμονες και μη, μιλούν συνεχώς στα κανάλια υποστηρίζοντας πως τους επόμενους μήνες θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αποστάσεις.

Όμως πάνω στο σενάριο ενός τέτοιου τρόπου ζωής, θα πρέπει να θέσουμε κάποιους προβληματισμούς. Η αξιοθαύμαστη σοφία, η οποία βρίσκεται διάχυτη μέσα στον ανεκτίμητης αξίας θησαυρό που ονομάζεται Ελληνική γλώσσα, όρισε πως η λέξη που σημαίνει «συνάνθρωπος», θα ταυτιστεί και θα ενωθεί με τη λέξη «κοντά».

Ποιά είναι αυτή η λέξη; Πλησίον. Κοντά. Ο πλησίον. Ο συνάνθρωπος. Ο κοντινός μας άνθρωπος. Αυτός που βρίσκεται κοντά μας ή και αυτός που φέρνουμε εμείς κοντά μας, με τη δική μας προσπάθεια. Ο εγγύς μας άνθρωπος, με τη μεταφορική έννοια, αλλά και με την κυριολεκτική.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η λέξη «πλησίον» (μια αγαπημένη λέξη του Ευαγγελικού πνεύματος), συγχέει σκόπιμα την έννοια της μικρής απόστασης, με την έννοια του συνανθρώπου μας. Οι μεγάλες αποστάσεις, οι αποστασιοποιήσεις, δεν βοηθούν στην πρόοδο της αγάπης μεταξύ συνανθρώπων. Η μακρόχρονη αποξένωση από τα «κοινά», είναι πιθανό να γεννήσει ψυχρότητα και αδιαφορία στην καρδιά.

Ασφαλώς και δεν είναι η ίδια η εγγύτητα μεταξύ ανθρώπων, αυτή που θα γεννήσει την εκτίμηση, την αγάπη και την αλληλεγγύη. Η προαίρεση των ανθρώπων είναι αυτή, που θα αποφέρει αυτά τα κέρδη. Όμως η εγγύτητα ανθρώπου με άνθρωπο, είναι αυτή που δημιουργεί ένα κοινωνικό περιβάλλον, το οποίο ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα, και όχι μια ενδεχομένως στρεβλή αντίληψη των πραγμάτων που υπάρχει μόνο μέσα στο κεφάλι μας.

Ακόμα και αν δεν έχεις ψυχρότητα μέσα σου, είναι άλλο πράγμα να προσπαθείς να φανταστείς τις δυσκολίες και τις ανάγκες του συνανθρώπου σου και άλλο πράγμα να τις διαπιστώνεις όπως ακριβώς είναι, από κοντά. Πλησίον του πλησίον.

Άλλο πράγμα να σκέφτεσαι με ενδιαφέρον ή και αγάπη τον συνάνθρωπο, αλλά χωρίς κόπο, ανέξοδα, και άλλο να θυσιάζεις τη βολή σου, προσφέροντας τη νοητική αλλά και τη φυσική σου παρουσία σε αυτούς που έχουν ανάγκη από τη στήριξη σου, τη βοήθεια σου, τη συμβουλή σου, τη φροντίδα σου, την παρέα σου.

Τα μέτρα κατά της πανδημίας, μας καθήλωσαν αναγκαστικά σε μια καθημερινότητα απομόνωσης και αποξένωσης. Είναι απολύτως σίγουρο, πως αυτή η «κοινωνία των αποστάσεων» η οποία έχει αρχίσει να διαμορφώνεται, θα θέσει σε κίνδυνο όλες εκείνες τις αξίες και τις αρετές που έχουν σχέση με την προσφορά προς τον πλησίον.

Ο ιός είναι μια πολύ καλή και βολική πρόφαση, για να αυξηθεί έτι περαιτέρω, η κοινωνική αδιαφορία η οποία αναμφίβολα ήταν μια ήδη υπάρχουσα μάστιγα των λαών. Ο κίνδυνος των αποστάσεων μεταξύ χριστιανών. Όμως μέσα σε αυτά τα νέα δεδομένα, διατρέχει σημαντικό κίνδυνο να αλλοιωθεί και η ζωή των Χριστιανών. Να διαταραχθεί ακόμη και η ίδια η ποιότητα και η οντότητα της μυστηριακής τους ζωής, μέσα στο σώμα της Εκκλησίας.

Οι απαράδεκτες και πρωτοφανείς απαγορεύσεις του κράτους και η παθητική στάση της ηγεσίας της Εκκλησίας που επέφεραν το (εντελώς λανθασμένο) οριστικό κλείσιμο των ναών, ανάγκασε τους χριστιανούς να στραφούν μαζικά, προς τη βοήθεια της τεχνολογίας για να συνεχίσουν να έχουν μια στοιχειώδη επαφή με τις ιερές ακολουθίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Έτσι, σιγά σιγά εξοικειωθήκαμε περισσότερο, με το φαινόμενο του τηλε-εκκλησιασμού. Αν λάβουμε υπόψη τη λυσσαλέα επίθεση που δέχτηκε η εκκλησία, αλλά και το ότι τα μέτρα προφύλαξης και οι περιορισμοί θα αρχίσουν να αίρονται με αρκετά αργούς ρυθμούς, μπορούμε εύκολα να υποθέσουμε πόσο πολύ θα καθυστερήσουν να ανοίξουν ξανά οι ιεροί ναοί. Άρα ο τηλε-εκκλησιασμός, θα εξακολουθήσει να υπάρχει στις ζωές μας και η εξοικείωση με αυτόν, ίσως γίνει μεγαλύτερη.

Όμως θα είναι ολέθριο λάθος να επιτρέψουμε στον εαυτό μας, να συμβιβαστεί και να θεωρήσει αυτού του είδους τον εκκλησιασμό, ως κάτι το φυσικό. Ή ακόμη χειρότερα, το να θεωρήσει κάποιος τον τηλε-εκκλησιασμό, ως μια πιο ωφέλιμη κατάσταση, από ότι θα ήταν η φυσική του παρουσία σε έναν ναό.

Όχι. Δεν είναι φυσικό. Είναι μία αναγκαστική και προσωρινή παραχώρηση, που δεν την επιλέξαμε – ειδικά με τον τρόπο που επιβάλλεται – και που κινείται έξω από την αληθινή φύση της Εκκλησίας και της εκκλησιαστικής ζωής. H Εκκλησία του Χριστού, είναι θεμελιωμένη επάνω στην εγγύτητα και τη συνύπαρξη των πιστών, στους χώρους που προορίζονται για τη λατρεία του Θεού. Τους ιερούς ναούς:

«Oὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. 18,20). (Διότι όπου δύο η τρεις είναι συγκεντρωμένοι στο όνομά μου, εκεί είμαι και εγώ εν μέσω αυτών). Η ίδια η λέξη «εκκλησία» προέρχεται απ το «εκ –καλώ», που σημαίνει προσκαλώ άτομα για να σχηματίσουν ομάδα. Συνέλευση. Συνάθροιση. Μια πνευματική «εκκλησία του δήμου».

Στην εκκλησία βρίσκεται ο Ιερέας. Όχι στην τηλεόραση, ούτε στο live – streaming. Στον ιερό ναό, εκεί θα τον βρεις. Αυτός θα σου προσφέρει τη Θεία Κοινωνία, αυτός θα σε εξομολογήσει (και όχι η εικόνα που έχεις στο σπίτι), αυτός θα τελέσει όλα τα ιερά Μυστήρια και τις Ακολουθίες.

Ακόμα και όταν όλοι οι περιορισμοί παύσουν, δεν θα είσαι σε θέση να γνωρίζεις για πόσο καιρό ακόμα θα είναι ελεύθερος ο κάθε Ιερέας, να εκτελεί τα ιερά καθήκοντα του, γι αυτό κάνε και εσύ ό,τι μπορείς για να παλέψεις για την ελευθερία του, έτσι ώστε να μπορεί να τα ασκεί ανεμπόδιστα. Τα δικά του δικαιώματα είναι και δικά σου. Γιατί η εκκλησία είναι πολλές ψυχές, αλλά ένα σώμα. Κλήρος και λαός.

Και εσύ είσαι υποχρεωμένος να παλέψεις για τα δικαιώματα του άξιου Ιερέα και αυτός είναι υποχρεωμένος να παλέψει για τα δικά σου δικαιώματα ως χριστιανού. Μόλις ανοίξει λοιπόν ο ναός, σβήσε την τηλεόραση και κατευθύνσου εκεί που βρίσκεται η αληθινή βάση σου…

Πηγή: https://www.sportime.gr

Ελευθέριος Ανδρώνης

Ω, ΚΑΛΗ ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΘΩΜΑ!

Ἡ πρώτη Κυριακή μετά τήν ᾽Ανάσταση τοῦ Κυρίου, ἡ καί ᾽Αντίπασχα ὀνομαζομένη, εἶναι ἀφιερωμένη στόν μαθητή τοῦ Χριστοῦ Θωμᾶ, ὁ ὁποῖος γίνεται πιά τό ῾μέσον᾽ διά τῆς ἀπιστίας του, προκειμένου νά καταστεῖ βέβαιο τό γεγονός τῆς νίκης κατά τοῦ θανάτου. ῾᾽Απιστία πίστιν βεβαίαν ἐγέννησε᾽, κατά τόν ὑμνογράφο. Καί τοῦτο γιατί ἡ ἀπιστία αὐτή ῾προκαλεῖ᾽ τόν Κύριον νά τοῦ φανερώσει πιό ἔντονα τά σημάδια τῆς παρουσίας Του καί νά τόν ὁδηγήσει στή σωτήρια ὁμολογία: ῾ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου᾽.

1. Ἡ ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ ἔτσι γίνεται καλή ἀπιστία. Ὅσο παράδοξα κι ἄν ἠχεῖ τοῦτο, ἡ πραγματικότητα εἶναι αὐτή: ὑπάρχει καλή, ἀλλά καί κακή ἀπιστία. Καλή ἀπιστία εἶναι αὐτή πού σέ πρώτη φάση ἐγκλωβίζει τόν ἄνθρωπο στήν ἀμφισβήτηση καί τήν ἄρνηση, θέτοντάς του ὡς προτεραιότητα τήν πίστη στή λογική καί τίς αἰσθήσεις.

Εάν μή ἴδω, οὐ μή πιστεύσω᾽. Εἶναι ὁ σκεπτικισμός πού συναντᾶμε πολλές φορές μέσα στίς εὐαγγελικές διηγήσεις, σάν τήν περίπτωση γιά παράδειγμα τοῦ Ναθαναήλ, ὅταν καλεῖται νά γνωρίσει τόν Μεσσία ἀπό τόν φίλο του Φίλιππο - ῾ἐκ Ναζαρέτ δύναταί τι ἀγαθόν εἶναι;᾽ - ἤ σάν τήν περίπτωση τοῦ τραγικοῦ πατέρα πού προσφεύγει μέν στόν ᾽Ιησοῦ γιά νά θεραπεύσει τό παιδί του, ἀλλά γεμάτος ἐρωτηματικά καί ἀμφισβήτηση: ῾᾽Αλλ᾽ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν᾽.

Κι ὁ Κύριος τήν ἀμφισβήτηση καί τόν σκεπτικισμό αὐτόν δέν τά ἀπορρίπτει. Τά παίρνει ὡς τά πρῶτα ἐναύσματα τῆς πίστεως, πού θά ὁδηγήσουν στή στέρεα καί βεβαία πίστη. Διότι βλέπει ὅτι ἡ ἀπιστία αὐτή πηγάζει ἀπό μιά καρδιά πού πάσχει καί ἀγωνιᾶ. ῎Ετσι τό γνώρισμα τῆς καλῆς ἀπιστίας φαίνεται νά εἶναι αὐτό: ἡ ὀδυνωμένη καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, πού παλεύει μεταξύ τῆς πίστεως καί τῆς ἀπιστίας.

Πιστεύω, Κύριε,᾽ - γιά νά θυμηθοῦμε καί πάλι τό προαναφερθέντα πατέρα - ῾βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ᾽. Θυμᾶται κανείς ἐδῶ καί τό παρόμοιο γεγονός ἀπιστίας πού πέρασε καί ὁ Γέρων Παΐσιος στά παιδικά του χρόνια (᾽Αρσένιος τότε), ὅταν ἡ ἀπιστία ἑνός φοιτητῆ κλόνισε τίς μέχρι τότε βεβαιότητές του.

Καί μᾶς περιγράφει τήν ὀδύνη τῆς καταστάσεως αὐτῆς: ῾Θόλωσε ὁ πνευματικός μου ὁρίζοντας. Γέμισα ἀπό ἀμφιβολίες. Θλίψη κατέλαβε τήν ψυχή μου᾽. Εἶναι ἡ παρόμοια κατάσταση πού περνάει κάθε ἄνθρωπος, μέχρις ὅτου στερεωθεῖ στήν πίστη του στόν Χριστό, γεγονός πού σημαίνει ὅτι ἡ φάση αὐτή τῆς ἀπιστίας δέν θεωρεῖται ὡς κάτι ἀρνητικό καί παράδοξο, ἀλλά φυσιολογικό σκαλοπάτι στήν πορεία τῆς πνευματικῆς ὡριμάνσεως τοῦ ἀνθρώπου.

2. Πότε ἡ ἀπιστία θεωρεῖται κακή; Ὅταν δέν θεωρεῖται καρπός ἐσωτερικῆς πάλης, ἀλλά ἀφορμή γιά νά ὁριστικοποιηθεῖ ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Χριστό, κάτι πού προφανῶς ἔχει ἤδη ἀποφασιστεῖ ἀπό αὐτόν. Μέ ἄλλα λόγια, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀποφασίσει νά δουλεύει στά πάθη του, 

ὅταν ἡ προτεραιότητά του εἶναι ἡ ἐμπαθής προσκόλλησή του στόν κόσμο τοῦτο, εἴτε ὡς φιληδονία εἴτε ὡς φιλοδοξία καί φιλαργυρία, ὅταν μέ ἄλλα λόγια τήν πρώτη θέση τήν καταλαμβάνει ὁ ἑαυτός του, τότε τήν ἀπιστία τήν χρησιμοποιεῖ ὡς ἀφορμή γιά νά δικαιώσει τίς ἐπιλογές του.

Στήν περίπτωση αὐτή δέν βοηθεῖται ἀπό τή χάρη τοῦ Θεοῦ κατά τρόπο θετικό, ἤ μᾶλλον βοηθεῖται, ἀλλά μέ τρόπο πού παραπέμπει στό ῾φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος᾽. Ἡ περίπτωση τοῦ προδότη μαθητῆ τοῦ Χριστοῦ ᾽Ιούδα, πού καί αὐτός πέρασε ἀπό τό καμίνι τῆς ἀπιστίας, εἶναι, νομίζουμε, ἐν προκειμένῳ ἐνδεικτική.

3. Ποιό φαίνεται νά εἶναι τό ἀποφασιστικό σημεῖο τοῦ περάσματος ἀπό τήν ἀπιστία στήν πίστη; Ἡ ὕπαρξη ἑνός ἔστω ἐλάχιστου ποσοστοῦ ταπείνωσης, δηλαδή ἡ ἀμφισβήτηση τοῦ ἀπόλυτου τῶν ἐπιλογῶν τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρώπου, πού τόν κάνει νά ἐμπιστευτεῖ τήν κοινή ἐμπειρία τῶν ἄλλων καί πού τόν ὁδηγεῖ στήν ᾽Εκκλησία.

Ὁ Θωμᾶς κατορθώνει νά ἀπεγκλωβιστεῖ ἀπό τήν ἀπιστία του, μόλις ἀποφασίζει νά βγεῖ ἀπό τό ῾καβούκι᾽ του. Ἡ ταπείνωση πού ἐπιδεικνύει, ὡς στροφή πρός τούς ἄλλους καί ὄχι τόν ἑαυτό του, εἶναι τό ρίσκο πού ἀναλαμβάνει γιά νά μπεῖ στό χῶρο τῆς ἔκπληξης: τῆς ἐμπειρίας τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ. 

Ὁ Κύριος βλέπουμε ὅτι ἐκεῖ τοῦ φανερώνεται: στή σύναξη τῶν μαθητῶν, στήν ᾽Εκκλησία, καί ὄχι στό θολό σύννεφο τῶν λογισμῶν τῆς μοναξιᾶς του. Καί τόν καλεῖ μ᾽ ἕναν ἀπόλυτα προσωπικό τρόπο, πού διαλύει τίς ἀμφιβολίες του: ῾φέρε τόν δάκτυλόν σου ὧδε καί ἴδε τάς χεῖράς μου,

καί φέρε τήν χεῖρά σου καί βάλε εἰς τήν πλευράν μου, καί μή γίνου ἄπιστος, ἀλλά πιστός᾽. Ἡ συγκλονιστική αὐτή ἐμπειρία τοῦ Θωμᾶ τόν ὁδηγεῖ πιά στή φυσιολογική στάση τῶν πιστῶν μαθητῶν: στήν προσκύνηση τοῦ Χριστοῦ καί στήν ὁμολογία τῆς πίστεως: ῾ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου᾽.

4. ῎Ετσι ἡ πίστη στήν ᾽Ανάσταση τοῦ Κυρίου διαπιστώνεται ὅτι εἶναι γεγονός βιούμενο στήν ᾽Εκκλησία καί μόνον ἐκεῖ. Μόνον ὁ ἐν τῇ ᾽Εκκλησίᾳ ζῶν καί μάλιστα αὐτός πού ἀγωνίζεται νά βαδίζει τήν ὁδό τοῦ Κυρίου, δηλαδή νά τηρεῖ τίς ἅγιες ἐντολές Του, μπορεῖ καί νά βλέπει καί νά νιώθει τήν ἀναστημένη παρουσία ᾽Εκείνου.

῾Ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας. Μακάριοι οἱ μή ἰδόντες καί πιστεύσαντες᾽. Πέραν τοῦ γεγονότος μέ τόν Θωμᾶ, ὁ Κύριος τό εἶχε προείπει στούς μαθητές Του, στήν ἐκτεταμένη διδασκαλία Του στά πλαίσια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου: μετά τή Σταυρική Του θυσία θά εἶναι ὁρατός καί θά Τόν αἰσθάνονται μόνον οἱ μαθητές Του.

Στήν ἔνσταση τοῦ ᾽Ιούδα, ὄχι τοῦ ᾽Ισκαριώτη, ῾Κύριε, καί τί γέγονεν ὅτι ἡμῖν μέλλεις ἐμφανίζειν Σεαυτόν καί οὐχί τῷ κόσμῳ;᾽, στήν ἔνσταση δηλαδή τῆς κοσμικῆς λογικῆς πού ἀπαιτεῖ μιάν ἐξωτερική ἐπιβολή καί νίκη κατά τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως, ὁ Κύριος εἶναι ἀπόλυτος καί σαφής:

Μόνον ὅποιος τηρεῖ τίς ἐντολές Του, συνεπῶς οἱ πιστοί μαθητές Του, θά Τόν ζοῦν καί θά Τόν βλέπουν. ῾᾽Εάν τις ἀγαπᾷ με, τόν λόγον μου τηρήσει, καί ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καί πρός αὐτόν ἐλευσόμεθα καί μονήν παρ᾽ αὐτῷ ποιήσομεν᾽.

Κι εἶναι τοῦτο καί ἡ μόνιμη ἀπάντηση, πέραν τῶν ὅσων εἴπαμε, γιά τό πῶς βεβαιώνεται κανείς στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ: μόνον διά τῆς ἀγάπης στόν συνάνθρωπο. ῾Πίστις δι᾽ ἀγάπης ἐνεργουμένη᾽, πού σημειώνει ὁ ἀπ. Παῦλος. Μέ ἄλλα λόγια, ὅταν ἡ ἀμφιβολία καί ἡ ἀπιστία ἀρχίζουν νά μέ ταλαιπωροῦν, ἡ ἀπάντηση εἶναι νά θερμαίνω τήν καρδιά μου ἐντονότερα γιά τόν κάθε πλησίον μου καί μάλιστα τόν θεωρούμενο ἐχθρό μου.

Τήν ὥρα πού θά παλεύω ν᾽ ἀγαπῶ ἐκεῖνον μέ τόν ὁποῖο φαίνεται νά ἔχω πρόβλημα, τήν ὥρα ἀκριβῶς αὐτή θά νιώθω καί τή χάρη τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ νά εἰσρέει στήν καρδιά μου. Εἶναι μιά ἐμπειρία τῆς ᾽Αναστάσεως πού βεβαίως, εἶναι αὐτονόητο, πρέπει κανείς νά πειραματιστεῖ στόν ἴδιο του τόν ἑαυτό γιά νά τή νιώσει.

Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com

''Κηρύγματα''