ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Σάββατο 23 Μαρτίου 2019

ΣΥΛΛΑΒΕΤΕ ΤΟΥΣ ''ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ'' ΑΘΟΡΥΒΩΣ!





ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΩΞΕΙΣ
ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ


Το ιστολόγιό μας εγκαινιάζει μια νέα σειρά αναρτήσεων, με πραγματικά, ιστορικά ντοκουμέντα από τις πρώτες διώξεις των Αντιοικουμενιστών Ορθοδόξων του πατρίου εκκλησιαστικού ημερολογίου, που εμφανίζονται για πρώτη φορά στη δημοσιότητα. Εκκλησιαστικά έγγραφα και κυβερνητικές επιστολές της περιόδου των δεκαετιών 1920 - 1950, που αποδεικνύουν την αγαστή σχέση Πολιτείας - Διοικούσας Εκκλησίας, σχετικά με τις διώξεις των χαρακτηρισθέντων, ως ''παλαιοημερολογιτών''. Εκτός της δημοσίευσης των ιστορικών και αδιαμφισβήτητων αυτών εγγράφων, μνεία ποιούμε και για τις στενότατες σχέσεις και επαφές του έτερου σχίστη της Εκκλησίας, του έως και Οικουμενικού Πατριάρχη Μελετίου Μεταξάκη του Δ! Διοικούσα Εκκλησία και κυβερνητικός ενδοτισμός στη λήψη και εφαρμογή αποφάσεων ξένων κέντρων, που έσχισαν τον ''άρραφο χιτώνα'' της Εκκλησίας του Θεού μας: της μόνης αυτής και Ορθοδόξου Εκκλησίας!


Μέρος 1ον


ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ 

ΓΙΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, ΣΥΛΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΗ ''ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ''


Ήταν η 21η Ιανουαρίου 1929, όταν ο Αρχιεπίσκοπος της Καινοτομίας Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, με επίσημο έγγραφό του από τα γραφεία της οδού Φιλοθέης, ζητούσε απ΄τον Πρωθυπουργό της χώρας Ελευθέριο Βενιζέλο, τη σύλληψη παντός ''παλαιοημερολογίτου'' και την άμεση απέλαση αυτού αθορύβως! Ιδιαιτέρως εκζητούσε την άμεση επέμβαση της χωροφυλακής ''περί αμέσου απελάσεως'', πλην όμως αυτή να ''εκτελεσθεί αθορύβως και δια μέσου ενεργείας της αστυνομίας, υπό την προυπόθεση, ότι αύτη δεν θα επιτρέψει την επάνοδον αυτών''!... Η υπόθεση αφορούσε ιδιαίτερα τη περιοχή της Μαγούλας, ύστερα από αναφορά του ''νεοημερολογίτη'' εφημερίου της περιοχής, ο οποίος με επιστολές του, ως πληροφοριοδότης των αστυνομικών αρχών, όσο και της Αρχιεπισκοπής Αθηνών ζητούσε και την καταστροφή των πρόχειρων ναών των Ορθοδόξων, των ''ξύλινων παραπηγμάτων'', όπως χαρακτήριζε τις εκκλησίες...


να δεύτερο σημαντικό στοιχείο που προκαλεί εύλογο ενδιαφέρον, είναι, πως η δημόσια αυτή επιστολή γράφτηκε δύο σχεδόν χρόνια μετά την εν ψυχρώ δολοφονία της αγίας νεομάρτυρος Αικατερίνης Ρούττη στη Μάνδρα Αττικής, κατά την εορτή των αγίων Ταξιαρχών στις 8 (21) Νοεμβρίου 1927, στην ίδια ακριβώς περιοχή. Αν μη τι άλλο και ενώ υποτίθεται, πως οι εκκλησιαστικές και κρατικές αρχές θα έπρεπε να ήταν περισσότερο προσεκτικές στη διαχείριση του ζητήματος, ωστόσο  αργότερα και πάλι με νέα αρχιεπισκοπική παρέμβαση στον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο ζητείται η... άσκηση ποινικής δίωξης κατά των Ορθοδόξων του πατρίου ημερολογίου... Και η κυβέρνηση διά του εκπροσώπου της θα απαντήσει για... ''αλητεία και διατάραξη δημοσίας τάξεως (!)'', ως θα παρακολουθήσουμε στη δεύτερη ανάρτηση του νέου κύκλου εργασιών υπό τον τίτλο: ''ΣΥΛΛΑΒΕΤΕ ΤΟΥΣ ''ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ'' ΑΘΟΡΥΒΩΣ''. Εύχεσθε!




Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF