ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2020

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΑ ΑΛΛΟΤΡΙΑ ΠΡΟΤΥΠΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΜΑΣΟΝΙΑΣ


Θεόκλητος Φαρμακίδης (1784-1860):
Πρεσβύτερος, οπαδός του εισαγόμενου Γαλλικού Διαφωτισμού,
στενός φίλος του Κοραή και υποστηρικτής της μεταγλώττισης
της Αγίας Γραφής στην απλή Δημοτική!



Το Αγγλοσαξωνικό πρότυπο στην εκπαίδευση των νεοελλήνων 

με τη συνέργεια της Μασονίας!


Ο Μοναχός Κοσμάς στρέφεται κατά του συνόλου της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της Αγγλοκρατίας στα Ιόνια νησιά, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, πριν ακόμη γίνει η πολυπόθητη Ένωση (21 Μαίου 1864). Ο λόγος της δικαίας αποστροφής του δεν εδράζεται σε κάποια εμμονική, προσωποπαγή του θέση, αλλά εκφράζει στο σύνολό του τις απόψεις των απλοικών Ρωμιών, που βλέπουν, πως οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις βασίζονται όλες στα αγγλικά, νεωτεριστικά πρότυπα της Εσπερίας, σε συνδυασμό πάντα με την υποχθόνια συνεργεία του Τεκτονισμού στη δημόσια εκπαίδευση.


Καταφέρεται μετά βδελυγμίας κατά της ίδρυσης του λεγόμενου ''Σεμιναρίου'', του Ιεροσπουδαστηρίου δηλαδή, που λειτουργούσε ως Εκκλησιαστική Σχολή για την μόρφωση του υποψήφιου Κλήρου, όταν Τοποτηρητής στην Κέρκυρα ήταν ο Επίσκοπος Παξών Χρύσανθος (1827-1833). Οι καθηγητές που ανέλαβαν να διδάξουν στο ''Σεμινάριο'' ήταν όλοι υπό το πνεύμα του νεοελληνικού διαφωτισμού, με σπουδές εξ' ολοκλήρου στη Δύση και πνευματικές παρακαταθήκες, που πλησίαζαν αρκετά τον Αγγλογερμανικό Προτεσταντισμό, τον Λουθηρο-Καλβινισμό, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μοναχός Κοσμάς Φλαμιάτος.


Και προς επίρρωση των όσων διατείνεται, αρκεί να καταγράψουμε ποιοι ήταν αυτοί οι περιβόητοι Καθηγητές του Ιεροσπουδαστηρίου, που θα προετοίμαζαν υποτίθεται με την ορθόδοξη, πατερική γραμματεία τον υποψήφιο Κλήρο...:


Ο Νεόφυτος Βάμβας (1776-1855) που μετέφρασε την Αγία Γραφή στην απλή δημοτική (1850)!


Ο Θεόκλητος Φαρμακίδης (1784-1860), που φρονούσε τα αυτά, όπως και ο Βάμβας και υπήρξε θερμός υποστηρικτής των θέσεων του Αδαμαντίου Κοραή γράφοντας και διευθύνοντας τον ''Λόγιο Ερμή'' του τελευταίου.


Ο Πέτρος Βραίλας-Αρμένης (1812-1884), φιλόσοφος με πλατωνικές και νεοπλατωνικές επιρροές, που έγραφε στην ''Ποικίλη Στοά'', ένα ετήσιο, πολιτιστικό, επιστημονικό περιοδικό που εκθείαζε τους Γάλλους και Γερμανούς φιλοσόφους από τον Χάινς μέχρι και τον Έγκελς.


Ο Νικόλαος Πίκολος (1792-1865) γιατρός, φιλόλογος και φιλόσοφος, που δίδαξε στο ''Ιεροσπουδαστήριο'' δυτική φιλοσοφία...


Ο Ανδρέας Κάλβος (1792-1869), ο γνωστός μας ποιητής, που μυήθηκε από τον Ugo Foscolo στον νεοκλασικισμό, στα αρχαικά πρότυπα και στον πολιτικό φιλελευθερισμό και ο οποίος τον Μάιο του 1819, προσχώρησε στην Αγγλικανική Εκκλησία (he had conformed to the Church of England) και παντρεύτηκε με το αγγλικανικό τυπικό την Teresa Thomas!


Εμπνευστής της Ιονίου Ακαδημίας, αλλά και του ''Σεμιναρίου'' υπήρξε ο Άγγλος φιλέλληνας Φρέντερικ Νορθ, κόμης του Γκίλφορντ και Αρμοστής Παιδείας της Ιονίου Πολιτείας. Ούτος απέστελνε στην Αγγλία, στη Γαλλία και σε άλλες χώρες της Εσπερίας νέους μαθητές να φοιτήσουν σε δυτικά πανεπιστήμια και μετά τους προσελάμβανε στην Ιόνιο Ακαδημία.


Έτσι μπορεί κανείς να αντιληφθεί, πως στο σύνολό τους οι Καθηγητές που αναφέρει ο Κοσμάς Φλαμιάτος, ''ποτισμένοι'' όλοι υπό το πνεύμα του Γαλλικού Διαφωτισμού που μεταλλάχθηκε στην Ελλάδα ως Νεοελληνικός Διαφωτισμός ήταν Κληρικοί νεωτεριστές, καινοτόμοι και μεταρρυθμιστές, ενώ οι λαικοί ήταν αφ' ενός άνθρωποι εγνωσμένης επιστημονικής γνώσης, αφ' ετέρου όμως μερικώς, ως και ολικώς αλλοτριωμένοι από τα δυτικογενή φιλοσοφικά συστήματα και τα αιρετικά ψευδοδόγματα της Δύσης.


Όσο για την διαβλητή δράση της Μασονίας (εντόπιας και ξένης) και σε όσα αποδεδειγμένα υποστηρίζει ο Κοσμάς Φλαμιάτος αρκεί να αναφερθούμε σε ένα μόνο περιστατικό.

Ο Διονύσιος Ρώμας (1771-1857), εκτός από νομικός και διπλωμάτης ήταν από τους μεγαλύτερους μασόνους της Ζακύνθου και γενικότερα της Επτανήσου. Το 1815 στις 18 Μάιου επισκέπτεται τη Ζάκυνθο, όπου αναβιώνει και προσαρτά τη Στοά ''Fenice Risorta'' στη Μητέρα Επαρχιακή Στοά Κερκύρας, που όπως λέει το σχετικό δίπλωμα τελεί υπό την αιγίδα ''των Υπάτων Δυνάμεων των δυο Φιλοσοφικών δογμάτων Σκωτικού και Γαλλικού, βάσει της συμφωνίας αμφοτέρων αυτών''.

Από τα πρακτικά εκείνης παίρνουμε κάποιες πληροφορίες για το παρελθόν της στοάς διά στόματος του ιδίου: 

''Το Δόγμα, το οποίο εξασκούσατε ήταν των Επανενωμένων και Αναθεωρηθέντων Σκωτικών Στοών, των οποίων η έδρα βρισκόταν εις την Λυών. Τέκτονες κατακρημνιζόμενοι εντός των ιδεών των διαφόρων Δογμάτων ανέμειξαν εις το Τυπικό σας πολλά παράξενα στοιχεία και διάφορες διαβαθμίσεις Βαθμών, και ξεχνώντας ότι το Επανορθωθέν Δόγμα έχει μόνο τέσσαρες Βαθμούς και ότι απέκλειε τον Εκλεχτό Διδάσκαλο, σκέφτηκαν να συμπεριλάβουν εις το Τυπικό τους τους Βαθμούς του Ιππότη της Ανατολής, Τελείου Διδάκαλου κλπ., πράγματα ασυμβίβαστα προς το Αναθεωρηθέν Σκωτικό Δόγμα.

Τούτο δεν συνέβαινε εις την Ανατολή της Κέρκυρας. Εκείνη η Στοά έχει το Σύνταγμα της του Αναθεωρηθέντος Σκωτικού Δόγματος από το 1774 και εργάζεται υπό την αιγίδα του. Αλλά αυτό το Δόγμα είναι σύμφυτο εις το ονομαζόμενο Σκωτικό Φιλοσοφικό, του οποίου οι Συμβολικές Στοές έχουν ιδρυθεί υπό της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας, αλλά τα Περιστύλια των Ανώτερων Βαθμών, μέχρι τον 33°'' ανήκουν εις αυτό το Δόγμα και εξαρτώνται μόνο υπό αυτό. Αλλά περί αυτού θα ασχοληθούμε στο επόμενο άρθρο. Εύχεσθε!


Πηγές:

1. Νεκταρίας Ιωάννου: ''Η εκπαίδευση και η πνευματική ζωή στην Κέρκυρα πριν και κατά τη διάρκεια της περιόδου της αγγλικής κατοχής (1814-1864).''
2. Γ. Δ. Μεταλληνού, ''Η Ιόνιος Ακαδημία'', Παρνασσός 23 (1981 ).
3. Νίκου Στούπη: ''Ο Άγγλος αρμοστής βαρόνος Ουάρδος Δούγλας και το έργο του στην Κέρκυρα''.
4. ''Οι μεγάλοι της Κέρκυρας Πρωτοπαπάδες'' (http://apolitrosis.gr)
5. ''Ιστορία της Ελληνικής Μασονίας και Ελληνική Ιστορία''. Λουκάς Ιωάννης, Αθήνα, εκδόσεις ''Παπαζήση''.
6. ''Ποικίλη Στοά'', Ιωάννου Α. Αρσένη (1881-1914)
7. Ελένης Αγγελομάτη - Τσουγκαράκη, ''Η Ιόνιος Ακαδημία: το χρονικό της ίδρυσης του πρώτου ελληνικού Πανεπιστημίου (1811-1824)'', Αθήνα, εκδόδεις ''Μικρός Ρωμηός'', 1997.



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος



Φωτογραφία από τους βουλευτές της τελευταίας Βουλής της Επτανήσου.
Διακρίνονται εξ αριστερών όρθιοι,
δύο βουλευτές με την χαρακτηριστική μασονική χειρονομία,
του δεξιού χεριού μέσα στο σακάκι, που φανερώνει δόκιμο 1ου βαθμού....



''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ'' 

Από το προηγούμενο

Έπειτα βαθμηδόν κατά την πρόοδον της πλάνης καθυποβάλλονται και εις άλλους όρκους πλέον μυστικούς και βλασφήμους. Έβλεπε απ' αρχής νέους τα μέγιστα ηθικούς αφοσιωμένους εις την ορθοδοξίαν και υπέρ αυτής ζηλωτάς, και άμα εισήρχοντο εις αυτό το Σεμινάριον ως μαθηταί, μετά μίαν ή δύο εβδομάδας εφαίνετο εις αυτούς μία φρικτή και τρομερά αλλοίωσις, εις τον δόλον, εις την υπόκρισιν, εις όλην την αθρόαν σήψιν της διαφθοράς, της πλάνης και πάσης άλλης κακίας΄ χιλιάδες νέοι απ' αρχής μέχρι τούδε εμαθήτευσαν εις αυτό, και δεν εφάνη ούτε εις ένα και μόνο η εξαίρεσις, ίνα μη ναυαγήση, δηλαδή, εις όλα αυτά τα είδη της πλάνης και της κακίας.

Διαθρυλλείται εις όλον τον έτι ορθόδοξον λαόν της Επτανήσου γενική φήμη, ότι όλοι αυτοί οι μαθηταί μετά τον εν αυτοίς καταρτισμόν της πλάνης και της κατά της ορθοδοξίας συνωμοσίας, σφραγίζονται μίαν μυστικήν σφραγίδα εις εν μέρος του σώματος, την οποίαν τινες εβεβαίωσαν μεθ' όρκου, ότι ίδον εις αυτούς και την οποίαν πολλάκις ο λαός στηλιτεύει αυτοίς κατά πρόσωπον. Διαθρυλλείται λόγος κοινός ότι εκ των μαθητών αυτού του σχολείου συγκροτείται ο 25ος βαθμός της μυστικής εταιρίας, εξ' ου απαρτίζεται η κατά του μοναδικού βίου και η καθ' όλου του ορθοδόξου κλήρου συνωμοσία.

Εις τινάς εκ των της εταιρίας έπεσε λόγος επίσημος, ότι ο ειρημένος Καθηγητής του Σεμιναρίου Κ. Τ. προεβιβάσθη εις υπεροχήν 4 βαθμών, ανώτερος του Άγγλου αρμοστού Δούγλα, ως προς τους βαθμούς αυτής της μυστικής εταιρίας. Ταύτα και άλλα πολλά διαφημίζονται εις την Επτάνησον περί αυτού του Σεμιναρίου, ώστε και μόνον το όνομα του Σεμιναριστού εις όλον εκεί τον ορθόδοξον λαόν φέρει πλέον απαίσιον και αποτρόπαιον ιδέαν, παρά το όνομα των σταυρωτών του Κυρίου και του προδότου Ιούδα. Κατ' αρχάς όλα αυτά και τα παραπλήσια ήσαν όλα κεκρυμμένα και άδηλα τοις πάσι, μετά καιρόν δε ανεκαλύφθησαν ολίγα τινά και εις ολίγους, αλλά προ 20 ετών ανεκαλύφθησαν γενικώς γενόμενα φανερά και γνωστά εις όλους.


Τους μαθητάς αυτού του Σεμιναρίου διώριζεν απ' αρχής συστηματικώς η επιβουλή εις τρία ιδιαίτερα έργα, οποία τα εφεξής: 


Α'. Εν μέρος εξ αυτών κατ' απόλυτον και δεσποτικήν εντολήν των εκεί Αρμοστών Άγγλων εχειροτονούντο ιερείς και ούτοι εδιδάσκοντο συστηματικώτερον την υπόκρισιν. Εκ τούτων πάλιν άλλοι εψηφίζοντο υπό των Αρμοστών ως Γραμματείς και υπογραμματείς των εκεί επί ψηλώ ονόματι Επισκόπων, έχοντες μυστικάς οδηγίας ως προς την διεύθυνσιν και εφαρμογήν των θρησκευτικών, άλλοι δε ως εφημέριοι επισήμων Εκκλησιών, άλλοι δε ως διδάσκαλοι των Κορασίων, κι άλλοι ως ηγούμενοι των κατ' αρχάς διατηρουμένων Μοναστηρίων, διά των οποίων έφερεν εντέχνως και ευλογοφανώς και την τούτων διάλυσιν.


Έργον προς τοις άλλοις τούτων των υποκριτών ην ο υποσκελισμός εις αυτό το ναυάγιο της πλάνης και της κοινής προδοσίας και πολλών άλλων ορθοδόξων κληρικών. Τινές δε εξ αυτών, έχοντες σχήμα και όνομα κληρικού, εφύλαττον αυτά μέχρι τινος καιρού, έπειτα εγένοντο φανεροί αποστάται του σχήματος και ανελάμβανον το του λαικού κηρύττοντες αναφανδόν την ασέβειαν και την πλάνην, και τούτο διά περισσότερον σκάνδαλον. Και ταύτα μεν περί τούτων.


Β'. Ένα άλλο μέρος εξ΄αυτών των μαθητών απέστελλεν απ' αρχής η επιβουλή εις άλλα μέρη της Ελλάδος και της άλλης Ανατολής λαμβάνοντες διαφόρους θέσεις και επαγγέλματα, και προ πάντων τα του διδασκάλου και του εφημεριδογράφου. Τινές εξ αυτών αποστέλλοντο και εις την Μολδοβλαχίαν, Βουλγαρίαν και αλλαχού και εις όλα τα Κράτη της Δύσεως όπου υπάρχουσι ένοικοι και παρεπιδημούντες Έλληνες, γενόμενοι αμέσως δι' ενεργείας της επιβουλής διδάσκαλοι της ομογενούς νεολαίας, τινές δε και εφημέριοι των εκείσε Εκκλησιών, ως εις την Βενετίαν, εις το Τριέστι, εις το Λιβόρνον, εις την Βιέννην της Αουστρίας, και εις άλλα τοιαύτα μέρη.


Ο σκοπός της επιβουλής τείνει ίνα μη αφήση, ούτε καν μικρό μέρος εκ της απανταχού ορθοδόξου και Ελληνικής νεολαίας ανόθευτον, αλλ' ίνα ευρεθή μίαν ημέραν όλη η εσομένη γενεά αθρόως και ανεπαισθήτως εις αυτόν τον λάκκον της πλάνης και τον προσηλυτισμόν της Αγγλίας.


Γ'. Έν άλλο μέρος τέλος πάντων εκ τούτων των μαθητών του Σεμιναρίου εψήφιζον οι Αρμοσταί ως διδασκάλους εις τα της Επτανήσου Γυμνάσια, διά των οποίων ενόθευσε και νοθεύει, κατά το πνεύμα της διαφθοράς, της πλάνης και του ιδίου προσηλυτισμού την εκεί νεολαίαν. Εις ταύτα προς τοις άλλοις έχουσι συστηματικώς την λεγομένην Εγκυκλοπαιδείαν του Φαρμακίδου, ήτις ως είπα και ανωτέρω συνερανίσθη επί τοιούτω σκοπώ υπό τινος Λουθηρο-Καλβίνου Γερμανού κατ' εισήγησιν της επιβουλής, διά τα κατά της ορθοδοξίας σκάνδαλα εις την ασθενή και αστήρικτον νεολαίαν.


Εις αυτήν φαίνεται μία τις ανώμαλος και άτακτος συλλογή τινών περικοών εκ διαφόρων Ελληνικών συγγραφέων Πεζογράφων και Ποιητών, όσαι φαίνονται προσφυείς και κατάλληλοι ίνα παραλληλίζωσιν οι Καθηγηταί εντέχνως πως και ανυπόπτως όλα τα δόγματα, μυστήρια, έθιμα και τελετάς της ορθοδόξου και Ανατολικής Εκκλησίας προς τας μυθολογίας της παλαιάς Ειδωλολατρείας. Παραλληλίζουσιν οι επάρατοι και του αιωνίου αναθέματος άξιοι προς τοις άλλοις την υπεραγίαν και Δέσποιναν ημών Θεοτόκον προς την Αθηνάν και Άρτεμιν, τας ψευδοθεάς των εθνικών, τας οποίας οι Ποιηταί των Ελλήνων εγκωμιάζουσιν ως παρθένους.


Τους διαφόρους ψευδονύμους θεούς των Ελλήνων και τους επισήμους άνδρας Έλληνας και Ρωμαίους και τας τούτων βιογραφίας του Πλουτάρχου, προς τους αγίους της καθ' ημάς Εκκλησίας και τας προς τούτων Εκκλησιαστικάς βιογραφίας. Τα υπό του Πλουτάρχου ή παρ΄άλλων Ελλήνων μνημονευόμενα έργα, ως υπερφυή και τεράστια δι' ενεργείας των ψευδονύμων Θεών, προς τα απ' αιώνος και μέχρι της σήμερον τελούμενα και μαρτυρούμενα παρά πάσι τοις ορθοδόξοις θαύματα εις την καθ' ημάς Εκκλησίαν. Τους υπό του Ομήρου ύμνους των ψευδωνύμων Θεών προς τα άσματα και ψαλμωδίας της Ανατολικής Εκκλησίας κ.τ.λ.


Εκ τούτων και των τοιούτων περικοπών φαίνεται συνηρανισμένη, η περί ης ο λόγος Εγκυκλοπαιδεία του Φαρμακίδου, και δι' αυτού του παραλληλισμού ρίπτουσιν αυτοί οι ψευδοδιδάσκαλοι εις την πτώσιν της πλάνης την ορθόδοξον νεολαίαν και έπειτα προβιβάζουσιν τους πεπτωκότας εις διαφόρους βαθμούς των εταιριών. Αυτά τα λεγόμενα Λύκεια ή Γυμνάσια προετοιμάζουσι κατ' αυτό το πνεύμα της πλάνης και Καθηγητάς των άλλων αλληλοδιδακτικών, εν οις, καθώς και αφ' όλων των άλλων Σχολείων απαγορεύεται και αποσκορακίζεται παν οποιονδήποτε βιβλίον Εκκλησιαστικόν, ή οπωσδήποτε άλλως συντεταγμένον υπό ορθοδόξου συγγραφέως, και αντ' αυτών έχουσι βιβλιαρίδια συντεταγμένα υπό Λουθηρο-Καλβίνων και μεταφρασθέντα εκ του Αγγλικού και Γερμανικού, ή υπό του Κοραή και των πάλαι και των νυν οπαδών και ομοφρόνων αυτού, κατά τους σατανικούς σκοπούς της επιβουλής.


Όταν δε αυτή, η εκ της Αγγλίας επιβουλή έφερε κατά μικρόν και ανεπαισθήτως εις την Επτάνησον αυτό το σύστημα, τότε έθεσε νόμον όμοιον εις τον περί χειροτονίας των κληρικών από διακόνου μέχρι Επισκόπων και Μητροπολιτών όλαι αι θέσεις, και τα επαγγέλματα, και παν έργον μέχρι αυτού του Φαρμακοπώλου, απαγορεύονται διά νόμου και επιτρέπουν εις όσους εγκρίνη η αρχή και όλα αυτά απονέμονται συστηματικώς εις μόνον τον προσυλητισμόν της επιβουλής, και προ πάντων εις όσους εξ αυτών υπάρχουσιν αξιώματα ως προς την έκτασιν της τοιαύτης πλάνης.


Τούτο όμως διατηρείται υπέρ πάντα τα άλλα εις ταύτα τα δύο (...)  εις την ψήφον και εκλογήν του χειροτονηθησομένου εις βαθμόν διακόνου, ιερέως, Επισκόπου και όλων εν γένει των κληρικών΄ και δεύτερον  εις όλους εν γένει τους διδασκάλους και Καθηγητάς, τους ωρισμένους εις μόρφωσιν και διδασκαλίαν της ορθοδόξου νεολαίας. Εκ των όσων άλλων πολλών και ποικίλων τρόπων μετέρχονται οι ψευδοδιδάσκαλοι της νυν απαισίου και φρικτής εποχής κατά μυστικήν και έμμεσιν εισήγησιν της επιβουλής, διά την πτώσιν όλης της ορθοδόξου νεολαίας θεωρούνται και οι ακόλουθοι.


Α'. Συγχρόνως εις την ενέργειαν της πλάνης μετέρχονται πολλούς άλλους δολίους τρόπους, υπό το όνομα της ελευθερίας και του εξευγενισμού, και την διάδοσιν της διαφθοράς.


Β'. Ενίοτε ο εις εκ των ψευδοδιδασκάλων βλασφημεί αναφανδόν και ανυποστόλως κατά της ορθοδόξου πίστεως, άλλος δε τις εξ αυτών αναδέχεται εν υποκρίσει την υπέρ της πίστεως απολογίαν, επί σκοπώ, ίνα δίδη αφορμήν περισσοτέρας βλασφημίας εις τον πρώτον και διά σκάνδαλον των ακροατών. Τούτο θεωρείται και εις τινάς εκ των εφημεριδογράφων  και εις άλλα πολλά όργανα της επιβουλής.


Γ'. Μετέρχονται συστηματικώς, εντέχνως πως και δολίως, ως είπα και ανωτέρω, τον παραλληλισμόν εις όλα τα θεία και Ιερά, ως προς τας μυθολογίας των εθνικών, και τούτο γίνεται ως επί το πλείστον εις τα Γυμνάσια, τα άλλως λεγόμενα δευτερεύοντα Σχολεία.


Δ'. Ο πάντων των άλλων ολεθριώτατος και ο δολιώτερος τρόπος δι' ου φέρουσιν ευστόχως και ανυπόπτως την πτώσιν των μαθητών καθ΄όλα τα λεγόμενα Σεμινάρια ή Πανεπιστήμια εστίν ο ακόλουθος. Όλος, δηλαδή ο αγών και το έργον των ψευδοδιδασκάλων εστίν, ίνα λέγωσιν, επανειλημμένως, συστηματικώς και διδακτικώς, τας όσας φρικτάς βλασφημίας φέρουσι και λέγουσιν οι Θεισταί, οι άθεοι και οι Λουθηρο-Καλβίνοι κατά της ορθοδόξου πίστεως, υπό το πρόσχημα ότι μέλλουσιν  ίνα φέρωσιν έπειτα την τούτων αναίρεσιν.


Η απολογία όμως υπέρ της πίστεως εις αναίρεσιν των όσων μεγάλων και πολλών βλασφημιών ήκουσαν οι μαθηταί, ουδέποτε γίνεται σχεδόν υπό διαφόρους προφάσεις, και εάν ενίοτε είπη τις ολίγον τι περί τούτου, η απολογία γίνεται όλως σύντομος, ασύστατος, εμπαικτικώς, ουχί προς οικοδομήν, αλλά διά περισσότερον σκάνδαλον. Τούτους και άλλους πολλούς και ποικίλους τρόπους μετέρχονται οι Καθηγηταί της νυν εποχής, της ορθοδόξου νεολαίας. 


Τούτο το όλως αντίθεον και απαισιώτατον σύστημα, το οποίον η επιβουλή έφερε προ πολλού εις την Επτάννησον διά νόμου, το αυτό κατά πάντα όμοιον και απαράλλακτον έφερε διά νόμου και εις το βασίλειον της Ελλάδος από αντιβασιλείας και διατηρείται μέχρι της σήμερον, και το αυτό σύστημα έφερε κατά μικρόν και ανεπαισθήτως και εις όλην την άλλην Ανατολήν καθ' όλον το Οθωμανικό Κράτος.


Συνεχίζεται 



Εκ του βιβλίου του Μοναχού Κοσμά Φλαμιάτου
''ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΑ 
ΕΙΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΙΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ, ΕΙΣ ΟΡΘΟΦΡΟΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑΝ. ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΜΕΛΛΟΥΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΚΑΘ' ΗΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ'' 
Αθήνα 1849, σελ. 49-53. 
Μεταφορά στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, με την Γραμματική τάξη της εποχής, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF