ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 18 Ιουνίου 2019

ΣΥΛΛΑΒΕΤΕ ΤΟΥΣ ''ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ'' ΑΘΟΡΥΒΩΣ!





Η ''ΕΚΘΕΣΗ'' ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΠΑΡΑΔΙΔΕΙ ΕΝ ΛΕΥΚΩ ΤΟΥΣ ''ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ'' ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΣΥΛΛΗΦΘΟΥΝ ΟΥΤΟΙ ΑΘΟΡΥΒΩΣ!



Μέρος 14ον - Τελευταίον



''Να μείνουμε Ορθόδοξοι έργῳ και λόγῳ εν πάσι και να αποφύγουμε πάσῃ θυσίᾳ 

την κοινωνία με τους παρεκκλίνοντας· 

δεν υπάρχουν μικρά στην Πίστι· 

η διακράτησις της Παραδόσεως, ως θησαυρού περικλείει τον στέφανον της αφθαρσίας· 

η διακριτική πορεία μεταξύ των άκρων είναι σχοινοβασία επίπονη, εφόσον 

εφελκύει επ' αυτῆς τα πυρά και των δύο μερών· 

αξίζει να υποφέρει και να πεθαίνει κανείς 

έστω και εγκαταλελειμμένος χάριν της Αληθείας!''


Άγιος Χρυσόστομος ο Νέος Ομολογητής



Ο Αρχιεπίσκοπος της Καινοτομίας Χρυσόστομος Παπαδόπουλος (1868-1938), άμα τη λήψει της Επισκοπικής του θέσης στην Μητρόπολη των Αθηνών και προκειμένου να αντιμετωπίσει την αναπάντεχη γι' αυτόν αντίσταση εκ των εμμενόντων στις πατρώες παραδόσεις, αντικαινοτόμων Ορθοδόξων του πατρίου ημερολογίου, ζήτησε αμέσως την γνωμοδότηση του Αρείου Πάγου, προκειμένου (και νομικά κατοχυρωμένος) να εκδιώξει και απελάσει τους Γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς! Πάνω ακριβώς σε αυτή την ''Έκθεση'' του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνου Μ. Γεωργιάδη στηρίχθηκαν -δικονομικά- οι διωγμοί των αποκαλούμενων ''Παλαιοημερολογιτών'' και διά τούτο αποφάσισαν το σφράγισμα και το γκρέμισμα των Ιερών Ναών τους, το ξύρισμα και τη περιφορά των Ιερέων και Μοναχών τους, στους δρόμους των πόλεων προς δημόσια και άθλια διαπόμπευση και τις απελάσεις τους σε απομακρυσμένα νησιά προς ''γνώσιν και συμμόρφωσιν''...



Ποιός ήταν όμως αυτός, ο ''διαλεχτός'' νομικός άνδρας, που επιλέχθηκε από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, προκειμένου να αποφασίσει για τις ζωές τουλάχιστον ενός εκατομμυρίου, αντιδρώντων Ορθοδόξων κατά της ημερολογιακής καινοτομίας; Στη γνωστή ''δίκη των έξ'', που καταδικάστηκαν, ως υπαίτιοι της Μικρασιατικής Καταστροφής (Οκτώβριος - Νοέμβριο του 1922), ο Κωνσταντίνος Μ. Γεωργιάδης συμμετέχει στο έκτακτο Στρατοδικείο, ως τρίτος επαναστατικός κατήγορος; Η εφημερίδα των Αθηνών ''ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ'' της 12ης Νοεμβρίου 1922  σε σχόλιό της σχετικά με την αγόρευσή του, θα σημειώσει: ''...επάνω εις τα πράγματα εθεμελίωσε τις κατηγορίες του... Μέσα εις τους γερούς τοίχους του ενέκλεισε τους κατηγορουμέ­νους και με την ανάπτυξιν του εγκλήματός των ανύψωσεν ένα πελώριο ικρίωμα''. 


Όταν το 1930 προήχθη σε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και λόγω της έξωθεν κακής διαγωγής του, το νομικό περιοδικό ''Εφημερίς της Ελληνικής και Γαλλικής Νομολογίας'' τόμος 50ός του 1930, δυσαρεστήθηκε εκφράζοντας άσχημα σχόλια για την προαγωγή του και χαρακτήρισε τον διορισμό του ''εξαιρετικώς ασυμπαθή παρ΄ολοκλήρω τη κοινή γνώμη''! Η εφημερίδα ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'' της 11ης-4-1933, τον  κατήγγειλε, ότι το 1925, όταν ήταν αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου και προκειμένου να αποφύγει της πληρωμής ενός φόρου εισοδήματος, δήλωσε μικροτέρας αξίας πουλημένη οικία του από εκείνη, που είχε συμφωνήσει με τον αγοραστή. Για την πράξη του αυτή, καθώς και για το γεγονός ότι μεταχειρίσθηκε την από το αξίωμά του ηθική επιβολή, για να θεωρηθεί από τις φορολογικές αρχές, ως περαιωμένη η υπόθεση του, ο Υπουργός Δικαιοσύνης, με την υπ' αριθμ. πρωτοκόλλου 17/20-5-1933 απόφασή του, του επέβαλε την πειθαρχική ποινή της προσωρινής παύ­σης των έξι μηνών και τον παρέπεμψε ενώπιον της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου προκειμένου να κριθεί αν συντρέχει περίπτωση οριστι­κής απόλυσής του από την υπηρεσία. 


Η ''Έκθεσή'' του -βεβαίως- δεν αποτελεί τίποτε άλλο, από μια υπεραπλουστευμένη αντιγραφή -κατά το δοκούν και καθ' επιταγήν- συρραφή, ''λαικών'' και φλύαρων ερμηνειών, προκειμένου να ικανοποιήσει τον φίλο του Χρυσόστομο Παπαδόπουλο και όλη την περιρρέουσα ''φιλοβενιζελική αυλή'' εν τοις κόλποις της Εκκλησίας. (Ολόκληρη την ''Έκθεση'', την δημοσιεύουμε παρακάτω). Η ''Έκθεση'' νομικά γράφηκε και διαχειρίστηκε από τον δημιουργό της -φυσικά με έξυπνο τρόπο- ώστε να αιτιολογηθεί και ''εξακριβωθεί'' συμπερασματικά ''το ζητούμενον'': οι διώξεις των ''παλαιοημερολογιτών''! Για αυτό -ακριβώς- τον λόγο, ο Εισαγγελέας δεν κατέταξε τους αντικαινοτόμους, ούτε φυσικά στους σχισματικούς, ούτε φυσικά και στους αιρετικούς, αλλά, ούτε και στους... αποτειχισμένους από την Καινοτόμο Εκκλησία! Σε αυτήν την περίπτωση -βάση του Συντάγματος- θα προστατεύονταν από τους νόμους του Κράτους. Κατατάσσοντάς τους όμως στην αυτή επίσημη, διοικούσα Εκκλησία, ως ''αποσχισθέντες αντάρτες άνευ δογματικού λόγου'', έδωσε στο υπουργείο Δημοσίας Τάξης το δικαίωμα, το σύνθημα και την εκχώρηση να βάλλει επί αυτών, όπου, όπως και όποτε νόμιζε αυτό! Όπερ και εγένετο! Καταλήγοντας συμπερασματικά και στο διά ταύτα αποφαίνεται:


''Τούτω ούτως εχόντων, οι ακολουθούντες το Ιουλιανόν ημερολόγιον Ορθόδοξοι Χριστιανοί δ ε ν  δ ύ ν α ν τ α ι  ν α  ι δ ρ ύ σ ω σ ι  ιδίας και ανεξαρτήτους της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος θ ρ η σ κ ε υ τ ι κ ά ς  ο ρ γ α ν ώ σ ε ι ς  και  ι δ ί ο υ ς  ν α ο ύ ς, καθιερωμένους εις την κοινήν των αποδεχομένων το Ιουλιανόν ημερολόγιον λατρείαν, α ι  δ ε  ι δ ρ υ θ ε ί σ α ι  τοιαύται ο ρ γ α ν ώ σ ε ι ς  υπόκεινται αναγκαίως ε ι ς  δ ι ά λ υ σ ι ν  δι' αποφάσεως του αρμοδίου δικαστηρίου΄


Και εν σχέσει μεν προς την ίδρυσιν ιδίων και ανεξαρτήτων της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας θρησκευτικών οργανώσεων, διότι οι τοιούτοι χριστιανοί ορθόδοξοι δεν καθίστανται λόγω της διαφοράς του ημερολογίου ετερόδοξοι, αλλ΄αποτελούσι μέρος του συνιστώντος την αυτοκέφαλον Εκκλησίαν της Ελλάδος όλου πληρώματος, διό και υπάγονται εις την δικαιοδοσίαν της υπερτάτης Εκκλησιαστικής αρχής, της διοικούσης την Αυτοκέφαλον Εκκλησίαν, ώστε η παρ΄αυτών ίδρυσις ιδίων και ανεξαρτήτων θρησκυτικών οργανώσεων ήθελεν έχει ως αποτέλεσμα, τούτο μεν, την απόσχισιν αυτών από της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος άνευ αποφάσεως της Συνόδου των Κανονικών της Εκκλησίας Αρχιερέων, τούτο δε, την εν τω Κράτει κατάτμησιν της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος εις πλείονας κατ΄ιδίαν μικράς Αυτοκεφάλους Εκκλησίας, τουθ΄όπερ αντίκειται εις το άρθρ. 1 του Συντάγματος, εις τους Αποστολικούς και Συνοδικούς Κανόνας.... {...} Εν σχέσει δε π ρ ο ς  την ί δ ρ υ σ ι ν ιδίων ανεξαρτήτως  ι ε ρ ώ ν  Ν α ώ ν,  η ίδρυσις τοιούτων Ναών α π α γ ο ρ ε ύ ε τ α ι από τον εν τη δευτέρα παραγράφω αναφερομένων Νόμων και Αποστολικών Κανόνων.'' {...}


Έτσι δύνανται να ερμηνευθούν (και να υποστηριχθούν και νομικώς!) οι μαζικές καθαιρέσεις και απελάσεις των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, των ζηλωτών Αγιορειτών εκ του Άθωνα, ενώ ο Άγιος Χρυσόστομος, πρώην Φλωρίνης τόνιζε: {...} ...Ότι οι Παλαιοημερολογίται (δεν) αποτελοῦν δευτέραν Ορθόδοξον Εκκλησίαν εν τω Κράτει, αλλά την πατροπαράδοτον και Ακαινοτόμητον Αυτοκέφαλον Ορθόδοξον Εκκλησίαν της Ελλάδος. Διότι, όσῳ και αν παρουσιάζονται κατά το φαινόμενον και την ἐξωτερικήν εκδήλωσιν της πίστεως, ως έχοντες ιδίαν λατρείαν, ιδίους ευκτηρίους οίκους, και ιδίους Λειτουργούς, ουχ ήττον όμως ούτοι, καίτοι διατελούν εν ακοινωνησίᾳ προς την καινοτομήσασαν Ιεραρχίαν, ως εχόμενοι στερρώς των Παραδόσεων και των Θείων και Ιερών Κανόνων, αποτελούν εν τη Κανονικότητι, ουχί ιδιαιτέραν Εκκλησίαν εκείνης μεθ' ης διέκοψαν προσωρινώς διά λόγους Κανονικούς τήν Εκκλησιαστικήν επικοινωνίαν, αλλά την ανύστακτον φρουράν, την αγρύπνως φρυκτωρούσαν επί των αδαμαντίνων επάλξεων της Μιας Ορθοδόξου Ελληνικῆς Εκκλησίας''. (Εκ της ''Απολογίας'' του Αγίου Ιεράρχου ενώπιον του Εφετείου Αθηνών, την 29ην Μαρτίου 1940).


Ως απόληξη των 13ών ενοτήτων της εργασίας μας, υπό τον τίτλο: ''ΣΥΛΛΑΒΕΤΕ ΤΟΥΣ ''ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ'' ΑΘΟΡΥΒΩΣ!'' οφείλουμε να υπογραμμίσουμε, ότι τα πλείστα δημόσια έγγραφα, τα εκλάβαμε από το Ψηφιακό Αρχείο του ''Εθνικού Ιδρύματος Ελευθέριος Βενιζέλος''. Πηγές μας ήταν το Ιστορικό Αρχείο ''ΜΝΗΜΩΝ'', το ''ΙΑΠΕ'' (Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού), η Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου'', η ''Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας'', το ''ΕΤ'' (Εθνικό Τυπογραφείο), η ''ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ'' και  το περιοδικό ''ΘΕΟΛΟΓΙΑ''. Πληροφορίες συλλέξαμε από τις εφημερίδες ''ΠΑΤΡΙΣ'', ''ΣΚΡΙΠ'', ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'', ''ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ'', ''ΒΡΑΔΥΝΗ'', ''ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ'', ''ΕΜΠΡΟΣ'' και τα βιβλία: ''Αριστοτέλη Δελήμπαση, ''ΠΑΣΧΑ ΚΥΡΙΟΥ'', ''ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΟΤΤΕΑΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ 1881-1978), ΠΗΔΑΛΙΟ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ'', ''ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ 1924-1952'', ''Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΘΗΝΩΝ'', ''ΑΠΑΝΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΒΟΥΡΙΔΗ 1871-1955'', ''ΠΑΛΑΙΟΝ ΚΑΙ ΝΕΟΝ'', ''Η ΑΓΩΝΙΑ ΕΝ ΤΩ ΚΗΠΩ ΤΗΣ ΓΕΣΘΗΜΑΝΗ''.


Υπενθυμίζουμε, ότι ο τίτλος της εργασίας μας δόθηκε εξ΄αφορμής του λόγου, του ιδίου, του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου! Ήταν η 21η Ιανουαρίου 1929, όταν ο Αρχιεπίσκοπος  Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, με επίσημο έγγραφό του από τα γραφεία της οδού Φιλοθέης, ζητούσε απ΄τον Πρωθυπουργό της χώρας Ελευθέριο Βενιζέλο, τη σύλληψη παντός ''παλαιοημερολογίτου'' και την άμεση απέλαση αυτού αθορύβως! Ιδιαιτέρως εκζητούσε την άμεση επέμβαση της χωροφυλακής ''περί αμέσου απελάσεως'', πλην όμως αυτή να ''εκτελεσθεί αθορύβως και δια μέσου ενεργείας της αστυνομίας, υπό την προυπόθεση, ότι αύτη δεν θα επιτρέψει την επάνοδον αυτών''!


Στη πτωχή -από κάθε άποψη- εργασία μας προσπαθήσαμε να φέρουμε στη δημοσιότητα, όχι ''αναμασημένες'' και ''χιλιοειπωμένες'' γραφές, αλλά να προσθέσουμε (κατά το δυνασθαι φυσικά) νέο υλικό, που να εμπλουτίσει έτι περισσότερο την αιματηρή ιστορία των διωγμών, που υπέστησαν οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί σε αυτή, την πολύπαθη χώρα. Η έρευνά μας αυτή έχει καθαρά τα στοιχεία της ορθόδοξης, δημοσιογραφικής έρευνας και αποσκοπεί στην ανάδυση και την ανάδειξη εκ της φθοράς του Χρόνου, ανθρώπων και γεγονότων, που έπαιξαν -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- σημαντικό ρόλο  στην πραγμάτωσή της. Με την ευχή και την ευλογία του αειμνήστου, πνευματικού μας πατρός, Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού  ευχόμαστε κάποτε η Ορθοδοξία να ξαναγίνει ενωμένη και οι επόμενες γενιές (?) να διαβάζουν αυτές τις πενιχρές γραμμές, αποστασιοποιημένες από πάθη και προκαταλήψεις ή και εμπάθεια επί παντός ανθρώπου, προς ενίσχυση, βελτίωση και εξύψωση του ομολογιακού, πνευματικού τους αγώνα. Εύχεσθε!



Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος



ΕΚΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΟΥ Α... by on Scribd





Κύριε Πρόεδρε,


Διαπέμποντες Υμίν περικλείστως ώδε εν αντιγράφω ταυτάριθμον και ταυτόχρονον έγγραφον της περί ημάς Αγίας και Ιεράς Συνόδου προς την κυβέρνησιν επί του παλαιοημερολογητικού ζητήματος, παρακαλούμεν, όπως ευαρεστηθείτε και υποστηρίξετε τας διαλαμβανομένας εν αυτώ απόψεις της επισήμου του Κράτους Εκκλησίας.


          Ο Αθηνών Σπυρίδων (Βλάχος)  Πρόεδρος






Εν Αθήναις τη 20ή Απριλίου 1951


Προς την Αυτού Εξοχότητα τον Πρωθυπουργόν
της Ελλάδος κ. κ. Βενιζέλον


Εξοχότατε


Πλήρης πόνου και πικρίας απευθυνόμεθα και την φοράν αυτήν προς τον επίσημον εκπρόσωπον της πατρίδος μας, ελπίζοντας ότι τα διαμειφθέντα γεγονότα θα έχουν οπωσδήποτε ομιλήσει ενωρίτερον υμών εις την καρδίαν σας, ώστε αύτη να ακούει την θλιβεράν ημών κραυγήν.


Ως γνωστόν, η Ελλάς ευρίσκεται μεταξύ των κρατών εκείνα, τα οποία κατεδίκασαν πάσαν προσπάθειαν βιαίας εξοντώσεως φυλετικών, εθνικών και θρησκευτικών ομάδων, χαρακτηρίσαντα την πράξιν αυτήν ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητος. Την καταδίκην αυτήν ανεγνώρισεν ως επίσημον αρχήν ο Ο.Η.Ε. και ανέλαβε την περιφρούρησίν της.


Δυστηχώς όμως η Κυβέρνησις, εν τη ευσεβή της σπουδή να περιφρουρήσει το γόητρον της Κρατούσης Εκκλησίας, παρέβη πρώτη την συνθήκην αυτήν και έθεσεν υπό άγριο και εξοντωτικό διωγμό εν εκατομμύριον Ελλήνων πολιτών, Εθνικοφρόνων και λάτρεων των παραδόσεων της Εκκλησίας και του Έθνους.


Ούτως εξόρισεν εις απόκρυμνον κορυφήν τον Επίσκοπον και ημέτερον πνευματικόν αρχηγόν π. Φλωρίνης κ. Χρυσόστομον, καταδικάσασα αυτόν εις βραδύν και εξαντλητικόν θάνατον. Ηρνήθη το δικαίωμα των ιερατικών τιμών εις τους συγγενείς του μεταστάντος Επισκόπου Κυκλάδων Κυρού Γερμανού, τον οποίον νεκρόν όντα επέρριψεν εις τον τόπον της ταφής, ως εκτελεσθέντα κακούργον. 


Έκλεισε και κλείει καθημερινώς Ιερούς Ναούς εις τους οποίους σ υ λ λ α μ β ά ν ε ι   λ ε ι το υ ρ γ ο ύ ν τ α ς.  Τέλος δε διώκει διά των πλέον τυρρανικών και σκληρών μέσων ανθρώπους φιλήσυχους επιθυμούντας να προσεύχονται και να λειτουργούνται κατά τις υποδείξεις της συνειδήσεώς των. Εις τον ανελεύθερον αυτόν διωγμόν χ ρ η σ ι μ ο π οι ε ί   α υ τ ο κ ί ν η τ α,  π υ ρ ο σ β ε σ τ ι κ ά ς  υ π η ρ ε σ ί α ς,  ε ξ ε υ τ ε λ ι σ μ ο ύ ς  και άλλα παρόμοια.


Προς τί όλα αυτά, Εξοχότατε; Αι ενέργειαι αύται και τον φανατισμόν εξάπτουν και την Ελλάδα εκθέτον ως παραβάτιδα διεθνών Αρχών και Νόμων. Είναι αποκαρδιωτικόν, ότι αυτά συμβαίνουν τη ανοχή του Μεγάλου Τέκνου, του εμπνευστού των δημοκρατικών και φιλελευθέρων Αρχών της Νεοτέρας Ελλάδος.


Επειδή φρονούμεν, ότι ο προς ον απευθυνόμεθα φιλελεύθερος Πρωθυπουργός της φιλελευθέρας Πατρίδος μας, θα αποδοκιμάζει κατά βάθος τας ενεργείας αυτάς, οφειλομένας, ως επί το πλείστον εις κακάς υποδείξεις τολμηρών συμβούλων, δι' αυτό αποτολμώμεν και την τελευταίαν αυτήν έκκλησιν ευελπιστούντες διά την ευμενή αυτών υποδοχήν.


Σκεφθείτε, Εξοχώτατε, την πικρίαν των Ελλήνων εκείνων, οι οποίοι δεν θα έχουν την ευκαιρίαν να εορτάσουν τας χριστιανικάς εορτάς των Παθών και της Αναστάσεως, διότι διώκονται. Οι Έλληνες αυτοί είναι εκείνοι, οι οποίοι συμβάλλουν δι΄όλων των δυνάμεών των εις την ανόρθωσιν και πρόοδον της πατρίδος.


Σκεφθείτε, ότι η πικρία αυτή θα μεταβληθεί εις αγανάκτησιν. Μία τοιαύτη αγανάκτησις εξασθενεί την ευρωστίαν του Εθνικού Οργανισμού και απογοητεύει τους θερμούς αυτού υποστηρικτάς.


Δι΄όλους αυτούς τους λόγους παρακαλούμεν, όπως ευαρεστηθείτε και δώσητε τας δεούσας εντολάς, προκειμένου να μας χορηγηθεί μία Εκκλησία εις Αθήνας και μία εις Πειραιά διά να εορτάσομεν και ημείς, τα Πάθη του Κυρίου, όχι ως διωκόμενοι, αλλ΄ως ελεύθεροι πολίται. Διά του τρόπου αυτού θα κατευνασθούν τα πάθη, θα ηρεμίσουν οι συνειδήσεις και θα λυθεί ευκολότερον το προκύψαν επίμαχον θέμα.



Επί τούτοις διατελούμεν  μετά βαθυτάτου σεβασμού



                                                           Ο Πρόεδρος                   Ο Γραμματεύς                                               





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF