Ο Γρηγόριος Ευστρατιάδης (1864-1950) υπήρξε νομικός, εκδότης και βουλευτής. Επί σειρά ετών υπήρξε εκδότης και διευθυντής της εφημερίδας ''ΣΚΡΙΠ'' της Αθήνας. Το ''ΣΚΡΙΠ'' αμέσως μετά την ημερολογιακή καινοτομία του 1924 τάχθηκε κατά του συνόλου των νεωτερισμών, που εισήγαγαν στο σώμα της Εκκλησίας ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος Μεταξάκης. Φιλοξενούσε στις σελίδες του το σύνολο σχεδόν των ανακοινώσεων της ''Ελληνικής Εκκλησιαστικής Κοινότητας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών'', δημοσίευε -με εμπεριστατωμένα ρεπορτάζ- όλες τις ειδήσεις για τις διώξεις των χιλιάδων αποτειχισμένων ''Παλαιοημερολογιτών'' και παρουσίαζε άρθρα αντινεωτεριστικά και κατά της κίνησης για την ''Ένωση των Εκκλησιών'', όπως ονομαζόταν τότε η οικουμενική κίνηση. Το βιβλίο του ''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'' δημοσιεύθηκε υπό την μορφή συνεχιζόμενων άρθρων τον Μάρτιο του 1928 και αποτέλεσε μια εμπεριστατωμένη δημοσιογραφική και θεολογική εργασία για το ημερολογιακό σχίσμα. Το περισσότερο -ίσως- ενδιαφέρον στο βιβλίο αυτό παρουσιάζει το γεγονός, ότι επιχειρήθηκε η προσέγγιση των δρώμενων της ημερολογιακής καινοτομίας και μέσα από το πληροφοριακό φάσμα της δημοσιογραφίας και εύλογα η επικαιρότητα ζωντανεύει ιδεατά στα ''πέτρινα'' αυτά χρόνια του Μεσοπολέμου, προσφέροντας στον αναγνώστη διαδραστικά τον επίκαιρο και ζωντανό παλμό των γεγονότων!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
ΝΒ' Μέρος
Ανεπτύξαμεν εις το προηγούμενον άρθρον, ποια ολέθρια αποτελέσματα επέφερεν η βεβιασμένη, αλόγιστος και αδικαιολόγητος καινοτομία της μεταβολής του Ημερολογίου εν τη Εκκλησία, πως διήρεσε τους ορθοδόξους Χριστιανούς θρησκευτικώς, πως εγέννησε την αμφιβολίαν περί της ιερότητος, του κύρους και του απαρασαλεύτου των Ιερών Κανόνων και των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων και της ισχύος των Εκκλησιαστικών ημών παραδόσεων.
Πώς επομένως εκλονίσθη η θρησκευτική πίστις παρά τω Λαώ και πως εν μια και τη αυτή οικογενεία επήλθε διχοστασία εν τω ζητήματι της πίστεως και της λατρείας. Ας προστεθή εις ταύτα και η μεγάλη επίδρασις, ην έσχε και εις αυτό το στράτευμα, ο εκ της μεταβολής του Εκκλησιαστικού ημερολογίου κλονισμός της πίστεως΄ διότι εν τη θεωρία, ήτις γίνεται εις το στράτευμα περί της αφοσιώσεως του στρατιώτου είς την έννοιαν της πίστεως και της Πατρίδος διδάσκεται και οφείλη να διδάσκεται ο σεβασμός και η προσήλωσις, τον Προγονικόν θησαυρόν της θρησκείας των Πατέρων ημών και της δι' αυτής αναγεννηθείσης Πατρίδος.
Αλλ' ο στρατιώτης, ο διδασκόμενος να σέβηται την θρησκείαν των Πατέρων και να τηρή τας παραδόσεις αυτών, ποιαν θα λάβη περί αυτών ιδέαν όταν γνωρίζη, ότι αυτοί οι Αρχηγοί της Εκκλησίας τας περιφρονούν και τας ανατρέπουν; Πώς και διά τίνος άλλου μέσου ή διά του παραδείγματος των Πατέρων της Εκκλησίας και των παρ' αυτών εις ημάς παραδοθέντων θα εμπνεύσωμεν εις τον στρατιώτην την Ιδέαν της θρησκείας και δι΄αυτής την Ιδέαν της Πατρίδος;
Είναι γνωστή η εναντίον της θρησκείας προπαγάνδα και ο κομμουνιστικός άνεμος. Απέναντι της προσπαθείας των κομμουνιστών, ζητούντων να διαφθείρουν την θρησκευτικήν συνείδησιν διά των αναρχικών και ανατρεπτικών πάσης ηθικής τάξεως ιδεών, η Εκκλησία η ποιμαίνουσα ώφειλε να κατοχυρώση την θρησκείαν διά του τείχους του σεβασμού των Παραδόσεων και της αυστηράς συντηρητικότητος, ήτις αποτελεί και τον χαρακτήρα της ορθοδόξου ημών Εκκλησίας.
Αντί τούτου έδωκεν αυτή το σύνθημα της κατακρημνίσεως των αρχαιοπαραδότων της Εκκλησίας σημάτων και συμβόλων και συνήργησεν εις τον εγερθέντα σάλον και εις τον κλονισμόν του θρησκευτικού αισθήματος υπό των αντιθρησκευτικών οργανώσεων, διά της μετά τόσης ελαφρότητος αν μη αντορθοδόξου προθέσεως καταρρίψεως ενός φυσικού οχυρώματος της θρησκείας, οίον είναι το Εκκλησιαστικόν ημερολόγιον, το ισχύσαν επί δισχίλια περίπου έτη διά την Εκκλησίαν, και καταλυθέν διά μιας απλής Εγκυκλίου του Αρχιεπισκόπου Αυηνών.
Ιδού το μέγεθος του αποτολμηθέντος υπό του Αρχιεπισκόπου Αθηνών εγκλήματος κατά της θρησκείας και επομένως κατ' αυτού του Έθνους. Ανεξαρτήτως όμως τούτων, η Ορθόδοξος Εκκλησία από του 16ου αιώνος προσέλαβεν ίδιον χαρακτηριστικόν γνώρισμα εξωτερικόν, το Ιουλιανόν Ημερολόγιον, ως η Δυτική το Γρηγοριανόν. Το εξωτερικόν τούτο γνώρισμα ήτο σωτείρα άγκυρα διά το πλήρωμα της Ορθοδοξίας, το οποίον εν τη ολότητι αυτού μη δυνάμενον να διακρίνη και εμβαθύνη εις τας υφισταμένας δογματικάς διαφοράς μεταξύ των δύο Εκκλησιών, προεφυλάσσετε από πάσης επιβούλου προπαγάνδας προς προσηλυτισμόν εις την κακοδοξίαν του Παπισμού διά της διαφοράς των 13 ημερών.
Η διαφορά αύτη κατά τον αείμνηστον Ζολώταν απετέλη ένα των ογκολίθων του οικοδομήματος της Ορθοδοξίας, όπερ ούτος ισχυροποιείτο και προεφυλλάσετο από πάσης επιβουλής Παπικής Εκκλησίας. Η αποβολή του ογκολίθου τούτου, καθ' ον ιδίαν τρόπον εγένετο υπό του Αρχηγού της Ελληνικής Εκκλησίας ήτο αυτόχρημα προδοσία και απεμπόλισιν των υψίστων δικαιωμάτων και συμφερόντων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Είναι γνωστόν πως εκμεταλλεύθη η Λατινική προπαγάνδα τον άφρονα νεωτερισμόν του Αρχιεπισκόπου Αθηνών εις βάρος του Ορθοδόξου ποιμνίου. Ενθουσιώδη τα Όργανα του Παπισμού εκληρυσσον και κηρύττουν, μεταξύ του Ορθοδόξου πλήθους, ότι ως επλανάτο η Ορθόδοξος Εκκλησία εις το ζήτημα του ημερολογίου και την αλήθειαν κατείχε μόνον η Δυτική, ούτω και εις όλα τα άλλα ζητήματα, τα διαιρούντα τας δύο Εκκλησίας συμβαίνει.
Και εις ενίσχυσιν του κηρύγματος τούτου των Παπιστών εμφανίζεται αυτός ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών προστατευόμενος υπό της Πολιτείας και ζητεί να παρεμποδίση πάσαν διαμαρτυρίαν. Αν εξ Εθνικής φιλοτιμίας και ευσεβείας ευρέθησαν ιερείς και μερίς του Λαού ζητούντες ως Έλληνες και ορθόδοξοι να εορτάζουν και λατρεύουν τον Θεόν και ουχί ως νεωτερίζοντες και Παπισταί, οι ιερείς ούτοι και οι πολίται κατεδιώχθησαν και εξακολουθούν διωκόμενοι υπό του πρωτοστάτου της Παπικής Καινοτομίας Αρχιεπισκόπου Αθηνών και τίνων άλλων Αρχιερέων δούλων του κόμματος και της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Οσάκις δε ο λαός κατά χιλιάδας κοινοτήτων και πόλεων εξεδήλωσε την θέλησίν του να εορτάζη κατά τας Παραδόσεις των Πατέρων του και όχι κατά το Εορτολόγιον του Πάπα, η Πολιτεία τη εισηγήσει του Αρχιεπισκόπου αντέταξε την βίαν των όπλων, ως συνέβη τελευταίον διά τους προσκυνητάς της Τήνου. Είναι ούτω ή δεν είναι συνεργός του Έργου του Παπισμού ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, διά των τοιούτων ενέργειών του;
Τί σημαίνει ότι προς επίδειξιν και εκπλήρωσιν ενός τύπου συντάσσει και απεστέλλει εις το Υπουργείον Έγγραφα, εναντίον δήθεν της Λατινικής προπαγάνδας, όταν διά των πράξεών του εμφανίζεται σύμμαχος αυτής; Είναι γνωστόν αφ' ετέρου, ποσον οργιάζει η αυτή προπαγάνδα εις τα κλίματα των Ορθοδόξων Εκκλησιών της Ανατολής, εις τα οποία η εισαγωγή του νέου ημερολογίου έχει την σημασίαν του πλήρους θριάμβου των σχεδίων του Παπισμού και της ανεπανορθώτου ζημίας της Ορθοδοξίας.
Και λόγοι επομένως στοιχειώδους προνοίας υπέρ του Ορθοδόξου πληρώματος, έναντι του κινδύνου του Παπισμού και υπέρ της ευσταθείας των Αγίων του Θεού Ορθοδόξων Εκκλησιών επέβαλον την διατήρησιν του αρχαίου Εκκλησιαστικού καθεστώτος, απέναντι του οποίου μόνον άνθρωποι εστερημένοι βαθείας ορθοδόξου συνειδήσεως ηδύναντο να αδιαφορήσουν. Ουδείς, απολύτως ουδείς εκ των εν τη Αρχιεπισκοπή Αθηνών εζήτησε να μελετήση το ζήτημα της μεταβολής του Ημερολογίου από καθαράς ορθοδόξου Εκκλησιαστικής απόψεως.
Ουδείς έστρεψε το βλέμμα προς την Ιστορίαν της Εκκλησίας και τας παραδόσεις της Εκκλησίας. Όταν ο σοφός Σολομών εν ταις παροιμίαις αυτού έλεγε: ''Μη μέταιρε όρια αιώνια α έθεντο οι πατέρες σου'' εκήρυσσε πρώτος τον νόμον του σεβασμού προς τας παραδόσεις.
Και ο νόμος αυτός χαραχθείς έκτοτε εις τας συνειδήσεις των Χριστιανών απετέλει το θεμέλιον της πίστεως. Θεμέλιον παντός γραπτού και θετού νόμου ισχυρότερον. Αλλ' ο Αρχηγός της Εκκλησίας της Ελλάδος με αλαζονικήν δοξησοφίαν διασκέλισε τα ''αιώνια όρια, α έθεντο οι Πατέρες'', ίνα χωρήση αδέσμευτος προς την Εκκλησίαν της Δύσεως!
Τί εκέρδισε σήμερον η Εκκλησία διά της ασεβούς διαρρήξεως του υπερηφάνου τείχους των παραδόσεων και των σεβασμάτων της Ορθοδοξίας; Ποίον απέμεινεν αυτή όπλον κατισχύσεως και επιβολής απέναντι των ετεροδόξων της Δύσεως; Πώς θα αντεπεξέλθη κατά του κινδύνου της εκμηδενίσεως αυτής;
Εις το επόμενον άρθρον περατούντες την όλην μελέτην ημών, θα είπωμεν την γνώμην μας.
Δημοσιογράφος
ΝΒ' Μέρος
Ανεπτύξαμεν εις το προηγούμενον άρθρον, ποια ολέθρια αποτελέσματα επέφερεν η βεβιασμένη, αλόγιστος και αδικαιολόγητος καινοτομία της μεταβολής του Ημερολογίου εν τη Εκκλησία, πως διήρεσε τους ορθοδόξους Χριστιανούς θρησκευτικώς, πως εγέννησε την αμφιβολίαν περί της ιερότητος, του κύρους και του απαρασαλεύτου των Ιερών Κανόνων και των αποφάσεων των Οικουμενικών Συνόδων και της ισχύος των Εκκλησιαστικών ημών παραδόσεων.
Πώς επομένως εκλονίσθη η θρησκευτική πίστις παρά τω Λαώ και πως εν μια και τη αυτή οικογενεία επήλθε διχοστασία εν τω ζητήματι της πίστεως και της λατρείας. Ας προστεθή εις ταύτα και η μεγάλη επίδρασις, ην έσχε και εις αυτό το στράτευμα, ο εκ της μεταβολής του Εκκλησιαστικού ημερολογίου κλονισμός της πίστεως΄ διότι εν τη θεωρία, ήτις γίνεται εις το στράτευμα περί της αφοσιώσεως του στρατιώτου είς την έννοιαν της πίστεως και της Πατρίδος διδάσκεται και οφείλη να διδάσκεται ο σεβασμός και η προσήλωσις, τον Προγονικόν θησαυρόν της θρησκείας των Πατέρων ημών και της δι' αυτής αναγεννηθείσης Πατρίδος.
Αλλ' ο στρατιώτης, ο διδασκόμενος να σέβηται την θρησκείαν των Πατέρων και να τηρή τας παραδόσεις αυτών, ποιαν θα λάβη περί αυτών ιδέαν όταν γνωρίζη, ότι αυτοί οι Αρχηγοί της Εκκλησίας τας περιφρονούν και τας ανατρέπουν; Πώς και διά τίνος άλλου μέσου ή διά του παραδείγματος των Πατέρων της Εκκλησίας και των παρ' αυτών εις ημάς παραδοθέντων θα εμπνεύσωμεν εις τον στρατιώτην την Ιδέαν της θρησκείας και δι΄αυτής την Ιδέαν της Πατρίδος;
Είναι γνωστή η εναντίον της θρησκείας προπαγάνδα και ο κομμουνιστικός άνεμος. Απέναντι της προσπαθείας των κομμουνιστών, ζητούντων να διαφθείρουν την θρησκευτικήν συνείδησιν διά των αναρχικών και ανατρεπτικών πάσης ηθικής τάξεως ιδεών, η Εκκλησία η ποιμαίνουσα ώφειλε να κατοχυρώση την θρησκείαν διά του τείχους του σεβασμού των Παραδόσεων και της αυστηράς συντηρητικότητος, ήτις αποτελεί και τον χαρακτήρα της ορθοδόξου ημών Εκκλησίας.
Αντί τούτου έδωκεν αυτή το σύνθημα της κατακρημνίσεως των αρχαιοπαραδότων της Εκκλησίας σημάτων και συμβόλων και συνήργησεν εις τον εγερθέντα σάλον και εις τον κλονισμόν του θρησκευτικού αισθήματος υπό των αντιθρησκευτικών οργανώσεων, διά της μετά τόσης ελαφρότητος αν μη αντορθοδόξου προθέσεως καταρρίψεως ενός φυσικού οχυρώματος της θρησκείας, οίον είναι το Εκκλησιαστικόν ημερολόγιον, το ισχύσαν επί δισχίλια περίπου έτη διά την Εκκλησίαν, και καταλυθέν διά μιας απλής Εγκυκλίου του Αρχιεπισκόπου Αυηνών.
Ιδού το μέγεθος του αποτολμηθέντος υπό του Αρχιεπισκόπου Αθηνών εγκλήματος κατά της θρησκείας και επομένως κατ' αυτού του Έθνους. Ανεξαρτήτως όμως τούτων, η Ορθόδοξος Εκκλησία από του 16ου αιώνος προσέλαβεν ίδιον χαρακτηριστικόν γνώρισμα εξωτερικόν, το Ιουλιανόν Ημερολόγιον, ως η Δυτική το Γρηγοριανόν. Το εξωτερικόν τούτο γνώρισμα ήτο σωτείρα άγκυρα διά το πλήρωμα της Ορθοδοξίας, το οποίον εν τη ολότητι αυτού μη δυνάμενον να διακρίνη και εμβαθύνη εις τας υφισταμένας δογματικάς διαφοράς μεταξύ των δύο Εκκλησιών, προεφυλάσσετε από πάσης επιβούλου προπαγάνδας προς προσηλυτισμόν εις την κακοδοξίαν του Παπισμού διά της διαφοράς των 13 ημερών.
Η διαφορά αύτη κατά τον αείμνηστον Ζολώταν απετέλη ένα των ογκολίθων του οικοδομήματος της Ορθοδοξίας, όπερ ούτος ισχυροποιείτο και προεφυλλάσετο από πάσης επιβουλής Παπικής Εκκλησίας. Η αποβολή του ογκολίθου τούτου, καθ' ον ιδίαν τρόπον εγένετο υπό του Αρχηγού της Ελληνικής Εκκλησίας ήτο αυτόχρημα προδοσία και απεμπόλισιν των υψίστων δικαιωμάτων και συμφερόντων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Είναι γνωστόν πως εκμεταλλεύθη η Λατινική προπαγάνδα τον άφρονα νεωτερισμόν του Αρχιεπισκόπου Αθηνών εις βάρος του Ορθοδόξου ποιμνίου. Ενθουσιώδη τα Όργανα του Παπισμού εκληρυσσον και κηρύττουν, μεταξύ του Ορθοδόξου πλήθους, ότι ως επλανάτο η Ορθόδοξος Εκκλησία εις το ζήτημα του ημερολογίου και την αλήθειαν κατείχε μόνον η Δυτική, ούτω και εις όλα τα άλλα ζητήματα, τα διαιρούντα τας δύο Εκκλησίας συμβαίνει.
Και εις ενίσχυσιν του κηρύγματος τούτου των Παπιστών εμφανίζεται αυτός ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών προστατευόμενος υπό της Πολιτείας και ζητεί να παρεμποδίση πάσαν διαμαρτυρίαν. Αν εξ Εθνικής φιλοτιμίας και ευσεβείας ευρέθησαν ιερείς και μερίς του Λαού ζητούντες ως Έλληνες και ορθόδοξοι να εορτάζουν και λατρεύουν τον Θεόν και ουχί ως νεωτερίζοντες και Παπισταί, οι ιερείς ούτοι και οι πολίται κατεδιώχθησαν και εξακολουθούν διωκόμενοι υπό του πρωτοστάτου της Παπικής Καινοτομίας Αρχιεπισκόπου Αθηνών και τίνων άλλων Αρχιερέων δούλων του κόμματος και της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Οσάκις δε ο λαός κατά χιλιάδας κοινοτήτων και πόλεων εξεδήλωσε την θέλησίν του να εορτάζη κατά τας Παραδόσεις των Πατέρων του και όχι κατά το Εορτολόγιον του Πάπα, η Πολιτεία τη εισηγήσει του Αρχιεπισκόπου αντέταξε την βίαν των όπλων, ως συνέβη τελευταίον διά τους προσκυνητάς της Τήνου. Είναι ούτω ή δεν είναι συνεργός του Έργου του Παπισμού ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, διά των τοιούτων ενέργειών του;
Τί σημαίνει ότι προς επίδειξιν και εκπλήρωσιν ενός τύπου συντάσσει και απεστέλλει εις το Υπουργείον Έγγραφα, εναντίον δήθεν της Λατινικής προπαγάνδας, όταν διά των πράξεών του εμφανίζεται σύμμαχος αυτής; Είναι γνωστόν αφ' ετέρου, ποσον οργιάζει η αυτή προπαγάνδα εις τα κλίματα των Ορθοδόξων Εκκλησιών της Ανατολής, εις τα οποία η εισαγωγή του νέου ημερολογίου έχει την σημασίαν του πλήρους θριάμβου των σχεδίων του Παπισμού και της ανεπανορθώτου ζημίας της Ορθοδοξίας.
Και λόγοι επομένως στοιχειώδους προνοίας υπέρ του Ορθοδόξου πληρώματος, έναντι του κινδύνου του Παπισμού και υπέρ της ευσταθείας των Αγίων του Θεού Ορθοδόξων Εκκλησιών επέβαλον την διατήρησιν του αρχαίου Εκκλησιαστικού καθεστώτος, απέναντι του οποίου μόνον άνθρωποι εστερημένοι βαθείας ορθοδόξου συνειδήσεως ηδύναντο να αδιαφορήσουν. Ουδείς, απολύτως ουδείς εκ των εν τη Αρχιεπισκοπή Αθηνών εζήτησε να μελετήση το ζήτημα της μεταβολής του Ημερολογίου από καθαράς ορθοδόξου Εκκλησιαστικής απόψεως.
Ουδείς έστρεψε το βλέμμα προς την Ιστορίαν της Εκκλησίας και τας παραδόσεις της Εκκλησίας. Όταν ο σοφός Σολομών εν ταις παροιμίαις αυτού έλεγε: ''Μη μέταιρε όρια αιώνια α έθεντο οι πατέρες σου'' εκήρυσσε πρώτος τον νόμον του σεβασμού προς τας παραδόσεις.
Και ο νόμος αυτός χαραχθείς έκτοτε εις τας συνειδήσεις των Χριστιανών απετέλει το θεμέλιον της πίστεως. Θεμέλιον παντός γραπτού και θετού νόμου ισχυρότερον. Αλλ' ο Αρχηγός της Εκκλησίας της Ελλάδος με αλαζονικήν δοξησοφίαν διασκέλισε τα ''αιώνια όρια, α έθεντο οι Πατέρες'', ίνα χωρήση αδέσμευτος προς την Εκκλησίαν της Δύσεως!
Τί εκέρδισε σήμερον η Εκκλησία διά της ασεβούς διαρρήξεως του υπερηφάνου τείχους των παραδόσεων και των σεβασμάτων της Ορθοδοξίας; Ποίον απέμεινεν αυτή όπλον κατισχύσεως και επιβολής απέναντι των ετεροδόξων της Δύσεως; Πώς θα αντεπεξέλθη κατά του κινδύνου της εκμηδενίσεως αυτής;
Εις το επόμενον άρθρον περατούντες την όλην μελέτην ημών, θα είπωμεν την γνώμην μας.
Πώς επομένως εκλονίσθη η θρησκευτική πίστις παρά τω Λαώ και πως εν μια και τη αυτή οικογενεία επήλθε διχοστασία εν τω ζητήματι της πίστεως και της λατρείας. Ας προστεθή εις ταύτα και η μεγάλη επίδρασις, ην έσχε και εις αυτό το στράτευμα, ο εκ της μεταβολής του Εκκλησιαστικού ημερολογίου κλονισμός της πίστεως΄ διότι εν τη θεωρία, ήτις γίνεται εις το στράτευμα περί της αφοσιώσεως του στρατιώτου είς την έννοιαν της πίστεως και της Πατρίδος διδάσκεται και οφείλη να διδάσκεται ο σεβασμός και η προσήλωσις, τον Προγονικόν θησαυρόν της θρησκείας των Πατέρων ημών και της δι' αυτής αναγεννηθείσης Πατρίδος.
Αλλ' ο στρατιώτης, ο διδασκόμενος να σέβηται την θρησκείαν των Πατέρων και να τηρή τας παραδόσεις αυτών, ποιαν θα λάβη περί αυτών ιδέαν όταν γνωρίζη, ότι αυτοί οι Αρχηγοί της Εκκλησίας τας περιφρονούν και τας ανατρέπουν; Πώς και διά τίνος άλλου μέσου ή διά του παραδείγματος των Πατέρων της Εκκλησίας και των παρ' αυτών εις ημάς παραδοθέντων θα εμπνεύσωμεν εις τον στρατιώτην την Ιδέαν της θρησκείας και δι΄αυτής την Ιδέαν της Πατρίδος;
Είναι γνωστή η εναντίον της θρησκείας προπαγάνδα και ο κομμουνιστικός άνεμος. Απέναντι της προσπαθείας των κομμουνιστών, ζητούντων να διαφθείρουν την θρησκευτικήν συνείδησιν διά των αναρχικών και ανατρεπτικών πάσης ηθικής τάξεως ιδεών, η Εκκλησία η ποιμαίνουσα ώφειλε να κατοχυρώση την θρησκείαν διά του τείχους του σεβασμού των Παραδόσεων και της αυστηράς συντηρητικότητος, ήτις αποτελεί και τον χαρακτήρα της ορθοδόξου ημών Εκκλησίας.
Αντί τούτου έδωκεν αυτή το σύνθημα της κατακρημνίσεως των αρχαιοπαραδότων της Εκκλησίας σημάτων και συμβόλων και συνήργησεν εις τον εγερθέντα σάλον και εις τον κλονισμόν του θρησκευτικού αισθήματος υπό των αντιθρησκευτικών οργανώσεων, διά της μετά τόσης ελαφρότητος αν μη αντορθοδόξου προθέσεως καταρρίψεως ενός φυσικού οχυρώματος της θρησκείας, οίον είναι το Εκκλησιαστικόν ημερολόγιον, το ισχύσαν επί δισχίλια περίπου έτη διά την Εκκλησίαν, και καταλυθέν διά μιας απλής Εγκυκλίου του Αρχιεπισκόπου Αυηνών.
Ιδού το μέγεθος του αποτολμηθέντος υπό του Αρχιεπισκόπου Αθηνών εγκλήματος κατά της θρησκείας και επομένως κατ' αυτού του Έθνους. Ανεξαρτήτως όμως τούτων, η Ορθόδοξος Εκκλησία από του 16ου αιώνος προσέλαβεν ίδιον χαρακτηριστικόν γνώρισμα εξωτερικόν, το Ιουλιανόν Ημερολόγιον, ως η Δυτική το Γρηγοριανόν. Το εξωτερικόν τούτο γνώρισμα ήτο σωτείρα άγκυρα διά το πλήρωμα της Ορθοδοξίας, το οποίον εν τη ολότητι αυτού μη δυνάμενον να διακρίνη και εμβαθύνη εις τας υφισταμένας δογματικάς διαφοράς μεταξύ των δύο Εκκλησιών, προεφυλάσσετε από πάσης επιβούλου προπαγάνδας προς προσηλυτισμόν εις την κακοδοξίαν του Παπισμού διά της διαφοράς των 13 ημερών.
Η διαφορά αύτη κατά τον αείμνηστον Ζολώταν απετέλη ένα των ογκολίθων του οικοδομήματος της Ορθοδοξίας, όπερ ούτος ισχυροποιείτο και προεφυλλάσετο από πάσης επιβουλής Παπικής Εκκλησίας. Η αποβολή του ογκολίθου τούτου, καθ' ον ιδίαν τρόπον εγένετο υπό του Αρχηγού της Ελληνικής Εκκλησίας ήτο αυτόχρημα προδοσία και απεμπόλισιν των υψίστων δικαιωμάτων και συμφερόντων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Είναι γνωστόν πως εκμεταλλεύθη η Λατινική προπαγάνδα τον άφρονα νεωτερισμόν του Αρχιεπισκόπου Αθηνών εις βάρος του Ορθοδόξου ποιμνίου. Ενθουσιώδη τα Όργανα του Παπισμού εκληρυσσον και κηρύττουν, μεταξύ του Ορθοδόξου πλήθους, ότι ως επλανάτο η Ορθόδοξος Εκκλησία εις το ζήτημα του ημερολογίου και την αλήθειαν κατείχε μόνον η Δυτική, ούτω και εις όλα τα άλλα ζητήματα, τα διαιρούντα τας δύο Εκκλησίας συμβαίνει.
Και εις ενίσχυσιν του κηρύγματος τούτου των Παπιστών εμφανίζεται αυτός ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών προστατευόμενος υπό της Πολιτείας και ζητεί να παρεμποδίση πάσαν διαμαρτυρίαν. Αν εξ Εθνικής φιλοτιμίας και ευσεβείας ευρέθησαν ιερείς και μερίς του Λαού ζητούντες ως Έλληνες και ορθόδοξοι να εορτάζουν και λατρεύουν τον Θεόν και ουχί ως νεωτερίζοντες και Παπισταί, οι ιερείς ούτοι και οι πολίται κατεδιώχθησαν και εξακολουθούν διωκόμενοι υπό του πρωτοστάτου της Παπικής Καινοτομίας Αρχιεπισκόπου Αθηνών και τίνων άλλων Αρχιερέων δούλων του κόμματος και της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Οσάκις δε ο λαός κατά χιλιάδας κοινοτήτων και πόλεων εξεδήλωσε την θέλησίν του να εορτάζη κατά τας Παραδόσεις των Πατέρων του και όχι κατά το Εορτολόγιον του Πάπα, η Πολιτεία τη εισηγήσει του Αρχιεπισκόπου αντέταξε την βίαν των όπλων, ως συνέβη τελευταίον διά τους προσκυνητάς της Τήνου. Είναι ούτω ή δεν είναι συνεργός του Έργου του Παπισμού ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, διά των τοιούτων ενέργειών του;
Τί σημαίνει ότι προς επίδειξιν και εκπλήρωσιν ενός τύπου συντάσσει και απεστέλλει εις το Υπουργείον Έγγραφα, εναντίον δήθεν της Λατινικής προπαγάνδας, όταν διά των πράξεών του εμφανίζεται σύμμαχος αυτής; Είναι γνωστόν αφ' ετέρου, ποσον οργιάζει η αυτή προπαγάνδα εις τα κλίματα των Ορθοδόξων Εκκλησιών της Ανατολής, εις τα οποία η εισαγωγή του νέου ημερολογίου έχει την σημασίαν του πλήρους θριάμβου των σχεδίων του Παπισμού και της ανεπανορθώτου ζημίας της Ορθοδοξίας.
Και λόγοι επομένως στοιχειώδους προνοίας υπέρ του Ορθοδόξου πληρώματος, έναντι του κινδύνου του Παπισμού και υπέρ της ευσταθείας των Αγίων του Θεού Ορθοδόξων Εκκλησιών επέβαλον την διατήρησιν του αρχαίου Εκκλησιαστικού καθεστώτος, απέναντι του οποίου μόνον άνθρωποι εστερημένοι βαθείας ορθοδόξου συνειδήσεως ηδύναντο να αδιαφορήσουν. Ουδείς, απολύτως ουδείς εκ των εν τη Αρχιεπισκοπή Αθηνών εζήτησε να μελετήση το ζήτημα της μεταβολής του Ημερολογίου από καθαράς ορθοδόξου Εκκλησιαστικής απόψεως.
Ουδείς έστρεψε το βλέμμα προς την Ιστορίαν της Εκκλησίας και τας παραδόσεις της Εκκλησίας. Όταν ο σοφός Σολομών εν ταις παροιμίαις αυτού έλεγε: ''Μη μέταιρε όρια αιώνια α έθεντο οι πατέρες σου'' εκήρυσσε πρώτος τον νόμον του σεβασμού προς τας παραδόσεις.
Και ο νόμος αυτός χαραχθείς έκτοτε εις τας συνειδήσεις των Χριστιανών απετέλει το θεμέλιον της πίστεως. Θεμέλιον παντός γραπτού και θετού νόμου ισχυρότερον. Αλλ' ο Αρχηγός της Εκκλησίας της Ελλάδος με αλαζονικήν δοξησοφίαν διασκέλισε τα ''αιώνια όρια, α έθεντο οι Πατέρες'', ίνα χωρήση αδέσμευτος προς την Εκκλησίαν της Δύσεως!
Τί εκέρδισε σήμερον η Εκκλησία διά της ασεβούς διαρρήξεως του υπερηφάνου τείχους των παραδόσεων και των σεβασμάτων της Ορθοδοξίας; Ποίον απέμεινεν αυτή όπλον κατισχύσεως και επιβολής απέναντι των ετεροδόξων της Δύσεως; Πώς θα αντεπεξέλθη κατά του κινδύνου της εκμηδενίσεως αυτής;
Εις το επόμενον άρθρον περατούντες την όλην μελέτην ημών, θα είπωμεν την γνώμην μας.
Συνεχίζεται
Εκ του βιβλίου του Γρηγορίου Ευστρατιάδη
''Η Πραγματική Αλήθεια περί του Εκκλησιαστικού Ημερολογίου'',
που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'',
το Σάββατο 12 Μαίου 1928,
έτος 32ον, αρ. φύλλου 8.980, σελ. 1-2.
Μεταφορά στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής με την επέμβαση μόνο σε κάποια αναγκαία σημεία στίξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου