Ο ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΣΤΙΝΗΣ

 

Ευλογητός ει ο Θεός ημών πάντων τε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.

Δόξα σοί, ὁ Θεός ἠμῶν, δόξα σοί.
Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν καί
καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ τάς ψυχᾶς ἠμῶν.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.


Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν
σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σου• καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ
δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ  ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σέ
τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς
καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα• γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μου• ἐξελού
μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μου• τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ
ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας
τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.
Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου•ἐπί πλεῖον πλῦνον μέ ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας
μου καθάρισον μέ. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διαπαντός. Σοί μόνω ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῆς
ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μέ ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά
κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. Ραντιεῖς μέ ὑσσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς μέ, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοί ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην,
ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀποστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἑξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί
πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ προσώπου σου καί τό πνεῦμά σου τό ἅγιον μή ἀντανέλης ἄπ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ
σωτηρίου σου καί πνεύματι ἠγεμονικῶ στήριξον μέ. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας
μου•ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν•ὁλοκαυτώματα
οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τή εὐδοκία σου τήν Σιῶν, καί
οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ• τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα• τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Καί εὐθύς ψάλλομεν τόν Κανόνα, οὗ ἡ ἀκροστιχίς.
Ὠδή ἅ΄ Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρᾶν διοδεύσας.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Δυάς τῶν Ἁγίων πανευκλεής, Τριάδα τήν θείαν, δυσωπήσατε ἐκτενῶς, ὤ Κυπριανέ σύν Ἰουστίνη, ἐκλυτρωθῆναι ἠμᾶς πάσης θλίψεως.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Ὑψόθεν βραβεύσατε ἐκ Θεοῦ, τοῖς περισχεθείσι, τή κακία τοῦ δυσμενοῦς, ὤ Κυπριανέ σύν Ἰουστίνη, ἀπαλλαγήν καί ταχείαν ἐκλύτρωσαι.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.xristianos.gr
Ἀθλήσει δοξάσαντες τόν Χριστόν, παθῶν ἀδοξίας, καί κηλίδων τῶν τῆς ψυχῆς, ὤ Κυπριανέ σύν Ἰουστίνη, τούς προσιόντας ὑμίν ἐκκαθάρατε.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Σαρκός ὁμοιώματι ὑπέρ νοῦν, τεκοῦσα Παρθένε, τόν Σωτήρα καί Ποιητήν, αὐτόν ἐκδυσώπει Θεοτόκε, πάντας σωθῆναι τους σέ μεγαλύνοντας.

Ὠδή γ΄. Οὐρανίας Ἁψίδος.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Σωτηρίας λιμένα, τόν σόν ναόν ἔχοντες πάσης τρικυμίας καί ζάλης, βίου ρυόμεθα, Κυπριανέ ἱερέ, τούτω προστρέχοντες πίστει, καί τήν σήν ἀντίληψιν, ἐπικαλούμενοι.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Ὡς λαβόντες τήν χάριν, παρά Θεοῦ Ἅγιοι, λύειν μηχανᾶς τοῦ Βελίαρ, ὑμῶν δεήσεσι, Κυπριανέ ἱερέ, καί Ἰουστίνα θεοφρον, ἐκ τῆς τούτου ρύσασθε, ἠμᾶς κακώσεως.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ζηλωτᾶς καλῶν ἔργων, βίω σεμνῶ δείξατε, τούς εἰλικρινῶς προσιόντας, ἠμῶν τή χάριτι, Κυπριανέ ἱερέ, καί Ἰουστίνα θεοφρον, ἱλασμόν αἰτούμενοι, ἠμίν καί ἔλεος.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ὁ περιδοξος θρόνος, τό τοῦ Θεοῦ σκήνωμα, Κεχαριτωμένη Παρθένε, σκεῦος μέ ἔργασαι, δί’ ἐναρέτου ζωῆς, τῆς θεϊκῆς χορηγίας, τόν θερμῶς προστρέχοντα, ὑπό τήν σκέπην σου.
Διασωσον Κυπριανέ θεοφάντορ σύν Ἰουστίνη, πάσης βλάβης καί ἐπηρείας τοῦ ὄφεως, τούς καταφεύγοντας πόθω ὑμῶν τή σκέπη.
Ἐπιβλεψον ἐν εὐμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Αἴτησις παρά τοῦ ἱερέως καί τό Κάθισμα.
Ἦχος β΄. Τά ἄνω ζητῶν.
Πρεσβείαις ὑμῶν, ἀπαύστως τειχιζόμενοι, ἐχθροῦ πονηροῦ, τάς μηχανᾶς ἐκτρέπομεν, Κυπριανέ μακάριε, Ἰουστίνα τέ νύμφη τοῦ Κτίσαντος καί διά τοῦτο τήν χάριν ὑμῶν, εὐσήμω
ἐν στόματι κηρύττομεν.

Ὠδή δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Ἱλασμόν τέ καί ἴασιν, καί μαγγανειῶν παντοίων ἐκλύτρωσιν, ἑξαιτήσασθε μακάριοι, τοῖς ὑπό τήν σκέπην ὑμῶν σπεύδουσι.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Συντριβέντες ταῖς θλίψεσι, καί ταῖς ἐπηρείαις τοῦ πολεμήτορος, τή πρεσβεία ὑμῶν σπεύδομεν, ὡς ἄν συνοχῆς πικρᾶς ρυσθείημεν.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ἡ Μονή ὑμῶν Ἅγιοι, ὤφθη ἰατρεῖον πάσης κακώσεως. Τούς ἐν ταύτη γάρ προστρέχοντας, συμφορῶν καί πόνων ἁπαλάσσετε.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Μαριάμ ὑπεράμωμε, τήν μεμολυσμένην ψυχήν μου πάθεσιν, ἀποκάθαρον σή χάριτι, καί φωτός τοῦ θείου μέ ἀξίωσον.

Ὠδή ἐ΄. Φώτισον ἠμᾶς.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Ἄνωθεν ἠμᾶς, ἐποπτεύοντες μή παύσησθε, Ἰουστίνα καί σοφέ Κυπριανέ, τούς τή σκέπη ὑμῶν πίστει καταφεύγοντας.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Συντριψον ὀφρύν, τοῦ δολίου πολεμήτορος, τοῦ ζητοῦντος τήν ἀπώλειαν ἠμῶν, ὤ δυάς κλεινῶν Ἁγίων θεοδόξαστε.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.xristianos.gr
Ταύτην τήν Μονήν, ἀεί σκέπετε δεόμεθα, Ἰουστίνα καί σοφέ Κυπριανέ, καυχωμένην τή πλουσία ἠμῶν χάριτι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ὤφθης τοῦ Θεοῦ, ναός θεῖος καί ὑπερφωτός, Θεοτόκε σωματώσασα αὐτόν. διό λύσον τῶν παθῶν μου τήν σκοτόμαιναν.

Ὠδή ς΄. Τήν δέησιν ἐκχεῶ.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Ναμάτων, τῶν μυστικῶν πεπλησμένοι, ὡς δοξάσαντες Χριστόν ἐν ἀθλήσει, Κυπριανέ καί σεμνή Ἰουστίνα, τούς τῶν παθῶν ἠμῶν ἄνθρακας σβέσατε, καί ἀναβλύσατε ἠμίν,
παρακλήσεως ὕδωρ σωτήριον.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Ἀφράστως, τῷ εὐσεβεῖ ὀραθέντες, ἐκδηλώσατε αὐτῶ παραδόξως, Κυπριανέ καί σεμνή Ἰουστίνα, τήν εὐδοκίαν Θεοῦ τήν σωτήριον, περί τῆς μάνδρας τῆς ὑμῶν, ἤν φρουρεῖτε ὑμῶν
παρακλήσεσι.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Γαλήνην, καί ψυχικήν σωτηρίαν, καί σωμάτων ταχινήν θεραπείαν, Κυπριανέ καί σεμνή Ἰουστίνα, καί μαγειῶν χαλεπῶν ἀπολύτρωσιν, αἰτήσασθε τοῖς εὐλαβῶς, τή πρεσβεία ὑμῶν
καταφεύγουσι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἰλύος, φθοροποιῶν παθημάτων, οἰκτιρμῶν σου Θεοτόκε τοῖς ρείθροις, τήν ρυπωθείσαν μου πλῦνον καρδίαν, καί καθαρόν μέ παραστησον δέομαι, ἐν ὥρα δίκης τῆς φρικτῆς, τοῦ
Υἱοῦ σου τῷ βήματι Ἄχραντε.
Διασωσον Κυπριανέ θεοφάντορ σύν Ἰουστίνη, πάσης βλάβης καί ἐπηρείας τοῦ ὄφεως, τούς καταφεύγοντας πόθω ὑμῶν τή σκέπη.
Ἄχραντε ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Ὁ ἱερεύς μνημονεύει ὡς δεδήλωται, καί μετά τήν ἐκφώνησιν.
Κοντάκιον. Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὡς βοηθοί καί θερμοί ἀντιλήπτορες, τῶν προσιόντων ὑμίν μετά πίστεως, παθῶν ἀκαθάρτων λυτρώσασθε, Κυπριανέ Ἰουστίνα τέ ἔνδοξοι, ἠμᾶς τή τοῦ Πνεύματος χάριτι.

Εἴτα τό ἅ΄ ἐκ τῶν τριῶν ἀντιφώνων τῶν Ἀναβαθμῶν τοῦ δ΄ Ἤχου.
Ἐκ νεότητός μου, πολλά πολεμεῖ μέ πάθη. Ἀλλ’ αὐτός ἀντιλαβού καί σῶσον Σωτήρ μου (δίς).
Οἱ μισοῦντες Σιῶν, αἰσχύνθητε ἀπό τοῦ Κυρίου. Ὡς χόρτος γάρ, πυρί ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι (δίς).

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.xristianos.gr
Ἁγίω Πνεύματι πάσα ψυχή ζωοῦται, καί καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται, τή Τριάδι μονάδι, ἱεροκρυφίως.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἁγίω Πνεύματι, ἀναβλύζει τά τῆς χάριτος ρεῖθρα, ἀρδεύοντα, ἅπασαν τήν κτίσιν, πρός ζωογονίαν.

Καί εὐθύς τό προκείμενον.
Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ (δίς).
Στίχος: Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τή γῆ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος. Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ.

Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον. (Ἰ΄ 5-8).
Τῷ καιρῶ ἐκείνω, προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τούς δώδεκα Μαθητᾶς αὐτοῦ, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων, ὥστε ἐκβάλλειν αὐτά, καί θεραπεύειν πάσαν νόσον
καί πάσαν μαλακίαν. Τούτους ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς, παραγγείλας αὐτοῖς, λέγων: εἰς ὁδόν ἐθνῶν μή ἀπέλθητε, καί εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μή εἰσέλθητε. πορεύεσθε δεμάλλον πρός τά
πρόβατα τά ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. Πορευόμενοι δέ κηρύσσετε, λέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς ἐγείρετε,
δαιμόνια ἐκβάλλετε. δωρεάν ἐλάβετε, δωρεάν δῶτε.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ταῖς τῶν Σῶν Μαρτύρων, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος. Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου, ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.

Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Ὄμβροις θείου Πνεύματος, Κυπριανέ Ἱεράρχα, Ἰουστίνα πανσεμνέ, τάς ψυχᾶς δροσίσατε ἠμῶν ἄνωθεν, καί παθῶν παύσατε, τήν ἄσπετον φλόγα, τήν πικρῶς ἠμᾶς ἐκτήκουσαν,
καί ἅπαν τέχνασμα, καθ' ἠμῶν δολίως κινούμενον, μαγγανειῶν συντρίψατε, ταῖς ὑμῶν θερμαῖς ἀντιλήψεσιν, εἰρήνην βαθείαν, αἰτούμενοι ἠμίν παρά Χριστοῦ, ὡς ἠμῶν πρέσβεις
πρός Κύριον, καί πταισμάτων ἄφεσιν.xristianos.gr

Ὁ ἱερεύς: Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σου• ἐπισκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς. Ὑψωσον κέρας Χριστιανῶν
ὀρθοδόξων καί καταπεμψον ἐφ’ ἠμᾶς τά ἐλέη σου τά πλούσια• πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ
Σταυροῦ• προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων• ἰκεσίαις τοῦ Τιμίου καί Ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου• τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί
πανευφήμων Ἀποστόλων• ὧν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἠμῶν, μεγάλων ἱεραρχῶν καί οἰκουμενικῶν διδασκάλων Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ
Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καί Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας. Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, τῶν
Θαυματουργῶν• τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος καί Στρατηλάτου, τῶν ἱερομαρτύρων
Χαραλάμπους καί Ἐλευθερίου, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἠμῶν. Τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί ’Ἄννης.
Τῶν Ἁγίων Κυπριανού καί Ιουστίνης, καί πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἰκετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε. Ἐπάκουσον ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καί ἐλέησον ἠμᾶς.

Ὠδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Ὡς ἐρρύσω τό πάλαι, τήν γυναίκα παμμάκαρ ἐκ πικρᾶς μάστιγος, οὕτως ἐκ πάσης βλάβης, καί χαλεπῆς μαγείας, ἀνωτέρους διάσωζε, Κυπριανέ ἱερέ, τούς σέ ὑμνολογοῦντας.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Νοσημάτων παντοίων, καί κινδύνων ἐν βίω καί περιστάσεων, σκανδάλων ὀλεθρίων, μαγγανειῶν καί πόνων, ἀσινεῖς διασώσατε, Κυπριανέ ἱερέ, ἠμᾶς σύν Ἰουστίνη.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Γεωργεῖν θεῖον φόβον, καί κατάνυξιν θείαν καί βίον κρείττονα, ἠμᾶς τούς ἐνοικούντας, ὑμῶν τή θεία Μάνδρα, ἐνισχύσατε Ἅγιοι, Κυπριανέ ἱερέ, καί Μάρτυς Ἰουστίνα.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.xristianos.gr
Ἐξ ἀχράντου γαστρός σου, ὁ Ὑπερθεός Λόγος σάρκα προσείληφε, καί ἔσωτε τόν κόσμον, τῆς πάλαι ἁμαρτίας, Θεοτόκε δί' ἔλεος. ὅθεν σωθῆναι καμέ, αὐτόν ἀεί δυσώπει.

Ὠδή ἡ΄. Τόν Βασιλέα.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Ρυσθεῖς ὁ νέος, τῆς τοῦ ἐχθροῦ μαγγανείας, ὡς προσέφυγεν ὑμῶν τή προστασία, πιστῶς τήν θείαν χάριν, ὑμῶν ἀνακηρύττει.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Αἶνον προσάδει, ὡς δί' ὑμῶν ἰαθεῖσα, ὑμίν Ἅγιοι γυνή ἄλλη ἐν πίστει. πάσι γάρ δωρεῖσθε, ἰάματα ποικίλα.
Εὐλογοῦμεν Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα τόν Κύριον.
Σωματικῶν μέ καί ψυχικῶν νοσημάτων, θεραπεύσατε ὑμῶν τή ἀντιλήψει, Κυπριανέ Πάτερ, ὁμού σύν Ἰουστίνη.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἰσχύν μοί δίδου, καταπατεῖν Θεοτόκε, τοῦ ἀλάστορος τήν κατ' ἐμοῦ μανίαν, ἴνα σέ δοξάζω τήν Κεχαριτωμένην.

Αἰνοῦμεν, εὐλογοῦμεν καί προσκυνοῦμεν τόν Κύριον.
Καί ἐπισυνάπτομεν τόν Εἱρμόν της ἡ΄ Ὠδῆς.
Τόν Βασιλέα, τῶν Οὐρανῶν Ὄν ὑμνούσι, στρατιαί τῶν Ἀγγέλων ὑμνεῖτε, καί ὑπερυψοῦτε, εἰς πάντας τούς αἰώνας.

Ὠδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Μαγείας ἀκαθάρτου, ἀσινεῖς τηρεῖτε, καί μαγγανείας ἁπάσης μακάριοι, τούς ἀδιστάκτω καρδία ὑμίν προσφεύγοντας.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Οἱ φύλακες καί ρύσται, ταύτης ὑμῶν τῆς ποίμνης, Κυπριανέ Ἰουστίνα τέ ἔνδοξοι, αὐτήν λυτροῦσθε σκανδάλων τοῦ πολεμήτορος.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ὑψίστου νῦν τῷ θρόνω, ἐν δόξη ἐστῶτες, Κυπριανέ Ἰουστίνα τέ ἔνδοξοι, τάς ἐκ καρδίας δεήσεις ἠμῶν προσδέξασθε.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ὑδάτων ἀπωλείας, ρύσαι μέ Παρθένε, καί πρός πηγήν ἀπαθείας μέ ἴθυνον, ἴνα ζωῆς αἰωνίου γένωμαι μέτοχος.

Καί τά Μεγαλυνάρια
Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς μακαρίζειν Σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν.
Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ, καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σερουφείμ, τήν ἀδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον, Σέ μεγαλύνομεν.
Χαίροις θεηγόρε Κυπριανέ, ὁ στερρῶς ἀθλήσας, καί αἰσχύνας τόν δυσμενῆ. χαίροις καλλιμάρτυς, Κυρίου Ἰουστίνα, ἀστέρες εὐσεβείας, ἀειλαμπέστατοι.
Πλάνης καταπτύσας σκότος δεινόν, τῷ φωτί προσῆλθες, τῆς Τριάδος Κυπριανέ, διά τῆς καλλίστης, παρθένου Ἰουστίνης, μεθ' ἤς καί τόν ἀγώνα, τόν θεῖον ἤνυσας.
Χαίρετε προστᾶται τῶν εὐσεβῶν, Κυπριανέ Πάτερ, Ἰουστίνα τέ θαυμαστή. χαίρετε μεσίται, ἠμῶν πρός τόν Δεσπότην, καί ταύτης τῆς ἁγίας Μονῆς οἱ ἔφοροι.
Φρίττει τῶν δαιμόνων ἅπας ἑσμός, Κυπριανέ μάκαρ, Ἰουστίνα τέ εὐκλεής, ὑμίν τήν δοθεῖσαν, παρά Κυρίου χάριν, καί πόρρω ἐξ ἀνθρώπων, ἀποδιώκονται.
Ρύσασθε μαγείας τῆς χαλεπῆς, Κυπριανέ μάκαρ, Ἰουστίνα ἡ εὐκλεής, τούς τή μοχθηρία, αὐτῆς συνεχομένους, ψυχῶν τέ καί σωμάτων, πάθη ἰώμενοι.
Ταύτην τήν ἁγίαν ὑμῶν Μονήν, σκέπετε ἀπαύστως, ἀπό πάσης ἐπιβουλῆς, Κυπριανέ Πάτερ, ὁμού σύν Ἰουστίνη, αὐτήν ἐπευλογοῦντες, ὑμῶν τή χάριτι.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου Ἀποστόων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.

Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, ἅγιος Ἰσχυρός, ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς (3 φορές).
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι, καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε, ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός
σου. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε ἐλῆσον. Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι. Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Πάτερ ἠμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου . Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Γεννηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῶ καί ἐπίτης γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν
σήμερον. Καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν. Καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὁ Ἱερεύς: Ὅτι σου ἐστίν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος , νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ἦχος γ΄. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, τή χορηγία, φῶς προσέλαβες, θεογνωσίας, Κυπριανέ καταισχύνας τόν δράκοντα. καί μαρτυρίου τόν δρόμον διήνυσας, σύν Ἰουστίνη ὁμού τή θεοφρονι.μεθ' ἤς
πρέσβευε, Τριάδι τή πανοικτίρμονι, δωρήσασθε ἠμίν τό μέγα ἔλεος.

Ἡ ἐκτενής παρά τοῦ Ἱερέως, καί ἀπόλυσις. Μετά τήν «ἀπόλυσιν» ψάλλομεν ἀργῶς τά κάτωθι τροπάρια.

Ἦχος β΄. Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάντας τούς προσπίπτοντας πιστῶς, ὑμῶν τή ἁγία εἰκόνι, Κυπριανέ ἱερέ, Ἰουστίνα πανσεμνέ, νύμφη Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, πάσης βλάβης λυτρώσασθαι, καί τῶν σοφισμάτων, τοῦ
δολίου δράκοντος, καί μαγειῶν χαλεπῶν, πάσι δέ αἰτεῖσθαι θεόθεν, ἄλυπον ζωήν ἐν εἰρήνη, καί πταισμάτων ἄφεσιν δεόμεθα.

Ἦχος πλ. δ΄.
Δέσποινα προσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἠμᾶς ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Ἦχος β΄.
Τήν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ. φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.

Ὁ Ἱερεύς: Δί' εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς. Ἀμήν.

ΚΥΤΤΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ! ΟΙ ΩΡΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΘΑ ΑΠΕΧΟΥΝ!

Πρός τήν σύζυγο τοῦ Νεκταρίου, γιά νά τήν παρηγορήσει γιά τό θάνατο τοῦ παιδιού της. Ἐσκόπευα νά σιωπήσω ἀπέναντι τῆς κοσμιότητός σου μέ τήν σκέψη ὅτι, μέ τήν ψυχή συμβαίνει ὅτι καί μέ ἕνα μάτι πού πάσχει ἀπό φλεγμονή. Αὐτό, δηλαδή τό μάτι καί τό πιό ἁπαλό πράγμα νά τό ἐγγίσει ἐρεθίζεται. Ἔτσι αἰσθάνεται καί ἡ ψυχή πού ἔχει τραυματιστεῖ ἀπό βαριά θλίψη, ὅταν πάει κανείς νά τῆς μιλήσει.

Γιατί τά λόγια ὅσο καί ἄν εἶναι παρηγορητικά ὅταν λέγονται τήν ὥρα πού ἡ ψυχή πάσχει καί ἀγωνιᾶ, τίς φαίνονται πολύ ἐνοχλητικά. Ἐπειδή ὅμως σκέφθηκα ὅτι τώρα ἔχω νά κάνω μέ Χριστιανή ἐκπαιδευμένη στά θεῖα ἀπό πολύ καιρό καί πεπειραμένη στά ἀνθρώπινα, ἐνόμισα ὅτι δέν θά ἦταν σωστό νά παραλείψω τό καθῆκον μου. Γνωρίζω ποιά εἶναι τά σπλάγχνα τῶν μητέρων καί ἰδιαίτερα ὅταν θυμηθῶ τούς δικούς σου καλούς καί ἥμερους τρόπους πρός ὅλους, λογαριάζω πόσο μεγάλος πρέπει νά εἶναι ὁ πόνος γιά τή συμφορά πού σ᾽ ἔχει βρεῖ τώρα.

Ἔχασες γιό, τόν ὁποῖο, ὅσον ζοῦσε, μακάριζαν ὅλες οἱ μητέρες καί εὔχονταν τέτοιοι νά εἶναι καί οἱ δικοί τους γιοί. Καί ὅταν πέθανε, ἔκλαψαν σάν νά εἶχε θάψει κάθε μία τόν δικό της. Ὁ θάνατος ἐκείνου ὑπῆρξε πλῆγμα στίς δύο πατρίδες (ἐννοεῖ καί τοῦ πατέρα καί τῆς μητέρας του), τήν δική μας καί τήν χώρα τῶν Κιλίκων. Μ᾽ ἐκεῖνον μαζί ἔπεσε καί τό μέγα καί ἔνδοξον γένος (σημ: Ἴσως τό πεθαμένο παιδί νά ἦταν μονάκριβο. Ἔτσι μέ τό θάνατό του ξεκληριζόταν ἡ γενιά τους), κατέρρευσε σάν νά μετακινήθηκε ἡ βάση του. Ὤ συναπάντημα πονηροῦ δαίμονος! Πόσο τρομερό κακό κατώρθωσες νά προκαλέσεις! Ὤ γῆ, πού ἀναγκάστηκες νά ὑποφέρεις ἕνα τέτοιο πάθος!

Καί ὁ ἥλιος ἀσφαλῶς θά ἔφριττε, ἄν εἶχε αἴσθηση μπροστά σ᾽ ἐκεῖνο τό σκυθρωπό θέαμα. Καί τί μπορεῖ νά πεῖ κανείς ἄξιο νά ἐκφράζει ὅσα τοῦ ὑπαγορεύει ἡ ἀπελπισία τῆς ψυχῆς.Ἀλλά, ὅπως διδαχθήκαμε ἀπό τό Εὐαγγέλιο, τά ὅσα μᾶς συμβαίνουν δέν εἶναι ἔξω ἀπό τή θεία Πρόνοια, γιατί οὔτε σπουργίτης δέν πέφτει χωρίς τό θέλημα τοῦ Πατέρα μας. Ὥστε ὅ,τι ἔχει συμβεῖ ἔγινε μέ τό θέλημα τοῦ Δημιουργοῦ μας. Καί ποιός μπορεῖ νά ἀντισταθεῖ στό θέλημα τοῦ Θεοῦ; Ἄς δεχτοῦμε λοιπόν τό συμβάν. Διότι μέ τήν δυσανασχέτηση οὔτε αὐτό πού ἔχει γίνει διορθώνουμε καί ἐπί πλέον καταστρέφουμε τούς ἑαυτούς μας.

Ἄς μή κατηγορήσουμε τήν δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ, διότι εἴμαστε πολύ ἀμαθεῖς, γιά νά ἐλέγχουμε τίς ἀνέκφραστες κρίσεις Του. Τώρα ὁ Κύριος δοκιμάζει τήν ἀγάπη σου σ᾽ Ἐκεῖνον. Τώρα ἔχεις τήν εὐκαιρία νά κερδίσεις μέ τήν ὑπομονή σου τήν μερίδα τῶν Μαρτύρων. Ἡ μητέρα τῶν Μακκαβαίων εἶδε τό θάνατο ἑπτά παιδιῶν της καί δέν ἐστέναξε, οὔτε ἔχυσε ἄσκοπα δάκρυα, ἀλλά ἐνῶ ἔβλεπε τά παιδιά της νά φεύγουν ἀπό αὐτή τή ζωή μέ σκληρά βασανιστήρια, εἶχε εὐχαριστιακά βιώματα πρός τό Θεό. Γι᾽ αὐτό καί κρίθηκε καί ἀπό τό Θεό καί ἀπό τούς ἀνθρώπους τέλεια καί καταξιωμένη Χριστιανή. Μεγάλη ἡ συμφορά, τό ὁμολογῶ καί ἐγώ.

Μεγάλοι ὅμως καί οἱ μισθοί πού ὁ Κύριος ἔχει ἑτοιμάσει γιά ὅσους κάνουν ὑπομονή.Ὅταν ἔγινες μητέρα καί εἶδες τό παιδί σου καί εὐχαριστοῦσες τό Θεό, γνώριζες ὁπωσδήποτε ὅτι εἶσαι θνητή καί ὅτι θά γέννησες θνητό. Τί τό παράδοξον λοιπόν, πού ὁ θνητός πέθανε; Μήπως σέ στενοχωρεῖ πού πέθανε πρόωρα; Δέν μποροῦμε νά ξέρουμε ἐάν δέν ἦταν τώρα ὁ κατάλληλος καιρός νά φύγει. Γιατί ἐμεῖς δέν ξέρουμε τί συμφέρει τήν ψυχή μας οὔτε ὁρίζουμε προθεσμίες στήν ἀνθρωπίνη ζωή. Στρέψε τά μάτια σου γύρω σ᾽ ὅλο τόν κόσμο ὅπου κατοικεῖς, καί θά κατανοήσεις ὅτι ὅλα ὅσα βλέπουμε εἶναι θνητά καί ὅτι ὑπόκεινται ὅλα στή φθορά.

Κύτταξε ἐπάνω στόν οὐρανό. Κάποτε καί αὐτός θά διαλυθεῖ. Κύτταξε τόν ἥλιο. Oὔτε καί αὐτός θά παραμείνει. Τά ἀστέρια ὅλα, τά ζῶα τῆς ξηρᾶς καί τῶν ὑδάτων, αἱ ὡραιότητες τῆς γῆς, ἡ ἴδια ἡ γῆ, ὅλα εἶναι φθαρτά, ὅλα μετά ἀπό λίγο δέν θά ὑπάρχουν.Ἄς εἶναι λοιπόν ἡ σκέψις ὅλων αὐτῶν παρηγοριά γιά ὅτι σοῦ ἔχει τώρα συμβεῖ. Μή μετρᾶς τή συμφορά στό βάθος της, γιατί τότε θά σοῦ φανεῖ ἀφόρητη. Ἄν ὅμως τό συγκρίνεις μέ ὅλα τά ἀνθρώπινα, τότε θά βρεῖς παρηγοριά. Ἐπάνω δέ ἀπό ὅλα ἔχω νά σοῦ πῶ ἐκεῖνο τό σπουδαῖο: Λυπήσου τόν σύζυγόν σου.

Νά παρηγορεῖ ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Μή κάμεις σκληρότερη τή συμφορά μέ τό νά σέ βλέπει νά καταστρέφεις ἀπό τή στενοχώρια τόν ἑαυτό σου. Καί μέ λίγα λόγια ἔχω τή γνώμη ὅτι δέν ὑπάρχουν λόγια τέτοια πού νά μποροῦν νά χαρίσουν σ᾽ αὐτό τόν πόνο σας παρηγοριά. Πιστεύω ὅτι αὐτή τή δοκιμασία θά τήν ξεπεράσετε μονάχα μέ τήν προσευχή.Εὔχομαι λοιπόν ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος νά ἀγγίξει τήν καρδιά σου μέ τήν ἀνέκφραστη δύναμή Του καί νά ἀνάψει μέ ἀγαθούς λογισμούς τό φῶς στή ψυχή σου, ὥστε νά βρεῖς μέσα σου τήν παρηγοριά.

Επιστολές παρηγορίας για το θάνατο

του Μ. Βασιλείου

ΟΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙ ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΑΡΓΕΙ

Τούτο το θαύμα κατέπληξε πολλούς ακούσαντας, ακόμη και ιατρούς οι οποίοι εθεώρουν την νόσον ανίατον, αθεράπευτον, αγνοούντες και απιστούντες, ότι τα αδύνατα παρ' ανθρώποις δυνατά εισί παρά τω Θεώ, και όπου ο Θεός βούλεται νικάται φύσεως τά­ξις. Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού, και τοις αγίοις τοις εν τη γη εθαυμάστωσεν ο Κύριος.«Το θαύμα της τελείας θεραπείας του κ. Σταύρου Καλκανδή, οφείλεται βεβαίως εις τον θαυματουργόν Άγιον Νεκτάριον, αλλά και εις την πίστιν του ασθενούς. Εάν δεν επίστευε και δεν προσήρχετο μετά πίστεως εις το Μυστήριον της εξομολογήσεως, δεν θα εθεραπεύετο ψυχικώς. Εάν πάλιν δεν προσήρχετο μετά πίστεως εις τα ιερά Λείψανα του Αγίου, ζητών θεραπείαν, δεν θα εθεραπεύετο, αλλά θα παρέμενε παράλυτος, θα απέθνησκεν αθεράπευτος και δεν θα εσώζετο, διότι "άνευ πίστεως, αδύνατον σωθήναι", λέγει ο Θεοκήρυξ Απόστολος Παύλος».Τα θαύματα παρακολουθούν την πίστιν. Όταν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός απέστειλε τους Μαθητάς Αυτού εις τον κόσμον, τους είπε: «Πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το Ευαγγέλιον πάση τη κτίσει. Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται. Σημεία δε τοις πιστεύσασι ταύτα παρακολουθήσει. εν τω ονόματί μου δαιμό­νια εκβαλούσι. γλώσσαις λαλήσουσι καιναίς. όφεις αρούσι. 'καν θανάσιμόν τι πίωσιν, ου μη αυτούς βλάψει. επί αρρώστους χείρας επιθήσουσι, και καλώς έξουσιν» (Μάρκου 16, 17). Ας ακούσουν οι ολιγόπιστοι και ας αποβάλουν την ολιγοπιστίαν, οι άπιστοι την απιστίαν, οι ασεβείς την ασέβειαν. Ας ακούσουν οι ιατροί και ας μάθουν, ότι τας ασθενείας, τας οποίας η ιατρική των επιστήμη, η γνώσις, η σοφία, η τέχνη δεν δύναται να θεραπεύση, τας θεραπεύει η προς τον Θεόν τελεία, θερμή, ζέουσα πίστις. Ας ακούσουν και ας πιστεύσουν ότι «τα αδύνατα παρ' ανθρώποις, δυνα­τά εστι παρά τω Θεώ», «και όπου βούλεται ο Θεός, νικάται φύσεως τάξις. Όπου Θεός ενεργεί, το αδύνατον αργεί».Ως πνευματικός Πατήρ, θεωρώ καθήκον μου, καθώς συνεβούλευσα τον ανωτέρω ασθενή παράλυτον, ο οποίος ως φρόνιμος με ήκουσε, μετενόησε, εξωμολογήθη, επίστευσε και ιάθη σωματικώς και ψυχικώς, έτσι και εσάς, ως τέκνα μου πνευματικά, παρακαλώ, ικετεύω και νουθετώ όπως σπεύσετε, εύρητε Πνευματι­κόν και εξομολογηθήτε μετά συντριβής, ταπεινώσεως και κατανύξεως τας αμαρτίας σας. Μετανοήσατε και πιστεύσατε εις τον αληθινόν Θεόν, μιμούμενοι τον ανωτέρω ασθενή παράλυτον, και σας πληροφορώ ότι, διά της πίστεως, μετανοίας και εξομολογήσεως, θα σωθήτε και θα αξιωθήτε της Βασιλείας των Ουρανών.Όσοι είσθε άπιστοι και ασεβείς και είσθε διανοούμενοι, εγγράμματοι δικηγόροι, ιατροί, αξιωματικοί, πολιτικοί, φροντίσατε να πιστεύσητε πριν έλθη ο θάνατος, ο οποίος εις ώρα που δεν περιμένουμε, θα έλθη και πράξατε έργα άξια μετανοίας, πριν το τέλος φθάση, έως ημέρα εστί, διότι εάν σας εύρη ο θάνατος εις την απιστίαν, θα πιστεύσητε τότε, θα μετανοήτε, αλλά θα είναι πολύ αργά, επειδή εν τω Άδη ουκ έστι μετά­νοια.Διά να σας διευκολύνω εις την οδόν της μετανοίας, της πίστεως και της σωτηρίας, σας συμβουλεύω όλους να προμηθευθήτε μίαν ΚΑΙΝΗΝ ΔΙΑΘΗΚΗΝ. Μη λυπηθήτε να δώσετε ολίγας δραχμάς, διότι αν αγοράσετε μίαν Καινήν Διαθήκην και την αναγινώσκετε μετά προσοχής και πιστεύσετε εις ότι γράφει και τα βάλετε εις εφαρμογήν, θα κερδίσετε τον Παράδεισον. Σκεφθήτε ότι με ολίγας δραχμάς θα αγοράσετε τον Παράδεισον, θα σώσετε την ψυχήν σας, η οποία αξίζει περισσότερον από ότι αξίζει όλος ο κόσμος. Θα κερδίσετε την Βασιλείαν των Ουρανών, της οποίας να αξιωθώμεν πάντες, χάριτι, οικτιρμοίς και φιλανθρωπία του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού και διά πρεσβειών της Παναχράντου Μητρός Αυτού Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, του Τιμίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, των Αγίων ενδόξων και Πανευφήμων Αποστόλων, των Αγίων ενδόξων Μαρτύρων και Ιεραρχών, του Αγίου Πατρός ημών Νεκταρίου και πάντων των Αγίων. Αμήν!

Ο εν Ιερομονάχοις ελάχιστος,

Πνευματικός Πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος

Η ΕΥΧΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ

Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

Ἀμήν ! 

Δέσποτα φιλάνθρωπε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς καὶ Σωτὴρ ἡμῶν, θαῤῥοῦντες εἰς τὴν ἄμετρόν Σου ἀγαθότητα, προσπίπτομέν Σοι ἐν μετανοίᾳ καὶ ἐκ βαθέων δεόμεθά Σου, ὅπως ταῖς πρεσβείαις τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Μαρτύρων Σου Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης, καταργήσῃς, ἐκριζώσῃς, διαῤῥήξῃς καὶ ὡσεὶ καπνὸν διαλύσῃς καὶ ἀπολέσῃς πάντα σατανικὸν δεσμὸν ἀπὸ παντὸς τόπου τῆς δεσποτείας Σου, ἐλευθερώσῃς δὲ τὸν δοῦλόν Σου (δεῖνα) ἀπὸ πάσης ὀργῆς καὶ ἀσθενείας, μαγείας καὶ σατανικῆς ἐπηρείας, ἀπὸ παντὸς πάθους καὶ δυσπραγίας, ἀπὸ πάσης φαρμακείας τε καὶ γοητείας, μαντείας καὶ βασκανείας, ἅτινα ἐνήργησάν τινες τῇ συνεργίᾳ τοῦ ἀρχαίου δράκοντος. 

Σύ, Πανάγαθε, ὡς Παντογνώστης, οἶδας καὶ τοὺς τρόπους τοῦ τῆς κακίας ἐφευρέτου καὶ τοὺς τόπους, ἐν οἷς ταύτην ἐνήργησε· δι᾿ ὅ, ἱκετεύομέν Σε, ταχὺ ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἀναξίων τέκνων Σου καὶ δὸς τῷ δούλῳ Σου (δεῖνι) ταχεῖαν τὴν ἀπολύτρωσιν ἀπὸ τοῦ κράτους τοῦ διαβόλου καὶ τῶν ἔργων αὐτοῦ, διὰ τῶν Ἁγίων Σου Μαρτύρων Κυπριανοῦ καὶ Ἰουστίνης. Ὅτι Σὺ εἶ ὁ ἰατρός, ἡ ἀνόρθωσις καὶ ἡ παρηγορία τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, καὶ Σοὶ τὴν δόξαν ἀναπέμπομεν σὺν τῷ ἀνάρχῳ Σου Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ Ἀγαθῷ καὶ Ζωοποιῷ Σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. 

Ἀναστήτω ὁ Θεὸς καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ Αὐτοῦ καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου Αὐτοῦ οἱ μισοῦντες Αὐτόν. Συντριβήτωσαν ὑπὸ τὴν σημείωσιν τοῦ τύπου τοῦ τιμίου Σταυροῦ Σου πᾶσαι αἱ ἐναντίαι δυνάμεις. Ἡ ἀήττητος καὶ ἀκατάλυτος καὶ θεία δύναμις τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ, μὴ ἐγκαταλίπῃς ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς. Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου, τὸν Σταυρόν Σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν, ὅτι νεκροὺς ἀνιστᾶ, καὶ θάνατον κατήργησε· διὰ τοῦτο προσκυνοῦμεν, τὴν Ταφήν Σου καὶ τὴν Ἔγερσιν. 

Τῷ Σῷ Σταυρῷ Χριστὲ Σωτήρ, ὁδήγησον ἡμᾶς ἐπὶ τὴν ἀλήθειάν Σου, καὶ ῥῦσαι ἡμᾶς τῶν παγίδων τοῦ ἐχθροῦ· ὁ ἀναστὰς ἐκ τῶν νεκρῶν, ἀνάστησον ἡμᾶς πεσόντας τῇ ἁμαρτίᾳ, ἐκτείνας τὴν χεῖρά Σου, φιλάνθρωπε Κύριε, τῇ πρεσβείᾳ τῶν Ἁγίων Σου. Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης· Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας· Σταυρός, Βασιλέων τὸ κραταίωμα· Σταυρός, πιστῶν τὸ στήριγμα· Σταυρός, Ἀγγέλων ἡ δόξα, καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα. 

Τῇ πρεσβείᾳ, Κύριε, πάντων τῶν Ἁγίων καὶ τῆς Θεοτόκου, τὴν Σὴν εἰρήνην δὸς ἡμῖν καὶ ἐλέησον ἡμᾶς ὡς μόνος Οἰκτίρμων. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος αʹ. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Τῆς μαγείας τὴν τέχνην, ἐπὶ χρόνοις ἢν ἤσκησας, ὦ Κυπριανὲ ὑποθήκαις, Ἰουστίνης κατέλιπες· ποιμὴν Ἀντιοχείας καταστάς, καὶ φύλαξ ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, ἣν ἐσφράγισας τοῦ ξίφους τῇ τελευτῇ, εἰς πόλιν Νικομήδειαν. Χαίρετε τοῦ ἐχθροῦ φυγαδευταί, χαίρετε κρῆναι ῥώσεως· χαίρετε τῆς Μονῆς ὑμῶν φρουροί, Φυλῆς τε δήμου ἔφοροι. Κοντάκιον. Ἦχος βʹ. Προστασία τῶν Χριστιανῶν. 

Τῆς δουλείας τῆς εἰδωλικῆς ἠλευθέρωσαι, καὶ τὴν γνῶσιν τὴν ἀληθινὴν ἐξηρεύνισας, Ἱεράρχα Κυπριανὲ γενόμενος ποιμήν· ζωῆς νάματα εἰς καθαρά, Ἀντιοχείας τὸν λαόν, ὁδηγήσας ἐν χάριτι. Πρέσβευε τῷ Κυρίῳ, συνάμα τῇ Ἰουστίνῃ, καλλιπαρθένῳ ἱερᾷ, παρ᾿ ἧς ἔγνως τὰ ἀπόῤῥητα. Δι᾿ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.

Ἀμήν!

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΛΟ

Η χθεσινή λειτουργία στον Άγιο Δημήτριο Θεσαλλονίκης, χωρίς την παρουσία του ποιμνίου ήταν, ως μη γενόμενη. Η εντολοδόχος κυβέρνηση λειτουργεί εδώ και καιρό μονοκρατορικά, με μια αντιπολίτευση που παίζει τον ρόλο της αφοσιωμένης υπηρέτριας. Οι παρελάσεις οσονούπω θα εκλείψουν, αποδομούνται σταδιακά οι πυλώνες που συγκροτούν την ιστορική μνήμη ενός λαού που ήδη πάσχει ιστορικά και ρέπει προς την λήθη. Μεγάλη ευθύνη φέρει ο Μητροπολίτης Άνθιμος, που για δεύτερη συνεχή χρονιά συντάχθηκε με τους δήμιους κρατούντες, αφήνοντας τους πιστούς στο περιθώριο. Το ταριχευμένο σύστημα στοχεύει στην ιστορική αμνησία του λαού, με την ευγενή κατάργηση της πληροφόρησης. Κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης, ακύρωση των παρελάσεων και πάνω απ' όλα η ασελγής αλλοίωση του ιστορικού γίγνεσθαι στα όρια της σηψαιμίας. Υπάρχει πλήρης συμφωνία σε όλα. Από χρόνια έχει συγκροτηθεί ο συνασπισμός του ανθρώπου με τον διάβολο!Αυτοαναγορευόμενοι, προοδευτικοί υπάλληλοι της Βουλής (τους λένε και βουλευτές), προσβλέπουν στην εξολοκλήρου κατάργηση των μέχρι τώρα αυτονόητων. Αυτοί οι συνασπισμένοι με τον διάβολο αριστεροί εθνοσωτήρες είναι οι ίδιοι, που από χρόνια κατηγοριοποιούσαν τα ναρκωτικά, υπεράσπιζαν με άκριτη παρρησία την αυτονομία του λεγόμενου 3ου φύλου, θεομάχονταν τα μυστήρια του γάμου και της βάπτισης θεωρώντας τις παρελάσεις, ως φασιστικά κατάλοιπα του παρελθόντος και την ελεύθερη συμβίωση, ως πράξη καθωσπρεπικής ελευθερίας! Είναι αυτοί, με όλους τους άλλους νεοταξικούς, πολιτικούς ποιμένες, που απεργάζονται τον ερμαφροδιτισμό ενός λαού και την εικονοπλαστική αλλοίωση των φύλων. Είναι οι ίδιοι, που αφήνουν συζητήσιμο,το θέμα της υιοθέτησης παιδιών από ομοφυλόφυλους γονείς, οι ίδιοι που ποθούν την κατάργηση της ελληνικής σημαίας. Συμπέρασμα... Κανείς από αυτούς που συναγελάζονται υπό την σκέπη της Βουλής δύναται να ξαναδώσει στον Έλληνα την εαλωμένη αξιοπρέπεια της απανθρακωμένης του ψυχής.Θυμηθείτε... Τα ίδια φρονούσαν παλαιότερα για την αστυνομική ταυτότητα, τα ίδια αναμασούν τώρα με την κατάργηση των παρελάσεων, τα ίδια ευελπιστούν αργότερα με την κατάργηση της ελληνικής σημαίας. Στο τέλος δεν θα έχει μείνει τίποτα... Στ' αποκαίδια μιας απανθρακωμένης κοινωνίας θ' αναζητούμε βιασμένες συνειδήσεις, πήλινες ψυχές και κουρσευμένους χαραχτήρες. Αντισταθείτε στην ασφαλτόστρωση των κοινωνικών μας κεκτημένων, στις πατριδοκάπηλες μαρκίζες της τεκτονικής βουλής και στους όψιμους ,άθεους εθνοπατέρες, που βλέπουν την εξουσία από την αριστερή γωνία της οπτικής τους ενδοσκόπησης. Η εταίρα δεξιά έχει πωληθεί από καιρό σε τιμή σκανδαλώδους ευκαιρίας! Εύχεσθε!

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΙΜΙΕ ΠΑΤΕΡ! Ο ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΝΟΥΣ ΦΛΕΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΘΕΙΑ ΝΟΗΜΑΤΑ

      

Ανταμώνοντας ο θείος Γρηγόριος ο Σιναΐτης τον άγιο Μάξιμο και συνομιλώντας με αυτόν, ανάμεσα στα άλλα του λέει και τούτο: «Σε παρακαλώ, τιμιότατε πάτερ, να μου πεις, κρατάς τη νοερά προσευχή;» Κι εκείνος χαμογέλασε λίγο και του λέει: «Δε θα σου κρύψω, τίμιε πάτερ, το θαύμα της Θεοτόκου πού έγινε σ' έμενα. Εγώ από τη νεότητα μου είχα πολλή πίστη στην Κυρία μου Θεοτόκο και την παρακαλούσα με δάκρυα να μου δώσει αυτή τη χάρη της νοεράς προσευχής. 

Μία μέρα πήγα στο ναό της, καθώς είχα συνήθεια, και την παρακαλούσα πάλι με άμετρη θερμότητα καρδιάς· κι εκεί πού ασπαζόμουν με πόθο την αγία της εικόνα, ευθύς αισθάνθηκα στο στήθος μου και στην καρδιά μου μία θερμότητα και φλόγα, ή οποία ήρθε από την αγία εικόνα και δεν με έκαιγε, άλλα με δρόσιζε και με γλύκαινε κι έφερνε στην ψυχή μου μεγάλη κατάνυξη. Από τότε πλέον, πάτερ, άρχισε ή καρδιά μου να λέει από μέσα την προσευχή και ο νους μου να γλυκαίνεται στην ενθύμηση του Ιησού μου και της Θεοτόκου μου και να έχει πάντοτε την ενθύμηση τους. 

Και πλέον από εκείνο τον καιρό δεν έλειψε ή προσευχή από την καρδιά μου· συγχώρεσε με.»Και ο θείος Γρηγόριος του λέει:«Πες μου, άγιε, καμία φορά όταν έλεγες την ευχή του "Κύριε Ιησού Χριστέ", σου συνέβη αλλοίωση θεϊκή ή έκσταση ή κανένας άλλος καρπός του Αγίου Πνεύματος;» Και ο θείος Μάξιμος του είπε: «Ω πάτερ, για τούτο πήγαινα σε έρημο τόπο και ποθούσα την ησυχία πάντοτε, για να απολαύσω περισσότερο τον καρπό της προσευχής, ο όποιος είναι μία αγάπη υπερβολική στο Θεό και μία αρπαγή του νου στον Κύριο». Και ο άγιος Γρηγόριος του λέει: «Σε παρακαλώ, πάτερ, να μου πεις, τα έχεις αυτά πού είπες;»

Και ο θείος Μάξιμος χαμογέλασε πάλι και του λέει: «Δός μου να φάω και μην εξετάζεις την πλάνη μου». Τότε του λέει ο θείος Γρηγόριος: «Μακάρι να είχα κι εγώ την πλάνη σου, άγιε· όμως σε παρακαλώ να μου πεις, εκείνη την ώρα πού θα αρπαχθεί ο νους σου στο Θεό, τι βλέπει με τους νοερούς οφθαλμούς; Μπορεί τότε ο νους ν' ανεβάσει μαζί με την καρδιά την προσευχή;» Και ο άγιος Μάξιμος του αποκρίθηκε: Όχι, δεν μπορεί· γιατί όταν έρθει ή χάρη του Αγίου Πνεύματος στον άνθρωπο δια μέσου της προσευχής, τότε παύει πλέον ή προσευχή, επειδή ο νους κυριεύεται όλος από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και δεν μπορεί πλέον να ενεργήσει τις δυνάμεις του, άλλα μένει αργός και υποτάσσεται μόνο στο Άγιο Πνεύμα και Αυτό τον πηγαίνει οπού θέλει, ή σε αυλό αέρα θείου φωτός ή σε άλλη ανεκδιήγητη θεωρία ή και συχνά σε συνομιλία θεϊκή. 

Και γενικά, καθώς θέλει ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, έτσι παρηγορεί τους δούλους Του· καθώς ταιριάζει στον καθένα, έτσι του δίνει τη χάρη Του. Και τούτο πού λέω μπορεί να το δει κανείς φανερά στους Προφήτες και Αποστόλους, οι όποιοι αξιώθηκαν να δουν τόσες θεωρίες και οί άνθρωποι τους περιπαίζανε και τους είχαν για πλανεμένους και μεθυσμένους. Και ο προφήτης Ησαΐας είδε τον Κύριο πάνω σε θρόνο υψηλό και ένδοξο και γύρω Του τα Σεραφείμ, και ο πρωτομάρτυρας Στέφανος είδε τους ουρανούς ανοιγμένους και τον Ιησού στα δεξιά του Πατέρα κλπ. Με τον ίδιο τρόπο και τώρα οί δούλοι του Χριστού αξιώνονται να βλέπουν διάφορες θεωρίες, τις οποίες μερικοί δεν τις πιστεύουν, μήτε τις δέχονται με κανένα τρόπο για αληθινές, άλλα τις έχουν για πλάνη κι εκείνους πού τις βλέπουν τους έχουν για πλανεμένους. 

Και σε τούτο θαυμάζω πολύ και απορώ, πώς πωρώθηκαν οί άνθρωποι εκείνοι και, σαν τυφλοί στην ψυχή, δεν πιστεύουν εκείνο πού ο αψευδής Θεός με το στόμα του προφήτη Ίωήλ υποσχέθηκε να δώσει στους πιστούς, λέγοντας ότι "θα χύσω από τη χάρη του Πνεύματος μου σε κάθε πιστό, και στους δούλους μου και στις δούλες μου". Τη χάρη αυτή ο Κύριος μας την έδωσε και τη δίνει και τώρα και θα τη δίνει ως τη συντέλεια, κατά την υπόσχεση Του, σε όλους τους πιστούς δούλους Του. Όταν λοιπόν ή χάρη αύτη του Αγίου Πνεύματος έρθει σε κανένα, δεν του δείχνει τα συνηθισμένα, μήτε τα αισθητά του κόσμου τούτου, άλλα εκείνα πού δεν είδε ποτέ του μήτε τα φαντάστηκε· και τότε ο νους του ανθρώπου εκείνου διδάσκεται από το Άγιο Πνεύμα μυστήρια υψηλά και απόκρυφα, τα όποια, κατά τον θείο Παύλο, δεν μπορεί να τα δει μάτι ανθρώπου, μήτε νους ανθρώπου μπορεί να τα συλλογιστεί από μόνος του ποτέ.

Και για να καταλάβεις πώς τα βλέπει ο νους μας, στοχάσου αυτό πού θα σου πω. Το κερί όταν είναι μακριά από τη φωτιά, είναι στερεό και πιάνεται, όταν όμως το βάλεις στη φωτιά λιώνει κι εκεί μέσα στη φλόγα καίγεται και ανάβει και γίνεται όλο φως κι Έτσι τελειώνει όλο μέσα στη φωτιά, και δεν είναι δυνατό να μη λιώσει μέσα στη φωτιά και να μη γίνει σαν νερό. Έτσι κι ο νους του ανθρώπου, όταν είναι μόνος χωρίς να ενωθεί με το Θεό, εννοεί όσα αντιστοιχούν στη δύναμη του, όταν όμως πλησιάσει στο πυρ της Θεότητας και στο "Άγιο Πνεύμα, τότε πλέον κυριεύεται ολωσδιόλου από εκείνο το θεϊκό φως και γίνεται όλος φως κι εκεί μέσα στη φλόγα του Παναγίου Πνεύματος ανάβει και λιώνει από τα θεία νοήματα· και δεν είναι δυνατό εκεί μέσα στο πυρ της Θεότητας να εννοεί τα δικά του κι εκείνα πού θέλει». 

Τότε του λέει ο θείος Γρηγόριος: «Είναι και άλλα, Καψοκαλύβη μου, πού να μοιάζουν με αυτά αλλά να είναι της πλάνης;» Και ο μέγας Μάξιμος του αποκρίθηκε:«Αλλά είναι τα σημάδια της πλάνης κι άλλα της χάρης. Το πονηρό πνεύμα της πλάνης, όταν πλησιάσει στον άνθρωπο, του συγχύζει το νου και τον αγριεύει, κάνει την καρδιά σκληρή και τη σκοτίζει, προξενεί δειλία και φόβο και υπερηφάνεια, του αγριεύει τα μάτια, ταράζει το μυαλό, προκαλεί ανατριχίλα σε όλο το σώμα, του δείχνει κατά φαντασία στα μάτια φως όχι λαμπρό και καθαρό, αλλά κόκκινο, του κάνει το νου έξω φρενών και δαιμονιώδη, τον παρακινεί να λέει με το στόμα του λόγια άπρεπα και βλάσφημα· 

Κι εκείνος πού βλέπει το πνεύμα αυτό της πλάνης, οργίζεται συχνά κι είναι γεμάτος από θυμό και διόλου δε γνωρίζει την ταπείνωση, μήτε το αληθινό πένθος και τα δάκρυα, αλλά πάντοτε καυχιέται για τα καλά του και κενοδοξεί και χωρίς συστολή και φόβο Θεού βρίσκεται παντοτινά μέσα στα πάθη.Και τελικά βγαίνει ολότελα από τα λογικά του και φτάνει σε τέλεια απώλεια. Από αύτη την πλάνη είθε να μας γλιτώσει ο Κύριος με τις ευχές σου. Άλλα τα σημεία της χάρης είναι αυτά· όταν πάει στον άνθρωπο ή χάρη του Παναγίου Πνεύματος, του συνάγει το νου και τον κάνει να είναι προσεκτικός και ταπεινός· του φέρνει την ενθύμηση του θανάτου και των αμαρτημάτων του και της μέλλουσας κρίσεως και της αιώνιας κολάσεως και του κάνει την ψυχή εύκολοκατάνυκτη, να κλαίει και να πενθεί- κάνει και τα μάτια του ήμερα και γεμάτα δάκρυα· και όσο πλησιάζει στον άνθρωπο, τόσο του ημερεύει την ψυχή και την παρηγορεί δια μέσου των αγίων παθών του Κυρίου μας Ιησού Χρίστου και της άπειρης φιλανθρωπίας Του. 

Και προξενεί στο νου υψηλές και αληθινές θεωρίες· για την ακατανόητη δύναμη του Θεού, πώς μ' ένα λόγο έφερε τα πάντα από το μη όν στο είναι· για την άπειρη Του δύναμη πού συγκρατεί και κυβερνά τα πάντα κι έχει την πρόνοια όλων για το ακατανόητο της Αγίας Τριάδος και για το ανεξιχνίαστο πέλαγος της θείας ουσίας κλπ. Και όταν αρπαχθεί ο νους του ανθρώπου από εκείνο το θείο φως και φωτιστεί με το φωτισμό της θείας γνώσεως, γίνεται ή καρδιά του γαλήνια και πραότατη και αναβρύζει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος· τη χαρά, την ειρήνη, τη μακροθυμία, την καλοσύνη, τη συμπάθεια, την αγάπη, την ταπείνωση κλπ., και απολαμβάνει ή ψυχή του μία αγαλλίαση απερίγραπτη.»Ακούγοντας αυτά ο άγιος Γρηγόριος ο Σιναίτης, έμεινε εκστατικός και θαύμαζε για εκείνα πού του έλεγε ο θείος Μάξιμος, και πλέον δεν τον ονόμαζε άνθρωπο αλλά επίγειο άγγελο.

Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών

ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ: ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ' τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες - μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν' αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ' απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ' απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν' ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν' άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ' το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ' αποχαιρετήσεις όλ' αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ' άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή

και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ' το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι' όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο
απ' τ' άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν' ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.

Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος.

Αφού όλο και νέοι αγώνες θ' αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ' αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη : Ειρήνη
σα να 'γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ' ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ' την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν' ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Τάσος Λειβαδίτης

ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Θα 'έρθει καιρός, πού θα δεις τα σκυλιά δεμένα με τα λουκάνικα. Ηθική δε θα υπάρχει! Αγάπη δε θα υπάρχει! Εμπιστοσύνη πουθενά δε θα υπάρχει! Ό κόσμος θα πέσει σε μεγάλη ανηθικότητα, χωρίς όρια, ούτε συγγενικά.-Και ποιος θα κρατάει Ορθοδοξία μπάρμπα-Χαραλάμπη;-Βλέπεις αυτό το βουνό και δίπλα το άλλο; Θα μείνει μια γιδούλα στο ένα και μια στο άλλο και θα χτυπάει το κουδουνάκι της τσίν, τσίν, τσίν. Τόσοι θα μείνουτε, πολύ λίγοι...

 

Θαυμαστά γεγονότα διηγείται ή Ουρανία Κωνσταντοπούλου, 70 ετών, από το Λατζωνάτο Τριφυλλίας, κάτοικος Καλαμάτας:Το Χαραλάμπη τον θυμάμαι από τότε πού ήμουν κορι­τσάκι του Δημοτικού σχολείου. Ερχόταν στο χωριό μου και άναβε όλα τα καντήλια των εκκλησιών. Είχε ξανθά, μακριά μαλλιά, φορούσε παντελόνι και πουκάμισο με γιλέκο.Δίδασκε τους συγχωριανούς μου και θυμάμαι, πού τους έλεγε:-Γυρίστε με το Παλαιό, το Παλαιό είναι το Ορθόδοξο Εορτολόγιο.Αργότερα παντρεύτηκα και έφυγα από το χωριό μου. Στην Καλαμάτα, στο σπίτι πού έμενα, ερχόταν πολύ συχνά και, επειδή είχα πολλά παιδιά και ήμουν πολύ φτώχεια, μου έφερνε χρήματα, τυριά, ψωμιά, λαχανικά, φρούτα και οτιδήποτε άλλο μπορείτε να φανταστείτε σε τρόφιμα.Μια φορά ήρθε στο σπίτι μου, έφερε δύο φανάρια, καντηλήθρες και λάδι, τα έδωσε στον άντρα μου και του είπε:-Αντώνη, όταν πάς στο χωριό σου, στο Σελά, να πάς στο μοναστήρι του Άγιου Μηνά και να ανάψεις αυτά τα δύο φανάρια.Κάποιες φορές, μαζί με τον άντρα μου, έπαιρναν το γαϊ­δούρι, πήγαιναν στα περιβόλια, το φόρτωναν πορτοκάλια, λεμόνια, λαχανικά και τα πήγαιναν στον Προφή­τη Ηλία στους φυματικούς.

ΠΑΨΕ! ΜΕ ΚΑΙΣ! ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΗΝ ΛΕΣ!

Όταν πολεμείται ο εν μετανοία αγωνιζόμενος χριστιανός, αντιπαλεύει και αντιμάχεται στις προσβολές, που δέχεται από το διάβολο. Και όταν προσβάλλεται από τους λογισμούς, αντιστέκεται με το έργο της Ευχής, προφορικής και νοεράς.

Όταν, πάλι, πολιορκείται από τις επιθέσεις των δαιμόνων, με οποιονδήποτε τρόπο, και ειδικότερα όταν βομβαρδίζεται μανιακώς μέσα του, εσωτερικά, και ταράσσεται για τον άλφα ή βήτα λόγο, επικαλείται σε βοήθεια το πυρ εξ ουρανού, λέγοντας συνεχώς και αδιαλείπτως: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με”, διότι “ο Θεός ημών (εστί) πυρ καταναλίσκον” και Αυτός θα διαλύσει τις φάλαγγες των δαιμόνων και τους αχυρώδεις, ακάθαρτους, πονηρούς, αισχρούς και βλασφήμους λογισμούς.

Όπου πορεύεται κάποιος βασιλεύς, διώκονται οι εχθροί. Έτσι, όπου πηγαίνει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, φυγαδεύονται των δαιμόνων οι φάλαγγες, καθότι “εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων”, δηλαδή των δαιμόνων.Καθημένου του Ιησού Χριστού, του Κυρίου του ουρανού και της δόξης, επί του θρόνου της καρδιάς, τα πάντα υποτάσσονται και υπακούουσιν Αυτώ.

Χαρά μεγάλη στον ουρανό της καρδιάς. Διότι αν για κάθε άνθρωπο, που μετανοεί, γίνεται “χαρά εν εν τω ουρανώ”, πολύ περισσότερο όταν την καρδιά επισκέπτεται η σωστική θεία Χάρις του Αγίου εν Τριάδι Θεού και δη του Σαρκωθέντως Λόγου. Θεία μακαριότης και ευφροσύνη, απέραντη αγαλλίασης!Ας προσέξουμε, γιατί σαν πέτρα σκανδάλου, σαν δόλιος νυκτοκόρακας και σαν άγριο θηρίο επιτίθεται κατά του προσευχομένου χριστιανού ο διάβολος.

Και αυτό, διότι καταφλέγεται, μαστιγώνεται και δέρνεται από την Ευχή, όπως λέγει ο Γέροντάς μου διηγούμενος κάποτε το εξής γεγονός:Ένας νέος, πριν από χρόνια, είχε πολλά ψυχικά προβλήματα και είχε φθάσει μέχρι δαιμονοκρατίας. Απεφάσισαν οι δικοί του και ο ίδιος, να μεταβή στο Άγιον Όρος και να ενταχθή σε μια συνοδεία. Ο Γέροντας της συνοδείας, Ιωσήφ ο Ησυχαστής, περίφημος για την δύναμη της προσευχής του, τον κράτησε, του έμαθε την προφορική Ευχή και τον έβαλε να σκαλίζει μερικά ξύλινα Σταυρουδάκια.

Οποιαδήποτε και αν ήταν η εργασία του, νύχτα, πρωί, μεσημέρι, απόγευμα, μέσα στη εκκλησία και έξω από αυτήν, όπου και αν ευρίσκετο, θα έπρεπε να λέει συνεχώς με το στόμα του: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με”.Πολλές φορές αναποδογύριζε τα τραπέζια, έκανε άνω-κάτω το μικρό κελλάκι του, κλείδωνε τις πόρτες, ξερρίζωνε τα μικρά σπαρμένα λαχανικά, έκοβε τα δενδράκια, πετούσε πέτρες, φώναζε, τσίριζε, έβγαζε αφρούς από το στόμα του.

Και μάλιστα μέσα στη νύχτα συνέβαινε με γυναικεία φωνή να βωμολοχεί χυδαιότατα και να ακούγεται η φωνή του διαβόλου, η οποία του έλεγε: -Πάψε, με καις! Πές τίποτα άλλο, πες ότι θες, πες από τη Λειτουργία, ψάλλε από το πρωί μέχρι το βράδυ, μόνο αυτό το Όνομα μη λες! Του έλεγε ακόμα:-Γιατί δεν πας μέσα να βοηθήσεις τον Γέροντα, που είναι μεγάλος και να ψάλλεις μαζί του στην Λειτουργία;

(Στην Λειτουργία τον ήθελε ο διάβολος να ψάλλει, την Ευχή όμως δεν τον ήθελε να την λέει!!! Επομένως, καταλαβαίνετε τι αξία έχει αυτό το Όνομα, όταν λέγεται συνεχώς!!!). Και ο δαιμονισμένος εκαθαρίστηκε και θεραπεύθηκε τελείως. Η δε συμβουλή του Γέροντος Ιωσήφ ήταν να μην βγει έξω, στον κόσμο, διότι το κακό θα επαναλαμβανόταν, με την κοσμική ζωή που θα έκανε.

Δεν άκουσε όμως τον όσιο αυτόν ασκητή και ησυχαστή των ημερών μας (που διέδωσε την Νοερά προσευχή στα νεώτερα χρόνια μας, από το 1950 και έπειτα, σε ολόκληρο τον κόσμο), και πράγματι, όταν γύρισε στον κόσμο, με την αμαρτωλή ζωή του, ξαναδαιμονίσθηκε. Γύρισε πίσω, στο Άγιον Όρος, αλλά το “κουσούρι” πλέον και η δαιμονοκρατία δεν έφευγε από πάνω του.

 Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου,
''Η Ευχή Μέσα Στον Κόσμο''.

ΜΕ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΛΥΤΡΩΘΗΚΑ

Ἐπισκεφθήκαμε κάποτε ἕναν ἀπὸ τοὺς πατέρες καὶ τὸν ρωτήσαμε:- Ἂν κάποιος, ποὺ πειράζεται ἀπὸ ἕναν λογισμὸ καὶ βλέπει ὅτι νικιέται, διαβάζει συχνὰ-πυκνὰ ὅσα εἶπαν οἱ πατέρες γιὰ τὸ λογισμὸ αὐτὸ καὶ προσπαθεῖ νὰ τὰ ἐφαρμόσει, χωρὶς ὅμως νὰ τὸ κατορθώνει ἀπόλυτα, τί εἶναι προτιμότερο, νὰ φανερώσει σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς πατέρες τὸ λογισμό του ἢ νὰ προσπαθήσει μόνος του νὰ ἐφαρμόσει ὅσα διάβασε καὶ νὰ περιοριστεῖ στὴν πληροφορία τῆς δικῆς του συνειδήσεως; Ἔχει ὑποχρέωση, ἀπάντησε ὁ γέροντας, νὰ φανερώσει τὸ λογισμό του σὲ ἄνθρωπο ποὺ θὰ μπορέσει νὰ τὸν ὠφελήσει, καὶ νὰ μὴ βασιστεῖ μόνο στὸν ἑαυτό του. 

Γιατὶ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ βοηθήσει τὸν ἑαυτό του, ὅταν μάλιστα ταλαιπωρεῖται ἀπὸ τὰ πάθη.Νὰ τί συνέβη σὲ μένα ὅταν ἤμουνα νέος:Εἶχα ἕνα ψυχικὸ πάθος ποὺ μὲ νικοῦσε. Ἀκούγοντας λοιπὸν ὅτι ὁ ἀββᾶς Ζήνων εἶχε θεραπεύσει πολλούς, ποὺ ἦταν σὲ παρόμοια κατάσταση, ἀποφάσισα νὰ πάω καὶ νὰ τοῦ μιλήσω. Ὁ σατανᾶς ὅμως μὲ ἐμπόδιζε, βάζοντάς μου τὴ σκέψη: «Ἀφοῦ ξέρεις τί πρέπει νὰ κάνεις, ἐφάρμοσε ὅσα διαβάζεις, γιατί νὰ πᾶς καὶ νὰ ἐνοχλήσεις τὸ γέροντα;» Κάθε φορὰ ποὺ ἀποφάσιζα, ὡστόσο, νὰ ἐπισκεφθῶ τὸ γέροντα καὶ νὰ τοῦ μιλήσω, ὁ πόλεμος τοῦ πάθους ὑποχωροῦσε, μὲ τέχνασμα τοῦ πονηροῦ, γιὰ νὰ μὴν πάω. 

Καὶ ὅταν ἔπαιρνα τὴν ἀπόφαση νὰ μὴν πάω, κυριευόμουνα πάλι ἀπὸ τὸ πάθος. Σ᾿ αὐτὴ τὴν παγίδα μ᾿ ἔριχνε πολὺ καιρὸ ὁ ἐχθρός, ποὺ δὲν ἤθελε νὰ φανερώσω τὸ πάθος στὸ γέροντα. Ἀλλὰ καὶ πολλὲς φορές, ποὺ πῆγα ἀποφασισμένος νὰ τοῦ πῶ τὸ λογισμό μου, ὁ ἐχθρὸς δὲν μὲ ἄφηνε, γεννώντας μέσα στὴ καρδιά μου ντροπὴ καὶ λέγοντάς μου μυστικά:«Ἀφοῦ ξέρεις πῶς πρέπει νὰ θεραπευθεῖς, τί χρειάζεται νὰ μιλήσεις σὲ κάποιον σχετικά; Ἄλλωστε ἐσὺ δὲν ἀδιαφορεῖς γιὰ τὸν ἑαυτό σου. Ξέρεις τί εἶπαν οἱ Πατέρες». Αὐτὰ μοῦ ἔβαζε στὸ νοῦ ὁ ἀντίπαλος, γιὰ νὰ μὴ φανερώσω τὸ πάθος στὸ γιατρὸ καὶ θεραπευθῶ.Ὁ γέροντας, ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, ἐνῷ καταλάβαινε ὅτι εἶχα λογισμούς, δὲν μοῦ ἔκανε παρατήρηση, περιμένοντας νὰ τοὺς φανερώσω ὁ ἴδιος. 

Μὲ δίδασκε μόνο γιὰ τὸν σωστὸ τρόπο ζωῆς, καὶ μὲ ἄφηνε νὰ φύγω.Κάποτε ὅμως, γεμάτος θλίψη, εἶπα μέσα μου:«Ὡς πότε, ταλαίπωρη ψυχή μου, δὲν θὰ θέλεις νὰ γιατρευτεῖς; Ἄλλοι ἔρχονται στὸ γέροντα ἀπὸ μακριὰ καὶ θεραπεύονται, κι ἐσὺ δὲν ντρέπεσαι, νὰ ἔχεις κοντά σου τὸ γιατρὸ καὶ νὰ μὴ γίνεσαι καλά;»Ζεστάθηκε ἔτσι ἡ καρδιά μου καὶ εἶπα μέσα μου:«Ἂς πάω στὸ γέροντα, κι ἂν δὲν βρῶ κανέναν (ἄλλον) ἐκεῖ, θὰ καταλάβω πὼς εἶναι θέλημα Θεοῦ νὰ τοῦ ἀποκαλύψω τὸ λογισμό μου». Πράγματι, πῆγα καὶ δὲν βρῆκα κανέναν.Ὁ γέροντας, ὅπως συνήθιζε, μὲ νουθέτησε γύρω ἀπὸ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς καὶ γιὰ τὸ πῶς θὰ καθαρθεῖ κανεὶς ἀπὸ τοὺς ρυπαροὺς λογισμούς. Ἐγὼ ἀπὸ ντροπὴ δὲν τοῦ φανέρωσα πάλι τίποτα, κι ἑτοιμαζόμουνα νὰ φύγω. Σηκώθηκε, ἔκανε εὐχὴ καὶ μὲ ξεπροβόδιζε, βαδίζοντας μπροστά μου, ὡς τὴν ἐξώπορτα.Τὸν ἀκολουθοῦσα ἀπὸ κοντά, ἐνῷ μὲ βασάνιζαν οἱ λογισμοί: Νὰ μιλήσω ἢ νὰ μὴ μιλήσω στὸ γέροντα;Ἐκεῖνος στράφηκε, εἶδε πόσο βασανιζόμουν ἀπὸ τοὺς λογισμούς, μὲ χτύπησε στὸ στῆθος καὶ μοῦ εἶπε:

«Τί ἔχεις; Ἄνθρωπος εἶμαι κι ἐγώ!».Μόλις εἶπε αὐτὰ τὰ λόγια, νόμισα πῶς ἡ καρδιά μου ἀνοίχτηκε.Πέφτω μὲ τὸ πρόσωπο στὰ πόδια του, παρακαλώντας τὸν μὲ δάκρυα:«Ἐλέησέ με!».«Τί ἔχεις;», μοῦ λέει ὁ γέροντας.«Δὲν ξέρεις τί ἔχω;», ἀποκρίθηκα.«Ἐσὺ πρέπει νὰ τὸ πεῖς!», εἶπε ἐκεῖνος.Τότε λοιπόν, μὲ πολλὴ ντροπή, τοῦ ἐξομολογήθηκα τὸ πάθος μου. Καὶ μοῦ λέει:«Γιατί ντρεπόσουνα νὰ μοῦ τὸ πεῖς τόσον καιρό; Δὲν εἶμαι κι ἐγὼ ἄνθρωπος; Θέλεις λοιπὸν νὰ σοῦ φανερώσω αὐτὸ ποῦ ξέρω;Δὲν ἔχεις ἤδη τρία χρόνια, ποὺ ἔρχεσαι ἐδῶ μ᾿ αὐτοὺς τοὺς λογισμούς, καὶ δὲν τοὺς ἀναφέρεις;»

Τὸ ὁμολόγησα, κι ἔπεσα πάλι μπροστά του, παρακαλώντας τον:«Ἐλέησέ με, γιὰ τὸν Κύριο!»«Πήγαινε», μοῦ εἶπε, «μὴν παραμελεῖς τὴν προσευχή σου καὶ μὴν κατακρίνεις κανέναν».Πῆγα πράγματι στὸ κελί μου καὶ ἀφοσιώθηκα μὲ ἐπιμέλεια στὴν προσευχή μου.Μὲ τὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ καὶ τὶς εὐχὲς τοῦ γέροντα, ποτὲ πιὰ δὲν ἐνοχλήθηκα ἀπὸ τὸ πάθος ἐκεῖνο.

Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών

ΤΙ ΜΕ ΑΠΕΛΠΙΖΕΙΣ; ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΝΑ ΠΑΩ,ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ

Οι τρεις νέοι,του έβαλαν μετάνοια,ασπάστηκαν το χέρι του κι έφυγαν. Ο Γέροντας βγήκε έξω,χαιρέτησε τις κοπέλλες και είπε... Καθείστε με την καλογραία δια να ξεκουρασθώ λίγο και μετά θα σας φωνάξω. Μπήκε στο κελλί του. Σύμφωνα με την διαβεβαίωση της γερόντισσας Ευπραξίας, αλλά και από όσα παραβολικά μας έλεγε πολλές φορές, μετά από κάθε συνομιλία ήθελε,να αποσύρεται λίγο για να προσευχηθεί. Εκείνα που διηγόταν, πως ΄΄υπάρχουν άνθρωποι, που όταν περάσει λίγη ώρα και δεν προσευχηθούν,δεν αντέχουν,υποφέρουν΄΄ αναφέρονταν σίγουρα στον εαυτό του και μόνο από ταπείνωση τα χρέωνε σε άλλους.

Αυτά τα διαλείμματα ήταν οι ώρες της περισυλλογής και της προσευχής,της ένωσής του με τον Θεό. Μετά από είκοσι λεπτά περίπου τις φώναξε. Άρχισε τις συμβουλές του απευθυνόμενος στη μία,που ήταν χήρα... - Πώς πας; Σε βλέπω καλύτερα από την άλλη φορά. Φρόντισε ν ' αυξήσεις τον ζήλον σου δια τα πνευματικά. Και να προσέχεις, διότι θα έχεις πόλεμον. Μη φοράς ρούχα πολυτελή,δια να προφυλαχθείς. Όταν ο άνθρωπος θέλει να ασκήσει την αρετήν, βρίσκει πολλούς τρόπους. Απόφευγε τις αιτίες των πειρασμών. Ο διάβολος θα σε πολεμήσει, διότι τόσα χρόνια στον κόσμο έκανες τα θεληματά του. Αυτός θα σε πολεμάει, αλλά από σένα εξαρτάται αν θα νικήσει.

Χωρίς την ιδικήν σου θέλησιν,τίποτα δεν μπορεί να κάμει. Οι άγιοι μάρτυρες,η αγία Αικατερίνη,η αγία Βαρβάρα κ.α. κρατούσαν στο χέρι τους τον σταυρό και έλεγαν...΄΄Τον Σταυρόν προσκυνούμε, δεν θέλουμε την αμαρτία. Αυτός που αγαπά τον Χριστόν μας, πρέπει να πάρει τον Σταυρό Του και να Τον ακολουθήσει. Έτσι θα νεκρώσει τα πάθη του. Μη φοβάσαι,η αρχή είναι δύσκολη, διότι πρέπει ν' αλλάξεις ζωή, να φύγεις απ' τον κόσμο και να γίνεις του Χριστού, δια να είσαι μέτοχος της Βασιλείας Του. Όταν υπάρχει θέλησις,΄΄τα αδύνατα παρ' ανθρώποις,δυνατά τω Θεώ έστι.΄΄Με ποιό τρόπο θα σωθώ Γέροντα;- Ο απόστολος Παύλος λέγει ΄΄πολυμερώς και πολυτρόπως.΄΄Δηλαδή κάθε άνθρωπος θα σωθεί ανάλογα με την προαίρεσιν και τον αγώνα που κάνει.

Να τηρείς τις εντολές του Θεού.Σκάψε βαθιά μέσα σου. Ένας νέος πήγαινε να σπουδάσει,να γίνει σοφός, αλλά δεν μπόρεσε. Δυσκολεύτηκε και γύρισε πίσω. Γυρίζοντας είδε στον δρόμο, κοντά σ' ένα χωριό, μια γυναίκα να βγάζει νερό μέσα από ένα πηγάδι. Πλησίασε και είδε ότι το σχοινί με τον καιρό είχε χαράξει την πέτρα. Σκέφθηκε...΄΄Γιατί εγώ να μην μπορώ να γίνω σοφός;΄΄Και πήρε την απόφαση δια να επιστρέψει και να συνεχίσει την προσπαθειάν του. Έτσι και συ, να έχεις ισχυράν θέλησιν,να υπομένεις και να επιμένεις στον αγώνα και θα σωθείς.Ποτέ μην απελπίζεσαι.

Δεν υπάρχει αμαρτία ασυγχώρητη από τον Θεό. Η ευσπλαχνία και το ελεός Του είναι άβυσσος. Η υπερηφάνεια και η απελπισία είναι από τον διάβολο. Γιατί να απελπισθείς, αφού υπάρχει Θεός μακρόθυμος; Και άνθρωπο να σκοτώσεις μην απελπίζεσαι. Πες τώρα έγινε, δεν διορθώνεται. Εσύ Θεέ μου,συγχωρεσέ με.Τον νουν σου να έχεις εις τον Άδην,αλλά απελπισία ποτέ να μην κυριεύσει την ψυχήν σου. Ένας μοναχός, που ο διάβολος του έσπειρε λογισμούς απελπισίας, του απάντησε...΄΄Τί με απελπίζεις; Και στην κόλαση να πάω, πάνω από σένα θα είμαι.΄΄

Όσιος Ιερώνυμος Αιγίνης

ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

Η αλήθεια στην ζωή τελικά δεν είναι προσβάσιμη απ' όλους. Απορώ με ανθρώπους που στρουθοκαμηλίζουν στο αυθύρπακτο και εθελοτυφλούν στο αυτονόητο. Η κοινωνική μας σήψη εμπεριέχει τα εαυτά κρίματα και τους εγγενείς μας λογισμούς. Η αντίχριστη εξουσία θέριεψε από τα δικά μας κολασμένα λάθη και τα εθελούσια,αυτοσχέδια πάθη. Μια Ηρωδιάς κυβέρνηση,που χορεύει πεντοζάλι στα γυμνά κορμιά ιδανικών αυτόχειρων και μια παραμυθευμένη,κοινωνική άνοιξη,που δεν την είδαμε ακόμη. Οι αυτοκτονίες των Ελλήνων συνεχίζονται, μέχρι το κοντέρ να μηδενίσει, ημερήσια λίστα αυτοχείρων δεν είδαμε ακόμη. Η ζωή συνεχίζεται ανέμελη, στην Μύκονο η Ελλάδα αναστενάζει, στην Ψαρού φυλάνε Θερμοπύλες και στα πρωινάδικα εξανθρωπίζουν τους Καίλες. Η τρομολαγνία αγγίζει κόκκινο, έγινε πλέον έξη στους πολλούς και κατήφορος στους πλείστους. Τί θα ήταν άλλωστε η ζωή μας χωρίς έναν φιλόπατρη Αυτιά και έναν πουκαμισάτο Καμπουράκη; Στις αυτοτελείς, γνώριμες συνευρέσεις των ανθρώπων διαβάζεις τις κοσμικές στήλες των εφημερίδων και τις τραλαλά, τραλαλό εκπομπές που προσφέρονται αφιδώς, ομοθυμαδόν από καλοσυνάτους, ευγενείς χορηγούς. Το αντρικό φύλο κατάντησε άχρηστη, παρωχημένη μόδα, ενώ η αρσενική θηλυπρέπεια διαφημίζεται ολημερίς και οληνυχτίς σε extra large σιροπιαστές, ανάλαφρες εκπομπές. Έτσι γίνεται βίωμα, η συνήθεια. Το καρότο και το μαστίγιο λίγο - λίγο ζυμώνουν συνειδήσεις και φτιάχνουν χαραχτήρες. Ο ΕΟΠΠΥ χορηγεί πλέον γενώσιμους θανάτους με χαμηλότερο κόστος. Η Παιδεία προήχθη σε μια ευτελή, ξεθωριασμένη συνταγή για ανηλίκους, φέρει την υπογραφή μιας σύγχρονης, βαβυλωνιακής Ρεπουσιάδος που εκστασιάζεται σεσυνωστισμένες προβλήτες και σε μυθώδεις, ηπειρώτικους κρημνούς. Ο λεγόμενος,πνευματικός κόσμος απουσιάζει υπό το βάρος ενός αβάσταχτα συσσωρευμένου, έπαινου κορεσμού, που σημειώθηκε τις προηγούμενες δεκαετίες. Τότε,που ο καθείς γινόταν ακαδημαικός, επειδή ήταν γνωστός του πρύτανη. Τέσσερα χρόνια Μνημονιακής Κατοχής κι ακόμη δεν αλλάξαμε. Μια ζωή μαγκωμένοι στην άκρη του τούνελ, περιμένουμε μάταια, κάποιον για να σπρώξει. Λίγο Φως να δούμε, λίγη ελπίδα να γευθούμε...

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΗΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΦΑΝΑ

Έλεγε ο αββάς Σισώης:- Όταν ήμουν στη Σκήτη με τον Μακάριο πήγαμε να θερίσουμε μαζί του επτά μοναχοί. Και να πίσω μας μια χήρα σταχομαζώχτρα, που έκλαιγε ασταμάτητα. Φώναξε ο γέροντας τον ιδιοκτήτη του χωραφιού και τον ρώτησε: - Τι έχει αυτή η γριά και κλαίει συνεχώς;

Αυτός απαντά: -Ο άνδρας της φύλαγε κάτι πολύτιμο που του εμπιστεύθηκαν σαν παρακαταθήκη, αλλά πέθανε ξαφνικά και δεν είπε που το έκρυψε και ο ιδιοκτήτης της παρακαταθήκης θέλει να πάρει δούλους αυτήν και τα παιδιά της. Του λέει ο γέροντας. - Πες της να ρθει σε μας εκεί που αναπαυόμαστε από τη ζέστη.Όταν ήλθε η γυναίκα της λέει ο γέροντας:- Γιατί κλαις συνέχεια; Κι αυτή είπε: - Ο άνδρας μου πέθανε ενώ είχε την παρακαταθήκη κάποιου και πεθαίνοντας δεν είπε που την έβαλε. 

Της είπε ο γέροντας: - Έλα δείξε μου που τον έθαψες. Τότε πήρε τους αδελφούς του και βγήκε μαζί της. Όταν έφτασε στον τόπο του μνήματος της λέει: - Πήγαινε σπίτι σου. Τότε προσευχήθηκαν αυτοί και ο γέροντας φώναξε στο νεκρό: - Ε, συ, που έβαλες τη ξένη παρακαταθήκη; Αυτός απάντησε: - Είναι κρυμμένη στο σπίτι μου κάτω από το πόδι του κρεβατιού. Του λέει τότε ο γέροντας: Κοιμήσου πάλι ως την ημέρα της αναστάσεως.

Όταν είδαν αυτά οι αδελφοί έπεσαν από φόβο στα πόδια του. Και τους είπε ο γέροντας: - Αυτό δεν έγινε για μένα, γιατί δεν έχω τίποτε, αλλά ο Θεός το έκανε για την χήρα και τα ορφανά. Αυτό είναι το σπουδαίο επειδή ο Θεός θέλει τη ψυχή αναμάρτητη και ό,τι ζητήσει το παίρνει. Και πήγε και ανήγγειλε στη χήρα που βρίσκεται η παρακαταθήκη. Αυτή την πήρε και την έδωσε στον ιδιοκτήτη της και ελευθέρωσε τα παιδιά της. Και όλοι όσοι το άκουσαν, δόξασαν τον Θεό! 

Ευεγερτινός

ΑΓΑΠΗΤΕ ΠΑΤΕΡ ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ

Αγαπητέ πάτερ ευλογείτε

Διάβασα το κειμενό σας, όπου ανυπόφορα κομπάζετε κατά των ορθοδόξων αδελφών του Πατρίου Ημερολογίου. Η ηθική υποστασή σας και το άρτιον της πνευματικής σας συγκομιδής, δεν σας επιτρέπουν, όπως λέτε, να νομιμοποιείτε διαδικτυακά τον κάθε επίσκοπο, που είναι εκτός της νόμιμης Εκκλησίας! Αλίμονο! Εκεί φτάσαμε; Να επικαλείστε την νομιμοφροσύνη και την κανονικότητα ποιων; Την οικουμενικήν κεφαλήν, αυτής της διοικητικής Εκκλησίας, που συναγελάζεται και ερωτοτροπεί με όλους τους αιρετικούς και κακοδόξους της γης; Ο αιρετικός είναι εντός της νομμιμόφρονης Εκκλησίας, αλλά εκτός της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού μας. Δεν μιλώ βεβαίως για όλους τους άλλους, υποτασσόμενους αυλικούς, που κοινός συδετικός τους κρίκος σήμερα είναι ο επιούσιος, μηνιαίος μισθός και οι τεκτονικές καταβολές. Ορθοδοξείτε αλήθεια; Δεν βλέπετε την πνευματική εκτροπή της...νομιμόφρονης,διοικητικής Εκκλησίας, που περισσότερο προτεσταντίζει, δεινώς καθολικίζει και ορθοδόξως ονειρεύεται;Γίνεται να είναι κανείς φουτουριστικός οικουμενιστής και ταυτόχρονα Πατερικά ορθόδοξος; Και αυτός είναι εντός της Εκκλησίας; Συγχωρέστε με, αλλιώς τα ξέρω εγώ! Ξέρω αγαπητέ πάτερ, ότι ο ορθόδοξος δεν γεννήθηκε από διαθρησκειακό τσελεμεντέ, δεν συμμετέχει σε διαχριστιανικά, εκπεσσόμενα όργια και δεν αντικαθιστά το Σύμβολο της Πίστεως με την θεωρία των Κλάδων! Ο ορθόδοξος δεν καινοτομεί, δεν εκσυγχρονίζει, δεν θεολογεί Μεταπατερικά, ούτε είναι ερωτευμένος ψυχή τε και σώματι με την καθολική κοκκινοσκουφίτσα. Δεν βάζει στις εκκλησίες μερακλίδικες, λαικές μουσικές, δεν μετατρέπει τους ναούς σε φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κι οι αρχιποιμένες του ψηφίζουν στην ιερά σύνοδο εν πνεύματι αγίω και όχι, όπως προτάσσουν συνάφειες σέχτες και τεκτονικά ιδρύματα. Τα αποτελέσματα αυτά της εκτροπής από την Πατερική διδασκαλία τα γεύεστε φρονώ και ο ίδιος σήμερα. Το ποιμαντικό έργο της κατά Νόμον εκκλησίας δεν μπορεί να πείσει αυτόν τον μεταλλαγμένο ηθικά λαό, απλά, γιατι οι ίδιοι κακοδοξείτε. Έχετε την άκρως εγωίζουσα και πνευματικά υπότροπη σκέψη, ότι όποιος είναι εντός της νομιμόφρονης,διοικητικής εκκλησίας είναι και εντός της Ορθοδόξου Εκκλησίας... Τί πλάνη, αλήθεια! Γι' αυτές τις 13 ημερολογιακές μονάδες, που άλλαξαν την παράδοση της Εκκλησίας, φύγαμε αγαπητέ πάτερ, βλέποντες και προαισθανόμενοι τις εντολοδόχες καινοτομίες που έρχονταν με βήμα ταχύ! Αποσχισθήκαμε για να κρατήσουμε την ορθότητα της Πίστης, κάνοντας πράξη αποστολικές και πατερικές εντολές. Τα χρόνια που ακολούθησαν φρονώ, πως μας δικαίωσαν. Όχι βεβαίως, ότι εμείς δεν κάναμε ή δεν κάνουμε λάθη!Δεν πουλήσαμε όμως την ψυχή μας στην πανθρησκεία του αντιχρίστου, δεν παίξαμε σκάκι με τον διάβολο και δεν τζογάραμε τους Πατέρες μας σε κακοδόξους οίκους ενοχής!

Υ.Γ: Γνώριζα εκ των προτέρων, πως δεν μπορούμε να τα βρούμε. Ήλπιζα όμως στις ποιοτικές, γραπτές σας καταθέσεις και στην ευγένεια του λόγου σας. Σας συμπαθούσα ειλικρινώς από μακρυά κι ας μην το γνωρίζατε. Πριν λίγο αναγκάστηκα να σας διαγράψω. Μαζί με την συγνώμη μου, δεχθείτε την αγάπη μου για την οξυδέκεια του λόγου σας!Ευλογείτε και προσεύχεσθε για όλους μας και κυρίως, μην αποκλείετε εκ του Νυμφώνος, ορθοδοξούντες και ορθοπραττούντες... ''άνομους'', πνευματικούς σας αδελφούς!

                                                                                                                    

 Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος