ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2019

Ο ''ΓΕΝΑΡΧΗΣ'' ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ -ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΙ- ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑΝ ΣΕ ΚΟΙΝΗ ΔΙ-ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΜΕ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ ΣΕ ΑΒΑΕΙΟ ΣΤΟ ΒΕΛΓΙΟ



Στο Βέλγιο ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο ηγούμενος της Ξενοφώντος του Αγ. Όρους συμπροσευχήθηκαν με Καθολικούς κατά την διάρκεια ακολουθίας. Μοναχοί από τις μονές Ξενοφώντος και Παντοκράτορος Αγίου Όρους και ο Βαρθολομαίος συμμετείχαν και συμπροσευχήθηκαν με καθολικούς ιερείς και μοναχούς σε καθολική μονή σε βραδυνή ακολουθία στο Βέλγιο.


Στις 12 Νοέμβρη 2019,ο πατριάρχης Βαρθολομαίος ο I επισκέφθηκε την καθολική κοινότητα στο Αβαείο της Notre-Dame του Saint-Rémy στο Rochefort του μοναχικού τάγματος των Cisterciens,σύμφωνα με την επίσημη σελίδα του Facebook του Αβαείου του Sheveton. Ειδικότερα αναφέρει πως ο πατριάρχης Βαρθολομαίος έτυχε ''θερμής υποδοχής από τον π. Gilbert Degros και την μοναστική αδερφότητα, αλλά κι από μεγάλο αριθμό πιστών, φίλων κι επισκεπτών της μονής''.


O Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, το απόγευμα της 12ης Νοεμβρίου 2019, επισκέφθηκε το Ρωμαιοκαθολικό Αβαείο της Παναγίας Notre-Dame de Saint-Rémy στο Rochefort. Τον υποδέχθηκε o ηγούμενος της Μονής π. Gilbert Degros μαζί με πλήθος πιστών, φίλων και επισκεπτών της Μονής. Παρόντες στην υποδοχή ήταν και ο Ηγούμενος της Μονής του Chevetogne Dom Lambert De Vos μαζί με τους τρεις προκατόχους του και όλη την αδελφότητα της Μονής του, ο Ηγούμενος της Μονής του Maredsous κ. Bernard Lorent, καθώς 


και άλλοι Ηγούμενοι και Ηγούμενες γειτονικών Μονών όπως και απότην Γαλλία. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε ο Εσπερινός κατά τον λατινικό ρυθμό στο Καθολικό της Μονής. Στην διάρκεια του Εσπερινού ο χορός της αδελφότητας του Chevetogne έψαλε ύμνους στην ελληνική και στην σλαβονική με τον Μητροπολίτη Αθηναγόρα.


Στην συνέχεια ο π. Gilbert Degros προσφώνησε θερμώς τον Οικουμενικό Πατριάρχη ευχαριστώντας για την τιμητική του παρουσία στην Μονή και ο Οικουμενικός Πατριάρχης ανταπέδωσε καταλλήλως εκφράζοντας την χαρά του για την παρουσία του εν μέσω αδελφών χριστιανών στο ιστορικό Αββαείο του Rochefort ''στο οποίο από αιώνες δοξολογείται το όνομα του Ιησού Χριστού και της Παναγίας Μητέρας Του'', στην οποία είναι αφιερωμένη η Μονή και εξήρε την κοινοβιακή ζωή της Μονής που δεν κλείνεται στον εαυτό της, αλλά ανοίγεται φιλάνθρωπα στον κόσμο. Επιπρόσθετα, ευχαρίστησε τον Ηγούμενο για τις αδελφικές σχέσεις και την σημαντική βοήθεια την οποία προσφέρει η Μονή του στην Ιερά Μητρόπολη Βελγίου.



Τέλος, o Οικουμενικός Πατριάρχης προσέφερε στον Καθηγούμενο έναν ξυλόγλυπτο Σταυρό επενδυμένο με ασήμι και ο Καθηγουμένος της Μονής του Rochefort δώρισε στον Οικουμενικό Πατριάρχη μία πολυτελή δερματόδετη Βίβλο, αντίγραφο Βίβλου του 14ου αιώνα. Ακολούθησε δεξίωση για όλους σε αίθουσα της Μονής.


Στην δι-ομολογιακή κοινή ακολουθία με την αίρεση του Ρωμαιοκαθολικισμού (δογματικά: παπικό πρωτείο, αλάθητο, Φιλιώκβε, 'Αμωμος Σύλληψη Θεοτόκου, Μαριολατρεία, Ανάληψη Θεοτόκου κ.α συν τα εκκλησιολογικά: ράντισμα αντί βάπτισης, όστια κ.α) συμμετείχε και ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος Αρχιμανδρίτης Αλέξιος και ο ιερομόναχος Θεόφιλος της μονής Παντοκράτορος...



Ο Βαρθολομαίος σε μήνυμα του στον πάπα Φραγκίσκο έγραψε πρόσφατα, ότι «η αποκατάσταση της ευχαριστιακής κοινωνίας μεταξύ των Εκκλησιών μας παραμένει η ειλικρινής μας ελπίδα,το κύριο αντικείμενο των προσευχών μας και του διαλόγου της αλήθειας ανάμεσα στις εκκλησίες μας».



Ο Βαρθολομαίος με πρόσφατη απόφαση της Συνόδου του Πατριαρχείου Μόσχας έχει κριθεί ως Σχισματικός και έχει διακοπεί η ευχαριστιακή κοινωνία μαζί του… Δεν έχουμε πνευματική εξουσιοδότηση σαν λαός και σαν πλήρωμα της Εκκλησίας να προχωρήσουμε στην Ένωση με Ρωμαιοκαθολικισμό. Αυτή είναι η παρακαταθήκη του Γρηγόρη του Παλαμά και του κινήματος ησυχαστών, των Κολλυβάδων και του Μακαρίου Νοταρά, του Φιλοκαλικού ρεύματος και του Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτη, Μέγα Φωτίου Κων/πολης, των σύγχρονων Αγίων Πατέρων της Ορθοδοξίας, Νεκταρίου Πενταπόλεως, Παισίου Μοναχού Αγιορείτη, Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτη, Ιωσήφ Ησυχαστή. Αυτή είναι η πίστης της Ορθοδοξίας όπως τεκμαίρεται και προβάλεται μέσω της Ιεράς Παράδοσης.



Ερωτώ, που είναι οι μεγαλοσχήμονες Φωστήρες της Εκκλησίας που έκαναν φύλλο και φτερό τους Ιερούς Κανόνες για να δικαιώσουν την ανιστόρητη κίνηση Φαναρίου για ουκρανικό που διχοτομεί εγκάρσια την Εκκλησία. Στις συμπροσευχές με αιρετικούς, γιατί σιωπούν, ξέρουν πολύ καλά ότι αυτή η συμπροσευχή με αιρετικούς από τους Ι Κανόνες κανονίζεται με καθαίρεση, γιατί σιωπούν;;; Γι' αυτό το παραεκκλησιαστικό ετερόκλητο πολύχρωμο θέατρο χειρίστου είδους συμπροσευχών που διασύρει την Ορθοδοξία και νοθεύει την αλήθεια της δεν έχουν λόγο;;;;;; ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ… Η είδηση δεν είναι μια ακόμη δι-ομολογιακή συμπροσευχή του Βαρθολομαίου, αλλά ότι σε αυτή συμμετείχαν και αγιορείτες...! Συμπροσευχή αγιορειτών και Βενεδικτίνων έχουμε να δούμε αιώνες.. Ραγδαίες οι εξελίξεις...



Το ''μυστικό δείπνο'' της Προδοσίας


Στον αντίποδα αυτών των κινήσεων, ο Πούτιν συνάντησε στη Βραζιλία τον εφημέριο της Εκκλησίας Παναγίας Οδηγήτριας τον π. Francisco de Assis da Cruz Feitosa.


Ο π. Francisco de Assis da Cruz Feitosa γεννήθηκε στη Βραζιλία από καθολική οικογένεια και έγινε Ορθόδοξος το 1994 μαζί με τη γυναίκα του. Το 2014, χειροτονήθηκε ιερέας από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία από τον αρχιεπίσκοπο Αργεντινής και Ν Αμερικής, Λεωνίδα. Παράλληλα οικουμενιστική προσευχή με εκπροσώπους του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κων/πολης, UGC και RCC Καθολικούς και Ουνίτες στη Ν Υόρκη στην εκκλησία του St. Patrick έγινε στις 16.11.2019.


ΘΙΑΣΟΣ ……





Πηγή: https://dimpenews.com


Εκ του Ιστολογίου ''Dimpenews''


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF