.jpg)
Ἡ νόμιμη ἄθληση εἶναι κάτι τὸ πολὺ σοβαρό. Εἶναι κάτι ποὺ πρέπει νὰ προσέξει ὁ κάθε Χριστιανὀς, «ἵνα μὴ εἰς κενὸν τρέχῃ» (Γαλ. β΄ 2). Ἰδιαίτερα πρέπει νὰ τὸ προσέξουμε καὶ ὅσοι ἀνήκουμε σ’ ἐκκλησιαστικοὺς ὀργανισμούς, σὲ ἱεραποστολικὲς ὀργανώσεις καὶ γενικώτερα σὲ χριστιανικὲς ὁμάδες. Γιατὶ καὶ ἐδῶ, δυστυχῶς, μπορεῖ νὰ εἰσχωρήσει τὸ ἰδιάζον, ἡ παρεξήγηση ἤ ἡ νόθευση τῆς ἀγάπης κατὰ τὸν Α΄ ἤ Β΄ τρόπο. Καὶ ἐδῶ ἔρχονται τὰ «ἐντάλματα καὶ οἱ διδασκαλίες τῶν ἀνθρώπων» (Ματθ. ιε΄ 9) νὰ ὠθήσουν στὴν παρέκκλιση ἀπὸ τὴν νόμιμη ἄθληση καὶ νὰ νοθεύσουν τὴν γνήσια ἀγάπη.
.jpg)
Ἀνταγωνισμοί, φθόνοι, ὑλικὰ συμφέροντα, ἀποκλειστικότης, ὑπεροψία, ἀπομόνωση, ἔλλειψη πνεύματος συνεργασίας μὲ εὐαγγελικὴ ἁπλότητα, ἀγώνας προσηλυτισμοῦ ὀπαδῶν, ποὺ μερικὲς φορὲς ἀναρωτιέται κανείς, ἐὰν ἡ κάθε κίνηση ἔχει τὸ δικό της Θεό. Ὁ φανατισμός, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κατάλυση τῆς ἀγάπης μὲ τὴν ἐχθρότητα καὶ ποὺ μπορεῖ νὰ φθάσει στὸ σημεῖο, ὥστε καὶ οἱ ἴδιοι ἐκεῖνοι, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν ἁμάδα καὶ οἱ ὀπαδοί τους νὰ μὴ λένε καλημέρα στοὺς ὀπαδοὺς τῆς ἄλλης ἤ τῶν ἄλλων ὁμάδων. Καὶ πολλὰ ἄλλα, ποὺ δυστυχῶς ἀναπτύσσονται στὴν προσπάθεια ἐπικρατήσεως καὶ κατακτήσεως.
Αὐτὸ εἶναι ὁ ὁμαδικὸς ἐγωκεντρισμός, ποὺ τὰ ἀποτελέσματά του εἶναι καταλυτικά. Εἶναι τὸ ἀντίθετο τῆς ἀγάπης, τῆς πραγματικῆς καὶ γνήσιας ἀγάπης, μολονότι οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ ἐργάζονται ἐν ὀνόματι τῆς ἀγάπης γιὰ τοὺς ἄλλους, γιὰ τὸν πλησίον. Μολονότι οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ θυσιάζονται, σὰν ἄτομα, γιὰ τοὺς ἀδελφούς. Καὶ στὸ τέλος μπορεῖ ἡ θυσία αὐτὴ νὰ ἀποβεῖ ἀνωφελής.
Τοῦτο γίνεται, γιατὶ μερικὲς φορὲς τὸν Κύριο, τὸν ἀναντικατάστατο Κύριο, τὸν ἀντικαθιστᾶ ἡ ὁμάδα. Ὅλα γιὰ τὴν ὁμάδα. Τὰ πάντα πρέπει νὰ περιστρέφονται γύρω ἀπὸ τὴν ὁμάδα. Γίνεται ἀνεπαισθήτως μιὰ εἰδωλοποίηση τῆς ὁμάδος [σ.σ. καὶ τοῦ πιθανοῦ χαρισματικοῦ ἡγέτου αὐτῆς]. Μπαίνει τὸ ἀνθρώπινο στοιχεῖο καὶ ἐξουδετερώνει τὸ Θεῖο. Καὶ ἔτσι ἐκεῖ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστὸς καταντάει νὰ μπαίνει ὡς ἀξίωμα ἡ θεωρία τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι ὁμάς. Καὶ φυσικὸ εἶναι ὅταν εἰσχωρήσει τὸ ἀνθρώπινο στοιχεῖο νὰ ἀκολουθήσουν ὅλα ἐκεῖνα, ποὺ ἀνεφέρθησαν πιὸ πάνω.
Οἱ πέντε ἐκεῖνες μωρὲς παρθένοι, ποὺ ἀναφέρει τὸ Εὐαγγέλιο (Ματθ. κε΄ 1) ἀνῆκαν σὲ ὁμάδα. Σὲ ἀδελφότητα. Ἦταν ἀφιερωμένες. Φαινομενικὰ θυσίαζαν τὴν ζωή τους γιὰ τοὺς ἄλλους. Εἴτε προσευχόμενες εἴτε βοηθῶντας τους στὶς ἀνάγκες τους. Καὶ ὅμως, στὸ τέλος, ὅταν ἦλθε ὁ Νυμφίος, ὅταν ἦλθε ἡ ἡμέρα τῆς λογοδοσίας, βρέθηκαν ἔξω ἀπὸ τὸν Νυμφῶνα. Δὲν τὶς ἀναγνώρισε σὰν δικές του.
Εἶναι κρίμα, Χριστιανοὶ ποὺ ἐγκατέλειψαν τὰ πάντα χάριν τῆς ἀγάπης, γιὰ τὴν ἐξυπηρέτηση τοῦ πλησίον, νὰ παγιδεύονται κατὰ τέτοιο τρόπο. Εἶναι κρίμα γιὰ κάθε Χριστιανὸ ποὺ ἐξασκεῖ τὴν ἀγάπη, ποὺ προσφέρει ὑπηρεσίες στὴν κοινωνία, νὰ δημιουργεῖ σιγὰ-σιγὰ καὶ ἀνεπαίσθητα, δικό του κανονισμὸ ἀθλήσεως, ποὺ μπορεῖ νὰ καταντήσει ἔτσι ὥστε νὰ μὴν ἔχει καμμιὰ σχέση μὲ ἐκεῖνον τοῦ Εὐαγγελίου.
Ὁ διάβολος δὲν παύει νὰ στήνει παγίδες, παντοῦ καὶ πάντοτε. Ἰδιαίτερα ὅμως πολεμάει μὲ ὅλα τὰ ὅπλα του, τὰ δεξιὰ καὶ ἀριστερά, ἐκείνους ποὺ πῆραν τὴν ἀπόφαση νὰ θυσιάσουν τὰ ὑπάρχοντά τους ἤ καὶ τὴ ζωή τους γιὰ τοὺς ἄλλους. Πολεμάει ἄτομα μεμονωμένα, πολεμάει ὁμάδες, πολεμάει τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία. Καὶ ὁ πόλεμος γίνεται κυρίως γύρω ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Γιατὶ ξέρει πολὺ καλά, ὅτι ὅταν ψυγεῖ ἡ ἀγάπη, τὰ πάντα διαλύθηκαν. Ἤ ὅταν νοθευθεῖ ἡ ἀγάπη, τὰ πάντα ἀχρηστεύθηκαν.
Ὁ δρόμος μετὰ εἶναι ἀνοικτὸς γιὰ τὶς διαιρέσεις, τὶς διχόνοιες, τοὺς χωρισμούς, τὶς ἐχθρότητες, τὰ μίση καὶ τὸν πόλεμο μεταξὺ Ἐκκλησιῶν, Ἱεραποστόλων, Ὁμάδων, Ὀργανώσεων, τῶν ἁπλῶν Χριστιανῶν. Ὅλοι τότε θυσιάζονται ὑπὲρ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ὅλοι θυσιάζουν τὸ Εὐαγγέλιο. Ὅλοι κόπτονται ὑπὲρ τῆς ἀληθείας καὶ ὅλοι καταργοῦν τὴν ἀλήθεια ἐν ὀνόματι τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἄριστος στρατηγὸς τῆς συγχύσεως ὁ διάβολος, κατορθώνει νὰ πείθει τοὺς πάντας, ὅτι τὸ μόνο χωρίο ποὺ ὑπάρχει στὸ Εὐαγγέλιο εἶναι τὸ «οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλὰ μάχαιραν» (Ματθ. ι΄ 34). Ἔστω καὶ ἐὰν τὸ χωρίο τοῦτο ἔχει μιὰ πολὺ εἰδικὴ ἔννοια καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ἀπομονώσει, παραβλέποντας τὰ ἀναρίθμητα ἄλλα περὶ εἰρήνης καὶ ἀγάπης. Καὶ ποὺ τὸ χωρίο τοῦτο ἀφορᾶ κυρίως τὸν πόλεμο μεταξὺ πίστεως καὶ ἀπιστίας, μεταξὺ εἰδώλων καὶ ἀληθινοῦ Θεοῦ…
(Φιλοποίμενος Β. Καρατζᾶ, Τὰ μυστικὰ τῆς ἀγάπης, ἄ.χ.τ., σελ. 44-47, ὑπογρ. ἡμέτ.).
Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και Πλαταμώνος
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου