Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 ΜΕΡΟΣ 14ον

ΜΑΣΟΝΟΙ ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΟΥ ΤΑΧΘΗΚΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ''ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ'' ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΘΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΠΙΤΕΥΞΗ ''ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ''

Η ημέρα της χειροτονίας1 του νέου Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, γνωστού και ως ''αρχιεπισκόπου'' του εκκλησιαστικού σχίσματος, συνοδεύθηκε ταυτόχρονα από ένα φοβερό -σε έκταση θυμάτων- ναυτικό ατύχημα2, που έγινε λίγο έξω από το λιμάνι του Πειραιά, στη περιοχή της Ψυττάλειας. Το ναυαγοσωστικό ρυμουλκό ''ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Ζ'' του πολεμικού ναυτικού που απέπλευσε προς βοήθεια δύο ψαράδων, που ζήτησαν βοήθεια εξαιτίας της σφοδρής θαλασσοταραχής που επικρατούσε, βυθίστηκε λίγα χιλιόμετρα μακρυά από τον Πειραιά, παίρνοντας μαζί του αρχικά 160 ανθρώπους! Το συμβάν καταγράφηκε στις 3 και 15' τα ξημερώματα του Σαββάτου της 10ης Μαρτίου 1923 και συγκλόνισε επί μέρες ολόκληρες, όλο το Πανελλήνιο. Στις 9. 30' το πρωί της ίδιας ημέρας έγινε και η χειροτονία του αρχιμανδρίτη Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου3 σε Μητροπολίτη Αθηνών4. Στον ενθρονιστήριο λόγο του και ενώπιον του πλήθους που παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα, τάχθηκε ανοιχτά  υ π έ ρ    τ η ς  Ε ν ώ σ ε ω ς  τ ω ν Ε κ κ λ η σ ι ώ ν5, ώστε όπως εξεφώνησε: ''να επιδιώξωμεν   τ η ν   π ρ α γ μ α τ ι κ ή ν  ε ν ό τ η τ α... και τον καθορισμόν κοινής βάσεως των σχέσεων   π ρ ο ς  τ α ς  ε τ ε ρ ο δ ό ξ ο υ ς  Ε κ κ λ η σ ί α ς  και  Χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ά ς   Κ ο ι ν ό τ η τ α ς.''  Προς αυτή την κατεύθυνση -τόνισε- ''δεν είναι αναγκαία προυπόθεσις η δυσεπίτευκτος, δ υ σ τ η χ ώ ς, δ ο γ μ α τ ι κ ή  έ ν ω σ ι ς, διότι αρκεί     η  έ ν ω σ ι ς   τ η ς   α γ ά π η ς    τ η ς  χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ή ς, ήτις, άλλως τε, δύναται να προλειάνη την οδόν  π ρ ο ς  τ η ν   τ ε λ ε ί α ν   έ ν ω σ ι ν,  την προς αυτό το πνεύμα του Χριστιανισμού ανταποκρινομένην.'' Ένα στοιχείο, που αποκαλύπτουμε για πρώτη φορά -ίσως- του περιρρέοντος σκηνικού της εκλογής - χειροτονίας του Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου είναι η είδηση6, που δημοσιεύθηκε στις περισσότερες εφημερίδες της Αθήνας και αφορούσε την παρουσία στον Μητροπολιτικό ναό,  ε π ι τ ρ ο π ή ς  σ α ρ ά ν τ α  Μ α σ ό ν ω ν  από τις ΗΠΑ, υπό την συνοδεία του στενού φίλου του Χρυσοστόμου, αλλά και του Μελετίου Μεταξάκη, του ''επισκόπου'' και πασίγνωστου Μ α σ ό ν ο υ  D a r l i n g t o n!  Ακολούθως δημοσιεύουμε το απόσπασμα του ενθρονιστηρίου λόγου7 του Χρυσοστόμου περί της  ''Ε ν ώ σ ε ω ς  τ ω ν   Ε κ κ λ η σ ι ώ ν'', καθώς και την είδηση της παρουσίας της Μασονικής Επιτροπής στην χειροτονία του, αλλά και της ''συμπροσευχής'' αυτών στον λόφο του Αρείου Πάγου, όπου ''ετέλεσαν αρχαιοπρεπή Χριστιανικήν ιεροτελεστίαν'' !...

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ''ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ''8

Η εκλογή. Κατά την συνεδρίαν της 8 Μαρτίου η Ιερά Σύνοδος προέβη εις την εκλογήν του Μητροπολίτου Αθηνών, ως τοιούτος δε εξελέγη, πλειοψηφίσας, ο Καθηγητής εν τη θεολ. Σχολή του Πανεπιστημίου Αρχιμ. κ. Χρυσόστομος Παπαδόπουλος.

Το μήνυμα. Την επομένην, 9 Μαρτίου, ωρίσθη, κατά τα ειωθότα, το ''μήνυμα'' της εκλογής του νέου Μητροπολίτου. Η μικρά αύτη τελετή διεξήχθη μετ΄ιδιαζούσης λαμπρότητος εν τω παρεκκλησίω του Αγίου Ανδρέου παρόντων πλείστων επισήμων, εν οις και του επί των Εκκλησιαστικών κ. Υπουργού. Μετά την τελετήν ο εψηφισμένος Μητροπολίτης εδέχθη εν τω Μητροπολιτικώ Μεγάρω τα συγχαρητήρια της Ιεράς Συνόδου και των λοιπών επισήμων, εν οις   κ α ι  τ ο υ  α μ ε ρ ι κ α ν ο ύ  ε π ι σ κ ό π ο υ,  Σ ε β.  D ar l i n g t o n,  παρεπιδημούντος ενταύθα. 

Η χειροτονία. Την 10 Μαρτίου και περί ώραν 9. 30' εγένετο πάσης εκκλησιαστικής λαμπρότητος και μεγαλοπρεπείας, η χειροτονία του νέου Μητροπολίτου, εν τω Καθεδρικώ ναώ. Από των πρώτων ωρών άπειρον πλήθος κατέκλυσε τον ναόν, την προ αυτού Πλατείαν και τας πέριξ διόδους, στρατιωτική δύναμις ετήρει επιμελώς την  τάξιν. Την 9. 30' καταφθάνουν οι επίσημοι, το Υπουργικόν Συμβούλιον, ο Αρχηγός της Επαναστάσεως, εκ μέρους της Α. Μ. του Βασιλέως, ο Υπασπιστής του κ. Γ. Βλάχος, οι πρέσβεις Σερβίας, Ρουμανίας, Ρωσσίας,  ο  Σ ε β.  ε π ί σ κ ο π ο ς  τ ω ν  Δ υ τ ι κ ώ ν  Louis Petti, ο Α ι δ.  α γ γ λ ι κ α ν ό ς  π ρ ε σ β ύ τ ε ρ ο ς  W i g r a m,  οι δήμαρχοι Αθηνών και Πειραιώς, η Σύγκλητος των Πανεπιστημίων, η θεολογική Σχολή του Κ. Πανεπιστημίου, πολλοί καθηγηταί των διαφόρων σχολών των Πανεπιστημίων, οι παρεπιδημούντες Ιεράρχαι, πολλοί ανώτεροι και κατώτεροι αξιωματικοί του Β. Ναυτικού και της ξηράς και άπαξ ο Κλήρος.

''ΖΗΤΟΥΜΕΝ ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΚΑΙ Η ΕΝΩΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑΝ ΕΝΩΣΙΝ''

{...} ''Ζητούντες δε  

τ η ν  έ ν ωσ ι ν  τ ω ν  λ ο ι π ώ ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν 

και   χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ώ ν  Κ ο ι ν ο τ ή τ ω ν  

μετά της Ορθοδόξου Εκκλησίας, δέον, προ παντός, να επιδιώξωμεν  

τ η ν  π ρ α γ μ α τ ι κ ή ν  ε ν ό τ η τ α  

και αδιάλειπτον επικοινωνίαν και συναντίληψιν των δογματικώς συνηνωμένων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών,  

τ ο ν  σ υ τ ο ν ι σ μ ό ν   τ ω ν   ε ν ε ρ γ ε ι ώ ν  αυτών 

υπό την πνευματικήν πάντοτε ηγεσίαν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και τον καθορισμόν κοινής βάσεως των σχέσεων  

π ρ ο ς  τ α ς  ε τ ε ρ ο δ ό ξ ο υ ς  Ε κ κ λ η σ ί α ς  

και  Χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ά ς  Κ ο ι ν ό τ η τ α ς.

Είναι θλιβερά η υφισταμένη διάστασις  τ ο υ   χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ο ύ  κ ό σ μ ο υ, καθ΄ον χρόνον ο Ισλαμισμός συσσωματωμένος εγείρεται εκ νέου κατ΄αυτού. Αλλ΄εκτός του Ισλαμισμού και έτεραι εχθρικαί δυνάμεις κινούνται νυν κατά του Χριστιανισμού, ζητούσαι να ανατρέψωσι τας βάσεις  τ η ς  Χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ή ς   Κ ο ι ν ω ν ί α ς και να καταργήσωσι τον πολιτισμόν. Η δε απόκρουσις αυτών δεν είναι δυνατή άνευ κοινής συνεργασίας και αλληλεγγύης  π α σ ώ ν  α ν ε ξ α ι ρ έ τ ω ς  τ ω ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν.  Προς ταύτην συνεργασίαν και αλληλεγγύην δεν είναι αναγκαία προυπόθεσις η δυσεπίτευκτος,  δ υ σ τ η χ ώ ς,  δ ο γ μ α τ ι κ ή  έ ν ω σ ι ς,  διότι αρκεί   η  έ ν ω σ ι ς  τ η ς  α γ ά π η ς  τ η ς  χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ή ς, ήτις, άλλως τε, δύναται να προλειάνη την οδόν  π ρ ο ς   τ η ν  τ ε λ ε ί α ν  έ ν ω σ ι ν,  την προς αυτό το πνεύμα του Χριστιανισμού ανταποκρινομένην. 

Όλος αδιάφορος ηδύνατο να είναι η όψις του κόσμου, εάν επεκράτει εν αυτώ το αληθές και γνήσιον του Χριστιανισμού  πνεύμα, και μερικώτερον όλως διάφορος της παρούσης ηδύνατο να είναι η κατάστασις της ελληνκής κοινωνίας, εάν επεκράτουν εν αυτή αι θείαι και σωτήριαι αρχαί του Χριστιανισμού. 

Ουδεμία δε άλλη δύναμις πνευματική εκτός της του Χριστιανισμού δύναται να σώση και να ανορθώση την κοινωνίαν και τον κόσμον. 

Όθεν καθήκον παντός λειτουργού της Εκκλησίας είναι η παντί τρόπω μετάδοσις και εφαρμογή των χριστιανικών αρχών, η κατά Χριστόν μόρφωσις και ανάπτυξις της ζωής της κοινωνίας, δια της επικρατήσεως της πίστεως, της αγάπης, της ειρήνης, της φιλαλληλίας και της φιλανθρωπίας. 

Δι΄αυτών δύναται να καταστή η ζωή όντως χριστιανική, να εξαγιασθή, να εξυψωθή ηθικώς το άτομον και η οικογένεια, ν΄αναθάλλωσιν αι μεγάλαι αρεταί, αίτινες κοσμούσι την ελληνικήν κοινωνίαν  και προάγουσιν αυτήν.''

Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΜΕ ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΑΣΟΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Από την εφημερίδα των Αθηνών ''ΠΑΤΡΙΣ'', έτος 32, αρ. φύλλου 55, της Δευτέρας 12 Μαρτίου 1923, σελ. 3.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

1. Στη χειροτονία παραβρέθηκαν εκτός των επισήμων αρχών και ο Αγγλικανός ''πρεσβύτερος'' Wigram, ο ''επίσκοπος'' των Λατίνων  Louis Peti και ο εκπρόσωπος της Επισκοπιανής ''εκκλησίας'' των ΗΠΑ και γνωστός Μασόνος της εποχής Darlington.

2. Σύμφωνα με το επίσημο ανακοινωθέν του Υπουργείου των Ναυτικών: ''Σήμερον περί ώραν 3. 15' το ναυαγοσωστικόν ''Αλέξανδρος Ζ'' μεταφέρον εις Πειραιά τμήμα των επ΄αδεία εξερχομένων αξιωματικών και ανδρών του εν Κερατσινίου ορμούντος Στόλου, εβυθίσθη παρά την Ψυττάλειαν και έναντι του ακρωτηρίου Κράκαρι. Αφορμή του μεγάλου τούτου δυστηχήματος υπήρξεν η τρικυμία και η πιθανώς επικρατήσασα εν τούτου ταραχή μεταξύ των ανδρών, μετακινηθέντων εκ της μιας πλευράς εις την άλλην. Πλοία βοηθητικά του Στόλου και άλλα εκ του λιμένος Πειραιώς έσπευσαν πάραυτα εις τον τόπον του δυστυχήματος. Δυστυχώς δεν κατέστη δυνατόν να διασωθεί ειμή μέρος των επιβαινόντων ανδρών. Ο αριθμός των θυμάτων δεν εξηκριβώθη εισέτι, καθόσον οι διασωθέντες μετεφέρθησαν εις διάφορα σημεία, όπου διωργανώθη υγειονομική υπηρεσία προς περίθαλψιν των ναυαγών, άλλοι δε κολυμβήσαντες διεσώθησαν εις διάφορα σημεία της ακτής. Πάντως ο αριθμός των θυμάτων  είναι σημαντικός. Εκ των μέχρι τούδε πληροφοριών φαίνονται ελλίποντες, περί τους εκατόν πεντήκοντα άνδρες, μεταξύ των οποίων δέκα ανώτεροι και κατώτεροι αξιωματικοί. Ο αριθμός των επιβαινόντων ανήρχετο εις διακοσίους πεντήκοντα.

3. Σύμφωνα με τον αθηναικό, (Βενιζελικό) Τύπο της εποχής: ''Ανωτέρα πάσης περιγραφής υπήρξεν η καθόλου τελετή της χειροτονίας του νέου Μητροπολίτου. Έξαλλον το πλήθος ένδον και εκτός του ναού αντεφώνει ''άξιος'' ''άξιος'', ενώ ελάμβανε χώραν η χειροτονία. Ουδέποτε ίσως εσημειώθη εν τη συγρόνω ιστορία της Εκκλησίας τοσούτον διάθερμος και ειλικρινής του λαού συναρπαγή, υποδεχομένου τον νέον Αρχηγόν της Εκκλησίας.

4. Στις 10 Μαρτίου 1923 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Αθηνών, όπως έτσι είχε τον τίτλο ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος σύμφωνα με τον καταστατικό νόμο της 31 Δεκεμβρίου 1923. Βλέπε Δημητρίου Μπαλάνου ''ΕΚΑΤΟΝΤΑΕΤΗΡΙΣ 1837-1937, Ιστορία της θεολογικής σχολής''.

5. Τις δύο πρώτες δεκαετίες του 1900, ο Μελέτιος Μεταξάκης, ο Χρυσόστομος Παπαδόπουλος και ο θεολόγος Αμίλκας Αλιβιζάτος είχαν στενή φιλία-συνεργασία, υπέρμαχοι της ''Ένωσης των Εκκλησιών'' και εκπροσωπούντες την Εκκλησία σε παγκόσμια, διαχριστιανικά forum. Βλέπε Γεράσιμου Κονιδάρη ''ΑΜΙΛΚΑΣ Σ. ΑΛΙΒΙΖΑΤΟΣ'', Αθήνα 1958.

6. Εφημερίδα ''ΠΑΤΡΙΣ'', έτος 32, αρ. φύλ. 57, της Τρίτης 13 Μαρτίου 1923.

7. 15νθήμερο, εκκλησιαστικό περιοδικό ''ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ'', αρ. 5, σελ. 69-76, της 1-15 Μαρτίου 1923.

8. Το αυτό περιοδικό.

9. Η φωτογραφία του Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου -μετά των Συνοδικών- μπροστά στην είσοδο του παρεκκλησίου, του Αγίου Ανδρέα δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ''ΠΑΤΡΙΣ'' της Κυριακής 11 Μαρτίου 1923.

10. Συνεχίζεται...

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 ΜΕΡΟΣ 13ον

 ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ''ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ''

1923

Η κίνηση για την  ''Έ ν ω σ η  τ ω ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν''  -όρος, που ήταν πασίγνωστος ήδη τις δύο πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα- δεν υποβοηθείτο μόνο δια μέσου της εκκλησιαστικής οδού, αλλά και δια του Τύπου, της συγγραφής βιβλίων, ακόμη και από την δημιουργία συλλόγων, πνευματικών συνεδρίων, αλλά και ορθοδόξων ή και διαχριστιανικών ''αδελφοτήτων'', όπως είναι και η  ''Α δ ε λ φ ό τ η τ α  Π ρ ο ς  Ε ν ό τ η τ α  Τ η ς  Π ί σ τ ε ω ς''  (Fellowship of Unity) με έδρα το Κάιρο της Αιγύπτου, που παρουσιάζουμε παρακάτω. Η ονομασία του συλλόγου -εν πρώτοις- είναι παραπλανητική, γιατι η ενότητα της Πίστεως (ως αυτοονομάζεται) δεν προυποθέτει επ΄ουδενί την Ενότητα μετά των αιρετικών ''εκκλησιών, χωρίς αυτές να έχουν μετανοήσει, γιατι δεν υπάρχει η ίδια ορθοτομημένη Πίστη με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία'', αλλά και κατά δεύτερον, την Ενότητα της Πίστεως την συγκροτούν -μόνο και εν αληθεία-  οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες ανά τον κόσμο. Επί τω προκειμένω, η ''Αδελφότητα'' που καταγράφουμε, συγκροτήθηκε αποκλειστικά και μόνο για την ήδη γνωστή στον ελλαδικό χώρο και τα ορθόδοξα Πατριαρχεία,  ''Έ ν ω σ η  τ ω ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν''.  Εδρεύει στο Κάιρο της Αιγύπτου, αποτελείται από Ορθοδόξους, αλλά και από χριστιανούς ποικιλόμορφων, ''αιρετικών'' δοξασιών, που συνεργάζονται με πολλαπλούς τρόπους για την ψευδοένωση.  Μέλη της είναι ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Φώτιος (1853-1925), οι περισσότεροι Μητροπολίτες του Πατριαρχείου, θεολόγοι, πρόεδροι συλλόγων, νομικοί, αλλά και κληρικοί και λαικοί από ετερόδοξες ''εκκλησίες'', που ζουν και δρουν στα διοικητικά όρια του Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας. Πρόεδρος είναι ο Κ. Βρυάκος -δικαστής- με Γενικό Γραμματέα τον  Α γ γ λ ι κ α ν ό  Α.  Σ κ ω τ. Σκοπός της αδελφότητας είναι κατά βάση η ''Ένωση πασών των Εκκλησιών'' και για τούτο, τα μέλη της καλούνται να έχουν επίσημη και τακτική κοινωνία με όλα τα αιρετικά δόγματα της Αιγύπτου, να διοργανώνουν εράνους για την βοήθεια των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής και να συσφίγγουν ποικιλοτρόπως τους δεσμούς, με όλους τους λοιπούς και κατ΄όνομα μόνο, εν  Χριστώ ''αδελφούς τους''. Στις 30 Απριλίου 1923 συνεδριάζουν επίσημα για τους σκοπούς του συλλόγου, λίγες μόνο ημέρες πριν την έναρξη του ''πανορθοδόξου'' συνεδρίου της Κων/πολης. Το γεγονός καλύπτεται -ως φυσικό επακόλουθο- από τα εκκλησιαστικά περιοδικά του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και τις εφημερίδες των ομογενών της Αιγύπτου, τον ''ΠΑΝΤΑΙΝΟ'', τον ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΦΑΡΟ'', όπως και από την ημερήσια πολιτικοκοινωνική εφημερίδα (βενιζελικής κατεύθυνσης) ''ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ'' που κυκλοφορεί αδιάκοπα από το 1878. Οι ''ευσεβείς'' πόθοι της αδελφότητας για το είδος, το χαραχτήρα, αλλά κυρίως για την μεθοδολογία επεξεργασίας αυτής της ψευδοένωσης είναι ηχηρές. Θυμίζουν έντονα, τους δημοσίους επαίνους και τις ανεκλάλητες, συγγραφικές ''ζωτοκραυγές'' κάποιων δικών μας κληρικών και θεολόγων, που έλαβαν μέρος στο Παλαιοκαθολικό Συνέδριο της Λυκέρνης το 1895 και εκθείαζαν -σχεδόν έξαλλα- τον λόγο του προέδρου των Παλαιοκαθολικών R. Rhilippi και τον μετέφεραν αργότερα αυτούσιο σε συγγράμματά τους. Στο λόγο αυτό γίνεται επίσημα αναφορά για την ''Οικουμενική Εκκλησία'', αλλά και για τα δογματικά θέματα, που μόνο αυτή δύναται να επιλύσει, άμα τη ...Ένωσή της... φυσικά! Έλεγε ο πρόεδρος των Παλαιοκαθολικών γνωρίζοντας, ότι απέναντί του βρίσκονταν και καλεσμένες αντιπροσωπείες από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και αυτή της Ρωσίας: ''Δεν σκοπούμεν ενταύθα δογματικά ζητήματα να λύσωμεν, διότι, ούτε εκλήθημεν προς τούτο, ούτε αρμοδιότητα έχομεν... Μόνον τα κανονικά όργανα της  Ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ή ς  Ε κ κ λ η σ ί α ς  δύνανται μετά κανονικού κύρους να ορίζωσιν αντιλεγόμενα άρθρα πίστεως, το ημέτερον δε συνέδριον δεν είναι κανονικόν των επισήμων εκκλησιαστικών αρχών όργανον, αλλ΄ελευθέρα τις συνάθροισις, σύνδεσμός τις της αγάπης. Δια τούτο λείπει ημίν η αρμοδιότης να λύσωμεν δογματικά ζητήματα. Έτι δε λείπει ημίν και η επιθυμία να διαταράξωμεν την δογματικήν διδασκαλίαν, την   υ π ό  τ η ς  α ρ χ α ί α ς  ε κ κ λ η σ ί α ς  π α ρ α δ ε δ ο μ έ ν η ν''.  Τα αυτά που πρεσβεύουν -ανάμεσα στα πολλά άλλα- και οι σημερινοί, Χριστοκτόνοι Οικουμενιστές: επαναφορά στην αρχαία, ενωμένη εκκλησία και απεμπολή της Πατερικής διδασκαλίας και παράδοσης, οι εκπρόσωποι της οποίας θεοφόροι και ομολογητές Πατέρες της Εκκλησίας μας κατά τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο ''έπεσαν θύματα του αρχαικάκου όφεως''...! Στο φύλλο της εφημερίδας 94, έτος 43ον και σελ. 2, της Τρίτης 8 Μαίου 1923 οι αναγνώστες διάβαζαν τα παρακάτω:

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 ΜΕΡΟΣ 12ον

ΕΥΧΕΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

ΚΥΡΙΟΥ ΚΟΥ ΔΑΜΙΑΝΟΥ

ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ (1908)

Οσιολογιώτατε Ιεροδιάκονε κυρ. Ιερόθεε Α. Τεκνόπουλε, Διυθυντά του περιοδικού  ''Έ ν ω σ ι ς  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν'',  υιέ εν Χριστώ αγαπητέ της Ημών Μετριότητος. Χάρις είη σοι και ειρήνη από Θεού Πατρός. Μετ΄ευχαριστήσεως ου της τυχούσης ανέγνωμεν από ιδ' παρελθόντος Απριλίου υιικήν επιστολήν της υμετέρας λίαν αγαπητής Ημίν Οσιολογιότητος, εν΄ η τούτο μεν εκτίθενται εκ παντός επαίνου υπέρτεραι ενέργειαι αυτής  υ π έ ρ   τ ο υ  έ ρ γ ο υ  τ η ς  ε υ κ τ α ι ο τ ά τ η ς  τ ω ν  α γ ί ω ν  τ ο υ  Θ ε ο ύ  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν  ε ν ώ σ ε ω ς, τούτο δε επιζητείται η παρ΄Ημίν ηθική αρωγή  υ π έ ρ   ε υ ο δ ό σ ε ω ς  του τον άγιον τούτον σκοπόν επιδιώκοντος φερωνύμου Περιοδικού. Επαινούντες τον ένθεον αυτής ζήλον υπέρ έργου ουτωσί σπουδαίου και υψηλού, αναγγέλλομεν αυτή ότι υποστηρίζομεν μεν την διάδοσιν του περιοδικού εν τοις μέλεσι της ευαγούς Ημών Αδελφότητος,  ε λ π ί ζ ο μ ε ν  δ' εν καιρώ τω προσήκοντι  ε κ π λ η ρ ώ σ α ι  κ α ι  τ ο  έ τ ε ρ ο ν  μ έ ρ ο ς  τ η ς  α ι τ ή σ ε ω ς  α υ τ ή ς,  εφ΄όσον μάλιστα η ζητουμένη ηθική αμοιβή ουκ έσται άσχετος προς το ενεργόν ενδιαφέρον, όπερ τα ευσεβή κι φιλόχριστα της Εκκλησίας και του Γένους τέκνα από τινος ιδία ενδείκνυνται υπέρ του Παναγίου Τάφου και των λοιπών σεπτών του Κυρίου σκηνωμάτων εν Παλαιστίνη, προθυμούμενοι συμβαλείν εις την τούτων οικονομικήν ανακούφισιν. Θερμήν δ΄εκφράζομεν την Πατερικήν Ημών ευχαριστίαν τη υμετέρα αγαπητή Ημίν Οσιολογιότητι εφ΄οις προς την καθ΄Ημάς Αγιωτάτην Εκκλησίαν εμφορείται αισθήμασιν, άπερ δι' ελπίδος έχομεν χρηστής, ότι σπουδάσει μεταγγίσαι εις τας καρδίας, ου μόνον των εν Αγγλία ομογενών, αλλά και των εν άλλαις πόλεσι της Ευρώπης παροικούντων αφοσιωμένων τέκνων της Εκκλησίας.  Δ ε ό μ ε ν ο ι  του της σωτηρίας Ημών Αρχηγού  ό π ω ς  ε π ε υ λ ο γ ή σ η  πλουσίως τας υπέρ του υψηλού και  α γ ί ο υ   έ ρ γ ο υ   π ρ ο σ π α θ ε ί α ς της υμετέρας αγαπητής Ημίν Οσιολογιότητος, καταστέφομεν αυτήν ταις Πατριαρχικαίς Ημών ευχαίς και ευλογίαις και διατελούμεν.

ΖΗΤΗΜΑ ΤΙΜΗΣ

Την Πίστη, την αλλοιώσαμε,

ήταν άλλωστε θέμα Χρόνου.

Την Πατρίδα, την πουλήσαμε,
ήταν ζήτημα Τιμής.

Την Ιστορία, την εκπορνεύσαμε,
ήταν σημείο Συνωστισμού.

Το Μέλλον, το απωλέσαμε,
ήταν συνέπεια του Παρελθόντος.

Τώρα μπορούμε ησύχως, να γυρίσουμε πλευρό στο κρεβάτι,
να στείλουμε θερμούς χαιρετισμούς, στην χαμένη Ιθάκη μας,
να γράψουμε στην άμμο, το ματωμένο Αύριο των μικρών παιδιών μας,
να καληνυχτίσουμε τα φεγγαρόφωτα ονείρατα, των παιδικών μας χρόνων.

Το τέλος των ισμών,
ας γίνει η αρχή του Α και του Ω,
το βρεφικό μπουσούλισμα στον γλυκύ Εμμανουήλ!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924, ΜΕΡΟΣ 11ον

ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΤΑΞΑΚΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ''ΠΑΤΡΙΣ'':

ΕΙΜΑΙ ΘΙΑΣΩΤΗΣ 

ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

Την Δευτέρα 2 Ιουλίου 1923 αναδημοσιεύεται στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΠΑΤΡΙΣ'', μία συνέντευξη με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη, που δημοσιεύθηκε αρχικά στην εφημερίδα ''Νέος Ελεύθερος Τύπος'' των ομογενών της Βιέννης. Η ''ΠΑΤΡΙΣ'' ανήκει στην Βενιζελόφρονη μερίδα του ημερήσιου Τύπου και, επειδή ο Μελέτιος είναι γνωστός υπέρμαχος του κόμματος των Φιλελευθέρων, θαυμάζεται επανειλημμένα από την εφημερίδα, ως νεωτεριστής, μεταρρυθμιστής και προοδευτικός, εκκλησιαστικός ηγέτης. Τις ημέρες εκείνες διαδραματίζονται στην Κων/πολη έκτροπα επεισόδια κληρικολαικών πρωτοβουλιών εκ μέρους του κοινοτικού παράγοντα του Γαλατά Δ. Δαμιανίδη για ''την Ληστεία των Κοινοτικών Εισοδημάτων'', ο οποίος υποκινούμενος από τον γνωστό σχισματικό και εξωμότη του Ελληνισμού παπα Ευθύμ Καραχισαρίδη (1884-1968), μεταβαίνει στο Πατριαρχείο μαζί με δεκάδες άλλους διαπομπεύοντας και προπηλακίζοντας τον Μεταξάκη και άλλους συνοδικούς. Γι΄αυτά τα διαδραματιζόμενα γεγονότα πληροφορεί στην συνέντευξή του ο Επιβάτης του Οικουμενικού θρόνου, βρίσκει όμως την ευκαιρία ν' αναφερθεί στον αέναο, διακαή και εντολοδόχο πόθο του, που δεν είναι τίποτα άλλο από την... ''Ένωση των Εκκλησιών''... Ακολουθεί ένα τέτοιο, μικρό απόσπασμα, όπως ακριβώς δημοσιεύθηκε στην αναφερόμενη εφημερίδα:

{...} Κατόπιν ο Πατριάρχης έφερε τον λόγον εις το ζήτημα της ενώσεως των Εκκλησιών:

''Ε ί μ α ι  θ ι α σ ώ τ η ς  τ η ς  ε ν ώ σ ε ω ς  

τ ω ν  Ε κ κ λ η σ ι ώ ν  

και της επαναφοράς της ηνωμένης χριαστιανωσύνης υπό την προτέραν της μορφήν. 

Η πραγματοποίησις της σκέψεως ταύτης αποτελεί την κυριωτέραν προσπάθειάν μου. 

Το ζήτημα του πρωτείου του Πάπα ως ''πρώτου εν ίσοις'', ως πρώτου επισκόπου των εντελώς ίσων προς αυτόν χριστιανών επισκόπων, δεν είναι κατά την γνώμην μου ασυμβίβαστον με την σκέψιν μου  περί  

τ η ς   Η ν ω μ έ ν η ς   Χ ρ ι  σ τ ι α νι κ ή ς  

Ε κ κ λ η σ ί α ς. 

Όσον αφορά το ζήτημα του αλαθήτου δεν μπορώ να εκφρασθώ επί του παρόντος. 

Ημείς δεν δυνάμεθα ν΄απομακρυνθώμεν των δημοκρατικών αρχών της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του συνταγματικού θεσμού του Πατριαρχείου.

Διατελούμεν εις στενάς σχέσεις με την Αγγλικανικήν Εκκλησίαν, αι δε σχέσεις μας με την Καθολικήν και την Προτεσταντικήν Εκκλησίαν είναι καλαί''.

Συνεχίζεται...

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

ΤΟ ΓΑΡ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΙ΄ ΥΜΑΣ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙΤΑΙ...

Μετά από τα γεγονότα που είδαμε και πάλιν χθες στο Σύνταγμα με μερικούς «Χριστιανούς» να υβρίζουν τους ψυχικά και πνευματικά άρρωστους, επαναλαμβάνουμε πάλιν τα κάτωθι: 

Όταν σταματήσουν μερικοί (όπως είδαμε σε πρόσφατο βίντεο και πάλιν) να ουρλιάζουν με αλαλαγμούς υβρίζοντας τον κόσμο, και τρίζοντας τα δόντια τους έμπροσθεν όλων, τότε θα είμαστε και εμείς μαζί τους! Δικαιολογίες δεν περνάνε! Η στάση αυτή δεν είναι ορθή! Με αυτόν τον τρόπο και να ήθελες να πείσεις, δεν μπορείς να πείσεις, ούτε τον εαυτό σου! Οπότε, αν θέλουν μερικοί να δούνε κόσμο μαζί τους, τότε προτείνουμε ή να απομονώσουν τους εν λόγω (συγχωρέστε μας για την έκφραση) ''τσαμπουκάδες'' ή να αποστασιοποιηθούν από αυτούς δηλώνοντάς το. Μην λησμονούν μερικοί, ότι ο Χριστός βλασφημείται (δια των έργων) διότι εμείς είμαστε η αιτία, λόγω των κακών μας έργων, λόγων, παθών κ.λπ.. Άραγε, τι είναι χειρότερο; να τον βλασφημούν όσοι δεν τον πιστεύουν, ή αυτοί που υποτίθεται ότι τον πιστεύουν; Ας σκεφθούν τούτους τους λόγους οι εν Χριστώ αδελφοί και θα διαπιστώσουν, ότι όντως η αιτία είμασθε πρωτίστως εμείς οι ίδιοι! Μία από τις πιο εύκολες δικαιολογίες είναι ότι πάντα φταίνε οι άλλοι! Το ίδιο επιχείρημα επικαλέσθηκαν και οι πρωτόπλαστοι και είδαμε που βρέθηκαν και ποιές ήταν οι συνέπειες! Είναι κρίμα τόσα χιλιάδες έτη και να μην έχουμε βάλει μυαλό ακόμα!

Εξ αιτίας μας, οι άνθρωποι νομίζουν, ότι όσα διδάσκουμε κι όσα πράττουμε αυτά τα διδάσκει και ο Χριστός, με συνέπεια να μην πιστεύουν, να γίνονται πολύ χειρότεροι, και έτσι είμασθε οι πρώτοι που θα καταδικασθούμε την Μεγάλη ημέρα της Κρίσεως διότι:

''τό γάρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καθώς γέγραπται''. (Ρωμ. 2,24 )

Όποιος δεν πιστεύει τούτους τους λόγους, τότε ας μην παραπονεθεί και για τα επόμενα λυπηρά γεγονότα που θα δει σε τούτη την δύστυχη χώρα! Και δεν θα φταίνε, δυστυχώς, οι άλλοι........!

Εκ του ιστολογίου ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ ΕΔΩ

Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 ΜΕΡΟΣ 10ον

Η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ 

ΤΩΝ ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΩΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΩΝ 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΛΕΤΙΟ ΜΕΤΑΞΑΚΗ

Η αναγνώριση των αγγλικανικών χειροτονιών από την αντικανονική Σύνοδο του Πατριαρχείου ΚΠόλεως και του Επιβάτη Μελετίου Μεταξάκη1 συνοδικώς τον Ιούλιο του 1922 ήταν ο σταθμός μιας γενικευμένης, εκατέρωθεν εκκλησιαστικής κοινωνίας, που ξεκινάει προς το τέλος του 19ου αιώνα. Έχουμε ήδη μιλήσει για τα παγκόσμια, παγχριστιανικά συνέδρια που έγιναν από το 1897 μέχρι και το 1920, με συμμετοχή των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και έχουμε ήδη υπογραμμίσει, πως οι πρώτες οικουμενικές κινήσεις έγιναν ανάμεσα στην Αγγλικανική, Επισκοπική και Παλαιοκαθολική ''Εκκλησία''. Η κοινωνία Αγγλικανών και Ορθοδόξων2 αρχίζει σιγά - σιγά, αλλά ουσιαστικά από το 1869.

Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Καντουαρίας Αρχιβάλδος Κάμβελ, με αφορμή των εγκαινίων ενός ορθοδόξου ναού στην Αγγλία και την πρόσκληση του Οικουμενικού Πατριάρχη Γρηγορίου του στ΄να παρευρεθεί αγγλικανός ''ιερέας'', έστειλε ευχαριστιακή επιστολή στον Πατριάρχη. 

Ο δεύτερος απάντησε με μια ανάλογη ευχητική επιστολή, υπενθυμίζοντας στον πρώτο, πως με μέριμνα του ίδιου (του Πατριάρχη) είχε αποφασισθεί, οι αποθνήσκοντες στην Ανατολή -λόγω του πολέμου- άγγλοι υπήκοοι να κηδεύονται από Ορθοδόξους ιερείς, σε περίπτωση που δεν υπήρχαν αγγλικανικοί ''ιερείς''. 

Η ΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΤΟΥ 1924 ΜΕΡΟΣ 9ον

Και μόνο ο πρωτοσέλιδος τίτλος της ''ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ'' του Ιουνίου 1922 για την 

''Ανά Τον Κόσμο Ενωτική Κίνηση'', 

θα αρκούσε για να καταδείξει με τον πλέον εύσχημο και εμβληματικό τρόπο όλες τις ενωτικές, οικουμενικές κινήσεις πριν το εκκλησιαστικό σχίσμα του 1924 

και να κατασταθεί σαφές, 

πόσο πολύ ο ελληνικός λαός ήταν γνώστης του θρησκευτικού συγκρητισμού, που πρωτοστάτησε το πνευματικά έκπτωτο και αιρετικό Φανάρι!

Η χρονιά του 1922 για την Ελλάδα και την Εκκλησία είναι ανείπωτα δυστυχής, αφόρητα θλιβερή και απίστευτα εξουθενωτική.

Ήδη, οι δύο πρώτες δεκαετίες (του 1900) κοινωνίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας με την παγκόσμια, οικουμενική κίνηση (Κοινωνία Εκκλησίας και Αίρεσης), τον ελληνικό διχασμό και την υποβολιμαία Κοινωνία των Εθνών οδήγησαν στην Μικρασιατική καταστροφή και για το '22, την καταστροφή της Σμύρνης.

Αυτά τα απανωτά χτυπήματα στο διάτρητο σώμα του Ελληνισμού -εν γένει- δεν ήταν τίποτ΄άλλο από παραχώρηση Θεού 

στην Ε κ κ λ η σ ι α σ τ ι κ ή  Α π ο σ τ α σ ί α  

και την δημιουργία της νέας ''Οικουμενικής Εκκλησίας''! 

Κι αν οι όροι ''Οικουμενική Εκκλησία'', ''θεωρία των κλάδων'', ''Χριστιανική Εκκλησία με πολλά τμήματα'', ''Παγκόσμιος Σύνδεσμος Εκκλησιών'' ή ''Παγκόσμιο Συμβούλιο'' θεωρούμε, ότι συναποτελούν μεταγενέστερες ονομασίες του 1948, οπότε ιδρύθηκε και το (Π.Σ.Ε.), ασφαλώς λανθάνουμε. 

Στις προηγούμενες οκτώ ενότητες της έρευνάς μας σχετικά με την ''Κίνηση για την Ένωση των Εκκλησιών πριν από την Ημερολογιακή Καινοτομία του 1924'' είχαμε αναφέρει πλείστα, όσα, αδιάψευστα στοιχεία της ιστορίας της οικουμενικής κίνησης που αρχίζει από τα τέλη του 19ου αιώνα. 

Πλην των εκκλησιαστικών τεκταινομένων της εποχής του Μεσοπολέμου, που αποτυπώθηκαν με τη συγγραφή βιβλίων και αποτελούν σίγουρα αδιάψευστες πηγές μαρτυρίας, ο Τύπος (ημερήσιος και περιοδικός) είναι αυτός που καταγράφει -χρονογραφικά- την εκκλησιαστική ιστοριοδιφία των χρόνων 

που αναζητούμε. 

Θα αναφερθούμε στο επίσημο περιοδικό του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ''Εκκλησιαστική Αλήθεια'', που εκδιδόταν ανάμεσα στα χρόνια (1880-1923), ως μια βαρυσήμαντη και αλάνθαστη πηγή πληροφοριών για την οικουμενική αποστασία. Διευθυντής του υπήρξε ο πολύ γνωστός ιστορικός και συγγραφέας Μανουήλ Γεδεών (1851-1943), στενός φίλος με τον Ιωακείμ τον Γ΄και φυσικά ένας ''γνήσιος'', φιλενωτικός Φαναριώτης. 

Τα άρθρα που συνοδεύουν το εν λόγω περιοδικό είναι κατ΄εξοχήν εκκλησιαστικά, ιστορικά ή επιστημονικά, που βεβαίως στην ολότητά τους εκθειάζουν με διθυραμβικούς επαίνους την οικουμενική κίνηση, ιδίως στις αρχές με τον Αγγλικανισμό, τον Λουθηρανισμό και τον Παλαιοκαθολικισμό. 

Η ''Εκκλησιαστική Αλήθεια'' αποτέλεσε κατ' ουσίαν σημείο αναφοράς και καταγραφής της οικουμενικής κίνησης, όχι μόνο με τα άκρως φιλενωτικά άρθρα της, αλλά και με τις εξακολουθητικές δημοσιεύσεις επιστολών εκ μέρους των ετερόδοξων ''εκκλησιών'', πατριαρχικών εγκυκλίων που αφορούσαν την λεγόμενη ''Ένωση των Εκκλησιών'', αλλά και τις επίσημες ή ανεπίσημες επισκέψεις αιρετικών ταγών στον Πατριαρχικό ''Νυμφώνα''. 

Οικουμενικοί Πατριάρχες τις δύο πρώτες δεκαετίας του 1900 είναι ο Ιωακείμ ο Γ' (1901-1912) περί του οποίου έχουμε μιλήσει, ακολούθως ο Γερμανός ο Ε' (1913-1918) και καταληκτικά ο Πατριάρχης του Σχίσματος της Εκκλησίας, ο μεταρρυθμιστής, νεωτεριστής και τέκτων Μελέτιος Μεταξάκης (1921-1923). 

Στις 13 Αυγούστου του 1922 εκδίδεται το τεύχος της ''Εκκλησιαστικής Αλήθειας'' με αναφορά στο Παγκόσμιο Συνέδριο για την πίστη και φιλία των Εκκλησιών (προπομπός του Π.Σ.Ε.) που πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη της Δανίας, 

τον Ιούλιο του 1920. 

Σε αυτό συμμετείχαν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μελέτιος με συνοδεία του Οικουμενικού θρόνου, ο πρώτος Μητροπολίτης Θυατείρων Γερμανός Στρηνόπουλος (1872-1951), ο φίλος και συνοδοιπόρος του Μεταξάκη, Αρχιμανδίτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών), θεολόγοι από την Ελλάδα, όπως ο Αμίλκας Αλεβιζάτος κ. α. 

Όπως και σε προηγούμενα, ανάλογα ''ενωτικά'' Συνέδρια, έτσι και σε αυτό προηγήθηκαν από κοινού  σ υ μ π ρ ο σ ε υ χ έ ς  και μάλιστα σε αιρετικούς ναούς, όπως ήταν το Onze-Lieve-Vrouwekerk, η καθεδρική -δηλαδή- εκκλησία 

των Λουθηρανών στην Δανία. 

Στην επόμενη ενότητά μας θα δημοσιεύσουμε την πατριαρχική ανακοίνωση, που αναγνωρίζει την ισχύ και το κύρος των Αγγλικανικών χειροτονιών (1922) και την αποστολική διαδοχή (!) των εκπροσώπων της αρχιεπισκοπής  του Καντέρμπουρυ, όπως και τις ευμενείς και περιχαρείς αντιδράσεις (φευ) εκ μέρους του λοιπού, ορθόδοξου, εκκλησιαστικό κόσμου... 

Στο κείμενο που ακολουθεί, μπορεί ο αναγνώστης να διαβάσει όσες λέξεις έχουν πληκτρολογηθεί με εμφανή διαστήματα, για να κατανοήσει, πως όροι, όπως ''Κλάδοι της Χριστιανικής Εκκλησίας'', Παγκόσμιο Συμβούλιο'', ''Κίνηση των Εκκλησιών'' ή ''Συμπροσευχές'' ήταν λέξεις που χρησιμοποιούντο από τα τέλη του 19ου αιώνα ακόμη μέχρι και το ημερολογιακό σχίσμα των Καινοτόμων του 1924.

 Εύχεσθε!