ΔΙΓΛΩΣΣΙΑ ΚΑΙ ΦΡΟΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΕΡΟΖΥΓΙΑ

''Πολλοί από εσάς γνωρίζουν σίγουρα, 

ότι τα τελευταία πενήντα χρόνια έγιναν ορισμένα εξαιρετικά βήματα προόδου 

προς την απανασυμφιλίωση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας 

με τις Ορθόδοξες Εκκλησίες. 

Οφείλουμε πολλά, από την αρχή, 

στους πάπες Παύλο τον Έκτο και Ιωάννη τον Εικοστό Τρίτο, 

όπως και στους προκατόχους μας, 

Οικουμενικούς Πατριάρχες Αθηναγόρα και Δημήτριο. 

Η ενόρασή τους υπενθύμισε σε όλους εμάς 

την άμεση αναγκαιότητα της προτροπής του Κυρίου προς τους μαθητές του, 

στο όρων των Ελαίων, 

όλοι να γίνουν ένα, το ''ut unum sint''!... 

''...Η καθολική κοινότητα του Αγίου Αιγιδίου

(είναι) μια κοινότητα με την οποία συμμεριζόμαστε 

τον απόλυτο σεβασμό της προστασίας του περιβάλλοντος και του 

Οικουμενισμού!...''  

Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος. 

Περούτζια Ιταλίας, Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2016. Αθηναικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Συμπληρώνονται αυτές τις ημέρες 30 χρόνια από την βδελυρή, αντιπατερική και αντορθόδοξη συνάντηση της Πανθρησκείας του Αντιχρίστου στην Ασίζη της Ιταλίας, όπου στις 27 Οκτωβρίου του 1986 -υπό τον πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β'- έγινε κοινή ''συμπροσευχή'' υπέρ της ειρήνης του κόσμου''. Τα γεγονότα είναι γνωστά. Έλαβαν μέρος πυρολάτρες, σατανιστές, ινδιάνοι, εκπρόσωποι πρωτόγονων φυλών της Αφρικής, ο Δαλάι Λάμα, όλες οι γνωστές θρησκείες και θρησκεύματα, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και των ''Ορθοδόξων Οικουμενιστών''. Το αυτό σκηνικό στήθηκε και αυτές τις ημέρες, υπό την εκπροσώπηση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου και της -συν αυτώ- συναγελαζόμενης οικουμενιστικής φατρίας. Ο κ. Βαρθολομαίος μίλησε ανοιχτά πλέον για τον Οικουμενισμό σε τέτοια, μεγάλου βεληνεκούς διαθρησκειακή συνάντηση, τον ονομάτισε ευθαρσώς και τον προωθεί με περισσή υπερηφάνεια ''λαλήσαντος αλέκτορος''. Σε άλλο λόγο του όμως, που απευθυνόταν στο δεσμωτικά χειραγωγημένο ποίμνιο για εσωτερική και μόνο κατανάλωση, δήλωσε με τέτοια ανείπωτη αναισχυντία και περιπαικτικό καμουφλαρισμό, πως διάλογος: ''σημαίνει αμοιβαία γνωριμία, συνάντηση, αλλά δεν είναι ποτέ πολιτιστικός ή θρησκευτικός συγκρητισμός''. Την μια ομιλεί ανερυθρίαστα για Οικουμενισμό και την άλλη αναιρεί τεχνιέντως αυτά, που μόλις δήλωσε πριν! Την μία δηλώνει, πως όλες οι υπόλοιπες ''ομολογίες'' έχουν σωστικά μυστήρια (!) και την άλλη κάνει λόγο για την Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία! Έχει ξαναειπωθεί, πως η λεκτική ετεροζυγία, το διφορούμενον της σκέψης και οι αντίφορες δηλώσεις είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα -πλην των πολιτικών- των θρησκευτικών συγκρητιστών, αλλά και των Τεκτόνων. Τι επιδιώκει ο θρησκευτικός συγκρητισμός; Να ομαδοποιήσει ένα μωσαικό αντίρροπων δογματικών εννοιών, να υπερθεματίσει την ένωση όλων των θρησκειολογικών φληναφημάτων και να ομογενοποιήσει τα αντίθετα, συσκοτίζοντας παράλληλα με την γνωστή διγλωσσία και τακτική του. Για να το επιτύχει, φροντίζει επιμελώς κάθε ''Εκκλησία'' να κρατάει το ποιμνιό της σε μια ημιθανή, πνευματική κατάσταση, σε έναν μεσαιωνικό, σιωπηρό αυτισμό και να κάνει σύνθημα το: ''Ακούμε, δεν μιλάμε, το βουλώνουμε''. Αυτό το σύνθημα πρωτογράφηκε στην Corriere della sera, τον Ιούλιο του 2015, από μια σειρά άρθρων με τίτλο: ''Il piano dell' Icumenismo'' και προσπαθούσε να διαγνώσει τις αντιδράσεις στο εσωτερικό κάθε ''Εκκλησίας'' χάριν του Οικουμενισμού! Οι πλήρως εκκοσμικευμένοι και παντελώς απορθοδοξοποιημένοι αυτοί θρησκευτικοί ηγέτες του κοσμοκράτορος λειτουργούν, ως οι πολύχρωμοι και πολυδαίδαλοι χαμελαίοντες όλων των ιστορικών, διαχρονικών αιρέσεων. Στις ημέρες μας, κόμματα εξουσίας και καινοτόμος εκκλησία έχουν την ίδια συγκρητιστική πολιτική, (ο συγκρητισμός άλλωστε απαντάται στην Πολιτική, όπως και στην Τέχνη) την ίδια διφορούμενη στρατηγική ανακοινώσεων, ότι ακριβώς -δηλαδή- κάνουν οι εκπρόσωποι Τύπου των πολιτικών σχεδιασμών: να διαψεύδουν επιβεβαιώνοντας και να επιβεβαιώνουν διαψεύδοντας! Άλλες λεκτικές ερμηνείες στα καθ' ημάς για εύπεπτη, εσωτερική κατανάλωση και εντόπιο εφησυχασμό και άλλες δηλώσεις και θιασώτικες κινήσεις στα εκτός. Αν αναγνώσει -χρονικά- κανείς τις δηλώσεις, αλλά και τα ''έργα και ημέρες'' του κ. Βαρθολομαίου θα μείνει παντελώς άφωνος από τις πλανερές αντιφάσεις των λόγων, από αυτά τα έργα του. Δεν είχαν καλά - καλά καταλαγιάσει οι φωνές κι οι αντιδράσεις από την δογματοποίηση του Οικουμενισμού μέσω της ληστρικής συνόδου του Κολυμπαρίου, κι ο ίδιος έσπευσε αμέσως στο Βατικανό, προκειμένου να πληροφορήσει και να ευαριστήσει τον ποντίφηκα της Ρώμης για την συνοδική αναγνώριση της ύπαρξης και άλλων Χριστιανικών Εκκλησιών... Όταν πριν δύο χρόνια συναντήθηκε στην Κομοτηνή με τον μονοφυσίτη ''Αρχιεπίσκοπο'' των Αρμενίων κ. Αράμ είχε δηλώσει ανερυθρίαστα: ''Ατυχείς ιστορικές συγκυρίες, πολιτικοί και όχι μόνο θεολογικοί λόγοι μας χώρισαν. Υπήρξε μία μακρά περίοδος αποξένωσης των Εκκλησιών, αλλά τώρα μερικές δεκαετίες, που εργαζόμαστε, συναντιόμαστε για να επανέλθουμε στην πλήρη ενότητα μας…''. Δεν είπε το αυτονόητο, αν -δηλαδή- μετανοήσουν οι μονοφυσίτες, τότε να έρθουν στους κόλπους της Ορθοδοξίας... Προχθές, ο Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού Ιώβ, συμπρόεδρος της Μικτής Επιτροπής Διαλόγου ''Ορθοδόξων'' και Ρωμαιοκαθολικών μετά την παραίτηση του Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα δήλωσε στο Cuieti της Ιταλίας: ''Siamo i due polmoni di un’unica chiesa'', δηλαδή Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί "ε ί μ α σ τ ε   ο ι  δ ύ ο  π ν ε ύ μ ο ν ε ς  τ η ς  Μ ί α ς  Ε κ κ λ η σ ί α ς". Τέτοιοι βλάσφημοι εκτοξευτήρες αλγεινών και δαιμονοαγωγούντων εντυπώσεων δεν είναι καινούριες. Κανείς πλέον δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά τους παναιρετικούς αυτούς ψευδοποιμένες, που λειτουργούν ως εγνωσμένης ''αξίας'' πολιτικοί καριέρας, ως ''κοσμικές προσωπικότητες'', τέλος ως συμπράκτες και συναυτουργοί της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Έχει από δεκαετίες εμφυτευθεί στα ελληνικά ειωθότα η αίρεση του ''αχρικαιρισμού,'' που έχει εγκλωβίσει θεολογικά κάθε ικμάδα, -πατερικά- ορθοπραττούμενης ομολογίας και σκέψης. Και το χειρότερο: έχει ''τσιπαρισθεί'' στο ποίμνιο, το δαιμονικό εμφύτευμα του πάλαι ποτέ ''Πίστευε και μη ερεύνα'', μεταβάλλοντας έτσι τους κατ' ευφημισμόν Ορθοδόξους σε αντιπατερικά κινούμενους, πνευματικούς οσφυοκάμπτες και στα της Πίστης, γραικύλους αποστάτες. Ο μέγας Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης γράφει για όλους αυτούς, που αποστασιοποιούνται από τα θέματα της Πίστης: ''Kατά τον καιρό τούτο, που διώκεται ο Χριστός μέσω της Εικόνος του, οφείλει κάποιος να αγωνίζεται, όχι μόνον αν είναι υπέρτερος στο αξίωμα και τη γνώση, ομιλώντας και διδάσκοντας τον λόγον της Ορθοδοξίας, αλλά κι αν ακόμη ευρίσκεται σε θέση μαθητού, έχει χρέος να φανερώνει με θάρρος την αλήθεια και να ομιλή με ελευθερία. Δεν είναι λόγος εμού του αμαρτωλού, αλλά του θείου Χρυσοστόμου μαζί με άλλους Πατέρας''. Εύχεσθε!

Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος