Ο π. Ιωάννης εκοιμήθη την 27ην Ιανουαρίου 1966 και την αγίαν του ψυχήν
παρέλαβον Άγγελοι και δη ο Αρχάγγελος Μιχαήλ,
όπως του είπε προαναγγείλει ο ίδιος.
Τα εναέρια τελώνια δεν είχον καμμίαν εξουσίαν επί του Γέροντος,
καθ' ότι ήτο ούτος αγιότατος, ψυχή τε και σώματι.
Τα θαύματα του π. Ιωάννου,
τα εν τη ζωή και τα τοιαύτα,
τα μετά την κοίμησίν του συνεχίζονται και ήρχισαν να γίνονται γνωστά εις τους πατέρας,
μοναχάς και λαικούς του Πατρίου Εορτολογίου
και με την πάροδον του χρόνου κατέστησαν ταύτα γνωστά
εις άπαντας τους Χριστιανούς.
Ο παντογνώστης Κύριος και Θεός ημών, Ος αγαπά άπαντας τους ταπεινούς τη καρδία,
λόγω της Αυτού άκρας ταπεινώσεως αντιδοξάζει τους διξάζοντας Αυτόν,
ως συμβαίνει και με τον Άγιον Ιωάννην Αμφιάλης.
Έκαστον έτος, από την παραμονήν της εορτής της Αγίας Τριάδας, πράγματι από τον Εσπερινόν, έως την επομένην ημέραν μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, αναβλύζει αγίασμα από τον τάφον του οσίου πατρός Ιωάννου. Ενεφανίσθη δε ζων εντός της Ιεράς Μονής Πεντέλης είς ένα τεχνίτην, τον Νικόλαον Βασιλόπουλον, ο οποίος ετοποθέτει μίαν δεξαμενήν ύδατος και ο Άγιος τον εβοήθησεν εις το έργον αυτό. Η εμφάνισις αύτη του π. Ιωάννου έγινε το πρωί της Κυριακής (9:45 π.μ.), την 13ην Ιανουαρίου 1975. Είχον δε ήδη παρέλθει εννέα έτη από την μακαρίαν αυτού κοίμησιν.
Τέλος, η οσιακή μορφή του Γέροντος ήτο τοιαύτη, ώστε άφησε, κατά τρόπον παράδοξον, αλλ' αποκαλυπτικόν, εις τας δυσχειμέρους και τας αποστατικάς ημέρας μας, έντονα αλλ' επί το πλείστον κεκρυμμένα τα ίχνη της παραδοσιακής πνευματικής του παρουσίας, μεταφράζων εις ζωντανόν βίωμα τον λόγον του Ευαγγελίου, ως οφείλομεν ίνα πράττομεν άπαντες ημείς, οι ευρισκόμενοι ακόμη εν τη στρατευομένη ημών Ορθοδόξω Εκκλησία.
Την γνησιότητα του του οσιακού βίου του πιστοποιούμεν ημείς σήμερον, όπου ο τεθαμμένος σπόρος βλαστάνει, δικαιωμένης της ορθής πίστεως και της εν Χριστώ ελπίδος του π. Ιωάννου εις την Χάριν του Θεού μας και ουχί εις το ενός εκάστου εξ΄ημών ιδικόν μας ασήμαντον έργον. ''Τα σα εκ των σων Σοι προσφέρωμεν κατά πάντα και διά πάντα''. Τοιούτον βίον οφείλομεν, ίνα διάγομεν άπαντες, οι προσδωκόντες την αιώνιαν Βασιλείαν.
Ο αείμνηστος πατήρ ημών Ιωάννης ήτο, ως ερρήθη κατ' επανάληψιν, αξιαγάπητος διά τας αρετάς του και την ανεγνωρισμένην υπό πάντων αγιότητά του. Ήτο πολύ ταπεινός, αλλά και πολύ φλογερός εις τα της πίστεως. Ταυτοχρόνως είχεν ούτος και Πατερικόν πνεύμα, τουτέστιν, υπεστήριζε το Παλαιόν Ημερολόγιον, ως ορθότερον και καθορισμένον υπό των αγίων Οικουμενικών Συνόδων, αλλ' επί πλέον και λόγω των προσωπικών του αποκαλύψεων. Οφείλομεν, το ημερολόγιον τούτο άπαντες οι Ελληνορθόδοξοι να ακουλουθώμεν αδιακρίτως και με απόλυτον βεβαιότητα, ως ασφαλή γνώσιν διά την ημών σωτηρίαν, καθ΄ότι και εν τω Ουρανώ τούτο ακολουθείται.
Ο Όσιος πατήρ Ιωάννης εξεπέρασε τα στενά όρια των πνευματικών του τέκνων και σήμερον πλείστοι άνθρωποι έχουν ακούσει διά τον ιερώτατον βίον του. Ο Κύριος τον ηξίωσε μιας Οσιακής ζωής εν τω κόσμω, μιας λαμπράς δόξης εν τη τελευτή του μακαρίου βίου του και του αιωνίου Παραδείσου μετά την κοίμησίν του. Ο τάφος του κατέστη πηγή ιαμάτων διά τους πιστούς Ορθοδόξους και δη κατά την ημέραν της εορτής της Αγίας Τριάδος, όπου βγαίνει από τον τάφον του π. Ιωάννου αγίασμα. Καθ' ότι, ''αγαθών γαρ πόνων καρπός ευκλεής''.
Είναι πολύ δύσκολον δι' ημάς τους απερροφημένους από την κοσμικότητα, να ίδωμεν την αγιότητα των εκλεκτών του Κυρίου, οι οποίοι ουδέποτε έπαυσαν να υπάρχουν, διά τούτο υπάρχει ακόμη και ο κόσμος, διότι κρύπτουν ταύτην κάτω από την μεγάλην ταπεινοφροσύνην των. Ο 20ος αιών ανέδειξεν αρκετούς Αγίους εις την Ελληνικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν, ως τον Άγιον Νεκτάριον, τον Άγιον Νικόλαον Πλανάν, τον Άγιον Ιερώνυμον Αιγίνης και άλλους Αγίους πατέρας, ως τον Άγιον Γέροντά μας, τον π. Ιωάννην.
Ημείς οφείλομεν, ίνα υπομένομεν όλα τα ανιαρά και ενδεχόμενα (υπό Θεού επιτρεπόμενα), Χάριτι Χριστού. Συχνάκις επαναλαμβάνοντες εν' αυτοίς το ''δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν'' κατά τον Θείον Χρυσόστομον και θεία Χάριτι να ακολουθώμεν τους αγίους μας εν ζωή, ίνα ευρεθώμεν μετά τούτων και εις την άλλην, την αιωνίαν τοιαύτην.
Εν κατακλείδι, οι καιροί σήμερον είναι χαλεποί και πολύ κρίσιμοι διά την εν γένει ζωήν του Ορθοδόξου Παραδοσιακού ημών Έθνους. Το φορτίο του καθ' ημέραν μόχθου και της ασυγχωρήτου αποστασίας, μέρους των Ελληνορθοδόξων από το 1924 και ο εθνικός πόνος διά τα όσα συμβαίνουν εις την χώραν μας από το 1974, μέγας.
Άπαντες οι θεσμοί κλονίζονται,
όπως και η επίσημος Εκκλησία με τον Οικουμενισμόν,
η πολιτεία με την διαφθοράν, η παιδεία με την απαξίωσιν,
η οικονομία με την απεμπόλησίν της και το κοινωνικόν ημών σύστημα
καθ' ολοκληρίαν με την απόρριψιν του από τους εγχωρίους και ξένους θιασώτας της ''Νέας Εποχής,''
τους προδρόμους του ''μεσσίου'' των.
Τούτο εστί το κόστος της αμαρτίας!
Η απώλεια της θείας Χάριτος, ως άτομα και Έθνος.
Τα φωτεινά παραδείγματα εκλείπουν και διά τούτο ο βίος των νέων αγίων μας,
ως του π. Ιωάννου,
παίζουν σημαντικόν ρόλον εις την εσωτερικήν, πνευματικήν ενίσχυσιν των Ορθοδόξων,
οι οποίοι θα επιλέξουν εν μετανοία να μιμηθούν τον βίον των
και το ευχόμεθα εις άπαντας τους εν Χριστώ αδελφούς μας!
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του συγγράματος του Δρς Ιωάννη Καλλανιώτη, καθηγητή του πανεπιστημίου του Scranton
με τον τίτλο: ''ΑΓΙΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ:
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΜΦΙΑΛΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ (1899 - 1966).
Από την ανάρτηση έχουν αφαιρεθεί οι παραπομπές του συγγραφέως με ευθύνη ημετέρα,
προκειμένου το κείμενο να καταστεί έτι ευανάγνωστο στους αναγνώστες.
Σελίδες 14 - 16.
Η εικόνα της ανάρτησης ανήκει στον David Khidasheli.
προκειμένου το κείμενο να καταστεί έτι ευανάγνωστο στους αναγνώστες.
Σελίδες 14 - 16.
Η εικόνα της ανάρτησης ανήκει στον David Khidasheli.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου