«Λάμψον καί ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς τό Φῶς Σου τό ἀΐδιον,
πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Φωτοδότα, δόξα Σοι!»
του Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Β'
Μέσα στόν μῆνα Αὔγουστο ἑορτάζει ἡ ῾Αγία μας ᾿Εκκλησία τίς δύο γνωστές μεγάλες ῾Εορτές, τά δύο Μεγάλα Μυστήρια τῆς Πίστεώς μας: τήν Δεσποτική τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος μας καί τήν Θεομητορική τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας μας. Εἶναι δύο ῾Εορτές, οἱ ὁποῖες ἐκφράζουν ἄριστα καί μέ μοναδικό τρόπο τό ᾿Ορθόδοξο ῏Ηθος καί Δόγμα καί τονίζουν ἐμφαντικά τήν διαφορά μας ἀπό τήν ἑτερόδοξη Δύσι.
῾Η θεανθρωποκεντρική ᾿Ορθοδοξία μας ἐβίωνε ἀνέκαθεν, μέ τρόπο πράγματι συγκλονιστικό, ἰδίως στό πρόσωπο τῶν ῾Ιερῶν ῾Ησυχαστῶν, τήν ἐπικοινωνία καί ἕνωσι τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Πλάστη του. ῾Ο Θεός εἶναι ἀπρόσιτος καί ἀμέθεκτος κατά τήν Οὐσία Του, ἀλλά δυνάμεθα νά ἑνωθοῦμε μαζί Του καί νά θεωθοῦμε διά μέσου τῶν ἀκτίστων ᾿Ενεργειῶν Του. Αὐτό φαίνεται καθαρά τόσο στήν Θεία Μεταμόρφωσι τοῦ Σωτῆρος μας, ὅσο καί στό Μυστήριο τῆς Θεοτόκου, ὅπου ἀποκαλύπτονται πλήρως καί ἐνεργείᾳ οἱ ἔσχατες δυνατότητες τῆς φύσεώς μας, ἡ ὁμοίωσίς μας μέ τόν Θεό: ὁ ἄνθρωπος μέ τήν Χάρι τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος μεταμορφώνεται ἐν Χριστῷ καί γίνεται κατά χάριν ἄκτιστος, κατά χάριν θεός, ὅλος θεός «πλήν τῆς κατ᾿ οὐσίαν ταυτότητος».
῾Η πανύμνητος Μητέρα τοῦ Θεοῦ, «ἡ τεκοῦσα τόν πάντων ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον», γίνεται δοχεῖο τῆς Θεότητος, μεταμορφώνεται καί στό ἑξῆς, κατέχουσα τά «δευτερεῖα τῆς Τριάδος», μέ τίς πανίσχυρες πρεσβεῖες Της εἶναι ἡ «πιστούς Κυρίῳ ἁρμόζουσα»! Μέσα στήν ἁγία μας ᾿Ορθοδοξία, ὅπου εὑρίσκεται ὅλος ὁ Θεάνθρωπος Σωτήρας μας ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ, ἡ ψυχή καί τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, ὅλος ὁ ἄνθρωπος, μεταμορφώνονται καί εἶναι ἄξια τιμῆς καί εὐλαβείας. ᾿Εν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ καί διά τῆς ᾿Εκκλησίας γινόμεθα ναοί Θεοῦ!
Τό ὑπερφυές αὐτό καί σωτήριο γεγονός ὑπογραμμίζεται ἰδιαίτερα στίς δύο μεγάλες Μνῆμες, στά δύο Μεγάλα Μυστήρια τοῦ Αὐγούστου καί γι᾿ αὐτό ἡ εὐλάβειά μας σέ αὐτές εἶναι θερμοτάτη. ῾Η ἑτερόδοξος Δύσις δυστυχῶς ἀγνοεῖ πεισματικά τίς ἀνωτέρω ἀλήθειες· τοιουτοτρόπως, πίπτει σέ πελάγη πλάνης καί διαστροφῆς ἀπεριγράπτου, ἐφ᾿ ὅσον ἔχει υἱοθετήσει θεολογικές καί ἀνθρωπολογικές δοξασίες ξένες πρός τήν ἐμπειρία τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Αφ᾿ ἑνός, ἡ θέωσις τοῦ ἀνθρώπου ὑποτιμᾶται ἢ παρερμηνεύεται ἢ παραγνωρίζεται, ἐφ᾿ ὅσον πιστεύεται ὅτι δῆθεν ὁ Θεός εἶναι μόνο καθαρά Οὐσία καί δέν ἔχει ἄκτιστες ᾿Ενέργειες· τοιουτοτρόπως, ὁ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ νά κοινωνήση μέ τόν Πλάστη του, νά θεραπευθῆ, νά φωτισθῆ καί νά μεταμορφωθῆ ἐν Χριστῷ, ὅλη δέ ἡ χριστιανική ζωή καταντᾶ ἕνας νοσηρός ἠθικισμός καί μία ἄπελπις λογοκρατία.
᾿Αφ᾿ ἑτέρου, ἀσεβεῖ πρός τήν Παναγία μας, ὥστε ἢ ἀπό ὑπερευλάβεια τήν κηρύσσει ἰσόθεο (Παπισμός) ἢ «ἀπό ἀντίδρασι» τήν καταβιβάζει στά ἐπίπεδα μιᾶς ἀσήμου γυναικός, ἡ ὁποία δῆθεν δέν ἐβίωσε ποτέ τήν ἄνοδό Της στό ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως, διά τῆς Σαρκώσεως τοῦ Λόγου, ἀλλ᾿ ἐτράπη στήν πεζότητα τῶν συζυγικῶν καί οἰκο γενειακῶν τέρψεων! (Προτεσταντισμός). ῍Αν ὅμως ἡ Θεοτόκος δέν ἐθεώθη, δηλαδή δέν ἔγινε διαρκές σκήνωμα τοῦ ᾿Ενυποστάτου Φωτισμοῦ, τότε δέν εἶναι δυνατόν νά εἶναι ἡ Μήτηρ τῆς ᾿Εκκλησίας, οὔτε ἡ Πρώτη μετά τόν ῞Ενα καί ὡς ἐκ τούτου ἀδυνατεῖ νά εἶναι ἡ ῾Οδηγήτριά μας πρός τήν θέωσι.
Οἱ ῞Αγιοι Πατέρες μᾶς ἐδίδαξαν ἀπλανῶς τόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο ὀφείλουμε νά βιώνουμε ἡσυχαστικά καί εὐχαριστιακά τά μεγάλα Μυστήρια τῆς Πίστεώς μας καί νά ψάλλουμε μέ ἀπαθῆ ζῆλο: «῎Αλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν...». Εἴθε ὁ Χριστός μας, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς γλυκυτάτης μας Μητέρας Παναγίας, νά μεταμορφώση τήν ὕπαρξί μας καί νά μᾶς ἀξιώση τῆς ὁράσεως τοῦ ᾿Ακτίστου Φωτός καί ἐν τῷ νῦν αἰῶνι καί ἐν τῷ μέλλοντι!
Επί τη ενάρξει της νηστείας του 15Αύγουστου (1/14/ Αυγούστου εκκλησ. ημερ) προς τιμήν της Κοίμησης της Θεοτόκου.
Εκ του περιοδικού ''ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ'',
αρ. τεύχους 363, Ιούλιος - Αύγουστος 2011.
Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου