ΤΑ ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ: Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ Η ΑΧΡΑΝΤΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΣ

 

«Λάμψον καί ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς τό Φῶς Σου τό ἀΐδιον, 

πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, Φωτοδότα, δόξα Σοι!»

του Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Β'

Μέσα στόν μῆνα Αὔγουστο ἑορτάζει ἡ ῾Αγία μας ᾿Εκκλησία τίς δύο γνωστές μεγάλες ῾Εορτές, τά δύο Μεγάλα Μυστήρια τῆς Πίστεώς μας: τήν Δεσποτική τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος μας καί τήν Θεομητορική τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας μας. Εἶναι δύο ῾Εορτές, οἱ ὁποῖες ἐκφράζουν ἄριστα καί μέ μοναδικό τρόπο τό ᾿Ορθόδοξο ῏Ηθος καί Δόγμα καί τονίζουν ἐμφαντικά τήν διαφορά μας ἀπό τήν ἑτερόδοξη Δύσι. 

῾Η θεανθρωποκεντρική ᾿Ορθοδοξία μας ἐβίωνε ἀνέκαθεν, μέ τρόπο πράγματι συγκλονιστικό, ἰδίως στό πρόσωπο τῶν ῾Ιερῶν ῾Ησυχαστῶν, τήν ἐπικοινωνία καί ἕνωσι τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Πλάστη του. ῾Ο Θεός εἶναι ἀπρόσιτος καί ἀμέθεκτος κατά τήν Οὐσία Του, ἀλλά δυνάμεθα νά ἑνωθοῦμε μαζί Του καί νά θεωθοῦμε διά μέσου τῶν ἀκτίστων ᾿Ενεργειῶν Του. Αὐτό φαίνεται καθαρά τόσο στήν Θεία Μεταμόρφωσι τοῦ Σωτῆρος μας, ὅσο καί στό Μυστήριο τῆς Θεοτόκου, ὅπου ἀποκαλύπτονται πλήρως καί ἐνεργείᾳ οἱ ἔσχατες δυνατότητες τῆς φύσεώς μας, ἡ ὁμοίωσίς μας μέ τόν Θεό: ὁ ἄνθρωπος μέ τήν Χάρι τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος μεταμορφώνεται ἐν Χριστῷ καί γίνεται κατά χάριν ἄκτιστος, κατά χάριν θεός, ὅλος θεός «πλήν τῆς κατ᾿ οὐσίαν ταυτότητος». 

῾Η πανύμνητος Μητέρα τοῦ Θεοῦ, «ἡ τεκοῦσα τόν πάντων ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον», γίνεται δοχεῖο τῆς Θεότητος, μεταμορφώνεται καί στό ἑξῆς, κατέχουσα τά «δευτερεῖα τῆς Τριάδος», μέ τίς πανίσχυρες πρεσβεῖες Της εἶναι ἡ «πιστούς Κυρίῳ ἁρμόζουσα»! Μέσα στήν ἁγία μας ᾿Ορθοδοξία, ὅπου εὑρίσκεται ὅλος ὁ Θεάνθρωπος Σωτήρας μας ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ, ἡ ψυχή καί τό σῶμα τοῦ ἀνθρώπου, ὅλος ὁ ἄνθρωπος, μεταμορφώνονται καί εἶναι ἄξια τιμῆς καί εὐλαβείας. ᾿Εν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ καί διά τῆς ᾿Εκκλησίας γινόμεθα ναοί Θεοῦ! 

Τό ὑπερφυές αὐτό καί σωτήριο γεγονός ὑπογραμμίζεται ἰδιαίτερα στίς δύο μεγάλες Μνῆμες, στά δύο Μεγάλα Μυστήρια τοῦ Αὐγούστου καί γι᾿ αὐτό ἡ εὐλάβειά μας σέ αὐτές εἶναι θερμοτάτη. ῾Η ἑτερόδοξος Δύσις δυστυχῶς ἀγνοεῖ πεισματικά τίς ἀνωτέρω ἀλήθειες· τοιουτοτρόπως, πίπτει σέ πελάγη πλάνης καί διαστροφῆς ἀπεριγράπτου, ἐφ᾿ ὅσον ἔχει υἱοθετήσει θεολογικές καί ἀνθρωπολογικές δοξασίες ξένες πρός τήν ἐμπειρία τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Αφ᾿ ἑνός, ἡ θέωσις τοῦ ἀνθρώπου ὑποτιμᾶται ἢ παρερμηνεύεται ἢ παραγνωρίζεται, ἐφ᾿ ὅσον πιστεύεται ὅτι δῆθεν ὁ Θεός εἶναι μόνο καθαρά Οὐσία καί δέν ἔχει ἄκτιστες ᾿Ενέργειες· τοιουτοτρόπως, ὁ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ νά κοινωνήση μέ τόν Πλάστη του, νά θεραπευθῆ, νά φωτισθῆ καί νά μεταμορφωθῆ ἐν Χριστῷ, ὅλη δέ ἡ χριστιανική ζωή καταντᾶ ἕνας νοσηρός ἠθικισμός καί μία ἄπελπις λογοκρατία. 

᾿Αφ᾿ ἑτέρου, ἀσεβεῖ πρός τήν Παναγία μας, ὥστε ἢ ἀπό  ὑπερευλάβεια τήν κηρύσσει ἰσόθεο (Παπισμός) ἢ «ἀπό ἀντίδρασι» τήν καταβιβάζει στά ἐπίπεδα μιᾶς ἀσήμου γυναικός, ἡ ὁποία δῆθεν δέν ἐβίωσε ποτέ τήν ἄνοδό Της στό ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως, διά τῆς Σαρκώσεως τοῦ Λόγου, ἀλλ᾿ ἐτράπη στήν πεζότητα τῶν συζυγικῶν καί οἰκο γενειακῶν τέρψεων! (Προτεσταντισμός). ῍Αν ὅμως ἡ Θεοτόκος δέν ἐθεώθη, δηλαδή δέν ἔγινε διαρκές σκήνωμα τοῦ ᾿Ενυποστάτου Φωτισμοῦ, τότε δέν εἶναι δυνατόν νά εἶναι ἡ Μήτηρ τῆς ᾿Εκκλησίας, οὔτε ἡ Πρώτη μετά τόν ῞Ενα καί ὡς ἐκ τούτου ἀδυνατεῖ νά εἶναι ἡ ῾Οδηγήτριά μας πρός τήν θέωσι. 

Οἱ ῞Αγιοι Πατέρες μᾶς ἐδίδαξαν ἀπλανῶς τόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο ὀφείλουμε νά βιώνουμε ἡσυχαστικά καί εὐχαριστιακά τά μεγάλα Μυστήρια τῆς Πίστεώς μας καί νά ψάλλουμε μέ ἀπαθῆ ζῆλο: «῎Αλαλα τά χείλη τῶν ἀσεβῶν...». Εἴθε ὁ Χριστός μας, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς γλυκυτάτης μας Μητέρας Παναγίας, νά μεταμορφώση τήν ὕπαρξί μας καί νά μᾶς ἀξιώση τῆς ὁράσεως τοῦ ᾿Ακτίστου Φωτός καί ἐν τῷ νῦν αἰῶνι καί ἐν τῷ μέλλοντι!

Επί τη ενάρξει της νηστείας του 15Αύγουστου (1/14/ Αυγούστου εκκλησ. ημερ) προς τιμήν της Κοίμησης της Θεοτόκου.

Εκ του περιοδικού ''ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ'',
αρ. τεύχους 363, Ιούλιος - Αύγουστος 2011.
Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.