Ομιλία του αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού
στο Ευαγγέλιο της Κυριακής Ι' Ματθαίου,
στο μεγάλο καθολικό της Ι. Μ. Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλής Αττικής.
''Βομβαρδίζει'' ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός όλην την άπιστον και διεστραμμένην ανθρωπότητα, την οποία εκείνη τη στιγμή εκπροσωπεί ο πονεμένος εκείνος πατέρας, που παρακαλεί γονατιστός τον Χριστό να θεραπεύσει το παιδί του, το οποίο σεληνιάζεται, και άλλες φορές -λέγει το δαιμόνιο- το ρίχνει στη φωτιά για να το κάψει, άλλες φορές το ρίχνει στο νερό για να το πνίξει. Και ''ήνεγκα -λέει- τον υιόν μου'', και πήγα τον υιόν μου και εις τους μαθητάς, και ''ουκ εδυνήθησαν θεραπεύσαι αυτόν''. Και όταν ο Χριστός μας εδίωξε με έναν του λόγο το δαιμόνιο από τον σεληνιαζόμενο νέο, κατ' ιδίαν ερώτησαν οι μαθηταί τον Χριστόν μας, γιατι δεν εδυνήθησαν να τον θεραπεύσουν;
Και είπε ο Χριστός μας: ''διά την απιστίαν υμών''. ''Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται, ει μη εν προσευχή και νηστεία''. Μήπως αδελφοί μου, δεν είχαν πίστη οι μαθηταί του Χριστού μας; Και αν δεν είχαν πίστη, πως θα Τον ακολουθούσαν; Πώς θα άφηναν τα σπίτια τους, -όπως ο Πέτρος- ο οποίος ήτο και έγγαμος, ο Ιάκωβος με τον Ιωάννη που άφησαν τον γερό Ζεβεδαίο πατέρα τους μες στη βάρκα, στη θάλασσα και τον ακολουθούσαν; Διδασκόμεθα από τη θέση αυτή του Ευαγγελίου, αυτό που έχω πει πολλές φορές και έχω τονίσει -ιδιαιτέρως από αυτή τη θέση- ότι η πίστις έχει διαβαθμίσεις! Όπως η μετάνοια, όπως και η αγάπη.
''Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη! έως πότε έσομαι μεθ' υμών;'' (Ματθ. 17,17)
Και πάλι πιο κάτω στην ευαγγελική περικοπή λέγει ο Χριστός προς τους μαθητάς του, ότι όποιος έχει πίστη, ''ως κόκκον σινάπεως'', ίσα με σπόρο σιναπιού, μπορεί -λέει- και δεν διακριθεί να έχει δηλαδή πίστη χωρίς διάκριση, μπορεί να πει στο βουνό να μετακινηθεί να πάει στη θάλασσα και το βουνό να ''πειθαρχήσει'', όπως ακριβώς έγινε ένα τέτοιο παρόμοιο θαύμα κοντά εκεί, στην Αλεξάνδρεια. Αλλά δεν ήταν ακόμη έτοιμοι οι Απόστολοι του Χριστού μας, οι οποίοι έκαναν θαύματα. Είχαν θεραπεύσει άλλους δαιμονιζομένους και μάλιστα με χαρά πήγαν στο Χριστό και του είπαν, ''ότι τα δαιμόνια υποτάσσονται, όταν ακούν το όνομά Σου, φεύγουν από τους ανθρώπους''. Και τους είπε ''μη χαίρεστε, ότι βγάζετε δαιμόνια, αλλά να χαίρεστε ότι τα όνοματά σας γράφτηκαν στο βιβλίο της Ζωής''!
Έκαναν λοιπόν άλλα θαύματα οι μαθητές, είχαν θεραπεύσει άλλους δαιμονιζομένους, αυτόν όμως γιατι; Γιατι ήταν φοβερό το δαιμόνιο, για μια στιγμή και οι μαθητές του Χριστού μας εδειλίασαν, μήπως και δεν εξέλθει. Δεν ήταν -δηλαδή- η πίστις αυτή που έπρεπε να είναι για να εξέλθει το δαιμόνιο. Η πίστις -λοιπόν- έχει διαβαθμίσεις, διότι και οι Απόστολοι του Χριστού μας είχαν τελειοποιηθεί μετά από την Πεντηκοστή, που έλαβαν την Χάρη και την Ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Πριν αυτής της ημέρας ήταν και εκείνοι ατελείς. Στο πρόσωπο -λοιπόν- του πονεμένου αυτού πατέρα, που εκπροσωπεί την άπιστον ανθρωπότητα, με πόνο ψυχής λέει ο Χριστός: ''Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη, μέχρι πότε θα σας ανέχομαι''; Μέχρι πότε θα είμαι μαζί σας;
...Και αφού καταφύγουν οι άπιστοι άνθρωποι στα μέντιουμ και στις χαρτορίχτρες,
μετά ο διάβολος διά μέσω αυτών τους οδηγεί και στην Εκκλησία, αφού πρώτα τους έχει ''δέσει''...
Ελέγχει εδώ -αδελφοί μου- ο Χριστός μας την απιστίαν και την διαστροφήν, δηλαδή την αμαρτία. Διότι τις περισσότερες φορές, η αιτία που πάσχει κανείς και υποφέρει από το δαιμόνιο, από την αιτία του δαιμονίου, από την αιτία της μαγείας, αλλά και από άλλες ανίατες ασθένειες είναι η αμαρτία. Είναι η απιστία. Μήπως και σήμερα δεν το βλέπουμε σε Χριστιανούς ανθρώπους, σε ανθρώπους της Εκκλησίας, δεν διακρίνομεν την έλλειψιν της πίστεως; Πόσες φορές δεν έχει ακουστεί και πιθανόν και εσείς να το έχετε ακούσει και δεν αποκλείεται να είναι κανείς εδώ μέσα, που να το έχει πει αυτό: ''πήγα και στον Ιερέα, πήγα και στην Εκκλησία, έκανα και διαβάσματα, έκανα και παρακλήσεις, έκανα και λειτουργία, αλλά το αίτημά μου δεν έγινε''. ''Δεν θεραπεύθηκε το παιδί μου, δεν θεραπεύθηκε ο συγγενής μου ή δεν θεραπεύθηκα εγώ''.
Πόσες φορές -εδώ στο μοναστήρι μας- δεν άκουσα με τ' αφτιά μου: ''με έστειλε εδώ το τάδε μέντιουμ, με έστειλε εδώ η τάδε χαρτορίχτρα. Μου είπε πήγαινε στον ''Άγιο Κυπριανό'' για να διαβαστείς. Καταλάβατε, ο διάβολος κιόλας τους κοροιδεύει. Εάν αυτοί οι άνθρωποι που τρέχουν -ουρά- κάθε μέρα στα μέντιουμ, στους αστρολόγους, στις μάντισσες, στις χαρτορίχτρες, στις φλιτζανούδες με την ουρά, διότι, όπως έγραφαν οι εφημερίδες στο λεκανοπέδιο της Αττικής -πριν ένα χρόνο το έγραφαν αυτό- δώδεκα χιλιάδες μάγοι, φανταστείτε τι πελατεία υπάρχει;
...Με την ουρά -λοιπόν- στέκονται, με τη σειρά στέκονται,
όπου θα δείτε να είναι χαρτορίχτρα, φλιτζανιού, μέντιουμ στην Αθήνα ή σε προάστια των Αθηνών,
θα δείτε να είναι με την ουρά οι κούρσες.
Και αυτοί είναι... Χριστιανοί Ορθόδοξοι!...
Όχι μόνον από εκείνους που πάνε να κάνουν κακό, αλλά και από εκείνους -που αυτοί είναι και οι πιο πολλοί- που πάνε να ''θεραπευθούν'' από το κακό! Με την ουρά -λοιπόν- στέκονται, με τη σειρά στέκονται, όπου θα δείτε να είναι χαρτορίχτρα, φλιτζανιού, μέντιουμ στην Αθήνα ή σε προάστια των Αθηνών, θα δείτε να είναι με την ουρά οι κούρσες. Και αυτοί είναι... Χριστιανοί Ορθόδοξοι!... Αν λοιπόν είχαν πίστη στο Χριστό, τι σχέση και τι δουλειά θα είχαν σ' αυτές τις πόρτες; Για να καταφεύγουν σ' αυτές τις πόρτες σημαίνει, πως δεν πιστεύουν εις την δύναμιν του Χριστού, στην δύναμιν της Εκκλησίας. Είναι σπάνια παραδείγματα από τα χρόνια που είμαι σε αυτόν τον τόπον, τρεις φορές μόνον το ήκουσα από ορισμένες γυναίκες που υπέφεραν από την επήρεια της μαγείας.
''Να πεθάνω χίλιες φορές, να πεθάνουν τα παιδιά μου χίλιες φορές, παρά να καταφύγω σ' αυτές τις πόρτες ν' αρνηθώ την πίστιν μου, για να αρνηθώ τον Χριστόν μου. Γιατι -πραγματικά- περί αρνήσεως είναι ο λόγος. Γιατι λέγουν οι Πατέρες ''αρνείται την πίστην του εκείνος, που θα πατήσει στο κατώφλι των σπιτιών, των υπηρετών του διαβόλου''. Και κανονίζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας από πέντε χρόνια αποχή από τη Θεία Κοινωνία, μέχρι είκοσι χρόνια, γι' αυτούς που θα πάνε να ζητήσουν βοήθεια από τον σατανά, διά μέσου των μέντιουμ. Γιατί λοιπόν πηγαίνουν εκεί; Γιατι δεν υπάρχει πίστις. Και μετά ο διάβολος αυτός -διά μέσου του μέντιουμ- τους λέει: ''πήγαινε στην Εκκλησία τώρα, πήγαινε στον Ιερέα τώρα''...
...Και φυσικά ''ο διάβολος, διάβολο δεν βγάζει'' λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο.
Και αφού του ''δέσει'' την ψυχή, ''πήγαινε τώρα -λέει- να γίνεις καλά...''
Και φυσικά ''ο διάβολος, διάβολο δεν βγάζει'' λέει ο Χριστός στο Ευαγγέλιο. Και αφού του ''δέσει'' την ψυχή, ''πήγαινε τώρα -λέει- να γίνεις καλά...'' Δεν τον νοιάζει τον σατανά, αν δεν θεραπευθεί στην Εκκλησία, αρκεί, που αυτός θα τον έχει στο χέρι. Αυτός αύριο θα ψυχορραγεί και όταν θα βγαίνει η ψυχή του, θα διεκδικεί την ψυχή του. Και θα λέει: ''αυτός, στον πόνο του, στην δυσκολία του, την δικιά μου βοήθεια ζήτησε, την δικιά μου πόρτα ζήτησε, εγώ τον εξουσιάζω, σ' εμένα ανήκει...'' Εκτός και προλάβει και χύσει δάκρυα μετανοίας και εξαγορευθεί και εξομολογηθεί με μετάνοια ειλικρινή το αμάρτημά του αυτό σε Πνευματικό. Η αμαρτία λοιπόν είναι η αιτία, που πάσχει ο άνθρωπος και υποφέρει...
Απόσπασμα ομιλίας του αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α' στο Ι' Ματθαίου Ευαγγέλιο.
Απομαγνητοφώνηση, μεταφορά στο διαδίκτυο, επιμέλεια και επεξεργασία κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου