Αι είκοσιτρείς (23) σύντομαι επιστολαί, αι οποίαι περιέχονται εις το βιβλιαρίδιον αυτό,
είχον δημοσιευθεί εις το μηνιαίον περιοδικόν της Μονής μας ''Άγιος Κυπριανός'' κατά τα έτη 1981 - 1982.
Απευθύνονται προς τον Μοναχόν γερο - Θεόκτιστον
και κατ' επέκτασιν προς κάθε Μοναχόν και τονίζονται εν συντομία ορισμέναι βασικαί πτυχαί της μοναχικής ζωής.
Θερμώς ευχόμεθα να βοηθήσουν αι επιστολαί αυταί τον Μοναχόν και την Μοναχήν
της εποχής μας
-έστω και ολίγον-
εις το υψηλόν άθλημα της υπακοής, οπότε θα αισθανόμεθα ευτυχείς εν Κυρίω.
Τη 20ή Μαρτίου 1984 εκκλ. ημερ.
των μδ' αναιρεθέντων αγιοσαββαιτών Αββάδων
Εν Αρχιερεύσιν ελάχιστος
+ Ο Ωρωπού και Φυλής Κυπριανός
του Μακαριστού Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α'
Φεβρουάριος 1981
Αγαπητέ μοι εν Κυρίω γερο - Θεόκτιστε, ευλόγησον!
Δι' ευχών του αγίου Γέροντός σου έρχομαι αυτήν την φοράν να σου γράψω διά τας προϋποθέσεις, αι οποίαι είναι απαραίτητοι προς πληροφορίαν του θείου θελήματος διά μέσου του πνευματικού Πατρός.
α) Πρέπει ο Μοναχός να μη πιστεύη εις τον εαυτόν του, ότι δύναται να οδηγηθή μόνος του εις οδόν σωτηρίας.
β) Οφείλει να κατευθύνη την καρδίαν του με απόλυτον ειλικρίνειαν προς το θέλημα του Θεού.
γ) Να ερωτά με πίστιν διά το κάθε τι τον Γέροντά του. Ο αββάς Δωρόθεος της Γάζης, ο οποίος ως κοινοβιάτης εβίωσεν εις βάθος ασυνήθιστον τα θέματα της υπακοής, σου συνιστώ δε ανεπιφυλάκτως τας πνευματικωτάτας Ομιλίας του, γράφει πολύ χαρακτηριστικά:
''Όντως εάν κατευθύνη τις την καρδίαν αυτού προς το θέλημα του Θεού, παιδίον μικρόν φωτίζει ο Θεός ειπείν αυτώ το θέλημα Αυτού.
Εάν δε μη θέλη τις μετά αληθείας το θέλημα του Θεού και προς Προφήτην εάν απέλθη προς την καρδίαν αυτού την στρεβλήν διδεί ο Θεός εις την καρδίαν του Προφήτου αποκριθήναι αυτώ, καθώς λέγει η Γραφή:
''εάν πλανηθή και λαλήση ο Προφήτης, εγώ ο Κύριος επλάνησα τον Προφήτην εκείνον'' (Ιεζεκ. ιδ' 9). Διά τούτο οφείλομεν πάση δυνάμει κατευθύνειν εαυτούς προς το θέλημα του Θεού και μη πιστεύειν τη ιδία καρδία''.
Ο Μοναχός, ο οποίος θέλει να σωθή από τας παγίδας του πονηρού, μισεί την αυτοπεποίθησιν, δεν αποδέχεται αυτό που του υποβάλλει η καρδία του, δεν εμπιστεύεται εις την σύνεσιν και διάκρισίν του.
Ο όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής συμβουλεύει: ''Προ αναιρέσεως των κακών, μη υπακούσης τη καρδία σου. Οίας γαρ ενθήκας έχει (=ό,τι περιέχει), τοιαύτας και προσθήκας επιζητεί''.
Ο νέος Μωυσής του Σινά, ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος, λέγει εις τους υποτακτικούς: ''Καν άπαντα κατά Θεόν ποιή και φθέγγεται ο τοιούτος εργάτης (ο ταπεινόφρων) ουδ' ούτως εαυτώ πιστεύει΄ σκόλοψ γαρ και βάρος τω πετεινώ το οικειόπιστον, ώσπερ τω υπερηφάνω το ετερόλεκτον''.
Όπως ο υπερήφανος μισεί την συμβουλήν και γνώμην του άλλου, έτσι και ο ταπεινός αποστρέφεται την ιδικήν του γνώμην, διάκρισιν και σύνεσιν, διότι ''ο ταπεινόνους πάντοτε το εαυτού θέλημα ως πλάνην βδελύττεται''.
Η αυτοπεποίθησις είναι η αιτία της πλάνης και της καταστροφής του Μοναχού. Επ' αυτού, συν Θεώ, θα επανέλθω. Τα σέβη μου εις τον άγιον Γέροντά σου και τας ταπεινάς μου ευχάς! Σε ασπάζομαι εν Κυρίω.
Ευχέτης προς Κύριον
+ Ο Ωρωπού και Φυλής Κυπριανός
Μάρτιος 1981
Αγαπητέ μοι εν Κυρίω γερο-Θεόκτιστε, ευλόγησον!
Με την ευχήν του αγίου Γέροντός σου θα ήθελον να σου γράψω διά το θέμα της αυτοπεποιθήσεως.
Η πίστις εις τον εαυτό μας και τας δυνάμεις μας οπωσδήποτε προέρχεται από την υπερηφάνειαν και την έλλειψιν αυτογνωσίας. Η Αγία Γραφή μας διδάσκει να μη θεωρώμεν εμείς τους εαυτούς μας φρονίμους.
Ό,τι κάμνομεν, να το υποβάλλωμεν πάντοτε εν ταπεινώσει εις τους συνετωτέρους μας, ούτως ώστε το μεν λάθος να διορθωθή, το δε καλόν να γίνη καλύτερον.
Και βεβαίως οφείλει ο υποτακτικός να πιστεύη ακραδάντως, ότι ο Γέροντάς του είναι συνετώτερος, πολύ μάλιστα περισσότερον όταν υποτάσσεται εις αυτόν με πίστιν αδιάκριτον αναζητών το θείον θέλημα.
Ο Μοναχισμός, απιστών εις εαυτόν, πλουτίζεται με την χάριν του Θεού, η οποία δίδεται εις τους ταπεινούς, και ανοίγουν οι οφθαλμοί της ψυχής του και βλέπει με πολύ διαφορετικόν τρόπον.
Τότε συμβαίνει εκείνο, το οποίον αναφέρει ο όσιος Ιωάννης της Κλίμακος: ''Κύριος μεν σοφοί τυφλοούς, τους των υπηκόων οφθαλμούς εν ταις του οδηγούντος αρεταίς, εν δε ταις ελλείψεσι σκοτοί΄ ο δε μισόκαλος τουναντίον''.
Μεγάλην μανίαν έχει ο μισόκαλος Διάβολος να πείση τον Μοναχόν να πιστεύση εις τον εαυτόν του και να κρίνη τον Γέροντά του, διότι γνωρίζει ότι έτσι κλείνεται ο ουρανός διά τον Μοναχόν, σκοτίζεται η διάνοιά του και οδεύει εις την καταστροφήν.
Οι άγιοι Πατέρες μας είναι πολύ αυστηροί ειδικώς εις το θέμα αυτό και απαιτούν από τους υποτακτικούς πίστιν αδίστακτον εις τον Γέροντα, να αποφεύγουν δε και να μισούν θανασίμως τους λογισμούς, οι οποίοι στρέφονται εναντίον του.
Όταν ο Μοναχός έχη πίστιν αδιάκριτον εις τον Γέροντά του, τότε κυριολεκτικώς ''πετάει'', διότι άγιοι Άγγελοι τον διακονούν και του εξομαλύνουν όλας τας δυσκολίας.
Βλέπεις λοιπόν, γερο - Θεόκτιστε, ότι ο εχθρός σε σκοτίζει να νομίζης, ότι πταίει ο Γέροντάς σου, το διακόνημά σου, η Μονή, οι αδελφοί κ.λ.π.;
Κανένα πρόβλημα δεν θα έχης, αν εμβαθύνης εν προσευχή εις το νόημα της αφιέρώσεώς σου, αν ευλαβήσαι τον Γέροντά σου και τους έχης εμπιστοσύνην, αν απιστής εις τον εαυτόν σου, διότι ''υπακοή έστιν, απιστείν εαυτώ εν τοις καλοίς άπασι μέχρι τέλους ζωής'' (Κλίμαξ).
Μεταβίβασε τας ευχάς και τα σέβη μου εις τον άγιον Γέροντά σου.
Καλήν Τεσσαρακοστήν!
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του βιβλίου του αειμνήστου
Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α'
''Προς Μοναχούς''.
'Εκδοση Ι. Μ. Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής Αττικής,
Φυλή 1984, σελ. 6-9.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου