 |
Εικόνα από το εσωτερικό της Ι. Μ. Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Λυκόβρυσης Αττικής, τόπος, που δεκάδες χρόνια τώρα, τα θαύματα και η αποκαλυπτική παρουσία της Οσίας είναι κάτι περισσότερο από εμφανή! Φωτογραφία (23/1/2021 πολ. ημ.) |
( Ε κ τ ο υ π ρ ο η γ ο ύ μ ε ν ο υ )
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'
Συνάντησις με τον Μ. Ιωαννίκιον.
Η Ειρήνη βλέπουσα τον Όλυμπον συνεκινήθη υπερβολικά και κατέπεισε τον γέρο Πατρίκιον θείο της, να ανεβούν οι δυο τους στο βουνό να προσκυνήσουν τας ιεράς Μονάς.
Στους πρόποδας του ηγιασμένου βουνού άφησαν την συνοδίαν στο πανδοχείον του χωριού, και επήραν μαζί τους ένα χωριατόπουλο έξυπνο, ως οδηγόν να ανέβουν στο βουνό.
Ύστερα από ωρών κοπιαστικόν ανέβασμα, ωδηγήθηκαν οι δύο προσκυνηταί στην Μεγάλην Μονήν των Αγαύρων, που στην περιοχήν τους ασκήτευεν ο άνθρωπος του Θεού.
Οι φιλόξενοι Μοναχοί υπεδέχθησαν αυτούς φιλοφρόνως και παρέμειναν 4 ημέρας προσκυνήσαντες όλα τα ιερά προσκυνήματα του όρους. Στο τέλος του προσκυνήματος, η ευσεβής νέα απεκάλυψεν ότι είχε πόθον να ίδη τον Μ. Ιωαννίκιον, τον κεκρυμμένον θησαυρόν του Ολύμπου.
Ο Ηγούμενος της Μονής Αγαύρων συνώδευεν αυτοπροσώπως τον Πατρίκιον και την ανεψιάν του, στη σπηλιά του Οσίου όπως καταπείση αυτόν να τους δεχθή.
Η Ειρήνη εβάδιζε συγκεκινημένη πλησίον του θείου της, δάκρυα έχουσα εις τους οφθαλμούς εκ της συγκινήσεως. Λίγο πιο εμπρός επήγαινεν ο Ηγούμενος ανοίγων τον δρόμον ανάμεσα στους θάμνους με το καλογερικό ραβδί τους.
Το ανέβασμα στον απότομο βράχο, επάνω στις μυτερές πέτρες, ήτο επίπονον για τα αμάθητα πόδια της νεαράς Ειρήνης. Ένοιωθεν συχνά δυνατούς πόνους όταν τα ακάνθια των θάμνων εξέσχιζαν τις τρυφερές σάρκες της. Όμως εκείνη δεν έδειχνε καμμίαν προσοχήν σ' αυτά.
Μόνον μία σκέψις την απησχόλει, πως θα συναντούσε τον άνθρωπον του Θεού να ευλογηθή υπ' αυτού λαμβάνουσα την ευχήν του, που θα της εχρησίμευε για στήριγμα στο μεγάλο τόλμημα που ήτο αποφασισμένη να κάνη στην Κωνσταντινούπολιν,
να αποποιηθή το αυτοκρατορικόν διάδημα και τον θρόνον, που της είχε προ ολίγου προσφερθή και να αποσπάση την συγκατάθεσιν του πατέρα της, να κλεισθή σε Παρθενώνα.
Είχε σκεφθεί να ομιλήση ιδιαιτέρως στον Άγιον και να λάβη την καθοδήγισήν του. Ήτο πλέον μεσημέρι όταν οι ορειβάται μας επλησίασαν επί τέλους την σπηλιάν.
Και να! λίγα βήματα έξω από την θύραν της είδαν τον Άγιον καθισμένον, επάνω σε μια ψηλή πέτρα και να τους ατενίζη με καλωσύνη και φαιδρότητα σαν να περίμενε πολύ αγαπητά του πρόσωπα.
-Καλό σημάδι, είπεν ακόμη, όταν ο Όσιος σηκώθηκε όρθιος και προχώρησεν αργά - αργά για να τους υποδεχθή. Τότε ευρήκαν ευκαιρίαν να θαυμάσουν την μορφήν του.
-Ευλόγησον Αββά, εφώναξε με σεβασμόν ο ηγούμενος και στάθηκε να τον ευλογήση. Ο Αββάς σήκωσε το χέρι του και τους ευλόγησεν ενώ πλέον είχον πλησιάσει. Τότε κάτι συνέβη, που άφησε κατάπληκτους τους ευσεβείς επισκέπτας.
Ο Όσιος στράφηκε απ' ευθείας στην Κόρη, που ήτο ακόμη σκεπασμένην με τον πέπλον της και με γεροντική και βραχνιασμένη φωνή είπε προς αυτήν αργά - αργά τονίζοντας τας λέξεις, που έβγαιναν από το στόμα του, σαν να είχε κάθε μία ιδιαιτέραν σημασίαν.
-Καλώς ήλθες δούλη του Θεού Ειρήνη ύπαγε μετά χαράς στην Βασιλεύουσα. Η Μονή του Χρυσοβαλάντου εσένα περιμένει να πομάνης τας αμνάδας της. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετές στιγμές να συνέλθουν όλοι από την έκπληξιν και τον θαυμασμόν, για το προορατικόν του Αγίου.
Πώς εγνώριζε το όνομά της και τον προορισμόν του ταξειδιού της!! Στην Ειρήνη δεν έμεινε καμμία αμφιβολία πως όλα ήσαν εμπνεύσεις του Αγίου Πνεύματος, γι' αυτό επίστεψεν αδίστακτα στην προφητείαν του Οσίου.
Αφού έκαναν εδαφιαίαν μετάνοιαν και ησπάσθησαν την δεξιάν χείρα του Οσίου, οι ξένοι, εκάθισαν στην πέτρα έξω της σπηλιάς να ξεκουραστούν, τους έφερε δροσερό νεράκι από την γειτονικήν πηγήν του και λίγα παξιμάδια από την μοναδικήν τροφήν του, χάριν ευλογίας, εφαρμόζων έτσι και την εντολήν της φιλοξενίας.
Ένα από αυτά κρατούσε για ενθύμιον η Ειρήνη, στους πνευματικούς θησαυρούς της. Ύστερα εκάθησε κοντά τους και τους ωμίλησε μερικές αντίμητες συμβουλές. Η Ειρήνη ήκουε μετά προσοχής, μη της διαφύγη καμμία εξ αυτών.
Ύστερα από τα προφητικά του λόγια η Ειρήνη, κατάλαβε πως το ταξείδι της ήτο θέλημα Θεού και τα εμπόδια όσον ανυπέρβλητα και αν εφαίνοντο, θα τα υπερπηδούσεν. Ήτο βεβαία πως δεν την επερίμενε πλέον στην Κωνσταντινούπολιν η αλουργίς η βασιλική, αλλά το ταπεινόν ένδυμα της αφιερωμένης παρθένου, αυτό που είχε ποθήσει διά τον εαυτόν της και η ψυχή της επλημμύριζεν από ουρανίαν γαλήνη.
Μετά απεχαιρέτησαν τον Όσιον και ήρχισαν να κατεβαίνουν τον βράχον έχοντες και πάλιν οδηγόν τον σεβαστόν ηγούμενον. Στην τελευταίαν στροφήν γύρισε πίσω το κεφάλι της η Ειρήνη και είδε στην πέτρα επάνω να στέκεται ακόμη όρθιος ο Όσιος, και να τους ευλογή.
Δύο βήματα ακόμη και όλα εχάθησαν από τα μάτια της, μα στην ψυχήν της διατηρούσε πάντοτε ζωντανήν την εικόνα του Αγίου. Είχεν πλέον ήδη νυκτώσει και έτσι παρέμειναν και την τελευταίαν νύκτα στην Μονήν Αγαύρων.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'.
Συνέχεια του ταξειδίου.
Την επομένην απεχαιρέτησαν τους φιλοξένους Μοναχούς και ήρχισαν την πορείαν των σιωπώντες. Εντός ολίγου διακόψας την σιωπήν ο γέρο Πατρίκιος είπε: Αληθινά άγιος εκείνος ο ερημίτης, Ειρήνη, ποια άραγε αόρατος δύναμις του απεκάλυψε το όνομά σου;
''Το Πνεύμα όπου θέλει πνει και την φωνήν αυτού ακούεις, αλλ' ουκ οίδας ποθεν έρχεται και που υπάγει (Ιω. γ' ι.) απήντησε σκεπτικά η Ειρήνη, επαναλαμβάνουσα τα λόγια του Κυρίου προς τον νομοδιδάσκαλον Νικόδημον, που δεν μπορούσε να αντιληφθή την ζωογόνον ενέργειαν του Παναγίου Πνεύματος.
Όμως δεν παραδέχομαι την προφητείαν είπεν ο Πατρίκιος, ούτε βλέπω καμμίαν πραγματοποίησιν εις αυτήν. Εγώ συνοδεύω στην Κων/πολιν την μέλουσαν βασίλισσάν της και όχι μαυροφορεμένη Μοναχήν. Αν πρόκειται να συμβή κάτι παρόμοιον καλά θα εκάναμε να εμέναμε στην Καππαδοκίαν, δεν εχάθησαν και εκεί τα Μοναστήρια.
Μα δεν πιστεύω η μοσχοαναθρεμμένη κόρη του Στρατηγού Φιλαρέτου, η αδελφή της Καισαρίνας Καλλινίκης να έχη κλίσιν στον ασκητισμόν! Δεν είναι έτσι Πατρικία; Τα τελευταία λόγια ελέχθησαν με τόνον ειρωνικόν λόγω του πλούτου του περιβάλλοντος όπου ανετράφη, και η Ειρήνη ηρκέσθη να απαντήση με ένα απλούν χαμόγελον γεμάτο καλωσύνην.
Με την συζήτησιν έφτασαν στο πανδοχείον, εξεκουράσθηκαν λίγο και ήρχισον την πορείαν τους με την συνοδείαν, ως πρότερον. Τώρα έκαναν ολιγωτέρους σταθμούς διά να καλύψουν το χαρομέρι του Ολύμπου. Η Ειρήνη είχεν εξαιρετικήν διάθεσιν και τόση χάρις και γλυκύτης ήτο στο πρόσωπόν της, που έκανε εντύπωσιν στας δύο θεραπαινίδας της.
Συχνά την ερωτούσαν τι ιδιαίτερα της είχαν συμβή σε εκείνο το βουνό, που τόσον επέμενεν να ανέβη. Εκείνη απήντα: Είναι η ευλογία των Αγ. Πατέρων που με κάνει να σας φαίνομαι τόσον αλλαγμένη.
Ένα επιδέξιον καβαλλάρη, έστειλεν ταχυδρόμον ο Νικηφόρος, να φέρη την είδησιν στον Φιλάρετον Στρατηγόν ότι η ακολουθία μετά της Ειρήνης φθάνουν τα τείχη της Κωνσταντινουπόλεως και του το ειδοποίησαν διά να το μάθη και η Αυγούστα Θεοδώρα, ώστε να έλθη μετά τιμής να πρυπαντήση την μέλλουσαν νύμφην της.
( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του βιβλίου
της Ιεράς Μονής Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου
Καρελλάς Κορωπίου Αττικής,
''Βίος και Ακολουθία
της Οσίας Μητρός ημών Ειρήνης Ηγουμένης Μονής Χρυσοβαλάντου'',
σελ. 48-50, Οκτώβριος 2012.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου