ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 21 Μαρτίου 2023

ΟΣΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΑΝΙΝΩΦ: ΕΡΓΑ Γ', «Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ» ΜΕΡΟΝ 10ον

 


Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Θεού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 88-91.
<<Όλη αυτή η σύγχυση και ο θόρυβος για τα παραπάνω, όπως και γι΄άλλα συναφή θέματα που αναφέρονται στον αντίχριστο, μας ώθησαν να συμπεριλάβουμε ως βασικό κείμενο στον τρίτο τόμο των έργων του οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ μια πατερική και αγιογραφική πραγματεία του για το θέμα αυτό.
Τίτλος της εργασίας αυτής είναι <<Η Βασιλεία του Θεού και ο Αντίχριστος>>.
Ο όσιος Ιγνάτιος πραγματεύεται με μοναδική ερμηνευτική ικανότητα και πληρότητα τα λόγια του ίδιου του Κυρίου για το θέμα της Δεύτερης Παρουσίας Του, της Βασιλείας του Θεού και του αντιχρίστου, ώστε να μην αφήνει κανένα κενό ή δυνατότητα παρερμηνείας των αγιογραφικών κειμένων.
Το θεωρήσαμε απαραίτητο λοιπόν να συμβάλλουμε με τη γνώμη ενός αγίου της Εκκλησίας μας στη διάλυση όλων των σχετικών παρερμηνειών και πλανών, ώστε κάθε καλοπροαίρετος χριστιανός να ερμηνεύσει ναι ν' ασχοληθεί με το βασικό θέμα <<ου έστι χρεία>>, και που δεν είναι άλλο από το να προετοιμαστούμε, να είμαστε έτοιμοι για το <<πώς>> και όχι για το <<πότε>> θα συναντήσουμε το Χριστό.
Εκτός από βασικό αυτό έργο όμως, στον τρίτο τόμο συμπεριλάβαμε κι άλλα εποικοδομητικά κείμενα, απαραίτητα στον κάθε χριστιανό που θέλει ν' αγωνιστεί με συνέπεια στον αμπελώνα του Κυρίου.
Ο όσιος Ιγνάτιος ήταν πάρα πολύ εγκρατής της πατερικής θεολογίας κι ασχολήθηκε με την ερμηνεία αρκετών αγιογραφικών κειμένων με μοναδική ικανότητα και θείο φωτισμό.
Εκτός από τα ερμηνευτικά του κείμενα (όπως για παράδειγμα τις ερμηνείες του 1ου ψαλμού του Δαβίδ, των ευαγγελικών περικοπών που αναφέρονται στη Μάρθα και τη Μαρία, στις Μυροφόρες γυναίκες κλπ), ο όσιος Ιγνάτιος έγραψε και κάποιες πραγματείες που αφορούν στην καθημερινή ζωή και στην πνευματική πρόοδο των χριστιανών, όπως για παράδειγμα την αξία που έχουν στην πνευματική ζωή η νηστεία, η εγρήγορση, η ταπεινοφροσύνη, η σωματική και πνευματική άσκηση, η νέκρωση του κοσμικού πνεύματος κ. α.
Τα κείμενα του οσίου Ιγνατίου είναι αυθεντικά, πατερικά, στηρίζονται στην παράδοση και την ορθή διδασκαλία της Εκκλησίας μας.
Κατά συνέπεια είναι μια πηγή ζώντος ύδατος, που ξεδιψάει κι αναπαύει τον ταλαιπωρημένο από αμφιβόλου προέλευσης σύγχρονες ετεροδιδασκαλίες και πλάνες>>.
Πέτρος Μπότσης, Ιανουάριος 2008
(Απόσπασμα εκ του Προλόγου)
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».












Η ΝΗΣΤΕΙΑ


Προσεύχετε δε εαυτοίς μήποτε βαρηθώσιν
υμών αι καρδίαι εν κραιπάλη και μέθη
και μερίμναις βιοτικαίς (Λουκ. κα' 34).


Α' Ο θεσμός της



Κορωνίδα των αρετών είναι η προσευχή. Θεμέλιό τους είναι η νηστεία. Νηστεία είναι μια διαρκής αυτοσυγκράτηση στη διατροφή, πάντα βέβαια με σύνεση και διάκριση. Πρέπει να είμαστε πολύ υπερήφανοι εμείς οι άνθρωποι. Έχουμε σε πολύ μεγάλη υπόληψη το μυαλό μας και την ευφυΐα μας, τη στιγμή που βρισκόμαστε σε διαρκή και πλήρη εξάρτηση από το στομάχι μας. Ο κανόνας της νηστείας εξωτερικά μοιάζει να είναι κάποιος νόμος για το στομάχι. Στην ουσία όμως είναι κανόνας και νόμος για το μυαλό. Ο νους, αυτή η κυρίαρχη δύναμη στον άνθρωπο, αν θέλει να διατηρήσει τη δεσποτεία και την κυριαρχία του πρέπει πρώτα να υποταχτεί στο νόμο της νηστείας. Τότε μόνο θα είναι μόνιμα άγρυπνος, ζωηρός και καθαρός, διαυγής. Τότε μόνο θα μπορεί να κυριαρχεί στις επιθυμίες της καρδιάς και του σώματος. Μόνο με διαρκή επαγρύπνηση και αυτοσυγκράτηση μπορεί ο νους να εντυπώσει τις εντολές του Θεού και να τις τηρεί. Θεμέλιο των αρετών είναι η νηστεία. Όταν ο πρωτόπλαστος τοποθετήθηκε στον παράδεισο, μια και μοναδική εντολή έλαβε από το Θεό: την εντολή της νηστείας. Βέβαια δόθηκε μία μόνο εντολή, επειδή αυτή ήταν αρκετή για να διαφυλάξει τον πρωτόπλαστο άνθρωπο στην αθωότητά του. Η εντολή δεν αφορούσε ποσότητα τροφής. Απαγόρευε μόνο ένα συγκεκριμένο είδος. Ας σιωπήσουν λοιπόν εκείνοι που υποστηρίζουν πως η νηστεία αφορά μόνο την ποσότητα των τροφών και όχι το είδος τους. Όταν αποδεχτούν και μελετήσουν σωστά το θεσμό της νηστείας, θα διατυπώσουν και τη σημασία που έχει το είδος της τροφής. Τόσο σπουδαία ήταν η εντολή της νηστείας που έθεσε ο Θεός στον άνθρωπο μέσα στον παράδεισο, ώστε μαζί με την εντολή ανήγγειλε και την απειλή της τιμωρίας σε περίπτωση παράβασής της. Κι η τιμωρία αυτή ήταν ο αιώνιος θάνατος. Και σήμερα λοιπόν όσοι παραβιάζουν τη θεία εντολή της νηστείας απειλούνται με θάνατο πνευματικό. Όποιος δεν μπορεί νά' χει αυτοσυγκράτηση και διάκριση στη χρήση της τροφής δεν μπορεί να διατηρήσει παρθενία κι αγνότητα, δεν μπορεί να συγκρατήσει την οργή του. Αυτός ενδίδει στην οκνηρία, στην απόγνωση και τη θλίψη, γιατί γίνεται δούλος της ματαιοδοξίας και της υπερηφάνειας. Κι όλ' αυτά προσβάλλουν τον άνθρωπο λόγω της σαρκικής κατάστασης που δημιουργείται κυρίως από τα επιτηδευμένα και πλούσια φαγητά. Η εντολή της νηστείας ανανεώθηκε και εδραιώθηκε στο ευαγγέλιο. <<Προσέχετε δε εαυτοίς μήποτε βαρηθώσιν υμών αι καρδίαι εν κραιπάλη και μέθη>> (Λουκ. κα' 34), είπε ο Κύριος. Το υπερβολικό φαγητό και πιοτό προκαλούν παχυσαρκία αλλά και σκληρότητα όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στην καρδιά και στο νου. Αυτό σημαίνει πως υποβιβάζει τον άνθρωπο σε μια πνευματική και σωματική κατάσταση ολότελα σαρκική. Η νηστεία αντίθετα οδηγεί τον χριστιανό σε μια πνευματική κατάσταση. Ο άνθρωπος που εξαγνίζεται με τη  νηστεία είναι ταπεινός, σεμνός, μετριόφρων, λιγομίλητος. Τα αισθήματα της καρδιάς και του νου του είναι αγνά, το σώμα του ελαφρύ, κατάλληλο για πνευματικούς αγώνες, για προσευχή, έτοιμο να δεχθεί τη θεία χάρη. Ο σαρκικός άνθρωπος είναι τελείως βυθισμένος στις αμαρτωλές απολαύσεις. Οι αισθήσεις επικρατούν παντού: στο σώμα, το νου και την καρδιά. Είναι ανίκανος όχι μόνο να δεχτεί πνευματικές ηδονές και τη χάρη του Θεού, αλλ' ακόμα και να επιδοθεί σε πνευματικές ενασχολήσεις. Είναι καρφωμένος στη γη, πνευματικά νεκρός, δοσμένος ολόκληρος στην απόλαυση των υλικών αγαθών. <<Ουαί υμίν οι εμπεπλησμένοι, ότι πεινάσετε>> (Λουκ. στ' 25). Αυτό είναι το μήνυμα που δίνει ο λόγος του Θεού σ' εκείνους που παραβιάζουν την εντολή της νηστείας. Πώς θα συντηρηθείτε στην αιωνιότητα όταν έχετε συνηθίσει εδώ να ικανοποιείστε μόνο με υλικά αγαθά και σωματικές απολαύσεις που δεν υπάρχουν στον ουρανό; Με τί θα τρέφεστε στην αιωνιότητα, αφού δεν έχετε γευτεί κανένα από τα αγαθά του ουρανού; Πώς μπορείτε να γευτείτε και ν' απολαύσετε τα αγαθά του ουρανού όταν ποτέ δεν τ' αγαπήσατε, ούτε τα δοκιμάσατε, αλλ' αντίθετα νιώθατε αποστροφή γι' αυτάς Για το χριστιανό άρτος καθημερινός, ο <<επιούσιος>>, είναι ο Χριστός. Ο πλούσιος χορτασμός με τον άρτο αυτόν προδικάζει τον σωτήριο και αιώνιο κορεσμό στον οποίο καλούνται όλοι οι χριστιανοί. Νιώσε μέσα σου τον κορεσμό του Λόγου του Θεού, τον κορεσμό της τήρησης των εντολών του Θεού. Προσπάθησε να αισθανθείς τον κορεσμό που αναφέρει ο θείος Ψαλμωδός: <<Ητοίμασας ενώπιόν μου τράπεζαν εξαναντίας των θλιβόντων με... και το ποτήριόν σου μεθύσκον με ωσεί κράτιστον>> (Ψαλμ. κβ' 5). <<Από πού ν' αρχίσουμε, ρωτά ο όσιος Μακάριος ο Μέγας, εμείς που ακόμα δεν έχουμε ξεκινήσει να ερευνούμε την καρδιά μας; Ας σταθούμε έξω από την πόρτα κι ας κρούσουμε με την προσευχή και την νηστεία μας, όπως πρόσταξε ο Κύριος: κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν (Ματθ. ζ' 7)>>.



Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
«ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ».
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Οσίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ «Η Βασιλεία του Χριστού και ο αντίχριστος»,
σε μετάφραση και επιμέλεια του συγγραφέα Πέτρου Μπότση, «Έργα Γ'»,
Αθήνα 2011, σελ. 88-91.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF