ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ, ΜΟΝΑΧΟΣ ΘΕΡΑΠΩΝ, ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΡΟΦΙΜΟΣ: «ΟΤΑΝ ΣΗΜΑΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ...» ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΑΣΧΑΛΙΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ 10ον

 

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων «ΑΘΩΣ»,
Ιερομόναχος Βασίλειος, Μοναχός Θεράπων, Μοναχός Τρόφιμος: «Όταν σημάνουν οι καμπάνες...»,
Οι Τρεις Πασχάλιοι Μάρτυρες της Όπτινα, Α' έκδοση, Ιούλιος 2020, σελ. 143-146.
Το ξημέρωμα του Πάσχα του 1993 τρεις μοναχοί του ερημητήριου της Όπτινα στη Ρωσία, ο πατήρ Βασίλειος, ο πατέρας Θεράπων και ο πατήρ Τρόφιμος έπεσαν θύματα άγριας δολοφονίας από έναν σατανιστή.
Το συμβάν συγκλόνισε τους ορθόδοξους Ρώσους και τα νέα διαδόθηκαν σύντομα σε όλο τον κόσμο. Ο πρόωρος θάνατος των τριών χαρισματικών, νεαρών μοναχών μοιάζει ίσως με τραγωδία.
Αλλά ο μαρτυρικός θάνατος, με τον οποίο σφραγίστηκαν οι μοναχικοί τους αγώνες, είναι αφορμή όχι για να θρηνεί κανείς, αλλά για να ευφραίνεται.
Όπως είπε ένας από τους ιερείς του μοναστηριού στον επικήδειο λόγο του:
<<Δεν είμαστε τόσο θλιμμένοι όσο χαρούμενοι, επειδή αυτοί οι τρεις αδελφοί ξεκίνησαν και ολοκλήρωσαν με επιτυχία το μοναστικό μονοπάτι της ζωής τους>>.
Και πράγματι ο θεάρεστος τρόπος ζωής και ο θρίαμβός τους επί του θανάτου μαρτυρούνται από τα θαύματα, που άρχισαν να λαμβάνουν χώρα στους τάφους τους, αμέσως μετά τον θάνατό τους.
Οι πατέρες Βασίλειος, Θεράπων και ο Τρόφιμος μαρτύρησαν στις μέρες μας. Έζησαν στον κόσμο μας, φοίτησαν σε δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια.
Ήλθαν αντιμέτωποι με πειρασμούς και δυσκολίες, που συναντούν και σήμερα οι νέοι. Η διαφορά μας είναι ότι εκείνοι ξεπέρασαν αυτούς τους πειρασμούς του κόσμου και υπάκουσαν το ευαγγέλιο:
<<ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δεύρο ακολούθει μοι>> ακόμα και πάνω στο σταυρό.
Οι ζωές αυτών των τριών πατέρων της Όπτινα αποδεικνύουν ότι ακόμη και τον 21ο αιώνα μπορεί κανείς να αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή του στον Θεό και να καθαγιαστεί.
Ας αποτελέσουν οι πατέρες Βασίλειος, Θεράπων και Τρόφιμος πηγή έμπνευσης και παράδειγμα για εμάς. (...)
(Εκ του προλόγου).
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ

Μοναχός Θεράπων

Ο δόκιμος και μοναχός Θεράπων

΄

Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, στη γιορτή της αγίας Σκέπης, ο Βλαντιμίρ εκάρη ρασοφόρος μοναχός. Του δόθηκε το όνομα του οσίου Θεράποντα της Λευκής Λίμνης, που είχε την εμπειρία αποκαλύψεων από τον Θεό μαζί με τον όσιο Κύριλλο τον θαυματουργό της Λευκής Λίμνης. Ο πατέρας Θεράπων έκανε τα πάντα με διακριτικότητα και ανιδιοτέλεια αφήνοντας τις ανάγκες του τελευταίες. Ένας πρώην εργάτης του μοναστηριού, που δούλεψε για εφτά χρόνια στην Όπτινα, ο Α.Γ. έχει αποδώσει γραπτώς με γλαφυρότητα τις αναμνήσεις του από τον πατέρα Θεράποντα, τις οποίες θα παραθέσουμε παρακάτω: <<Όταν ήμουν δεκαεπτά, ήλθα στο ερημητήριο της Όπτινα και στην αρχή δούλευα στο προσφορειό. Μετά από ενάμιση μήνα είχα έναν πειρασμό. Στεκόμουν στην ουρά για να πάω στην τράπεζα και μέσα μου έκρινα τους διακονητές στην τράπεζα, όπου έτρωγε η μοναστική κοινότητα. <<Αυτοί, χωρίς αμφιβολία>> σκεφτόμουν <<έχουν φάει την μερίδα τους και εμείς στεκόμαστε εδώ πεινασμένοι>>. Προτού έλθω στην Όπτινα είχα εργαστεί ως βοηθός μάγειρα σε εστιατόριο και γνώριζα τα έθιμα της κουζίνας. Αλλά μόλις έκρινα τους ανθρώπους, που δούλευαν στην τράπεζα, αμέσως μεταφέρθηκα σε καινούργιο διακόνημα, ακριβώς στην τράπεζα. <<Λοιπόν>> σκέφτηκα <<τα κατάφερα και ήλθα στην τράπεζα. Τώρα θα προλάβω να φάω>>. Την πρώτη κιόλας μέρα, μόλις τελείωσαν την προετοιμασία του μεσημεριανού, πήρα ένα κουτάλι κι ένα πιάτο και πήγα στο καζάνι με τη σούπα. <<Τί κάνεις:>> ρώτησε ο πατήρ Θεράπων. <<Τί εννοείς τι κάνω; Βάζω λίγη σούπα. Θέλω να φάω>>. <<Όχι, αδελφέ>>, αποκρίθηκε <<δεν γίνεται έτσι. Πρώτα πρέπει να ταΐσουμε τους εργάτες και τους προσκυνητές, ώστε να είναι χορτάτοι και ικανοποιημένοι και μόνο τότε θα φάμε, αν βέβαια, μείνει τίποτα>>. Με κοιτούσε με τα γελαστά του μάτια και μου έδωσε ένα κομμάτι ψωμί με μελιτζανοσαλάτα. Δεν φάγαμε καθόλου σούπα εκείνη την ημέρα. Είδα τον πατέρα Θεράποντα να βγάζει ένα κουτί, να ανοίγει τρεις κονσέρβες μελιτζανοσαλάτα, να βάζει σε μπολ και μου το δίνει. <<Τελικά>> σκέφτηκα <<θα φάω και εγώ>>. Αλλά ο πατήρ Θεράπων μου έδειξε τον θερμαστή, που είχε έλθει να φάει, αφού η βάρδια του είχε τελειώσει. <<Πήγαινέ το σε αυτόν>> είπε. <<Δώσε του αρκετό τσάϊ και ψωμί. Σιγουρέψου ότι ο άνθρωπος θα φάει όσο χρειάζεται>>. Είδα άλλους να έρχονται αργότερα από τα διακονήματά τους και ο πατέρας Θεράπων συνέχιζε να ανοίγει κονσέρβες μελιτζανοσαλάτας. Εκείνη  τη στιγμή ο προσκυνητής Β, ο οποίος είναι τώρα ιερέας, εργαζόταν στην τράπεα. Ο Β. λέει: <<Ας ανοίξω τις κονσέρβες τώρα>>. <<Όχι>> φώναξε ο πατήρ Θεράπων. <<Θα κόψεις τα χέρια σου>>. <<Εσύ δεν θα τα κόψεις>>; Καλύτερα να τα κόψω εγώ μόνο>> απάντησε <<παρά να τα κόψει κάποιος άλλος>>. Έτσι λοιπόν πήγα στην τράπεζα και όταν πια όλοι είχαν χορτάσει και δεν απόμεινε παρά μόνο ψωμί και τσάϊ για όσους διακονούσαν εκεί>>. Κάποτε ένας μοναχός ήλθε στην τράπεζα, ενώ το γεύμα είχε τελειώσει. Ο μάγειρας του είπε: <<Δεν έχουμε τίποτε. Θα πρέπει να έρχεσαι στην ώρα σου>>. <<Συγχώρησέ με για την αργοπορία, αδελφέ. Θα προσπαθήσω να διορθωθώ>> ψέλλισε ο μοναχός και κατευθύνθηκε προς την έξοδο. Ο πατέρας Θεράπων σκούπιζε το πάτωμα. Βλέποντας ότι ο μοναχός έφευγε δίχως γεύμα, έτρεξε πίσω του και τον έβαλε να καθίσει στο τραπέζι λέγοντας: <<Κάτσε μια στιγμή. Κάτι θα σκεφτούμε>>. Πήγε στην κουζίνα και ρώτησε τον μάγειρα: <<Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτε>>; <<Τίποτε>> απάντησε ο μάγειρας. <<Τί νομίζεις ότι θα το κράταγα>>; Ο πατήρ Θεράπων άρχισε να προσεύχεται: <<Κύριε, κάποτε Εσύ έστειλες φαγητό στον προφήτη Ηλία με ένα κοράκι. Στείλε και σε μένα, τον ανάξιο, κάτι φαγώσιμο, ώστε να μη στενοχωρηθεί ο αδελφός. Όχι χάριν των αδύναμων προσευχών μου, αλλά λόγω του μεγάλου Σου ελέους>>. Δεν είχε προλάβει να τελειώσει την προσευχή του, όταν ο μάγειρας φώναξε χαρούμενα από το κελάρι: <<Το βρήκα! Δόξα τω Θεώ, ένα ολόκληρο βάζο μελιτζανοσαλάτας. Από πού ήλθε; Δεν υπήρχε τίποτε, είχα κοιτάξει εγώ ο ίδιος>>. Ο πατήρ Θεράπων πήρε με χαρά το βάζο, το άνοιξε, έβαλε λίγη μελιτζανοσαλάτα στο πιάτο και το προσέφερε στον αργοπορημένο μοναχό. <<Ο Θεός να σε φυλάει>> είπε ο μοναχός. <<Συγχώρησέ με που άργησα. Μόλις έφτασα από το χωράφι>>. <<Φάε, φάε>> απάντησε ο πατέρας Θεράπων και συνέχισε να σκουπίζει το πάτωμα. Η καρδιά του ήταν γεμάτη χαρά και ευγνωμοσύνη για τον ελεήμονα Κύριο. Ο μελλοντικός μάρτυρας δεν σκέφτηκε επηρμένα ότι ο Θεός ακούει τις προσευχές του.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο των εκδόσεων «ΑΘΩΣ»,
Ιερομόναχος Βασίλειος, Μοναχός Θεράπων, Μοναχός Τρόφιμος: «Όταν σημάνουν οι καμπάνες...»,
Οι Τρεις Πασχάλιοι Μάρτυρες της Όπτινα, Α' έκδοση, Ιούλιος 2020, σελ. 143-146.