Όποιος θωρεί τους δημοσίους άρχοντες του τόπου, ως κατ' ανάγκη μνημονιακούς ποιητές, μάλλον ζει σε άλλη χώρα. Επιχειρήται η πλήρης αποχριστιανικοποίηση της χώρας και ο εκτενής υποβιβασμός της εις τα εξ' ων συνετέθη.Χειραγωγούμαστε από ένα διαβολικό γκοβέρνο που μοιάζει με λερναία ύδρα. Όσα κεφάλια και να κόψεις, θα φυτρώσουν άλλα τόσα. Το κράτος είναι υπό σήψη, οι κυβερνώντες μοιάζουν με έκπτωτους αγγέλους κι ο λαός με τις φιγούρες του Καραγκιόζη. Τον παίζουν πάνω στην σκηνή, μέχρι ν' ακουστεί το χειροκρότημα! Περιμένουμε στωικά τον θανατό μας, αν και κλινικά νεκροί, ευελπιστούμε ίσως, κάποιος να βγάλει το καλώδιο από την πρίζα για να ξαναρχίσει η ζωή, πάλι απ' την αρχή. Ασφυκτιώ σε Ρεπούσηδες, ανοικές άπνοιες και σε Άδωντες παγκοσμιοποιητές, που απεργάζονται την εξαφάνιση ενός έθνους από την Προγονική του Ιστορία. Νιώθω ένας μικρός Τζανετάκος που ολημερίς, δεν ξέρω από πού πέφτουν τα χαστούκια! Ντρέπομαι γι' αυτούς,που παίζουν την ζωή μας υπόγειο μπαρμπούτι, σε καταχθόνιες Στοές και σε τρωκτικά τάγματα μειοδοσίας. Όμως εκείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει, είναι που ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη!
Γιώργος Δ. Δημακόπουλος
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου