ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΖΕΡΒΑΚΟΥ, Ο ΠΑΠΑΣ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΟΧΡΙΣΤΟΣ




Κατακρίνονται οἱ Συναντήσεις πατριάρχου ᾿Αθηναγόρου — πάπα Παύλου Ϛʹ
καὶ ὁ ἀρξάμενος Διάλογος τῆς ᾿Αγάπης μὲ σκοπὸ τὴν ῞Ενωσι, 
κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ ᾿60. 
Στὸν αἱρετικὸ πάπα ἐφαρμόζονται οἱ προφητεῖες τοῦ Κυρίου μας περὶ τῶν ψευδοπροφητῶν.
Πατριάρχης καὶ πάπας πάσχουν ἀπὸ ἑωσφορικὴ ὑπερηφάνεια, 
ὁ μὲν διότι δέχεται νὰ καλῆται παναγιώτατος, 
ὁ δὲ διότι πιστεύει 
ὅτι εἶναι ἀλάθητος. 
Νὰ μὴ γίνη δεκτὴ ἡ φιλία καὶ ἕνωσις μὲ τὸν πάπα, 
διότι παραμένει ἀμετανόητος.
῾Ο πάπας ὀφείλει νὰ ἐπιστρέψη ἐν μετανοίᾳ στὴν Μία Πίστι, 
στὸ ῝Εν Βάπτισμα καὶ στὰ Δόγματα καὶ τὶς Παραδόσεις τῆς ᾿Ορθοδοξίας. 
Τρόπος διενεργείας τῶν Διαλόγων βάσει τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως.

π. Φιλόθεος Ζερβάκος 


᾿Εν Πάρῳ, 24η Φεβρουαρίου 1968

 

 

«...Εἰς τὴν ἐπιστολήν σας μοὶ γράφετε, ὅτι ἱερεύς τις εἰς τὴν πλατεῖαν τοῦ χωριοῦ σας ὡμίλησε, παρόντων καὶ ἄλλων τεσσάρων ἱερέων, καὶ ὅτι εἰς τὴν ὁμιλίαν ἀνεφέρθη εἰς τὸ θέμα τῶν Διαλόγων καὶ Συναντήσεων Πατριάρχου καὶ Πάπα καὶ παρώτρυνε τὸν λαὸν νὰ δεχθοῦν μετὰ χαρᾶς τὰς προσπαθείας των· καὶ ὅτι αἱ παλαιαὶ ἀντιλήψεις τῶν ἀνθρώπων πρέπει νὰ ἐκλείψουν, διότι τὸ ἀπαιτεῖ ἡ ἀγάπη καὶ πρέπει νὰ γίνη ἡ ἕνωσις· καὶ ἐν συνεχείᾳ, ὁ ἐν λόγῳ ἱερεύς, ἀνεκοίνωσε δημοσίᾳ, ὅτι πρό τινωνμηνῶν εἶχε μεταβῆ εἰς τὴν Βενετίαν καὶ συλλειτούργησε μὲ καθολικὸν ἱερέα.῾Ο Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός, ὁ Θεάνθρωπος, ὅτε εὑρίσκετο ἐπὶ τῆς γῆς, εἶπεν εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ ἀκροατάς Του: ῾῾Προσέχετε ἀπὸ τῶν ψευδοπροφητῶν, οἱ ὁποῖοι ἔρχονται ἐν σχήματι προβάτου, ἀλλ᾿ ἔσωθεν εἰσὶ λύκοι ἅρπαγες· ἐκ τῶν καρπῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς᾿᾿.Καὶ ἀλλοῦ λέγει: ῾῾Προσέχετε, ὅτι πολλοὶ πλάνοι καὶ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται θὰ φανοῦν εἰς τὸν κόσμον καὶ πολλοὺς θὰ πλανήσουν, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς ἐκλεκτούς᾿᾿.Ψευδόχριστος εἶναι ὁ Πάπας, διότι νομίζεται καὶ πιστεύεται ὅτι εἶναι ἀλάθητος, δηλαδὴ ἀναμάρτητος· πολλοὺς ἐπλάνεσε καὶ πλανᾶ, ὅσους δηλαδὴ τὸν πιστεύουν.Αλλὰ καὶ ὁ Πατριάρχης νὰ ὀνομάζεται καὶ νὰ θέλη νὰ τὸν ὀνομά- ζουν ῾῾παναγιώτατον᾿᾿ εἶναι μεγάλη πλάνη.῾Ο Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός, ποὺ ἦτο τέλειος ἄνθρωπος ἀναμάρτητος καὶ τέλειος Θεός, ὅταν νομικός τις τῷ εἶπεν: ῾῾Διδάσκαλε ἀγαθέ...,᾿᾿ δὲν ἐδέχθη, ἀλλ᾿ εἶπεν εἰς τὸν νομικόν: ῾῾Τί μὲ λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰμὴ εἷς ὁ Θεός᾿᾿.Ο Πατριάρχης δέχεται νὰ τὸν λέγουν ῾῾Παναγιώτατον᾿᾿, καὶ ἐνῷ τὸν Θεὸν τὸν λέγουν οἱ ἄνθρωποι ῞Αγιον, ῞Αγιος ὁ Θεός, ὁ Πατριάρχης δὲν καταδέχεται νὰ λέγεται ῾῾ ῞Αγιος᾿᾿, ἀλλὰ παρὰ πάνω καὶ ἀπὸ τὸν Θεόν, ῾῾Παναγιώτατος᾿᾿. Μὴ χειρότερα!Καὶ οἱ δύο πάσχουν ἀπὸ ἑωσφορικὴν ὑπερηφάνειαν· ἡ δὲ ὑπερηφάνεια εἶναι τὸ ταμεῖον καὶ θησαυροφυλάκιον ὅλων τῶν κακῶν, τῶν ἁμαρτιῶν, τῶν πλανῶν καὶ αἱρέσεων.Ο Χριστὸς εἶπε: ῾῾Μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν᾿᾿Ο Πάπας καὶ ὁ Πατριάρχης δὲν ἐδέχθησαν μαθήματα ἀπὸ τὸν Χριστόν. ᾿Επῆραν μαθήματα ἀπὸ τὸν ῾Εωσφόρον. ῾῾Μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι εἶμαι ὑπερήφανος, ὅτι ἔσομαι ὅμοιος τῷ ῾Υψίστῳ᾿᾿Ο Χριστὸς εἶπεν εἰς τοὺς Μαθητάς του: ῾῾ὅταν πάντα ποιήσετε, νὰ λέγετε ὅτι εἶσθε ἀχρεῖοι δοῦλοι, ἁμαρτωλοί᾿᾿῾Ο Χριστὸς εἶπεν: ῾῾ὁ θέλων πρῶτος εἶναι, ἔστω πάντων ἔσχατος᾿᾿.Ο Πατριάρχης ᾿Αθηναγόρας λέγει εἰς τὸν Πάπαν· ῾῾Σὺ εἶσαι ὁ πρῶτος, ἐγώ εἶμαι ὁ δεύτερος, ἄνοιξε τὰς ἀγκάλας σου καὶ δέξαι με. ᾿Ιδοὺ ὅπου σὲ ἀναγνωρίζω πρῶτον, καὶ ἐγὼ θὰ εἴπω εἰς τὸ ποίμνιόν μου, τὸ ὁποῖον θὰ σοῦ παραδώσω, νὰ δεχθοῦν τὴν ἕνωσιν, τὴν ἀγάπην᾿᾿.Αλλ᾿ ἡ ἀγάπη αὐτὴ δὲν εἶναι ἀληθής, εἶναι δολία, ὑποκριτική, βλαβερά· εἶναι ὁμοία μὲ ἐκείνην ποὺ ἀναφέρει ὁ μύθος..., ὅτι ὁ λύκος ἐὰν γεράσῃ καὶ τὴν τρίχαν του ἀλλάξῃ, τὴν γνώμην του δὲν ἀλλάσσει.Ως γέρων Πνευματικός, λέγω εἰς τὰ πρόβατα τοῦ Χριστοῦ: ῾῾προσέξατε, μὴ δεχθῆτε φιλίαν, ἕνωσιν μὲ τὸν Πάπαν, διότι ὁ Πάπας, ἐὰν καὶ τὴν ὄψιν τοῦ προσώπου του ἤλλαξε ἐναντίον τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, ἐὰν καὶ ἤλλαξε τὴν μορφὴν τοῦ σώματος καὶ μεταμορφώθη εἰς γυναῖκα, τὴν γνώμην του δὲν τὴν ἤλλαξε᾿᾿.Διὰ νὰ γίνη ἕνωσις μὲ τοὺς παπιστὰς καὶ τὸν Πάπα, πρέπει ὁ Πάπας νὰ μετανοήσῃ καὶ νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν Μίαν ῾Αγίαν Καθολικὴν καὶ ᾿Αποστολικὴν ᾿Εκκλησίαν, τὴν ὁποίαν μᾶς παρέδωκεν ὁ Χριστός, διὰ τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων καὶ τῶν ῾Αγίων Πατέρων τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν ῾Αγίων Συνόδων.Ο Πάπας ἀπεσχίσθη καὶ ὀφείλει νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὴν Μίαν Πίστιν, τὴν ὁποίαν παρεχάραξαν· εἰς τὸ ῝Εν Βάπτισμα, τὸ ὁποῖον κατήργησαν καὶ τὸ ἀντικατέστησαν μὲ ράντισμα καὶ ἐπίχυσιν ὕδατος· καὶ εἰς τὰ Δόγματα καὶ ῾Ιερὰς Παραδόσεις, τὰς ὁποίας τελείως κατεφρόνησαν.Καὶ ἐὰν θέλουν Διαλόγους καὶ συζητήσεις, αὐτὰ πρέπει νὰ γίνουν ἐπάνω εἰς τὸ Σύμβολον τῆς Πίστεως εἰς δέκα λεπτὰ τῆς ὥρας:Συμφωνεῖτε; ἀποπτύετε τὴν πλάνην καὶ τὰς αἱρέσεις σας; ἐπι- στρέφετε εἰς τὸν Θεὸν καὶ τὴν ῾Αγίαν ᾿Εκκλησίαν; Σᾶς δεχόμεθα. Δὲν δέχεσθε; πηγαίνετε ἐκεῖ ποὺ σᾶς στέλλουν οἱ ῞Αγιοι ᾿Απόστολοι, οἱ ῞Αγιοι Πατέρες καὶ αἱ ἑπτὰ Οἰκουμενικαὶ Σύνοδοι, εἰς τὸ ἀνάθεμα᾿᾿.Λοιπόν, ἀγαπητέ μοι, ὁ ἱερεὺς ποὺ σᾶς ὡμίλησε διὰ τὴν ἕνωσιν καὶ σᾶς εἶπεν, ὅτι συνελειτούργησε μὲ τὸν καθολικὸν ἱερέα, δὲν εἶναι ᾿Ορθόδοξος ἱερεύς· ἀπὸ τὴν στιγμὴν ποὺ ἐδέχθη καὶ συνελει- τούργησε μὲ αἱρετικόν, εἶναι ψευδοϊερεύς, προδότης τῆς πίστεώς του.Προσέχετε ἀπὸ τοὺς τοιούτους, οἱ ὁποῖοι ἔρχονται μὲ δέρμα προβάτου, ἀλλὰ ἔσωθεν εἶναι λύκοι ἅρπαγες...Μετὰ πατρικῆς ἀγάπης καὶ εὐχών!


Πηγή: Περιοδικό «῾Ο ῞Οσιος Φιλόθεος τῆς Πάρου», 
ἀριθ. 13/᾿Ιανουάριος-᾿Απρίλιος 2005, σελ. 179-181, 
Θεσσαλονίκη

 † ᾿Αρχιμανδρίτης Φιλόθεος Ζερβάκος

              

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF