ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΤΟΥ 1925

 

Ο αείμνηστος Ιεράρχης και πνευματικός ηγήτωρ του ιερού αγώνα

του ποιμνίου των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών,

πρώην Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Χρυσόστομος Καβουρίδης 1870-1955.

Ο πνευματικός πατήρ των Ορθοδόξων του Πατρίου Εορτολογίου,

που εξορίσθηκε τρις, φυλακίσθηκε, εκδιώχθηκε και λοιδωρήθηκε 

για την γνησιότητα της Ορθοδοξίας 

και το ακαινοτόμητον της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.

Αιωνία η μνήμη αυτού!

’Έχουν περάσει μόνο λίγοι μήνες από τον Μάρτιο τού 1924,
πού τό νέο ημερολόγιο εφαρμόσθηκε επίσημα στην Ελλάδα,
πλουτίζοντάς την μέ καινούργια προβλήματα.
Οι παραμένοντες μέ άγιο πείσμα στις πάτριες Παραδόσεις πιστοί,
αφού κατόρθωσαν να εορτάσουν,
έστω καί επεισοδιακά,
ύπό την παρηκολούθησιν στρατιωτών τά πρώτα Χριστούγεννά τους,
ετοιμάζονται τώρα νά εορτάσουν καί τα Άγια Θεοφάνεια.
’Έχοντας πικρή πείρα άπό τήν όλονυκτία των Χριστουγέννων,
πού λίγο έλειψε νά την ματαιώσουν οί δυνάμεις του Στρατού καί τής Χωροφυλακής,
σκέφτονται νά καταστρώσουν ένα παραπλανητικό αύτή τη φορά σχέδιο,
ώστε οί αρχές πού συστηματικά παρακολουθούν κάθε βήμα τους
νά μή μπορέσουν νά τούς φέρουν εμπόδια.

Συγκεντρώνεται, γι’ αύτό τό λόγο, τό Συμβούλιον τού «Συλλόγου τών ’Ορθοδόξων» στό σπίτι ενός πιστού, τού άειμνήστου Ίωάννου Σιδέρη, καί αποφασίζει τό εξής: Ή μέν Θεία Λειτουργία καί ό Μέγας Αγιασμός νά γίνη τήν νύκτα στον ιδιωτικό Ναό αγίων Θεοδώρων στη Νέα Σμύρνη, μέ Λειτουργό τον άξιο αγωνιστή παπα-Γιάννη Φλώρον, ή δέ κατάδυσις τό πρωί στον 'Αγιο Γεώργιο Ξηροτάγαρου στο Παλαιό Φάληρο, ώστε νά παραπλανηθοΰν οί αρχές καί νά προλάβουν έτσι νά κάνουν τήν κατάδυσι ανενόχλητοι. Τά πράγματα, όμως δέν έγιναν όπως τά υπολόγιζαν. Κι΄ αύτό,γιατί ό πολυμήχανος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος κάτι τό πονηρό σκαρφίστηκε καί πάλι. Βλέποντας πάντα μέ κακό μάτι τις συγκεντρώνεις τών Γ.Ο.Χ., μέ τά μέσα ποΰ εκείνος διαθέτει, πείθει τήν τότε επαναστατική κυβέρνησι Γόνατά, ότι ή συγκέντρωσή αύτή τών Γ.Ο.Χ. στον 'Αγιο Γεώργιο Ξηροτάγαρου προς εορτασμό των Θεοφανείων καλύπτει κάποια ραδιούργο συνωμοσία εναντίον τής... Δημοκρατίας. 

Γελοίο στην ουσία του το τέχνασμα του Παπαδόπουλου και είναι ολοφάνερο, ότι στο τέλος θά γελοιοπήση καί αυτόν τόν ίδιον. Ή επαναστατική κυβέρνησι Γονατά, ήτο φυσικό τότε νά λάβη κατάλληλα μέτρα γιά νά μη τεθή σέ κίνδυνο ή... Δημοκρατία! Ξημερώνει ή ημέρα των Θεοφανείων. Ό ναός του 'Αγίου Γεωργίου Ξηροτάγαρου, που θά αποτελούσε καί το σημεΐον συγκεντρώσεως, είναι στολισμένος καί πανέτοιμος νά δεχθή τους πιστούς. Τόν Μεγάλο αγιασμό καί στη συνέχεια την κατάδυσι τού Τιμίου Σταυρού στη θάλασσα θά έκανε ό Παπά-Γιάννης Φλώρος, πού θά κατέφθανε μέ πιστούς άπό τούς 'Αγίους Θεοδώρους Νέας Σμύρνης. Στον 'Αγιο Γεώργιο οι ψάλτες είχαν αρχίσει κανονικά την ακολουθία των Θεοφανείων, όταν ένα άπόσπασμα άπό 40 χωροφύλακες καί ένας λόχος πεζικού φθάνουν μέ αύστηρότατες διαταγές νά διασώσουν την,ύπό των Γ.Ο.Χ «κινδυνεύουσα» δημοκρατία. 

Χωρίς κανένα σεβασμό μπαίνουν στο ναό καί κατευθύνονται προς τά αναλόγια. Θεωρούν βλέπετε τούς ψάλτες, ένα γεροντάκι δεξιά τόν Τσαντίλη καί τόν Νικολακόπουλο αριστερά, σαν τούς πιο επικίνδυνους άπό τό εκκλησίασμα! ''Αν τά καταφέρουν μ’ αύτούς, σίγουρα θά έχουν τελειώσει κατά τό «ήμισυ» την άποστολή τους!... Ό επί κεφαλής υπομοίραρχος, τούς καλεϊ νά άδειάσουν άμέσως τά άναλόγια. Ό Νικολακόπουλος, άριστερός ψάλτης, άντιδρά καί φωνάζει μέ χριστιανικό θάρρος: —Κύριε υπομοίραρχε εδώ μέσα διατάζει ό Εσταυρωμένος. Μόνο έξω άπό τό χώρο αύτό μπορείς νά διατάζης έσύ. Ούτε καν άγγιξαν τά λόγια αύτά τόν υπομοίραρχο, που τραβά μέ βία άπό τό άναλόγιο τόν ψάλτη,οπότε δύο άλλοι ψάλτες οι Δ. Τζέντζος καί Π. Γκέτουρας άναλαμβάνουν νά συνεχίσουν. ’Ενώ ή μετ’ εμποδίων άκολουθία συνεχίζεται,κάποια γυναίκα, ή Μαρία Φωσκόλου, πού βρίσκεται κοντά στό άναλόγιο, άγανακτισμένη άπό την ασεβέστατη συμπεριφορά τοΰ υπομοίραρχου, που βηματίζει φέροντας στο κεφάλι του τό πιλήκιο, χωρίς νά άναλογίζεται την ιερότητα του χώρου, σηκώνει τό χέρι της αυθόρμητα καί μέ όση δύναμη τής επιτρέπει ή ηλικία της, τό κατεβάζει στου υπομοίραρχου τό κεφάλι ρίχνοντας τό πιλήκιο του στό πάτωμα καί φωνάζοντάς του. 

Άσεβέστατε, ακόμη δεν κατάλαβες, ότι εδώ είναι εκκλησία; Ή οργή των οργάνων ξεσπά τελικά στους αδελφούς Ρουσοπούλου καί Μελανίτου. Τους κτυπούν ανελέητα μέχρι αίμοπτυσίας. Γίνεται Θόρυβος στό εκκλησίασμα καί οι αρχές συλλαμβάνουν 29 άτομα μεταξύ των οποίων καί οι Κ. Νικολακόπουλος, Α. Βαπορίδης, Δ. Τζέντζος, Κ. Καραγιαννίδης, Δ. Δεληβοριας, I. Σιδέρης, Γ. Μικρούλης, Π. Τσέτουρας, X. Μαστρογιάννης, Κ. Γκικάκης, Δ. Παπαδόπουλος, Σ. Χαρατσής, Ν. Μελανίτης. Τούς οδηγούν άμέσως στό πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα γιά σωματική έρευνα, μέ την υπόνοια,ότι οπλοφορούν καί, ότι πιθανόν νά κρύβουν ενοχοποιητικά έγγραφα. Καί τό αποτέλεσμα τής έρευνας είναι τόσο αστείο, πού κάνει τόν Διοικητή νά θυμώση καί κτυπώντας τό χέρι του στό γραφείο νά πή: —Βρέ,δεν πέφτει ή Δημοκρατία μέ Εύαγγέλια, Σταυρούς καί κομποσχοίνια! Ή έρευνα είχε αποδείξει, πόσο γελοίες καί ψεύτικες ήταν οί «ύποψίες» τού Παπαδόπουλου. 

Τά μόνα όπλα, πού βρήκαν επάνω στούς εύλογημένους εκείνους Χριστιανούς ήταν τά όπλα τού γεμάτου γαλήνη Χριστού, Ευαγγέλια καί κομποσχοίνια. Μετά τήν διαπίστωση, ότι ή Δημοκρατία κάθε άλλο παρά κίνδυνο διέτρεχε άπό αυτούς τούς πιστούς των Πατρίων Παραδόσεων, μέ εντολή τού πρώτου σώματος στρατού αφήνονται ελεύθεροι. Ό ναός τού ‘Αγίου Γεωργίου εν τω μεταξύ, μετά τις συλλήψεις τών δυναμικωτέρων σφραγίσθηκε, χωρίς τελικά νά προλάβουν οί πιστοί νά τελέσουν τήν κατάδυσι. Αγιασμό, όμως πήραν άπό τά γραφεία του Συλλόγου.’Έτσι τελείωσε ή γεμάτη αγωνία γιά τούς Γ.Ο.Χ ήμέρα τών πρώτων Αγίων Θεοφανείων!

 

ΔΕΙΝΟΠΑΘΗΜΑΤΑ Γ.Ο.Χ ΥΠΟ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ

 

«... καί πάντες οί θέλοντες ευσεβώς ζην έν Χριστώ Ίησού διωχθήσονται» (Β'. Τιμόθ. γ' 12). Είναι αρκετές οί περιοχές τής Ελλάδος,πού έχουν νά παρουσιάσουν γεγονότα σχετικά μέ την θέλησι καί επιμονή των πρώτων Παλαιοημερολογιτών νά άκολουθοϋν το εορτολόγιο, πού οί Αγιοι Πατέρες παρέδωσαν. ’Ιδίως, όταν άπειλείτο ή ακρίβεια τής Πίστεως καί ή ελευθερία των αγωνιστών Ιερέων ήσαν ικανοί νά διακινδυνεύσουν καί την ζωή των ακόμη. Τέτοια ήρωϊκά επεισόδια θά έχουν τήν ευκαιρία μέν οί έπιζώντες μάρτυρες νά διηγούνται, τήν χαράν δέ οί άναγνώστες νά πληροφορούνται άπό τήν παρούσα σελίδα. 'Η Κερατέα είναι ένας άπό τούς τόπους πού έχει νά επίδειξη αρκετές θαρραλέες αντιδράσεις Παλαιοημερολογιτών. Στή συνέχεια άναγράφεται ένα περιστατικό επίμονης αναζητήσεως, οι «ύποψίες» τού Παπαδόπουλου. Τά μόνα όπλα,πού βρήκαν επάνω στούς εύλογημένους εκείνους Χριστιανούς ήταν τά όπλα τού γεμάτου γαλήνη Χριστού, Ευαγγέλια καί κομποσχοίνια ενός ίερέως των Γ.Ο.Χ., πού έλαβε χώρα σέ οικογενειακό περιβάλλον,και συγκεκριμένα στο σπίτι τού κ. Ίωάννου Λέπουρη. ’Αλλά καλύτερα, άς άφήσουμε τόν ίδιο να μας διηγηθή, τί συνέβη στο σπίτι του,το Μαρτιάτικο έκείνο απόβραδο του έτους 1929.

 

Μ. ΛΕΠΟΥΡΗΣ

 

Εδώ στη Κερατέα, άπό τήν πρώτη κιόλας χρονιά του σχίσματος οργανωθήκαμε οι Παλαιοημερολογίτες, δημιουργώντας Παράρτημα της Ιερής Κοινότητος τών Γ.Ο.Χ., πού έδρευε στην ’Αθήνα. Πρόεδρός μας ήταν ό κ. Χρηστός Παναγιώτου καί Γεν. Γραμματεύς ήμουν του λόγου μου. Λόγω τών συνεχών διωγμών, μόλις το 1928 κατωρθώσαμε νά στήσουμε μέ σανίδες ένα μικρό ναό, έξω άπό τό χωριό, γιά νά μπορούμε νά έκκλησιαζώμαστε καμιά φορά.΄Οσο γιά Ιερέα,φέρναμε κάθε τόσο και στά κρυφά, όποιον βρίσκαμε, κι’ έτσι τελούσαμε και τά άγια μυστήριά μας. Δέν προλάβαμε,όμως νά χαρούμε γιά τήν άπόκτησι ενός δικού μας ναού, γιατί σ’ ένα χρόνο περίπου οί αρχές μας τον κατεδάφισαν κατ’ άπαίτησι τοΰ Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου, παρά τις ζωηρές αντιδράσεις μας. Ευτυχώς όμως, πού τότε αϊμα δέν χύθηκε, όπως στην Μάνδρα, γιατί υπήρξαν καί μερικοί Χριστιανοί, πού φέρθηκαν ψύχραιμα. 

Τόν Μάρτη τοΰ 1929 είχε έλθει στο χωριό μας κρυφά, ό πατήρ ’Ακάκιος, γιά νά εξομολόγηση καί νά κάνη εύχέλαια, πού τόσο έστερούντο οί Γ.Ο.Χ. τότε. Στις 25 Μαρτίου, ανήμερα τοΰ Εύαγγελισμού, σκεφθήκαμε να βαπτίσωμε καί τήν κόρη μας, πού είχε πριν λίγους μήνες γεννηθή. Ήταν άλλωστε μιά εύκαιρία, άφού ύπήρχε παπάς στο χωριό. 'Η βάπτισις έγινε κρυφά στο σπίτι μου καί μέ αύτοσχέδια κολυμβήθρα άπό λαμαρίνα. Μετά τήν βάπτισι, όπως συνηθίζεται στά χωριά μας, ακολούθησε τό τραπέζι, τό όποίο ευλόγησε ό πατήρ ’Ακάκιος καί στο οποίο κάθησαν οί συγγενείς καί φίλοι μας. Ό π.Ακάκιος ήταν ό πρώτος πού άρχισε τήν ψαλμωδία, γιά νά γιορτάσωμε τό χαρμόσυνο γεγονός. Παρ’ όλες τις προφυλάξεις μας, ή παρουσία τοΰ ίερέως στο σπίτι μου εκείνο τό βράδυ εγινε γνωστή καί προδόθηκε στην αστυνομία. 

'Ετσι δέν είχαμε καλά—καλά τελειώσει στο τραπέζι, όταν πληροφορηθήκαμε, ότι τό σπίτι είχε περικυκλωθει άπό χωροφύλακες καί αγροφύλακες μέ επί κεφαλής τον άυθυπασπιστή του Σταθμού Χωροφυλακής, τον μακαρίτη Φοιλοποίμενα Δεγκλερή. Πιο θερμόαιμος καί ανήσυχος απ’ όλους μας ό κουμπάρος μου, ’Αθανάσιος Μπότσης, πετάχθηκε αμέσως έξω για νά ζητήση τό λόγο άπό τόν ’Αστυνόμο, πού έσπευσε νά τον καθησυχάση λέγοντάς του: — ’Ακούστε με. ’Από σας δέν ζητάμε τίποτε. Απλώς τόν 'Ιερέα,πού βρίσκεται μέσα θέλουμε νά μας παραδώσετε. — Στ’ αλήθεια, κ. Άνθυπασπιστά,σας πέρασε άπό τό μυαλό ποτέ, ότι υπάρχει κάποιος σ’ αύτό τό σπίτι πού θέλει νά μιμηθή τόν ’Ιούδα; Καί προσέξετε καλά, κ. Άνθυπασπιστά. Διότι, άν μεταχειρισθήτε βία γιά νά επιτύχετε τό σκοπό σας, είμαι σίγουρος, ότι θά χυθή αίμα, γιά τό οποίο θά είσθε εσείς καί μόνο έσεϊς ύπεύθυνος. Αύτά τά θαρρετά λόγια ήταν ή άπάντησις του κουμπάρου μου προς τόν Αστυνομικό, πού θεωρούσε απλό πράγμα νά του έπιτρέψωμε νά άρπάξη, μέσα άπό τά χέρια μας, τόν πιο πολύτιμο θυσαυρό μας, τόν παππά μας. 

Ή εϊδησις, εν τώ μεταξύ τής πολιορκίας τού σπιτιού μου, μαθεύτηκε άμέσως σ’ όλο τό χωριό καί δέν άργησαν όλοι οί συγχωριανοί νά τρέξουν γιά νά μάς συμπαρασταθούν. Βλέποντας ό Αστυνόμος, ότι οί χωριάτες μπρος στό δίκιο τους δέν λογάριαζαν τίποτε, κάλεσε εμέ κοντά του, επειδή ήμουν ό νοικοκύρης τού σπιτιού, καί φοβερίζοντάς με στήν άρχή, μου ζήτησε νά του παραδώσουμε τόν παπά μας. —'Οχι κ. Αστυνόμε. Αύτό,πού μου ζητάς, δέν γίνεται. Προτιμώ νά πεθάνω, παρά νά κάνω τέτοια πράξη. Ό Αστυνόμος τότε βλέποντας, ότι δέν είχε πιά ελπίδα νά έκτελέση τήν άποστολή του, φοβούμενος δέ καί αιματοχυσία, άν κατέφευγε στή βία, μέ πήρε ιδιαιτέρως καί μου εκμυστηρεύτηκε: — Κύρ Γιάννη, σέ παρακαλώ, τουλάχιστον κάμε μου τούτη τήν χάρη. — “Ο,τι θέλεις κύρ-’Αστυνόμε μου, του απάντησα. Αρκεί νά μή μου πής πάλι γιά τόν παπά μας.

— ’Όχι κύρ-Γιάννη.
Δεν πρόκειται άκριβώς γι’αύτό.
Μόνο άκουσέ με. ’Ελεύθερα καθήστε- φάτε, πιήτε, διασκεδάστε, όσο θέλετε.
Πριν, όμως ξημερώση, θέλω νά έχετε φυγαδεύση τόν παππά απ’ το χωριό,
γιά νά μπορέσω κι εγώ νά δικαιολογηθώ σ’ αυτούς πού μέ διέταξαν,
ότι τάχα δεν τόν βρήκα στο σπίτι σας απόψε.
— Σύμφωνοι κύρ- ’Αστυνόμε.
Καταλαβαίνουμε τήν θέσι σας.
’Έχετε, όμως τόν λόγο μας καί τήν συμπάθειά μας,
πού καταλάβατε καί λόγου σας,
ότι ήταν αδύνατον νά γίνη αύτό, πού μάς ζητούσατε.
’Έτσι καί χωρίς τραγικές συνέπειες πέρασε τό γιορτινό εκείνο βράδυ.
Συνεχίσαμε φυσικά τό γλέντι καί κρατώντας τόν λόγο πού δώσαμε,
πριν ξημερώση.
Ο Ιερεύς εϊχε άπομακρυνθή από τό χωριό μας.
Ό Πρόεδρός μας,
τόν είχε μεταφέρει μέ τό αύτοκίνητό του στην ’Αθήνα.
Ή κόρη μου δε,
πού είχε τήν τιμή νά βαπτισθή κάτω άπό τέτοιες συνθήκες,
βρίσκεται σήμερα μοναχή στήν 'Ιερά Μονή Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας.
Ό ιερός ναός των Αγίων Θεοδώρων Νέας Σμύρνης,
ευσεβείς ιδιοκτήτες τον έχουν διαθέσει εις τήν ’Εκκλησία.

 

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ 

1 Βλέπε σχετικό δημοσίευμα εις τό υπ’ άριθ. 1) 1976 τεύχος τών «Πατρίων»

2. Τούτο άπεκάλυψε στό ’Αστυνομικό τμήμα ό έπί κεφαλής τοϋ αποσπάσματος κατά τήν άνάκρισιν.

3. Ό κ. Δ.Τζέντζος κάτοικος Σαλαμϊνος, ίναι ό μόνος επιζών, ό όποιος καί μας διηγήθη τά ανωτέρω.

4. Ό προαχθείς τό έτος 1962 εις ’Αρχιεπίσκοπον των Γ.Ο.Χ.

5. Ετσι έώρταζαν τά ήρωϊκά εκείνα χρόνια οι Γ.Ο.Χ., σύμφωνα άλλωστε καί μέ τήν άποστολική εντολή «εύθυμεί τις ψαλλέτω» (’Ιακώβ, ε' 13).

Η ηλεκτρονική επεξεργασία, σκανάρισμα και η μορφοποίηση του κειμένου έγινε από

 τον Ν. Β.

Ευχαριστούμε θερμά και ευχόμαστε ο Θεός να τον δωρίζει με τα ανεκλάλητα δώρα της Θείας Χάριτος.

Τα ''ΠΑΤΡΙΑ'' 

ήταν το ιστορικό, ορθόδοξο περιοδικό του αειμνήστου Μητροπολίτη Πενταπόλεως 

των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών 

κ. Καλλιοπίου Γιαννουλακοπούλου.

 

Περιοδικό ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''