ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

ΑΝΙΕΡΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ ΜΕ ΛΟΓΧΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΛΙΑΣ





ΑΝΙΕΡΟΣ ΔΙΩΓΜΟΣ TΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ
ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ

ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΑΣ ΛΑΟΥ ΝΑ

ΜΕΤΑΒΟΥΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΝ


Η ΕΥΛΑΒΗΣ ΘΕΩΡΙΑ ΔΙΑΛΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑΣ ΛΟΓΧΑΣ ΚΑΙ
ΤΑΣ ΑΝΤΛΙΑΣ

 

Οι  ανωτέρω τίτλοι είναι αυτούσιοι των Εφημερίδων του Έτους 1928



Την 24ην Μαρτίου του έτους 1928 κατά το Πάτριον εορτολόγιον (6ην ’Απριλίου ν.ήμ.),
παραμονήν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
και περί ώραν 6ην μ.μ.χιλιάδες προσκυνηταί Γ.Ο.Χ. από Αθήνας, Πειραιά
και τα χωρία των Μεσογείων και της Μεγαρίδος,
θα έπεβιβάζοντο εις το Ατμόπλοιον "Ν.Τόγιας" διά να μεταβούν εις τήν Τήνον.
Την προσκυνηματικήν αυτήν εκδρομήν οργάνωσεν η "'Ελληνική θρησκευτική Κοινότης Γ.Ο.Χ" Αθηνών,
ναυλώσασα επί τούτω, αντί 70.000 δραχμών το εν λόγω ατμόπλοιον.
Δυστυχώς όμως, η ευσεβής αύτη αποδημία των Γ.Ο.Χ εις το νησί τής Μεγαλόχαρης
δέν επραγματοποιήθη.
Και η αιτία; Ο φόβος!
Ο μεγάλος φόβος του Μητροπολίτου Αθηνών Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου.
Ο καινοτόμος Μητροπολίτης τυραννούμενος υπό της ενοχής του διά την διαίρεσιν της Εκκλησίας και απαιτών,
προκειμένου να... ησυχάσει,
ως άλλος, Ιωάννης Βέκκος
να επιβάλη το ΙΙαπικόν ημερολόγιον με οποιονδήποτε μέσον, θεμιτόν η αθέμιτον,
εφοβείτο ακόμη και τας... προσκυνηματικάς μετακινήσεις των Παλαιοεορτολογιτών!
Θα ήτο προσβλητικόν δι' αυτόν,
ν’ άκουσθεί και Μόνον,
ότι χιλιάδες προσκυνηταί μετέβησαν εις Τήνον
και εώρτασαν τον Ευαγγελισμόν της Θεοτόκου κατά το Πάτριον ημερολόγιον.
Αρκετές "σκοτούρες" είχε ως τώρα με τις "αντάρτισσες",
όπως τας αποκαλούσε Μοναχός της Μονής Κεχροβουνίου της Τήνου
(ίδε Δ'τόμον των "Πατρίων").
Και τα κατάφερε.


Με προσωπικόν του διάβημα εις τούς φίλους και ύποστηρικτάς 'Υπουργούς της Κυβερνήσεως, εξεδόθη υπουργική διαταγή, απαγορεύουσα τον απόπλουν του ατμοπλοίου Πειραιώς "Ν. Τόγιας", προκειμένου να αποπλεύση διά την Τήνον. Και η δικαιολογία; Παιδαριώδης!... Απειλείται, έλεγεν η διαταγή (...από το προσκύνημα;) η...έννομος τάξις!». Εκείνο, που δεν κατάφερε ήτο να φιμώσηει τον Τύπον και την εξέγερσιν της κοινής γνώμης. Ιδού, πως περιέγραφαν την ταλαιπωρίαν των Γ.Ο.Χ. προσκυνητών αι τότε εκδιδόμεναι έφημερίδες."Η κάθοδος και εις την παραλίαν συγκέντρωσις των Αθηναίων προσκυνητών ήρχισε κατά συμπαγείς ομάδας από των πρώτων απογευματινών ωρών. 


Αλλ΄απείρως συγκινητικόν ήτο το γραφικώτατον θέαμα της αενάου καθόδου των ευλαβών χωρικών εκ των προαστείων, των περιχώρων και των άλλων χωρίων της Αττικής. Από πρωίας ήδη, άλλοι πεζή μέχρις Αθηνών, άλλοι επιβαίνοντες σουστών, κατήρχοντο συν γυναιξί και τέκνοις, συνεγκεντρούντο κατά μήκος της αποβάθρας, η οποία είχε πληρωθεί από τας προχείρους αποσκευάς, τα μπαούλα, τα κιλίμια, τα χειράμια, τους καλάθους με την λιτήν προετοιμασία του ταξιδιού, τας μικράς ή τας μεγάλας λαμπάδας και τα τάμματα των προσκυνητών, τα οποία εκόμιζον, ως φόρον ευγνωμοσύνης διά τας ίάσεις προσφιλών των προσώπων, διά να τα αποθέσουν εις τα κράσπεδα της Θαυματουργού Εικόνος της Μεγαλόχαρης. 


Και η ευλαβής θεωρία, εφ’όσον αι ώραι παρήρχοντο, έπυκνούντο και επληθύνεντο, και όταν επλησίαζε η ώρα του απόπλου, ολόκληρος ο προ του λιμεναρχείου χώρος της παραλίας είχε καταληφθεί από τας χιλιάδας των προσκυνητών. Πολλοί εκ των κατελθόντων εκ τών πέριξ των Αθηνών χωρίων, καταβεβλημένοι εκ του κόπου της συνεχούς ορθοστασίας, κάθηνται οκλαδόν επί των λιθοστρώτων, άλλοι έχουν καταλάβει όλα τα καθίσματα των παραλιακών καφενείων και άλλοι αναμένουν καρτερικότατα. Αλλ' ιδού, ότι την τελευτάίαν στιγμήν απαγορεύευαι ο απόπλους του ατμόπλοιου. Διατί; 'Αγνωστον!Ακατανόητον! Τό λιμεναρχείον Πειραιώς, τό όποιον έγνώριζεν ήδη άπό τής προχθές τήν άπόφασιν τών Παλαιοημερολογιτών, όπως μεταβούν εις Τήνον, χωρίς ούδέν μέτρον νά λάβη,ούτε νά ζητήση οχετικάς διαταγάς άπό τό άρμόδιον ύπουργείον, τήν τελευταίαν στιγμήν, έσκέφθη νά ζητήση τοιαύτας. 


Καί αί διαταγαί τάς οποίας έλαβε, ένετέλλοντο νά έμποδισθή ό άπόπλους τών χιλιάδων προσκυνητών-νοικοκυραίων, βιοπαλαιστών, έργατών, χωρικών- οί όποιοι τις οίδε εις ποιας θυσίας ύπεβλήθησαν διά νά έξοικονομήσουν έκ του ύστερήματός των τά έξοδα τής μεταβάσεως, οί όποιοι είχον έγκαταλείψει τάς έργασίας των καί είχον έκκινήσει άπό όρθρου βαθέως, έκ περάτων πολλών συνοικιών της ’Αττικής, καί άνέμενον,ταλαιπωρημένοι, βασανισμένοι,τήν ώραν τής έκπληρώσεως του εύλαβούς καί μυχίου των πόθου, διά τον όποίον εις τόσην κακουχίαν καί εις τόσας δαπάνας είχον άγογγύστως ύποβληθή. 'Ητο ήδη 6ην άπογευμαινήν, ότε ύπαξιωματικός τοΰ Λιμεναρχείου Πειραιώς, άνελθών έπί του ύπ’ατμοπλοίου διεβίβασε προς τόν πλοίαρχον αυτού,ότι απαγορεύεται ο απόπλους αυτου. -Διατί; έρωτά ό πλοίαρχος. -Είναι διαταγή του ύπουργείου. 


διαταγή διαβιβάζεται ύπό του πλοιάρχου είς τό άναμμένον άνυπομόνως πλήθος, τό όποίον, όμως δεν θέλει να πιστεύση το γεγονός. -Λάθος συμβαίνει. -’Αδύνατον νά έξεδόθη τέτοια διαταγή. Κάτι άλλο συμβαίνει. Δυστυχώς όμως, ούδέν άλλο συνέβαινε. Τό ύπουργείον των ’Εσωτερικών καί τό Αρχηγέίον Χωροφυλακής, ύπό τήν εκβιαστικήν πίεσιν του ’Αρχιεπισκόπου των ’Αθηνών κ.Χρυσοστόμου, άπεφάσισαν αίφνιδίως, χωρίς νά προειδοποιήσουν, χωρίς νά έκδώσουν ούδέν σχετικόν ανακοινωθέν, ώστε αί χιλιάδες τών προσκυνητών νά μή ύποβληθοϋν είς δαπάνας και ταλαιπωρίας, κατά τρόπον σατραπικόν, τήν παρεμπόδισιν του άπόπλου, προβάλλοντες, ώς δικαιολογία τον φόβον δημιουργίας δήθεν ταραχών! Τον φόβον διαταράξεως τής Δημοσίας Τάξεως!.. 


Ωσεί τά γυναικόπαιδα κα οι συνοδεύοντες αυτά άδελφοί, γονείς, συγγενείς, όλοι τίμιοι έπαγγελματίαι καί τιμιώτεροι έργάται, ώσάν νά είχον συνομώση κατά τής τάξεως! Καί,όταν αύταί αί χιλιάδες τών εύσεβών προσκυνητών άντιμετώπισαν πλέον τήν πραγματικότητα, όταν ήννόησαν, ότι ή άπαγόρευσις του άπόπλου των είναι γεγονός πλέον, έξέσπασαν είς φωνάς άγανακτήσεως και ό ρ γ ή ς. Λύπη και οργή άνεδίδοντο έκ πάσης τής προκυμαίας κατά τών έκδοσάντων τήν διαταγήν. Διαμαρτυρίαι άλλεπάλληλοι κατέφθανον είς τά γραφεία του Λιμεναρχείου. Αλλ’ είς μάτην έφώναζον, ίκέτευον καί παρεκάλουν. -Νά διαλυθήτε! Δέν θά άποπλεύσετε! 'Η οργανωτική ’Επιτροπή διέτρεχε τήν παραλίαν παραγγέλλουσα είς τά πλήθη υπομονήν. -θά μεταβώμεν νά διαμαρτυρηθώμεν είς τήν Κυβέρνησιν και τό δίκαιόν μας θά έπικρατήση. ’Αλλ’αί διαμαρτυρίαι του κόσμου δέν άνεστέλλοντο. Γυναίκες, κορίτσια, παιδιά, όλοι, ως απο συμφώνου επέμενον νά μή διαλυθούν καί, προέτρεπον την επιτροπήν νά άνέλθη τό ταχύτερον εις τάς ’Αθήνας. -Δεν είμεθα ήμεις κακοποιοί, είμεθα χριστιανοί ευσεβείς. -Μέ τον ιδρώτα τού προσώπου μας εξοικονομήσαμε τάς 70.000 δραχμάς διά νά ναυλώσωμεν τό πλοίον. -Δέν είναι δυνατόν νά μας εμποδίσουν! Είμεθα φιλήσυχοι άνθρωποι, τό άπεδείξαμε πάντοτε. 


Ή διοργανωτική έπιτροπή κατηυθύνθη ακολούθως πρός τόν σταθμόν τοϋ ήλεκτρικού σιδηροδρόμου. Τούτην άκολούθησαν πυκναί ομάδες προσκυνητών έννοούντων νά παρακολουθήσουν τά διαβήματα αύτής. Τρεις όλόκληραι άμαξοστοιχίαι πληρούνται εν άκαρεί, ένώ ή παραλία εξακολουθεί νά γέμη άπό τάς έναπομεινάσας χιλιάδας των προσκυνητών,ανερχομενων κατά τούς μετριωτέρους ύπολογισμούς είς οκτώ χιλιάδας. Οί έπιβάντες τών άμαξοστοιχιών άποβιβάζονται καθ’ομάδας πάλιν, οί μεν είς τόν σταθμόν Μοναστηριού, οί δε έίς τόν σταθμόν Όμονοίας καί έκείθεν σπεύδουν είς τήν Βουλήν. Μετ’ολίγον ή όδός Σταδίου, άπό τού κινηματογράφου "Αττικόν", μέχρι τών Βασιλικών σταύλων καλύπτεται άπό τά πλήθη τών Παλαιοημερολογιτών.


ΜΕΤ΄ΟΛΙΓΟΝ Η ΟΔΟΣ ΣΤΑΔΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥ


ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΑΤΤΙΚΟΝ ΜΕΧΡΙ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ 


ΣΤΑΥΛΩΝ ΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΛΗΘΗ ΤΩΝ


ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ


Οί προ τής έξωθύρας τής Βουλής σκοποί επί τη έμφανίσει αύτών καλούν τήν φρουράν είς τά όπλα, ή όποία μέ έφ’ όπλου λόγχην σπεύδει και παρατάσσεται προ τής σιδηράς έξωθύρας, ένώ ό Φρούραρχος τής Βουλής ζητεί έπειγόντως ένίσχυσιν παρά τού Φρουραρχείου, ήτις καί άποστέλλεται πάραυτα, καί τοποθετείται καί αύτή έπίσης μέ έφ’όπλου λόγχην πρό τής έξωθύρας. Τά γυναικόπαιδα, τά συνηγμένα φοβούνται πρός στιγμην, επι τη εμφανίσει των λογχών και εκρήγνυνται είς κραυγάς: -θά μάς σκοτώσουν! -Μητέρα! Πατέρα!σώστε με! Εφώναζον τά συνηγμένα παιδιά καί κοράσια των προσκυνητών, ένώ αί κουστωδίαι των οργάνων τής τάξεως επιτίθενται εναντίον των δια των ύποκοπάνω. Ένισχυθείσης τής φρουράς, ό έπί κεφαλής αυτής εζήτησε παρά του συγκεντρωθέντος πλήθους νά διαλυθή, άλλ’ ή άπάντησις ύπήρξε σταθερώς άρνητική. -Δέν διαλυόμεθα. 


Δέν ταράσσομεν ήμείς τήν τάξιν! -’Έχομεν γυναικόπαιδα! -Χτυπήστε τά γυναικόπαιδα! -Θέλομεν νά ίδωμεν τον κ. Πρωθυπουργόν. -Δέν είναι έδω! -Τότε τον κ. ύπουργόν των Ναυτικών. -Δέν είναι δυνατόν! -Θά περιμένωμεν! Έν τω μεταξύ καταφθάνει είς τήν Βουλήν ό αρχηγός τής Χωροφυλακής κ. Διαλέτης, όστις περιφερόμενος είς τούς διαδρόμους, δίδει είς τόνον στρατάρχου διευθύνοντος μάχην,οδηγίας καί διαταγάς είς τούς συγκεντρωμένους άξιωματικούς. Τέλος ό κ. Μερλόπουλος, άπησχολημένος τήν στιγμήν αύτήν μέ τόν έλεγχον έπί των τορπίλλων, δέχεται νά δεχθή τήν έπιτροπήν εις τό γράφείον του κ. Προέδρου τής Βουλής. Διαβιβάζει τήν άπόφασιν ταύτην του κ. ύπουργού ό κ. Κρανιωτάκης πρός τήν έξωθεν τής Βουλής άναμένουσα έπιτροπήν, παρά τής οποίας ζητεί νά έκλέξη έτέραν 3μελή έπιτροπήν, ήτις νά ύποβάλλη τάς διαμαρτυρίας των. Τοιαύτη συγκροτείται έκ των κ.κ. Έμμ. Χανιώτη (π.Μάρκου), Τρύφ.Σουλακιώτου καί Δημ.Κυριακοπούλου. 


έπιτροπή εμφανισθείσα πρό του Υπουργού διεμαρτυρήθη έντόνως διά τόν άνασταλέντα άπόπλουν του ναυλοθέντος άτμοπλοίου ύπό των Παλαιοημερολογιτών, οίτινες ύπέρ πάντα άλλον εύσεβείς, δέν ζητούν ούδέ άλλο ή νά άσκήσουν τα θρησκευτικά των καθήκοντα. Πιστεύομεν είς τόν Θεόν μας καί τήν Θρησκείαν μας, κ.Υπουργέ, είπεν ό κ.Χανιώτης μετά θέρμης καί πίστεως καί ζητούμεν νά μεταβώμεν εις Τήνον. -Δεν αμφισβητώ ουδόλως, άπήντησεν ό κ. Μερλόπουλος, ούτε την πίστιν σας ούτε την λατρείαν σας.’Αναγνωρίζω ακόμη ότι είναι δίκαιον νά έκτελέσητε τά θρησκευτικά σας καθήκοντα καθ’οίαν σείς προτιμάτε χρονολογίαν. ’Αλλ’ή Κυβέρνησις ήτις έχει, βεβαιωθείτε, όλα αυτά ύπ’όψιν της,έχει ύπ’όψιν της καί τό ύπέρτατον καθήκον νά τηρήση τήν τάξιν. Καί ή τάξις αυτή απειλείται. -’Απειλείται άπό ήμάς; -Δέν γνωρίζω. ’Αλλά ή Δημοσία ασφάλεια τούτο άνέφερε προς τήν Κυβέρνησιν. 


Καί ημείς είμεθα ύποχρεωμένοι να τηρήσωμεν δια παντός τρόπου την τάξιν. -Μά ημείς, κ. 'Υπουργέ, ώς μόνον όπλον μας έχομεν τόν Σταυρόν. Φοβείται ή Δημοσία ασφάλεια αυτόν τον Σταυρόν; -Δέν έχω νά σας είπω άλλο τι είμή, ότι λόγοι τάξεως έπέβαλλον τήν άναστολήν τού ταξιδιού σας. ’Αλλ’ή έπιτροπή έπέμενεν, όπως έπιτρέψη ό κ. Υπουργός τόν άπόπλουν. -Δέν δύναμαι νά τό πράξω, άπήντησεν ό κ. Μερλόπουλος. -Κύριε 'Υπουργέ σάς δίδομεν τόν λόγον μας, ότι δέν θά διαταραχθή ή τάξις. 'Αλλως τε αυτό τό γνωρίζετε, καί άπό προτέρας συναθροίσεις μας. Ό κ. 'Υπουργός άνέφερε τότε τό έπεισόδιον τού Μακαρ. Μητροπολίτου (Σημ.ΠΑΤΡΙΩΝ: εννοούσε τό έπεισόδιον "ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗ'' -ίδε Α'Τόμον-1976) -Κύριε Υπουργέ, έπέμενε ή έπιτροπή, βεβαιωθήτε ότι δέν πρόκειται νά διαταράξωμεν τήν τάξιν. Έγγυώμεθα ημείς δι αυτήν. Αύτό νά τό είπήτε εις τόν κ. ’Αρχηγόν τής Χωροφυλακής ή εις τόν κ.'Υπουργόν των Εσωτερικών, εάν αύτοί συμφωνήσουν μαζί σας είμαι πρόθυμος να διατάξω πάραυτα τόν άπόπλουν τού άτμοπλοίου. 


Κύριε, Υπουργέ, έπαναλαμβάνουν έν άπογνώσει τά μέλη τής ’Επιτροπής. Εις την παραλίαν τού Πειραιώς, αναμένουν χιλιάδες κόσμου έλπίζοντες ότι θά άποπλεύσουν απο στιγμής εις στιγμήν. -’Από σάς έξαρτάται νά μη κακοπάθη όλος αύτός ό κόσμος, μεταξύ του όποίου υπάρχουν πολλαί γυναίκες καί περισσότερα παιδία. Ο κ. Υπουργός φαίνεται καμπτώμενος καί ύπόσχεται νά συνεννοηθή μετά του συναδέλφου του επί των Εσωτερικών. Εν τω μεταξύ ούτω, ο κόσμος, όστις αναμένει εκτός της Βουλής ύφίσταται τά πάνδεινα. Οι πρό τής έξωθύρας φρουροί περιφέρονται άγροίκως προς αυτόν, προεξάρχοντος του επί κεφαλής άξιωματικού τής χωροφυλακής, όστις μετά τινων ύπαξιωματικών του φρουραρχείου ώθούν βαναύσως τούς πολίτας καί κτυπούν άγροίκως τά γυναικόπαιδα διά των ύποκοπάνων. Λόγω του συνωστισμού προκαλείται μία συνεχής παλίρροια, ή όποια μεταβάλλεται είς τραγικήν άμπωτιν. Τό κακόν έπαυξάνει, ή διέλευσις τής απαραιτήτου κρινομένης άντλίας, ή οποία χωρίς νά προβαίνη είς καταιωνισμούς έμβάλλει είς πανικόν τους διαβάτας. Είναι 11η ή ώρα μ.μ. καί ή αντλία έξακολουθεί νά παραμένη άπειλητική πρό τής εισόδου τοΰ περιβόλου τής Βουλής. 


Οι Παλαιοημερολογίται, άνδρες καί γυναίκες, άναμένουν την επιτροπήν των, η οποία μετέβη εις τους άρμοδίους διά νά διαμαρτυρηθή, παραμένουν είς τά πεζοδρόμια τής όδού Σταδίου, πρό τής εισόδου τής Βουλής. Αί γυναίκες μέ τάς λαμπάδας άνά χείρας, μέ τά μικρά δέματα μέ τάς κουβέρτας των, κάθηνται κατά σειράν κατά μήκος του πεζοδρομίου. Τό φαινόμενον τούτο συγκινεί τούς διαβάτας, οί όποίοι ίστανται διά νά θαυμάσουν τήν γραφικήν εικόνα των γυναικών μέ τάς λαμπάδας άνά χειρας. ’Αλλ’ οι άρμόδιοι έννοούν νά διαλύσουν τούς Παλαιοημερολογίτας καί δίδεται καί πάλιν ή διαταγή είς την αντλίαν νά καταβρέξη τούς Παλαιοημερολογίτας. Καί ό σωλήν τής άντλίας εξακοντίζει τό ύδωρ κατά των ίσταμένων Παλαιοημερολογιτών καί των καθημένων γυναικών. Καί καταβρεχόμενοι οί Παλαιοημερολογίται παραμένουν είς τάς θέσεις των, αί δέ γυναίκες φωνάζουσαι λέγουν: -Τί σάς έκάμαμε, πού μάς βρέχετε; -Τί σάς φταίμε; Διατί δέν μάς αφήνετε νά προσκυνήσουμε την Παναγία; Ή αντλία εξακολουθεί νά καταβρέχη! Καί όμως διάβροχοι. οί Παλαιοημερολογίται δεν διαλύονται! Μόνον τά μικρά παιδάκια που φέρουν μαζί τους, οί παλαιοημερολογίτισσες μητέρες, αύτά εκβάλλουν γοεράς κραυγάς. Καί ενώ ή άντλία καταβρέχει συνεχώς τούς Παλαιοημερολογίτας, οί στρατιώται μέ έφ’όπλου λόγχη κοντακίζουν τούτους, οί οποίοι διά νά προφυλαχθούν από τό κατάβρεγμα θέλουν νά είσέλθουν είς τον περίβολον τής Βουλής διά νά προφυλαχθούν. 


Είναι 11.30'μ.μ. καί ή άγριότης των μέτρων των ’Αρχών εξακολουθεί. O κ.Υπουργός ανέθεσεν είς τον ’Αρχηγόν τής Χωροφυλακής να επισκεφθή εις την οικίαν του τον 'Υπουργόν των ’Εσωτερικών κ.Μαρήν άσθενούντα και συνεννοηθή έκ μέρους του μετ’αύτού, τήν διακοπήν τής συνεδριάσεως τής Βουλής, τά συγκεντρωμένα πλήθη έξετράπησαν είς αποδοκιμασίας κατά των 'Υπουργών, επιβιβαζωμένων έπ’αύτοκινήτων της κεντρικής παρά την οδόν τατοίου, εξωθύρας του περίβολου. Οι Παλαιοημερολογίται πληροφορηθεντες ότι, ή συνεδρίασις θά συνεχίζετο μετά τήν 11.30'μμ.,παρέμειναν έξωθι τής Βουλής μέχρι των μεταμεσονυκτίων ωρών εν άναμονή τής άπαντήσεως. Ό κ. Μαρής, δεχθείς τον Αρχηγόν τής Χωροφυλακής, άπήντησεν, ότι άφίεται εις την Κυβέρνησιν καί τά Μέλη τού Υπουργικού Συμβουλίου, ίνα λάβουν,ποίαν άπόφασιν έκρινον συμφέρουσαν. Ό κ. Διαλέττης άνεκοίνωσεν εις τον κ. Μερλόπουλον την άπάντησιν του κ. 'Υπουργού εσωτερικών, μεταβάς εις την Βουλήν όλίγον προ του μεσονυκτίου. 


Οί κ. κ. 'Υπουργοί έπιστρέφοντες εις τήν Βουλήν, εισέρχονται εις τον περίβολον αυτής, διά τής έκ τής όδού Άνθιμου Γαζή θύρας, καί άπέφυγον τάς άποδοκιμασίας των Παλαιοημερολογιτών, οίτινες εξακολουθούν συγκεντρούμενοι εις την οδόν Σταδίου. Τέλος, άνεκοινώθη, ότι ή Κυβέρνησες έλαβε τήν οριστικήν απόφασιν να απαγόρευση τον απόπλουν του ατμοπλοίου. Ό άρθογράφος τού ΣΚΡΙΠ έκαυτηρίασε τήν άντιχριστιανικήν και μεσαιωνικήν αυτήν αποφασιν της Κυβερνήσεως, γράψας μεταξύ άλλων καί τά εξής:


ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΜΕΤΑΒΗΤΕ ΕΙΣ ΤΗΝΟΝ!

 

Απαγορεύεται νά μεταβήτε εις Τήνον! Τίνος διαταγή αύτη; Ποιος δικτάτωρ, ποιος τύραννος, ποιος 'Ηρώδης κυβερνά; Είμεθα εις έλεύθερον Κράτος; Ζώμεν ύπό Σύνταγμα; 'Εχομεν’Εκκλησίαν; Πρεσβεύομεν έλευθέραν θρησκείαν; Όχι! Από τής ημέρας τής "έπαναστάσεως" του παρελθόντος Σεπτεμβρίου 1922, έκρημνίσαμεν όλως τά πάντα, θρόνο, Πολίτευμα, Σύνταγμα, Ελευθερία, έπεσαν κάτω με μιας καί έποδοπατήθησαν άπό τό χυδαίον πέλμα ολίγων σπαθοφόρων. "'Εμενεν όρθια ή ’Εκκλησία... Αλλ’εύρέθησαν άνθρωποι έξ αύτών των κόλπων τής ’Εκκλησίας Ίεράρχαι, χωρίς θρησκευτικήν συνείδησιν να πωλήσουν τά ιερά και όσία τής ’Εκκλησίας, και της θρησκείας εις τήν έπανάστασιν, διά νά χρισθούν ύπ’ αύτής ’Αρχηγοί τής ’Εκκλησίας!"...δέν είναι ό λιμενάρχης, όστις έδεσε χθές το διά τήν Τήνον άτμόπλοιον καί άφήκε νά διανυκτερεύσουν εις τάς οδούς άνδρες, γυναίκες καί παιδία, συρρεύσαντες έκ των χωρίων μετά των άποσκευών των καί μή έχοντες,πού νά διανυκτερεύσουν. Δέν είναι ή άστυνομική άρχή καί ή δύναμις τής Δημοσίας άσφαλείας. 


Είναι αύτός, ό άρχηγός τής ’Εκκλησίας, ο ίδιος όστις άφώρισε τάς καλογραίας τής Τήνου (ίδε Δ' τόμον των "ΠΑΤΡΙΩΝ"), όστις συνέλαβε καί φυλάκισε ’Ιερείς, όστις έπεκαλέσθη εις επικουρίαν τόν ύποκόπανον της χωροφυλακής διά τόν λαόν τής Μάνδρας, (ίδε "Τό αίμα τής Μάνδρας", ΠΑΤΡΙΑ, Τόμος Α'). Ό εισηγητής των διωγμών τού ’Ορθοδόξου λαοί είναι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών καί ό ύπουργός των ’Εσωτερικών καί ή Κυβέρνησις! Αγριώτεροι αύτού, έχρησιμοποίησαν χθές τάς άντλίας διά νά διαλύσουν χριστιανούς ’Ορθοδόξους, μεταβάντας εις τήν Βουλήν ίνα παρακαλέσουν, όχι νά μή πληρώσουν φόρους, όχι νά πληρωθούν έπιδόματα καί βοηθήματα, όχι νά άντιπράξουν εις καμμίαν σύμβασιν, άλλά νά παρακαλέσουν νά τούς έπιτραπή νά μεταβούν είς τήν Εύαγγελίστριαν νά προσκυνήσουν". Ο βουλευτής Κυκλάδων, αείμνηστος Δημ. Βοκοτόπουλος είς συνέντευξίν του είς τον Τύπον έκάκισε την Κυβερνησιν και τον ’Αρχιεπίσκοπον διά τήν άπόφασίν των, όπως μή επιτρέψουν εις τούς Παλαιοημερολογίτας προσκυνητάς να μεταβούν είς τήν Τήνον. Μεταξύ των άλλων είπε καί τα έξής: 


Ή ενέργεια, λοιπόν της Κυβερνήσεως, αύθαιρέτως καί έναντίον τοϋ Συντάγματος προσβαλούσης τής έλευθερίας του λαού δικαιομένου, άκωλύτως νά άσκή τά θρησκευτικά του καθήκοντα καί δή τήν λατρείαν του,άποδεικνύει, ότι ή Κυβέρνησις γίνεται όργανον του Μητροπολίτου ’Αθηνών Χρυσοστόμου, είσαγαγόντος το νέον ήμερολόγιον, έναντίον της ρητής διατάξεως τοϋ συντάγματος ύπέρ των 'Ιερών Παραδόσεων,έναντίον του Καταστατικού τής 'Ιεράς Συνόδου, του νόμου Σ.Α. καί του περί ημερολογίου Βασιλικού Διατάγματος τής 23ης ’Ιανουάριου 1923. Ή Κυβέρνησις ούτω, άντί νά έκτελή καί νά έφαρμόζη τούς νόμους,έκτελή καί έφαρμόζει τάς ύπέρ του νέου ήμερολογίου παραγγελίας, τας αύθαιρεσίας καί τας άσεβείας του Μητροπολίτου Χρυσοστόμου. Ούτε είναι δυνατόν ν’άγνοή ή Κυβέρνησις, ότι το νέον ήμερολόγιον δέν έχει ούδέν ίχνος νομίμου ύποστηρίξεως καί ότι ή έφαρμογή αύτού είναι άτομικόν έργον του Μητροπολίτου Χρυσοστόμου, προέδρου τής έν Άθήναις προπαγάνδας τών Διαμαρτυρομένων, συντρεχόντων τών σημερινών τής Ίεράς Συνόδου Μητροπολιτών,μή άρθέντων είς τό ξίφος τής άποστολής των. 


Αί προσπάθειαι του Λαού καί του Τύπου περί έπικρατήσεως του Συντάγματος καί τών έκκλησιαστικών καί πολιτικών νόμων, έν σχέσει μέ το ’Εκκλησιαστικόν Ήμε-ρολόγιον στρέφονται άπό σήμερον, ου μόνον κατά τής Ίεράς Συνόδου, άλλά καί κατά τής Δημοκρατικής Κυβερνήσεως. Ή Κυβέρνησις έμπράκτως συμμερίζεται τήν άντιχριστιανικήν καί άντεθνικήν άπόφασιν τής σχισματικής Ίεράς Συνόδου περί έφαρμογής τοϋ νέου ημερολογίου. (ΣΚΡΙΠ,8/4/1928). Ο δέ αείμνηστος Άνδρέας Βαπορίδης, ένας άπό τούς ίδρυτάς του ''Συλλόγου των ’Ορθοδόξων" καί κατόπιν της Κοινότητος των Γ.Ο.Χ, ιδού,πως περιγράφει τό έπεισόδιον εις τό τότε νεοεκδοθέν ύπ’ αύτού περιοδικόν, "Ή Φωνή τής ’Ορθοδοξίας",(άριθ.7 τής 2-4-1928)...

 ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΙΤΙΝΕΣ ΔΕΝ ΛΗΣΜΟΝΟΥΝΤΑΙ


Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΥΠΟ ΤΟΥ 


ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ


Η ΕΚΒΙΑΣΙΣ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ

 

Γνωστοποιούμεν εις άπαν τό ’Ορθόδοξον Χριστιανικόν πλήρωμα, ότι τήν παρελθούσαν Παρασκευήν 24ην Μαρτίου (6 ’Απριλίου ν.ήμ.), παραμονήν του Εύαγγελισμού τής Ύπεραγίας Θεοτόκου, πλήθος Χριστιανών, ύπέρ τάς 5.000, συνεκεντρώθη εις τήν προκυμαίαν του λιμένος Πειραιώς, άναμένον,τό έπί τούτω ναυλωθέν πλοίον "Νικόλαος Τόγιας", ίνα μεταφέρη αύτούς εις Τήνον προς προσκύνησιν τής έκείθε Θαυματουργού Είκόνος του Εύαγγελισμού τής Θεοτόκου. Ή τοιαύτη συγκέντρωσις, όμως δέν διέφυγε τήν προσοχήν τοΰ Μητροπολίτου ’Αθηνών, όστις μαθών τούτο ύπό τών οργάνων του, έσπευσε νά διαβάλλη εις τήν Κυβέρνησιν,τούς εύσεβείς, ως ταραχοποιούς, δια να ματαιώση την εκείθε μετάβασίν των.Κατόρθωσεν, όπως ή Κυβέρνησες διαβιβάση διαταγήν είς τόν λιμενάρχην Πειραιώς, ίνα δεθή καί φρουρηθή ύ π ό στρατού ό "Νικόλαος Τόγιας", καί άπαγορευθή ό άπόπλους αύτού. Τό πλήθος μαθών τούτο, κατελήφθη ύπό ίεράς όργής καί ήρχισε νά καταράται τούς άσεβείς αιτίους, ιδίως τόν Μητροπολίτην ’Αθηνών, τόν συνεργόν τής άπαγορεύσεως.



Είτα άνελθόντες είς ’Αθήνας  σ ύ ν  γυναιξί καί τέκνοις,

ίνα διαμαρτυρηθώσιν είς την Κυβέρνησιν,
καί άναμένοντες έξωθεν του Βουλευτηρίου την άπάντησιν των 'Υπουργών,
όπως τούς δοθή ή άδεια τής μεταβάσεως,
ύπέστησαν έπίθεσιν έκ μέρους τής Πυροσβεστικής άντλίας,
ήτις κατέβρεξε τούς εύσεβείς προσκυνητάς.
”Ητο οδυνηρόν τό θέαμα νά βλέπη τις,
γυναίκας μετά βρεφών είς τάς άγκάλας,
παίδας δεκαετείς καί κατωτέρω, νά ίστανται μετά των Άγίων Είκόνων,
λαμπάδων καί ταμάτων διά την Μεγαλόχαρην,
νά δέχωνται άταράχως τό βρέξιμον καί νά λέγωσιν:
''Δόξα Σοι, Κύριε, ότι κατηξίωσας και ημάς νά διωχθώμεν έν τινι μέτρω ύπέρ τής άληθείας''.
Ό Μητροπολίτης ’Αθηνών,
άν δέν άπατώμεθα,
έχρημάτισε Καθηγητής έν τω Πανεπιστημίω ’Αθηνών τής ’Εκκλησιαστικής 'Ιστορίας.
Αφού έχρημάτισε τοιούτος, τότε νά μάς είπη:
Ό Χριστός, οί ’Απόστολοι, αί Οικουμενικοί Σύνοδοι καί αί Τοπικαί, έπέβαλον ποτέ τήν βίαν;
Ό Χριστός έβίασε τινά νά τόν πιστεύση ή οί ’Απόστολοι καί Κήρυκες αυτού,
ή αί Οικουμενικοί Σύνοδοι έπέβαλλον είς τούς αιρετικούς διά τής βίας,
τήν ’Ορθοδοξίαν;
Βεβαίως όχι.
Αύτός,όμως μιμείται τόν Νέρωνα καί τόν Πάπαν,
μετερχόμενος τήν βίαν;
Άρα είναι ό άδαέστερος τής τε Ιστορίας καί της Δογμάτικής Ή δέ Κυβέρνησις,
ή οποία άπαιτεί άπό τούς πολίτας τόν σεβασμόν του Συντάγματος,
διατί αύτή ή ίδια καταπατεί τό Σύνταγμα τής Ελληνικής Δημοκρατίας,
όπερ είς τό πρώτον αύτού άρθρον,
ύπεραμύνεται καί μάλιστα διά νόμου του άπαραβιάστου
τής Θρησκευτικής συνειδήσεως;

 

ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΑΠΟΡΙΔΗΣ




Εκ του ιστορικού, Ορθοδόξου περιοδικού ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''
του αειμνήστου πατρός ημών κ. Καλλιοπίου Γιανουλακοπούλου
 Τόμος Ε'
Τίτλος και επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ



Περιοδικό ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ''


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF