Εἰς τὸ ῎Ονομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος!
῞Αγιοι ᾿Αρχιερεῖς,Σεβαστοὶ πατέρες καὶ μητέρες,
᾿Αγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές!
Μετά χαράς ἀνταποκρίνομαι στὴν ἀδελφικὴ πρόσκλησι τοῦ Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ωρεών κυρίου Κυπριανοῦ, νὰ ἀπευθυνθῶ πρὸς ἐσᾶς στὴν σημερινὴ ἁγία ἡμέρα μὲ Πανηγυρικὸ Λόγο. ῞Ολοι ἐσεῖς γνωρίζετε καλὰ τὸν Βίο τῶν ῾Αγίων Μαρτύρων Κυπριανοῦ καὶ ᾿Ιουστίνης, τὴν μνήμη τῶν ὁποίων ἡ ᾿Εκκλησία ἑορτάζει σήμερα. ῞Ολοι ἐμεῖς ἔχουμε διαβάσει καὶ ἀκούσει πολλὲς φορὲς περὶ τοῦ ἄθλου τῶν Μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ. Αλλὰ ἂς ἀναρωτηθοῦμε: εἶναι κατανοητὸς ὁ ἆθλος τοῦτος σὲ μᾶς, τοὺς συγχρόνους Χριστιανούς; ᾿Εμεῖς, συνεπαρμένοι ἀπὸ τὴν κοινὴ ἐπιδίωξι πρὸς μίαν πιὸ ἀνάλαφρη, ἄνετη καὶ εὐχάριστη ζωή, παραμερίζουμε φανερά, εἴτε πάλι κρυφὰ μέσα στὴν ψυχή μας, τέτοιες βασικὲς ἀρχὲς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, ὡς εἶναι οἱ τῆς αὐταπαρνήσεως καὶ ὑπομονῆς στὶς δοκιμασίες καὶ τὶς δυσκολίες,στὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες καὶ τὰ ἐλαττώματα. Ναί, ἐμεῖς μποροῦμε νὰ φαντασθοῦμε τὰ βάσανα τῶν Μαρτύρων. Καὶ νὰ συμπεράνουμε, ὅτι εἶναι ἀπίστευτα, ἀνυπόφορα. ᾿Εδῶ ἐμεῖς σταματοῦμε.
Δὲν μποροῦμε νὰ συνεχίσουμε παραπέρα, δὲν μποροῦμε νὰ χωρέσουμε στὴν ψυχή μας τὴν σημασία αὐτῶν τῶν βασάνων. ᾿Επειδὴ δὲν γνωρίζουμε ἐκ πείρας, οὔτε κομμάτι τῆς Πίστεως, τῆς ᾿Ελπίδος, τῆς ᾿Αγάπης τῶν Μαρτύρων. ῾Η Πίστις τῶν ῾Αγίων Μαρτύρων στὸν Θεάνθρωπο Χριστό, στὴν αἰώνια ζωή, τὴν ὁποίαν ᾿Εκεῖνος μᾶς ἔχει χαρίσει, νικάει τὸν τρόμο ἀπὸ τὰ βάσανα καὶ τὸν φόβο ἀπὸ τὸν σωματικὸ θάνατο. ῾Η Πίστις τῆς ῾Αγίας ᾿Ιουστίνης συνέθλιψε τὴν ἰσχὺν τῶν δαιμόνων, κατήσχυνε τὸν μάγο Κυπριανὸ καὶ ἐκοσμήθη μὲ τὸν στέφανο τοῦ μαρτυρικοῦ ἄθλου· ἡ Πίστις τοῦ ῾Αγίου Κυπριανοῦ ἀπέδωσε δύο εὐώδεις καρπούς μεγάλης μετανοίας καὶ μαρτυρίου. Καὶ ἡ πίστις μας...῾Η πίστις μας συχνὰ δὲν ἀρκεῖ γιὰ νὰ κάνουμε ἀκόμη καὶ τὰ πρῶτα βήματα στὴν χριστιανικὴ ζωή, νὰ ξεκινήσουμε πρὸς τὸν Χριστό, νὰ ἀρχίσουμε νὰ ζοῦμε μαζὶ μὲ Αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ. ῾Ο σπόρος τῆς πίστεώς μας συμπνίγεται μέσα σὲ ζιζάνια, τὰ ὁποῖα, ἀλλοίμονο, ἐμεῖς πολλὲς φορὲς θεωροῦμε γιὰ σιτάρι, ἐνῶ ἐκεῖνα πιέζουν νὰ πνίξουν τὸν τρυφερὸ σπόρο τῆς πίστεώς μας.
῾Η ελπὶς τῶν ῾Αγίων Μαρτύρων ὑψώνεται πάνω ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἀνθρώπινες ἐλπίδες γιὰ ὑγεία, μακροχρόνια ζωὴ καὶ γήϊνη εὐημερία. Πράγματι, δὲν εἶναι εὔκολο νὰ θάψης ὅλες τὶς γήϊνες ἐλπίδες, γιὰ νὰ ἀπομείνης πλούσιος σὲ μία μοναδικὴ, ἐπουράνια ᾿Ελπίδα, ἡ ὁποία δὲν πεθαίνει στὸν τάφο καὶ δὲν ἐξαφανίζεται μὲ τὴν φθορά. ᾿Αλλὰ ὁ Χριστιανὸς εἶναι καλεσμένος ἀκριβῶς σὲ τοῦτο. Καὶ ἐμεῖς... ᾿Εμεῖς, σὰν ὅλους τοὺς συγχρόνους ἀνθρώπους, τρέχουμε πίσω ἀπὸ πολλὲς ἐπιθυμίες καὶ πολλὲς ἐλπίδες. Μὲ τὴν μοναδικὴ διαφορά, ὅτι ἔχουμε καὶ τὴν ἐλπίδα νὰ ἐκπληρώση ὁ Θεὸς πρὸ πάντων αὐτὲς τὶς ἐπιθυμίες μας, οἱ ὁποῖες ἐξατμίζονται εἰς τὸν χρόνο καὶ λειώνουν εἰς τὸν χῶρο, γιὰ νὰ μὴν ἀπομείνη ἀπ᾿ αὐτὲς οὔτε ἴχνος... ῾Η ᾿Αγάπη τῶν ῾Αγίων Μαρτύρων πόσο ἀνεπίτευκτη εἶναι γιὰ μᾶς! ᾿Αναρίθμητα εἶναι τὰ βάσανα τῶν Μαρτύρων τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ἡ ᾿Αγάπη τους πρὸς τὸν Χριστὸν εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλύτερη ἀπ᾿ ὅλα αὐτὰ τὰ βάσανα. Μπροστὰ σὲ τούτη τὴν ᾿Αγάπη τὰ βάσανα μικραίνουν, ὁ πόνος ἀπ᾿ αὐτὰ μαραίνεται. Πῶς νὰ κατανοήσουμε αὐτὴ τὴν ᾿Αγάπη, ὅταν ἡ γνωστὴ σὲ μᾶς γήϊνη ἀγάπη ἀναπόφευκτα φέρνη βάσανο,μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν ἴδια;
Πῶς νὰ κατανοήσουμε αὐτὴ τὴν ᾿Αγάπη, ὅταν ἡ φιλαυτία περιβάλλη σφιχτὰ τὴν καρδιά μας, δὲν παραδέχεται τὰ χαριτωμένα κύματα τῆς ᾿Αγάπης τοῦ Χριστοῦ μέσα της καὶ προσδιορίζει ἐξουσιαστικῶς τὸ μέτρο, στὸ ὁποῖο μᾶς ἐπιτρέπει νὰ εἴμαστε «Χριστιανοί»; ᾿Αλλὰ μήπως ἐμεῖς μποροῦμε νὰ συγκρίνουμε τὸν ἑαυτό μας μὲ τοὺς ῾Αγίους Μάρτυρες; ῎Οχι, βεβαίως. Μποροῦμε ὅμως καὶ πρέπει νὰ ἀκολουθοῦμε τὸν σκοπό τους. Καὶ ὁ σκοπός τους εἶναι μεγαλύτερος ἀπὸ τὸν ἀχανῆ τοῦτο κόσμο.῾Ο σκοπός τους εἶναι ἀφοσίωσις μέχρι θανάτου, ἀφοσίωσις πρὸς τὸν Σωτῆρα μέσῳ Πίστεως,᾿Ελπίδος καὶ ᾿Αγάπης. ῏Αρά γε, αὐτὸ δὲν εἶναι ὁ σκοπὸς κάθε Χριστιανοῦ; «Γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» λέγει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ Ζῶντος (᾿Αποκ. βʹ 10).
᾿Εὰν ἀντιπαραβάλλουμε αὐτὸ τὸν σκοπὸ μὲ τὶς καθημερινές μας ἐπιθυμίες καὶ σκοποὺς, ἥσυχη, ἄνετη, εὐκατάστατη ζωὴ ἐδῶ στὴν γῆ, ζωὴ σύμφωνα μὲ τὶς ἀντιλήψεις μας, τότε πῶς θὰ ἀποφανθῆ ἡ χριστιανικὴ συνείδησίς μας; Ναί, ὁ σκοπός μας, ἡ πατρίδα μας, ὁ οἶκος μας δὲν εἶναι ἐδῶ, στὶς ἐφήμερες, ψυχρὲς ἀγκάλες τοῦ κόσμου τούτου, στὰ δεσμὰ τοῦ χρόνου καὶ τοῦ χώρου. Μέσῳ τῶν δρυμώνων καὶ τῶν ἐρήμων, μέσῳ τῶν κρημνῶν καὶ τῶν ἀβύσσων αὐτοῦ τοῦ αἰῶνος ὁ Ποιμὴν ὁ Καλός, ὁ Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστὸς ἐπανάγει τοὺς πιστούς Του πρὸς τὸν ῾Εαυτόν Του, πρὸς τὴν Βασιλεία Του, ἡ ὁποία δὲν θὰ ἔχη τέλος.
᾿Αγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοὶ καὶ ἀδελφές·
Νὰ προσευχηθοῦμε στοὺς ῾Αγίους Μάρτυρας Κυπριανὸ καὶ ᾿Ιουστίνη στὴν ἡμέρα τῆς ῾Εορτῆς των,
ὅπως προστατεύουν τὴν ἀφιερωμένη εἰς αὐτοὺς ἱερὰ Μονὴ ταύτη·
ὅπως προσεύχωνται διὰ τὴν ἑνότητα τῶν ἡμετέρων ᾿Αδελφῶν ᾿Εκκλησιῶν ἐν ῾Ελλάδι,
Ρουμανίᾳ,
Οὐκρανίᾳ, Ρωσίᾳ καὶ Βουλγαρίᾳ,
ὅπως μετὰ τῆς Παναχράντου Θεοτόκου παρακαλοῦν τὸν ἐν Τριάδι δοξαζόμενο Θεὸ νὰ μᾶς ἀξιώση
νὰ περάσουμε τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν μετανοίᾳ, εὐλαβείᾳ καὶ σωφροσύνῃ,
καὶ μετὰ ἀπὸ τὴν δύσι τῶν γηΐνων ἡμερῶν μας,
νὰ μᾶς ὑποδεχθῆ στὰ οὐράνια σκηνώματα,
ὅπου νὰ Τὸν δοξάζουμε καὶ ὑμνολογοῦμε εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων!
῞Αγιοι θαυμαστοὶ Μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ Κυπριανὲ καὶ ᾿Ιουστῖνα,
προσεύχεσθε ὑπὲρ ἡμῶν!
᾿Αμήν!
᾿Εξεφωνήθη στὴν Θεία Λειτουργία τῆς Πανηγύρεως τῆς
῾Ιερᾶς Μονῆς τῶν ῾Αγίων Κυπριανοῦ καὶ ᾿Ιουστίνης, Φυλῆς ᾿Αττικῆς,
τὴν 2.10.2011 ἐκ.ἡμερολόγιο.
Αναδημοσίευση από το περιοδικό ''ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ''
Τεύχος 364, Νοέμβριος 2011
Τίτλος, επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
῾Ιερᾶς Μονῆς τῶν ῾Αγίων Κυπριανοῦ καὶ ᾿Ιουστίνης, Φυλῆς ᾿Αττικῆς,
τὴν 2.10.2011 ἐκ.ἡμερολόγιο.
Αναδημοσίευση από το περιοδικό ''ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ''
Τεύχος 364, Νοέμβριος 2011
Τίτλος, επιμέλεια κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου