ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΕΩΣ ΝΕΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ




«Σ Υ Μ Φ Ω Ν Ο   Σ Υ Μ Β Ι Ω Σ Ε Ω Σ.......!» 

«πανηδονισμός» νέο ... «μοντέλο» οἰκογενείας



Στήν Ἑλλάδα μας, 

τήν Ορθόδοξη Ελλάδα μας, ἒφθασαν τά μηνύματα τοῦ Ἀντιχρίστου, μέσω «ἀνθρώπων» οἱ ὁποῖοι ἐμφανίζονται ὡς «ταγοί» μας,

 ὡς ρυθμισταί τοῦ Μέλλοντός μας...!



Παγία μας τακτική εἶναι ἡ ΜΗ ἀνἀμιξἰς μας εἰς συζητήσεις Πολιτικοῦ, Κομματικοῦ κ.λπ., περιεχομένου. 

Δέν ἐξετάζομε τίς καταβολές, τάς πεποιθήσεις ἢ τά «Πιστεύω» (ἐάν...ὑπάρχουν βεβαίως..!) τῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι «κουμαντάρουν» τίς τύχες μας. 

Ὃμως, ουδείς δύναται νά μᾶς ἀφαιρέσῃ τό δικαίωμα άλλά καί τήν Υποχρέωση 

νά κρίνωμε κάθε ἐνέργειά των, μέ γνώμονα τίς ἐπιπτώσεις πού ἒχει στόν ψυχισμό, 

στήν πνευματική ἰσορροπία καί στις «ρίζες» τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνισμοῦ.



του Αρχιμανδρίτη π. Ευθυμίου Μπαρδάκα


Ἱερός θεσμός τῆς Οἰκογενείας, εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος ἐστήριξε κατά τρόπο ἐξαιρετικῶς ἀποτελεσματικόν τήν Πατρίδα μας στίς πάμπολλες, πολύ ἐπικίνδυνες καί κυριολεκτικῶς κρίσιμες περιστάσεις πού πέρασε μέχρι σήμερα, λόγω τῶν ὑπούλων, δολίων καί γεμάτων μίσος κτυπημάτων τῶν παντοίων ἐχθρῶν τῶν Ἑλλήνων. Τό μήνυμα Τοῦ Κυρίου μας, εἶναι σαφέστατο: Κάθε ἂνθρωπος, εἶναι Ελεύθερος νά ἐπιλέξῃ τόν δρόμο πού θά ἀκολουθἠσῃ, «Τη ελευθερία εκλήθητε…».  Κατά συνέπειαν, δέν εἶναι στίς προθέσεις τῆς Ὀρθοδοξίας νά πιέσῃ τόν οἱονδήποτε νά ζήσῃ κατά τόν τρόπο πού διδάσκουν οἱ ἀκατάλυτες καί αἰώνιες Ἀρχές τῆς Πίστεώς μας. 


Τίς διδάσκει, τίς συνιστᾶ, τίς ἀναλύει καί τεκμηριώνει τίς ἀλήθειες καί τά πλεονεκτήματα πού ἐκπηγάζουν ἀπό τήν τήρησίν των, ἀλλά...μέχρις ἐκεῖ. Ὁ οἱοσδήποτε, μπορεῖ νά εἶναι ἂθεος, αἱρετικός, σατανιστής, σαρκολάτρης, φιλάργυρος, δολοφόνος, παιδεραστής, κ.λπ....! Ὃπως λέει καί ὁ σοφὀς Λαός μας, «κάθε κατσικάκι, κρέμμεται ἀπό τό ποδαράκι του», θέλοντας νά δηλώσει, πώς ἓκαστος εἶναι ἀπολύτως ὑπεὐθυνος γιά τίς ὃποιες ἐπιλογές του. Ἀπό τό σημεῖο αὐτό, ὃμως, μέχρι τοῦ σημείου «κάποιοι» νά προσπαθοῦν νά ἐπιβάλλουν μέ τό «ἒτσι θέλω», τόν ἂρρωστο τρόπο ζωῆς ὡς «θέσφατο», ὡς τόν «...ὀρθόν τρόπο ζωῆς», ἀπορρίπτοντας χωρίς τήν παραμικρά αἰτιολογία τίς παραδοσιακές ἀξίες καί τίς ὑγιεῖς δομές, ὑπάρχουν πολλά κενά καί ἐνστάσεις. 


Καί ὁμιλοῦμε περί ἀρρωστημένων δομῶν καί παραδοσιακῶν, ὑγιῶν δομῶν, ὂχι κατά τρόπο δογματικό, ἀλλά μέ βάση τά φυσιολογία πλαίσια στά ὁποῖα στηρίζεται ἡ ἲδια ἡ δημιουργία τῆς ζωῆς, ἡ ἀναπαραγωγική διαδικασία καί ἡ φυσιολογική καί ἰσορροπημένη σχέσις μεταξύ τῶν δύο αὐθυπάρκτων καί διακριτῶν, τόσο ἐξ ἀπόψεως φυσιολογίας ὃσο καί ἐξ ἀπόψεως ρόλου, ὀντοτήτων, πού εἶναι ὀ ἂνδρας καί ἡ γυναῖκα. Ὃπως σέ κάθε ἒνστικτο, ἒτσι καί σέ αὐτό τῆς ἀναπαραγωγικῆς διαδικασίας, προκειμένου νά ἐπιτευχθῇ ὁ ἀντικειμενικός σκοπός πού εἶναι ἡ συνεύρεσις τοῦ ἂρρενος καί τοῦ θήλεως μέ σκοπό Πάντοτε τήν τεκνοποιία, ἒχει προβλεφθεῖ τό συναίσθημα τῆς εὐχαριστήσεως, πού καλεῖται «ἡδονή», ἡ ὁποία, ὃμως δεν εἶναι αὐτοσκοπός, ἀλλά τό μέσον. Τό ἲδιο συμβαίνει π.χ. καί μέ τό ἒνστικτο τῆς διατροφικῆς αὐτοσυντηρήσεως, μέ τήν προσθήκη τῆς καλῆς γεύσεως, ἡ ὁποία εὐχαριστεῖ τόν τρεφόμενο. 


Καί ὃλοι γνωρίζομε τά ἀποτελέσματα τῆς ἀναγορεύσεως τῆς γευστικῆς εὐχαριστήσεως σέ...«αὐτοσκοπό», πού εἶναι παχυσαρκία καί ἀσθένειες...! Καί ἓνα ἀπό τά ἑπτά θανάσιμα ἁμαρτήματα, εἶναι καί ἡ λαιμαργία...! Τό ἲδιο συμβαίνει καί μέ τήν περίπτωση τῆς σαρκολατρείας, στήν ὁποία καί μόνον στηρίζεται ὁ τρόπος ζωῆς τόν ὁποῖον προβάλλουν ὡς «φυσιολογικό» οἱ σαρκολάτραι πού ὁμολογοῦν πώς σκοπός των εἶναι ἡ...«ἀπόλαυσις τῆς ἡδονῆς..!» Ὃμως, ὑπάρχουν καί πιό μεγάλοι κίνδυνοι, πού κρύπτονται πίσω ἀπό τίς ἀπροκάλυπτες, πλέον, ἐπιθέσεις τῶν ὑπηρετῶν τοῦ άντιχρίστου, ἐναντίον τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος μας, μέσω τοῦ «πανηδονισμοῦ».Δέν τούς ἀρκεῖ, πού πέραν τῶν ἂλλων, σέ καιρούς κρίσεως πού περικόπτονται συντάξεις ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι δέν μποροῦν, πλέον, νά ἐπιζήσουν, οἱ συντάξεις κάποιων ὑπεργήρων ὁμοφυλοφίλων, θά περιέρχωνται σέ νεαρά, κατά κανόνα, ἂτομα, τά ὁποῖα θά τίς εἰσπράττουν εἰς βάρος τῶν πενομένων Ἑλλήνων, γιά πολλά χρόνια..., τήν στιγμή πού, κάποιοι, ὑποκριτικῶς ὁμιλοῦν γιά «διάσωση τοῦ...ἀσφαλιστικοῦ...!». 


πιθυμοῦν καί ἐπιδιώκουν μετά μανίας τήν λέξη «Γάμος» ὡς καθορισμό τῶν παρά φύσιν σχέσεών των,ἀλλά καί τήν...Υιοθεσίαν Παιδιών...! Γίνεται δηλαδή, μία λυσσώδης προσπάθεια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, γιά ἐκφυλισμό τοῦ Εὐλογημένου Θεσμοῦ τῆς Παραδοσιακῆς Ἑλληνικῆς Οἰκογενείας, ἡ ὁποία στήριξε τόν πολύπαθο Λαό μας, σέ πολύ δύσκολες καταστάσεις, πολύ πιό δύσκολες καί ἀπό τήν σημερινή...! Καί μέ τό νέο ...«μοντέλο» οἰκογενείας πού θέλουν νά ἐπιβάλλουν, ἐπιθυμοῦν καί επιδιώκουν τήν διάλυση τοῦ Κοινωνικοῦ Ἰστοῦ καί τήν δημιουργία νέων ἀνθρώπων, παιδιῶν δηλαδή, τά ὁποῖα, μέσω τῆς πολυδιαφημιζομένης «14τετραετοῦς ὑποχρεωτικῆς ἐκπαιδεύσεως, μέ ὁλοήμερο Δημοτικό Σχολεῖο», χωρίς τήν παροχή «ἀντισωμάτων» ἒναντι τῶν σκοταδιστικῶν διδασκαλιῶν, θά ὑπόκεινται σέ διαρκῆ «πλύση ἐγκεφάλου»...! Σαφές εἶναι τό μήνυμα πού ἐκπέμπεται ἀπό τούς ἁρμοδίους γιά τήν... «Παιδεία», μέ τήν ἂρνησή τους νά ἀναρτήσουν στίς αἲθουσες διδασκαλίας εἰκόνες μέ τούς Ήρωες τῆς φυλῆς μας, καθώς καί μέ τήν πρόθεσή τους νά κατέβασουν τά Ἐθνικοθρησκευτικά μας Σύμβολα...! 


δη, ὁδεύουν πρός πλήρη κατάργησιν τῆς Προσευχῆς καί τῆς ἑπάρσεως τῆς Τιμημένης Σημαίας μας...! Καί όλοτό βάρος πλέον, πέφτει στίς πλάτες τῶν συνεπῶν καί πιστῶν γονέων, οἱ ὁποῖοι πρέπει νά διδάσκουν μόνοι τους τά παιδιά τους, ὃλα ὃσα ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ νά διδάξουν οἱ...κρατοῦντες...! Κάποιοι Ἱεράρχες, ἐξεφράσθησαν μέ λέξεις πού δέν ἂρεσαν στούς «πιστούς» τῶν ἀπαράδεκτων ...«νεωτερισμῶν» πού προσπαθοῦν νά μᾶς ἐπιβάλλουν οἱ ...κάποιοι... γνωστοί - ἂγνωστοι...!. Εἶπαν Αλήθειες, ἒστω καί ἐάν τά λόγια τους φαντάζουν σκληρά καί ... ἂπονα γιά μιά κατηγορία μειονοτική, πού ἐπιδιώκει, ὃμως, τήν...«δικαίωσή» της καί τήν ἀποδοχή της ἀπό τίς Κοινωνικές καί Θρησκευτικές δομές πού, αἰῶνες τώρα, ἀποτελοῦν τήν βάση γιά τήν ἐπιβίωση τοῦ ἀνθρώπου, σέ πλαίσια συμβατά μέ τίς ἠθικές ἀξίες καί τά ὑψηλα ἰδανικά πού εἶναι απαραίτητα προκειμένου νά μήν ἐπέλθῃ ἡ σῆψις καί ὁ ἐκφυλισμός...! Ἡ ἒκφρασις «ἒτσι γίνεται στήν Εὐρώπη καί στόν πλιτισμένο κόσμο» μᾶς παραπέμπει ἀκόμα καί σέ ... παιδοφιλικά Κόμματα κάποιων... «πολισμένων Εὐρωπαίων»..! ἢ σέ ὀργανωμένους καί νομίμως λειτουργοῦντες Οἲκους ἀνοχῆς γιά... κτηνοβάτες...! (Ἂς μή ξεχνᾶμε τήν ξεδιάντροπη δήλωση Γερμανοῦ - ἂν θυμᾶμαι καλά - Ὑπουργοῦ, πού ἐδήλωσε πώς «συνευρίσκεται μέ τήν σκυλίτσα του» )... Σέ αὐτούς θέλουν νά μοιάσωμε; 


Αὐτούς ἒχουν ὡς πρότυπα; Όχι καί πάλι ΌχιΙ αδελφοί μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητοί..! Ὁ Ἑλληνικός Λαός, μέ τά πολλά του ἐλαττώματα,ἀλλά καί τά πολλά του προτερήματα, ἒστω καί παρασυρμένος ἀπό τούς... ἰνστρούχτορες τοῦ ἀντιχρίστου, δεν θά «στέρξει» τελικῶς νά στεριώσουν τέτοιες δομές, ἒστω καί ἂν, προσωρινῶς, δέν ἀντιδρᾶ, κάτω ἀπό τό βάρος τῶν ὃσων δεινῶν τοῦ ἒχουν ἐπισωρρεύσει στίς πλάτες, γιά νά μή μπορῆ νά ἀντιδράσῃ δυναμικά, καί στό τέλος, θά διαγράψῃ αὐτές τίς ντροπές καί θά ἐπαναφέρῃ τίς Πατροπαράδοτες Ἠθικές Ἀξίες καί τά Ἀκατάλυτα Ὑψηλά Ἰδανικά πού ἀποτελοῦν τήν «μαγιά» τῆς ὑπάρξεώς του. Θυμηθῆτε, τό τί ἒγινε μέ τήν Ορθόδοξη σήμερα Ρωσία. Ἐπί χρόνια, ὁ Χριστιανισμός ἐδιώκετο μέ λύσσα, μέ ἐμπρησμούς Ἐκκλησιῶν, μέ σκληρές τιμωρίες ἐναντιον τῶν Χριστιανῶν, ἀλλά στό τελος, ξεπήδησε μιά Ορθόδοξη μεγάλη Δύναμη...! Καί ἐδῶ, θά ἒλθῃ ἡ ἃγια ὣρα, πού μέσα ἀπό τούς διωγμούς, τήν άσέβεια, τίς αἱρέσεις, τήν ἀθεΐα, τόν σατανισμό, τήν σαρκολατρεία καί μέ μία λέξη τήν Σαπίλα τοῦ «πολιτισμένου κόσμου», θά θριαμβεύσει ἡ Ἑλληνορθοδοξία, ἡ ὁποία και ἀποτελεῖ ἓνα τῶν κυριωτέρων (ἲσως τό κύριο) ἐμπόδιο στήν ἐξάπλωση τῶν σατανολατρικῶν, παγκοσμιοποιητικῶν, ἐπιδιώξεων...! 


Εἶναι κάτι πού δεν ἒχουν κατανοήσει οἱ διῶκται τῆς Πίστεώς μας καί τῆς Πατρίδος μας. «Ορθοδοξία και Ελληνισμός, όσο διώκονται, τόσο θριαμβεύουν...!». Καί τελειώνοντας, ἀποδίδοντες «τά τοῦ Καίσαρος τῷ Καίσαρι καί τά Τοῦ Θεοῦ Τῷ Θεῷ», δηλώνομε χωρίς περιστροφές, πώς ἡ «Πολιτική» καί οἱ άσχολουμενοι μέ αὐτήν, πρέπει νά ελέγχωνται καί νά στηλιτεύωνται όλες οἱ αὐθαιρεσίες καί τά Ανομήματά τους, ὃταν αὐτά ἃπτονται θεμάτων Πίστεως καί Πατρίδος, ἒστω καί ἐάν αὐτό προκαλῇ τήν ὀργήν των ἢ ἀκόμα καί τήν ὀργήν κάποιων «ρασοφόρων», οἱ ὁποῖοι, «Παπόδουλοι» ὂντες, διαμαρτύρονται καί ὁμιλοῦν ὑποκριτικῶς περί...«ρατσισμοῦ» (ἂκουσον-ἂκουσον), περί ... ἐλλείψεως ἀγάπης καί περί «φόβου τῆς...διαφορετικότητος...!». 


Θεός ἂς τούς συγχωρήσει καί ἂς προσπαθήσουν νά σώσουν ἑαυτούς, ἀναλογιζόμενοι τόν Ἃγιο Ἰωάννη τόν Πρόδρμο, ὁ ὁποῖος ἐστιγμάτιζε τίς ἀνομίες τὼν «ἀρχόντων» μέ τίμημα τήν ἲδια του την Ζωή...! Γάμος, Παιδιά, ίκογένεια καί ἂλλα τέτοια, δεν μποροὺν νά συνυπάρχουν μεταξὐ Σαρκολατρών, μεταξύ τῆς κατηγορίας τῶν ἀνθρώπων πού ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀνφέρει ὡς παράδειγμα προς Αποφυγήν καί ἀποτελεῖ Καθήκον τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ἱεραχῶν, ἡ μη ἀποδοχή τῶν ὃσων ζητοῦν προκειμένου νά διαλύσουν την Ὀροθοδοξία καί τήν Ελλάδα. 



Ἂς τούς συγχωρήσει Ὁ Θεός καί ἂς πάψουν νά προκαλοῦν. 

Ἀποτελοῦν ἁπλῶς Μη Αποδεκτήν 

πρός «θεσμοθέτησιν» κατηγορίαν ...!



Αρχιμανδρίτης π. Ευθυμιος Μπαρδάκας


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF