...Μετά την οσιακή κοίμηση της αγίας μητέρας του, ο Ζαχαρίας που δεν είχε πάει καθόλου σχολείο,
πέρασε μια σειρά δοκιμασιών, δια των οποίων ο Κύριός μας και η Υπερευλογημένη
Μητέρα Του Θεοτόκος τον καθοδήγησαν στο να αφιερωθεί στο Μοναχικό τάγμα και να λυτρωθεί
από τα δεσμά του κόσμου. Στην αρχή πήγε δόκιμος Μοναχός στο Μοναστήρι της Παναγίας του Τριποτάμου,
στις Λευκές Ακτές.
Κατόπιν επισκέφθηκε το περίφημο Μοναστήρι της Όπτινα, όπου με θαυμαστή ενέργεια της Θεοτόκου
μπόρεσε να συναντηθεί με τον περιώνυμο Στάρετς Αμβρόσιο, ο οποίος του προφήτευσε τα μέλλοντα,
τον προέτρεψε να μη γυρίσει στον κόσμο, αλλά να γίνει Μοναχός και του είπε χαρακτηριστικά:
''στην Βασιλεία των Ουρανών έχουν φυτέψει μια πράσινη βελανιδιά για σένα''.
Επέστρεψε στις Λευκές Ακτές, όντας περίπου είκοσι χρόνων, πέρασε μεγάλους πειρασμούς, ασθένησε δυο φορές για αρκετό διάστημα και έφθασε μέχρι τον θάνατο. Μετά έζησε για λίγους μήνες μαζί μ' έναν άγιο ασκητή, τον Γέροντα Δανιήλ κοντά στην Καλούγκα.
Τότε για τρίτη φορά αρρώστησε βαρειά και προσευχήθηκε στον μεγάλο και θαυμαστό άγιο Σέργιο του Ραντονέζ (1314 - 1392) - κτήτορα της περίφημης Μονής της Αγίας Τριάδας - (40 χλμ. από την Μόσχα) - ως εξής: ''Έχω ακούσει πως το Μοναστήρι σου πάτερ Σέργιε έχει κακούς Μοναχούς, αλλ' εγώ είμαι χειρότερος.
Όμως θέλω να ζήσω κοντά σου άγιε Πάτερ, γι' αυτό σε παρακαλώ να δεχθείς κι εμένα μεταξύ των αδελφών''. Μετά από αυτό το τάμα ο άγιος Σέργιος τον εθεράπευσε και ύστερα ο ησυχαστής Δανιήλ τον ευλόγησε και τον προέτρεψε να πάει στο Μοναστήρι του αγίου Σεργίου. Ακόμη και η είσοδός του στην περίφημη Μονή όπου θα αφιερωνόταν ο Ζαχαρίας έγινε με θαύματα, όπως άλλωστε όλη του η ζωή κυλούσε μέσα σε συνεχείς θείες επεμβάσεις.
Προτού να βάλει μετάνοια στον Ηγούμενο, επισκέφθηκε τον άγιο και προορατικό Στάρετς Βαρνάβα (+ 17.2.1906), του οποίου η Σκήτη ήταν κοντά στον άγιο Σέργιο, για να ζητήσει τις άγιες συμβουλές του. Μόλις έφθασε στην Σκήτη βρέθηκε μπροστά σ' ένα πλήθος κόσμου που περίμενε να δει τον Στάρετς. Ποτε και πως θα έπαιρνε σειρά ο ευλογημένος Ζαχαρίας; Πάνω στην αμηχανία του όμως συνέβη κάτι το εντελώς απροσδόκητο.
Ο πατήρ Βαρνάβας βγήκε από το κελλί του και απευθυνόμενος προς τον κόσμο, είπε με σταθερή φωνή: - ''Αν περιμένει εδώ κανένας Μοναχός από το Μοναστήρι, να περάσει μέσα''. Ο κόσμος τότε κοίταξε τριγύρω, αλλά κανείς Μοναχός δεν φαινόταν πουθενά. Ο άγιος Γέροντας όμως ξαναφώναξε πιο έντονα: - ''Να ανέβει ο Μοναχός από το Μοναστήρι'' και συγχρόνως άρχισε να κατευθύνεται προς το μέρος του Ζαχαρία.
Τον επήρε από το χέρι και του είπε στοργικά: - ''Έλα, λοιπόν, πάμε στο κελλί μου''. - ''Μα δεν είμαι από το Μοναστήρι'', είπε κατάπληκτος ο Ζαχαρίας, ''είμαι από τις Λευκές Ακτές''. - ''Ναι, το ξέρω'', απάντησε ο Στάρετς, ''έμενες εκεί, αλλά τώρα θα ζήσεις μαζί μας''. Και λέγοντας αυτά τον οδήγησε στο κελλί του. Εκεί τον ευλόγησε και πρόσθεσε: - ''Μείνε στο Μοναστήρι μας και να έρχεσαι εδώ να με βλέπεις''.
Ο Ζαχαρίας τότε ερώτησε με απορία: - ''Αν όμως δεν με δεχθούν οι Μοναχοί''; Ο αγαθός όμως Γέροντας τον καθησύχασε και του είπε: - ''Θα σε δεχθούν, γύρισε τώρα στο Μοναστήρι, γιατι στην πύλη σε περιμένουν οι τρεις Προιστάμενοι''. Πήρε την ευχή του και έφυγε χαρούμενος, δοξάζοντας τον Θεό. Φθάνοντας στο Μοναστήρι, πράματι στην πύλη περίμενε ο Ηγούμενος με δυο Προισταμένους.
Ο Ζαχαρίας τους ικέτευσε να του επιτρέψουν να γίνει μέλος της Αδελφότητος. Αυτοί τον εδέχθησαν ευχαρίστως, αφού μάλιστα τους είπε ότι έρχεται με την σύσταση του πατρός Βαρνάβα. Ο ευλογημένος Ζαχαρίας μέχρι να υποταχθεί στο άγιο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, είχε δοκιμασθεί σκληρά, αλλά η Πρόνοια του Θεού επέτρεψε να δοκιμασθεί ακόμη σκληρότερα, όσο ίσως κανείς Μοναχός υποτακτικός.
Εφαρμόσθηκε σ' αυτόν πλήρως ο λόγος του Παρομοιαστού: ''Ώσπερ δοκιμάζεται εν καμίνω άργυρος και χρυσίος, ούτως εκλεκταί καρδίαι παρά Κυρίω'' (Παροιμιών ιζ' 3). Οι αρρώστιες που είχε περάσει τον είχαν σακατέψει ισοβίως, μια νέα δε περιπέτεια που του έτυχε μέσα στην Μονή του αφαίρεσε και την ολίγη ζωτικότητα που του είχε απομείνει:
Ένας εγκληματίας συναριθμήσθηκε ως δόκιμος στην Αδελφότητα, ο οποίος ήταν μέθυσος, οξύθυμος και αισχρολόγος...
Είχε δραπετεύει από την φυλακή και ήθελε να καλύψει με το ράσο τα εγκλήματα και τα πάθη του.
Μια βραδυά ο μεθυσμένος (δήθεν Μοναχός) Θεόδωρος έσπασε την πόρτα του κελλιού του ευλογημένου Ζαχαρία,
όρμησε επάνω του και σαν τρελλός
άρχιζε να τον κτυπά άγρια και να τον λακτίζει, μέχρι που τον άφησε σχεδόν νεκρό.
Του έσπασε πολλά κόκκαλα, του προξένησε μια μεγάλη πληγή στην κοιλιά, του έπεσαν
σχεδόν όλα τα δόντια και το αίμα έτρεχε από τα αυτιά και την μύτη του ποτάμι.
Μόνο με θαύμα κατόρθωσε
να γλιτώσει από τα χέρια του εγκληματία και το πρωί τον βρήκαν οι Μοναχοί σε κακά χάλια.
Τον μετέφεραν στο Νοσοκομείο της Μονής, όπου για δεκαπέντε ημέρες έμεινε αναίσθητος.
Συνεχίζεται...
Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, τίτλος και επιμέλεια κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Από το βιβλίο
του Μακαριστού Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α'
''Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ'',
έκδοση Ιεράς Μονής των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής Αττικής,
σελίδες 11 - 14, Αθήνα 1983.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου