ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 22 Μαΐου 2019

ΣΥΛΛΑΒΕΤΕ ΤΟΥΣ ''ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ'' ΑΘΟΡΥΒΩΣ!






ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙΣ, ΑΠΟΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ, ΦΥΛΑΚΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΝ



Μέρος 9ον


Τα ειδεχθή και αποκρουστικά γεγονότα της Μονής Πευκοβουνογιατρίσσης Κερατέας αμαύρωσαν την εικόνα των Ορθοδόξων του πατρίου ημερολογίου και προκάλεσαν αισθήματα φρίκης και αποτροπιασμού! Ο Τύπος, όσο και να ενδιαφερόταν να μεγεθύνει τα γεγονότα, έπεφτε μπροστά στις παγερές, όσο και απροκάλυπτες δηλώσεις της ηγουμένης Μαριάμ Σουλακιώτη, που δήλωνε: ''όλα αυτά, τα δημιούργησαν άνθρωποι της Μονής προκειμένου να πάρουν υπό τον έλεγό τους τη διαχείρισή της ''. ''Η Μαριάμ απολογηθείσα εν συνεχεία ετόνισεν, ότι όλαι αι εναντίον της κατηγορίαι είναι διαδόσεις και αποτελούν σκευωρίαν ορισμένων ανθρώπων επιζητούντων να αναλάβουν την διοίκησιν και την διαχείρισην της Μονής και διά τον λόγον αυτόν εδημιούργησαν τα ''μυθεύματα'' αυτά. (''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' 18-11-1950) 


Επί δύο μήνες (Δεκέμβριος 1950 και Ιανουάριος 1951) και σε καθημερινή βάση έβγαιναν στο φως της δημοσιότητας, όλα, όσα διαδραματίζονταν στην Μονή και από ανθρώπους, Μοναχούς και Μοναχές της ίδιας της Μονής! 


Η ελληνική κοινωνία -στο σύνολό της - δεν μπορούσε βέβαια να διακρίνει τον τίμιο και ιεροπρεπή αγώνα των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, από τους σφετεριστές, σχισματικούς και αυτοανακηρυχθέντες ως Επισκόπους -υπό τον Ματθαίο- παρασυνάγωγους. Έτσι, στο ίδιο καλάθι συγκαταριθμήθηκε η αποτείχιση με την διαίρεση και η ιερακανονική λειτουργία με την ιδιοτελή και ''διαλάμπουσα'', εκκλησιαστική εκτροπή! Οι αγωνιστές των Πατρώων παραδόσεων παρουσιάστηκαν -συλλήβδην- ως ''μιάσματα'' και ''μεσαιωνκά κατάλοιπα'', ''αναρχικοί'', ''αντάρτες'' και ''χρηματοσυλλέκτες''!... Η Ιερά Σύνοδος της επισήμου Εκκλησίας δεν θα μπορούσε να βρει μεγαλύτερη και ιδανικότερη ευκαιρία προκειμένου να πατάξει τους αποτειχιζόμενους! 


τσι με ανακοίνωσή της (24-11-1950) τονίζει ανάμεσα στ' άλλα: ''Τον περιβόητον Ματθαίον Καρπαθάκη εχειροτόνισεν αντικανονικώς και παρανόμως εις ψευδεπίσκοπον, ο ανωτέρω καθηρημένος Χρυσόστομος Καβουρίδης, καίτοι κατά τον χρόνον της αντικανονικής ταύτης χειροτονίας ήτο γνωστός, ως αμαθής και φανατικός και υπόπτου βίου ταραξίας Ιερομόναχος, επανειλημμένως παρασχών πράγματα εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος και εις το Άγιον Όρος και τιμωρηθείς δι' αυτά''. (''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' 25-11-1950). Η Ιερά Σύνοδος υπό του πρώην Φλωρίνης, κ. Χρυσοστόμου Καβουρίδη συσταθείσα, εξέδωσε ανακοίνωση: ''Η Πανελλήνιος Θρησκευτική και Εθνική Ορθόδοξος Κοινωνία'' αντιπροσωπεύουσα τους ανά την Ελλάδα και Ξένην Γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς δι' ανακοινωθέντος της διαμαρτύρεται διά την ''μελετημένην, παράνομον, ανελεύθερον, αντισυνταγματικήν, αντιθρησκευτικήν και αντιπολιτιστικήν δίωξιν των μελών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ., της προεδρευομένης υπό του πρώην Μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Χρυσοστόμου''. 


Εις την ανακοίνωσιν τονίζεται επίσης, ότι ουδεμία σχέσιν και επικοινωνίαν ευρίσκεται η ''Θρησκευτική και Εθνική και Ορθόδοξος Κοινωνία'' μετά της εν Κερατέα Μονής, ης τα εν αυτή γενόμενα κατ' επανάληψιν απεδοκίμασεν και κατήγγειλεν''. (''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' 6-12-1950) Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα ανακοινώσεων και άμετρης προπαγάνδας εκ μέρους της επισήμου Εκκλησίας δημοσιεύθηκαν στον ελληνικό Τύπο και τα μέτρα, που πρότεινε ''δια τους ''Παλαιοημερολογίτας'': ''Ζητείται, όπως περιορισθούν εις Μονάς οι παλαιοημερολογίτες επίσκοποι, ήτοι ο Μητροπολίτης, πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος εις την Μονήν της Χοζεβιωτίσσης εις την Αμοργόν και ο Κυκλάδων Γερμανός εις την Μονήν Καθαρών Ιθάκης, ως καθαιρεθέντες υπό της Εκκλησίας. Επίσης ζητείται, όπως αι αρμόδιαι Αρχαί προβούν εις ανακρίσεις κατά των Παλαιοημερολογιτών Επισκόπων Διαυλείας και Χριστιανουπόλεως και ληφθούν κατ' αυτών μέτρα, δεδομένου, ότι οι ανωτέρω εξακολουθούν να εμφανίζονται ως Επίσκοποι, ενώ η Εκκλησία χαρακτηρίζει αυτούς, απλώς ''πρεσβυτέρους''. 


Επίσης ελήφθη απόφασις, όπως δι' εγγράφου προς τους ανά το κράτος μητροπολίτας ζητηθεί από αυτούς, να διατάξουν όλους τους ανά τας διαφόρους επαρχίας μοναχούς, τους προερχομένους εξ' Αγίου Όρους, να εγκαταλείψουν τας περιοδείας των και να επανακάμψουν εις τας μονάς των. {...} Πληροφορούμεθα επίσης, ότι η Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών, κατόπιν προτάσεως της Θεολογικής Σχολής απεφάσισεν, όπως μη... επιτρέπεται εις τους τελειοφοίτους θεολόγους να προσέρχονται εις επί πτυχίω εξέτασιν, εάν δεν δηλώσουν υπευθύνως, ότι... δεν είναι παλαιοημερολογίται (!)...(''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' 13-12-1950). 


Στις 13-12-1950, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης της κυβέρνησης Σοφοκλή Βενιζέλου, Α. Θεολογίτης, δήλωνε, ότι: ''θεωρεί ταύτην (την κατάστασιν) εντελώς άσχετον και ξένην με τα αποκαλυφθέντα σκάνδαλα της Μονής Κερατέας, υποσημειώσας, ''ότι δεν είναι δυνατόν να ευθύνονται αι παλαιοημερολογίται εις το σύνολόν των εις τα σκάνδαλα ταύτα''! (''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' 14-12-1950). Παράλληλα και με σύντομες διαδικασίες, η Ι. Σύνοδος της καινοτόμου Εκκλησίας καθαίρεσε του Επισκόπους Διαυλείας Πολύκαρπο και Χριστιανουπόλεως Χριστόφορο. ''Συνήλθε σήμερον το Συνοδικόν Δικαστήριον, το οποίον εδίκασεν τους Παλαιοημερολογίτας επισκόπους Διαυλείας και Χριστιανουπόλεως και επέβαλεν εις αυτούς την ποινήν της καθαιρέσεως. Το δικαστήριο αποτελείτο εκ των Μητροπολιτών Μεσσηνίας, Κασσανδρείας, Παροναξίας και Αργολίδος''. (''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' 5-1-1951)


Δύο εβδομάδες αργότερα, ο αυτός υπουργός... ανακοίνωνε διά του Τύπου, τις Αστυνομικές Διώξεις κατά των Ορθοδόξων του πατρίου ημερολογίου...


''Απεφασίσθη: 1). Να εκτελεσθούν οι νομίμως εκδοθείσαι υπό των αρμοδίων Εκκλησιαστικών δικαστηρίων και Αρχών αποφάσεις κατά... των αντιποιούμενων την ιδιότητα του κληρικού της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας Παλαιοημερολογιτών, να εκτελώνται δε αμέσως και αι τυχόν εκδιδόμεναι νεότεραι τοιαύται. 2). Να αποσχηματισθούν οι άνευ κανονικής και νομίμου χειροτονίας εκ μέρους των κανονικών Αρχιερέων της Ορθοδόξου Εκκλησίας φέροντες το Ιερατικόν σχήμα, παλαιοημερολογίται, δήθεν κληρικοί. 3). Να διαταχθεί η σύλληψις και η αποστολή εις τας μονάς των ακολουθούντων το παλαιόν ημερολόγιον μοναχών, ο αποσχηματισμός δε και η παραπομπή εις τας αρμοδίους δικαστικάς αρχάς των εξ' αυτών παρανόμως και αντικανονικώς φερόντων το μοναχικόν σχήμα και 4). Να αποδοθούν εις την επίσημον Εκκλησίαν, οι υπό των παλαιοημερολογιτών παρανόμως και αυθαιρέτως καταληφθέντες κανονικοί Ναοί, ως και οι υπ' αυτών παρανόμως και αυθαιρέτως κατεχόμεναι κανονικαί Μοναί... {...} 


Επίσης αποφασίζεται, όπως γίνει αποδεκτή, η πρότασις του κ. Αντιπροέδρου περί καταρτισμού Επιτροπών εις τας έδρας των Νομών, αποτελουμένων εκ των οικείων, Μητροπολίτου, Νομάρχου, Εισαγγελέως, Γυμνασιάρχου και Διοικητού Χωροφυλακής, οίτινες και θα εισηγούνται την λήψιν των σκοπιμοτέρων μέτρων διά την περιστολήν του παλαιοημερολογιτισμού και τον χειρισμόν των παλαιοημερολογιτικών ζητημάτων τοπικώς!'' (''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' 17-1-1951)


Μέσα σε καθεστώς ανέκφραστου φόβου και απίστευτης τρομοκρατίας εκ μέρους της επισήμου Εκκλησίας, συνεργαζόμενης μετά των Αρχών της χώρας, οι Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν πτοήθηκαν και λίγες ημέρες μετά, εόρτασαν στο Π. Φάληρο την μεγάλη Δεσποτική εορτή των Θεοφανείων! Ο ημερήσιος, αθηναικός Τύπος ανέβασε τον αριθμό των συμμετασχόντων κατά την μεγάλη αυτή εορτή γύρω στους επτά χιλιάδες, αριθμός εντυπωσιακός, αν αναλογισθεί κανείς το περιρρέον κλίμα της εποχής που διανύουμε. Ένα σημαντικό στοιχείο, που χρησιμοποιήθηκε κατά το δοκούν από την διοικούσα Εκκλησία (θα το εξετάσουμε σε άλλη εργασία μας) ήταν και ο αριθμός των Ορθοδόξων, των ακολουθούντων το πάτριο, εκκλησιαστικό ημερολόγιο. Οι πρώτοι αποτειχισθέντες Γνήσιοι Ορθόδοξοι κατά τις εκτιμήσεις των πατέρων της ''Θρησκευτικής Κοινότητας'' ανήρχοντο στο ένα εκατομμύριο πιστούς σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Η επίσημη Εκκλησία τους κατέβαζε στους πενήντα χιλιάδες, ενώ το Κράτος διά των επισήμων αρχών του στις αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες. Την ίδια εποχή, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Α. Θεολογίτης -διά του Τύπου- επισημαίνει, πως ''αι αρμόδιαι Κρατικαί Αρχαί υπολογίζουν τους ανά την χώραν παλαιοημερολογίτες εις εκατοντάδας χιλιάδας Ελλήνων''. (''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' 14-12-1950)


''Οι Παλαιοημερολογίται εόρτασαν χθες τα Θεοφάνεια και προέβησαν εις την κατάδυσιν του Τιμίου Σταυρού εις το Παλαιόν Φάληρον, καίτοι δεν είχε δοθεί σ' αυτούς άδεια συγκεντρώσεως παρά της αστυνομικής αρχής. Από πρωίας πλήθη παλαιοημερολογιτών, ιδίως γυναικοπαίδων, συνέρρευσαν εις το Παλαιόν Φάληρον και εις μίαν μικρήν εκκλησίαν, την ''Κοίμησιν της Θεοτόκου''. Τα μέλη έμειναν έξωθεν του ναού,εκτός δε αυτού εψάλλη λειτουργία υπό των τεσσάρων ''ψευδεπισκόπων'' των παλαιοημερολογιτών, εναντίον των οποίων έχουν εκδοθεί προ καιρού εντάλματα συλλήψεως παρά των δικαστικών αρχών, μη εκτελούμενα. Επίσης παρίσταντο πεντήκοντα περίπου ιερείς των παλαιοημερολογιτών. Κατά την λειτουργίαν τα πλήθη εισήλθον εις την παραλίαν παρά τον ''Φλοίσβον'', όπου την μεσημβρίαν ερρίφθη εις την θάλασσαν ο σταυρός υπό των ''ψευδεπισκόπων''. Οι παλαιοημερολογίται, οι οποίοι ανήρχοντο εις επτά και οκτώ χιλιάδας, μετά την κατάδυσιν του σταυρού, επιστρέφοντες εις την εκκλησίαν εστάθησαν εις την πλατείαν του Π. Φαλήρου και ανέπεμπον δέησιν προ του αστυνομικού τμήματος, κατόπιν δε διελύθησαν ησύχως. Οι περισσότεροι παλαιοημερολογίται προήρχοντο από την Σαλαμίνα''. (''ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' 20-1-1951)


Τις ίδιες ημέρες, οι ομογενείς από την Αμερική, προκειμένου και αυτοί να υπερασπιστούν με τον τρόπο τους τον τίμιο αγώνα των αποτειχισθέντων Ορθοδόξων του πατρίου ημερολογίου στέλνουν υπόμνημα στην Κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου, ως είναι το ακόλουθο.




Γιώργος  Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος



  ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Σ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ (1951) by ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ on Scribd



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF