Είμεθα μάρτυρες ὅλοι ἑνὸς ἰδιαιτέρου δράματος, τὸ ὁποῖο ἀντιμετωπίζουν κατὰ τὶς δύσκολες ἡμέρες μας οἱ γονεῖς: ἡ ἀπείθεια καὶ ἡ ἀνυποταξία τῶν τέκνων. ῾Ο πατέρας καὶ ἡ μητέρα ἐξαντλοῦν ὅλα τὰ ἀποθέματα τῆς νουθετικῆς ἐπιχειρηματολογίας των, ἐφαρμόζουν αὐστηρότητα καὶ ἐπειίκεια, ἀπειλοῦν καὶ παρακαλοῦν, ἀλλὰ τὸ ξεσηκωμένο παιδὶ δὲν ἀκούει κανέναν καὶ τίποτε. Καὶ εἶναι γνωστὴ ἡ ἀτμόσφαιρα ποὺ ἐπικρατεῖ μέσα σὲ ἕνα τέτοιο οἰκογενειακὸ περιβάλλον· καὶ ἀκοῦμε συνεχῶς τὰ παράπονα τῶν γονέων καὶ τὸν γεμᾶτο πεποίθησι λόγο τους, ὅτι αὐτοὶ ἔκαναν τὰ πάντα, ἀλλὰ τὰ παιδιὰ δὲν λένε νὰ διορθωθοῦν...
᾿Αλλά, ἂς πλησιάσουμε βαθύτερα τὸ μεγάλο αὐτὸ θέμα, προκειμένου νὰ ἰδοῦμε ἐν συντομίᾳ, τί μᾶς συμβουλεύουν οἱ ῞Αγιοι Πατέρες μας γιὰ τὸν τρόπο ποὺ πρέπει ἐμεῖς νὰ συμβουλεύουμε τοὺς ἄλλους, ὥστε νὰ γίνωνται ἀποδεκτὰ τὰ λόγια μας. ᾿Εν πρώτοις, ἡ διδασκαλία μας πρέπει νὰ γίνεται μὲ φόβο Θεοῦ· αὐτὸ σημαίνει, ὅτι εἶναι ἀπαραίτητη ἡ βαθειὰ ἐπίγνωσις τῆς ἁμαρτωλότητος καὶ τῆς ἀνεπάρκειάς μας. Ποιοί εἶμεθα ἆρά γε ἐμεῖς ποὺ θὰ (τολμήσουμε νὰ) διδάξουμε; Πῶς ἔχουμε τὴν ἀπαίτησι νὰ ὑποταχθοῦν οἱ ἄλλοι στοὺς λόγους μας, ἐνῶ ἐμεῖς δὲν ὑποτασσόμεθα στὸ θεῖο θέλημα; Αὐτὲς οἱ σκέψεις μᾶς ὁδηγοῦν στὴν αὐτομεμψία καὶ στὴν προσευχὴ νὰ φωτίση ὁ Κύριος τὰ παιδιά μας νὰ κατανοήσουν καὶ ἀποδεχθοῦν τὴν νουθεσία μας.
Δηλαδή, πρωτίστως καὶ περισσότερο ὁμιλοῦμε στὸν Θεὸ γιὰ τὰ παιδιά μας, κατόπιν δὲ καὶ ὀλιγώτερο ὁμιλοῦμε στὰ παιδιά μας γιὰ τὸν Θεό. ῾Επομένως, ἀπαιτεῖται ἀπὸ τοὺς γονεῖς μία βαθειὰ πνευματικὴ ἐργασία, ἡ ὁποία νὰ ἑλκύη τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ διαλύη τὴν ταραχή, τὴν σκληρότητα τῆς καρδιᾶς καὶ τὴν δαιμονικὴ ἐνέργεια τῆς ἀπείθειας καὶ τῆς ἀνυποταξίας. ῍Ας μὴ λησμονοῦμε, ὅτι οἱ θεοφόροι Πατέρες μᾶς νοθετοῦν νὰ γινώμεθα στοὺς ἄλλους «τύπος καὶ μὴ νομοθεσία», διότι ἀναντιρρήτως «σοφὸς ἀληθῶς ἐστιν οὐχ ὁ τῷ λόγῳ διδάσκων, ἀλλ᾿ ὁ τῷ ἔργῳ παιδεύων»· μάταια κοπιάζει «ἄνθρωπος διδάσκων καὶ μὴ ποιῶν ἃ διδάσκει». Πῶς θὰ φανερώσουμε τὸν Κύριο στὰ παιδιά μας, ἀφοῦ δὲν δημιουργήσαμε τὶς προϋποθέσεις γιὰ νὰ φανερωθῆ πρωτίστως σὲ μᾶς; ῾Η ἐμπειρία τῶν Πατέρων μᾶς καθοδηγεῖ ἀσφαλῶς: ὁ Κύριος κρύπτεται στὶς ἐντολές Του· αὐτὸς ποὺ θὰ τηρήση τὶς ἐντολές Του θὰ ἰδῆ τὸν Θεό: «Τὴν ἑαυτοῦ ἐμφάνειαν ταῖς ἐντολαῖς ἐνέκρυψεν: ὁ ἀγαπῶν με, τὰς ἐντολάς μου τηρήσει καὶ ἀγαπη- θήσεται ὑπὸ τοῦ Πατρός μου, κἀγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν».
῎Ετσι λοιπόν, ἡ διδαχὴ ποὺ γίνεται μὲ φόβο Θεοῦ, μὲ ταπείνωσι καὶ αὐτομεμψία, ἀλλὰ καὶ μὲ ἀναγκαία προϋπόθεσι τὴν ἐργασία τῶν ἐντολῶν, εἶναι τελικὰ ἕνας σπόρος πνευματικός, ὁ ὁποῖος ρίπτεται στὸ χωράφι τῆς καρδιᾶς τοῦ παιδιοῦ ταυτοχρόνως μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν παράκλησι νὰ εὐλογηθῆ ἀπὸ τὸν Κύριό μας, ὥστε νὰ πιάση καὶ νὰ πληροφορήση καὶ νὰ φέρη τὴν καλὴ ἀλλοίωσι. ῏Αρά γε, ἔτσι αἰσθάνονται καὶ ἔτσι ἀντιμετωπίζουν τὸ πρόβλημα τῆς ἀπείθειας τῶν παιδιῶν τους οἱ σημερινοὶ γονεῖς; Μήπως ὁ λόγος τους εἶναι αὐθεντικός, ἐνῶ αὐτοὶ δὲν ἔχουν ἀκόμη ὑποταχθῆ στὴν μόνη αὐθεντία τοῦ εὐαγγελικοῦ λόγου;
Κυριακή Γʹ Ματθαίου, Πάντων τῶν ῾Αγίων Νεομαρτύρων, 27.6/10.7.2005.
Άρθρο του αειμνήστου πνευματικού πατρός ημών,
Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού
και καθηγουμένου της Ι. Μ. Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης Φυλής Αττικής.
Εκ της Ιστοσελίδος της Ιεράς Μητρόπολης Ωρωπού και Φυλής
Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου