...Η αείμνηστη Μοναχή Κασσιανή Κώνστα
διασύρθηκε, διαπομπεύθηκε και αποκληρώθηκε
κι από τον ίδιο της ακόμα τον πατέρα,
επειδή από μικρή διάλεξε τον εκούσιο, σταυρωτικό ζυγό της Μοναχικής ζωής.
Και όταν έφθασε το πλήρωμα του χρόνου
να ομολογήσει την ακαινοτόμητη και γνησία Ορθοδοξία
ενάντια στους λατινόφρονες καινοτόμους της Εκκλησιαστικής Παράδοσης,
εκείνη ''αφορίσθηκε'' από τους Χριστομάχους εραστές της Αίρεσης
και έλαβε ''χρυσούν στέφανον ζωής αιωνίου''
για ν' αναπαύεται δίπλα στους Θεοφόρους και Ομολογητές Πατέρες
της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Τι περισσότερο ορθόν, πατερικόν και αγιάζον,
τι αξιοπιστότερη και αληθέστερη στάση
ορθοπραττούμενης, βιοτικής τελείωσης
από το υπόδειγμα ομολογιακής γραφής,
μιας ταπεινής και εν κρυπτώ λαμπροφορούσας και ηγιασμένης Μοναχής,
εν σχέσει με σύγχρονους θαυματοποιούς, οιωνοσκόπους και μεσοβέζικους
εκποιητές της Πίστης!
Γιατι οι χορηγείες, οι δωρεές και τα χαρίσματα Κυρίου
δεν κοινοποιούνται,
δεν διαφημίζονται και πολύ περισσότερο δεν χρησιμοποιούνται,
ως πιστοποιητικά, εκχορημένης και δημοσίας φιλαυτίας!...
Γ.Δ.
Γεννήθηκε στον Πειραιά το έτος 1858 και μεγάλωσε στην Καλλίπολη (οδός Σερφιώτου και Θεοχάρη) στον Πειραιά. Από την παιδική της ηλικία είχε τάξει να γίνει μοναχή και πάντα απέφευγε τα παιχνίδια και τις άσκοπες συζητήσεις των κοριτσιών της ηλικίας της. Αναζητούσε την απομόνωση και χαιρόταν να βρίσκεται συνεχώς στον ναό. Η φανερή αφοσίωσή της προς την μοναχική ζωή εξόργιζε συχνά τον πατέρα της. Μια ημέρα μάλιστα σε σημείο να την παρατηρήσει σκληρά και, όταν εκείνη βγήκε με παράπονο στα σκαλοπάτια δια να ξεσκάσει, να την ακολουθήσει κι εκείνος καλώντας τους περαστικούς να την φτύνουν διά την απόφασή της να γίνει καλόγρια!
Και ήταν φυσικά άξια απορίας και αγανακτήσεως εκ μέρους των διαβατών, η απάνθρωπη τούτη συμπεριφορά του πατέρα της. Τα χρόνια περνούσαν και παρά την προσδοκία του πατέρα της ότι θα άλλαζε ζωή, η Κασσιανή όλο και περισσότερο κλεινόταν στον εαυτό της. Η βαθειά της επιθυμία ήταν να βρεθεί στην Τήνο, στο Μοναστήρι της Οσίας Πελαγίας, διά το οποίον είχε τις καλύτερες πληροφορίες. Δεν ήταν όμως εύκολο, αφού δεν είχε την παραμικρή οικονομική ευχέρεια.
Διά να πραγματοποιήσει το όνειρό της αναγκάστηε σε ηλικία 17 ετών να καταφύγει στο σπίτι της ευλαβεστάτης οικογενείας κ. Μάτσα, όπου ζήτησε να προσφέρει τις υπηρεσίες της μέχρις ότου συγκεντρώσει τα χρήματα, που της ήταν απολύτως αναγκαία διά το ταξίδι της. Η κ. Μάτσα την είχε σαν οικονόμο του σπιτιού της και της εφέρετο σαν να ήταν δικό της παιδί. Μετά από δύο χρόνια η ίδια την οδήγησε στην Τήνο, αφού την είχε ''προετοιμάσει'' με το παραπάνω. Ο πατέρας της πληροφορούμενος την είσοδο της Κασσιανής στο Μοναστήρι, την αποκλήρωσε. Με μεγάλη συγκίνηση διηγούνται σήμερα τον άγιο βίο της, όσοι την γνώρισαν από κοντά. ''Ήταν το ευγενέστερο πλάσμα του Δημιουργού''.
Πάντα καλοσυνάτη, λεπτή στους τρόπους, υπομονετική στις δυσκολίες της ζωής και προπάντων φιλακόλουθη. Από την γερόντισσα Μελάνη Μινάρδου είχε διδαχθεί την Βυζαντινή μουσική, που αξιοποιούσε πολύ και με την μελωδική φωνή της. Η προσευχή και η εργασία ήταν δύο χαρίσματα που την διέκριναν μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής της. Κεντούσε αριστουργήματα με πολύχρωμες χάνδρες και απάλυνε την φτώχεια πολλών πτωχών στην Κοκκινιά.
Εξαιτίας της εμμονής της στις πατρώες παραδόσεις εξεδιώχθη από την Μονή που τόσο αγάπησε, καταδικάσθηκε από παράνομο δικαστήριο, ομολόγησε με παρρησία την ακλόνητη πίστη της στην Ορθοδοξία και διά όλα αυτά ''αφορίσθηκε''. Κοιμήθηκε εν Κυρίω το 1958 στον Κορυδαλλό. Τα οστά της που μέχρι σήμερα ευωδιάζουν, φιλοξενούνται στην Μονή του Οσίου Αθανασίου του Αθωνίτου στο Μεγάλο Πεύκο.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια και παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του ιστορικού, ορθοδόξου περιοδικού ''ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ,''
του μακαριστού Επισκόπου Πενταπόλεως κ. Καλλιοπίου Γιαννακοπούλου
της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Τόμος Δ', σελίδες 73 - 75.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου