ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018

ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ 2018




Μήνυμα Χριστουγέννων 2018

«Θεός ὤν εἰρήνης, Πατήρ οἰκτιρμῶν,
τῆς μεγάλης Βουλῆς σου τόν Ἄγγελον, εἰρήνην παρεχόμενον ἀπέστειλας ἡμῖν». 
(Εἱρμός ε΄ Ὠδῆς πεζοῦ Κανόνος Χριστοῦ Γεννήσεως)


Ἀγαπητοί Πατέρες καί Ἀδελφοί, τέκνα ἐν Κυρίῳ τεχθέντι·


Γιά ἄλλη μία φορά μᾶς ἀξιώνει ἡ ἄμετρη Φιλανθρωπία τοῦ Παναγάθου Θεοῦ μας νά ὀρθρίζουμε ἑόρτια, λουσμένοι στό φῶς τῆς θεογνωσίας, καί νά πανηγυρίζουμε ὀρθοδόξως τήν Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μία Ἑορτή πού ἀστράφτει ἀπό χάρη καί χαρά καί πλημμυρίζει τόν ἄκοσμο κόσμο μας μέ τά κύματα τῆς θείας ἀγάπης, εἰρήνης καί εὐλογίας!Δόξα στήν θεία συγκατάβασή Του!


Διότι ὁ Θεός μας εἶναι Πατήρ Οἰκτιρμῶν, πλήρης ἀγάπης, συγγνώμης καί εὐσπλαγχνίας. Γιά τόν λόγο αὐτό ἔδειξε τό μέγα ἔλεός Του στό γένος τῶν ἀνθρώπων καί ἀπέστειλε τόν Μονογενῆ Υἱό Του στήν γῆ, γιά νά παράσχει τήν Εἰρήνη, ὡς Πηγή, Δοτήρας καί Χορηγός τῆς Εἰρήνης.


Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός εἶναι ὁ «Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος», ὅπως τόν περιγράφει ὁ Προφήτης Ἡσαΐας (9:6), διότι ἐξαγγέλλει καί ἀποκαλύπτει στόν κόσμο τήν προαιώνια μεγάλη καί ἄρρητη Βουλή τοῦ Θεοῦ, τό προαιώνιο σχέδιό Του, τό Προηγούμενο Θέλημά Του, γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, γιά τό Μυστήριο τῆς θείας Οἰκονομίας, ὡς Μυστήριο εἰρηνεύσεως καί ἐπανασυνδέσεώς μας μέ τόν Θεό.


Ἐνανθρωπήσας καί γεννηθείς «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου» ὡς Βρέφος στήν Βηθλεέμ, ὁ Ἑρμηνευτής καί Ἐκπληρωτής τῆς Μεγάλης Βουλῆς, ὁ «Ἄρχων τῆς Εἰρήνης» Μεσσίας Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἀνατέλει τό Φῶς τῆς θεογνωσίας καί ἐπιγνώσεως τοῦ θείου Θελήματος. Αὐτός διαλύει τά σκότη τῆς ἀπιστίας, τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας, κατανικᾶ τόν διάβολο καί ἀποκαθιστᾶ τήν Εἰρήνη.


Γι΄ αὐτό καί μόνον μέ τήν ἀληθινή θεογνωσία, τήν ἀγάπη καί τήν ταπείνωση ἔχουμε Εἰρήνη. Μόνον μέ αὐτό τόν τρόπο ὀρθρίζουμε στήν δοξολογία τοῦ Θεοῦ, στήν Ὀρθοδοξία καί Ὀρθοπραξία, ὄντες εἰρηνευμένοι καί συμφιλιωμένοι, φορεῖς καί ἐξάγγελοι Εἰρήνης.


Τό δῶρο τῆς Εἰρήνης εἶναι θεῖο καί δίνεται σέ αὐτούς πού τό ζητοῦν: «Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, εἰρήνην δός ἡμῖν!» (Ἡσ. 26:12). Ὁ Κύριός μας εἶναι Αὐτός πού διώχνει τήν ἔχθρα τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεό, χαρίζοντας τήν ἄφεση ὅπου ὑπάρχει Μετάνοια, πού συμφιλιώνει γῆ καί οὐρανό, πού διαλύει τήν ἀντιπάθεια καί τό μῖσος μεταξύ τῶν ἀνθρώπων ἐναρμονίζοντας τίς σχέσεις, πού φέρνει τήν ἐσωτερική εἰρήνη στόν κάθε ἄνθρωπο, ὡς γαλήνη καί ἕνωση νοῦ καί καρδιᾶς.


Αὐτός εἶναι ἡ Εἰρήνη μας (Ἐφ. 2:14), ἀφοῦ βεβαίως τήν χάρισε μέ τήν ἐπισφράγιση τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως, καί παρέχει τήν Εἰρήνη ὄχι ὅπως τήν ἐννοεῖ ὁ κόσμος, ἀλλά τήν δική Του, αὐτήν πού νικάει τόν φόβο καί τήν ταραχή (Ἰω. 14:27) καί ἑνώνει θεοπρεπῶς, ὑπερβαίνοντας κάθε ἐμπόδιο.


μως, ποῦ εἶναι ἡ «ἐπί γῆς Εἰρήνη», τήν ὁποία κήρυξαν καί δοξολόγησαν οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι τήν βραδιά τῆς Γεννήσεως τοῦ θείου Βρέφους; Τί συμβαίνει καί τί ἐπικρατεῖ μέσα μας καί ἔξω ἀπό ἐμᾶς; Ἡ θλιβερή διαπίστωση εἶναι, ὅτι σχεδόν παντοῦ ὑπάρχει ταραχή, σύγκρουση καί πόλεμος! Στίς καρδιές, στά μυαλά, στίς σχέσεις, στόν κόσμο, ἀλλά δυστυχῶς κάποτε ἀκόμη καί στήν Ἐκκλησία!


σο ἐπικρατοῦν ἰδιοτροπίες, ἐγωϊσμοί, πλάνες, ἱκανοποιήσεις παθῶν, ἄνομες ἐπιδιώξεις, προδοσίες, ἐχθρότητες καί μίση, ἐκεῖ δέν ὑπάρχει συμφιλίωση μέ τόν Θεό καί ἔτσι εἶναι ἀδύνατον νά ὑπάρξει καί νά ἐπικρατήσει ἡ Εἰρήνη. Ὅπου λείπει ἡ ἀληθινή πίστη στόν Θεό, ἡ Ἀλήθεια, ἀλλά καί ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ἡ τήρηση τοῦ ἁγίου Θελήματός Του, ὁ σεβασμός στήν θεοπαράδοτη ἱεραρχική τάξη στήν Ἐκκλησία Του, ἐκεῖ λείπει ὁ Θεός, ἀπουσιάζει ἡ δικαιοσύνη καί ἡ ἀγάπη, διότι οἱ ἄνθρωποι «ὁδόν εἰρήνης οὐκ ἔγνωσαν» (Ρωμ. 3:17).


Γι΄ αὐτό καί συναντοῦμε τόσο συχνά διαταραγμένες προσωπικότητες, γεμᾶτες σύγχυση, ἀσυναρτησία, σκληρότητα καί ταραχή. Ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ τόση διασάλευση στίς ψυχές, στούς λογισμούς, στήν κοινωνία, στόν κόσμο. Ἀλλά καί στήν Ἐκκλησία ἀκόμη, στό καταφύγιο καί τό λιμάνι τῆς Εἰρήνης, κάποιοι ἀνειρήνευτοι ἄνθρωποι τορπιλλίζουν τό θεῖο καί πολύτιμο ἀγαθό τῆς Εἰρήνης μέ ἀλλόκοτους νεολογισμούς καί παραλογισμούς τῆς σκοτισμένης διάνοίας τους καί τῆς ταραγμένης καρδιᾶς τους, νομίζοντας στήν ἀφροσύνη τους ὅτι μέ τόν τρόπο αὐτό ὑπηρετοῦν τό δίκαιο καί τήν ἀλήθεια!


Χρέος μας εἶναι νά ἀντιμετωπίζουμε ἀποφασιστικά κάθε ἐπιβουλή, παραμένοντας ἀδιατάρακτοι, ὡς ὑπηρέτες τῆς πραγματικῆς Εἰρήνης τῆς -κατά τόν Ἅγιο Θεόδωρο Στουδίτη- «εἰρηνοχύτου Ὀρθοδοξίας» μας.


Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·



Εἴθε νά ἐπαναλαμβάνουμε μαζί μέ τόν Ψαλμωδό: «οὐ φοβηθησόμεθα ἐν τῷ ταράσσεσθαι τήν γῆν καί μετατίθεσθαι ὄρη ἐν καρδίᾳ θαλασσῶν» (Ψαλμ. 45:3), ὅ,τι καί ἄν συμβαίνει στήν ζωή μας καί στήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας μας! Καί νά γευόμαστε ἀπό τόν Χορηγό τῆς Εἰρήνης Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό τήν γλυκύτητα τῆς Εἰρήνης Του, μέσῳ τῶν ἁγίων Μυστηρίων Του, μέ εἰρήνη συνειδήσεως καί ἐλπίδα ἀγαθή νίκης καί μετοχῆς στήν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν!



Ἅγια Χριστούγεννα 2018




Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος

† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ


Τά Μέλη

† Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
† Ὁ Εὐρίπου καί Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
† Ὁ Πειραιῶς καί Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ
† Ὁ Ἀττικῆς καί Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
† Ὁ Θεσσαλονίκης ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ
† Ὁ Δημητριάδος ΦΩΤΙΟΣ
† Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ
† Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
† Ὁ Φιλίππων καί Μαρωνείας ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Ὠρωποῦ καί Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ
† Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
† Ὁ Λούνης ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ
† Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ
† Ὁ Ἔτνα καί Πόρτλαντ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ
† Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ
† Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ


ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ 


Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

†Ὁ Δημητριάδος Φώτιος


Εκ της επίσημης ιστοσελίδας της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών ΕΔΩ.
Επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.


Εκκλησία Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF