ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020

ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΤΗΣ ΟΛΟΝΥΚΤΙΟΥ ΑΓΡΥΠΝΙΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1927





Ρεπορτάζ της εφημερίδας των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'' για τον εορτασμό της Γέννησης του Χριστού μας 
από τους πρώτους αντικαινοτόμους Γνησίους Ορθοδόξους Χριστιανούς κατά το έτος 1927, 
σύμφωνα με το πατροπαράδοτο, Εκκλησιαστικό ημερολόγιο. 
Σάββατο 25/7 Δεκεμβρίου 1927
έτος 32ον, αριθμός φύλλου 8773, σελ. 2.  
Στο άρθρο γίνεται αναφορά και για τα βίαια επεισόδια εκ μέρους της Χωροφυλακής, 
που έλαβαν μέρος -λίγες μόνο ημέρες πριν- στην Μάνδρα Αττικής, 
όταν κατά τον εορτασμό των Αγίων Ταξιαρχών (8/21 Νοεμβρίου 1927) με το εκκλησιαστικό ημερολόγιο, έπεφτε νεκρή η πρώτη ιερομάρτυς των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών, 
Αγία Αικατερίνη Ρούττη
Εισαγωγή στο διαδίκτυο στο μονοτονικό σύστημα, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ
Διατηρήθηκε η Γραμματική τάξη της εποχής, ως είχε.


''Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία.'' Αγάλλονται τα ουράνια συν τοις ανθρώποις επί τω κοσμοσωτηρίω γεγονότι της ενανθρωπίσεως του Λόγου του Θεού, το θείον βρέφος εν σπηλαίω θεία συγκαταβάσει αποτίθεταί εν φάτνη των αλόγων. Σήμερον εορτάζει η Βηθλεέμ το μέγα γεγονός και πιστοί του πατροπαραδότου εορτολογίου ορθόδοξοι χριστιανοί διά τετάρτην ήδην φοράν από της μεταβολής του εορτολογίου υπό της επισήμου εκκλησίας της Ελλάδος, αποχωρισθείσης των τριών άλλων Πατριαρχείων της Ανατολής τρέπονται εις τα όρη και μετά ποιμένων δοξολογούσιν εις ερημικά εξωκκλήσια εορτάζοντες την χαρμόσυνον επέτειον της Χριστού Γεννήσεως.


Οι κώδωνες των εκκλησιών των Αθηνών πεισμόνως σιγώσι κατά την μεγάλην ταύτην εορτήν, ενώ η Βηθλεέμ ο τόπος της γεννήσεως του ενανθρωπήσαντος Λόγου, φωταγωγουμένη υπό χιλιάδων λαμπάδων και του αιθέρος της δονουμένου υπό των εκκωφαντικών ήχων των κωδώνων της πόλεως, πανηγυρίζει την μεγάλην της Χριστιανοσύνης εορτήν.


Η επίσημος εκκλησία της Ελλάδος αδιαφορούσαν διά την εορτάζουσαν Ανατολήν προσβλέπει μειδιώσα την Δύσιν. Σήμερον τα εξωκκλήσια των Αθηνών και περιχώρων ασφυκτικώς πεπληρωμένα πιστών των εμμενόντων απαρασαλεύτως εις τας ιεράς της Ορθοδόξου Εκκλησίας παραδόσεις πανηγυρίζουσι, μακράν των ομμάτων των περιφρονησάντων αυτούς.


Τα σημερινά πραγματικά Χριστούγεννα της Ορθοδοξίας, συμφώνως με το πάτριον εορτολόγιον, το θεσπισθέν υπό των Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας, θα εορτασθούν πανηγυρικώς και σεμνοπρεπώς, εις όλας τας ελληνικάς επαρχίας, αι οποίαι παρ' όλας τας πιέσεις και παρ' όλον τον ασκούμενον εναντίον των γνησίων και ακραιφνών ορθοδόξων απηνή διωγμόν, παρέμειναν ακλονήτως πισταί εις τας ιεράς εθνικάς και εκκλησιαστικάς παραδόσεις.


Κατά τας εκ των επαρχιών και της υπαίθρου πληροφορίας του εν Αθήναις Κέντρου των Γνησίων Ορθοδόξων, ο σημερινός εορτασμός των πραγματικών Χριστουγέννων λόγω του εξαφθαίντος εκ των τελευταίων αιματηρών σκηνών θρησκευτικού φανατισμού του Λαού, θα προσλάβη μορφήν αληθινών επινικίων του αγώνος της ορθοδοξίας εναντίον των ασεβών κενοτόμων και των ψευθολουθήρων της Εκκλησίας.


Αι πιέσεις και οι διωγμοί αντί να αποκαρδιώσουν και να κατασαλεύσουν το χριστεπώνυμον πλήρωμα της Ορθοδοξίας και να κατασαλεύσουν τας πατροπαραδότους θρησκευτικάς πεποιθήσεις του, απεναντίας ενίσχυσαν και ετόνωσαν το αγνόν θρησκευτικόν του συναίσθημα και εχαλύβδωσαν την ιεράν εμμονήν των και εξέκαυσαν τον ορθόδοξον ζήλον του.


Και το θέαμα της πυκνής κοσμοσυρροής και της ευλαβούς κατανύξεως το οποίον παρετηρήθη, κατά την χθεσινήν νύκτα, εις τα εξωκκλήσια και τα παρεκκλήσια εις τα οποία οι υπό διωγμόν κηρυχθέντες θεματοφύλακες των Ιερών Παραδόσεων κατέφυγον διά να συνεορτάσουν την της Ιερουσαλήμ και της Βηθλεέμ μεγάλην εορτήν του Χριστιανισμού, απέδειξε διά μίαν ακόμη φοράν ότι τα όπλα της βίας, τα οποία διαθέτουν οι ''κοσμοκράτορες του σκότους του αιώνος τούτου,'' είναι ανίκανα να συντρίψουν τον θώρακα της πίστεως και να καταβάλλουν την μάχαιραν του πνεύματος. 


ΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ


Καθ' όλην την ημέραν χθες παρετηρήθη εξαιρετική κίνησις εις το εν Αθήναις Κέντρον της Ορθοδόξου Κοινότητος,  το οποίον από πρωίας ήταν κατάμεστον πάσης τάξεως κόσμου αδημονούντος να πληροφορηθή που θα ετελούντο αι σημεριναί λειτουργίαι των Χριστουγέννων. Η κίνησις εις τα Γραφεία της Κοινότητος παρετάθη μέχρι της εσπέρας, οπότε οι προσερχόμενοι, λαμβάνοντες τας δεούσας πληροφορίας και οδηγίας, απήρχοντο διά να προετοιμασθούν διά την νυκτερινήν αγρυπνίαν και την σημερινήν εορτήν.


Εκτός των περιχώρων της Αττικής, η Κοινότης των Ορθοδόξων έλαβε τα κατάλληλα μέτρα διά να τελεσθώσι  κατανυκτικαί αγρυπνίαι και λειτουργίαι των Χριστουγέννων, εις τα εξής εξωκκλήσια και ιδιωτικά παρεκκλήσια: Εις τον Άγιον Νικόλαον (Πατησίων), εις τον Άγιον Στυλιανόν (Παγκρατίου), εις το εξωκκλήσιον της Ωομορφοκκλησιάς, εις την Ζωοδόχον Πηγήν (Κατσιπόδι), εις τον Άγιον Γεώργιον Π. Φαλήρου και εις τον Άγιον Παύλον του Πειραιώς.



ΤΟ ΝΥΚΤΕΡΙΝΟΝ ΘΕΑΜΑ


Κατανυκτικότατον ήτο το θέαμα το οποίον παρουσίαζε χθες την νύκτα τα εν λόγω εξωκλήσια. Παρ' όλον το ψύχος και την κακοκαιρίαν άπειρον πλήθος είχε συρρεύσει από ενωρίς διά να καταλάβη θέσεις, ήτο δε τόσος ο συνωστισμός, ώστε κατά την έναρξιν της αγρυπνίας ο χώρος των εκκλησιών είχε πληρωθή ασφυκτικώς, οι προσερχόμενοι δε ηναγκάζοντο να παραμένωσιν όρθιοι έξω των ναών. Από της ενδεκάτης περίπου εσπερινής είχον αρχίσει να εκκινούν πλήθη λαού εξ' όλων των σημείων της πρωτευούσης, κατευθυνόμενα συν γυναιξί και τέκνοις, με αυτοκίνητα, με ταξί, με άμαξας, με λεωφορεία, με παντός είδους οχήματα εις την Ωμορφοκκλησιάν, την Ζωοδόχον Πηγήν, ενώ άλλοι κατηυθύνοντο πεζοί εις τα Πατήσια και το Παγκράτι.


Και όσοι από το απειράριθμον αυτό πλήθος, το οποίον ολονέν επληθύνετο, δεν επρόφθαναν να στεγασθούν εντός του στενού χώρου των εξωκκλησίων, παρέμειναν, παρ' όλον το ψύχος, εις το ύπαιθρον μέχρι των πρωινών ωρών, παρακολουθούντες με συγκίνησιν και κατάνυξιν την τρισχαρμόσυνον και διθυραμβικήν ακολουθίαν, η οποία μέσα εις την ερημίαν, το σκότος και την σιωπήν επροξένει εις το συνωστιζόμενον πλήθος την εντύπωσιν παραδόξου και υπερκοσμίου ακολουθίας.


Η εξαιρετική πυκνή συρροή παρετηρήθη εις την Ζωοδόχον Πηγήν (Κατσιπόδι), ο γήλοφος της οποίας κατάμεστος πλήθους παρουσίαζε γραφικώτατον θέαμα με το πλήθος των παραπηγμάτων και των σκηνών, αι οποίαι είχον στηθή πέριξ της εκκλησίας υπό του διανυκτερεύοντος εκκλησιάσματος. Η λειτουργία ετελέσθη εις την Ζωοδόχον Πηγήν περί την 12ην νυκτερινήν μετά πολλής κατανύξεως, μετά το πέρας δε αυτής ο Πρόεδρος της Κοινότητος Ορθοδόξων κ. Παράσχος απηύθυνε προς το πυκνόν εκκλησίασμα εμπνευσμένον και συγκινητικώτατον κήρυγμα.


ΕΙΣ ΤΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ


Εκ των περιχώρων της Αττικής ετελέσθησαν κατά την χθεσινήν νύκτα λειτουργίαι των Χριστουγέννων, εις την Μάνδραν, Καλύβια, Σαλαμίνα, Αιάντιον, Λιόπεσι, Κορωπί, Σπάτα κτλ. Επίσης εις την πόλιν και τα περίχωρα της Χαλκίδος και εις πλείστας επαρχίας της Πελοποννήσου, της Στερρεάς, καθώς και καθ΄άπασαν την Μακεδονίαν. 




Σάββατο 25/7 Δεκεμβρίου 1927 

πάτριο, Εκκλησιαστικό ημερολόγιο


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF