ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τετάρτη 29 Απριλίου 2020

ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΝ




Πρὸς τὸν κ. Πρωθυπουργὸν

Ἀριθμός Πρωτ. 3033.

Ἐν Ἀθήναις, 14 / 27 - 4 - 2020

Πρὸς τὸν Πρωθυπουργὸν τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Κυριάκον Μητσοτάκην ΕΝΤΑΥΘΑ


Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

ς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀποδεχόμεθα τὸ ἐλπιδοφόρον μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, φρονοῦντες ὅτι καὶ εἰς τὴν προσωπικὴν ἡμῶν ζωὴν μετὰ τὴν δοκιμασίαν τοῦ Γολγοθᾶ, ἀκολουθεῖ ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ Πατρὶς ἡμῶν, ὅπως καὶ ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπότης, διέρχεται τὴν δοκιμασίαν τοῦ Γολγοθᾶ, ἐκ τῆς πανδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, ἀλλ᾽ οἱ πιστεύοντες εἰς Χριστὸν καὶ ἀφιέμενοι εἰς τὸ θέλημα Αὐτοῦ δὲν ἀπελπιζόμεθα.


ντιλαμβανόμεθα πλήρως τὴν δυσχερῆ θέσιν εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεσθε, ἀναγκαζόμενοι νὰ λάβετε ἀντιδημοφιλῆ μέτρα, πλὴν ὅμως εἶναι παρήγορον τὸ γεγονὸς ὅτι, τουλάχιστον εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὁ λόγος γίνεται διὰ τὴν αὐτηρότητα τῶν μέτρων καὶ ὄχι διὰ τὸ πλῆθος τῶν θυμάτων τῆς πανδημίας. Ταυτοχρόνως, εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ἀντιλαμβάνεσθε πὼς μέτρα περιορισμοῦ τῆς ἐλευθερίας τῶν πολιτῶν δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχουν διάρκειαν ὑπὲρ τὸ δέον, οὔτε νὰ χαρακτηρίζωνται ἀπὸ ἀσυμμετρίαν καὶ ὑπερβολήν.


Συμμεριζόμεθα τὴν ἀγωνίαν ὑμῶν, διὸ καὶ σκοπὸς τῆς παρούσης δὲν εἶναι ὁ ἔλεγχος, ἀλλὰ ὁ -ἐν ὄψει νεωτέρων ἀποφάσεων- ἐξορθολογισμὸς τῶν περιοριστικῶν μέτρων, ὥστε δίχως νὰ παραβλάπτεται ἡ ἀσφάλεια τῆς ὑγείας τῶν πολιτῶν, παραλλήλως νὰ μὴ πληγώνεται τὸ θρησκευτικὸν συναίσθημα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν - Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν εἰς τὸ Ποίμνιον ἡμῶν καὶ τοὺς ὁποίους ἡμεῖς ἐκπροσωποῦμεν.


Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ,

Δὲν αἰτούμεθα τίποτε περισσότερον καὶ τίποτε ὀλιγότερον ἀπὸ τὸ νὰ ἐφαρμοσθοῦν καὶ διὰ τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τὰ αὐτὰ μέτρα, τὰ ὁποῖα ἰσχύουν διὰ τὰς ὑπεραγοράς. Ὅπως καὶ εἰς τὰς ὑπεραγορὰς ἐπιτρέπεται ἡ παρουσία ὡρισμένου ἀριθμοῦ προσώπων, τῶν λοιπῶν ἱσταμένων ἔξωθεν εἰς ἀπόστασιν δύο μέτρων μεταξύ των, τὸ αὐτὸ νὰ ἰσχύῃ καὶ διὰ τοὺς Ἱεροὺς Ναούς. Ἐπαναλαμβάνομεν αὐτὸ τὸ ὁποῖον εἴχομεν ζητήσει εἰς τὴν ἀπὸ 14 / 27 - 3 – 2020 ἐπιστολὴν ἡμῶν πρὸς τὴν Ἐξοχωτάτην Ὑπουργὸν Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων διὰ τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα:


«Νὰ ἐπιτραπῇ ἡ ἔστω ἐκ περιτροπῆς, ἐπ’ ὀλίγον διάστημα χρόνου, ἀνὰ ὁμάδας τῶν 10 ἀτόμων μετάβασις καὶ παρουσία τῶν πιστῶν ἐντὸς τῶν Ναῶν, τῶν λοιπῶν ἱσταμένων ἐκτὸς τῶν Ναῶν, εἰς ἀπόστασιν 2 μέτρων μεταξύ των καὶ ἀκροωμένων ἀπὸ μεγαφώνων τὰς Ἱερὰς Ἀκολουθίας, ἐπ’ εὐθύνῃ τῶν ἐπιτετραμένων τῶν Ἱερῶν Ναῶν».


Αὐτὸ τὸ ὁποῖον (καθ´ ἡμᾶς κακῶς) δὲν ἐπετράπη διὰ τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα, αἰτούμεθα νὰ ἐπιτραπῇ τουλάχιστον τώρα. Τοῦτο τὸ μέτρον ἐφηρμόσθη ἐπιτυχῶς εἰς Ἐνορίας τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν εἰς τὸ Ἐξωτερικόν, ἄνευ προβλημάτων. Οἱ ἐνορῖται ἐχωρίσθησαν εἰς ὁμάδας, ἑκάστη ὁμὰς ἐκαλεῖτο ἐκ περιτροπῆς ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ οἱ τυχὸν λοιποὶ παρέμενον ἐκτός, εἰς τὸν αὔλειον χῶρον, εἰς ἀπόστασιν μεταξύ των. Οἱ Ἕλληνες πολῖται ἔχουν ἤδη ἀποδείξει ὅτι τηροῦν εὐλαβικῶς ταῦτα τὰ μέτρα εἰς τὰς ὑπεραγοράς. Μὴ ἀμφιβάλλετε, παρακαλοῦμεν, ὅτι θὰ τηρήσουν ταῦτα μετὰ θρησκευτικῆς (κυριολεκτικῶς) εὐλαβείας καὶ εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναούς.


λλωστε, ἔχομεν παραδείγματα ἄλλων Ὀρθοδόξων Κρατῶν, ὅπως ἡ Βουλγαρία καὶ ἡ Γεωργία, εἰς τὰ ὁποῖα αἱ Ἐκκλησίαι παρέμεινον ἀνοικταί, λαμβανομένων ἁπλῶς παρομοίων μέτρων προστασίας. Εἰς τὰ Κράτη αὐτὰ ὄχι μόνον δὲν ἐσημειώθη κάποια ἔξαρσις τῆς πανδημίας, ἀλλὰ παρουσιάζουν καλυτέρους δείκτας ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας χώραν, συμφώνως πρὸς τὰ σημερινὰ δεδομένα (λ.χ. δείκτης θυμάτων ἀνὰ ἑκατομμύριον κατοίκων: Γεωργία 2, Βουλγαρία 8, Ἑλλὰς 13).


πίσης, ἐφ᾽ ὅσον γίνεται ἐπιτρεπτὴ ἡ περιφορὰ ἐποχουμένων καλλιτεχνῶν διὰ τὴν ἠθικὴν τόνωσιν τῶν πολιτῶν μέσῳ ἀσμάτων, αἰτούμεθα νὰ ἐπιτραποῦν αἱ Λιτανεῖαι τῶν Ναῶν οἱ ὁποῖοι ἑορτάζουν μὲ τὴν συμμετοχὴν Κληρικῶν, Ἱεροψαλτῶν καὶ ὀλίγων πιστῶν, τηρούντων ἀποστάσεις ἀσφαλείας μεταξύ των καὶ ψαλλόντων. Ὁμοῦ μετὰ τῶν φιλομούσων, ἔχουν καὶ οἱ θρησκευόμενοι πολῖται τὰ αὐτὰ δικαιώματα εἰς τὸ νὰ ἀκροῶνται τὰς ὑμνωδίας ἐκ τοῦ θησαυροῦ τῆς Ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας.


Διὰ τὸν αὐτὸν λόγον πρέπει νὰ ἐπιτραπῇ τόσον ἡ χρῆσις τῶν μεγαφώνων τῶν Ἐκκλησιῶν, ὅσον καὶ τῶν κωδωνοκρουσιῶν. Ἄλλωστε οὔτε οἱ ἰοί, οὔτε τὰ βακτήρια μεταδίδονται διὰ τῶν ἠχητικῶν κυμάτων, ἡ δὲ ἠθικὴ τόνωσις τῶν θρησκευομένων πολιτῶν εἶναι σημαντικὸς παράγων, ὅστις δέον ὅπως ληφθῇ σοβαρῶς ὑπ᾽ ὄψιν. Ἄλλωστε, οἱ μωαμεθανοὶ συμπολῖται ἡμῶν ἐν Θράκῃ, οἱ ὁποῖοι διανύουν τὴν περίοδον τοῦ ραμαζανίου των, καθ᾽ ὅσον πληροφορούμεθα, ποιοῦνται ἀκωλύτως χρῆσιν τυμπάνων εἰς τὰς ὁδοὺς πρὸ τῆς ἀνατολῆς τοῦ ἡλίου (εἰς ὥραν κοινῆς ἡσυχίας) κατὰ τὰ ἔθιμά των.


Τὸ Ποίμνιόν ἡμῶν ἐπέδειξε πρωτοφανῆ αὐτοσυγκράτησιν μέχρι στιγμῆς εἰς τὴν τήρησιν τῶν μέτρων τῆς Πολιτείας. Εἶναι ἀναγκαῖον νὰ μὴ αἰσθανθῇ ὅτι ἀδικεῖται ἢ ὅτι γίνεται διάκρισις εἰς βάρος τῶν θρησκευομένων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, διότι ἡ ἀντίδρασίς των δὲν θὰ εἶναι δυνατὸν νὰ ἐλεγχθῇ. Ἡ κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον «λαϊκὴ ἀγανάκτησις καὶ ὀργὴ» δυσκόλως περιστέλλεται ἐνώπιον φαινομένων, τὰ ὁποῖα δεικνύουν τὴν χρῆσιν «δύο μέτρων καὶ σταθμῶν».


Εἴθε ἡ Χάρις τοῦ Ἀναστάντος Θεανθρώπου νὰ ἐνδυναμώνῃ ὑμᾶς εἰς τὸ δύσκολον ἔργον σας καὶ νὰ φωτίζῃ ὑμᾶς διὰ τὴν λῆψιν τῶν πλέον ὀρθῶν ἀποφάσεων.





Διὰ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον


Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος


† Ὁ Ἀθηνῶν Καλλίνικος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF