Άρθρο του Α. Καρατζά στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'' της 24ης Σεπτεμβρίου 1929,
περί του διαμελισμού του εκκλησιαστικού ημερολογίου.
(Εκ μελέτης του εν Άργει δικηγόρου κ. Α. Καρατζά περί του Θρησκευτικού ημών Ημερολογίου και του Πασχαλίου, ήτις είνε υπό τα πιεστήρια, παρεχωρήθη ημίν υπό του εγκρίτου και ευσεβεστάτου συγγραφέως το κάτωθι μέρος προς δημοσίευσιν).
Εν τοις Ναοίς όλων των εν τω κόσμω Ορθοδόξων Εκκλησιών αναπαρίστανται καθ' έκαστον έτος άπαντα τα ιερά και θρησκευτικά μυστήρια και γεγονότα ως υποδεικνύονται εν ταις Ιεραίς Γραφαίς ότι εξετυλίχθησαν από της γεννέσεως της γης μέχρι της σήμερον΄
ήτοι απεικονίζεται εν τοις Ναοίς άπασα η μεγάλη αύτη του κόσμου θρησκευτική περίοδος και έκαστον θρησκευτικόν γεγονός και η επί τη μνήμη τούτου καθιερωθείσα υπό της Εκκλησίας εορτής, έρχεται, εορτάζεται και παρέρχεται καθ' έκαστον έτος και εις ωρισμένην ημέραν, ίνα επανέλθη, εορτασθή και απέλθη το επόμενον έτος και ούτω καθεξής.
Και άπαντα τα Ιερά Βιβλία τα χρησιμεύοντα διά τας καθ' ημέραν ιεροτελεστίας και τελετάς εν τοις Ναοίς όλων των εν τω κόσμω Ορθοδόξων Εκκλησιών, καθορίζουσιν ωρισμένως όπως άπαξ καθ' έκαστον έτος εορτάζηται εκάστη εορτή και τελείται η μνήμη των Αγίων, οσίων και μαρτύρων της Εκκλησίας.
Και ο καθορισμός υπό της Μίας, Αγίας, καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας των εορτών, ως απέδειξα διά των δύο προηγούμενων μελετών μου, είχε κύριον και μόνον λόγον όπως άπαντες, οι εν τω κόσμω Ορθόδοξοι Χριστιανοί συνεορτάζωσι τας εορτάς τας ιδίας ημέρας.
Και οι Άγιοι Απόστολοι εις τας ιδίας αυτών διαταγάς, ας απευθύνουσι προς τους Επισκόπους, το αυτό παραγγέλλουσι, δίδοντες μάλιστα και τον λόγον διατι πρέπει να γίνηται το τοιούτον, διότι διατάσσουσι τα εξής:
''ΟΥ ΔΕΙ ΥΜΑΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΔΙΣ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΝΙΑΥΤΟΥ ΜΝΕΙΑΝ ΠΟΙΕΙΣΘΕ ΕΝΟΣ ΠΑΘΗΜΑΤΟΣ, ΑΛΛ' ΆΠΑΞ ΤΟΥ ΈΤΟΥΣ ΤΟΥ ΑΠΑΞ ΑΠΟΘΑΝΑΝΤΟΣ''.
Άπαξ εγεννήθη ο Χριστός επί της γης, άπαξ εβαπτίσθη, άπαξ εσταυρώθη και ανέστη΄ άπαξ επίσης εγεννήθη η Θεοτόκος, άπαξ ευηγγελίσθη και εκοιμήθη, ως και άπαντες οι Άγιοι, μάρτυρες και όσιοι της Εκκλησίας μίαν φοράν απέθανον, και άπαξ καθ' έκαστον έτος πρέπει να εορτάζηται εκάστη καθιερωθείσα εορτή επί τοις Αγίοις τούτοις μυστηρίοις και θρησκευτικοίς γεγονόσι.
Τί όμως συμβαίνει σήμερον; Εορτάζει η Εκκλησία της Ελλάδος την γέννησιν του Χριστού, τα Άγια Θεοφάνεια και εν γένει απάσας τας Δεσποτικάς και Θεομητορικάς εορτάς, ως και απάσας τας άλλους ακινήτους, και μετά παρέλευσιν 13 ημερών από του εορτασμού εκάστης των εορτών τούτων, έρχονται αι Εκκλησίαι των Ιεροσολύμων, της Αντιοχείας και εν γένει άπασαι αι εν τω κόσμω Ορθόδοξοι Εκκλησίαι, αίτινες δεν έρριψαν τους ιερούς μαργαρίτας της Εκκλησίας εις τους χοίρους και εορτάζουσι τας εορτάς ταύτας.
Έχομεν λοιπόν διπλούν εορτασμών των εορτών παρά της Ιεράς παραδόσεως της Εκκλησίας, παρά τας Αποστολικάς διατάξεις, παρά τα Ιερά βιβλία΄ αίτιοι δε τούτου εισίν οι Ιεράρχαι της Εκκλησίας ημών οίτινες αμαρτήσαντες διά της μεταβολής του θρησκευτικού ημών ημερολογίου απέναντι ιερών παραδόσεων και Κανόνων της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, εδημιούργησαν μεταξύ πολλών άλλων κακών και το αντιθρησκευτικόν τούτο έργον.
ΑΝΑΙΡΟΥΜΕΝ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ
Αλλά πως είνε δυνατόν, ημείς οι Ορθόδοξοι και γνήσιοι Χριστιανοί, οι μη υπαγόμενοι υπό την πνευματικήν εξουσίαν του Πάππα και της Δυτικής Εκκλησίας, οίτινες οφείλομεν να έχωμεν τύπον και υπογραμμών των πράξεων ημών, τας ιεράς Βίβλους, τας ιεράς προφητείας και παραδόσεις της Εκκλησίας ημών, να παραδεχθώμεν γέννησιν Χριστού, Βάπτισμα Χριστού, αναγγελλόμενα ημίν εκ Ρώμης, εκ της Δυτικής Εκκλησίας, της αιρετικής, και πως τολμώσιν οι Ιεράρχαι και ο κλήρος της Εκκλησίας ημών να ψάλλωσιν εορτάζοντες την γέννησιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού το ''σήμερον δέχεται η Βηθλεέμ Σπήλαιον'', μετά 13 ημέρας θα ήναι {...} και έτοιμον όπως δεχθή τον υπερούσιον;
Πώς τολμώσι να ψάλλωσι εορτάζοντες τα Θεοφάνεια και βαπτίζοντες τον Χριστόν ''εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...'', ενώ μετά 13 ημέρας τα ύδατα του Ιορδάνου θα σκιρτήσωσιν όπως υποδεχθώσιν τον προερχόμενον να βαπτισθή Κύριον των Κυρίων;
Εάν παραδεχθώμεν το τοιούτον, ου μόνον εμπαίζομεν τα ιερά ταύτα απολυτίκια και κοντάκια της Εκκλησίας μας, αλλά ταυτοχρόνως αναιρούμεν αυτάς τας Ιεράς Γραφάς, αυτάς τας μεγάλας Προφητείας δι' ων επροφητεύθη η γέννησις του Χριστού επί της γης.
Ο προφητάνακτας Δαυίδ, προφητεύων τούτον, ψάλλει εν τοις ψαλμοίς αυτού: ''Του αναγγείλλαι εκ Σιών το όνομα Κυρίου και την αίνεσιν Αυτού εξ Ιερουσαλήμ''. Εκ Σιών ανηγγέλθη το πρώτον και έκτοτε μάγοι την σήμερον συνεχώς και αδιαλλείπτως εκείθεν αναγγέλλεται νοερώς και πνευματικώς εις άπαντα τον κόσμον, η γέννησις του Ιησού, ίνα άπαντες οι εις τα πέρατα της γης Ορθόδοξοι Χριστιανοί την αυτήν ημέραν και την αυτήν στιγμήν μία φωνή {...} εκ Σιών ο ρυόμενος, ο σωτήρ του κόσμου θα έλθη εκ Σιών, εξ Ιεροσολύμων.
Και τούτον τον Χριστόν, τον αναγγελλόμενον εξ Ιεροσολύμων, τον σωτήρα της ανθρωπότητος, τον γεννηθέντα, βαπτισθέντα, σταυρωθέντα και αναστάντα εν Ιεροσολύμοις, τον Ιησούν τον Ναζωραίον, ημείς προσκυνούμεν, εορτάζομεν και αινούμεν.
Έτερον Χριστόν Ρωμαίον δεν αναγνωρίζομεν ουδέ παραδεχόμεθα διαμελισμόν Χριστού εις δύο, εις ένα Ρωμαίον και εις ένα Ναζωραίον, ουδέ παραδεχόμεθα διπλούν Βάπτισμα του Χριστού μας, εν εν Ρώμη και έτερον εν Ιορδάνη, διότι μόνον οι αιρετικοί αναβαπτίζονται, θεωρουμένου του πρώτου αυτών βαπτίσματος ανιέρου΄
και αν παραδεχθώμεν, ως ιερόν το πρώτον εν Ρώμη και εν Ελλάδι Βάπτισμα του Χριστού μας, τότε θα θεωρήσωμεν το δεύτερον Αυτού Βάπτισμα εν Ιορδάνη ανίερον!! Ο δε Θείος Παύλος μεγάλη τη φωνή βοά: ''εις Κύριος, μία πίστις, εν Βάπτισμα''.
Ο ΚΟΙΝΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ
Αλλά τι άλλο ιερώτερον και επισημότερον γεγονός δύναται να παρουσιάση και συμπήξη την ένωσιν απάντων των εν τω κόσμω Ορθοδόξων Χριστιανών εν τη Εκκλησία και τη πίστει του Θεού μας, ή ο κοινός συνεορτασμός απάντων της κοσμοχαρμοσύνου εορτής του Χριστού, όσις εγεννήθη διά τον κόσμον σοφία από Θεού, δικαιοσύνη, αγιασμός και απολύτρωσις, ως και όλων των εορτών ας καθιέρωσεν η Εκκλησία;
Και τι άλλο επισημότερον γεγονός δύναται να παρουσιάση την διαίρεσιν και το σχίσμα ή το αντίθετον. Και ιδού το μέγα σχίσμα καταφανέστατον και πραγματικόν.
''Σήμερον η Παρθένος τον υπερούσιον τίκτει...'', ''εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...'' ψάλει η Αγία Εκκλησία των Ιεροσολύμων εορτάζουσα την Γέννησιν και Βάπτισιν του Χριστού και την αυτήν στιγμήν άπασαι αι εν τω κόσμω Ορθόδοξοι Εκκλησίαι, αίτινες δεν ηκολούθησαν τας αντιθρησκευτικάς καινοτομίας, τα αυτά ψάλλουσι.
Ποίοι δε δεν ψάλλουσι ταύτα; Οι άθεοι, οι πολυθεισταί, οι Ιουδαίοι, οι Μωαμεθανοί, η Δυτική Εκκλησία η αιρετική και φρίττω διότι θα προσθέσω ενταύθα και οι Ιεράρχαι και ο κλήρος της Εκκλησίας ημών.
Ούτοι ετάχθησαν παρά το πλευρόν των αθέων, των Ιουδαίων, των αιρετικών κ.λ.π. Εορτάζει μία οικογένεια την εορτήν οποιουδήποτε μέλους αυτής και άπαντα τα μέλη συνεορτάζουσι και μετ' αυτών άπαντες οι συγγενείς και οι φίλοι της οικογενείας. Είνε ο δεσμός της οικογενείας ανώτερος, ιερώτερος του δεσμού της Εκκλησίας;
Αλλ' ο δεσμός της Εκκλησίας δεν είνε ούτος μόνον, είνε πολύ ιερώτερος, πολύ ανώτερος, φθάνει εκεί όπου υπάρχει το τέλειον της αγιότητος, της αγαθότητος, της απείρου ευδαιμονίας.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός τοσούτον ηγάπησε τον άνθρωπον επί της γης, ώστε την τελευταίαν στιγμήν καθ' ην επρόκειτο να παραδοθή υπό του Ιούδα και να δώση το πανάχραντον αυτού σώμα να ριφθή επί του αγίου θυσιαστηρίου ο ανεξίκακος ούτος Θεός μας, ο αγαπήσας τους ανθρώπους ως δεν ηγάπησαν αυτούς αυτοί οι πατέρες των, αυταί οι μητέρες των, αυτοί οι αδελφοί, τα τέκνα και οι σύζυγοι αυτών, προσηυχήθη και παρεκάλεσε τον Πατέρα του ειπών μεταξύ άλλων και τα εξής:
''Πάτερ μου, ως Συ είσαι εν εμοί, καγώ εν Σοί και αποτελούμεν εν, τοιουτοτρόπως και πάντες οι εν τω κόσμω άνθρωποι οίτινες ήκουσαν ή θα ακούσωσιν εις το μέλλον τον λόγον μου, τον δεχθώσι και τον τηρήσωσι, να ώσιν εν εν ημίν''.
Ουδέν ολιγώτερον, ουδέν περισσότερον εζήτησεν ο Χριστός μας ή όπως ο άνθρωπος γίνη μέτοχος Αυτής της Θεότητος και αποτελέση εν μετ' Αυτής. Και ο Θεός, ο πατήρ σου, όστις ουδέποτε ηρνήθη εις τον αγαπητόν του υιόν και το παραμικρόν, ως τούτο ο ίδιος ο Χριστός μας βεβαιοί, ήκουσε και εδέχθη την παράκλησιν του υιού του, και πάντες οι άνθρωποι όσοι ήκουαν τον λόγον Αυτού, τον εδέχθησαν και τον τηρώσιν αποτελούσιν εν αδιαίρετον και αδιάσπαστον εν τω ενί του Πατρός και του Υιού, εισίν υιοί Θεού, εισί Θεοί, ως και ο Δαυίδ μαρτυρεί τούτο ψάλλων ''Θεοί εστέ''.
Εάν ήναι λοιπόν δυνατόν να φαντασθώμεν ποτέ, ότι δύναται ο Χριστός, ο υιός του Θεού να είπη προς τον Πατέρα του, μεθ' Ου αποτελεί εν:
''Πάτερ μου μέχρι της σήμερον συνεώρταζον μετά Σου, συνευφραινόμην και επανηγύριζον εις όλας τας εορτάς Σου, από σήμερον όμως και εις στο εξής δεν θα συνεορτάσω μετά Σου, αλλά θα πορευθώ να συνεορτάζω μετά των αιρετικών,
οίτινες ενώ ήκουσαν τον λόγον μου, ον Συ μου εδίδαξες, και τον εδέχθησαν, κατόπιν τον ηθέτησαν, επί τοσούτον δεν είνε δυνατόν να είπωμεν ταύτα προς την Μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν, ήτις αντιπροσωπεύει επί της γης αυτήν την Αγίαν Τριάδα, και εγκαταλείψωμεν ταύτην και απέλθωμεν προς τους αιρετικούς ίνα συνεορτάσωμεν μετ' αυτών,
των οποίων το αμάρτημα είνε ασυγχώρητον και μεγαλείτερον εκείνων οίτινες ενώ ήκουσαν τον λόγον του Θεού δεν τον εδέχθησαν, διότι ούτοι μεν είνε δεκτοί εις μετάνοιαν, εκείνοι δε κατά τον Θείον Παύλον δεν δύνανται να ανακαινισθώσι διά μετανοίας διότι διά τούτου θα ανασταυρώσωσι δις επ' αυτών τον Χριστόν,
αλλ' εμμένομεν εν τω Θεώ μας και εν τη Εκκλησία αυτού ηνωμένοι και αδιάσπαστοι, εν Αυτή τη Αληθεία ήτις άναρχος διαμένει εις τον αιώνα μία και αναλλοίωτος, μη επιδεχομένη διχασμόν και έλεγχον, και συνεορτάζομεν μετά της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας και δεν αποσχιζόμεθα ταύτης ίνα συνεορτάσωμεν μετά των αιρετικών...
Α. ΚΑΡΑΤΖΑΣ
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Άρθρο του Α. Καρατζά στην εφημερίδα των Αθηνών ''ΣΚΡΙΠ'' της 24ης Σεπτεμβρίου 1929,
αριθ. φύλλου 9466, έτος 32ον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου