ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2020

''ΟΙ ΘΕΛΟΝΤΕΣ ΖΕΙΝ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΔΙΩΧΘΗΣΟΝΤΑΙ''



''18 ολόκληρα χρόνια λοιπόν, γνωρίσαμε τα αδηφάγα
όργανα του Φαναρίου..., όμως, τόσα χρόνια, δεν
νοιάστηκε κανείς, εκκλησιαστικός ηγέτης, κανείς
πολιτικός υπεύθυνος, κανείς εισαγγελέας να
εμβαθύνει στο αγεφύρωτο χάσμα του νόμου,
κανείς ακαδημαϊκός φιλοσοφεύων, κανείς
ευαίσθητος Λόγιος που έχουν... καλλιγώσει τον
 ψύλλον, να δράσει αυτοβούλως, συναισθηματικά ή
 με Σοφία Θεού, ώστε να δοθεί η εντύπωση παγκοίνως,
ότι αυτή η κοινωνία της φθοράς και διαφθοράς έχει
πιάσει πάτο επιτέλους, για να μην χαθεί η ελπίδα...!''



 ΕΔΩ Ι. Μ. ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ



''ΟΙ ΘΕΛΟΝΤΕΣ ΖΕΙΝ ΚΑΤΑ ΘΕΟΝ ΔΙΩΧΘΗΣΟΝΤΑΙ''



Αγαπητέ αναγνώστη, υπερασπιστά της Ορθοδοξίας και της πατρίδος αναρωτήθηκες ποτέ ποια η διαφορά μεταξύ δικαιοσύνης και δικαίου και ποια μεταξύ νόμου και της αλήθειας του Θεού;


Κάπως έτσι φτάσαμε στις μέρες μας, έναν απίστευτο διωγμό που μάλλον μας περνά απαρατήρητος διότι, είτε κάνουμε πως δεν βλέπουμε, είτε πως δεν ακούμε, είτε πως δεν καταλαβαίνουμε το μεγαλύτερο διωγμό της Ορθοδοξίας, που οδηγεί σαφώς στο Άγιο μαρτύριο!


Επειδή διωγμός από λάθος ή πλάνη δεν δικαιολογείται, αυτομάτως ο νους μας πάει σε σκευωρία, συνωμοσία ή έχθρα κατά του Χριστού.


Από το 2002, για θέματα πίστεως, οι ζηλωτές πατέρες της Παλαιφάτου Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, έχουν υποστεί, περί τα 59 δικαστήρια και 10 εφετεία... κυρίως για ευφάνταστα και εφευρημένα κατηγορητήρια, όσο ποτέ δεν γνωρίσαμε στο ιστορικό των διωγμών κατά, μοναχών ορθοδόξων ακόμα και στην αρχαία Ρώμη.


Διωγμός σημαίνει έμμονη διωκτική δράσις μετά πείσματος και κακίας, αντίθετα προς το Ευαγγέλιο, αλλά άξιο αναλύσεως στην σφαίρα της ψυχιατρικής ή ενός εμπερίστατου εξορκισμού!


Αν σκεφθεί λοιπόν ο κάθε εχέφρων Ορθόδοξος, τι τι ακριβώς συμβαίνει 18 ολόκληρα χρόνια αδιάλειπτα στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου, το πως ένας υπερήλιξ μοναχός των 80, 90, 100 ή και πλέον ετών που διακόνησε εντός του Αγίου Όρους και καταξιώθηκε του μεγάλου σχήματος, έχει χαρακτηρισθεί και καταδικαστεί με το νόμο του Καίσαρος ως καταληψίας!


Εν αντιθέσει με τους δύο (τρεις ή πέντε) διεκδικούντας μόνον υλικά αγαθά και χρήμα οι οποίοι δεν αποτελούν γνήσιο αγιορείτικο σχήμα, διότι δεν αποτέλεσαν μία νόμιμον αριθμητικώς σύναξιν της γεροντίας της Μονής, και κυρίως ουδέποτε εμφανίστηκαν εντός της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, ούτε ως τουρίστες ποτέ!


Τοίνοι τρόπω τώρα, διεκδικούν τα πάντα αντιποιούντες, το όνομα και την σφραγίδα της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου.


Πόσο άλλο μπορούν να αντέξουν οι γέροντες μοναχοί, της πανιέρου γνωστής ανά τον κόσμο, Ιεράς Μονής Εσφιγμένου, από όσα έχουν υποστεί; 


Τους πήραν το τρακτέρ μοναδικό μέσο καλλιεργειών ή μεταφοράς.


Τους εμποδίζουν να κυκλοφορήσουν τα αυτοκίνητα που δεν τους ανήκουν. 


Τους πήραν το κονάκι στη Θεσσαλονίκη.


Τους πήραν το κονάκι στα Νέα Ρόδα.


Τους πήραν το κτήμα στην Ιερισσό ως μόνη τροφοδοσία της μονής τους. 


Τους πήραν κτήματα και μετόχια.


Τώρα ζητούν και αυτό το ίδιο προπύργιο της Ορθοδοξίας, 1.700 χρόνια ζωής, να το κάνουν τι;


Ένας ολόκληρος στρατώνας του Θεού που μπορεί να φιλοξενεί  ακόμα και περίπου 1000 άτομα προσκυνητών..., πως θα μπορέσει να λειτουργηθεί στα χέρια 2-3 ή 5 ατόμων μόνο;


Πώς θα μπορέσει να λειτουργηθεί ένα μοναστήρι 100 στρεμμάτων με ποιους λειτουργούς; Με ποία πίστη; Ποία ομολογία; Ανάμεσα σε όλα αυτά, ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος είναι υπερήφανος για τα συμβαίνοντα; 


Εμμένει στην προστασία ανθρώπων που δεν σεβάστηκαν την Αγία παράδοση και την κοινωνία του Αγίου πνεύματος στην ένδοξη κατά Θεόν πνευματικότητα, ως πόλον έλξης πολλών χιλιάδων προσκυνητών από όλη την Ελλάδα με το απαιτούμενο δέος και κατάνυξι;


Αγαπητέ αναγνώστη, αδελφέ εν Χριστώ, η παρούσα έστω μία υστάτη προσέγγισις, προς όλους τους πιστεύοντας, ενεργούς προσκυνητάς, αλλά και προς όλους τους ελαφρά τη καρδία προσδοκώντας την ''Ανάσταση των νεκρών...'', ενσκύψατε κατά δύναμιν στο εν λόγω... θέμα του μοναδικού, στον πλανήτη, επί 18 ολόκληρα χρόνια, αδυσώπητο διωγμό, αθώων Πατέρων, που ισοδυναμεί με το χτύπημα, στην Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως.


Μέχρι σήμερα ολόκληρη η Ελλάδα ανησυχεί για ποικίλες προσβολές του έθνους και της θρησκείας, είτε από Ανατολής, είτε από Βορράν και Θεός ξέρει από που αλλού, όμως εξίσου αγωνιωδώς παρακολουθεί έναν άδικο όσο και θεοκτόνο διωγμό της Ιεράς Μονής Εσφιγμένου και προσωπικά κατά του καθηγουμένου αυτής γέροντος Μεθοδίου.


Έναν διωγμό ατελείωτο, ανελέητο, αδελφοκτόνο, απάνθρωπο και αντίθεο! Ένας διωγμός καθαρά για λόγους πίστεως...!


18 ολόκληρα χρόνια και συνεχίζεται, χωρίς θρησκευτική ή ηθική συνείδηση, πρωτοφανής στα δρώμενα της Ορθοδοξίας ξεκάθαρα και κατά δήλωσιν... προωθημένος φαναριώτικα.


Δεν θάταν υπερβολή να ομιλούμε, για ένα αρνητικό ρεκόρ, στο βιβλίο Γκίνες! Δεν είναι τυχαίο, ότι σχεδόν 59 δικαστήρια και 10 Εφετεία... έχουν λάβει χώρα, μέχρις, οικονομικής εξαντλήσεως, της πολυπληθούς Ιεράς Μονής, που ήδη εισήλθε στο πνεύμα των μακαρισμών ως ''Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης''.


Οι δε διώκται, αφού κέρδισαν..., ο Θεός ξέρει πως, πρώτα την αντιποίησιν, της Ιεράς Μονής στο όνομα αυτής, κέρδισαν και ότι ανήκει σε αυτήν.


Αλλά τι οφελεί, κατά το Ευαγγέλιο, όταν τον κόσμο όλον κερδίσουν, την  δε αυτών ψυχή ζημιωθούν;


Οι μεν 2 ή και 5, εζημειώθησαν, δεν γνωρίζουν όμως, ότι με τις πράξεις των, έθεσαν στεφάνους αδαμαντίνους, επί τας Κεφαλάς των παλαιών γερόντων! 


18 ολόκληρα χρόνια λοιπόν, γνωρίσαμε τα αδηφάγα όργανα του Φαναρίου..., όμως, τόσα χρόνια, δεν νοιάστηκε κανείς, εκκλησιαστικός ηγέτης, κανείς πολιτικός υπεύθυνος, κανείς εισαγγελέας να εμβαθύνει στο αγεφύρωτο χάσμα του νόμου, κανείς ακαδημαϊκός φιλοσοφεύων,


κανείς ευαίσθητος Λόγιος που έχουν... καλλιγώσει τον ψύλλον, να δράσει αυτοβούλως, συναισθηματικά ή με Σοφία Θεού, ώστε να δοθεί η εντύπωση παγκοίνως, ότι αυτή η κοινωνία της φθοράς και διαφθοράς έχει πιάσει πάτο επιτέλους, για να μην χαθεί η ελπίδα...!


Αγαπητέ αναγνώστη της παρούσης, σκέψου τις ευθύνες σου και όλοι μαζί να συναφυπνιστούμε στα κακά και δυσάρεστα που μας περιμένουν στη Χώρα μας, ώστε να κάνουμε μία επιστροφή, στον καλό μας εαυτό και με τα λόγια του Χριστού να ενστερνιστούμε το...,


''ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσι''..., σκεπτόμενοι το φοβερόν βήμα, ενώπιον του Κυρίου, που μας περιμένει ανέτοιμους και αναπολόγητους.


Εάν πέσει η Ιερά Μονή Εσφιγμένου, η πολυπληθής και Αγία του ηγουμένου Μεθοδίου, ισοδυναμεί, με την πτώσιν της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως! 



Σύλλογος 
Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος Παιανίας 
διά του προέδρου 
Αθανασίου Νικολάου Παπαγεωργίου 
Ιατρού χειρουργού, Διδάκτορος Πανεπιστημίου Αθηνών




Αναδημοσίευση εκ του ορθοδόξου περιοδικού 
''Άγιος Αγαθάγγελος Εσφιγμενίτης'' 
του Αγίου Όρους,
Έτος ΝΑ', Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2020, σ. 17-18.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση 
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Print Friendly and PDF