 |
''...Μου έλεγες προ καιρού πως αγόρασες ένα ''διαμερισματάκι'' κάπου στο Παγκράτι. Έκαμα πως δεν έδωσα μεγάλη σημασία. Εν τούτοις αυτό μου τριβελίζει ακατάπαυστα το μυαλό. Σαν αρπαχτικά γεράκια με κυκλώνουν τα ερωτήματα: Ένας ιεροκήρυκας πού βρήκε τόσα λεφτά; Δεν υπάρχουν ''αδελφοί του Κυρίου'' που πεινάνε και γειμνητεύουν; Ένας ιεροκήρυκας, τί το θέλει το διαμέρισμα; Ο άγαμος κληρικός δεν είναι μήπως ένας καλόγηρος; Ένας καλόγηρος επιτρέπεται να έχει περιουσία; Αλήθεια, όταν εκείνη την Ημέρα παρατάξει ο Κύριος μπροστά σου τις μυριάδες των ρακένδυτων και πεινασμένων και σε ρωτήσει τι έκαμες γι' αυτούς, τί θ' απαντήσεις; Μήπως ότι τους κήρυξες το Ευαγγέλιο της Αγάπης;''. |
Η δική σου θέση μέσα στην Εκκλησία είναι εντελώς ξεχωριστή, ιδιότυπη. Δεν είσαι μονάχα ένας ιερέας΄ είσαι κάτι παραπάνω: είσαι ένας δυνάμει αξιωματούχος΄ η ασίγαστη σάλπιγγα των μηνυμάτων του Θεού, ένας ιεραπόστολος.
Μη νομίζεις πως προσδιοριστικό στοιχείο αυτής της ιδιοτυπίας σου είναι η ειδική θεολογική σου κατάρτιση. Αυτό δεν είναι αποκλειστικά δικό σου προσόν. Εκείνο που πρέπει να σε κάνει κάτι διαφορετικό, κάτι το ασυνήθιστο, είναι η αφιέρωση.
Διάλεξες το δρόμο που δεν είναι για όλους, που δεν είναι για τους πολλούς, που δεν είναι απλώς για τους λίγους, αλλά για τους εκλεκτούς, τους χαρισματούχους (οις δέδοται). Απαρνήθηκες κι αυτά ακόμα που αγαπάει και ευλογεί ο Θεός (όπως είναι η οικογένεια) και ξεκίνησες να γίνεις ''φωνή βοώντος εν τη ερήμω''.
Δεν υπάρχει τίποτα που να σε κρατάει δεμένο σε πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις. Όταν δέχτηκες τη μεγάλη κλήση και είπες το ναι, υποτίθεται ότι σύντριψες όλους τους γήινους δεσμούς και απαρνήθηκες τα πάντα στον κόσμο και έδωσες τη Μεγάλη Υπόσχεση: ν'ανήκεις μονάχα σ' Εκείνον, να υπακούεις μονάχα σ' Εκείνον και να υπηρετείς μονάχα Εκείνον.
Ο μόνος που ξέρεις, ο μόνος που αγαπάς, ο μόνος που υπηρετείς, ο μόνος που φοβάσαι είναι ο Ιησούς. Είναι άραγε έτσι ή απλώς θα έπρεπε να συμβαίνουν αυτά; Πριν όμως απ' αυτό υπάρχει κάποιο άλλο ερώτημα: Για ποιό λόγο διάλεξες τον τραχύ δρόμο της αγαμίας;
Επειδή ήταν αυτό μια ακατανίκητη αναγκαιότητα για σένα; Επειδή ''εκ κοιλίας μητρός σου'' προορίστηκες γι' αυτή τη ζωή; Επειδή η αγάπη σου για το Χριστό δεν σου επιτρέπει να την μοιραστείς με τίποτε άλλο σ' αυτόν τον κόσμο; Για να εργασθείς απερίσπαστα για τη σωτηρία σου και τη σωτηρία των άλλων; Για να πετύχεις την τελειότητα;
Ή μήπως για να είσαι ανοιχτός ο δρόμος προς το επισκοπικό αξίωμα; Από κάποιο επιπόλαιο νεανικό ενθουσιασμό; Ή μήπως -το χειρότερο αλλ' όχι κι ασυνήθιστο- για να κουκουλώσεις κάποια σου ''ιδιαιτερότητα'';
Αν σε έσπρωξαν ταπεινοί, ανθρώπινοι και γήινοι υπολογισμοί, αν απερίσκεπτα επωμίστηκες το βαρύ αυτό σταυρό, αν περιφρόνησες το ''ου πάντες χωρούσι'', τότε αλίμονο, θα είσαι για πάντα μια δυστυχισμένη ύπαρξη.
Γιατι αν υπάρχουν ανάξιοι κληρικοί, αν υπάρχουν ποιμένες που οδηγούν στα σίγουρα το κοπάδι στην αγκαλιά του Σατανά, στην απώλεια, αν το Ευαγγέλιο δεν κηρύχτηκε ακόμη ''πάση τη κτίσει'', αν βλασφημείται καθημερινά ο Χριστός και η Εκκλησία, όλ' αυτά οφείλονται σε κάποιο μοιραίο λάθος, στο λάθος εκλογής πολλών εργατών του Ευαγγελίου.
Καρδιές χωρίς την πυράκτωση του Κυρίου, χωρίς θεία κλίση, χωρίς κατάλληλη προετοιμασία, δέσμιες στη σάρκα, ζυμωμένες με την ύλη και την αμαρτία, μπαίνουν στο αμπέλι του Κυρίου και αντί να το καλλιεργήσουν το καταστρέφουν.
Και το Μεγάλο Λάθος γίνεται επειδή οι νεανικοί ενθουσιασμοί θεωρούνται συχνά σαν προσταγή του ουρανού΄ επειδή κυριαρχεί μέσα μας η επαγγελματική συνείδηση και όχι η συνείδηση του χρέους και της αποστολής΄ και επειδή εκείνο που μας ηλεκτρίζει είναι το αξίωμα, η προβολή, το σήμερα, το εδώ.
Αλλ' εσύ είσαι πια αυτό που είσαι. Κι αν ακόμα από λάθος βρέθηκες αυτού, έχεις χρέος να μετατρέψεις αυτό σου το λάθος σε επιτυχία, σε θρίαμβο της θέλησης και της Θείας Χάριτος. Δεν υπάρχει μετάνοια για το λάθος μιας τέτοιας επιλογής΄ διορθώνεται μονάχα με ανυποχώρητη εμμονή σ' αυτό, ώστε η λαθεμένη επιλογή να μετατραπεί σ' επιτυχημένη πορεία.
Σίγουρα το τίμημα γι' αυτή την ανατροπή θά' ναι πολύ μεγάλο για σένα, γιατι θ' απαιτηθεί αγώνας αιματηρός. Όπως είσαι καταδικασμένος να τον δώσεις και να τον κερδίσεις, ή αλλιώς ν' απαρνηθείς οριστικά αυτό που είσαι με μια ηρωική και έγκαιρη έξοδο.
Ο άμβωνας!
Επάνω σ΄αυτόν θα παιχθεί το γήινο και το αιώνιο μέλλον σου. Ήταν ίσως ο μεγάλος μαγνήτης που οδήγησε τα βήματά σου εκεί που είσαι. Νόμιζες πως η ζωή του ιεροκήρυκα είναι ένας ατέλειωτος άμβωνας!...
Κάποιος ίσως κήρυκας του θείου λόγου σε σαγήνεψε με την επιβλητική του εμφάνιση και τη ρητορική του δεινότητα. Από δω μπορεί να γεννήθηκε η πρώτη σπίθα για το ξεκίνημά σου. Ποιός ξέρει πόσες φορές σε στιγμές ρέμβης έβλεπες τα πλήθη να συγκλονίζονται από το πύρινο κήρυγμά σου! Ποιός ξέρει ποιές δόξες του άμβωνα λαχταρούσες να φτάσεις!
Όμως, αν έτσι ξεκίνησες, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να γίνει ο άμβωνας ο τάφος σου, η καταδίκη σου. Και θα γίνει αυτό αναπόφευκτα αν από τον άμβωνα μιλάς εσύ και όχι ο Χριστός΄ αν δεν κηρύττεις Χριστόν ''και τούτον εσταυρωμένον'', αλλ' ''εν διδακτοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις'' (Α' Κορ. β' 13)΄ αν κηρύττεις για να καταπλήξεις και όχι για να ωφελήσεις, να ελέγξεις, να στηρίξεις, να οδηγήσεις σε μετάνοια, να υπερασπισθείς την Ορθόδοξη Πίστη και να παρηγορήσεις.
Κατά τη Μεγάλη Μέρα της Λογοδοσίας η δική σου θέση θά' ναι πραγματικά πραγματικά δεινή. Δε θα κριθείς σαν ένας κοινός ιερέας. Θα πρέπει ν' αποδείξεις πως σε τούτη τη ζωή ήσουνα ο κατ' εξοχήν ''ποιήσας και διδάξας'' (Ματθ. ε' 19).
Δεν έχεις δικαίωμα να παραλείψεις κανένα απ' αυτά. Δεν υποχρεούσαι μονάχα να κηρύξεις τον τέλειο νόμο του Θεού, αλλά και να τον εφαρμόσεις κατά τρόπο τέλειο.
Πρέπει να είσαι υπόδειγμα ευσέβειας, λιτότητας, αγάπης, αγνότητας βίου. Ένα πιστό αντίγραφο του Ιησού.
Μου έλεγες προ καιρού πως αγόρασες ένα ''διαμερισματάκι'' κάπου στο Παγκράτι.
Έκαμα πως δεν έδωσα μεγάλη σημασία. Εν τούτοις αυτό μου τριβελίζει ακατάπαυστα το μυαλό. Σαν αρπαχτικά γεράκια με κυκλώνουν τα ερωτήματα:
Ένας ιεροκήρυκας πού βρήκε τόσα λεφτά;
Δεν υπάρχουν ''αδελφοί του Κυρίου'' που πεινάνε και γειμνητεύουν; Ένας ιεροκήρυκας, τί το θέλει το διαμέρισμα; Ο άγαμος κληρικός δεν είναι μήπως ένας καλόγηρος; Ένας καλόγηρος επιτρέπεται να έχει περιουσία;
Αλήθεια, όταν εκείνη την Ημέρα παρατάξει ο Κύριος μπροστά σου τις μυριάδες των ρακένδυτων και πεινασμένων και σε ρωτήσει τι έκαμες γι' αυτούς, τί θ' απαντήσεις;
Μήπως ότι τους κήρυξες το Ευαγγέλιο της Αγάπης;
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση κειμένου
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Εκ του βιβλίου του Ηλία Τσιάκου
''Πάτερ μου, μπορώ να σας μιλήσω;'',
Γράμματα στον Ορθόδοξο Κλήρο,
εκδόσεις ''Τρίβος'', σελ. 29-32, Αθήνα 1996.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου