Συνακόλουθες αναρτήσεις εκ του βιβλίου
του αειμνήστου Μητροπολίτη Ωρωπού και Φυλής κ. Κυπριανού Α':
<<Γερόντισσα Μυρτιδιώτισσα - Η Ασκήτρια της Κλεισούρας 1886-1974>>,
έκδοση <<Ιεράς Μονής Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης, Φυλής Αττικής>>,
Φυλή Αττικής 1998.
Ανάρτηση 17η, σελ. 157-166.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
<<Μικρά Είσοδος στον θαυμαστό κόσμο μιας σύγχρονης Αγίας>>
Ευρίσκομαι στην σκιά της Αγιονορείτικης Εικόνας <<Άξιον έστιν>> πολλούς μήνες τώρα... Το καντηλάκι Της ανάβει ακοίμητο... Ζήτησα την Χάρι Της και δεν με παρέβλεψε... Εργάζομαι τόσο καιρό και δεν απόκαμα... Ουράνια χαρά με πλημμύριζε συνεχώς και λαχτάρα να ολοκληρώσω την προσπάθεια... Ήμουν μέσα σ' έναν <<Κήπο Χαρίτων>>... Η ευωδία των αρετών της Αγίας Γεροντίσσης μ' έκανε να λησμονήσω την κόπωσι και τις δυσκολίες... Μπροστά μου είχα μικρά τεμάχια των Λειψάνων της' λίγα από τα μαλλάκια της' χώμα από το μνήμα της' ένα μέρος από το τσεμπέρι της' και μία κάρτα με την Εικόνα και το Μοναστήρι της Παναγίας Κλεισουργιωτίσσης... Η γνωριμία μου μαζί της ήταν ένας σταθμός στην πνευματική μου πορεία. Μετά την κοίμησί της, το 1974, επιθυμούσα διακαώς να γράψω ό,τι γνώριζα για τον θαυμαστό κόσμο αυτής της σύγχρονης Αγίας. Θα ήταν ίσως οικονομία Θεού που τώρα, είκοσι πέντε περίπου χρόνια μετά την είσοδό της στην αιώνια κατάπαυσι, αξιώνομαι τελικά να προσφέρω στις φιλόθεες ψυχές αυτήν την εργασία. Η καθυστέρησις έγινε αιτία να συγκεντρώσω νέο υλικό που φωτίζει από κάθε πλευρά την αγιασμένη προσωπικότητα της δούλης του Θεού Μυρτιδιωτίσσης Μοναχής. Στο τέλος της δεύτερης χιλιετίας μετά την ενανθρώπισι του Σωτήρος μας, ο κοσμικός περίγυρος απειλεί να μας συνθλίψη μέσα στις συμπληγάδες της αλαζονείας και της σαρκικότητος. Η οδηγητική μορφή της γενναίας Ασκήτριας ας μας φωτίζη στο σταυροαναστάσιμο μονοπάτι της εσωτερικής συντριβής, της χαρμολύπης, της υπομονής, της ελπίδος, της ευσπλαχνίας... Προσπάθησα να εισδύσω στα άδυτα ενός θαυμαστού κόσμου, να προσεγγίσω ό,τι κρυβόταν κάτω από την εξωτερική ασημότητα μιας καταφρονεμένης γυναίκας. <<Τη ταπεινώσει τα υψηλά τη πτωχεία τα πλούσια>>... Ένας θησαυρός κρυμμένος στα ράκη, την ατημελησιά, την τραχύτητα... Συνεχής αφάνεια, για να φανερωθή ο Θεός' τόπος θεοφανείας για τους ταπεινούς... Έντιμη ενώπιον του Θεού και πολύτιμο σκεύος των θαυμασίων Του... Ζούσε από τώρα μυστικά την δόξα της Βασιλείας... Ανήκε στον γνώριμο χορό που μας συνεπαίρνει με την φωτεινή ομορφιά του και μας δίνει κουράγιο με τις <<παραδοξότητες>> και <<αντινομίες>> του... <<Γίγαντες ταπεινοί>>' συναρπαστικοί στην δόξα και την απλότητά τους' κατανυκτικοί στην αγιότητα και την μετάνοια' γενναίοι στην άσκησι και την ευγένεια' αθώοι στον πόνο και στην συγχωρητικότητα' ελεύθεροι στην υπακοή και την αγνότητα' αστραπηβόλοι στο βλέμμα και το δάκρυ τους' αρχοντικοί στον λόγο και την πράξι... Η κοινωνία μας μαζί τους, κοινωνία με τον Κύριό μας, με την Ελπίδα μας... Όσο θα υπάρχουν Άγιοι ανάμεσά μας, έστω και άγνωστοι στους πολλούς, θα υπάρχη ελπίδα... Και εφ' όσον πάντοτε θα υπάρχουν Άγιοι ως την <<Αποκάλυψιν>> Εκείνου, πάντοτε θα υπάρχη ελπίδα... Και έχουμε τόσο ανάγκη από ελπίδα... Και η <<ελπίς ου καταισχύνει>>... Αυτή ας είναι η παρηγοριά μας στο κατώφλι της τρίτης χιλιετίας...
+ Ο Ω. & Φ. Κ.
27.1.1998 εκ. ημ.
Ανακομιδή Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου
( ε κ τ ο υ π ρ ο η γ ο ύ μ ε ν ο υ )
Μια υπερκόσμια λάμψις ξεχυνόταν από το πρόσωπό της... Δεν μπορούσες να την ατενίσης... Σαν να είχε πέσει σε έκστασι... Κάτι έβλεπε... Αργότερα αποκάλυψε σε μία ενάρετη ψυχή αυτό που έβλεπε και αισθανόταν στην διάρκεια της Ακολουθίας: -Φως... Μέσα στο φως ήταν όλοι εκεί... Τί λόγια ήταν αυτά;... Η Παναϊα πως με αγάπησε τόσον πολλά εμένα την αμαρτωλή!... Η Παναϊα εγάπησε ατόσον πολλά εμέν την αμαρτωλέσα!...
Την νύκτα εκείνη της Κουράς είδε στον ύπνο της έναν χρυσό σταυρό στο κεφάλι της... Έλαμπε εξαίσια... Η Αγία Ασκήτρια, τώρα Μυρτιδιώτισσα Μοναχή, τέλεσε τους Μυστικούς Γάμους της με τον Νυμφίο Χριστό στα οδγόνταπέντε της χρόνια... Ντυμένη με τα καινούργια της μοναχικά ενδύματα, ήταν μία πραγματική νύμφη του Χριστού... Η εσωτερική της νεότης και ομορφιά συναντήθηκε για πρώτη φορά, μετά από μισό σχεδόν αιώνα, με την εξωτερική...
Έμοιαζε σωστή βασίλισσα!... Αυτό όμως δεν της καλο-άρεσε... Γρήγορα φόρεσε πάλι τα κουρέλια της... -Γιατί, Γερόντισσα, τα φοράς αυτά πάλι;... ερώτησαν κάποιοι ευσεβείς που ήταν παρόντες στην Κουρά. -Για να μην κάνω ζημιά στον Γέροντα Κυπριανό!... Άμα μάθουν πως μ' έκανε Μοναχή, θα του κάνουν κακό... Μόνο στην κηδεία μου να μου τα βάλουν..., απάντησε.
8. <<Θα φύγω μακρυά>>
Απρίλιος του 1974... Η αναπάντεχη είδησις με βρίσκει στην Αγγλία... Με έναν δόκιμο της Μονής μας τακτοποιούμε ωρισμένες εκκρεμότητές του στο Λονδίνο, για να αφιερωθή μετά οριστικά στο Αγγελικό Πολίτευμα. Ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, 23 Απριλίου 1974, στις 5 το πρωί, η εξαγνισμένη ψυχη της Ασκήτριας φτερούγισε ψηλά, προς τις αιώνιες σκηνές...
Χρόνια τώρα λαχταρούσε αυτή την στιγμή... Να είναι ολοκληρωτικά και οριστικά κοντά στον Νυμφίο της... Τί ήταν αυτό που την κρατούσε μέχρι τώρα στην γη; Όλα τα είχε απαρνηθή... Η καρδιά της ήταν ένα ηφαίστειο που κόχλαζε από τον θείο έρωτα... Πλησίαζε το Πάσχα... Την ειδοποίησε η Παναγία: -Να πης στην Βασιλική να έλθη ο Ιερέας για να κοινωνήσης... Η ετοιμασία για το ταξίδι άρχισε...
Σε οικεία της πρόσωπα έλεγε πότε καθαρά και πότε συνεσκιασμένα για την έξοδό της. Μερικές ημέρες πριν από την κοίμησί της, είπε σε ένα πνευματικοπαίδι μου, που έτυχε να πάη στο Μοναστήρι: -Θα φύγω για μακρυά... Δεν είμαι καλά. Θα φύγω... -Πού θα πας Γερόντισσα;... ερώτησε το παιδί, νομίζοντας ότι θα πήγαινε σε κανένα Νοσοκομείο. -Θα φύγω... Θα έχω μακρυνό ταξίδι...
Μην εισοποιήσης τον Γέροντα, γιατι είναι πολύ μακρυά... Είναι έξω απ' την Ελλάδα... Είναι μακρυά... Να μην κάνη έξοδα για νά΄ρθη... Η ενάρετος Κ., που εγνώριζε από μικρό κορίτσι την Αγία Ασκήτρια και είχε μεγάλη οικειότητα μαζί της, επισκέφθηκε το Μοναστήρι εκείνες τις ημέρες. Η Γερόντισσα ξαπλωμένη στο κελλάκι της, εμπιστεύθηκε στην πνευματική της κόρη:
-Έρθεν η Παναϊα και είπε με: <<Σε τρεις ημέρες θα έρθης μαζί μου>>... Θα πάω μαζί Της... Εντάμανατς!... Η ευλαβής Κ. συγκινημένη, τόλμησε να κάνη μία πρότασι: -Αφού ήλθε η είδησις ότι θα φύγης, θέλω να κόψω απ΄τα μαλλιά σου μία τούφα... Θα τά΄χω ενθύμιο από σένα... -Όχι!... απάντησε η Αγία. -Τα μαλλιά μου θα τα παραδώσω στον Θεό... Μη με κόβης μαλλιά... Πάρε το τσεμπέρι μου νά΄χης ενθύμιο... -Τα μαλλία μ' μη κόφσας τα μαλλία μ... Τα μαλλία μ' θα εφτάγατα τεσλίμ στο Θεόν... Έπαρ το τσετί μ...
Και δίνοντας στην Κ. το τσεμπέρι της, προφήτευσε για το μέλλον: -Πάρτο αυτό... Θα σε βοηθήση... Και θα βοηθήσης κι άλλους... Μετά έπεσε σε αφασία... Σε λίγες ημέρες την υποδέχθηκε ο Άγιος Γεώργιος, για να την οδηγήση στο μεγάλο ταξίδι... Πάντοτε ο ένδοξος καβαλλάρης της συμπαραστεκόταν' από τα νειάτα της... Και εκοιμήθη στην μνήμη του... Πόσο ελυπήθηκα που ήμουν τόσο μακρυά εκείνη την ημέρα!... Δεκαέξι χρόνια βαθειάς πνευματικής σχέσεως...
Και τώρα για τις αμαρτίες μου δεν αξιώθηκα της πολύτιμης ευλογίας να είμαι στην Κλεισούρα στις 23 Απριλίου 1974... Το νέο διαδόθηκε αστραπιαία σε όλα τα γύρω χωριά και τις πόλεις: Κλεισούρα, Βαρικό, Λέχοβο, Αναρράχη, Μηλοχώρι, Εμπόριο, Φούφα, Ανάργυροι, Αμύνταιο, Πτολεμαϊδα... Και ακόμη πιο μακρυά...
Χιλιάδες κόσμος συγκεντρώνεται στο Μοναστήρι της Παναγίας για να προσκυνήση το ιερό λείψανο της Ασκήτριας... Να είναι στην νεκρώσιμη Ακολουθία και την ταφή της. Ήταν μία μεγαλειώδης κηδεία... Έλαβαν μέρος κοντά τριάντα Ιερείς. Της εφόρεσαν τα Μοναχικά ενδύματα, που ήσαν φυλαγμένα σε ένα βαλιτσάκι... Είχε δώσει εντολή: -Στον Πρόδρομο θα με θάψετε!...
Ο τάφος της είναι μέχρι τώρα στο εξωκκλήσι του Τιμίου Προδρόμου, εκεί που είχε καλοδεχθή την αρκούδα... Μέχρι να την ενταφιάσουν δεν πάγωσε καθόλου' το σώμα της το αγιασμένο από την θεία Χάρι ήταν ευλύγιστο... Το Μοναστήρι είχε πολύ <<ζωντανέψει>> εκείνες τις ημέρες... Το μεγάλο πλήθος ξαγρυπνούσε... Όλοι τους, τρώγοντας την <<παρηγοριά>>, είχαν κάτι να διηγηθούν από τις προσωπικές τους αναμνήσεις με την Αγία Γερόντισσα... Θαύματα, συμβουλές, ελεημοσύνες, προσευχές...
Ευλαβής ψυχή, καθώς ασπαζόταν το ιερό λείψανο, ανέπνευσε ως τα τρίσβαθα της καρδιάς της ένα υπερφυσικό άρωμα... Ένας βλάσφημος την ώρα που προσκυνούσε, αισθάνθηκε μία θεία δύναμι να τον επισκιάζη... Συντρίφθηκε... Ήλθε σε βαθειά μετάνοια... Μετά από μία εβδομάδα περίπου, οι Κλεισουργιώτες πήγαν να τακτοποιήσουν το μνήμα... Μία γλυκειά ευωδία εξερχόταν και σκόρπιζε γύρω την ελπίδα της Αναστάσεως...
Ένας καλοκάγαθος τσοπάνος έβοσκε τα προβατάκια του στην περιοχή. Μία παράξενη ευωδία τον προσελκύει... Τί συμβαίνει;... Από που προέρχεται;... Αναζητεί το θαυμάσιο αυτό άνθος που τον μεθάει με το άρωμά του... Και τελικά οδηγείται στον χαριτόβρυτο τάφο της Γεροντίσσης!... Αληθινή πηγή της ευωδίας του Αγίου Πνεύματος... Το πολύπαθο, αλλά αγιασμένο σώμα της Οσίας θα αναπαυόταν εκεί, δίπλα στον ομοιότροπό της Ασκητή Πρόδρομο, για οκτώ χρόνια...
Όταν επέστρεψα από την Αγγλία, έσπευσα να προσκυνήσω στο μικρό μνήμα της όντως μεγάλης Ασκήτριας. Προσευχήθηκα κα επικαλέσθηκα τις ευχές της από τα ουράνια σκηνώματα... Οι αγώνες και οι δοκιμασίες τα επόμενα χρόνια απέδειξαν, ότι είχα μεγάλη ανάγκη από την σκέπη και προστασία της... Νοερά την έβλεπα εκεί μπροστά στην πύλη της Μονής να με κατευοδώνη: -Χαρά νά' χης!... Χαρά νά' χης!... Και λεφτά νά' χης, για νά' ρχεσαι να με βλέπης...
( Σ υ ν ε χ ί ζ ε τ α ι )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου