''ΕΡΧΕΣΘΕ, ΟΤΙ ΗΔΗ ΕΤΟΙΜΑ ΕΣΤΙ ΠΑΝΤΑ'

«Έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμά εστι πάντα» (Λουκ. ιδ΄17)

Ο Θεός δημιούργησε για χάρη του ανθρώπου δυο παραδείσους, ένα γήινο και ένα ουράνιο, με στόχο ο άνθρωπος να γίνει κοινωνός της Χάριτος του Θεού και μέτοχος της Βασιλείας Του. Έτσι ο άνθρωπος ξεκινώντας από το «κατ’ εικόνα» θα έφθανε στο «καθ’ομοίωσιν Θεού». Ωστόσο η παραμονή στον πρώτο και η είσοδος στον δεύτερο θεμελιώθηκε πάνω σε ένα βασικό όρο. Και αυτός ο όρος, ήταν και εξακολουθεί να παραμένει ο ίδιος. Δηλαδή, η ελευθερία του ανθρώπου.

Δυστυχώς όμως, ενώ τα αγαθά του Παραδείσου που προσφέρθηκαν στον άνθρωπο θα μπορούσαν να αποτελέσουν και τα μέσα του αγιασμού και της τελείωσής του, φθάνοντας στο «καθ’ ομοίωσιν», με την κακή χρήση της ελευθερίας του, τελικά κατέστρεψε αυτό τον στόχο. Αποτέλεσμα , η ευλογία των αγαθών μετατράπηκε και μετατρέπεται από τότε σε αξεπέραστο εμπόδιο για την συμμετοχή του ανθρώπου στο τραπέζι της Βασιλείας του Θεού.

Γεγονός που επιβεβαιώνει η σημερινή Παραβολή του μεγάλου δείπνου και που ας σημειωθεί εδόθη από τον Χριστό σαν απάντηση σε κάποιον άνθρωπο, που εθεωρούσε «μακάριο όποιον θα πάρει μέρος στο τραπέζι της Βασιλείας του Θεού» (Λουκ. ιδ΄15). Όμως, ο άνθρωπος αυτός, ενώ εγνώριζε τη σπουδαιότητα αυτού του δείπνου και ιδιαίτερα την τιμητική συμμετοχή σ’ αυτό, την ίδια στιγμή αγνοούσε τους ηθικούς όρους και τις βασικές προϋποθέσεις για την συμμετοχή του σ’ αυτό.

Σαν να του έλεγε ο Χριστός: «Ναι, είναι μακάριος αυτός που θα συμμετάσχει σ’ αυτό το δείπνο Όμως, πρόσεξε μήπως μέσα από τις πράξεις σου καταστρέψεις αυτό που εγκωμιάζεις. Γιατί δεν αρκεί η τιμητική αυτή πρόσκληση του Θεού για συμμετοχή στο ουράνιο δείπνο, αλλά αυτή η πρόσκληση πρέπει να γίνει δεκτή και από σένα ». Άρα και διαχρονικά και από τον καθένα από μας.

Είπε, λοιπόν, σήμερα ο Χριστός: «Κάποιος άνθρωπος ετοίμασε ένα μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε το δούλο του να πει στους καλεσμένους «Ελάτε, όλα είναι πια έτοιμα». Τότε άρχισαν ο ένας μετά τον άλλο να βρίσκουν δικαιολογίες». Κοινή η πρόσκληση σε όλους. Ο οικοδεσπότης καλεί, χωρίς διακρίσεις όλους τους ανθρώπους να γίνουν μέτοχοι, όχι μόνο της χαράς του, αλλά και των αγαθών του. Τους απευθύνει πρόσκληση, γιατί σέβεται την ελευθερία τους.

Θέλει η συμμετοχή του καθενός στο δείπνο να είναι πράξη ελεύθερη και συνειδητή και όχι πράξη ανελεύθερη και αναγκαστική. Για τούτο και αργότερα ο Χριστός θα υπογραμμίσει το «όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν» (Μάρκ. η΄ 34). Κοινή η πρόσκληση: «Έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμά εστι πάντα». Κοινή και η απάντηση. «Και ήρξαντο από μιάς παραιτείσθαι πάντες». Παρά τις διαφορετικές δικαιολογίες κοινή είναι η παράκληση: «ερωτώ σε έχε με παρητημένον» ή και το «ου δυναμαι ελθείν».

Αποκαρδιωτική η συμπεριφορά από όλους. Διαφορετικές οι δικαιολογίες, αλλά ξεκάθαρες οι προτιμήσεις. Πρόταξαν τις υλικές και βιοτικές ανάγκες, αντί των αγαθών και της ίδιας της Βασιλείας του Θεού. «Αγρόν ηγόρασα» είπε ο πρώτος. Μια απάντηση που έγινε παροιμιώδης και που αποτυπώνει την πλήρη αδιαφορία. «Ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε» , είπε ο δεύτερος, υποδηλώνοντας την πλήρη υποδούλωση του στην ύλη μέσα από την συμμετοχή και των πέντε αισθήσεων. «Γυναίκα έγημα» είπε ο τρίτος. Και οι τρεις απαντήσεις είναι όχι μόνο αρνητικές, αλλά και «υβριστικές» για το Θεό.

Γιατί αν ο υλικός κόσμος και τα αγαθά του ήταν εμπόδιο για την είσοδο του ανθρώπου στη Βασιλεία του Θεού, τότε ο Θεός όχι μόνο δεν θα τα εδημιουργούσε, αλλά ούτε και θα τα χαρακτήριζε ως «καλά λίαν» Αν δε η οικογενειακή ζωή ήταν πάλι εμπόδιο στη σύνδεση του ανθρώπου με τον Θεό, τότε πώς ο Θεός παρουσιάζεται να ευλογεί αυτή τη σχέση; Πως ο Χριστός, πάλι, αρχίζει τα θαύματά Του από τον γάμο στην Κανά; Αλλά και ο Απόστολος Παύλος γιατί χαρακτηρίζει το γάμο ως «μυστήριον μέγα» και ότι αυτό αναφέρεται στη σχέση του Χριστού και της Εκκλησίας; (Εφεσ. ε΄32).

Τέλος, αν η εργασία ήταν πηγή κακών και όχι καλών, τότε πώς ο Θεός μετά τη δημιουργία του ανθρώπου και όταν τον τοποθέτησε στον Παράδεισο τον κάλεσε «εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν;» (Γενεσ. β΄15). Κατά συνέπεια, όλες οι δικαιολογίες που προβλήθηκαν από τους καλεσμένους της παραβολής, όπως και πολλές άλλες που προβάλλουμε σήμερα εμείς, δεν είναι τίποτε άλλο παρά «προφάσεις εν αμαρτίαις». 

Όμως, παρά την όποια διαχρονική άρνηση των ανθρώπων, το δείπνο της Βασιλείας του Θεού δεν ματαιώνεται. Θα γίνει με άλλους «κλητούς», που παρά την ατέλειά τους, μέσα από το ταπεινό τους φρόνημα και τη θετική τους απάντηση θα μετατραπούν από «κλητούς» σε «εκλεκτούς».

Αδελφοί μου, οι άνθρωποι που παρά την όποια ατέλεια τους υποκλίνονται ευλαβικά στο κάλεσμα του Θεού αναγνωρίζοντας τον Θεό ως την πηγή κάθε ευτυχίας και σωτηρίας, είναι βέβαιο ότι θα σωθούν. Η αγάπη του Θεού προσφέρεται σε όλους μέσα από την τιμητική πρόσκληση «κλητοί», Η αξία της είναι ανυπολόγιστη και ανεκτίμητη. Κι' όμως η πραγματική της αξία αποκαλύπτεται μόνο με την εξαργύρωση της, μέσα από τη θετική απάντηση του κάθε ανθρώπου.

Αδελφοί μου, όταν ο Ιουδαϊκός λαός αρνήθηκε την πρόσκληση, τότε ο Θεός προσκάλεσε τους ειδωλολάτρες. Μέσα από τη αποδοχή της πρόσκλησης, ο Θεός τούς βοήθησε να ξεπεράσουν την κάθε μορφής αναπηρία τους.

Έτσι και σήμερα, μέσα από την Παραβολή καθώς και το γεγονός της Ενανθρώπησης του Κυρίου, που πλησιάζει, ανανεώνεται αυτή η πρόσκληση και σ’ εμάς: «Έρχεσθε ότι ήδη έτοιμα εστί πάντα». Ας ανταποκριθούμε θετικά σ’αυτή την πρόσκληση. Αμήν

Θεόδωρος Αντωνιάδης

Ιερά Μητρόπολις Πάφου