ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ


«Ο Παντοκράτορας κρατά στο Χέρι Του την βραδυνή Θυσία»

Η νύχτα αγκαλιάζει προσευχόμενες ψυχές σαν βρεφικό νανούρισμα. Στο μικρό καθολικό, οι γέροντες ξαπλωμένοι στο έδαφος, παραδομένοι στην εικόνα του Νυμφίου αποκαθηλώνουν ικετευτικά τους συγγνωστούς τους λογισμούς. Απόκοσμες εικόνες στο μικρό εκκλησάκι αναπνέουν μέσα από την θυμιασμένη ομίχλη των παρακλητικών τους λόγων. M' ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι μετρούν ανάποδα τις μέρες, φτάνοντας ως την γέννησή τους. Ο παππά Διονύσης με αφημένο βλέμμα στην γη που περιμένει, σκύβει το κεφάλι στην ανατολή της μετανοίας του. Τί κόσμος τούτος Θεέ μου! Βαστάζουμε στις χούφτες μας τη Μάννα Ορθοδοξία και δεν θωρούμε το απροσμέτρητο κάλλος της και την ενδόμυχη υπόστασή της. Όταν τρίζουν τα θολά τζάμια από τα σιδερένια παραθύρια, νομίζεις, πως χοροί αγίων ήλθαν για να συνεκκλησιαστούν με τους χοικούς, ταμένους αδελφούς τους. Ο πολυέλαιος γυρνοφέρνει κυκλικά απ' τον καπνισμένο τρούλλο, ο Παντοκράτορας κρατάει στο χέρι του την βραδυνή θυσία, αίνοι και ύμνοι γίνονται δώρα ευχαριστιακά στα πόδια του Θεού μας. Κι όταν τελειώνει η ακολουθία, σκυμμένα πρόσωπα προσμετρούν μ' ένα Κύριε ελέησον, τα ανεβαίνοντα βήματά τους. Μακρύς ακόμα ο δρόμος της σταυρικής θυσίας. Ταιριάζει σε ορθοδόξους, να βλέπουν από μακριά τον σταυρό, που θα κρεμάσουν πάνω του τ' απόκοσμα όνειρά τους. Ποθούμε Χριστό, Αυτόν, Εσταυρωμένο, εξαντλούμε τους ονειρεμένους πόθους μας στο κοινό ποτήριο, ακροβατούμε την θωριά μας ανάμεσα στην πτώση και την έγερση. Τελούμε πνευματικά « ανάπηροι» στο μακαρισμό του εξαρτημένου Εγώ μας, αναζητούμε την χαμένη αρτιμέλεια της υποστελλόμενης ψυχής μας, ανυπακούουμε στην υποκριτική στάση ζωής. Ο Χριστός δεν είναι αφηρημένη έννοια, είναι η Οδός και η Αλήθεια, η Αγάπη κι η Ζωή, το προσδοκώμενο όνειρο της αναστάσιμης ελπίδας. Έχουμε Εκκλησία να κλάψουμε τους δρόμους που δεν διαβήκαμε, κατέχουμε αγίους να κρεμάσουμε την απόμακρη ματιά μας, μια Παναγιά να πνίξουμε στον κόρφο της την εαλωμένη αθωότητα της παιδικής αμεριμνησίας μας, κι αγγέλους τόσους, όσα είναι αυτά που χάσαμε, όσα είναι αυτά που ελπίζουμε, όσα είναι αυτά, που ίσως έρθουνε μια μέρα! Μπουσουλάμε γογγύζοντας στους εφάμαρτους δρόμους της υποκριτικής ζωής μας, έρπουμε γλοιωδώς στην λάσπη, που εωσφορικώς βαπτίσαμε πολιτισμένη κοινωνία! Επιτέλους να πάψουν αυτοί οι διαρκείς κύκλοι γύρω απ' τον ειδωλολάτρη εαυτό μας, το μεγαλείο του χριστιανού αναπαύεται στον προσευχητικό ξεσηκωμό και την ταπεινή μεγαλοσύνη. Η αγάπη μας είναι η σταυρική θυσία του εγώ μας στην εγωϊκότητα των άλλων. Ο σταυρός μας είναι τα ζυγιστικά του Πατρός που σβήνουν με γομολάστιχα τις μεγαλεπίβολες, θηριώδεις αμαρτίες μας κι η ελπίδα μας φοράει τα καλά της μπροστά στο αιματοβαμμένο δισκοπότηρο του αμνοικού Ιησού μας. Τα βράδια αιωρούνται χαροποιά στα γράμματα της αγιοπνευματικής Αλφαβήτας, ζωγραφίζουν την Πίστη ως έκθαμβο, αγιοπρεπές θήλυ, που ίσταται σε συννεφοσκεπούσα ομίχλη, πάνω από τα μικροκαμωμένα σπίτια των ανθρώπων. Πορφυροφορούσα κόρη, που χάσκει με χαμόγελο και κορομηλένια μάγουλα, που ροδοκοκκινίζουν στην παρακλητική αγάπη των πιστών. Η Πίστη είναι αναγεννητικό επίθεμα στις πληγές της αμαρτίας, δροσερή ανάσα στην πνευματική άπνοια των φιλόνικων ανθρώπων, σουλατσάρει σε χλοερούς, φρεσκοσκαμμένους κήπους και περιβόλια που μεθούν στην αρχοντιά των λουλουδιών. Βαστάει στα χέρια της τα εύοσμα βασιλικά των Χριστοφόρων λόγων, λούζεται μακάρια στην μετάνοια ενός αλλόφρονα, που ανακαλύπτει πάνω της τον μυρίπνοο Παράδεισο της συστελλόμενης ψυχής. Η Πίστη Θε μου είναι τα χρυσαφένια στάρια του χωριού, που μικρά, βάζαμε τρεχάλα ανάμεσα στα ξεραμένα στάχυα και τ' αγκάθια του αγρού, το ανταριασμένο βουϊτό από τους μεγαλοδύναμους ήχους των ελάτων, που στέκονταν πάντα όρθια. Νοικοκύρηδες, φρεσκοπλυμένοι χωρικοί, που τις Κυριακές έπαιρναν τα δύσβατα μονοπάτια για την εκκλησιά των Παμμεγίστων Ταξιαρχών! Βλέπαμε την Πίστη να σιγοντάρει στο αναλόγιο, εκείνον τον ταπεινό, ολιγογράμματο ιερέα, που έβγαινε στον άμβωνα για να μοιράσει τ' αντίδωρα κρίνα της ανυπέρβλητης αγάπης. Ύστερα βοηθούσε στα χωράφια την μαυροφορεμένη χήρα, που πριν να σπείρει τον καρπό στα σκαλισμένα αυλάκια, σταύρωνε με το χέρι της το αγιασμένο χώμα, ράντιζε με αγιασμό εκείνον τον πολύχρωμο, ταιριαστό μπαχτσέ με τις ντάλιες, τους κατιφέδες και τους κρίνους. Η Πίστη πάλι κατοικεί στα αδύναμα σπίτια των φτωχών, κάθεται στο τραπέζι με τα αλάδωτα ρεβίθια, τις ελιές και το αχνισμένο, ζυμωτό ψωμί, χορταίνει τα στόματα με μοσχοθυμιασμένες ευλογίες και απόκοσμες παραινέσεις της ερήμου. Σκάει χαμόγελο στην βρεφική αγνότητα Χριστούλιδων μικρών! Η Πίστη δεν λέει ψέμματα στα χείλη των παιδιών, παίζει κυνηγητό με την ταπείνωση και κρυφτό με την ντροπή. Στέκει προσευχητικά μετέωρη σε νηπιακούς ασπασμούς, σε ανυπόκριτες, παιδικές προσευχές. Είναι το θεϊκό αντίδοτο στο διάβα μιας φουσκοθαλασσιάς ζωής, το υπέρμαχο δοξάρι στην ηδύχοη πνοή του ουρανού, η υπογραφή του Θεού στην μετάνοια του πιστού. Μακάριοι αυτοί που την βρήκαν να τους περιμένει με το πρωϊνό ξύπνημα της αυγής και την εσπερινή δύση του ηλίου! (Φθινόπωρο 2013) Γιώργος Δ. Δημακόπουλος Δημοσιογράφος





Ιστολόγιο «ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ»

Έτος: 11ο (2013 - 2024)

Δημοσιογραφικό Εργαστήρι Ορθόδοξης Μαρτυρίας και Ομολογιακής Κατάθεσης

Διαχειριστής:

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Icon by Serhei Vandalovskiy, icon - painter, Ukraine



«Απάνου απ' το κρεββάτι μου βαθειά παρηγοριά μου / Καρφώνω την εικόνα Σου, και τώρα η κάμαρά μου. / Είναι και μνήμα θλιβερό και χαρωπή εκκλησία / Σκοτάδι η θλίψι μου σκορπά και λάμψιν η θρησκεία».



Κωστής Παλαμάς


Drop Down MenusCSS Drop Down MenuPure CSS Dropdown Menu

Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2022

''ΓΕΓΟΝΟΣ'' ΚΑΙ ''ΑΠΟΨΗ'': ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ;






Αναρχία και Σύγχυση στο Διαδίκτυο



καιρὸς εἶναι ἄσχημος, βρέχει». Τὸ ὅτι βρέχει εἶναι γεγονός, τὸ ὅτι ὁ καιρὸς εἶναι ἄσχημος εἶναι ἄποψη. «Αὐτὸ τὸ ὡραῖο γαλάζιο ροῦχο...». Τὸ γαλάζιο ροῦχο εἶναι γεγονός, τὸ ὡραῖο εἶναι ἄποψη. Τὸ γεγονὸς ἀποκαλύπτει μιὰ ἀντικειμενικὴ πραγματικότητα, ἡ ἄποψη εἶναι ὑποκειμενικὴ ἑρμηνεία τοῦ γεγονότος. Ὅμως ἡ διάκριση μεταξὺ τῶν δύο δὲν εἶναι πάντα εὔκολη, ἰδιαίτερα στὴν ἐποχή μας, ὅπου ἡ ἐλευθερία ἔκφρασης ποὺ ἔφερε τὸ διαδίκτυο ἔχει ὁδηγήσει σὲ εἰδησεογραφικὴ ἀναρχία. Ὁ καθένας σήμερα μπορεῖ νὰ γίνει πηγὴ ἐνημέρωσης μέσῳ τοῦ διαδικτύου καὶ τῶν κοινωνικῶν δικτύων καὶ νὰ παρουσιάζει τὶς δικές του ἀπόψεις σὰν ἐξακριβωμένα γεγονότα. Σὲ ἔρευνα ποὺ διεξήγαγε τὸ κέντρο Pew στὴν Ἀμερική, μόνο τὸ 25% τῶν 5.000 ἐρωτηθέντων κατόρθωσε νὰ ταυτοποιήσει καὶ τὰ πέντε γεγονότα ἀνάμεσα σὲ δώδεκα «τίτλους εἰδήσεων», ποὺ περιεῖχαν γεγονότα ἢ ἀπόψεις. Καὶ τὰ πράγματα φαίνεται νὰ χειροτερεύουν συνεχῶς: Ἡ σύγχυση ποὺ ἔχει ἐπικρατήσει μὲ τὸν κορωνοϊὸ καὶ τὴν ἀντιμετώπισή του ἀποτελεῖ μικρὸ ἴσως δεῖγμα τοῦ τὶ πρόκειται νὰ ἀκολουθήσει στὸ μέλλον. ● Μοιάζει νὰ φυγαδεύεται ἡ ἀλήθεια τῶν γεγονότων ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ νὰ ἐπικρατοῦν οἱ ἀπόψεις. ● Χρειάζεται πλέον πολλὴ προσοχὴ καὶ αἴσθημα αὐξημένης εὐθύνης στὸ τὶ «γεγονότα» ἀποδεχόμαστε καὶ ἀναμεταδίδουμε. Ἂς ἐξετάσουμε προσεκτικὰ τὴν πηγή. Νέα ποὺ διακινοῦνται μέσῳ κοινωνικῶν δικτύων ἔχουν συνήθως ἔντονο τὸ στοιχεῖο τῶν προσωπικῶν ἀπόψεων καὶ προκαταλήψεων.




Ὁ Ἐρανιστὴς
† ὁ Μητροπολίτης Κυπριανὸς
9.1.2022 ἐκ. ἡμ.,
† Ἁγίου Μάρτυρος Πολυεύκτου




Ιερά Μητρόπολη Ωρωπού και Φυλής

της Εκκλησίας των Γνησίων Ορθοδόξων Χριστιανών

2 σχόλια:

  1. Πολύ φοβάμαι ότι είστε εκτός θέματος. Αντιμετωπίζετε ένα καθαρά εκκλησιαστικό κείμενο -γραμμένο από έναν Μοναχό-Επίσκοπο με σαράντα χρόνια κοινοβιακής ζωής- με έναν καθαρά ορθολογιστικό και κοσμικό τρόπο. Το θέμα που αναπτύχθηκε είναι η πνευματική διάκριση και αντιμετώπιση ενός ζητήματος, όπως ο κορονοϊός και την προσοχή που πρέπει να έχουμε από αυτόκλητους, διαδικτυακούς σωτήρες, που εκτός των άλλων πανεπιστημιακών ιδιοτήτων, εγκολπώθηκαν αβίαστα και αυτή του λοιμοξιολόγου με δίπλωμα άνευ διδασκάλου. Και είναι πάρα πολλοί... Ο ιός της οίησης βλέπετε χτύπησε τόσο αλύπητα, ώστε η παροιμία ''είπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα'' να ταιριάζει γάντι στην περίπτωση. Φυσικά δεν αναφέρομαι σε εσάς, αλλά σε άλλους αδιάκριτους, επηρμένους, διαδικτυακούς ''φωστήρες'', που γράφουν άλλα αντ' άλλων, χωρίς πνευματική διάκριση και φορτισμένοι πλήρως από το κοσμικό φρόνημα του συρμού. Ο Θεός να μας λυπηθεί. Σας ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Print Friendly and PDF