ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΩΣ ΣΗΜΕΙΑ

Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Ομιλίες και Μελέτη για τα Σύμβολα και Σημεία>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψέλη>>, Θεσσαλονίκη 2014, σελ. 256-259.
Ο Άγιος Νικόλαος γενννήθηκε στις 23.12.1881 στο μικρό ορεινό χωριό Λέλιτς κοντά στο Βάλιεβο της Σερβίας. Οι γονείς του, Ντράγκομιρ και Κατερίνα, απλοί χωρικοί είχαν εννέα παιδιά από τα οποία το πρώτο ήταν ο Νικόλαος.
Βαπτίσθηκε στο μοναστήρι του Τσέλιε που τότε αποτελούσε τον ενοριακό ναό του χωριού. Η ξακουστή οικογένεια των Βελμίροβιτς κατάγεται από τη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας. Ο πατέρας του είχε σπάνια μόρφωση για χωρικό της εποχής του και ήταν ο γραμματικός της περιφερείας. Το Δημοτικό τελείωσε στο Σχολείο της μονής Τσέλιε και το Γυμνάσιο στο Βάλιεβο. Μετά την αποφοίτησή του από την Θεολογική Σχολή του Βελιγκραδίου, έλαβε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία.
Το διδακτορικό του θέμα ήταν: <<Η πίστη στην Ανάσταση του Χριστού ως θεμελιώδες δόγμα της Αποστολικής Εκκλησίας>>. Στην συνέχεια με νέα υποτροφία σπούδασε φιλοσοφία στην Οξφόρδη της Αγγλίας. Μετά από την σωτηρία του από σοβαρή ασθένεια έταξε να ενδυθή το μοναχικό σχήμα και να θέση τον εαυτό του στην διακονία της Εκκλησίας και του λαού.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1909 έγινε μοναχός με το όνομα Νικόλαος. Κατόπιν επήγε για σπουδές στην φημισμένη Ακαδημία της Πετρούπολης στην Ρωσία... Στις 25 Μαρτίου του 1919 εξελέγη επίσκοπος Ζίτσης, κατόπιν μετατίθεται στην επισκοπή Αχρίδος και το 1934 επέστρεψε και πάλι στην επισκοπή Ζίτσης. Το 1941 συνελήφθη και φυλακίστηκε από τους Γερμανούς.
Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1944 τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου στη Γερμανία, από όπου απελευθερώθηκε στις 8 Μαϊου του 1945 από τον αμερικανικό στρατό... Εκοιμήθη ειρηνικά στις 18 Μαρτίου του 1956 ενώ προσευχόταν στην ρωσική μονή του Αγίου Τύχωνος στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α.
Στις 12 Μαΐου του 1991 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Σερβία, στο μοναστήρι Λέλιτς. Στις 24 Μαΐου 2003 η Σύνοδος των Αρχιερέων της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ακολουθώντας τη συνείδηση του πληρώματός της, προέβη στην επίσημη ανακήρυξη της αγιότητος του επισκόπου Νικολάο και την αναγραφή του στο σερβικό αγιολόγιο. Η μνήμη του τιμάται στις 12 Μαΐου.
(Από τον πρόλογο του βιβλίου)
Ευχόμαστε την «Καλή Ανάγνωση» και «πνευματική εντρύφηση» σε έναν σύγχρονο άγιο της εποχής μας, που τα κείμενά του παραστατικά, αισθαντικά και προπαντός δημιουργικά μας εισαγάγουν στον άρρητο, θαυμαστό και εύοσμο κόσμο της Θεολογίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Παρασκευή 7 (20) Μαΐου 2022 εκκλ. ημ. + Εμφάνισις Τιμίου Σταυρού εν Ιεροσολύμοις

Τα γεγονότα ως σημεία

Στις ημέρες του Σωτήρος Χριστού, συνέβησαν δύο περιπτώσεις θανάτου ανθρώπων τις οποίες ο ίδιος ο Σωτήρ ερμήνευσε ως σήματα. Ο Πιλάτος φόνευσε κάποιους Γαλιλαίους μέσα στην αυλή του ναού και ανέμιξε το αίμα τους με το αίμα των ζώων που οι ίδιοι προσέφεραν ως θυσία. Όταν το ανακοίνωσαν στον Ιησού, Εκείνος είπε: δοκείτε ότι οι Γαλιλαίοι ούτοι αμαρτωλοί παρά πάντας τους Γαλιλαίους εγένοντο ότι τοιαύτα πεπόνθασιν; Ουχί λέγω υμίν, αλλ' εάν μη μετανοήτε, πάντες ωσαύτως απολείσθε (Λκ. 13, 1-3). Εκείνοι δηλαδή ήταν αμαρτωλοί και γι' αυτό έπαθαν. Δεν ήταν όμως περισσότερο αμαρτωλοί από όλους εσάς και τούτο είναι σήμα από Θεού προς εσάς γα να μετανοήσετε άμεσα. Εάν δεν συλλάβετε και δεν αποδεχτήτε τούτο το σήμα, όλοι σας θα χαθήτε με τον ίδιο τρόπο. Το άλλο φονικό δεν συνέβη εξαιτίας ανθρώπων αλλά από την κατάργηση του πύργου του Σιλωάμ κατά την οποία σκοτώθηκαν δεκαοχτώ Ιεροσολυμίτες. Θα ήταν λάθος να νομίσει κανείς, κατά τον λόγο του Χριστού, ότι εκείνοι ήταν οι αμαρτωλότεροι όλων των Ιεροσολυμιτών: ουχί, λέγω υμίν, αλλ' εάν μη μετανοήσητε, πάντες ομοίως απολείσθε (Λκ. 13,5). Και πάλι λοιπόν πρόκειται για σήμα προς τους ανθρώπους. Κατά τον Θεοφύλτο Αχρίδος, <<εκείνοι τιμωρούνται για να συμμορφωθούμε εμείς και εφόσον δεν συμμορφωθούμε θα μας βρει μεγαλύτερη συμφορά>> (Λόγος εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον). Παρόμοιο σήμα για τους ανόμους είναι και ο θάνατος του Ηρώδου. Φορτωμένος από εγκλήματα ο Ηρώδης, αντί να κατευνάσει την υπεροψία του, ακόμη περισσότερο κόμπαζε με την υπερηφάνειά του. Έτσι κάποτε, ενώ κάθησε στο θρόνο του και μιλούσε με έπαρση προς το λαό, τον χτύπησε άγγελος Κυρίου επειδή δεν απέδωσε τη δόξα στο Θεό και γενόμενος σκωληκόβρωτος εξέψυξεν (Πρ. 12,23). Ω, εσείς υπερόπτες άνθρωποι οι οποίοι δεν αποδίδετε τα του Θεού στον Θεό, όλοι σας έτσι θα χαθήτε εάν δεν μετανοήσετε. Σήμα ήταν και ο αιφνίδιος θάνατος του Ανανίου και της Σαπφείρας οι οποίοι εξηπάτησαν τον Απόστολο Πέτρο. Με το σήμα τούτο θέλησε ο Ύψιστος να προειδοποιήσει την νεαρή τότε εκκλησία του Χριστού ότι οφείλει να βαδίζει την καθαρή οδό της αληθείας (Πρ. Κεφ. 5). Αποστέλλοντας ο Χριστός τους αποστόλους στον κόσμο για να κηρύξουν τους είπε: σημεία δε τοις πιστεύσασι ταύτα παρακολουθήσει' εν τω ονόματί μου δαιμόνια εκβαλούσι, γλώσσαις λαλήσουσι καιναίς, όφεις αρούσι, καν θανάσιμόν τι πίωσιν, ου μη αυτούς βλάψει, επί αρρώστους χείρας επιθήσουσι, και καλώς έξουσιν (Μρ. 16,17). Όλα αυτά συνέβησαν και συνέβαιναν μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας μέχρι τις μέρες μας, διά των αγίων και δικαίων ακολούθων του Χριστού. Τα σημεία τούτα -τούτα τα σήματα- μαρτυρούσαν και μαρτυρούν πως ο αναμενόμενος Μεσσίας ήρθε στ' αλήθεια στο κόσμο και δεύτερο δεν πρέπει να περιμένουμε. Όταν ι Εβραίοι απαιτούσαν σημείο εξ ουρανού ο Κύριος τους απάντησε: όταν έρθει το βράδυ λέτε, θα έχουμε καλοκαιρία επειδή ο ουρανός είναι κόκκινος. Και το πρωί, θα κάνει κρύο επειδή ο ουρανός είναι κόκκινος και θολός. Υποκριτές, το πρόσωπο του ουρανού ξέρετε να το αναγνωρίζετε και τα σημεία των καιρών δεν γνωρίζετε; (Μτ. 16, 2-3). Θέλησε να δείξει ότι οι πωρωμένοι αμαρτωλοί γνώριζαν να μαντεύουν τα σήματα της φύσης ενώ τα σήματα του Θεού -τα θαύματα του Χριστού- δεν τα κατείχαν. Συκοφαντούσαν οι Εβραίοι τον Χριστό πως τάχα εκδιώκει τα δαιμόνια από τους ανθρώπους με τη βοήθεια του Βελζεβούλ, του άρχοντος των δαιμονίων. Αφού τους απάντησε καθώς έπρεπε, ο Κύριος τους είπε: αν εγώ διά του Αγίου Πνεύματος εκβάλω τα δαιμόνια, σημαίνει ότι έφτασε για σας η βασιλεία των ουρανών. Επειδή λοιπόν ο Κύριος όντως εξέβαλε τα δαιμόνια εν Αγίω Πνεύματι, οι θαυμαστές Του πράξεις ενεργούσαν ως σήματα για το ότι πραγματικά έφτασε στους ανθρώπους το βασίλειο των ουτανών (Μτ. 12, 28). Όλα τα θαύματα του Χριστού αποτελούσαν σημεία για την έλευση Εκείνου, που τόσοι είχαν προφητεύσει και άλλοι τόσο προσδοκούσαν, σήματα για την έλευση της βασιλείας του Θεού μαζί Του και δι' Εκείνου. Τα θαύματά του ως αξιόπιστα σημεία του μεσσιανικού Του προσώπου επικαλέστηκε ο Χριστός όταν ο Ιωάννης από την φυλακή του Ηρώδου έστειλε μαθητές του να Τον ρωτήσουν: σι ει ο ερχόμενος ή έτερον προσδοκώμεν; (Μτ. 11,3). Αντί να απαντήσει με το εγώ είμαι ή δεν είμαι, ο Χριστός προτάσσει τα σημεία: τυφλοί αναβλέπουσι και χωλοί περιπατούσι, λεπροί καθαρίζονται και κωφοί ακούουσι, νεκροί εγείρονται και πτωχοί ευαγγελίζονται (Μτ. 11,5). Ακόμα και τα ζώα μπορούν να λειτουργήσουν ως σήματα για τον άνθρωπο, κατά την βαθυτάτη Πρόνοια του Θεού. Έτσι, όταν ο πετεινός ελάλησε, ο Πέτρος έκλαυσε. Η φωνή του πετεινού ήταν το σήμα της αμαρτίας του. Ο γάιδαρος χρησίμευσε ως σήμα στον Βαλαάμ που ξεκίνησε να κηρύξει εναντίον του Μόνου και Αληθινού Θεού.

Εισαγωγή στο διαδίκτυο, επιμέλεια, παρουσίαση
ΑΓΙΟΚΥΠΡΙΑΝΙΤΗΣ.
Αποσπασματικές αναρτήσεις από το βιβλίο του Αγίου Νικολάου Βελιμίριβιτς:
<<Ομιλίες και Μελέτη για τα Σύμβολα και Σημεία>>, εκδόσεις <<Ορθόδοξη Κυψελη>>,
Θεσσαλονίκη 2014, σελ. 256-259.