«Ο ΤΥΠΟΣ ΣΗΜΕΡΑ»: ΔΥΟ ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΚΥΛΙ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ;

Επιλογή άρθρων από τον ημερήσιο Τύπο -γραπτό και ηλεκτρονικό- με βάση το ενδιαφέρον, την αξιοπιστία και την αξιοπρέπεια των λόγων του, τη συνάφεια, τη συγγένεια και την σχετικοποίησή του με τα πνευματικά θέματα που προβάλλει το ιστολόγιό μας. Ευτυχώς, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν άρθρα -γνωστών και αγνώστων- που προάγουν την αλήθεια, τις διαχρονικές αξίες και εκείνη την διακριτή λεπτότητα, που προσδίδει στο λόγο το «άλας» της ολοκλήρωσης, τη τελειότητα της λεκτικής αριστείας. Στην εποχή που ζούμε, ο ημερήσιος Τύπος πίπτει, όταν ο ελεύθερος ηλεκτρονικός ανανίπτει. Κάποτε στις εφημερίδες είχαμε τις λεγόμενες «σχολές», που δεν ήταν τίποτ' άλλο από την ίδια δημοσιογραφική γραμμή -γραμμή στο λόγο και την ανάδειξή του- που κατέδειξαν συντάκτες ονόματα, συντάκτες που το ήθος και η συνέπειά τους αναγνωρίστηκε από το αναγνωστικό κοινό. Εφημερίδες -ασχέτως πολιτικής κατεύθυνσης- όπως η «Αυγή», η «Απογευματινή», το «Βήμα», η «Καθημερινή», τα «Νέα», το «Έθνος» και η «Εστία». Σήμερα ο ημερήσιος Τύπος δυστυχώς εξέπεσε, τόσο από ανθρώπινο δυναμικό όσο κι από τις «αλήθειες» που κομίζει, κατάντησε περισσότερο δέσμιος και υποχείριο των ιδιοκτητών - «νεροκουβαλητών» του δημοσίου, παρά εκλεκτός και αξιοκρατικός αρωγός στην επιλογή και την ανάδειξη της είδησης. Γιατι συμβαίνει το εξαιρετικά αλλόκοτο, τραγελαφικό, ταυτόχρονα και τραγικό: δεν παρουσιάζεται η πραγματική είδηση, αλλά το κουτσομπολιό, το κους κους, το ηδονοβλεπτικό, το αιμοσταγές, η «δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας» και η λαγνεία του τρόμου! Απέναντι στα νοσηρά αυτά «δημοσιογραφικά σκευάσματα» και σηψαιμικά υποκατάστατα επιλέγουμε -όχι δίκην ρομαντισμού, αλλά χάριν της ανόθευτης φιλαληθείας- άρθρα, που πολλάκις μπορεί να μην συμβαδίζουν με τις ημέτερες απόψεις, αλλά που αναδεικνύουν όμως την συχνά έρπουσα «αγιότητα» του λόγου! Εύχεσθε!

Γιώργος Δ. Δημακόπουλος

Δημοσιογράφος

Αὐτή εἶναι ἡ λύσις γιά τό δημογραφικό καί γιά τήν ἀνανέωση τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους;

Στά δύο ἑκατομμύρια θά συρρικνωθοῦμε οἱ Ἕλληνες, ἄν συνεχίσουν οἱ γεννήσεις μέ αὐτούς τούς ρυθμούς,

σύμφωνα μέ τήν Νορβηγική Ἀκαδημία.

Στήν πατρίδα μας οἱ λιγώτερες γεννήσεις στήν Εὐρώπη, καί παγκοσμίως.

Η ΕΙΚΟΝΑ ἦταν σουρρεαλιστική. Ἀργά τό βράδυ τῆς Κυριακῆς ὁ νέος Πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης μετέβη στά γραφεῖα τοῦ κόμματος στήν πλατεῖα Κουμουνδούρου γιά τά νικητήρια. Πῆρε τό μικρόφωνο στά χέρια του καί εὐχαρίστησε κατ’ ἀρχάς γιά τήν νίκη του τήν οἰκογένειά του: τόν πατέρα του Θεόδωρο, τήν μητέρα του Λία καί τόν ἀδελφό του Στέλιο.

του Μανώλη Κοττάκη

Ἀμέσως μετά ἔνοιωσε τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσει τήν «προσωπική του οἰκογένεια» ὅπως τήν ἀπεκάλεσε: τόν σύντροφό του Τάυλερ καί τήν σκυλίτσα του Φάρλι. Ὁ κύριος Κασσελάκης δήλωσε μέ ἀφορμή ὅσα «κατά λάθος» εἶπε γιά τήν Κύπρο καί τό «κρατίδιο τό δικό τους» ὅτι μαθαίνει γρήγορα ἑλληνικά καί ὅτι ἐντός δύο μηνῶν θά ἔχει μάθει τήν σημασία ὅλων τῶν λέξεων. Μέ βάση αὐτήν του τήν διαβεβαίωση εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θά μάθει σύντομα τήν ἐτυμολογική σημασία τῆς ἱερᾶς λέξεως «οἰκογένεια». Ἡ ὁποία συντίθεται ἀπό τίς λέξεις «οἶκος» καί «γένος».

Ὁ κύριος Κασσελάκης γεννήθηκε μέσα σέ μιά κλασσική πυρηνική οἰκογένεια μέ μία ἐκ πρώτης ὄψεως γλυκύτατη μητέρα καί ἕναν παρεμβατικό κατά τά φαινόμενα πατέρα, οἱ ὁποῖοι τεκνοποίησαν καί ἔφεραν στήν ζωή τόν ἴδιο καί τόν ἀδελφό του Στέλιο. Τό νέο παγκοσμιοποιημένο πρότυπο πού λανσάρει ὁ ἴδιος, ποιό γένος ἄραγε καί ποιό Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων ἀνανεώνει; Ἀκόμη καί ἄν ἤθελε νά ἐφαρμοσθεῖ τό ἀμφισβητούμενο μέτρο τῆς τεκνοθεσίας ἀπό ὁμόφυλα ζευγάρια, μέ τό ὁποῖο διαφωνοῦμε ριζικά, θά μποροῦσε σέ περίπτωση καθολικῆς ἀποδοχῆς τῆς «προσωπικῆς οἰκογένειας» πού ὀνειρεύεται ὁ κύριος Κασσελάκης νά ἀναπληρωθοῦν οἱ ἀπώλειες πού καταγράφονται τήν τελευταία δεκαετία σέ γεννήσεις; Ἡ ἀπάντηση εἶναι καταφανῶς «ὄχι».

Ὅσα ἀποκαλύφθηκαν γιά τό ἐμπόριο βρεφῶν ἀπό μισθοδοτούμενες παρένθετες μητέρες πού κυοφοροῦσαν ἔναντι 10.000 εὐρώ τέκνα ἀγνώστου δότη καί γιά λογαριασμό ΛΟΑΤΚΙ «οἰκογενειῶν» συνιστοῦν βαρειά προσβολή γιά τόν πολιτισμό μας. Σήμερα ἡ μάχη πού δίδεται στήν πατρίδα μας, δεδομένων τῶν ὁρίων οἰκονομικῆς διαβιώσεως, εἶναι νά πείθονται τά νέα ζευγάρια νά ἀποκτήσουν τοὐλάχιστον ἕνα παιδί. Καί ἔρχεται ὁ Πρόεδρος τοῦ ΣΥΡΙΖΑ νά διαφημίσει ὡς «πρότυπο οἰκογένειας» ἐκείνην ὅπου τό παιδί ἀντικαθίσταται ἀπό μία συμπαθέστατη κατά τά λοιπά σκυλίτσα;

Ἡ «Λία» πού λογικά ὀνειρεύεται γιά ἐγγόνι ἡ μητέρα τοῦ κυρίου Κασσελάκη, εἶναι ἐν προκειμένῳ …ἡ Φάρλι; Ἄν καταλάβαμε ἐπίσης σωστά, κατά τόν κύριο ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως, δύο ἄνδρες καί ἕνα σκυλί συνιστοῦν ἀνθρώπους πού προέρχονται ἀπό τό ἴδιο «γένος»; Λυπούμεθα, ἀλλά τά πράγματα εἶναι σοβαρά καί καθόλου ἀστεῖα.

Εἴμαστε ἡ χώρα μέ τόν χαμηλότερο ρυθμό ἀναπαραγωγῆς πληθυσμοῦ στήν Εὐρώπη καί ἕναν ἀπό τούς χαμηλότερους παγκοσμίως. Ἐνῷ τό ὅριο σταθερότητος ἀναπαραγωγῆς εἶναι 2,1 παιδιά ἀνά γυναῖκα, στήν Ἑλλάδα εἶναι 1,3. Ἐνῷ τό 2010 κατεγράφησαν 114.766 γεννήσεις ἔναντι 109.084 θανάτων, δέκα χρόνια ἀργότερα κατεγράφησαν 84.717 γεννήσεις ἔναντι 131.084 θανάτων. Βεβαίως ἀντιλαμβανόμαστε:

Στόν νέο παγκοσμιοποιημένο κόσμο οἱ ἐπιθυμίες ἔχουν προτεραιότητα ἔναντι τῶν κοινωνιῶν. Τά ἄτομα ὑπερέχουν τῶν κοινωνιῶν. Γι’ αὐτό ἄλλως τε καί ἡ παροῦσα κυβέρνηση, ἕρμαιο ἐπιθυμιῶν, κάνει ὅ,τι περνᾶ ἀπό τό χέρι της τέσσερα χρόνια τώρα νά μᾶς προετοιμάσει γιά αὐτό τό πρότυπο οἰκογένειας μέσα ἀπό τό μετρό, τίς στάσεις τῶν λεωφορείων, τά γραμματόσημα, τό βάψιμο σχολείων στά χρώματα τῆς κοινότητας κ.λπ. Καί βεβαίως μέ τήν νομοθέτηση τοῦ γάμου πού ἀνακοίνωσε ὁ Πρωθυπουργός στήν Θεσσαλονίκη.

Ὁ κύριος Κασσελάκης (ὁ ὁποῖος σύμφωνα μέ ἐμβληματικό Βουλευτή τῆς ἀντιπολιτεύσεως «θά ἀποδειχθεῖ ὁ ἰδανικός δολοφόνος τῶν ἀνδρῶν καί τῶν γυναικῶν», ὑπό τήν ἔννοια ὅτι ἐθίζει στήν ἀπαξίωση τοῦ παραδοσιακοῦ προτύπου) δέν ἔπεσε λοιπόν ἀπό τόν οὐρανό. Ἦταν εὔφορο τό ἔδαφος. Κάτι πού ἐπιτείνεται ἀπό τό γεγονός ὅτι ὅλοι ὅσοι ὀργάνωναν στό παρελθόν τόν δημόσιο διάλογο γύρω ἀπό τίς παραδοσιακές δυτικές ἀξίες (Ἐκκλησίες, πολιτικά κόμματα, ἰδεολογίες, διανοούμενοι) σταδιακά καταρρέουν. Ὑπάρχει ὅμως καί κάτι ἄλλο γιά τό ὁποῖο δέν εὐθύνεται ἀκριβῶς μόνον ὁ κύριος Κασσελάκης: Πίσω ἀπό τήν ὀργανωμένη ἀπόπειρα ἐπιβολῆς αὐτῆς τῆς οἰκογένειας καί αὐτοῦ τοῦ προτύπου ὡς κανονικοῦ, δέν κρύβεται οὔτε ἡ ἀγωνία γιά τήν ἐλευθερία οὔτε ὁ ἀγῶνας γιά τόν σεβασμό τῶν ταυτοτήτων τῶν μειονοτήτων.Θ

ά ἔπρεπε νά εἶναι πολύ ἰδεολογικά γαλαντόμος ὁ καπιταλισμός γιά νά υἱοθετήσει χωρίς κανένα ἰδιαίτερο συμφέρον τήν παλιά ἀτζέντα τῆς Ἀριστερᾶς γιά τίς μειονότητες. Ὁ καπιταλισμός ἔγινε «ἀριστερός» καί ἔκλεψε τήν ἀτζέντα ἀπό τά κόμματα αὐτά, γιατί ἡ «προσωπική οἰκογένεια» καί ἡ ἀναγνώριση τῆς «διαφορετικότητας» εἶναι κερδοφόρος. Ἡ Γαλλίδα δημοσιογράφος τῆς «Le Figaro» Anne De Gouigne ἀποκαλύπτει στό βιβλίο της «Ὁ Woke καπιταλισμός» (ἐκδόσεις «Λιβάνη») μία ἐξαιρετικῶς ἐνδιαφέρουσα ἔκθεση τῆς ἑλβετικῆς τράπεζας Credit Suisse, ἡ ὁποία χαρακτηρίζει ἀπό πλευρᾶς καταναλώσεως τήν ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα τρίτη ἤ τέταρτη μεγαλύτερη οἰκονομία στόν κόσμο. Καθώς τά μέλη της ξοδεύουν πολλά γιά ταξίδια, ἔνδυση, καλλυντικά, θεάματα, δῶρα. (Θυμηθεῖτε τήν ἑλληνική διαφήμιση τῆς Pantene.)

Ἡ «προσωπική οἰκογένεια» δέν ἀποτιμᾶται σέ «ἀξίες» ἀλλά σέ «εὐρώ». Γράφει ἡ Ἔκθεση: «Θεωρῶντας ὅτι ἕνα 5% ἕως 10% τοῦ πλανήτη εἶναι ΛΟΑΤΚΙ+ καί ὅτι οἱ καταναλωτές ΛΟΑΤΚΙ+ ἔχουν παρόμοιες καταναλωτικές συνήθειες μέ τούς μή ΛΟΑΤΚΙ, ἡ ἀγοραστική δύναμη τῶν ΛΟΑΤΚΙ+ ἀντιπροσωπεύει περίπου ἀπό 2,7 ἕως 5,6 δισ. δολλάρια τῆς ὁμάδος G20. Ἄν ἦταν οἰκονομία θά ἦταν τρίτη ἤ τέταρτη στόν κόσμο.» (Σελ. 92) Ἄλλες ἔρευνες ὑποστηρίζουν ὅτι αὐτές οἱ «οἰκογένειες» ξοδεύουν τά διπλάσια ἀπό τήν παραδοσιακή πυρηνική οἰκογένεια.

Σύμφωνα μέ τήν ἴδια συγγραφέα ἐσκεμμένα «ἡ ἔννοια τῆς διαφορετικότητας ἀντικαθιστᾶ τήν ἔννοια τῆς ἰσότητας.» Διότι «ἡ νέα ἐμμονή μέ τήν διαφορετικότητα φύτεψε τούς ὅρους ἑνός φυλετικοῦ καπιταλισμοῦ. (…) Τά τελευταῖα τριάντα χρόνια χῶρες ὅπως ἡ Γαλλία, οἱ ΗΠΑ, τό Ἡνωμένο Βασίλειο, ὁ Καναδᾶς, οἱ ἀνισότητες, γίνονται ὅλο καί περισσότερο φανερές, οἰκονομικά μιλῶντας. Καί ὅσο διευρύνονται οἱ ἀνισότητες, τόσο οἱ ἐν λόγῳ χῶρες ἐπικεντρώνονται στήν διαφορετικότητα.» Κοινῶς: Οἱ ἐπιχειρήσεις ἀντί γιά ἀνταγωνιστικούς μισθούς χαρίζουν στούς ΛΟΑΤΚΙ ἐργαζομένους τους… ὑπερηφάνεια!

Τό ἐρώτημα γιά νά ἐπιστρέψουμε στά καθ’ ἡμᾶς εἶναι: Στόν βαθμό πού ἰσχύουν ὅλα αὐτά ἀπολύτως, ποιός εἶναι ὁ ρόλος τοῦ Πρωθυπουργοῦ καί τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολιτεύσεως στήν πατρίδα μας; Νά ὑπηρετοῦν τήν ἐπιβολή τῆς διαφορετικότητας στό ὄνομα τῆς κερδοφορίας τοῦ νέου ἀριστεροῦ καπιταλισμοῦ τῶν «ταυτοτήτων» ἤ νά σκέφτονται μεταξύ ἄλλων τήν μακροπρόθεσμη ἀνάταξη καί ἀναζωογόνηση τοῦ Ἔθνους; Μέ τήν σταυροφορία τους ἀμφότεροι μέχρι στιγμῆς σέ ἕνα ἀποτέλεσμα κατατείνουν: νά μειώνεται ὁ πληθυσμός τῶν ἀνθρώπων στήν πατρίδα μας καί νά αὐξάνεται ραγδαίως ὁ ἀριθμός τῶν γλυκύτατων καί συμπαθέστατων κατά τά λοιπά τετραπόδων.

Ὡστόσο, ἡ ἀλήθεια εἶναι μία: οἱ κοινότητες δέν εἶναι Ἔθνη καί οἱ σημαῖες τους δέν εἶναι ἐθνικά σύμβολα. *Εκ της <<ΕΣΤΙΑΣ>> της 27.9.2023 πολ. ημ. Επιμέλεια, παρουσίαση ημετέρα.